Det nic nie mówił, był skupiony na śnieżnym bobrze. Zdecydował się na cięcie i odskok w tył zaraz po nim, by zrobić miejsce pozostałym. Cholerstwo było zmyślne... i zachowywało się całkowicie nie jak normalne zwierzę...

...ale o tym będzie myślał po śmierci tej paszczy kłów.

Mirthal przygotował sztylet, natomiast zwierzę zaatakowało Deta, który najdotkliwiej je zranił. Okrążone ze wszystkich stron nie miało jednak szans. Najemnicy Viburna zgrali się odpowiednio w czasie i gdy zwierzak rzucił się na Deta, ten odsunął się, robiąc Ottowi miejsce na zamach mieczem. W ostatnim momencie spróbowało zrobić unik, jednak czekała na niego Dora, która trzasnęła bestię w pysk, przywracając ją na tor cięcia Otta. I nagle zrobiło się spokojnie.

Czerwona krew zaczęła topić śnieg, odznaczając się silnie i kontrastowo na tle bieli. W ciało Dory zaczął wlewać się nieprzyjemny ból, adrenalina wypłynęła z mięśni, perfekcyjnie ułożone psy, grzecznie czekały w szeregu, z tylko trochę poplątanymi linami. A spod śniegu wydobył się głos Viburna:

-Co się, na bogów, dzieje?! Zimno mi i powoli też strasznie.

Mirthal w międzyczasie rozejrzał się po okolicy - nie dostrzegał innych niebezpieczeństw na horyzoncie, jedynie trop jedynej bestii, która uciekła odznaczał się na tle białej okolicy. Zwierzaki musiały ich podejść pod pokrywą śniegu, dziwaczne i skuteczne drapieżniki. Tylko najwyraźniej się przeceniły.

Det spojrzał w kierunku z którego dobywał się głos szlachcica i powiedział spokojnie.
- Już jest bezpiecznie herr Viburn. Małe spotkanie z tutejszą fauną. - następnie zwrócił się do Mirthala - Towarzyszu, poznajesz te stworzenia? Nie są "normalne" jeśli wiesz co mam na myśli. Zwykłe zwierzęta i bestie tak się nie zachowują...

Usiadł na śniegu i wyjął bandarze i odwiązał sakiewkę z ziołami.
- Jestem przeciętnym rano zszywaczem, ale mogę asystować. Dora? Znasz się na tym? Wypadałoby byśmy najpierw Ciebie opatrzyli. Mirthal, porozplatasz psie liny?

Rzucił okiem na truchła śnieżnych bobrów... może te ogony coś będą warte na rynku alchemicznym? Zaczął mocno o tym myśleć, bo ze skór niewiele się ugra patrząc po tym jak były poharatane... ale cóż, grunt, że było świeże mięso!

- Tej, tej! - zakrzyknął Det na słowa Otta - Powoli! Najpierw rany potem wypatroszym. W kwadrans nie stężeje, a chcę jeszcze "coś" uratować ze skóry. Chyba, żeś kompetentny w tym, to rób co uważasz. Chyba, że wolisz poczekać na mnie?

Widać było, że Detlet był w pełni poważny... no, ale on zawsze był, więc co dziwota? Ot, chłop miał plan na przyszłość, zawsze miał. Nie zawsze wychodziło i chociaż nie był jakimś oczytanym bubkiem to swoje wiedział. Był sprytny, ale nie oczytany. Tak, często ten brak oczytania się na nim mścił, ale kto nie próbuje ten nie żyje, prawda?

- To dziwne kurwie były Otto. Zwykła bestia, czy stwór po ciosie w nochala nogę daje, bo to w kurwę boli, a te tylko się nakręcały. Mówię ci dziadostwo jakieś, ale mięso raczej dobre... Chcę uratować co się da.

-Ugh, nie kojarzę takich zwierząt, u nas w lasach nic takiego nie żyje, a nic podobnego nie znam. - odpowiedział szybko elf Detowi - Jedyne skojarzenie jakie mi się nasuwa na myśl to krety. - odpowiedział po krótkim namyśle, po czym dodał:

Zobaczcie, że te zwierzęta poruszały się pod śniegiem, pewnie ich żerowiska to sieć tuneli, a my mogliśmy jakieś naruszyć. Gdyby były na polowaniu to odpuściłyby po pierwszym zranieniu, tutaj broniły się do ostatniej kropli krwi. Może ich być tutaj więcej, więc musimy uważać. - skończył swój wywód elf i wziął się do pracy przy psach.