Schronienie

[Loghaire]

Muzyka

Czarownice są zasadniczo inne od reszty ludzi. Tak samo jest zresztą ze smokami. Odróżniają je głównie skrzydła i łuski, jak również umiejętność plunięcia ogniem. Nie to, żeby te cechy odnosiły się do czarownic.

Z pewnym zainteresowaniem Asterra, formalnie wiedźma, lat dwadzieścia, obserwowała kulę z górskiego kryształu. Już dawno zauważyła istotę, której nie była w stanie przypisać żadnemu gatunkowi. Chodzący smok, trzymający się z uciekającą grupą ludzi, myślała, na pewno napotka na problemy komunikacyjne. Tym bardziej, że grupa postanowiła się osiedlić i przeczekać w górach zimę. Uśmiech rozjaśnił młodą twarz obramowaną czarnymi włosami. No tak. To interesujące...

[BlackStar]

Póki co zajmuję się obserwacją okolic. Prócz tego muszę w końcu się wyzbyć zwyczajudrapania po ggłowie kiedy o czymś myślę. Łuski szybko odrastają, ale... No mimo wszystko to irytuje mieć ubytki. Bo jak może wyglądać kawałek różowej skóry na tle złoto szarej skóry? Spojrzałam na miejsce, gdzie siedzieli moi rodzice. Dlaczego musiało się to aż tak zepsuć? Plus z tym długim jęzorem jeszcze nie potrafię mówić za dobrze. A moja paszcza? Wejdzie głowa, ręce i kawałek korpusu na jeden raz. Zastanawia mnie cały czas fakt tej przemiany. Zamachnęłam się ogonem i wstałam ze skały. Czas na obchód. Mały wgląd z góry na otoczenie, obejście doliny... Chce ochronić wszystkich, zwłaszcza rodzinę. Jak już upewniam się, że wszystko jest w porządku to podchodzę bliżej, zobaczyć jak wszyscy znoszą podróż.
- Yo - najlepsze dla mojej wymowy przywitanie.
Siadłam, opierając się o coś co kiedyś musiało być sporym drzewem, teraz jest to tylko kawałek pniaka.

[Okami]

- Cześć - odparłam przypatrując się istocie... w gruncie rzeczy smokowi. No cóż. Każdy jest inny, prawda? Sama wiedziałam o tym najlepiej. Z całej tej grupy ludzi wiedział o tym tylko przywódca... Jedyny, który mnie rozumie. Tak myślę. Zwłaszcza, że reszcie nie mam zamiaru na razie o niczym mówić. Swoją drogą to ciekawa ekipa ochroniarska. Ja, jakaś smoczyca, mówiąca językiem ludzi i... i jakiś milczący człowiek, którego jeszcze nie znałam. Przy okazji rozejrzałam się z ciekawością po miejscu, w którym aktualnie jesteśmy. Patrzę zwłaszcza na punkty orientacyjne oraz punkty strategiczne, z których można by było zaskoczyć zwierzynę łowną. Skoro obiecałam przynosić jedzonko... aczkolwiek to smoczysko ciężko będzie nakarmić. Za co mnie pokarało takim życiem?

[Loghaire]

Grupa zatrzymała się w dolinie na krawędzi gór, wyrytej przez rzekę teraz płynącą wartko w stronę, z której mała karawana nadeszła. Po prawej stronie rósł las ciągnący się w górę coraz mniejszymi drzewami i krzewami. Przez zieleń liści można było ujrzeć uskoki skalne.
Okami zauważyła nad jednym z nich jakieś zwierzę, obserwujące ich spokojnie z krawędzi. Instynkt podpowiedział jej, że jest to zwierzę stadne, przypominało łanię pokrytą czarnym futrem. Młodą kobietę ogarnęła pewność, że już kiedyś widziała takie zwierzęta.
Po lewej stronie rzeki rozpościerała się łąka, na której ludzie rozpinali materiał, by przygotować namioty na pierwszą noc w nowym miejscu. W górę rzeki rósł lasek.
Nadia przysięgłaby, że widzi dym unoszący się zza szczytów po lewej stronie rzeki.

[Okami]

Przyjrzałam się zwierzęciu dokładniej. Łania w czarnym futrze? Cóż to może być? Jednocześnie rozglądałam się, ażeby sprawdzić, czy nigdzie nie czi się niebezpieczeństwo, a przy okazji dokładnie przyjrzałam się smokowi... czy czemuś. Postanowiłam odezwać się do niego w ich języku
- Witaj - rzuciłam w smoczym slangu i czekając na odpowiedź dalej oglądałam samotne zwierzę. Czemu nie było razem ze stadem? Byłby niezły obiad... a może stado jest gdzieś dalej? Warto by było potem to sprawdzić...

[BlackStar]

Zdziwiło mnie to co powiedziała, ale w sumie potrafię mnóstwo języków, więc i to jestem w stanie sobie przypomnieć... jakoś...
- Cześć - odpowiedziałam krótko, patrząc się na ów dym.
Pokazałam tylko ten kierunek dziewczynie, by nie łamać sobie języka bez wyraźnej potrzeby i ruszyłam we wskazanym przez siebie kierunku, zerkając tylko na zwierzę.
Odląd mam tą postać to zadziwiająco chętnie zjada cóż... całego zwierzaczka.

[Loghaire]

Okami odwróciła wzrok, by spojrzeć w kierunku pokazanym przez smoka. Gdy spojrzała znów na zbocze, nie znalazła zwierzęcia w poprzednim miejscu.

Nadia tymczasem ruszyła w stronę zbocza po drugiej stronie doliny. Zaczęła szukać najlepszej drogi w górę. Po chwili zastanowienia przypomniała sobie, że posiada skrzydła. Nadal nie była przyzwyczajona do nowego ciała.