Spis Stron RPG Regulamin Wieści POMOC Kalendarz
Wróć   lastinn > RPG - play by forum > Sesje RPG - Inne > Archiwum sesji z działu Inne
Zarejestruj się Użytkownicy

Archiwum sesji z działu Inne Wszystkie zakończone bądź zamknięte sesje w systemach innych (wraz z komentarzami)


 
 
Narzędzia wątku Wygląd
Stary 10-07-2018, 15:56   #21
 
abishai's Avatar
 
Reputacja: 1 abishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputację
Świerga porządkowała właśnie łóżko, więc widokiem jaki powitał Zosię, był krągłe pośladki i zgrabne nogi pochylonej czarownicy.
Ruta zaś poszła się myć z wesołym chichotem.
- Jesteś związana ze swoimi przodkami? - Perka podeszła do Aśki, stając tuż za nią.
- Wszyscy jesteśmy związani ze swoimi przodkami. Mogę cofnąć cię dalej niż dzień wcześniej, dalej niż twoje życie.- mruknęła poruszając mimowolnie pupą, podczas porządkowania łóżka i pozwalając Zosi podziwiać nawet swój błyszczący pożądaniem intymny zakątek.
- I ty też tak się cofasz? - Perka zdjęła ręcznik i rzuciła go na łóżko tuż obok porządkującej je Aśki. Dłoń Zosi oparła się na wypiętym pośladku i delikatnie zacisnęła.
- Czasem… -mruknęła Świerga prostując się. Dłoń Zofii wślizgnęła się pod jej spódniczkę.
Rozwiązała bluzkę prowokacyjnie i zrzuciła ją na ziemię odsłaniając swój krągły biust.
- Ale wiesz… lepiej cofać kogoś niż samą siebie.- wymruczała i uśmiechnęła się dodając.- Powinnam ci coś wyjaśnić. Jestem wilczycą… moje przodkinie i ja składałyśmy dary leśnemu lichu. W zamian za wiedzę, dary, drapieżność.
- Wilczycą w sensie wilkołakiem? - Perka przesunęła dłoń do przodu, zagłębiając palce w kobiecości Aśki, przysuwając się przy tym na tyle, że jej nagie piersi oparły się o plecy blondynki.
- Nie… w sensie że mam naturę wilka. Służę silnym, dominuję… słabe… Ujarzmij mnie, a będę wiernie cię słuchać. Okaż się słaba… ja ujarzmię ciebie.- zadrżała czując palce Zosi w swoim rozpalonym wnętrzu.
- Ja nie jestem wilczycą, mogę nie dać się ujarzmić. - Perka pocałowała ramię Aśki i sięgnęła wolną dłonią do piersi blondynki. - Nie wiem czy potrzebuję też, by ktoś wiernie mnie słuchał.
- Myślę że możesz się dać… myślę że spodobałoby cię ujarzmianie…- mruczała Joanna wijąc się pod dotykiem kochanki.- I to bardzo… a jeśli chcesz bym była choć trochę grzeczna…- sięgnęła dłonią do tyłu wbijając paznokcie w pośladek Perki.- … to się postaraj mnie ujarzmić.
Zosia zaśmiała się i ścisnęła mocniej pierś blondynki. Wysunęła palce z jej wnętrza i zaczęła delikatnie gładzić jej kwiat.
- Wiesz… jeśli nie będziesz grzeczna, mogę cię spokojnie gdzieś wywieźć. Mam kilka specyfików, które mi by w tym pomogły. - Perka delikatnie kąsnęła ramię Aśki. - Ale odnoszę wrażenie, że chcesz być ujarzmiona.
- Trochę tak… ale z chęcią bym cię wzięła pod obcas…- wymruczała drapiąc boleśnie pośladek kochanki.-... zdominowała podczas gorącej nocy.
- Brzmi bardzo przyjemnie, ale obawiam się, że brakuje ci pewnego atrybutu bym miała z tego pełną satysfakcję. - Zosia popchnęła Aśkę na łóżko wyswobadzając ją ze swoich objęć.
- Ach tak… ten atrybut. A wiesz co znalazłam w sypialni Jagody? - wymruczała Joarnna oplatając nogami kochankę w okolicy kolan. - Duży czarny, pokryty gumą… sztuczny atrybut godny murzyna. Nieotwierany.
Perka sięgnęła po opuszczoną koszulę Aśki.
- Tak, słyszałam że kiedyś go kupiła. - Delikatnie wyswobodziła się z obejmujących ją nóg i przyklęknęła okrakiem ponad kobietą. - Z takimi zabawkami jest jeden problem… to tylko zabawki. Niestety te cudeńka, choćby niemal sięgały ci do gardła nigdy nie napęcznieją zbliżając się do punktu kulimnacyjnego. - Ostrożnie wzięła dłonie blondynki i zaczęła je związywać jej własną koszulą w nadgarstkach.
- Cóż… nie można mieć wszystkiego. Chyba że w snach.- zaśmiała się Joanna pozwalając się wiązać.
- Na szczęście w tym kraju nie brakuje mężczyzn, a część z nich też ma zapędy do dominowania. - Perka przeciągnęła związane ręce blondynki ponad jej głowę i zaczęła je przywiązywać do jednej z kolumienek. - Podobała ci się tamta zabawka? Mogę się po nią przejść.
- Może następnym razem…- wymruczała potulnie Joanna przyglądając się wygłodniałym wzrokiem… i jakby… wilczym. Może nie była wilkołakiem, ale… co naprawdę oznaczało, że była wilczycą?
- Byłaś kiedyś z wilkołakiem? - Perka skończyła robić supeł i przysiadła na łóżku obok Aśki, bez pośpiechu zabierając się za zdejmowanie jej spódniczki. - Jakby co jest jeden w okolicy i chyba ma zapędy do dominowania.
- Wilkołak… to nie jest typ, z którym jedna kobieta sobie poradzi.- zaśmiała się chrapliwie Asia poddając się rozbieraniu.- To prawdziwe bestie, trudne do utrzymania w ryzach.
Perka odrzuciła spódniczkę i siedząc po turecku obok kochanki, przyglądała się jej ciału. Po chwili zaczęła wodzić po nim delikatnie palcem, czując jak w niej samej wywołuje to przyjemny dreszcz.
- Kusi mnie by spróbować… bo zabawie z kozłem. Choć ten egzemplarz wilczka to potworny gbur. - Mruknęła znów czują irytyację na wspomnienie Ryszarda.
- Jak one wszystkie… zwierzęca natura ćmi im umysł.- szepnęła prężąc ciało. I jęknęła cicho.- Trochę ich rozumiem.
Trochę… bo jej własne oczy zrobiły się zwierzęce, a paznokcie wysuwały niczym pazury.
- Jak bardzo jesteś wilczycą? - Zosia spojrzała prosto w ślepia, przypominające jej nieco Ducha i przesunęła dłonią w kierunku kobiecości Aśki. - Obrośniesz zaraz futerkiem… mam czekać na pojawienie się ogonka?
- Wysunął mi się kiełki i zrobię cię bardziej… drapieżna... czasem rzeczywiście… pojawia się meszek na plecach…- jęknęła dziewczyna prężąc się i drżąc. - i robię się… nieco silniejsza… ale tylko wtedy, gdy… pozwalam sobie na utratę kontroli. To dar… od licha, dla jego głosów wśród ludu… piasto… wskiego.
- Moja matka twierdzi, że też jesteśmy spokrewnione z piastami. - Zosia pokręciła głową i zanurzyła jeden paluszek pomiędzy płatki kobiecości Aśki. Bez pośpiechu wodziła nim drażniąc jej delikatną skórę. - Szkoda… to byłoby ciekawe zobaczyć cię całą w futerku… jestem też ciekawa jak wyglądasz gdy stracisz kontrolę.
- Może… ci się to uda…- wymruczała zmysłowo Świerga i szarpnęła dłonią za wiązanie.- .. strzeż się w nocy. Bo przyjdę po ciebie i pokażę ci… co można zrobić z taką zabawką.
Tymczasem drzwi otworzyła Jagoda trzymając w ramionach pościel. Przez chwilę stała zaskoczona tym co widziała.
- To ja tu położę… i już wam nie przeszkadzam.- wymruczała cicho zawstydzona.
- Jeśli masz ochotę możesz popatrzeć. Asi to raczej nie przeszkadza. - Perka celowo zatrzymała ruch palca, przytrzymując go tylko przy ciepłej skórze kochanki. - Ale jakby co Ruta niebawem powinna skończyć się kąpać.
- Ja… może lepiej… nie… to…- speszyła się całkiem Wilga uciekając wzrokiem i z rumieńcem na policzkach.- To… intensywne.
- Mam nadzieję. Nasza wilczyca chce by ktoś ją wytresował. - Perka uśmiechnęła się do Jagody, a potem przeniosła wzrok na swoją kochankę. - Niestety w nocy nie będę mogła cię wpuścić, obiecałam ją Wildze.
- Uważaj…- wymruczała czy może wywarczała Świerga prężąc się pod dotykiem Zofii, a zaczerwieniona Jagoda tyłem wycofywała się z pokoju.
- Za bardzo wierzysz… w planowanie… życie to chaos… pełen… nieprzewidywalnych zdarzeń.
- Rzeczywiście. - Perka powróciła do powolnych ruchów palca na kobiecości Asi. - Dziś na przykład znalazłam ciebie w swoim samochodzie. Przyznaję, że nie planowałam czegoś takiego.
Świerga pisnęła cicho i poddawać się zaczęła pieszczocie palców Zosi. Jej ciało naprężyło się, piersi uniosły do góry, gdy całe ciało wyginała w łuk.
- Wiesz że się zemszczę, prawda?
- Wiem, że po godzinie takiej zabawy będziesz mnie prosić bym cię doprowadziła, a jak myślisz o co poproszę w zamian? - Perka uśmiechnęła się niewinnie do leżącej na łóżku blondynki.
- Nie wiem…- westchnęła w odpowiedzi czarownica wijąc się coraz mocniej na łóżku. Koszula którą była skrępowana wydawała się pruć ostrzegawczo. Czyżby Perka rzeczywiście igrała z dziką bestią. Czymś czego nie spodziewała się po dotychczas spokojnej i opanowanej dziewczynie.
- Aaaach… zaczęłyście znów beze mnie.- Ruta wróciła owinięta ręcznikiem.
Perka przerwała pieszczotę, odsywając palec od kwiatu blondynki.
- Wybacz obiecałam Asi godzinę igraszek. - Zosia uśmiechnęła się do wchodzącej do pokoju czarownicy i spojrzała na swoją kochankę.
- Mogłabyś leżeć grzecznie? - Spojrzała na kochankę roziskrzonym wzrokiem. - Bo tu przerwiemy.
- Może więc przydybię… Wilgę…- Ruta zamknęła drzwi z łobuzerskim uśmieszkiem zostawiając czarownice same.
Perka przyglądała się Asi, czekając aż ta się uspokoi.
- Szkoda twojej koszuli. Ładnie ci w niej.
- Będziemy musiały kupić więcej ubrań. Nie zabrałam… na sabat, nie zabrałam całej szafy jak Marylka.- westchnęła cicho Joanna.
Zosia przytaknęła i widząc że wilczyca się lekko uspokoiła powróciła do przerwanej pieszczoty.
- Jolanta, która prowadzi tutejszy sklepik ma niesamowity gust jeśli chodzi o seksowną bieliznę. - Pozwoliła swojemu opuszkowi delikatnie zahaczać o wejście do kobiecości Asi.
- Ddddobrze… -jęknęła cicho Joanna poddając się torturze. Wiła się coraz bardziej i drżała coraz mocniej. Jej oddech przyspieszał, a jej ciało się wiło. Joanna pożądliwie spoglądała na swojego “kata”, oblizując wargi jak i wyraźne kły.
- Jesteś tutaj dosyć wrażliwa. - Perka nachyliła się i delikatnie ucałowała kobiecość blondynki.
- Bardzo... trochę…- zadrżała i pojękiwała mocniej dziewczyna.
- Bardzo czy trochę? - Zosia pocałowała udo kochanki i delikatnie wsunęła w nią palec szybko go jednak wyjmując.
- Bardzo…- przygryzła wargę zębami w podnieceniu. Aż do krwi.
- Więc może wrócimy do tematu naszych relacji? - Perka zanurzyła palec i zaczęła go powoli wsuwać i wysuwać.
- Nnniech… będzie…- wysyczała Aśka zamykając oczy i prężąc się zmysłowo pod pieszczotą palca Zosi. Drżała coraz bardziej pobudzona.
- Co mogę dostać, za to że cię teraz nie zostawię w tym stanie? - Spytała Zosia ze szczerym zainteresowaniem w głosie.
- A co chcesz…- sapnęła głośno Asia i znów… koszula zatrzeszczała złowrogo.
- Byś nie napierała tak na tą koszulę.- Perka uśmiechnęła się. Było jej tak potwornie gorąco, tak bardzo chciała zabrać się za ostrzejszą zabawę. - Bądź grzeczną sunią, toż się tobą zajmuję. - Na potwierdzenie swoich słów, zanurzyła palec odrobinę głębiej.
- Dddobrze.. - jęknęła cicho i potulnie Świerga.
- Mogę zaoferować swój języczek, jeśli nie będziesz się ładować tam, gdzie śpię bez mojej zgody. - Palec Zosi wykonywał coraz głębsze ruchy, Perka była jednak pewna, że może to co najwyżej drażnić doświadczoną kochankę.
- Niech… będzie…- wysyczała gniewnie i niechętnie Joanna prężąc się i pojękując nerwowo. Jej ciało pokryło się potem.
Perka wysunęła swój palec i wstała z łóżka. Bez pośpiechu zajęła miejsce na podłodze, między nogami kochanki.
- A jeśli dasz sobie siana z tą całą dominacją, to nawet cię doprowadzę podczas tej godziny. - Powoli przesunęła językiem po kobiecości Asi.
- Albo… się zerwę z tych oków… i po prostu wymuszę na tobie.- sapnęła głośno Joanna prężąc się.- Nie można zwalczyć… własnej natury… acz… nie martw się. Nie będę… ślepą laleczką na twoich usługach… jeśli… zdołasz mnie ujarzmić.
Perka przerwała pieszczoty i oparła podbródek na wzgórku Asi.
- Zerwiesz się i co? Podrapiesz mnie? Przyciśniesz do siebie? - W głosie rudej czarownicy pojawiło się rozbawienie. - Pewnie już zauważyłaś, że lubię gdy mnie boli.
- A kto powiedział, że chcę ci zrobić… krzywdę…- wymruczała zmysłowo Asia oblizując wargi.- Chcę… byś wyła z rozkoszy… byś chciała więcej i więcej… tak… się ujarzmia.
Perka udała zamyślenie.
- Wiesz… nie jestem wilczycą, to że sobie pobłagam o więcej nie znaczy, że będę się ciebie słuchać. - Uśmiechnęła się. - Ale skoro jesteśmy przy tym temacie… chcesz więcej?
- Chcę… - Asia przełknęła ślinę przyglądając się “oprawczyni” spod przymkniętych powiek.
Zosia powstrzymała parsknięcie i opuściła głowę wracając do przerwanej pieszczoty. Jej język tak jak wcześniej palec poruszał się powoli jedynie drażniąc się z kochanką.
- Tak… takk.. takkk…- Asia kręciła biodrami pojękując cicho i drżąc. Każde muśnięcie języka Zosi przybliżało blondynkę do szczytu. Nie chcąc do tego dopuścić Zosia przerwała i zaczęła delikatnie całować wewnętrzną stronę ud kochanki. Joanna okazała się twardą przeciwniczką, ale w końcu… piętnaście minut przed końcem złamała się i Perka mogła ją w końcu zaspokoić. Sama czuła jak jej uda były lepkie od śladów jej własnych pragnień. Wszak Świerga była śliczniutka, a za pazury, kły i dzikie spojrzenie dodawały jej egzotyki. Słysząc w końcu długo oczekiwane błagania, Perka prawie odetchnęła. Z ulgą porzuciła hamulce porządnie zabierając się za zaspokojenie swojej kochanki. Jej palce chętnie rozpychały się w tak dobrze już znanym sobie ciele Asi. Ta zaś drżała i wiła się wyraźnie bliska szczytu. Porzuciła wszelkie hamulce pojękując i krzycząc, gdy fala przyjemności poniosła ją do głośnego orgazmu, wstrząsającego jej ciałem. Perka jeszcze przez chwilę bawiła się nią, pozwalając zmęczonej kochance odreagować, po czym ułożyła się na niej i w tej pozycji zabrała się za rozwiązywanie koszuli.

