Python

Witajcie
Zaczynamy
Na razie we dwójkę, ale mam nadzieję, że ktoś jeszcze do nas dołączy.
Obecnie wasza karawana wygląda następująco:
- Westerweld, jak główny przewodnik;
- dwóch NPC-ów, jako pracownicy Westerwelda, czyli
Jon - najstarszy z przewodników w firmie. Towarzyszy Westerweldowi niemal od początku działania firmy. Jest on tropicielem, wojownikiem i cyrulikiem w jednej osobie.
Samson - potężnie zbudowany chłop, ale mimo monstrualnej wręcz muskulatury, to nie walka jest jego głównym atutem. Doskonale zna się on na przyrodzie, potrafi nie tylko poznać zioła, czy też po drobnych zmianach przewidzieć pogodę, ale ponoć także rozmawiać z dzikimi zwierzętami. Jest też akolitą Alistar;
- radca miejski z Thuleport, Ulter Klingenborg wraz z rodziną, czyli dwie żony Ferona i Urshoola, pięciorodzieci (Sara 8 lat, Clara 6 lat, Markus 10 lat, Quinn 2 lata, Patric 12 lat)
- dwójka zaufanych sług Klingenborga,
Tharon, starzec o długich siwych włosach
Harman, młody i silny wojownik, którego Ulter traktuje niemal jak syna.

Karawana obecnie znajduje się w strefie, która uznawana jest z wolną od Pomroki. Obóz został rozbity u podnóża wieży na której szczycie ustawiono specjalną wersję lampy sferycznej.
Już następnego dnia wejdziecie w obszar na którym Pomroka już rządzi. Można ją tam spotkać zarówno w dzień jak i w nocy. Przeważnie tak blisko miasta ma ona formę mgły snującej się tak mniej więcej na wysokości kolan. Im dalej od miasta tym Pomroka nabiera na silę. Szlaki, które wyznaczył Westerweld to miejsca, gdzie nawet w znacznych odległościach od miasta, Pomroka bywa niewielka (taka właśnie delikatna mgła). Szlaki oznaczone są kamieniami ułożonymi wzdłuż drogi lub specjalnymi znakami kamiennymi w trudnej dostępnym terenie. Bardziej doświadczeni przewodnicy, tacy jak wasze postacie, znacie też dodatkowe trasy, które są odgałęziami tej głównej. Te nie są już tak dokładnie oznaczone i tylko wtajemniczeni znają miejsca po których można poznać, czy weszło się na szlak. Są to na przykład wysokie, charakterystyczne drzew, czy też jakiś głaz lub inne naturalne formacje. Czasami Westerweld ustawiał też kamienne ołtarzyki ku czci Alistar, aby oznaczyć bezpieczne miejsce.
Szlaki, jak i bezpieczne miejsca nie są w 100% pewne, gdyż Pomroka jest nieprzewidywalna. W ciągu swojej długoletniej pracy Westerweld zauważył jednak, że z jakiś względów Pomroka omija pewne miejsca lub jest na nich o wiele mniejsza niż gdzie indziej. Takimi właśnie trasami podróżują ludzie.

Wasza podróż przy dobrej pogodzie powinna potrwać około 3-4 dni.
Trasa do Swinkaport wiedzie poprzez delikatne wzgórza, a w jednym momencie przecina niewielki lasek. Duża część trasy wiedzie wzdłuż wybrzeża i widać nawet morze.

Dzień w tym świecie jest stosunkowo krótki i trwa od 4 do 10 godzin, zależnie od pory roku. Obecnie mamy wiosnę, więc powinno to być 6-8 godzin.
Pogoda jest jednak kapryśna i trudna do przewidzenia (stąd też tak cenną osobą w drużynie jest Samson) Występują liczne anomalie. Na przykład wokół tylko jednego wzgórza lub grupy wzgórz szaleje burza, gdy obok jest spokojnie i słonecznie lub pada tylko mały deszczyk.
Poza potworami, które mogą wyjść z Pomroki, niebezpieczne są też dzikie zwierzęta, których zachowanie jest trudne do przewidzenia (i znowu kłaniają się talenty Samsona). Często zwierzęta atakują zupełnie bez powodu podróżnych. Mówi się, że to z powodu opętania ich przez Pomrokę.

Każdy z was dostaje od Westerwelda lampę sferyczną. Możecie z nich korzystać cały czas, ale pamiętać trzeba, że im dłużej się jej używa tym bardziej przerażające dźwięki ona wydaje. Jej włączenie następuje poprzez przesunięcie metalowej dźwigni, która zamyka lub otwiera cały układ. Lampa swoim światłem odpędza Pomrokę. Jednak podróżowanie z nią poprzez gęste obszary Pomroki i nie gwarantuje bezpieczeństwa.

To chyba tyle najważniejszych informacji na początek. Gdybyście mieli jakieś pytania, piszcie.
Jeżeli chcecie, abym coś dokładniej opisał, dajcie znać.

