Kerm

Tu-pai zdecydowanie nie był zachwycony z tego, że w jego dziupli grzebie jakiś intruz. Przycupnął na gałęzi rosnącej nieopodal wysokiej jodły i obrzucał Elayne nie tylko inwektywami (bo tak brzmiały jego piski i skrzeczenie), ale i jodłwymi szyszkami.
Oko na szczęście niezbyt mu dopisywało, więc Elayne ze spokojem mogła dokonać przeszukania.

Pemudi miała rację - tu-pai kochał świecidełka, a jego dziupla przypominała zbiorowisko rupieci.
Elayne trafiła na kawałek bursztynu, pięć srebrnych monet, jakich do tej pory nie widziała na oczy, srebrną, tanią obrączkę i kamyk błyszczący wszystkimi kolorami tęczy.


Był tu też naszyjnik, o którym mówiła Pemudi.

 

Grave Witch

Tak długo jak celność zwierzaka pozostawiała wiele do życzenia, Elayne go ignorowała. Wiedziała doskonale, że miał rację. To w końcu jego dom właśnie opróżniała, jednak wątpiła by cokolwiek z tego co znajdywała należało pierwotnie do tu-pai’a. Znaleziska nie były szczególnie ekscytujące. Trochę srebra, kolorowy kamyk i naszyjnik, po który się na to drzewo wdrapała. Magiczny naszyjnik - należało dodać. Magia w nim ukryta była silna i miała coś wspólnego ze zwierzętami, jednak co dokładnie, tego Elayne nie wiedziała. Może gdyby dłużej się tą błyskotką pobawiła… To jednak było niemożliwe w tej chwili.
- Mam naszyjnik - poinformowała jelenicę, ostrożnie schodząc na ziemię. Pozostałe przedmioty też zabrała. Coś się jej należało za to całe wspinanie. - Może teraz dla odmiany ty mi pomożesz? Szukam grzybów i liści, które wyglądają jak jelenie rogi. Wiesz może gdzie je znajdę?

 

__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.”

Kerm

Pemudi aż podskoczyła z radości, widząc naszyjnik w dłoniach Elayne.

- Wiem, czego szukasz. - Skinęła głową, gdy elfka zadała swe pytanie. - Musisz iść tam - wskazała kierunek - aż nie dotrzesz do ruin świątyni. Tam rosną te grzyby. My tam raczej nie bywamy, bo nie jadamy tanduk rusa ani tumbuhan, a po zwalonych kamieniach źle się chodzi. To teren dobry dla zwinnego tu-pai. Ludzie też tam by mogli chodzić, ale nie my.

- Powiadają też niektórzy - dodała po chwili - że widywano tam duchy, że stary posąg się tam przechadza, ale to są bajki dla tamariki. Dla małych hata. Dzieci. - Odnalazła odpowiednie słowo. - Parę razy widziałam posąg i zawsze stał na swoim miejscu - dodała.

 

Grave Witch

W chodzące posągi czy też duchy, Elayne nie wierzyła. Nie miała także nic przeciwko ruinom, których kamienie ścieliły ziemię. Dla niej była to wręcz dogodna sytuacja bowiem te, w przeciwieństwie do gładkich pni drzew, były znakomite do wspinania. Nie mając więcej powodów by trzymać naszyjnik, podała go jego właścicielce.
- Proszę i dziękuję za informację - Nie chciała marnować więcej czasu. Nie wiedziała na jakiej zasadzie działa on w tym miejscu i jak bardzo różni się od tego, w jej świecie. Nie mówiąc już o tym, że tęskniła za Seiki.
Bez dalszego zwlekania ruszyła we wskazanym kierunku.

 

__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.”

Kerm

- To stale ja ci jestem winna przysługę - zapewniła ją Pemudi.
Gdy po paru krokach Elayne odwróciła się, by pomachać ręką na pożegnanie, zobaczyła jak Pemudi zakłada naszyjnik.
Powietrze zawirowało i w ułamku sekundy na miejscu kobiety-jelenia stała wpatrująca się w elfkę łania, z wyrazem pyska, który śmiało można było uznać za rozbawiony.
Elayne przez moment zastanawiała się, w co też ona by się zamieniła, gdyby uległa pokusie. Zrezygnowała jednak z podjęcia takiej próby, ograniczając się jedynie do ponownego pomachania na pożegnanie.


Czy bez pomocy Pemudi trafiłaby bez problemu w miejsce pełne interesujących ją grzybów i liści?
Trudno było jednoznacznie powiedzieć, ale czas, jaki Elayne poświęciła na odzyskanie naszyjnika, z pewnością zwrócił się w trójnasób.

Przy prowadzącej do szerokich schodów ścieżce stał posąg. Zapewne to o nim wspomniała Pemudi.

