Ianus zaśmiał się gdy po jego słowach zarówno jego żywi jak i martwi przyjaciele, nagle zaniepokoili się o swoje życie. W sumie nie było w tym niczego nowego, bo Ianus od dawna odruchowo szukał kłopotów. Lubił igrać z losem. A los lubił go w podzięce gnoić na wszelakie sposoby. Tym razem obdarzył go nieumarłym magiem. Przestało mu być jednak do śmiechu, gdy zobaczył spojrzenie Zahiji. Prawdą bowiem jest, że gdy kobieta zasłania twarz i jedyne co widzisz, to jej oczy, zaczynasz z nich czytać to co wyczytałbyś z grymasu ust. Ale i prawdą jest, że te oczy zaczynają mówić więcej niż kiedykolwiek by w stanie były powiedzieć te należące do jakiejkolwiek Thoerki. A oczy Zahiji mówiły mu teraz wyraźnie "Kimkolwiek jesteś, gardzę tobą."
Zastanawiał się tylko, znając zarówno siebie jak i swoje czyny, czemu go to aż tak cholernie bolało tym razem.

Szejk jednak nie wydawał się ani urażony, ani rozbawiony. Co świadczyło o tym, że jednak z byle watażką nie przyszło im rozmawiać. Przedstawił warunki i o ile można było ufać słowu księcia zbójców i nożowników, nie wydawał się zamieszany w porachunki z Jusufem. I w mocno naciągany sposób można by go teraz uważać bardziej za sprzymierzeńca niż wroga. Dość jednak rzec, że Accipiter miał już Al'Geif na tyle dość, by powrócić w pobliże Imperium Thoertianum.
- Hortorum jest zryte wojnami, a jedyne karawany jakie tam ciągną wiozą niewolników i wywożą kruszec. Jakakolwiek inna powinna zostawić po sobie głębszy ślad. Nim jednak wyruszymy mógłbyś nas doposażyć. Może nie w dwadzieścia wielbłądów, ale luzak by się zdał, prowiant jaki. Wskazówka u kogo szukać w Res Horab wiedzy. Znasz tam kogoś? A także... zostało ci może coś z rzeczy Ousamy po tym Hep-Nag-Theku? Coś niepotrzebnego? W zamian mogę ci zdradzić gdzie leży bezpieczne wejście do katakumb. Pewnie sam znasz ich dość, ale tego napewno nie, bo nikt z niego od lat nie korzystał. Zdajesz się wszak piastować zasadzie, że od przybytku głowa nie boli...