Pinhead

Kolejna nocna zmiana. Kolejne godziny męczarni w dusznym nieklimatyzowanym radiowozie i kolejne upokarzające co godzinne stawianie się na posterunku. Choć Tom Barton i Larry Raven pracowali w Sweetwater dopiero niecały miesiąc już nienawidzili swojego szefa, szeryfa Grahama Linsinga. Ten stary dziad byl nie tylko wredny i opryskliwy, ale przede wszystkim bardzo mściwy i złośliwy. W ramach docierania nowy cały czas wysyłał ich na nocne patrole.
Po dwóch tygodniach funkcjonowania tylko w nocy i odsypianiu w ciągu dnia, obaj posterunkowi byli wykończeni. Żeby tylko nie usnąć co kilkadziesiąt minut zmieniali się za kierownicą, pili hektolitry kawy, puszczali głośno radio i gadali o najróżniejszych głupotach. Mimo to oczy im się i tak cały czas kleiły.

Tego wieczoru odprawa przebiegła rutynowo, wręcz jota w jotę jak dnia poprzedniego, i jeszcze wcześniejszego. Pieprzony dzień Świstaka.
Upał nie zelżał ani odrobinę. Wszystkie opowieści, że na pustyni nocami jest zimno, można było włożyć między bajki. Nawet pootwierane okna niewiele pomagały.

Było około godziny pierwszej i didżej w radiu zapowiadał właśnie jakiś rockowy klasyk w wykonaniu miejscowej kapeli.
Ich radiowóz właśnie zbliżał się do ostrego zakrętu przed droga 37, gdyż nagle oślepiły ich światła samochodu jadącego z naprzeciwka. Siedzący w tym momencie za kierownicą Larry na sekundę znieruchomiał. Stary stary Ford Falcon jechał wprost na nich. Na szczęście jego prędkość nie była duża i Raven ominął go z łatwością.
Siedzący obok Barton natychmiast uruchomił koguta i po błyskawicznym nawrocie radiowóz ruszył w ślad za piratem.
Obaj mężczyźni ożywili się, gdyż nie często mieli okazje do tego typu interwencji w czasie swojej nocnej pracy.
Obaj mieli też jednak złe przeczucia, co do kierowcy tego samochodu. Na szczęście widząc migający sygnał na dachu, kierowca Forda zwolnił i zaczął zjeżdżać na pobocze. O dziwo nie zatrzymał się. Silnik miał wyłączony, ale kierowca nie zaciągnął ręcznego i auto staczało się powoli z górki na której się znajdowali.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Kerm

- Niech to szlag! - mruknął Larry. - Pijany, czy się czegoś naćpał?
Jedna i druga możliwość niezbyt mu odpowiadała. Z pierwszym kłopot, z drugim może być jeszcze większy. Może być jak baranek, a może sobie poszaleć.
- Kto siedzi przy radiu? Angela? - upewnił się. - Daj jej znać, że mamy coś ciekawego. Tak na wszelki wypadek, żeby potem nikt sie nie czepiał.

Dodał gazu, ale za moment przyhamował.

- Poczekajmy, aż się zatrzyma na dole. Jak mu zajadę drogę, to pewnie nas stuknie. Wiesz, co wtedy stary powie?

 

Inferian

-Mało takich, zaraz powie, że nie jego wina. Idiota by w nas przypieprzył.
Tom szybko oznajmił o sytuacji przez radio. Starając się przy tym przeczytać numer rejestracji.
-Może ja podejdę bliżej do samochodu i sprawdzę, co jest. Ty zostałbyś tak, aby szybko ruszyć za nim jak by chciał zwiać.

 

Kerm

Larry włączył zewnętrzne głośniki.

- Hej ty, w samochodzie - powiedział. Wzmocniony mechanicznie głos niósł się na kilkadziesiąt metrów dokoła. - Policja stanowa. Zjedź na pobocze, zatrzymaj się, wyłącz silnik i trzymaj ręce na kierownicy.

Wyłączył głośnik i zwrócił się do Toma.

- Nie ma sensu, żebyś wysiadał - powiedział. - A nuż to jakiś świr. Albo nagle odjedzie i będę musiał cię zostawić, albo zacznie strzelać.