- Przyznaję, że jestem pełna podziwu. - Powiedziała rozpalonym głosem, czując jak jej własne ciało zdradza ją ocierając się o leżącą poniżej Asię.
- I pożądania… - stwierdziła z uśmiechem Joanna pozwalając się uwalniać z więzów.
- Jesteś smakowitym widokiem. - Perka odrzuciła rozwiązaną koszulę i ułożyła się już wygodnie na kochance. - Szczególnie gdy tak ładnie prosisz.
- A gdy nie proszę ?.- uwolniona Świerka popchnęła Zosię na plecy i wsunęła palce między jej uda. Nachyliła się by pocałować lewą pierś kochanki, potem zaś wbiła kiełki w skórę je biustu, niczym małe igiełki, nie przerywając masowania dłonią mokrego podbrzusza kochanki.
- Ajć! - Zosia krzyknęła, ale poczuła jak wraz z bólem ciało spięło się i dużo mocniej zareagowało także na pieszczoty. - Mniej… mniej smakowitym. Twoje ciało jest cudowne gdy wijesz się błagając o więcej. Powinnaś widzieć te swoje szczeniakowate oczęta.
- Powinnaś widzieć swoją minkę teraz…- Świerka polizała lubieżnie ślady swoich ukąszeń nie przerywając masażu jej łona. Ukąsiła podobnie drugą pierś. Cztery igiełki wbiły się w jej skórę otulone ciepłymi i miękkimi kobiecymi wargami.
- Ta twoja wilkowatość ma swoje plusy. - Perka zamruczał, czując ponownie rozlewające się po ciele przyjemne ciepło. - Czy moja minka ci się podoba?
- Tak… mam pójść po zabawkę Wilgi?- wymruczała Świerga pocierając wrażliwy punkcik między udami pazurem, a kiełkami kąsając prężący się biust Zosi.
- Myślę, że po widokach, które mi zapewniłaś… - Perka zamarła czując ostry pazur na swym kwiecie. Było to jednak bardzo podniecające oczekiwanie. - ...wystarczą mi twoje usteczka. Zajmiesz się swoją pancią?
- Nie jestem pieskiem…- Joanna wymruczała boleśnie przygryzając szczyt jednej z piersi Zosi. -.i.. jestem trochę dzika… gdy się nie kontroluję.
Jej pazur wodził po jej intymnym zakątku, muskając jej wrażliwe na dotyk obszary. Co prawda nie raniąc ciała dziewczęcia, ale… ryzyko istniało.
Bądź co bądź… jaka sama stwierdziła, Joanna była trochę… dzika.
Perka leżała nieruchomo czując przyjemny dreszcz na samą, myśl o zagrożeniu.
- Wybacz, skomlałaś jak głodny szczeniak. Łatwo się było pomylić.
- Uważaj… bo zacznę gryźć…- mruknęła Joanna i ukąsiła biodro Perki wbijając kiełki w jej skórę i muskając językiem. Zanurzyła też palce głęboko w jej kwiatuszku, na szczęście chowając przy tym pazury. Niemniej nie oszczędzała przy tym kobiecości kochanki, podbijając ją tyloma palcami ile zdołała wsunąć w głąb ciała Zosi. Nie była delikatną kochanką w obecnej chwili.
- Od początku… gryziesz. - Perka poczuła ulgę mogąc pozwolić ciału się poruszać. Szybko naparła biodrami na kochankę jeszcze wzmacniając jej ataki.
- Wierz mi. Na razie jestem delikatna. - mruczała ironicznie Świerga, liżąc czule udo kochanki i brutalnie traktując jej kobiecość swoimi palcami. Doznania były mocne, ból mieszał się z rozkoszą potęgowany ruchami bioder Zosi starającej się poczuć wyraźniej owych intruzów w swoim ciele.
Perka czuła jak z każdym ruchem kochanki coraz bliżej jej do szczytu. Jej ciało było wymęczone długimi pieszczeniem Asi. Tą ciągle narastającą frustracją, której nie była w stanie rozładować.
- Yhym… - Zosia zanurzyła palce we włosach blondynki i przycisnęła ją do swojego łona. - … więcej.
Więcej w tym przypadku musiało oznaczać pikantniej. Bowiem palce opuściły kwiatuszek rudowłosej ustępując językowi, zwinnemu i ciepłemu. Same zaś sięgnęły niżej i wędrując szlakiem między pośladkami dotarły do jej niegrzecznej norki. Świerga nie była Wilgą… bez wahania podbiła ten wyuzdany zakątek ciała Perki jednym stanowczym szturmem, a potem kolejnymi sztychami. Dobrze, że owe palce były wilgotne od pożądania Zosi. Aśka pieściła bowiem oba intymne obszary kochanki z równie bezlitośnie co intensywnie… jakby chciała ją doprowadzić do białej gorączki nie dbając o opór ciała kochanki. Perka krzyknęła głośno czując ten szturm. Nie minęła chwila, a Aśce udało się ją doprowadzić. Wijąc się doszła wprost w usta kochanki.
- Nadal uważasz, że nie potrafię ci sprawić pełnej satysfakcji?- mruknęła Świerka wracając do normalnej “ludzkiej” postaci.
Perka zaśmiała się i uniosła na rękach by spojrzeć na swoją kochankę.
- Potrafisz. - Wolała nie zdradzać do jakiego stanu doprowadzał ją Patryk… albo kozioł. - Pożyczyć ci jakieś ciuchy? Obawiam się że nie mam tak krótkiej spódniczki ale coś się może znajdzie.
- Przydałaby się…- westchnęła głośno Świerga siadając na łóżku i przyglądając się z zadowoleniem. Spojrzała na drzwi.- Pewnie Ruta ci bałamuci przyjaciółkę.
- Jeśli Wilga się dała… - Perka także usiadła i zgarnęła swój ręcznik wycierając kropelki potu. - Mam nadzieję, że nieco się otworzy. Jest bardzo namiętną osobą, a ja nie zawsze będę obok.
- Ruta wygląda na taką, która potrafi otwierać ludzi na siebie.- oceniła blondynka rozglądając się za swoją bluzką na podłodze. W końcu znalazła ją i zaczęła ubierać.
Zosia wstała z łóżka i ponownie owinęła się ręcznikiem.
- Pójdę sprawdzić jak jej idzie. - Uśmiechnęła się do Asi przez chwilę przyglądając się jak zgrabne piersi znikają pod koszulką i z ciężkim westchnieniem opuściła pokój.
 
__________________
I don't really care what you're going to do. I'm GM not your nanny.
abishai jest offline  
Stary 10-07-2018, 16:00   #22
 
abishai's Avatar
 
Reputacja: 1 abishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputację
Odgłosy dochodzące z kuchni były obiecujące… ciche westchnienia i głośne jęki Jagody roznosiły się po korytarzach domostwa.
Perka słysząc je, postanowiła, że po drodze zahaczy o swoj pokój i jednak się w coś ubierze, a także pochowa jednak część ubrań do szafek nim zostanie ona rozszabrowana przez resztę dziewczyn. Dopiero uzbrojona w pełen komplet bielizny, dżinsy i jakąś koszulkę, ruszyła w kierunku kuchni.
Nie słyszała nic… z początku. Potem jednak dochodziły ciche westchnienia do jej uszu. Dochodząc do drzwi widziała siedzącą Jagodę na stole, drżącą i w zasadzie nagą… jej ubrania były rozrzucone po całej kuchni. A także ręcznik Marylki… jej usta pieściły krągłą pierś malarki, której czarne włosy ukrywały twarz artystki za czarną kurtyną. Palce Ruty masowały udo kochanki, leniwie i powoli. Najwyraźniej pomagała Wildze ochłonąć po niedawno przeżytych doznaniach. Perka uznała że da dziewczynom się pozbierać… i sama na chwilę wyrwie się z wiru, który powoli zaczęła wpadać. Nagie ciało Jagody sprawiło, że znów poczuła przyjemny gorąc między nogami. Jak najciszej się dało minęła kuchnię i bez pośpiechu wyszła na zewnątrz, zgarniając po drodze buty. Założyła je na ganku i ruszyła dalej w kierunku łąki, wydobywając po drodze z samochodu jakieś porzucone jabłka. Jak tak dalej pójdzie będzie musiała posprzątać w aucie… ale nie był to dobry moment. Spokojnym krokiem ruszyła na łąkę powoli wkraczając do świata duchów.
Tu… było spokojnie. Tu nie było śladów śmierci i rozkładu. Tu było przyjemnie… i świat duchów odbijał ten fakt. Stare uroki i zaklęcia otaczały posiadłość Wilgi migoczącym lekko miękkim kokonem. Perka rozejrzała się w poszukiwaniu Julków, bawiąc się w dłoniach znalezionymi jabłkami. Musiała odejść nieco dalej od dworku, by dostrzec je.. podchodziły ostrożnie przedzierając się przez niekoszone nigdy trawy. Zosia przystanęła przytrzymując jabłka w dłoni i pozwalając niewielki duchom podejść do siebie.
- To znowu ja. - Uśmiechnęła się na powitanie.
- Pamiętamy… pamiętamy… pamiętamy… jabłka…- niosło się wraz z szelestem traw.
- To dla was, ale przyszłam o coś spytać. - Zosia przyklęknęła. - Czy wiecie o jakiejś szeptusze we wsi?
- We wsi… nie ma już żadnej z was, poza tą… w dworku. Nikt nie praktykuje starych dróg oceniły Julki cicho. To oznaczało, że ta sztuczka z koniem była jednorazowym wybrykiem.
- Czy Leszy wychodził jeszcze z lasu nie licząc dzisiejszego poranka? - Perka poruszyła jabłkami. - To ostatnie pytanie.
- Nie… nie wychodzi w słońce. Blask słoneczny... wzmacnia ból i wściekłość. Nie wyszedł z lasu poza porankiem. Nie opuścił leża…- odparły Julki.
- Dziękuję. - Perka położyła jabłka, obserwując jak Julki je zabierają. Odprowadziła duchy wzrokiem nim powróciła do normalnego świata.

W sumie to dobrze, że był to pojedynczy wybryk. Choć teraz nie będzie miała zbyt wielu powodów by odwiedzać ośrodek Patryka. W sumie… gdyby sprowadzić tam ubożęta… tylko kto pozostawiałby im jedzenie? Czy byłyby usatysfakcjonowane z tego co znajdą w stajni? Ruszyła dalej łąką rozglądając się w poszukiwaniu skrzypu i lubczyku, którego zapasy mocno ostatnio nadwyrężyła. Słońce prażyło przyjemnie gdy zrywała kolejne zioła… oczywiście musiała podejść bliżej lasu, by zerwać rosnący w cieniu drzew skrzyp. I wtedy poczuła to… silne podmuchy wiatru. Co jakiś czas. Nabierające tempa. Dziś… albo jutro, będzie silna burza. Wyczuła tą zmianę w pogodzie. Ostrożnie zrywając ziele, które niemal wepchnęło ją w ręce Katarzyny, niepewnie spoglądała na las. Czy Leszy odważyłby się podejść tak blisko siedziby czarownicy? Zdjęła koszulkę i zawinęła w nią zebrany SKrzyp, razem ze znalezionym wcześniej lubczykiem. Powinna mieć koszyk, ale… w sumie nie planowała tu być. Cofnęła się o kilka kroków od lasu i wzięła głębszy oddech znów spoglądając na świat duchów. W lesie kryły się dziewy.. córki Dziewanny. Duchy lasy które były równie namiętne jak ich matka… i równie groźne, zwłaszcza jeśli były obrażone lub odrzucone. Gdzieniegdzie widziała drzewice kryjące się za świętymi niegdyś drzewami, które zamieszkiwały i ani śladu Leszego. Perka odetchnęła. Obecność innych duchów uspokajała, na chwilę zawiesiła wzrok na zgrabnych dziewczętach lasu, po czym wróciła do normalnego świata i ruszyła z powrotem do domu. Ciekawe czy Jagoda wyczuwa zmiany pogody… Uznała, że będzie musiała ją o to spytać, gdy już znajdzie się na miejscu. Przyspieszyła kroku ściskając w dłoniach koszulkę z zawiniętymi w nań ziołami.