W tej kolejce, to czeka was warta. Jest to druga część nocy, czyli ta gorsza.
Rodzina i sługi Klingenborga śpią w powozie. Jedynie Westerweld i jego pracownicy śpią wokół ogniska.
Wasze postacie zostają obudzone na wartę, a meldunek od Jona brzmi “cisza i spokój, nic się nie działo”
Opiszcie swoje postaci i to jak zamierzacie spędzić wartę. Jak się do niej przygotowujecie i takie tam.

Otrzymujecie też dwa dodatkowe punkty na umiejętności. Możecie albo dodać je do tych, które macie lub dopisać coś nowego.

 

Anonim

OK, już odpisałem w grze tak żeby były te informacje, które tu podałeś.
Specjalnie pominął kwestię wieży, bo żeby dawała ochronę to każdy z karawany i sama karawana powinna schować się w wieży. Nie ma ich to pomijam wieżę w swojej taktyce. Rozumiem, że nikt tam nie wejdzie bez wiedzy Wojownika.

Nie wymieniłeś w komentarzu kucharza.

 

Ulli

No to ruszamy na spotkanie przygody. Odpiszę wieczorem.

 

Python

W wieży, co prawda można się schować w ostateczności, ale nie jest to wieża stricte obronna. To tylko kilku metrowa wieża zbudowana z kamienia, która ma jedno pomieszczenie i schody na górę, aby w razie konieczności naprawić uszkodzenia w lampie.

Co do kucharza, to jest nim starzec Tharon.

 

Anonim

Możesz napisać więcej o tych lampach? W sensie co wie o nich Wojownik i Rekus.

 

Python

Lampy sferyczne to wynalazek Alberta Westerwelda, waszego pracodawcy i najlepszego przewodnika w mieście.
Lampa jest na poły magicznym przedmiotem, który przez wielu uważany jest za dzieło plugawe i natchnione przez złe duchy. Część ludzi jednak dostrzega w nim szansę na powrót ludzkości do potęgi i przegnanie Pomroki.
Lampa składa się z metalowego, ażurowego szkieletu i specjalnych kamieni połączonych za pomocą ścieżek ze szczerego złota. Kamienie, które są źródłem światła w lampie są trudno dostępne i poza Westerweldem niewiele osób wie, gdzie i jak je zdobyć. Kamienie świecą różnym światłem od żółtego, poprzez czerwony do niebieskiego. Mają też one jedną przykrą właściwość. Mianowicie często kamienie wydają z siebie upiorne wycie przypominające krzyki torturowany lub strasznie cierpiących ludzi. Jest to jeden z powodów dla których wielu uważa je za coś złego, czy też przeklętego.
Lampy są bardzo drogie i niewiele osób może sobie na nie pozwolić. Tylko Westerweld zna sekret ich konstrukcji, choć chodzą słuchy, że sprzedał on swój patent radzie miasta. W mieście można kupić wiele podróbek, które świecą i wyglądają podobnie jak lampy Westerwelda, ale nie ma gwarancji, że zadziałają na Pomrokę.
Podstawową funkcją lamp jest rozrzedzanie i przeganianie Pomroki. Najlepiej działają one, gdy Pomroka jest niewielka. Można jednak dzięki nim podróżować także poprzez obszary, gdzie Pomroka jest bardzo gęsta i zalega wielkimi pokładami.
Jak pisałem wcześniej, każdy z was ma na wyposażeniu jedną lampkę, którą dostał od Westerwelda przed wyjazdem. Większa wersja lampy znajduje się na szczycie wieży.

Z dodatkowych informacji mogę jeszcze wspomnieć, że można jej używać także jako broni przeciwko stworą wychodzącym z Pomroki. Ponoć Westerweld, jak i niektórzy kapłani Alistar opanowali umiejętność wystrzeliwania świetlnych pocisków za pomocą lamp. Są to jednak plotki i żaden z was nie widział tego na własne oczy, a tym bardziej nie umie czegoś takiego dokonać.

 

Ulli

Odpisałem. Odpisał bym wczoraj, ale nie mogę się jeszcze przyzwyczaić, że gram w tym dziale. Pozostałe moje sesje to warhammer i D&D.

 

Python

Spokojnie nic się nie stało.
Mój odpis również poszedł. Ulli na PW dostałeś dodatkowe info wyjaśniające dlaczego Rekus tak mocno się wystraszył. Jak oczywiście chcesz może się tym podzielić z Wojownikiem.

 

Python

Ulli założyłem, że nie zmieniasz swoje deklaracji, więc odesłałem Rekusa do ogniska zawsze oczywiście możesz wrócić do chłopaka i przysłuchiwać się, czy też brać udział w rozmowie.

 

Anonim

Nieźle nam idzie. Dobre tempo. Odpisy dobre. Wszystko dobre. Tylko tak dalej. Mam nadzieję, że cała wyprawa to nie są kultyści, którzy nas zamordują. W każdym razie Wojownik nie potrzebował wizji Rekusa, zeby wiedzieć, że z dzieciakiem jest coś nie tak - trochę przypomniała się scena z MIB. Odrąbanie głowy dzieciakowi nie wchodziło w grę, dlatego akcja "uprzejmiem donoszem" wydawała się tu sensowna.