[sesja] "Bezowocne noce" - Warhammer 40k
 

Do boju!! Na orka!! Zanić gnoja!!
Walka wrze w najlepsze. Świst kul, rzężenie pił, jęki, wrzaski. Normalka na polu walki...

--------------------------------------------

Przybyło więcej tego ścierwa!! Więcej kul!! Walczyć do końca!!
Powietrze jest gęste od parującej krwi, wkoło unosi się kurz...

--------------------------------------------

My wygrać!! Ludzie nie żyć!!
Orkowie mają specyficzny sposób cieszenia się ze zwycięstwa... Jednak odniesione straty nie pozwalają im w pełni cieszyć się zwycięstwem... Kurz opada... Ostatnie zielone bestie nikną za wzgórzem... Sztandar miałby rewelacyjne warunki do powiewania, gdyby mógł... Jednak nie ma go kto podnieść... Chyba, że...

-------------------------------------------

Pierwszy post - opiszcie postać, jesteście z różnych drużyn, więc poprzedstawiajcie się sobie nawzajem. Jesteście jednymi, którzy przeżyli jatkę.

--------------------------------------------

Michaelos Toel

Z jednego z kraterów po wybuchu małej bomby, wyczołgał się człowiek. Całkowice zakrwawiony (ciężko stwierdzić, czy krwią ludzka, czy orczą.), bez hełmu, w poniszczonej czerwono-czarnej zbroi. Mimo wszystko trzymał w lewej ręce pistolet plazmowy, a w prawej piło-miecz. Po chwili podniósł się ziemi. Teraz jego twarz oświetlało słońce: Ogolona głowa, lekki zarost, klika blizn. Twarz, pomimo tego, że zniszczona, przejawiała jeszcze młodzieńcze rysy. W tym momencie można też było dostrzec, oznaki władzy sierżanta - na jego ramieniu i korpusie.
Powoli zaczął iść w stronę orków. Miecz, zaczął delikatnie wibrować w jego dłoni, a lufa pistolet już po chwili była skierowana w głowę dowódcy orków. Michaelos powiedział cicho, jakby chciał dodać sobie otuchy.
Bitwa jeszcze się nie skończyła
w momencie, gdy skończył mówic te słowa. Z pistoletu wyleciał pocisk. Przeszywając ze świstem leciał w kierunku głowy orka.

Tomasz Ezekhiel

Potężny mężczyzna w podniósł się z ziemii. Jego chełm leżał kilka kroków dalej, można więc było zoabczyć twarz, której lewa strona nosiła ślady dawnego poparzenia. Nie miał żadnego zarostu, ostre rysy, całkowicie łysy. Zielonymi oczami spoglądał z nienawiścią za odchodzacymi orkami.
W rękach trzymał działko, oprócz tego uzbrojony był jeszcze w piłę i karabinek. Full metal jacket. Na plecach miał zawieszoną na sznurku orczą czaszkę, parę medalików i zapisany koślawym pismem skrawek papieru.
Jego wzrok spoczął na leżącym niedaleko sztandarze. Sztandar Zakonu leżący w błocie... Rzucił się w jego kierunku, chwycił i podniósł. Proporzec rzeczywiście zakołysał się poruszony podmuchami lekkiego wiatru.
- Jeszcze z wami nie skończyłem... - mruknął w ślad za znikającymi z pola widzenia orkami. Nacisnął spust, ale usłyszał tylko głuche stuknięcie. Magazynek był pusty.

Michaelos Toel

Szybkim ruchem głowy rozjrzał się po oklicy. Wszyscy byli martwi, ale jakiś żołnierz, blisko niego podniósł sztandar. Teraz jest ich dwóch-pomyslał. Ten zołnirz trzyłam karabin w rece, ale dlaczego nie strzelał??? Może ma uszkodzoną broń.
Michaelos, schował swój pistolet plazmowy, wziął karabin od jakiegoś martwego żołnierza i krzycząc:
szeregowy!! łap broń!
rzucił karabinek w kierunku zołnierza.

Widząc, że sierżant podaje mu karabin odrzucił własną bezużyteczną broń i złapał podaną. Przeładował i wypuścił krótką serię w znikających orków. W międzyczasie przez chwilę patrzył na marine'a stojącego niedaleko. Sierżant. Wyglądał na doświadczonego, chociaż był chyba sporo młodszy od Tomasza. Ezekhiel najwidoczniej przypomniał sobie o czymś, bo wykrzywił twarz we wściekłym grymasie. Ale tylko na chwilę. Potem znów zajął się zielonym mięsem najwidoczniej chcącym się jak najszybciej oddalić.
Wśród tłumu zauważył potylicę największego z orków. Podniósł lufę do oka. Może i karabinek nie był najcelniejszą bronią, ale nie zaszkodzi spróbować. Tam było ich tyle, że na pewno w coś trafi. Wstrzymał oddech. Palec powoli nacisnął spust.
Pocisk poleciał idealnie prosto i trafił w tył głowy orka. Tomasz usłyszał wściekły ryk, i w tym samym momencie ofiara upadła znikając z pola widzenia. Marine uśmiechnął się z satysfakcją.

Michaelos Toel
Michaelos spoljrzał na żołnierza z podziwem widzac jak pocisk wbija się w czaszkę orka. Po czym, podszedł do niego za słowami:
Żołnierzu gratuluję znakomicie wykonałes swoje zadnaie. Jakie jest twoje imię?

Brother Matthius

Ezekhiel słyszy przez swój radioodbiornik zainstalowany w hełmie szeleszczący głos, obwieszczający następujący komunikat:
- Tu brat Matthius z drugiej grupy uderzeniowej "Północ". Czy ktoś mnie słyszy?
Chwilę później komunikat się powtarza:
- Tu brat Matthius z drugiej grupy uderzeniowej "Północ". Zostaliśmy zupełnie rozbici przez orków. Czy jest w pobliżu jakiś oddział?

Tomasz Ezekhiel

- Tu brat Matthius... - usłyszał Tomasz. Ręką dał znak podchodzącemu sierżantowi, że nie może w tej chwili mu odpowiedzieć.
- Tutaj brat Ezekhiel z Południa. Słyszycie mnie? Zostaliśmy rozbici, nie ma oddziału. Gdzie jesteście?
Miał nadzieję, że Matthius, kimkolwiek był, usłyszał go. Czekał na odpowiedź. Jeśli nic nie zakłóciło sygnału, powinien za chwilę ją usłyszeć.

Brother Matthius

- "Południe?! - wykrzyknął zdziwiony po czym bąknąwszy coś niezrozumiałego, mówił dalej.
- Podajcie swoją pozycję, a jeśli nie możecie to odpalcie racę. Jaki jest wasz status? Jesteście ranni? - zrozumienie treści staje się coraz trudniejsze poprzez zwiększenie zakłóceń.

Tu Baza 1, Tu Baza 1. Czy ktokolwiek ostał się w tej masakrze? Proszę o meldunek... Powtarzam, czy ktokolwiek ostał się....
Doprawdy dziwnie brzmiało to wezwanie. Trójka naszych bohaterów słyszała je wyraźnie, jednak grozę potęgowały głosy dobywające się z hełmów poległych towarzyszy...
Baza... Ktokolwiek... Meldunek... Powtarzam...
I wszechobecne ptactwo... Wrony, kruki, sępy... Padlinożercy... Dziś na obiad Marines w polewie z Orków... Smacznego...
Czy ktokolwiek???