W domu panował chaos i harmider. Dochodzący z kuchni. Ruta zabrała się za gotowanie.
Co było już i słychać i czuć, bo druga kucharka miała wyraźne zamiłowanie do przypraw. Na szczęście nie tylko do kuchennej świętej trójcy, czyli soli cukru i pieprzu. Perka pewnie wkroczyła do środka ze swoją zdobyczą.
- Co tak dobrze pachnie?
- Pierożki z nadzieniem wegetariańskim, moja własna receptura…- rzekła Ruta trajkocząc i ganiając po kuchni ubrana w fartuszek. Nie uszło uwagi Perki, że tylko w fartuszek. I jej goła pupa przyciągała wzrok, gdy czarownica pochylała się nad farszem.
Zosia wydobyła z szuflady jakąś ścierkę i zabrała się za rozkładanie na niej zebranych ziół.
- Brzmi dobrze.- Perka uśmiechnęła się spoglądając na gołą pupę Marylki czując jak cały oddech który udało się jej złapać znika jak za dotknięciem magicznej różdżki. - Ładnie ci w tym fartuszku.
- Dzięki.- zamruczała Marylka machając zadziornie pupę i dodała poważniej.- Jak przygotuję jedzenie to narzucę jakąś kieckę na siebie. Teraz nie ma sensu, prawda?
- A potem będzie sens? - Zosia niechętnie odwróciła wzrok od golizny Ruty i skupiła się na przerwanej pracy. - Mam nieco świeżego lubczyku, chcesz trochę?
- Oo... przyda się na później.- rzekła zachwycona dziewczyna wyciągając dłoń.- Tego już doprawiać nim nie będę. Mam już dobrane składniki, by nadzienie było smaczne.
- Jasne, to zostawię tu nieco, a resztę wyniosę do ususzenia. - Perka podała Rucie kilka gałązek, a resztę, ziół zwinęła w ścierkę, nakładając na siebie ubrudzoną koszulkę. - Widziałaś Jagodę i Aśkę?
- Joanna jest u ciebie… zagroziła mi że jak ciągle będę prowokować swoim gołym tyłkiem, to mnie wykorzysta na oczach reszty. A Jagoda… chyba zamknęła się w tym no… pokoiku pełnym sztalug.- zamyśliła się Ruta.
- Dzięki. - Perka zgarnęła zwinięte zioła i ruszyła najpierw w kierunku swojej sypialni, sprawdzając co też planuje jej zabrać Asia.
Tam znów te same kuszące widoki gołej kobiecej pupy. Joanna pochylona nad rzeczami Zosi zabrała się za dobieranie bielizny, wpierw zabierając dla siebie jedną trzecią ciuchów czarownicy. Oczywiście wybierała te najładniejsze ciuszki dla siebie.
Perka stanęła w progu, opierając się o framugę.
- Zostaw mi coś na randkę. -Prawie parsknęła z rozbawienia. Nie to że była przywiązana do tych rzeczy, większość i tak wysłała jej matka.
- Czarna koronkowa bielizna… tyle wystarczy ci na randkę ze mną.- rzekła naciągając czerwone majteczki na swoje pośladki. -Hmmm… trochę ciasne i wrzynając mi się w tyłek.
- Potem możemy się przejechać, kupisz coś na siebie. Staniki też mogą być przyciasne. - Perka odepchnęła się od framugi. - Idę zobaczyć co u Jagody i niebawem wrócę.
- Dobra…a przy okazji wspominała coś o ciuchach swojej prababki… popytaj ją to.- rzekła na pożegnanie Świerga, gdy Zofia ruszyła do drzwi pracowni malarskiej Jagody. Zamkniętych na cztery spusty, jak się okazało.
To ją nieco zaniepokoiło. Delikatnie dotknęła drzwi.
- Jagoda, to ja Zosia. Mogę wejść?
Nie padła żadna odpowiedź, choć Zosia miała wrażenie że słyszy… cichy szloch. Perka odetchnęła i po raz kolejny tego dnia weszła do świata duchów. Czuła jak z każdym kolejnym widzeniem wzrasta jej głód na kofeinę.
- Dobre duchy tego domu. - Szepnęła cicho. - Czy pozwolicie mi wejść i zająć się waszą gospodynią?
Widać było, że ubożęta wyraźnie rozdarte. Skrzaty chodziły tam i wewte, naradzały się między sobą. W końcu wpuściły Zosię, otwierając ostrożnie drzwi. Perka weszła do środka, zamykając za sobą drzwi na zamek. Jagoda była golutka, co zazwyczaj budziłoby żar w lędźwiach Perki. Ale nie tym razem… tym razem jej czarne włosy otulały jej plecy niczym całun pogrzebowy. Ciało było skulone i drżące… jakby zapadła się w sobie. Jagoda płakała… łzy spływały jej po policzkach… między stopami była żółta kałuża moczu, którego w sobie nie utrzymała. Za to drżąc trzymała w palcach węgielek, malując na obrazie… tym najgroźniejszym, tym przedstawiającym samo zło. Kreatura zyskiwała przypominające szczeliny oczy i szeroki uśmiech ozdobiony kilkoma jeno zębami, ale i tak... wyglądający jak uśmiech drapieżnika mającego pożreć ofiarę. Perka odłożyła zioła na bok i podeszła do Jagody obejmując ją od tyłu.
- Już dobrze. - Odgarnęła włosy malarki z jej pleców i oparła na jej łopatce swój policzek. - Poradzimy sobie z tym syfem.
- Nie. Nie… jest dobrze… nie chcę… byś mnie dotykała, widziała… w takim stanie… jestem żałosna…- rozpaczała Wilga drżąc i niemal oślepiona od łez ciurkiem wypływających z jej oczu.- … brudna, słaba, bezużyteczna.
- Wyglądasz ślicznie jak zwykle, jesteś cieplutka. - Perka wtuliła się mocniej. - Właśnie wróżysz więc nie jesteś bezużyteczna. Skończ i zaraz pomogę ci się ogarnąć, dobrze?
- Posikałam się…- jęknęła Wilga smutno w odpowiedzi. -... a bywa jeszcze gorzej.
- Ten gostek na obrazie wygląda okropnie, też bym się posikała jakbym miała coś takiego w głowie. - Zosia pozwoliła jednej z dłoni zawędrować na pierś malarki. - Nie przejmuj się.
- Poprawiłam obrazek… ten z Leszym. - mruknęła cicho malarka “poprawiając” uzębienie typka. Na bardziej rekinie… ostre kły wypełniły uśmiech. A Jagoda po prostu… zemdlała stając się ciepłym ciałem obejmowanym przez Perkę.
Zosia przytrzymała ją i odciągnęła na bok z dala od kałuży moczu. Ledwo łapiąc oddech, ułożyła Wilgę na podłodze.
- Przypakować… muszę przypakować i to szybko. - Rozejrzała się za czymś czym mogłaby okryć Jagodę i w końcu zdecydowała się na jedną z zasłon. Przysiadła obok na podłodze sprawdzając czy dziewczyna oddycha płynnie. Wydawała się być tylko nieprzytomna i pogrążona w śnie, a może… letargu? Zdecydowanie nie była to lekka drzemka, a jej ciało pociło jak przy gorączce. I pomyśleć, że Jagoda musiała to jakoś znosić zupełnie sama. Westchnęła ciężko podnosząc się z podłogi i spoglądając na rysunki wróżbitki temu z potworem już się przyjrzała, więc na chwilę skupiła uwagę na rysunku Leszego. Widać było na nim krople deszczu i szarugę… i cztery, a nie dwie, zarysowane postaci.

Szybkim krokiem podeszła do drzwi i otworzyła zamek.
- Nie wpuszczajcie nikogo. Zaraz wrócę z torbą lekarską. - Odezwała się, pozwalając by jej głos sięgnął ubożąt. Biegiem ruszyła w kierunku samochodu, gdzie pozostała lekarska torba, wracając zgarniając z sobą ręcznik i jakąś luźną sukienkę dla Jagody.
Nie natknęła się, na szczęście przy tym na nikogo. Sądząc po odgłosach, Ruta była w łazience a Świerga narzekała w kuchni na “zielsko” jakimi były nabite pierożki. Jakoś nie dziwiło Perki, że nieco wilcza Aśka nie była fanką wegetarianizmu. Jak tak dalej pójdzie zacznie podjadać karmę Duchowi. Perka pokręciła głową i szybko wróciła do pracowni Jagody.

