Mrok nad Przełęczą
 

Stoicie na rozstaju... czterech śmiałków, jeden spogląda na drugiego, a nikt z Was nie zna kogokolwiek. Na północ stąd jakieś pięćdziesiąt metrów przed Wami znajduje się mała polanka, służąca za żerowisko młodym jeleniom - miejsce w sam raz na rozbicie obozu. Jesteście otczeni wysokimi sosnami i kilkoma potężnymi dębami. Niebo jest szare, chyli się już ku wieczorowi, śnieg powoli i dużymi płatami usypuje coraz to większe kopce na szczytach majaczących w oddali gór. Jakiś złowróżebny kruk przeleci od czasu do czasu nad Waszymi głowami kracząc przeraźliwie. Tak naprawdę zaczynacie coraz bardziej żałować tego, że zdecydowaliście się na taką podróż. Nikt z Was nie wie po co stoją tu pozostali ale podświadomie ufacie, że macie wspólny cel, Tymora jest łaskawa... Póki co nikt nie ośmielił się odezwać jako pierwszy, każdy stoi, bojąc postawić się jeden krok więcej. W końcu ktoś z Was się odzywa ...

Olimpius


- Eee... ten... Witajcie wielmożni panowie. - powiedział kłaniając się lekko łotrzyk - Cóż was sprowadza w tak niegościnne miejsce? - zapytał. Zauważył, że każdy z nich różni się i to o wiele bardziej niż mógł to sobie wyobrazić. "Ten to z pewnością paladyn, bo kto inny chodzi z takim mieczem i ma symbol swego boga umiejscowiony, na możliwie najbardziej widocznej części swego ubioru" pomyślał. "Ten to wojownik, bo kim innym może być krasnolud?". Przemyślenia musiał zostawić na później bo odezwała się kolejna osoba.

-Nu, witaj druchu! Coście pany robicie na tam zadupiu?- też miał szczęście by spotkać trzech wielkoludów, całe szczęście przynajmniej że nie była to grupka orków... chociaż z drugiej strony to ci przynajmniej daliby mu troche rozgrywki. Krasnolud wyszczerzył zęby i przyglądął się ludziom czekając na rozwój wydarzeń.

Barbarzyńca bez słowa ruszył w stronę polany.
- Tempos! - krzyknął przepędzając jelenie. Wszedł w las by zebrać trochę drewna na opał. Zbliżała się noc, zimna noc, i choć olbrzym był przyzwyczajony do mrozów wiedział, że nie każdy z jego przyszłych towarzyszy podróży przetrzyma noc na mrozie. Jego obowiązkiem było chronić słabszych.

Jotun oddalił się zostawiając trzech kompanów za sobą...
Tymczasem ku rozstajowi maszerowała spora grupa ludzi. Z dala dało się poznać, że idą zbrojni. Zbroja płytowa człowieka idącego na przedzie lśniła dumnie. Za nim szli wojownicy odziani w półpłytowe zbroje i hełmy robiąc przy pochodzie dużo hałasu, przez swoje ciężkie opancerzenie. Przodownik trzymał miecz oburącz przed sobą z rękojeścią na wysokości głowy. Patrzył dumnie przed siebie. Wojów było łącznie około trzydziestu. Wszyscy odziani w lśniące zbroje z różnym orężem, jeden dzierżył szeroki topór w jednej a tarczę w drugiej ręce, inny szedł z wielkim mieczem osadzonym na plecach, jeszcze inny z halabardą, a któryś z wojowników w tyle podpierał się drzewcem włóczni. Dowódca idący na przedzie zatrzymał się przy rozstaju widząc śmiałków. Ręką nakazał swemu oddziałowi zatrzymać się. Miecz schował do pochwy i podszedł bliżej dwóch wyższych i jednego niskiego osobnika:
Witajcie...nieznajomi. Nazywam się Aghash, jestem dowódcą straży poblskiego bastionu, czy ktoś z was raczyłby mi wytłumaczyć co tu robicie ?

- A jaśniepan uwierzyłby jeśli bym powiedział że zbieramy jagody - Krasnolud uśmiechnął się bezczelnie do Agshash. Krasnolud był lekko zdziwony, podróżował już wiele dni nie spotykając nikogo na swojej drodze, a tu blisko celu swej wędrówki napotkął na takie zbiorowisko. -Nu a tak dokładniej to chyba rozbijamy obozowisko i próbujemy odpocząć po wyczerpującej, przynajmniej w moim wypadku, wędrówce

-Nie tylko w twoim, krasnoludzie. - dodał chłodno Olimpius po czy zwrócił wzrok na rycerzy. -Me imię brzmi Olimpius i wybacz mą nieufność, ale chciałbym się dowiedzieć najpierw czegoś więcej o was. Na przykład czemu przemierzacie te tajemnicze i niebezpieczne drogi."Mam nadzieje, że nie są wrogo nastawieni" pomyślał łotrzyk i spojrzał na uzbrojenie towarzyszy, a sam przygotowywał się do wyjęcia broni.

Hmm...o nas byście się chcieli czegoś dowiedzieć, powiadasz ? Nie widzę przeszkód, jesteśmy strażą pobliskiego bastionu i zmierzamy ku Przełęczy Kuldahar, idziemy tam by oddać nasze życia za bezpieczeństwo okolicy. Prawdopodobnie więcej się już nie zobaczymy, więc jeśli jest coś co możemy dla was zrobić, powiedzcie to teraz - powiedział Aghash, po czym zwrócił się bezpośrednio do Olimpiusa: Zabierz rękę ze swojej broni, przyjacielu, nie mamy złych zamiarów, jedyne co chcemy zrobić to pomóc mieszkańcom pobliskich ziem, musimy zniszczyć Palec Diabła... - to rzekłszy chciał jeszcze coś więcej dodać i udzielić napotkanym podróżnikom szczegółowszych informacji ale zaniechał więc dodał tylko: Więc jak, jest coś co możemy dla was zrobić, skoro po prostu odpoczywacie i z tego co wnoszę zabłądziliście ?

W głosie krasnoluda pojawiło się zainteresowanie - Co to niby je Palec Diobła? Aż tak to ważne że prawie trzy tuziny chłopa muszą ryzykować żywota by to zniszczyć - był bardzo zainteresowany wszelkimi informacjami na temat Kuldahar. Przez ostatnie lata wiele się nasłuchał o sekretach tej przeklętej doliny ale prawdę mówiąc za większość z tych informacji nie zapłacił więcej niźli kolejkę piwa w karczmie. Ci tutaj natomiast wyglądali jakby znali jakieś konkrety...

Aghash spojrzał ze zmrużonymi oczyma na krasnoluda, po czym rzekł: Jest kilka powodów, dla których Tobie tego nie wyjawię, mówcie jeśli czegoś potrzbujecie, bo ruszamy dalej... Po tych słowach, nakazał gestem ruszać swoim żołnierzom, sam jednak stał przy krasnoludzie i dwóch ludziach czekając na odpowiedź.