 

Grave Witch

Posąg, co musiała przyznać sama przed sobą, wyglądał jakby faktycznie był w stanie się poruszać. Elayne obeszła go dookoła, podziwiając staranność wykonania, jednak na tym poprzestała. Marnowanie zyskanego czasu na podziwianie rzeźby nie wydawało się jej rozsądnym jego zagospodarowaniem. Wciąż po głowie chodziła jej przemiana, której była świadkiem. Ciekawość bez wątpienia była jej wadą, dobrze zwykle kontrolowaną, jednak nie dało się ukryć, że istniejącą. Jej nagłe ataki już nieraz przysporzyły jej kłopotów i miała niejasne wrażenie, że tym razem byłoby podobnie. Zamiast więc snuć niepotrzebne gdybania, zabrała się za zbieranie grzybów i liści. Postanowiła, że zgromadzi nieco większy zapas niż chciała babka. Może tym, dla odmiany, ją zadowoli.

 

__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.”

Kerm

Na brak grzybów i liści Elayne narzekać nie mogła. Te pierwsze zapewne uznały okolice świątyni za przyjemne miejsce na założenie rodziny i pleniły się obficie - od niedorostków, ledwo pokazujących pierwsze niby-rogi, po staruszków, którym wiek odebrał zdrowie, jędrność i piękny wygląd.
Wśród tego stada grzybów Elayne bez problemów znalazła kilka pięknych okazów, które powinny zadowolić najbardziej nawet wymagającą kapłankę.
Liście też mile zaskoczyły dziewczynę. Rosły nie tylko licznie, ale i na tyle nisko, że wystarczyło wspiąć się na palce i wybierać wśród najładniejszych liści.

Słońce niemal nie przesunęło się na nieboskłonie, gdy w plecaku dziewczyny znalazła się wystarczająca ilość potrzebnych roślin. Z pewnością miała czas, by rozejrzeć się po okolicy, by zbadać choćby kawałek leżącej w ruinie świątyni.

Chociaż dach się zawalił, a większość ścian runęła, to prowadzące do góry schody wyglądały na solidne.
I, o czym Elaine przekonała się osobiście, były takie... przynajmniej do chwili, gdy elfka dotarła do szerokiej na półtora metra rozpadliny, której dno ginęło w ciemnościach.

Parę metrów za rozpadliną promień słońca padał na coś błyszczącego. Co prawda Elayne nie była tu-pai...

 

Grave Witch

Plecak pełny, dzień wciąż młody i schody, ach te schody… Czasami Elayne zastanawiała dokąd zaprowadzą ją niektóre z pomysłów, które przychodziły jej do głowy. Nawet proste grzybobranie w jej wydaniu potrafiło przynieść nieoczekiwane efekty. Czy dobre, czy też złe, to miało się dopiero okazać.
Może i złodziejaszkowym zwierzęciem nie była, jednak bez wątpienia lubiła błyszczące przedmioty. Słyszała od brata, że ta przypadłość dość często spotykana była u kobiet, więc nie zamierzała zbytnio się z nią kryć. Jedyne co, to temperować niekiedy. Tym razem nie widziała powodu by tak robić. Ruiny raczej swego właściciela nie miały, a przynajmniej nigdzie takowego nie widziała. Chyba żeby brać pod uwagę posąg…
Rozpadlina nieco chłodziła jej zapędy. Z tego też względu postanowiła, że najpierw spróbuje sposobu, a później dopiero będzie życiem ryzykować. Na jej szczęście, magia odpowiedziała na wezwanie. Teraz trzeba było jedynie przekonać się jaka czeka na nią nagroda.

 

__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.”

Kerm

Lśniący przedmiot zadrżał i uniósł się nieco w powietrze, po czym popłynął powoli w stronę Elayne.
Wystarczyło odpowiednio się skupić i po paru chwilach drobiazg znalazł się w dłoniach magiczki. Wystarczyło go oczyścić z pyłu.



"Rogaty" pierścionek wykonany był z dokładnie tego samego metalu, co stojący przed świątynią posąg.

 

Grave Witch

Metal czy też nie, liczyła się zdobycz. Nieco jedynie niepokoił ją fakt, że zarówno pierścień jak i posąg zostały wykonane z tego samego materiału. Magia, którą kryło w sobie jej znalezisko, nie chciała ujawnić jej swego działania. Na dodatek nie znajdowała się wśród znanych jej rodzajów. Widać było jej pisane znajdywanie takich rzeczy w tym lesie… Ciekawość jednak wciąż buzowała w elfce. Co by było gdyby…
Cóż, trzeba było sprawdzić. Z tą myślą ruszyła w drogę powrotną z zamiarem dokładniejszego obejrzenia owego posągu, a w szczególności jego dłoni.

 

__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.”