Obserwujące ją obrazy sprawiały, że czuła na plecach nieprzyjemne dreszcze. Wolałaby zabrać stąd Jagodą ale nie czułą się na siłach, a i nie chciała prosić dziewczyn o pomoc. Sprawnie wytarła ją ręcznikiem i znalazła coś otrzeźwiającego w swojej torbie. Ostrożnie odkorkowała fiolkę i przysunęła ją do nosa malarki.
Nie budziła się za prędko. Dopiero kilkunau sekundach kichnęła głośno i otworzyła oczy. Rozejrzała się dookoła i mruknęła.
- Zasłoń… i… okulary… zostawiłam je…- wskazała drżącą dłonią na podpórkę jednej ze sztalug.- … bałam się zobaczyć, to co przyjdzie mi… rysować.
- Zaraz to zrobię, ale najpierw cię nieco ogarniemy. - Zosia wydobyła z torby słoiczek. - Wystaw język. To na zbicie gorączki, ale niestety mam tylko to co daje zwierzakom.
- Nie potrzeba… ona zaraz przejdzie…- wymruczała zawstydzona Jagoda.- To nie jest choroba. Jestem zdrowa. Przepraszam że musiałaś to widzieć.
- Nie marudź tylko wystawiaj. Lubię jak oblizujesz mi paluszki. - Perka uśmiechnęła się, mimo iż malarka nie mogła tego widzieć.
- Dobrze…- odparła cicho Wilga wysuwając język, by przyjąć lekarstwo.
Zosia nabrała sporą porcję i ułożyła dwa palce na języku Jagody delikatnym ruchem zachęcając by ta je oblizała.
- Mam nadzieję, że wybaczysz swoim duszkom opiekuńczym to, że mnie tu wpuściły.
- One i tak nie za bardzo mnie słuchają. - mruknęła Wilga, po otoczeniu palców kochanki ustami i tak uwięzionych muskaniu czubkiem języka… powoli i wyraźnie się tym rozkoszując.
- Ale bardzo się martwiły i miały wyraźne opory, by mnie wpuścić do środka. - Perka zaczęła pomału wsuwać i wysuwać palce. Odrobinę tak, jak uczyła Wilgę by zająć się Patrykiem. - To dobre duchy. Powinnyśmy je później wynagrodzić.
Malarka nie odpowiedziała, jedynie lekko skinęła głową pieszcząc językiem pochwycone palce Zosi.
Perka niechętnie wysunęła je z ust Jagody i podała jej sukienkę.
- Ubierz się. Ruta zrobiła coś na co strasznie marudzi Świerga, więc na pewno jest pyszne. - Podniosła się z podłogi i podeszła do przerażającego obrazu by go zasłonić. Zrobiła to szybko i zgarnęła okulary malarki by jej je przynieść. - Byłam niedaleko lasu… wyczułam zmianę pogody. Niebawem powinna przyjść burza. - Kucnęła tuż obok Wilgi wyciągając w jej stronę oprawki.
- Ach… no tak… przegapiłam…- wymruczała z ciepłym uśmiechem malarka zakładając je na nos.- Nie masz się co martwić. Żaden piorun, żadna wichura nie uszkodzi budowli w której przebywam. Ani żar słońca, ani chłód zimy…
Powoli wstała na nieco chwiejnych nogach i zabrała się za zasłanianie swojej nagości.
Perka przyglądała się jej uważnie, czując nieprzyjemne rozdrażnienie. Sama przyniosłaś tą kieckę głupia! Skrzyżowała ręce na piersi.
- Matka doradziła mi, że piorun może zabić Leszego… będzie burza… myślisz że byłybyśmy w stanie ją wykorzystać?
- Teoretycznie. Widziałam jak matka sprowadzała pioruny, znam… zasady i wszelkie wiersze i ruchy i gesty… i… mam strój. Jednak nigdy tego nie robiłam.- wyjaśniła cicho Jagoda poprawiając strój na swoim ciele.
- Warto spróbować. Będzie nas cztery jeśli pozostałe się zgodzą… pięć jeśli damy znać Liszce. - Perka schyliła się i zamknęła swoją torbę. - Pytanie czy Leszy ma stać nieruchomo i czekać na ten piorun.
- Nie… Piorun go trafi tak czy siak. Płanetnik nim pokieruje. Potrzeba jednak trochę czasu i golizny, by go ubłagać.- wyjaśniła cicho malarka odgarniając włosy z twarzy i zakładając pukle za uszy. - To znaczy… tańca w odpowiednim stroju.
- Myślę, że tego jesteśmy w stanie zapewnić całkiem sporo. Czujesz się na siłach iść? - Perka przyjrzała się uważnie swojej pacjentce. W takich chwilach zawsze załączały się w niej matczyne odruchy, które irytowały ją zawsze nie mniej niż jej własną matkę. - Wybacz jesteś dorosła.
- Mogę iść... - uśmiechnęła się nieco blado.- Nie martw się, to… nie jest mój pierwszy raz. Dojdę do siebie wkrótce.
- Niestety na moje martwienie się nie ma lekarstwa. - Perka podała Jagodzie swoje ramię. - Da się Pani odprowadzić do kuchni?
- Tak… dam…- uśmiechnęła ciepło artystka podając swoje ramię.
Spokojnym krokiem Zosia zaprowadziła wyższą od siebie Jagodę do kuchni. Czując jak z każdym krokiem jej ciało zaczyna domagać się więcej kofeiny… a co gorsza zaczyna też rozważać opcje drzemki.
- Wszystko w porządku?- zapytała cicho Wilga, gdy obie weszły do kuchni w której to Joanna i Marylka jadły pierożki popijając ją ziołowym naparem. Ruta była wyraźnie zadowolona ze swoich smakołyków. Świerga nieco mniej, co jednak nie zmniejszało jej apetytu.
- Długo was nie było.- mruknęła na powitanie.
- Zazdrosna, że nie zajmowałam się tobą, sunio? - Perka wyszczerzyła się, odstawiając torbę w progu. Odholowała Jagodę do stołu jednak przy nim nie usiadła, zabierając się wcześniej za robienie kawy.
- Ty naprawdę chcesz mi zaleźć za skórę co?- odparła z drapieżnym pomrukiem w głosie Joanna. A Ruta zdziwiona spytała. - Nie rozumiem.-
Malarka tymczasem zadowolona, że jej rozmowa nie dotyczy, zabrała się za pałaszowanie produktów talenty kulinarnego Maryli.
- Sprawdzam tylko twoją cierpliwość. - Perka wzruszyła ramionami wsypując nieco zmielonej kawy do zaparzacza. - Jakby co zamówiłam tylko jeden worek karmy dla Ducha, więc… jakbyś mogła nie podjadać.
- Zdecydowanie chcesz sobie u mnie nagrabić.- uśmiechnęła się drapieżnie Aśka wodząc spojrzeniem za pupą Zosi. I dodała krótko.- Nie jem psiego pokarmu. Nie martw się.
- To dobrze. - Perka zalała kawę i odwróciła się do reszty czarownic. Uśmiechnęła się niewinnie do Asi. - Ale jakby co w lodówce jest nieco kiełbasy dla Ducha, myślę, że się z tobą podzieli.
Posłyszała ruch za sobą, poczuła dłonie zaciskające się na pośladkach, pazury przebijające spodnie i piersi ocierające się o jej plecy.
- A jak mam ochotę na ciebie… to też się mam tobą podzielić...z Rutą, tu i teraz?- wymruczała jej do ucha Perki, delikatnie kąsając płatek uszny czarownicy.
- Za te spodnie będziesz mi musiała oddać coś z tego co “pożyczyłaś” i ja to wybiorę. - Perka spojrzała ponad ramieniem na Asię. Podobała się jej drapieżność wilczycy. Do tego to jak łatwo było ją wyprowadzić z równowagi bardzo poprawiało Zosi nastrój. - I przyznaję, że liczyłam na to że dane mi będzie chociaż zjeść i napić się kawy przed kolejnymi igraszkami.
- Trzeba było trzymać swój śliczny języczek za zębami…- mruknęła Świerka całując zachłannie szyję Perki i delikatnie kąsając kark, na oczach pozostałych czarownic.
- Będziesz usatysfakcjonowana jak ci usnę w trakcie igraszek? - Zosia jęknęła od pieszczot. - No już suniu, daj panci zjeść.
- Nie… i zasnąć też ci nie dam….- pazury rozerwały ubranie na pośladkach i przeszyły ciało Zosi dreszczykiem bólu. Joanna pochwyciła Zofię za włosy i dość brutalnie przyciągnęła ją do stołu jadalnego. Była wyraźnie poirytowana i podniecona, gdy zmusiła Perkę do położenia się na nim i wypięcia pośladków.
- Czas cię… nauczyć nieco pokory.- syknęła gniewnie i mocnym klapsem obdarzyła wypięty pośladek kochanki.
Jagoda próbowała nieśmiało wkroczyć i powstrzymać to co się działo, ale Ruta zatrzymała ją gestem dłoni.
- Stół jest całkiem wygodny… - Perka przymknęła oczy mimo iż dolne partie jej ciała wyraźnie dawały sygnał, że o spaniu nie ma mowy. Między nogami zrobiło się nazbyt przyjemnie gorąco i mokro. - Oj nie bądź taka suniu, obiecuję, że podrapię cię za uszami.
- A ja ci obiecuję czerwony tyłek.- sapnęła gniewnie Aśka rozrywajac całkiem spodnie i odsłaniając całkowicie pośladki Zosi.
Zaczęła uderzać, mocno i głośno i bezlitośnie. Pupa drżała pod każdym ciosem przeszywając całe ciało iskierkami bólu. Ruta i Jagoda obserwowały ten “spór” z rosnącym podnieceniem w oczach. A i pewnie Świerga, robiła się coraz bardziej pobudzona podczas tego energicznego “karania” ciała Zosi.
- Mhm… trzeba było… powiedzieć. - Perka zaparła się dłońmi o stół. Nogi odruchowo rozchyliły się na tyle na ile pozwalały rozerwane spodnie. - Opa… opalam się na czerwono. Mogłam pobiegać nago… po łące. - W końcu z jej ust wyrwało się jęknięcie. - Mniej zachodu.
- Już ja ci poopalam się…- syknęła gniewnie Joanna przesuwając pazurami po pośladkach Perki, nieco boleśnie… acz tak by nie zranić za mocno.
- Mhm… a da.. się opalać.. przez futerko? - Perka zamruczała przytulając policzek do blatu.
- Na razie masz większe zmartwienia…- pazury Aśki zerwały z głośnym trzaskiem majtki z ciała Zosi i jej palce wbiły się brutalnie w kobiecość kochanki. Mocno, szybko i gwałtownie nimi poruszała patrząc z podnieceniem na czerwoną od klapsów, obolałą pupę kochanki.
- Moje… zmartwienia. - Perka naparła biodrami na dłoń wilczycy. Jej ciało dużo lepiej odpowiadało na te “pieszczoty” po tym jak Aśka sama je rozgrzała. -... właśnie znikają.
- Jesteś pewna? - mruczała Joanna, jej dłoń znów pochwyciła za włosy odpoczywającą dziewczynę i szarpnęła za nie… mocniej dociskając i tak już uległe ciało rudowłosej do palców swojej dłoni głęboko znikające w jej kobiecości. Rozpalona i rozgniewana wilczyca nie próbowała nawet udawać delikatności… bawiąc się ciałem Perki jakby była jej niewolnicą.
- Ach suniu… - Perka czuła, że jak tak dalej pójdzie zaraz dojdzie. Aśka doskonale grała pod jej nutę… czasami aż nazbyt dobrze. - Tak mnie nie zniewolisz. - Wymruczała czując napięcie zbierające się tam, gdzie atakowały ją palce wilczycy.
- Tak ci się tylko wydaje…- sapnęła gniewnie Aśka i wysunęła palce z rozpalonego kwiatuszka. Jej dłoń wodziła pomiędzy pośladkami muskając drugi zakątek.
- Aaa teraz… trochę się podroczę.- syknęła z podstępnym uśmieszkiem Świerga.- Co mi dasz za zabawę o… tu… - naparła kciukiem między pośladkami, na moment dając Perce przedsmak tego, co ją może czekać.
Perka zadrżała na całym ciele, a jej biodra poruszyły się, chcąc nabić się na palec wilczycy.
- Mmmm… pół penta? - Wymruczała Perka, zerkając ponad ramieniem na Asię.
- Nie żartuj sobie… bo nie dostaniesz nic. Zabiorę cię do pokoju, zamknę niezaspokojoną i nie dam się tym dwóm zbliżyć… ręce ci zwiążę, byś sama nie mogła.- Joanna odsunęła palec by dać bolesnego klapsa całą dłonią, lecz teraz rozgrzaneg ciało Zosi pragnęło czegoś więcej.
Perka oparła rozgrzane czoło o blat stołu. Chciała więcej, całe jej cholerne ciało wołało o to by je ktoś zaspokoił tyle, że uparta głowa nie chciała ulec. Nie po tej całej gadaninie o pseudo samcach alfa.
- A jak nie będę żartować po prostu dasz sobie spokój. - Rzuciła na tyle poważnie, na ile pozwalał jej rozpalony głos.
Asia zaśmiała się chrapliwie i kolejnym mocnym klapsem rozgrzała ciało Perki.
- Musisz popracować… nad dyplomacją…- syknęła następnym uderzeniem dłoni rozpalając tyłeczek i zmysły Perki. - Chcę twój języczek na moim kwiatuszku. Chcę byś uklękła, zdjęła ze mnie spodnie i majtki… i sprawiła mi przyjemność tam… tylko jak to obiecasz zrobić… teraz… tooo… pozwolę ci dojść na szczyt.
Wizja była na tyle przyjemna, że Zosia aż przygryzła wargę nieco ją przy tym rozcinając. Szybko zlizałą kropelkę krwi.
- Właśnie powiedziałam, że poradzę… sobie jeśli mnie nie doprowadzisz. - Perka czuła jak własne słowa kłują ją w serce. - Jeśli chcesz bym się tobą zajęła musisz ładnie poprosić.
- Nie chcę… po tym całym przygadywaniu… jesteś mi to winna…- wilczyca syknęła wprost do ucha Zosi. Równie uparta co ona. A że przy tym otarła się biustem o jej plecy, to już inna sprawa.
Wodzić znów zaczęła palcem po łonie i między pośladkami pochwyconej ofiary, nie dając Perce ostygnąć.
- To twoja wina, że się łatwo irytujesz. - Perka zerknęła ponad ramieniem prosto w twarz Asi. - Poproś to cię doprowadzę.
- Nie… żądam tego… - syknęła gniewnie Aśka również walcząca z własnymi pragnieniami. Sięgnęła palcami do łona i przeciągnęła nimi po wilgotnym kwiatuszku. Posmakowała tego oblizując po kolei wszystkie palce.- Oceniam, że jesteś.. bardzo spragniona. -
Przyganiał kocioł garnkowi, jej własne jeansy były bardzo przemoknięte. A i sukienki oglądających to Ruty i Wilgi też lepiły się do ich ciał w okolicy bioder.
- Poradzę sobie, widziałaś że mam sprawne paluszki. - Zosia aż zadrżała, ale oparła czoło na chłodnym blacie skupiając się na tym uczuciu. - A ty? Zajmiesz się grzecznie sobą?
- Zwiążę ci te ładne sprawne paluszki, tak byś nie mogła się dosięgnąć… i zajmę się sobą… tak byś na to patrzyła.- wyszeptała zmysłowym tonem swoją małą zemstę, za zniewagi.
- Och… i w ramach kary zapewnisz mi takie ładne widoczki? To kochane… - Perka aż zamruczała na samo wyobrażenie i była to bardzo szczera reakcja. - A już myślałam, że jesteś na mnie zła.
- Pewnie… inaczej powiesz… gdy będziesz mogła obserwować, a nie dotykać…- szepnęła cicho Aśka muskając pazurem bramę wyuzdanych rozkoszy kochanki.
- Skoro mi grozisz nie pchaj tam paluszków, bo jeszcze dojdę… wiesz… jestem taaaka rozpalona. - Perka zakręciła lekko biodrami.
- Wiedźma…- syknęła sfrustrowana Joanna nie mogąc łatwo przełamać tego patu i dała kolejnego klapsa Zosi.
- To co robimy? Wiążesz mnie i zapewniasz ładne widoczki, czy przestaniesz się przejmować tym, że sobie żartowałam i dasz się zaspokoić? - Perka zakręciła biodrami ocierając się o dłoń blondynki. - Wystarczy poprosić.
- Wiążę…- syknęła gniewnie Joanna dając mocnego klapsa w wypięty tyłeczek Perki, ale… została zaatakowana podstępnie. Ruta podkradła się od tyłu i chwyciła za piersi Świergi ściskając je lekko i masując.
- No dość tych dąsów.- mruknęła ugniatając biust Joanny i wywołując cichy jęk rozkoszy. - Poproś ładnie… kiedy indziej ją powiążesz i pobawisz się nią. Poproś ładnie.
- I ty przeciwko mnie?- syknęła gniewnie wilczyca, ale jej syk przeszedł w cichy jęk rozkoszy.
- Ja? Ja chciałam w miłej atmosferze zjeść obiad, a wy dwie urządzacie sobie tutaj pokazy…- zamruczała liżąc blondynkę po szyi.- Jakby nie było świata poza wami. Poproś… dla mnie.
- Dobrze… ulżyj… memu ciału.. poliż… mnie…- poddała się w końcu Świerga wijąc się pod dotykiem dłoni Ruty ściskającej jej biust.
Perka uśmiechnęła się i przyklęknęła przed Asią, uwalniając ją spodni i bielizny.
- Dobra wilczyca. - Przywarła ustami do kobiecości blondynki. Mokrej, gorącej i spragnionej pieszczot… miękkiej.
- Zemszcz…- próbowała grozić Joanna, ale jej głos przeszedł w głośny jęk. Poruszyła nerwowo biodrami, całkowicie poddając się dłoniom Maryli miętoszącej jej biust oraz językiem wodzącym po jej podbrzuszu. Jej ciało drżało, nogi miękły, ale w oczach kochanki, Zosia widziała tą obietnicę… zemsty. Wyuzdanej i lubieżnej. Perwersyjnej zapewne. Joanna nie rzucała chyba słów na wiatr.
Perka wsunęła swoje palce w jej kobiecość i skupiła się na zaspokojeniu kochanki. Jej groźbami zajmie się później. Uśmiechnęła się do swoich myśli i przyspieszyła ruchy, jak najmocniej atakując wnętrze blondynki.
Atakowana z dwóch stron Joanna poddawała się napastniczkom. Jej ciało drżało i wiło się jak piskorz, coraz bardziej rozpalone… coraz bliższe szczytowi. Prężyła się pod ich dotykiem zmysłowo, aż w końcu wygięła się w łuk krzycząc głośno i dochodząc mocno. Zosia jeszcze przez chwilę zajmowała się kobiecością kochanki nim odsunęła usta. Delikatnie klepnęła Asię w pośladek.
- Jesteś cudowna, szkoda tylko, że taka mściwa. - Perka niechętnie podniosła się na miękkich nogach i spojrzała na stan swojego odzienia. Cóż… przynajmniej nie zamoczyła spodni, choć teraz niezbyt im by to zaszkodziło. - Idę założyć coś całego na tyłek.
- Ty też… ale….- mruknęła z lubieżnym i sadystycznym zaraz uśmieszkiem.- Uważaj… będę czekała cierpliwie. A gdy przyjdzie czas…-
Oblizała lubieżnie usta.
Perka zatrzymała się w drzwiach.
- Będę musiała teraz dopilnować byś nie mogła mnie dotknąć. - Mrugnęła do wilczycy i ruszyła w stronę swojego pokoju. Dawno nie musiała się przed kimś chronić i nigdy nie spodziewała się, że będzie musiała to robić przed kochanką.
Spłoszona Jagoda pogoniła za Zosią i gdy znalazły się na korytarzu szepnęła cicho.
- Po co ją drażniłaś? Przecież teraz pewnie będzie chciała… coś zrobić ci.-
Coś niewątpliwie wyuzdanego, z czego Perka zdawała sobie sprawę.
- To co najwyżej będzie seks. Ostry.. nie powiem, ale tylko seks. - Zosia uśmiechnęła się do Wilgi i objęła ją w pasie. - Wieki nie ćwiczyłam chronienia się przed kimś. Będę musiała co nieco sobie przypomnieć.
Perka weszła do pokoju przydzielonego Asi i zgodnie z obietnicą zgarnęła jedne ze swoich spodni. Nie kusił jednak losu na tyle by się tam przebierać. Zamiast tego dotarła do swojej sypialni i zamknęła drzwi na klucz.

Miała chwilę czasu dla siebie, na ochłonięcie i na przemyślenie sytuacji. Pozostałe dziewczyny pewnie w tej chwili jadły posiłek. Nieśmiała Jagoda, wesolutka Marylka… i Joanna, wulkan ukryty pod lodem opanowania. To się jej krąg trafił. Wszystkie były młode i mniej lub bardziej niedoświadczone. Nie było wśród nich prawdziwej starszej. Perka założyła zdobyczne spodnie i wydobyła z szafy plecak, w którym dotarły tu ubrania. Na razie sprawdzi jak bardzo Joanna jest z psowatych. Delikatnie spryskała się cytrusowymi perfumami, które zrobiła sobie specjalnie na odwiedziny we wsiach. Psy, szczególnie łowcze nigdy nie przepadały za tego typu owocami i zapachami, a ona jedynie to podkręciła. Będzie mogła poprosić ubożęta by strzegły jej drzwi, za niewielki wynagrodzenie może się zgodzą. Ale będzie musiała pokombinować trochę bardziej.

