Demogorgon

-Taki młody a już skażony tymi bzdurami. - Mallah pokręcił z dezaprobatą głową na słowa młodego potomka Flasha. -Młody człowieku, zważ na słowa klasyka, "Każda wystarczająco zaawansowana technologia jest nierozróżnialna od magii". Co ty nazywasz magią jest tak naprawdę nauką, której nie zdołaliśmy jeszcze wyjaśnić. - Powiedział, pouczającym tonem.
-Z naciskiem na jeszcze. - Dodał Brain. - Z MOIM niezrównanym geniuszem, rozgryzienie jakie sztuczki stoją za tak zwaną "magią" naszej przeciwniczki są tylko kwestią czasu! Wasz przyszły pan wie co mówi.

 

Gargamel

- Nie będziemy widoczni z ziemi powyżej mezosfery - wysapał s trudem, wciąż osłabiony Superman siląc się ny spojrzeć na Zieloną latarnię, wyczytać z jej oczu czy akceptuje tak szalony plan. To było balansowanie na granicy szaleństwa jednak mogło się powieść. mW ten sposób mogli by niemal bez przeszkód okrążyć Ziemię. - Problem będą stanowić tylko satelity. One bogły by nas namierzyć.

 

__________________
Gargamel. I wszystko jasne

Brilchan

- Gorilla Grood? Czemu Pan nosi ze sobą gadający mózg? Trochę dziwnie jak na przekąskę - Nastolatek kojarzył tylko jedną gadającą małpę z opowieści taty z tego, co pamiętał ów łotr miał moce psioniczne i dla ich podtrzymania zjadał mózgi.

- Nie jest to w tej chwili najważniejszą kwestią, ale "Z punktu widzenia nauki magia to kontrola pewnych mierzalnych energii, które można kontrolować za pomocą rytuału bądź frazy wyzwalającej" nie ma, więc zaprzeczenia pomiędzy nią a nauką - Zacytował formułkę, której nauczono go na początku szkolenia mistycznego z Zaataną.

- Jednak nie mamy teraz czasu na dyskusje Pani Latarnio proszę wynieść Supermana w kosmos gdzie się podleczy i będziecie mogli zniszczyć satelity, po czym wrócić okrężną drogą. Tak samo ja mogę spróbować uciec potem któreś z was może nawiązać ze mną łączność i upewniwszy się, że nie mam ogona doprowadzić mnie do jakieś bazy wypadowej - Zaproponował młodzian był wyraźnie zdenerwowany, ale treningi taktyczne z Black Canary wydały owoce mimo złego stanu psychicznego i bezpośredniego zagrożenia życia był wstanie ułożyć plan działania.

 

Demogorgon

-GRODD?! - Brain ryknął ze wściekłością.- Ten ograniczony barbarzyńca! Ten zwyrodniały prostak, który ośmiela się nazywać siebie naukowcem! Przysięgam, kiedy zdobędę nowe ciało, zacisnę palce na jego gardle i będę się rozkoszował widokiem życia uciekających z tych jego przekrwionych oczu!
-Już dobrze, Mistrzu. Będziemy mieć zemstę w swym czasie. - Mallah uspokoił Braina łagodnym głosem. -A ciebie chłopcze, ostrzegam, że gdyby nie sytuacja, ta pomyłka mogłaby cię kosztować życie. - Zwrócił się do młodzieńca, a w jego głosie można było wyczuć subtelne, złowrogie warknięcie. -Grodd nie jest godzien nawet całować podstawy słoja mego Mistrza. Którego możesz tytułować the Brain. Do mnie możesz zwracać się Monsieur Mallah.

 

Brilchan

- Proszę o wybaczenie zawsze zasypiałem na zajęciach z łotrowskich\super bohaterskich akt i baz danych, więc kojarzyłem tylko jego z opowieści ojca - Wyjaśnił, po czym aby zmienić niezbyt wygodny dla siebie temat szybko dodał - To mam wejść w ten portal czy korzystając z chaosu wrócić okrężną drogą i dać wam szanse na skontrolowanie czy nie podczepiono mi jakiegoś trakera? Wysłucham waszego polecenia, bo lepiej ode mnie orientujecie się w sytuacji a nie mamy za bardzo czasu, aby dyskutować wszelkie za i przeciw

 

RyldArgith

- Ma racje. Nie rozumiem czemu miałby mieć, jak wy to ziemianie mówicie, podstawiony ogon, ale widać jest o tym mocno przekonany. Nie możemy ryzykować.
Po czym dodała zanim ktokolwiek wszedł w jej w słowo.
- I nie możemy pozwolić mu się szwędać samemu. Ktoś musi go obserwować, kiedy ja wzlecę kawałek w niebo z naszym drugim nieznajomym.
Tu spojrzała na Supermana.
- Jeśli jesteś gotowy, to zapraszam.
Skierowała na Supermana pierścień i otoczyła go polem energii, które miała pomóc mu w locie na orbitę.

 

Brilchan

- Powinienem skorzystać z zamieszania żeby pobiec w stronę morza wydaje mi się że dam radę ukryć się przed ewentualnym pościgiem mam ograniczoną aquakinezę i umiem oddychać pod wodą więc się ukryje. Co prawda ten wysiłek pewnie otworzy moją ranę na nodze i spowoduje utratę przytomności z wysiłku ale da nam czas na przegrupowanie się oraz skontrolowanie mojego stanu za pomocą magii bądź technologii - Wyjaśnił swój plan.

- Czy ktoś ma coś do dodania ? Jeżeli nie to jestem gotów!