 

Inferian

-Dobra, pewnie masz rację. Jakoś was szkolą w tej akademii.
Tom wpatrywał się w miejsce gdzie znajduje się samochód. Sytuacja spowodowała, że chociaż teraz sen zszedł na drugi plan.
-Myślisz, że to jakiś upity przygłup? - zwrócił się do Larrego

 

Pinhead

Samochód w końcu zatrzymał się w miejscu. Po tym jak zgasły silniki obu samochodów wokół zapanowała niepokojąca cisza. Komunikat nadany przez Larry'ego najwyraźniej poskutkował. Obaj policjanci czuli, jak serca zaczęły im bić szybciej. Ciszę przerwała głos z radia:
- 9214 postępujcie według przepisów i przystąpcie do kontroli. Na pewno ćwiczyliście to wiele razy. Zachowajcie spokój i działajcie racjonalnie. I bez paniki, bo szef nie będzie zadowolony. Wiecie, że muszę go powiadomić o tym, co się dzieje. Chce mieć na was oko cały czas, więc się postarajcie i załatwcie sprawę zanim zdążę go obudzić. W razie kłopotów meldujcie.
Spokój jaki zapanował wokół był zwodniczy i obaj czuli rosnące napięcie. Senność minęli, ale zmęczenie i stres pozostały i dawały znać o sobie. Teraz trzeba było przystąpić do działania.
Wokół słychać było tylko tykanie świerszczy i odległe echo wiatru odbijającego się od skalistych wzgórz.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman

Inferian

-Ok Larry, słyszałeś musimy przeprowadzić kontrolę. Nie ma co się ociągać, to pewnie zwykły pijaczyna – powiedział pocieszając się Tom - co to mało takich? – starał się, aby nie pokazać tego jak bardzo dościga go strach.

 

Kerm

- Wiemy, wiemy, Angelo - potwierdził Larry zaciągając hamulec. - Możesz sprawdzić, czy nie mamy jakiegoś zgłoszenia o starym Fordzie Falconie? Ma tak brudną tablicę, że jednej nawet literki nie da się odczytać.

Sprawdził, czy pałka jest na swoim miejscu i czy w razie czego łatwo jest sięgnąć po służbowy pistolet.
Poprawił kamizelkę kuloodporną - kretyński wymysł szanownego szeryfa, który (bez względu na upały, a może własnie z tego powodu) kazał im nosić i ten drobiazg.
Chwycił wielką latarkę i, nie wyłączając koguta, wysiadł z samochodu.

- Ty idziesz, ja cię osłaniam - powiedział do Toma.

 

Inferian

-Dobra, ale bądź czujny. – rzucił Tom wysiadając z samochodu.
Widząc, że Larry poprawia się, zrobił to samo. Trzymając rękę blisko kabury pistoletu szedł w kierunku samochodu.
Bacznie się przyglądał, wyglądał jakiegokolwiek ruchu za jego szybami. Cały obłocony, nic dziwnego, że nie mógł przeczytać numeru rejestracji. Ciekawiło go wielce, czy ona w ogóle tam była.
Powtarzał tylko w myślach, - tylko spokojnie - głęboko wdychając powietrze.

 

Pinhead

Dwaj policjanci wysiedli z radiowozu i po sprawdzeniu sprzętu ruszyli w stronę tajemniczego samochodu. W centrali nie mieli nic na temat starego Falcona, ale to nie oznaczało tak naprawdę nic. W środku mógł siedzieć zarówno zwykły pijaczyna, zaspany robotnik wracający do domu, jak i seryjny gwałciciel.
Idąc wolno krok za krokiem nie widzieli w środku nikogo poza wysokim kierowcą. Mężczyzna trzymał zgodnie z poleceniem dłonie na kierownicy i czekał, aż policjancie zbliżą się by przeprowadzić kontrolę.
Gdy stanęli obok drzwi, mężczyzna obrócił się w ich stronę i spojrzał podkrążonymi oczami. Był Meksykanina w średnim wieku o niezbyt przyjemnej aparycji.
- Wieczór - powiedział - Panowie wybaczcie. Musiało mi się przysnąć, a właśnie miałem zjechać, aby się przespać ale w pobliżu nie było żadnego motelu. Może panowie znacie jakiś w okolicy.

 

__________________
"Shake hands, we shall never be friends, all’s over"
A. E. Housman