Niestety rozpalony kwiatuszek nie zachęcał do myślenia. I niestety jej towarzyszki tak bardzo, jak nie były doświadczone, były też napalone. Zmieniła brudną koszulkę i narzuciła na nią bluzę. Dopiero tak uzbrojona ruszyła z powrotem do kuchni, by w końcu coś zjeść.
W kuchni na szczęście już nie było nikogo. Sądząc po odgłosach z mijanych pokoi, Joanna oraz Ruta urządzały pokoje nadając im indywidualnej nuty. A Jagoda pomagała im w tym przynosząc bibeloty. Miała więc czas na spokojny posiłek… choć jej ciało… nie domagało się spokoju. Wchodząc do kuchni spojrzenie Perki spoczęło na telefonie. Wypadałoby powiadomić Patryka o sytuacji.
Zgarnęła z talerza dwa pierogi i pochłonęła je niemal naraz. Odrobinę niepewnie podeszła do telefonu. Przy Patryku zachowywała się dziwnie. Aśka… jej po prostu nie chciała dać się zdominować, ale czemu nie skorzystała z propozycji Katarzyny? Wybrała numer i czekała na połączenie niepewnie zerkając na drzwi do kuchni.
- Halo? Jagoda? Zosia?- usłyszała w słuchawce głos Patryka.
- Zosia, ale teraz musisz uważać jest nas tu więcej. - Odruchowo uśmiechnęła się do słuchawki. - Melduję, że wróciłyśmPy.
- Jak to… więcej?- zapytał zaskoczony Patryk.
- Przygarnęłyśmy dwie studentki. Będzie nam tu trochę raźniej.
- Acha… a gdzie się one zgubiły, że musiałyście je przygarnąć?- zapytał żartobliwie mężczyzna. Po czym dodał.- No to będziemy musieli być bardziej dyskretni. Przyjechać do was wieczorem?
- Wiesz, że jesteś mile widziany… - Zosia zamyśliła się. Znów załączyły się jej strasznie egoistyczne myśli. - …. tylko uprzedzam, że możesz mieć więcej adoratorek.
- No cóż… pewnie będę jedynie obiektem ich żartów.- Patryk naiwnie sądził, że jedynie Zofia jest tak obyczajowo wyzwolona. Czekała go więc niespodzianka.
- Słuchaj… wpadniesz tu do mnie na ranczo? Ja co prawda muszę jechać do starostwa w kwestii odszkodowania za niedźwiedzia, ale zostawię informacje dla ciebie w gabinecie lekarskim. Znaleźliśmy sarnę… paskudne rany na grzbiecie ma i osłabła z upływu krwi. Może byś jej pomogła. A jak wrócę… wiesz… stęskniłem się.- ostatnie słowa wręcz ociekały jego pożądaniem.
- Mogę podjechać, zerknę jak moi pozostali pacjenci. - Perka chwilę się wahała w końcu jednak dodała. - No i obiecałam Katarzynie, że wpadnę na kawę.
- Dzięki. Szkoda tej sarny mi było. Nie wiem czy nie padnie bez sił, ale jeśli ktoś jej może pomóc, to… taka cudotwórczyni jak ty.- odparł ciepło Patryk i mruknął lubieżnie.- I już cię rozbieram w myślach. W ramach treningu przed naszym spotkaniem.
Perka się zaśmiała i ostrożnie zerknęła na drzwi nim dodała szeptem.
- Śniło mi się jak brałeś mnie na stojąco.
- Od przodu… czy od tyłu? Oparta byłaś o coś?- ciekawiły go szczegóły.
- Od przodu i wydaje mi się, że nie byłam o nic oparta. - Perka apoczuła jak robi się jej jeszcze bardziej gorąco na samo wspomnienie snu.
- To musiałbym cię trzymać za pupę… i brać szybko… wolałbym jednak wygodniejsze pozycje… jakbyś siedziała, albo leżała na biurku… to wtedy mógłbym… mocniej.- szeptał Patryk, bo i na niego ta wizja z pewnością działała.
- Pospiesz się w tym starostwie, dobra? - Perka zatrzymała te wyobrażenia, zauważając, że już zaczyna dotykać swoich piersi.
- Postaram się. Poczekasz na mnie? Aaaa… i kupić ci coś? Albo Jagodzie?- zapytał mężczyzna.
- Heh możesz mi kupić coś w czym chciałbyś mnie zobaczyć. - Perka zaśmiała się. - Zostałam ograbiona z części ubrań. A tak serio… nie chyba nic nie potrzebujemy.
- To by niewiele zakrywało. Nie kupowałem jeszcze nikomu seksownej bielizny.- odparł ze śmiechem i zawstydzeniem Patryk.
- Jakby co na serio nic nie trzeba, tego też mam… jeszcze mam tego zapas. - Perka zamyśliła się, analizując zasoby swojej garderoby. - Jeśli cię kusi to Jolanta zna mój rozmiar, ostatnio kupiłam u niej dwie sztuki. Ale spodziewaj się plotek.
- Oook… zajrzę do niej. Coś jeszcze powinienem wiedzieć?- zapytał wesoło mężczyzna.
- Tylko tyle, że też się stęskniłam, a teraz spadaj do tego starostwa. - Perka chciała odłożyć słuchawkę ale nie była w stanie. Odsunęła ją jednak lekko od ucha.
- Ja… też się stęskniłem za tobą. I niełatwo będzie mi nie myśleć o twoim śnie.- odparł Patryk kończąc rozmowę.
Perka odetchnęła i też odłożyła słuchawkę. No to się lekko zbłaźniła. Przeczesała rude włosy, czując jak się rumieni i spojrzała na pozostawione na stole pierogi. Będzie musiała je w siebie wcisnąć, mimo że żołądek nagle postanowił się ścisnąć w ciasny supeł. Kawa… zacznie od obrzydliwej, przeparzonej, gorzkiej kawy. To ją nieco ocuci. Podeszła do blatu i powróciła do przerwanego przez Asię zajęcia.
Ruta pojawiła się w kuchni, gdy Zofia kończyła jedzenie. Narzucona na ciało biała sukienka, prześwitywała to tu to tam… pozwalając podejrzeć parę szczegółów anatomicznych wesołej czarownicy.
- Smakowało? - spytała, a potem zabrała się za zmywanie.
- Pyszne. - Perka wstała by podać jej talerz. - Jakby co jest zmywarka… - Stojąc obok Marylki nachyliła się i pocałowała ją w policzek. - Dziękuję, nie pamiętam kiedy ostatnio ktoś zrobił mi obiad.
- Nie ma za co.- mrugnęła wesoło Marylka i dodała z dwuznacznym uśmieszkiem.- Z pewnością znajdziesz okazję, by mi się odwdzięczyć.
- Postaram się. - Zosia odsunęła się i wróciła do stołu by dopić kawę. - Muszę pojechać do rannej sarny.
- To znaczy, gdzie? - zapytała zaciekawiona Ruta.
Perka westchnęła.
- Wspominałam Patryka prawda? Jadę do jego ośrodka, zerknę przy okazji na swoich pozostałych pacjentów.
- Jechać z tobą?- zapytała bez chwili namysłu dziewczyna. Ale szybko zmieniła zdanie dodając. - Ale pewnie będę tylko przeszkadzać.
- Przyznaję się, że chciałabym go mieć jeszcze chwilę tylko dla siebie. - Zosia zaśmiała się. - Będzie wieczorem i chyba nie jest świadom na kogo tu trafi.
- Myślę że się jakoś dogadamy w tej sprawie.- odparła z uśmiechem Ruta i mrugnęła zalotnie.- Nie martw się. Nawet Świergę da się przekonać by go zostawiła. Bądź co bądź, to na tobie chce się mścić.. nie na tym Patryczku.
- Zastanawiam się czy wkurzyłam ją już na tyle, by chciała się nim posłużyć. - Perka podniosła wzrok na sufit by odkryć na nim kolejne połacie pajęczyn. - Fakt faktem… będzie na kolacji. Postaram się wrócić wcześniej by coś upichcić… albo przynajmniej pomóc. - Zosia mrugnęła do Marylki. - Idę dać znać Jagodzie, ok?
- Ok. I nie przejmuj się tak… Aśka raczej posłuży się jakąś liną, tasiemką, lub kajdankami… nie mężczyzną. - zaśmiała się w odpowiedzi Ruda.
- Muszę wszystko pochować. - Perka pokręciła głową i ruszyła na poszukiwanie Jagody.
Po kilku minutach posłyszała jej głos.
- Tak? Czuję się niezręcznie…-
- Podnieś wyżej. Jak mogę docenić to piękno jeśli nie uniesiesz wyżej.- i głos Joanny dochodzące z tego samego pokoju.
Perka zapukała do drzwi.
- To tylko ja, mogę wam zająć chwilę?
- No… wchodź .- odparła zaczepnie Aśka.- Jeśli się nie boisz.
Zosia uchyliła drzwi pokoju i zajrzała do środka.
Wieszały obraz… to znaczy Jagoda wieszała, a Świerga komentowała jej działania. Obraz był oczywiście autorstwem Wilgi i przedstawiał konie na łące.
- Piękny… - Perka przez sekundę przyglądała się ich działaniom. Wszystko to było tak przyjemnie rodzinne. - Jadę do Patryka, podobno znaleźli jakąś ranną sarnę. Upewnię się czy to znowu nie Leszy.
- Acha… ok…- odparła Jagoda z nieśmiałym uśmiechem, a Joanna spojrzała na Zosię mówiąc uspokajającym tonem. - Nie martw się. Dopilnuję, by tu wszystko było w porządku.
- Patryk pytał czy może przyjechać wieczorem. Nie broniłam mu ale jeśli uważasz inaczej mogę mu przekazać by nie przyjeżdżał.
- Ja nie wiem…- zafrapowała się Wilga i zerkając to na Świergę to na Perkę dodała.- Sama pewnie będziesz wiedziała najlepiej.
- Dobra… - Perka spojrzała na Joannę. - Zostawiam je w twoich łapkach wilczku.
- Pilnuj swojego tyłeczka.- rzekła na pożegnanie Świerga zadziornym tonem.
- Yhym… - Zosia pomachała czarownicom i ruszyła do auta, zgarniając po drodzę torbę lekarską z kuchni.
 
__________________
I don't really care what you're going to do. I'm GM not your nanny.
abishai jest offline  
Stary 17-07-2018, 22:37   #23
 
Aiko's Avatar
 
Reputacja: 1 Aiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputację
Podróż na ranczo Patryka zajęła kilka chwil. Kilka chwil na mentalne przygotowanie się na to co mogła tam spotkać i przeżyć. Niestety te kilka chwil było to też stanowczo za mało, a Perka skupiła się na próbach oszacowania odpowiedniej ilości czasu by nie rozpamiętywać ostatniej rozmowy telefonicznej… a co ważniejsze… ostatniego swojego pobytu w tym miejscu. Wjechała przez bramę ośrodka i od razu skierowała się na wskazane wcześniej miejsce postojowe. Było puste więc zaparkowanie Zosi nie zajęło zbyt wiele czasu. Tym razem nikt na nią nie czekał. Z drugiej jednak strony nie potrzebowała już przewodnika. Wiedziała gdzie ma iść.
Zosia tak jak ostatnio założyła przy aucie kitel lekarski i już pewnym krokiem ruszyła w kierunku stajni dźwigając torbę lekarską.
Powoli zanurzyła się lekki półmrok panujący w środku. Minęła kilku pracownik podążając coraz bardziej w głąb budynku. Minęła kolejne boksy, aż dotarła do pierwszych ją interesujących… tych z kucykami.
Ustawiła torbę przy wejściu do boksu i wydobyła z niej stetoskop i tak uzbrojona wkroczyła do środka, by przyjrzeć się zwierzętom. Zapach stajni uspokajał, szczególnie gdy nie było tutaj wpatrującej się w nią Katarzyny, lub Patryka w tych bryczesach opinających jego zgrabny tyłek. Zosia wzięła kilka oddechów i zabrała się do pracy, sprawdzając swoje opatrunki. Z zadowoleniem stwierdzała, że wszystko jest w najlepszym porządku. Rany goiły się ładnie, a zwierzęta były spokojne. Wkrótce można by je wypuścić na zewnątrz. Choć pewnie byłoby lepiej by wcześniej załatwiły sprawę Leszego. Wydobyła z torby kilka nafaszerowanych witaminami ciasteczek, zdajac sobie sprawę, że niebawem będzie musiała ich trochę dorobić, i dała po jednym każdemu kucowi. Zgarnęła swoje rzeczy i ruszyła na poszukiwanie ogiera i sarny. Ogiera znalazła szybko i niewiele było przy nim do roboty. Urok był zdjęty i zwierzę szybko nabierało sił i ochoty do opuszczenia boksu.
Perka spędziła przy nim chwilę, po prostu ciesząc się widokiem zdrowego zwierzaka i nabierając sił na czekającą ją pracę. Niespiesznie ruszyła na poszukiwania swojego prawdziwego pacjenta, gotowa zapytać po drodze jakiegoś stajennego.
Ruszyła dalej i… po chwili zamarła. Zauważyła bowiem biały fartuch, białą mini do pół uda, białe pończochy i zgrabną osóbkę, której walory ten strój opinał. Kocica pilnowała jednego z boksów. Zosia była pewna, że oto dotarła do celu swojej podróży. Powoli podeszła do lekarki, czując jak cały wypracowany spokój rozbija się w drobny mak.
- Dzień dobry Kasiu.
- Witaj…- mruknęła uśmiechnięta lekarka wodząc spojrzeniem po Zosi. - Miło cię… widzieć, aczkolwiek strój nie do końca mi odpowiada.
- Nowa współlokatorka zabrała mi chyba wszystkie obcisłe ubrania… będziesz musiała przywyknąć. - Perka podeszła do boksu i zajrzała do środka.
- Nowa współlokatorka?- zapytała wyraźnie zainteresowana Kasia, zerkając na okolice pośladków dziewczyny. W środku boksu zaś leżała na sianie wyraźnie osłabiona sarna, leżała opatrzona i wyglądała mizernie. Musiała stracić wiele krwi.
- Przygarnęłyśmy z Jagodą dwie studentki. - Perka wkroczyła do boksu ze swoją torbą i przykucnęła tuż obok zwierzęcia. Wydobyła z torby maść na bazie melisy, którą używała zamiast środków uspokajających i nasmarowała nią skórę tuż powyżej górnej wargi zwierzęcia. Jeśli będzie zdolne do zlizania, to to powinno je na chwilę wprowadzić w bezpieczny sen, a jeśli nie… wdychanie powinno utrzymać ten stan, póki będzie przy nim pracować. Wydobywając z torby potrzebne maście, bandaże, a także całkiem tradycyjne narzędzia do szycia, wkroczyła do świata duchów, by i w nim przyjrzeć się sarnie.
- Mówisz jakby to były szczeniaczki znalezione przy drodze.- odparła ze śmiechem Kasia. - Hmm… będę musiała złożyć wam domową wizytę.
Tymczasem Zofia zerkając w świat duchów oceniła, że sytuacja jest zła… bardzo zła. Sarna straciła za dużo krwi i żadne bandaże czy konwencjonalne lekarstwa tu nie pomogą.
- Ojć… Kasiu wybaczysz mi, ale na serio będę musiała tu się skupić. - Perka zaczęła przeszukiwać torbę w poszukiwaniu świec. - Wpadnę potem na kawę, ok?
- Ok… chcesz się mnie pozbyć? Nie martw się. Umiem dostrzec sugestię między słowami.- Katarzyna się zaśmiała i zaczęła się oddalać mówiąc przez ramię.- Ale trzymać cię za słowo.
- Dziękuję. - Perka przymknęła drzwi od boksu i zabrała się za rzucanie uroku. Odpaliła niewielką świeczkę w jednym z tych kiczowatych lampionów, które można było wszędzie dostać. Na szczęście duchom lasu było absolutnie wszystko jedno. Cicho szepcząc urok poprosiła je o zatrzymanie upływu życia z sarny, bez tego nie było nawet co ją rozbabrywać. Boks wypełnił odrobinę duszący biały opar, Perka była jednak do niego przyzwyczajona.
Zosia zaczekała aż krwawienie zelżało i wtedy zdjęła prowizoryczne opatrunki. Przyjrzała się ranom, starając się na szybko przeanalizować co mogło je zadać. Tak jak się spodziewała był to Leszy. Nic w Polsce nie było wstanie zadać takich ran.
Szepcząc urok sięgnęła po jedną z maści. Zawierała głównie, babkę, dziurawiec i krwawnik, ale dzięki kilkugodzinnej pracy mogła jej użyć wewnętrznie, tamując krwawienia. Praca była żmudna i potwornie męcząca, ale gdy skończyła sarna miała wiele otwartych ran ale krwawiły jedynie tyle na ile wymuszała to rozcięta skóra. Sięgnęła po kościaną igłę i nasmarowała ją maścią przyspieszającą gojenie, tą samą, której używali z Patrykiem. Szepcząc modły to Świętowita zabrała się za szycie.

Gdy skończyła po pół godzinie całe dłonie i rękawy miała umorusane we krwi. Nasączyła gazy specjalnym olejkiem przyspieszającym gojenie i zaczęła je ostrożnie nakładać na szwy, owijając je starannie bandażem. Gdy skończyła, wygasiła świecę, pozwalając by krwiobieg wrócił do normy. Teraz trzeba było jeszcze zrobić coś z bardzo typowej medycyny. Perka wydobyła worek do kroplówki, w którego jakiś czas temu wcisnęła własne wyroby i zawieszając go przy poidle, wkuła się z wenflonem w nogę sarny. Zmęczona opadła na siano, opierając się o drzwi boksu i czekając aż wszystkie płyny dotrą do celu. Czekając ponownie przeszła do świata duchów, przyglądając się swojemu dziełu.
Zwierzę oddychało spokojnie, powoli otwierając oczy i rozglądając się. Życie sarny nie było już zagrożone, wkrótce powinna zacząć jeść i odzyskiwać siły. A za kilka dni będzie można ją wypuścić. Gdy tylko sarna odzyskała przytomność Zosia napoiła ją jeszcze witaminowym syropkiem i zaczęła zbierać swoje manatki. Teraz potrzebowała tylko prysznica. Mimo jednorazowych rękawiczek i tak była cała we krwi. Zdjęła kitel i po wytarciu nim twarzy rzuciła go na torbę. Czując się odrobinę lepiej opuściła boks i rozejrzała się po stajni. Może ktoś wskaże jej jakieś szatnie.
Dostrzegła paru stajennych wymieniających siano w pobliskim boksie. Zapewne dla nowego lokatora. Pewnym krokiem podeszła do nich.
- Przepraszam… jestem weterynarzem, czy mogłabym gdzieś wziąć prysznic?
- No… ten tego... - obaj mężczyźni zerknęli na Zosię z zakłopotaniem i pożądaniem zarazem, wywołanym zapewne tym co im przyszło na myśl.- Jest prysznic pracowniczy, ale… tu przy stajni pracują tylko faceci, więc… jest tylko męski prysznic.
A mianowicie nagim ciałem dziewczyny pod ich prysznicem.
- Rozumiem, a jakby co gdzie go znajdę? - Spytała z uśmiechem, zastanawiając się czy gdzieś w pobliżu gabinetu Katarzyny była łazienka.
Mężczyźni wyjaśnili krótko, gdzie są ich szatnie i prysznic, którego używali. Droga nie była skomplikowana, więc Zosi łatwo było ją spamiętać.
 