 

Azrael1022

- Właśnie dlatego nie zabieramy was prosto do bazy, tylko do safehouse'u, takiej naszej przejściowej dziupli, gdzie możemy się ukryć do czasu sprawdzenia czy nie mamy ogona - Azrael wyjaśnił wątpliwości Cobalt Thundera, a następnie wyłączył komunikator, aby zapobiec ewentualnemu elektronicznemu podsłuchowi i rzekł do Katsu i Supermana:
- Safehouse znajduje się w starej hucie w dzielnicy Slumsy Samobójców. Z pewnością traficie. Nasze systemy ostrzegania dadzą nam znać, że jesteście w pobliżu. Może nie ma tam wielkich wygód, ale znajdzie się jedzenie, medykamenty, jakiś pojazd i trochę sprzętu komputerowego. Nic wielkiego, jesteśmy gotowi na potencjalną stratę tego miejsca.

 

Brilchan

Dzieciak spuścił głowę - Ja nie zasługuje na waszą pomoc! Dałem się opętać tej pierdolonej Babie Yadze! Może gdybym tu był udało by mi się uratować ojca ale teraz już na wszystko za późno! Jestem zbyt tchórzliwy żeby ze sobą skończyć ale mógłbym odciągnąć od was uwagę i zginąć w walce jak prawdziwy Heros- Wyrzucił z siebie jednym tchem po czym ze smutkiem dodał

- Jestem tylko bezwartościowym śmieciem ale jeżeli mimo to chcecie ryzykować dla mnie własne bezpieczeństwo to pójdę - Chłopak wydawał się zupełnie apatyczny jakby stracił całą wolę walki od której przed chwilą wręcz kipiał odwrócił się w stronę portalu oczekując poleceń.

 

Dragor

Rozmowy trwały i w pewnym momencie kilku bardziej przytomnych mundurowych siedziało i wsłuchiwał się w sprzeczkę, a nawet wymieniało własne poglądy. Deadstroke, który otrząsnął się już po przymusowych elektrowstrząsach stracił cierpliwość, złapał młodego pędziwiatra za kark i wrzucił go do portalu.
- Ktoś ma jeszcze coś do powiedzenia?i - spytał wyraźnie poirytowany, po czym sam ruszył w ślad za Ed'em.
Reszta nie traciła czasu i najwyższa pora, bo posiłki właśnie nadjechały i w powietrzu znów zaroiło się od pocisków. Mallah musiał zgarnąć z ziemi Blue Beetle'a, który wciąż był nieprzytomny. Zbroja znów pokrywała całą jego postać, a skarabeusz na jego plecach cały czas się poruszał i świecił. Pewnie ciężko pracował, by naprawić uszkodzone ciało naściela.

Superman z pomocą Kat wniósł się w powietrze. Latarnia wiedziała że muszą poruszać się szybko. Jej mistrz został trafiony, bo przekraczali atmosferę z umiarkowaną prędkością i przez co stanowili łatwy cel. No, ale czego się spodziewać po planecie, która zrodziła aż trzy latarnie, jak nie przyjaznego powitania.
Kryptończyk w miarę jak opuszczali ochronną sferę gazów otaczającą błękitną planetę czół się coraz lepiej. Raz, że nie było już kryptonitu w pobliżu, a atmosfera nie filtrowała już zbawiennej dla niego radiacji Słońca. Wystarczyło kilka minut, by wrócił do pełni sił.
Kat wykorzystała ten czas na ponowna próbę skontaktowania się z Oa. I jak zwykle nie przyniosło to żadnych rezultatów. Cokolwiek lokowało jej pierścień, musiało być niesamowicie potężne. Nie miała pojęcia jak daleko będzie musiała polecieć, by uzyskań połączenie, ale czy mogła teraz opuścić Ziemię, gdy nie pomściła śmierci mentora, ani nie rozwiązała tajemnicy pierścienia Hal'a Jordana?



Tymczasem wesoła drużyna wypadła z drugiego końca portalu. Znaleźli się w pomieszczeniu, które kiedyś niewątpliwe było części jakiegoś magazynu. Pod płachtami radośnie rdzewiały sobie jakieś urządzenia, a pomiędzy nimi wydzielone zostało parę miejsc to jest kącik komputerowy z terminale i nie wiadomo czemu starym radiem na fale naziemne, kuchnię i nie rozłożona sypialnie, czyli poodkładane w stos łóżka polowe i kilka kartonów. Z jednego wystawała wesoło poduszka. Słuchać też było pomrukiwanie niewidocznego generatora.
Coś czerwonego śmignęło między starymi maszynami. No tak. Ruch Oporu wysyłał do safehause'ów przynajmniej jednego, losowego członka. Z jakieś przyczyny w tym wypadku był Flash.
- Cześć ferajna!i - zawoła pogodnie bohater wyhamowując przed nimi. - Jak poszła... oj...
Urwał na widok nowo przybyłych. Milczał przez chwilę przyglądając się każdemu z osobna. Jego wzrok szczególnie długo zatrzymał się na Cobalt Thunder'rze.
-To ja się skoczę po apteczkę - powiedział i w dosłownie pół sekundy później był z powrotem trzymając wyżej wymieniony przedmiot w rękach. zdążył też przygotować posłania.
-Emmm, nie wiem jak poradzić sobie z Beetle'm, ale z mogą ci pomogę - powiedział do Ed'a.
Przez moment Cobalt Thunder myślał że widzi swojego ojca, ale gdy Flash się odezwał, wiedział już, że to nie on. To nie był głos jego ojca, choć kostium był ten sam.

 

__________________
Gallifrey Falls No More!