Aiko jest offline  
Stary 17-07-2018, 22:38   #24
 
Aiko's Avatar
 
Reputacja: 1 Aiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputację
Ruszyła w kierunku łazienek, wybierając po drodze numer Patryka.
- Hej. Co się stało?- zapytał przyjaźnie jej kochanek, gdy się już odezwał.
- Byłam ciekawa jak ci idzie i czy gdzieś w tym przybytku może dziewczyna wziąć prysznic? - Perka uśmiechnęła się do słuchawki.
- Mam tu przecież hotel, jestem pewien że z pomocą Katarzyny załatwisz sobie darmowy pokój na godzinkę lub dwie. Z prysznicem. A po co ci prysznic? - zapytał zaciekawiony.
- Trochę było roboty przy tej sarnie. Ale powinno być już dobrze. - Perka westchnęła na myśl o spotkaniu z Katarzyną. Czemu miała pewne obawy, że czeka ją wspólny prysznic. - Dobra, to może lepsza opcja niż kąpiel ze stajennymi, zawsze tylko jeden kochanek.
- Cieszy mnie to… że sarna jest cała i zdrowa, a ty… nie musisz ganiać z gołą pupcią przy moich pracownikach.- odparł ze śmiechem Patryk.
- Z tego co widziałam, oni będą rozczarowani. - Perka ruszyła spokojnym krokiem w kierunku hotelu.
- Z pewnością by byli. Sam bym chciał cię przyłapać nagą pod prysznicem i przyprzeć do ściany.- mruknął zadziornie mężczyzna.
- Cóż… ale się obijasz i siedzisz nie wiadomo gdzie, zamiast być obok.
- Niestety… ale dobrze wiesz, że pragnę być obok ciebie… by całować cię po ustach, szyi i piersiach… łonie… - szeptał ciszej mężczyzna nieco pobudzonym głosem, gdy ona weszła już do budynku i kierowała się do małego królestwa kocicy.- ... nagą pod prysznicem, opartą plecami o zimne kafelki.
Perka poczuła jak robi się jej przyjemnie gorąco.
- A ja bym chciała byś docisnął moje piersi do zimnych kafelków, rozchylił pośladki i wszedł we mnie tym swoim konikiem. - Zwolniła krok odwlekając dotarcie do gabinetu lekarskiego.
- Miałbym… na to wielką ochotę… wziąłbym cię od razu… ostro. Mocno bym przycisnął cię do kafelków i napierał moim rumakiem w twojej.. stajni.. bez ustanku. Może byś się nawet wypięła, bym poczuł cię mocniej? - najwyraźniej również na niego ta rozmowa działała, bo oddech miał chrapliwy.
- Wiesz, że lubię gdy mnie tak bierzesz. Pewnie już po chwili zsunęłabym się opierając o ścianę jedynie dłońmi i czołem, pochylając tak głęboko jak to tylko możliwe byś miał mnie całą dla siebie. - Zosia zatrzymała się w korytarzu i przesunęła dłońmi po swoich piersiach, czując jak bardzo są napięte.
- Zacisnąłbym palce na twoich bioderkach i … mocniej mocniej… napierałbym…- szeptał chrapliwie Patryk, tak jak ona, ulegając fantazji. -...dociskałbym całe moje ciało, byś czuła mnie aż po… czuła mnie całego. Byłbym nieustępliwy w zdobywaniu twojej kobiecości. Chwyciłbym za włosy… i zaczął dobijać twoim ciałem do mego.
Zosia poczuła jak jej bielizna robi się mokra.
- Rusz tyłek i tu przyjedź. - Niemal wyjęczała do słuchawki, zaciskając dłoń na torbie.
- Chciałbym… wierz mi…- jęknął niemal z bólu.- Pojawię się tak szybko jak zdołam.
- Wobec tego idę załatwić ten prysznic i się podotykać. - Mruknęła niechętnie i ruszyła w dalszą drogę do gabinetu. Nieco drżącą dłonią otworzyła drzwi, bowiem jej ciało nie mogło się uspokoić rozpalone niedawnymi fantazjami.
Kasia siedziała za biurkiem. Bez kitla. Jej różowa bluzeczka miała krótkie rękawy i kończyła się pod piersiami, odsłaniając sprężysty i wyrobiony ćwiczeniami brzuch.
- Wyglądasz nieciekawie… tak ciężko było?- zapytała z lubieżnym uśmieszkiem.
- Tak… - Perce niezbyt wychodziło powstrzymywanie drżącego głosu. - Patryk wspomniał, że może mogłabyś mi pomóc wejść na chwilę do jednego z pokojów bym wzięła prysznic.
- Wydajesz się nieco.. roztrzęsiona… coś się stało?- zapytała niewinnie i wstała powoli nie zwracając uwagi na swój biust, lekko falujący pod przyciasną bluzeczką.
Zosia przygryzła wargę, nie do końca będąc pewną czy chce się zdradzać z przyczyną swojego stanu. Katarzyna pewnie mogłaby jej pomóc…
- Rozmawialiśmy… także o innych rzeczach.. - Odezwała się cicho.
- Acha… - lekarka wstała i podeszła do Zosi, jej biodra bujały się hipnotyzująco. Miała bowiem białe szpilki.
- I co my z tym wszystkim… zrobimy.- oblizała się lubieżnie i bezceremonialnie zaczęła rozpinać Zofii spodnie.
- Po.. poradzę sobie...jak pomożesz mi z tym pokojem. - Mimo swoich słów Perka z pożądaniem przyglądała się działaniom lekarki.
- Z pewnością… ale po co masz radzić sobie sama? - szeptała Kasia wsuwając dłoń pod rozpięte spodnie i dotykając kobiecości czarownicy przez bieliznę. Uśmiechnęła się lubieżnie patrząc wprost w oczy Perki i mrucząc zmysłowo. - Ojej… czuję, że jest z ciebie prawdziwy las tropikalny. Wilgotny i gorący.
Zosia jęknęła głośno i oparła się czołem o ramię lekarki.
- Trafna… diagnoza. - Wymruczała, sięgając dłońmi do prześladujących ją piersi Kasi. Zacisnęła na nich palce, nie zważając na koszulkę i stanik lekarki.
- No no…- jęknęła cicho Kasia i wyprężyła dumnie biust czując na nich palce czarownicy. - Nie potrzeba… być aż tak…
Wodziła palcem po kobiecości kochanki.
- Może… stań przy… biurku… oprzyj się… i wypnij… a ja udzielę ci… pierwszej… pomocy…- zaproponowała rozpalana zachłannym dotykiem Zofii.
- Chcę… chcę widzieć twoje piersi. - Wyszeptała Perka, zabierając się za guziki, krótkiej koszulki.
- Hej… nie ułatwiasz.. mi pracy… tam na dole. No i pupę też mam niezłą…- Kasia poruszała palcami, acz nieznacznie. Za blisko była kochanki, by mogła to czynić skutecznie. Gdy Perka rozpakowywała swój prezent, palce lekarki droczyły się z jej głodem. A biust okazał się być osłonięty czerwonym półprzezroczystym stanikiem. Twarde karmelki zdobiące piersi, były więc dobrze widoczne.
- Yhym… - Perce było teraz wszystko jedno... pupa… utrudnienia… jakie to miało znaczenie gdy w końcu miała je dla siebie? Przywarła ustami do stanika Kasi, ssąc mocno szczyt jej piersi.
- Podobają…- jęknęła lekarka drugą dłonią głaszcząc czuprynę kochanki. Oddech Katarzyny przyspieszył, a jej ciało zadrżało.- … ci się aż… tak?
- Tak. - Perka uszczypnęła jeden z karmelków. - Jestem zazdrosna.
- O co niby…- Kasia przygryzła w podnieceniu wargę czując że traci kontrolę nad sytuacją. - Zaraz… ja będę jak las równikowy.
Zosia puściła piersi lekarki, ale tylko po to by sięgnąć do jej pleców i zdjąć stanik.
- O nie. - Uśmiechnęła się do Kasi, spoglądając jej prosto w oczy. Delikatnie ujęła jej biust u uniosła go lekko. - Są wspaniałe.
- Twoje… cóż… też są kuszące…- mruknęła podnieconym głosem lekarka i sama sięgnęła do biustu Perki ściskając go przez ubranie. - I to… bardzo.
Zosia sięgnęła do swojej bluzy i rozpięła ja rzucając pod nogi. Po chwili wylądowała obok obcisła koszulka, biały koronkowy stanik pozostawiła jednak swojej kochance.
- Mogę usiąść na biurku, jeśli chcesz nadal się mną zająć…. wybacz… udzielić pierwszej pomocy. - Uśmiechnęła się niewinnie do lekarki.
- Ależ… oczywiście…- mruknęła Kasia przybliżając się do czarownicy. Ich piersi otarły się o siebie, gdy zamykała drzwi.
- I pamiętaj… wiem co tajemnica lekarska… nikomu nie powiem… co tu zaszło.- wyszeptała cicho do ucha Zosi.
- To miłe z Pani strony, pani doktor. - Perka sięgnęła do pośladków lekarki dociskając jej biodra do swoich.
- Nie dojdziemy tak do biurka.- Kasia naparła ciałem dociskając kochankę do drzwi i całując zachłannie. Ich biust ściśnięty mocno ocierał się o siebie nawzajem. A sama czarownica czuła pod palcami krągłe sprężyste pośladki ukryte pod wyjątkowo krótką minispódniczką.
Perka odezwała się dopiero gdy zrobiły przerwę by nabrać powietrza. Jej dłonie cały czas ugniatały pośladki lekarki.
- Mam przestać, pani doktor? - Spytała nieco żartobliwym tonem.
- A chcesz? - odpowiedziała pytaniem lekarka, a jej dłonie chwyciły za biust kochanki ocierając o niego jej piersi.- W końcu… muszę.. zadbać… o twoje samopo...czucie.
- I tu mam problem… Nie chcę przerywać, ale bardzo chcę by mi Pani pomogła. Jakaś porada? - Perka uśmiechnęła się, a jej dłonie podciągnęły w górę spódniczkę lekarki.
- Będę musiała się tobą zająć tutaj… -szepnęła rozpalonym głosem Kasia i osunęła się w dół ocierając piersiami o brzuch dziewczyny. Zaczęła się szarpać ze spodniami Perki, zsuwając je w dół, wraz z przemoczoną bielizną. I niestety ciało Katarzyny wymknęło się poza zasięg palców czarownicy. Na razie przynajmniej.
Perka wsunęła dłonie w starannie ułożone włosy lekarki.
- Mam nadzieję, że te drzwi są szczelne. - Uniosła nogę, ułatwiając Kasi, wyswobodzenie jej nóg ze spodni.
- Wystarczająco…- palce Kasi gwałtownie zanurzyły się w kwiatuszek kochanki, poruszając szybko i zwinnie. I nie dając się zignorować.
- Możesz być głośna… - szepnęła nim przyssała się ustami do wrażliwego punkcika powyżej bramy jej rozkoszy.
Zosia nie planowała lekceważyć tej możliwości. Gdy tylko palce zanurzyły się w jej ciele wydała z siebie głośny okrzyk, w którym dało się usłyszeć głównie ulgę. Rozpalone jeszcze przez Asię ciało, zignorowane i ponownie rozpalone przez Patryka, domagało się uwagi. Powoli zaczęła się unosić i opadać, nabijając na palce lekarki.
Kasia skupiła się na pieszczocie językiem i ustami rozkoszując się smakiem kochanki i jej zapachem. Przylgnęła twarzą do jej łona poddając się ruchowi kochanki, ale gdy już była uznała się za gotową, to jej palce opuściły kobiecość Perki, tylko po to by prześlizgnąć się po pośladkach do ukrytych między nimi ciaśniejszych wrót. I tam.. naparła bezlitośnie palcami, wciskając nieco więcej niż powinna… ufna w to że są na tyle śliskie by wejść do środka.
Perka jęknęła głośno, nieco zaskoczona. Mogła… mogła się tego spodziewać. Katarzyna doskonale wiedziała gdzie zaatakował ją Patryk i teraz tą wiedzę umiejętnie wykorzystała. Czarownica zaczęła pojękiwać cicho, ocierając się o drzwi.
A Kocica zaczęła języczkiem wodzić w rozgrzanej kobiecości kochanki, dokładając do ognia zamiast go gasić. Smakowała kochankę jak koneserka, przynajmniej od tej strony. Palce Kasi bowiem miarowo i stanowczo wbijały się między pośladki czarownicy nie dając o sobie zapomnieć i sprawiając że Perka prężyła się pod ich dotykiem. Zosia czuła jak ogień w niej narasta by w końcu eksplodować przy akompaniamencie głośnego do krzyku. Zaczęła chaotycznie nabijać się na palce kochanki, powoli się rozluźniając.
- Chyba ci się…. podobało…- mruczała Kasia nie przerywając zabaw, ani muskania językiem kobiecości kochanki, ani szturmów na pośladki Zosi.
- Tak… nadal mi się podoba. - Wymruczała Perka przeczesując włosy lekarki.
- To dobrze… bo mi się podoba… bardzo… tutaj…- szeptała rozpalonym głosem Kasia przyssając się wręcz do wrażliwego punkcika nad wrotami kobiecości kochanki i mocniej napierając palcami na jej pupę. Lubiła też i ostre zabawy.
Perka poczuła jak lekko uginają się pod nią nogi. Mocniej oparła się o drzwi chwytając się ramion kochanki.
- Zaraz będziesz musiała mnie przytrzymać. - Zosia jęknęła gdy jej biodra osunęły się mocniej na palce lekarki.
- Może chcesz… wygodniej?- wymruczała Kasia i skienieniem głowy wskazała leżankę.
- Tak… - Perka wpatrywała się w głowę, zajmującej się nią kochanki. Powinna się pójść ogarnąć… powinna się zająć Kasią. - Chyba, tak. Nie chcesz by ci pomóc?
- Chcę…- zamruczała Katarzyna wysuwając się spod kochanki. Wstała z uśmiechem na twarzy zrzucając z siebie koszulkę i w pełni prezentując swoje pełne piersi, z wyraźnymi oznakami podniecenia.
Podwinęła spódniczkę odsłaniajac całkowicie swe samonośne pończoszki i powoli zsuwając z pupy swe lekko przemoczone półprzeźroczyste majteczki.
- Gdybyś była w potrzebie… to pamiętaj że nocnych wizyt też udzielam.- mruknęła figlarnie.
Zosia przyklęknęła przed kochanką, czując ulgę, że już nie musi utrzymywać się na nogach. Ciekawe jak by zareagowała Kasia, gdyby dowiedziała się ile osób może chcieć, złożyć Perce “nocną wizytę”. Czarownica przywarła ustami do kwiatu kochanki, spoglądając raz po raz ku górze, na jej piękne piersi.
- Hhhej… nie dojdziemy… do leżanki…- jęknęła z lekkim śmiechem Kasia, ale potem jęknęła głośno. A potem jej głos przeszedł w ciche, a następnie coraz głośniejsze jęki. Jej biodra zaczęły się poruszać wahadłowym ruchem.
Perka odsunęła swoje usta i klepnęła lekarkę w pośladek.
- Możemy się przenieść na leżankę. - Zosia oblizała usta i uśmiechnęła się do Kasi.
- To niech… pacjentka się położy. - zasugerowała Katarzyna mrucząc cicho.
- A jak się wtedy zajmę Panią doktor? - Perka wsunęła swoje palce w kwiat lekarki i poruszyła nimi szybko.
- Aż tak bardzo… chcesz.. się mną… zająć?- pisnęła lekarka ledwo utrzymując się na nogach, od tak nagłej napaści. Oparła się dłonią o czuprynę Perki popiskując cicho.
- Lubię się odwdzięczać za przysługi, szczególnie… - Perka uśmiechnęła się szeroko. - gdy mam przy tym takie ładne widoki.
- To nie… była… przysługa… dobrze… wiesz … miałam… ochotę… na ciebie. Nadal mam.- Kasia odpowiadała z trudem dysząc głośno. Jedną dłonią wodziła po rudej czuprynie kochanki, drugą sięgając ku własnym piersiom.
- Tak mi się wydawało. - Perka uśmiechnęła się i pocałowała kwiat kochanki, tylko po to by po chwili językiem przyłączyć się do pieszczot jakie już zapewniały lekarce palce czarownicy.
- Jeszcze jeszcze troszeczkę…- pieszczona lekarka już całkiem poddała się sytuacji i dotykowi Zosi. Jej ciało drżało unosząc się na fali doznań, aż do głośnego finału. Perka przyspieszyła ruchy swoich palców, a jej usta przywarły to wrażliwego punktu lekarki ssąc go intensywnie.
Głośny i bezwstydny jęk oznajmił triumf. Pokonana pieszczotami Kasia doszła na szczyt drżąc intensywnie i lekko słaniając się na nogach. Zosia złagodziłą swoje ruchy i zaczęła jedynie całować rozpalony kwiat kochanki. Dopiero gdy oddech lekarki się uspokoił, odpuściła i odsunęła się nieco przysiadając na podłodze. Bezwstydnie patrzyła ku górze na piersi Kasi.
- Chyba ci się podobało. - Mrugnęła do górującej nad nią kobiety.
- Bardzo…- mruknęła Katarzyna cofając się nieco do tyłu i siadając na krawędzi biurka. Założyła nogę na nogę, by obutą stopą wodzić delikatnie po piersiach i obojczykach Perki.
- Mam wrażenie, że jesteśmy bardzo podobne do siebie i mogłybyśmy się cudownie bawić razem.
Perka przyglądała się lekarce, czując jak ten specyficzny dotyk wprawia jej ciało w przyjemne drżenie.
- Tak.. pewnie tak. - Uśmiechnęła się. - Ale chyba nie mogę sobie pozwolić na bycie monopolizowaną.
- Ja też źle czuję się w związkach. Lubię otwarte relacje i miłe wspomnienia. - Czubek stopy obutej w szpilkę krążył wokół twardego szczytu piersi młodej czarownicy.
- Jestem pewna… - Perka zamruczała. - że to nie był nasz ostatni raz.
- Też tak sądzę. - wymruczała lekarka muskając czubkiem buta usta Perki. Zapach skóry i perwersyjnego szaleństwa czuć było w powietrzu. - Wiesz zawsze gdzie mnie znaleźć. Po pracy… Mam tu swój własny pokoik w tym ośrodku. -
Strąciła drugą stopą but i musnęła usta kochanki palcami okrytymi figlarną białą pończoszką. - Dla ciebie zawsze znajdę czas.
Zosia uśmiechnęła się i ucałowała palce stopy lekarki. Ujęła kilka wargami i possała, spoglądając na Kasię.
- To mi przypomniało… pomożesz mi znaleźć jakiś pokój? - Uniosła stopę kochanki w dłoni i przytuliła do niej policzek. - Powinnam się nieco ogarnąć.
- Możesz… u mnie. Chyba że wolisz wykorzystać jeden z obecnie pustych pokoi. - wymruczała zmysłowo Kasia patrząc na działania Zofii z wyraźnym pobudzeniem. Jej dłonie same przylgnęły do swojego biustu.
- Za jakiś czas powinien mnie szukać pewien ogier… tylko z uwagi na to chyba zdecyduję się na jakiś wolny pokój. - Mrugnęła do lekarki i pocałowała jej kostkę.
- Naprawdę… wiele ode mnie wymagasz.- westchnęła rozdzierająco Kasia lubieżnym spojrzeniem obserwując poczynania Zofii. - Czego potrzebujesz, poza pokojem?
- Prysznica i ręcznika, ale to chyba tam znajdę… - Perka nachyliła się i pocałowała udo kochanki. - Pewnie chwili by się ogarnąć. - Uśmiechnęła się przyglądając się uważnie Kasi. - Wszystkie inne potrzeby już zaspokoiłaś.
- Doprawdy? Mam wrażenie, że zostałoby jeszcze do zaspokojenia. - wymruczała lekarka rozchylając powoli acz zachęcająco uda.
- Kiedy się zdecydujesz ubrać i ubierzesz możemy iść. - dodała niespiesznie.
Zosia przyklęknęła i pocałowała kobiecość kochanki. Długo, niespiesznie przesuwając po niej swoim językiem. Potem uniosła się lekko i zaczęła całować wyżej. Brzuch, piersi, obojczyki. Przysunęła swoje usta do ust kochanki.
- Jestem zdecydowana… dasz mi się ubrać?
- Nie... jeśli zamierzasz przebierać się w zasięgu moich palców. Aż tak silna nie jestem. - mruknęła lekarka zaciskając dłonie na biuście kochanki i ocierając jej piersi o swoje.
- Tak nie będę w stanie się odsunąć. - Zosia pocałowała Kasię w usta, przyciskając swoje ciało do jej.
- To mamy… problem. - szepnęła Kasia oddając pocałunek i obejmując kochankę nogami. Jej palce wodziły po plecach Zosi drapiąc paznokciami skórę, gdy ocierając się biustem o biust szeptała. - Widać, że od paru miesięcy nie miałam porządnej przygody?
- Nie miałaś? - Perka odsunęła się tylko na tyle by spojrzeć na lekarkę. - Czy wobec tego nie jestem dość atrakcyjna, czy też ty jesteś tak opanowana, że nie rzuciłaś się na mnie gdy leżałam tu nago?
- Mam w sobie trochę etyki lekarskiej… nie napastuję pacjentek. Co nie znaczy, że nie fantazjowałam i nie dotykałam siebie. - Kasia wymruczała ten wstydliwy sekrecik wprost do ucha Perki.
- Jakieś konkretne fantazje? - Zosia wsunęła dłonie pod pośladki lekarki i ścisnęła je mocno.
- Choćby budzenie cię pocałunkami poniżej brzuszka, albo zmuszenie byś wypięła tyłeczek klęcząc i powolne wypełnianie go dużą i twardą zabawką, potem coraz szybciej i szybciej. Masz ładną pupcię Zosiu. - szeptała zmysłowo lekarka ściskając drapieżnie pośladki kochanki.
Perka przełknęła ślinę. Wizja zadziałała na nią nie mniej niż opowieści Patryka. Ciekawe co by zrobił gdyby ją tu znalazł. W gabinecie lekarskim w objęciach Katarzyny. Czy odszedł by? A może przyłączyłby się i miałaby dla siebie dwóch doświadczonych kochanków? Niemal poczuła jak mężczyzna wbija się w nią gdy ona tak jak teraz wtula się w piersi lekarki. Pocałowała Kasię nim ta wizja zupełnie wypełniła jej głowę.
- Narobiłaś mi smaka. - Westchnęła gdy w końcu udało się jej oderwać usta od kochanki.
- A jakie są twoje fantazje? - szeptała Kasia całując policzek, a potem ucho Perki, delikatnie ukąsiła płatek uszny. - Wyuzdane marzenia? Może uda się któreś mi spełnić w niedalekiej przyszłości?
Seks z Patrykiem pod prysznicem, to nie było pewnie coś co lekarka chciała usłyszeć.
- Lubię tracić nad sobą kontrolę, lubię ten moment gdy moja głowa zupełnie się wyłącza i jedyne co zostaje to to uczucie bycia wypełnianym. - Uśmiechnęła się do Kasi. - Myślisz, że dałabyś radę doprowadzić mnie do tego stanu?
- Lubię wyzwania… zwłaszcza takie. - kobieta delikatnie przesunęła palcem między pośladkami Zosi naciskając kciukiem na norkę perwersyjnych rozkoszy. - Jeśli położysz się brzuchem na biurku wypniesz pupcię, to zobaczę co da się zrobić.
Perka jęknęła i wtuliła się mocniej w kochankę.
- Ja… nie chcę… nie chcę myśleć o tym, że on zaraz tu wejdzie.
- Dostałybyśmy burę gdyby nas tak przyłapał. Cóż, ja bym dostała. Ale gdyby go tak znieczulić alkoholem. To w końcu tylko samiec. - mruknęła Kasia i spytała. - Jeszcze nie widział cię od tej strony, co?
Nie przestawała przy tym, prowokacyjnie muskać wrażliwego obszaru między pośladkami Zosi.
- Wiesz… dobrze wiesz, że z moim tyłkiem się zapoznał. - Zosia delikatnie naparła pupą na drażniący się z nią palec lekarki.
- Ale nie widział tej naprawdę wyuzdanej ciebie. Podnieca cię świadomość że może nas przyłapać… tu lub w łóżku?- zapytała wesoło i z lubieżne Katarzyna.
Perka przygryzła wargę. Czy Patryk ją widział… wyuzdaną ją? Tak, chyba tak. Odkrył jak działa na nią ból, że lubi gdy on traci wszelkie zahamowania i wykorzystywał to umiejętnie. Czasem ciekawiło ją czy dałoby się ją doprowadzić do tego stanu inaczej. Ale… nie zamierzała wykonywać tej analizy z palcem przyjemnie drażniącym jej tyłek.
- Widział mnie… wie nawet że podobają mi się kobiety. - Powiedziała cicho swoim rozpalonym głosem. - Podnieca mnie wizja, że mógłby mnie przyłapać, ale… - Pocałowała ramię kochanki. Co się z nią działo! Skorzystać, wykorzystać i pojechać dalej. Czemu Wilga wywoływała w niej matczyne odruchy? Czemu Patryk sprawiał, że w ogóle zaczynała myśleć o innych pieszczotach. - … Jestem ciekawa czy by się przyłączył.
Kasia naparła mocniej palcami podbijając jej pupę, ale ruchy jej palców były prowokująco leniwe. Jakby kusiła wizją bardziej nieprzyzwoitych zabaw. Lekarka wpierw wybuchła śmiechem, a potem zaczęła mówić.
- Jestem pewna, że w takiej sytuacji… przestraszy się. To miły facet i dość łagodny szef. Nie nadaje się do… stawiania pod murem. Alee… - zadumała się, nie przerywając ruchów palców w pupie kochanki sięgnęła po swój telefon i podała go Zosi. - Zadzwoń, jest w kontaktach pod: boss. Zadzwoń… powiedz mu co robisz, z kim, co zamierzasz… i co ci się marzy. Zobaczymy jak zareaguje… Będzie miał czas do namysłu.
Perka poczuła jak jej ciało przeszywa przyjemny dreszcz, tylko podsycany przez działania kochanki. Ostrożnie wzięła telefon przygryzając przy tym wargę. Czemu się wahała? Co złego mogło się stać? Nie byli parą… czy chciała by było inaczej? I co to właściwie zmieniało w tym momencie?
- Spróbujmy… - Odezwała się rozpalonym głosem i powoli wybrała wskazała wybrany numer czekając na połączenie.
- Patryk… tu Zosia. Zgodnie z twoim zaleceniem udałam się do Kasi i… - Wpatrywała się roziskrzonym wzrokiem w oczy lekarki. - i… lekko utknęłam. Rozpaliłeś mnie, a… Kasia pomogła mi się zaspokoić, a ja jej i teraz… - Czuła jak jej rozpalony głos, przeradza się w jęk. - Mam jej palce tam gdzie ty byłeś ostatnio, pieści mnie delikatnie, a ja zastanawiam się co by było gdybyś był tu z nami. Czy… Ja… chciałabym byś się przyłączył. Poczuć ciebie znowu w środku.
- Zofia?! Co ty… - głos w mężczyzny w słuchawce pełen był zaskoczenia. Przez chwilę milcząc słysząc w słuchawce głos Perki podsycany ruchami palców kochanki w jej pupie. Kasia zaczęła mocniej nimi poruszać, przyspieszając tempo zabawy i radząc. - Powiedz mu więcej. Skuś go…- Co się tam dzieje? Ja już dojeżdżam do wsi. Będę za kilkanaście minut.
- Ja… nie wiem czy wytrzymam.- Głos Perki zaczął się przeradzać w jęk. - Jej palce są coraz szybsze… czuję jak rozpychają się w moim wnętrzu. Ja.. ja chcę byś ty tam był. Byś posiadł mnie brutalnie, byś docisnął mnie do jej ciała… do jej wielkich gorących piersi.
Słyszała w słuchawce jego oddech ciężki i coraz głośniejszy. Milczał słuchając co mówi, a samej Zofii ciężko było mówić, bo ruchy palców pomiędzy pośladkami, stawały się coraz szybsze i brutalniejsze. Doznania bólu i rozkoszy mieszały w gorącym tyglu wraz ze świadomością, że Patryk wie co się z nią dzieje. Bo właśnie mu opowiadała.
- Dojeżdżam do bramy.- tyle z siebie zdołał wydusić.
- Więcej. - Wydusiła z siebie nie do końca,pewna czy mówi to do Patryka czy do Kasi. - Jeszcze trochę.
Katarzyna przyspieszyła ruchy palców, sama wyraźnie pobudzona, bo jej szybki oddech powodował że duże piersi lekarki ocierały się o biust Zosi. Wciskała swe wszędobylskie paluszki do nieprzyzwoitej norki kochanki tak głęboko jak się dało.
Perka odłożyła telefon, przełączając go na głośnik i mocno oparła się o blat tuż za lekarką, czując jak ciało znów zaczyna kapitulować. Z ust czarownicy wyrywały się coraz głośniejsze jęki gdy zbliżała się do szczytu.
Kasia całowała szyję drżącej w jej uścisku Zofii, mocniej i mocniej podbijając jej tyłeczek palcami. Delektowała się odgłosami dochodzącymi z ust kochanki, podobnie pewnie jak podsłuchujący je Patryk. Bo się nie rozłączył.
Zosia krzyknęła dochodząc. Opadła na lekarkę oddychając ciężko i chaotycznie nabijając się biodrami na palce kochanki.
- On tu chyba zaraz przyjdzie… z pewnością mocno rozpalony twoim głosem.- oceniała wyraźnie rozbawiona, a także pobudzona lekarka.- W jakiej pozycji… chcesz go powitać?
- W tej mi dobrze…- Perka z trudem oderwała ręce od blatu i przeniosła je na piersi Kasi. - ...Pytanie czy tobie ona odpowiada.
- To zależy… jak mi zamierzasz wynagrodzić moje poświęcenie. Moje cycuszki są tylko dla kobiet.- rzekła żartobliwym tonem Kasia oblizując lubieżnie usta, gdy jej wzrok wędrował na biust Zosi.
- Nie pozwolę mu ich dotknąć. - Perka uśmiechnęła się. - A jeśli nie chcesz by je widział możesz położyć się brzuchem na biurku.
- Niech popatrzy… niech pozazdrości…- mruknęła Kasia i dodała. - Patryk wie co lubię, raczej zostawi mnie dla ciebie. To poczciwina.
Drzwi się otworzyły za nimi. Stał w nich zdyszany kochanek Perki.
Zosia przesunęła wzrokiem po jego ciele, na dłużej zawieszając wzrok na okolicy rozporka. Jej dłonie nadal ugniatały piersi Kasi.
- Wejdziesz… - Czuła jak jej głos drży niemal w równym stopniu z obawy co z podniecenia. - Wejdziesz we mnie?
- Tak.- odparł łakomym wzrokiem wędrując po ciele obu kobiet. I Zosi i pieszczonej Kasi która prężyła biust pod dotykiem kochanki. Wyraźne wypukłość w spodniach potwierdzała pełną gotowość kochanka do zabawy.
Perka zakołysała biodrami, ocierając się przy tym o kobiecość lekarki.
- Teraz? Chcę… chcę byś mnie wziął teraz.
Patryk zabrał się za pospieszne rozpinanie spodni, bez finezji czy gracji… byle się tylko ich pozbyć, a potem bokserek.
- Jestem mokra na dole.- wyszeptała do ucha Perki Kasia, uwalniając jej ciało od swych splecionych nóg.
- I co my z tym zrobimy? - Perka przyklęknęła przed kochanką wypinając się na tyle na ile to było możliwe w stronę Patryka i przywarła ustami do kwiatu Kasi.
Nie usłyszała odpowiedzi poza pomrukami kochanki, która zachęcająco rozchyliła uda. I krokami mężczyzny. Zbliżał się powoli. Nagle pochwycił ją za pośladki, władczo zaciskał na ich dłonie nie pozwalając czarownicy uciec przed tym co ją czekało. Zosia poczuła napór na perwersyjny otworek… Tym razem nie było żadnego przygotowywania ciała na napaść. I przyjemności towarzyszył ból. I cudowna świadomość w jakże wyuzdanej sytuacji się znalazła.
Perka jęknęła z bólu przerywając pieszczoty i na chwilę oparła się jedynie o kwiat kochanki. Czuła jak jej ciało stawia opór, jak buntuje się przeciwko takiemu traktowaniu.
Mężczyzna pewnie miał tego świadom, bo choć niewątpliwie odczuwał przyjemność jaką sprawiało mu otulające jego męskość ciało kochanki. Patryk więc nacierał powoli i poruszał ostrożnie biodrami starając się dać dziewczynie czas na przywyknięcie do wypełniającego ją intruza. Po kilku ruchach czarownica poczuła jak oprócz bólu, na jej ciało zaczyna promieniować coś jeszcze. Przyjemność przebijała się nieśmiało ale od razu atakowała głowę zatrzymując wszelkie hamulce. Perka powróciła do przerwanej pieszczoty wsuwając zachłannie język w kobiecość Kasi i mocno zapierając się dłońmi o jej rozchylone uda.
- Chyba… jej… się podoba… - jęknęła rozpalana pieszczotą lekarka, chwytając się za biust i brutalnie pieszcząc go na oczach obu kochanków. - Mocniej…
Mocniej Patryk naparł raz po raz wypełniając niegrzeczną norkę Perki, swą twardą obecnością. Ruchy te wprawiały w kołysanie luźno wiszące piersi Zosi. A jego oddech wyraźnie przyspieszył. Perka poczuła jak jej głowa zaczyna, odpływać przytłoczona nadmiarem bodźców. Jej pieszczoty na kwiecie Kasi stawały się coraz, bardziej chaotyczne i brutalne. To jednak wystarczało by lekarka pojękiwała coraz głośniej, była coraz bardziej wilgotna i rozpalona oraz coraz bliższa ekstazy. Jeśli nie pod wpływem pieszczot Zosi, to widoków przed jej oczami. Sytuacja była jednak trudna dla samej czarownicy, bo ekstaza oszałamiająca niczym mocna wódka, sprawiała że jej nogi drżały coraz bardziej… podobnie jak reszta ciała. Zosia wbiła paznokcie w uda kochanki, starając się nie upaść. Poczuła jak jej ciało spina się, dochodząc ponownie. Oparła się głową o łono Kasi, oddychając z trudem.
Kilka kolejnych ruchów i poczuła w sobie ekstazę kochanka, rozlewającą się głęboko, łagodzącą otarcia. Kasia też doszła… co prawda w końcówce pomagając sobie masowaniem guziczka rozkoszy za pomocą paluszka… ale jednak.
- Co teraz ?- padło pytanie z jej ust. Bardzo stosowne w tej sytuacji.
- Prysznic… potrzebuję długiego zimnego prysznica. - Głos Zosi był zachrypnięty i nadal przypominał bardziej pomruk niż normalną mowę. - Potem kawa i… kolejny zimny prysznic.
- Zaprowadzę cię…- zaproponował Patryk czule, a Kasia dodała.- Lepiej jak ja to zrobię. Ty masz na nią zły wpływ.
- A ty może dobry? Czyj to był pomysł? - zapytał retorycznie mężczyzna swoją podwładną.
Zosia klapnęła na podłogę i od razu tego pożałowała. Ból sprawił, że prawie podskoczyła.
- Które by mnie nie zaprowadziło, coś czuje że skończyłoby się tak samo. - Powoli podniosła się, opierając się o Patryka. Lepiej było stać na chybotliwych nogach niż czuć to potworne pieczenie. - Obiecałam Patrykowi, że poświęcę mu chwilę czasu, więc teraz jego kolej. - Mrugnęła do Kasi.
- Może wpierw się ubierzesz, co?- mruknęła Katarzyna wstając i poprawiając spódniczkę.- Mogę się ukryć za parawanem, jeśli chcesz.
- Chyba sobie poradzę. - Perka podeszła do torby i wydobyła z niej ubrudzony kitel i szybko go założyła. - Będzie musiało wystarczyć. - Dodała zapinając kolejne guziki. Nie było opcji by wcisnęła się teraz w spodnie, a z zapinaniem stanika pewnie też byłby problem.
-To chodźmy.- rzekł z uśmiechem mężczyzna naciągając bieliznę i spodnie. Podszedł do dziewczyny obejmując ją ramieniem.- Weźmiemy klucz z recepcji i wciśniemy cię gdzieś.
- Yhym. - Zosia zgarnęła porozrzucane po gabinecie ciuchy i wepchnęła je do torby, po czym grzecznie dała się zaprowadzić do recepcji… gdziekolwiek by ona teraz nie była.
 
Aiko jest offline  
Stary 18-07-2018, 21:08   #25
 
abishai's Avatar
 
Reputacja: 1 abishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputację
Rozmowa w holu, wzięcie klucza. Perka odruchowo chowała się za plecami Patryka zdając sobie sprawę jak niewiele ją dzieliło od propagowania nudyzmu w budynkach. Schody, na których odruchowo dociskała fartuch do pupy. Potem korytarz, drzwi i… cóż… mały pokój hotelowy. Za wiele wygód tu nie było. Ot łóżko, biurko, szafa, telewizor… była i łazienka.
- Ty się kąp, a ja pójdę po kawę.- zaproponował Patryk z uśmiechem wpuszczając dziewczynę przodem.
- Dzięki. - Czarownica rozpięła kitel wieszając go w korytarzu w miejscu na kurtki i nawet nie przyglądając się nowemu miejscu wkroczyła do łazienki. Potrzebowała się doprowadzić do jakiegokolwiek stanu i to szybko.
Odkręciła wodę i prawie wyskoczyła z prysznica. Na szczęście rozpalone ciało szybko zaczęło się przyzwyczajać. Zimna woda pozwoliła uspokoić ciało i myśli, przywracała świadomość co zrobiła, z kim i jak. Jakie będą tego konsekwencje, tego Zofia nie wiedziała. Patryk nie wchodził jednak jeszcze ani do pokoju. Ani do łazienki. Zgarnęła jakąś próbkę szamponu i powoli zaczęła nakładać go na włosy. Patryk wziął ją na oczach innej osoby… Poczuła jak ciało znów się rozpala. I to na oczach Kasi. Lekarka na pewno to jakoś wykorzysta. Zapewne ją też wykorzysta. Westchnęła ciężko spłukując włosy. Że też Kasia musiała być taka seksowna i te jej piersi…
Perka zakręciła wodę i zaczęła się wycierać hotelowym ręcznikiem. W sumie to nie była pewna kiedy ostatnio spała w takim miejscu. Pewnie podczas studiów. Może jakieś praktyki. Zosia owinęła włosy ręcznikiem tworząc na głowie coś w rodzaju turbanu i tak ubrana wyszła do pokoju.
- Mam kawy…- odezwał się Patryk zza drzwi.- Skończyłaś już ?
- Tak. - Czarownica usiadła na łóżku, nagle bardzo się ciesząc z tych wiecznie zbyt miękkich hotelowych materaców. Zdjęła ręcznik i zabrała się za dokładne wycieranie włosów. - Wskakuj.
- O… widzę że ty nadal…- Patryk po wejściu wodził wzrokiem po jej nagim ciele. I krew z pewnością odpływała mu z głowy w dół, bo zaczął dukać.
- Muszę nieco ochłonąć. - Perka uśmiechnęła się niewinnie, kończąc osuszanie rudych włosów. - Całkiem tu przyjemnie i szampon ładnie pachnie.
- No… jak to na turnusach. Wszystko co ciekawe jest poza pokojami. - postawił tacę z dwoma kawami na łóżku obok Zofii.- Po turecku i cappuccino. Ty wybierz która ci pasuje.
Czarownica owinęła się ręcznikiem, co ani za bardzo nie pomogło, ani też wiele nie zasłoniło. Bez zastanowienia sięgnęła po czarny ulep w niewielkim kubeczku.
- Dziękuję. Ratujesz mi życie. - Z uśmiechem upiła spory łyk.
- Po tym co robiliśmy na dole… to nie nazwałbym tego ratowaniem życia. - zaśmiał się cicho mężczyzna.- Nie powinnaś mnie tak podpuszczać.
- Podpuszczać do przynoszenia mi kawy? - Perka wypiła kawę i odstawiła pusty kubeczek na tacę.
- O tym co na dole mówię.- westchnął smętnie Patryk i uśmiechnął się dodając.- To było szaleństwo.
- Jeśli ci się nie podobało, mogę obiecać, że więcej nie będę. - Mrugnęła do niego i opadła na łóżko, doskonale zdając sobie sprawę, że niewielki ręcznik nie do końca osłania jej kobiecość.
- Przypuszczam, że nie dotrzymasz tej obietnicy.- Patryk przyglądał się tym widokom, wreszcie sięgnął palcami między jej uda pieszczotliwie dotykając owego kuszącego miejsca.
- Dotrzymuję obietnic. - Perka rozchyliła delikatnie nogi, zapraszając kochanka do dalszych pieszczot. - Ale musisz mnie zapewnić, że ci się nie podobało.
- Wiesz.. że nie mogę…- mruczał mężczyzna wodząc zachłannie palcami po intymnym zakątku czarownicy. Do tych zabaw dołączyły usta muskające obojczyki Zosi pocałunkami.
- Następnym razem od razu włączę głośnik. - Perka zanurzyła palce we włosach mężczyzny i zaczęła pomału przeczesywać ciemne pasma, delikatnie masując jego głowę. - Tak się zastanawiałam… Kasia wspomniała, że ma pokój w ośrodku, ty też tu mieszkasz?
- Tak. Mam tu część przeznaczoną dla siebie.- mruczał Patryk liżąc skórę kochanki i wędrując ustami na szyję. Sięgnął palcami głębiej do kwiatuszka, ale muskał tam czule i delikatnie.
- Głupiec ze mnie. Mogłem cię zaprosić do siebie.- zaśmiał się cicho.
- Uznałam, że może nie chcesz mnie wpuszczać do swojego kawalerskiego sanktuarium. - Głos Perki stał się ponownie rozpalony. Cały chłód, który zapewniła kąpiel wyparował przy kolejnych muśnięciach dłoni i ust Patryka.
- To byłoby całkiem rozsądne, jeśli ukrywamy naszą relację.
Mężczyzna zamyślił się na moment przerywając pieszczoty.
- Mam wrażenie, że słabo nam idzie to ukrywanie.- po tych słowach pchnął dziewczynę na łóżko, zdarł z niej ręcznik odsłaniając ciało i łapczywie zaczął całować biust sięgając palcami między jej uda.
Perka jęknęła, a jej nogi owinęły się wokół mężczyzny, tak jak niedawno nogi Kasi owijały się wokół niej.
- Nigdy… nie byłam w tym dobra.
- Zauważyłem…- mruczał jej kochanek, całując liżąc a nawet boleśnie kąsając piersi Perki. Jego dłoń sięgnęła ku kwiatuszkowi, palce zanurzyły się w kielichu powoli i głęboko… poruszając gwałtownie i namiętnie.
- Hm… odnoszę wrażenie, że ktoś ma ochotę na jeszcze jeden raz. - Zosia szepnęła rozpalonym głosem i delikatnie oparła stopy na pasku Patryka. - Rozbierzesz się?
- Tak… rozbiorę… i posiądę ciebie.- mruczał pobudzony sytuacją mężczyzny, dodając po chwili z zakłopotaniem.- Tylko wpierw musisz mnie uwolnić.
Perka zaśmiała się cicho. Wątpiła by jej nogi były w stanie tak naprawdę powstrzymać Patryka, ale jak to już Kasia zauważyła… był miły.
- Dobrze, ale chce małe wynagrodzenie za tak długie oczekiwanie. - Wyszczerzyła się. - Urządzisz mi mały striptiz?
- Ok. Choć nie licz na wiele. Nie mam pojęcia jak to się robi.- zgodził z nieśmiałym uśmiechem na obliczu.
- Tak by wyglądać jak najlepiej. - Mrugnęła do mężczyzny i rozplotła nogi.
Mężczyzna się szybko i wysunął i pospiesznie zaczął podciągać koszulkę polo, którą miał na sobie odsłaniając wyrobione jazdą konną mięśnie brzucha. Nie był to zbyt “taneczny” pokaz, ale widoki były przyjemne.
Perka oparła się na przedramionach unosząc się lekko na łóżku i łakomym wzrokiem oglądała swojego kochanka.

Gdy koszulka upadła, półnagi “striptizer” droczył się z jej oczekiwaniami zaczynając od skarpetek zdejmowanych pospiesznie. Przy drugiej wpadł na pomysł, by przy ich ściąganiu odwrócić się tyłem i wypiąć ku niej okryty spodniami zadek. Zosia przygryzła wargę na ten widok. Powoli przesuwała wzrokiem po szerokich plecach ginących gdzieś za krawędzią spodni. Powoli rozprostowała nogę i oparła bosą stopę na wypiętym pośladku.
- Co ty robisz?- spytał zaskoczony mężczyzna, mocniej jednak wypinając pośladek by przywrzeć ciałem do jej stopy.
- Wybacz, po prostu musiałam ich dotknąć. - Stopa przesunęła się z trudem ugniatając umięśnione ciało.
- Mam tak… stać?- zapytał potulnie kochanek poddając się jej masażowi z wyraźną przyjemnością.
- Nie… - Zosia niechętnie opuściła nogę. Po chwili dorzuciła niewinnie - Dobiorę się do nich gdy zdejmiesz spodnie.
- Ok…- to nie trwało długo. Patryk wyprostował się. Pasek został rozpięty, zamek też i Zofia mogła podziwiać jak zsuwa spodnie odsłaniając przed nią męski tyłek okryty bokserkami w piłeczki pingpongowe.
- Aż kusi by użyć rakietki. - Stopa czarownicy powróciła do przerwanego masażu.
- Mam tylko armatkę do piłeczek.- szepnął mężczyzna, gdy Zosia wodziła stopą po twardych i sprężystych pośladkach ukrytych pod delikatnym materiałem.
- Ale chyba nie chciałbyś bym ją wycelowała w twoje zgrabne pośladki, prawda? - Perka chwyciła palcami stopy gumkę bokserek i pociągnęła ją w dół.
- To by było trudne… armatka jest po przeciwnej stronie.- zaśmiał się Patryk drżąc lekko i cierpliwie czekając, aż dziewczyna… skończy swój kaprys.
Zosia cofnęła nogę.
- Pochwalisz się nią? -Spytała rozpalonym głosem.
- Tak.- odparł z uśmiechem mężczyzna pozbawiając się bielizny i odwrócił się przodem do dziewczyny. Armatka rzeczywiście była już naładowana prężąc się przed kochanką niczym żołnierz na inspekcji.
Perka ponownie przygryzła wargę przyglądając się bez słowa uzbrojeniu swojego kochanka. I to się w niej mieściło… ba! To sprawiało jej tyle przyjemności. Usiadła na łóżku i powoli sięgnęła do niego dłonią, delikatnie ujmując męskość Patryka w swoje palce.
-Hej…- zaśmiał się cicho Patryk, ale nerwowo. Zosia wodząc palcami czuła ten ciepły i drżący dotyk jego męskości. Obiecującej rozkosz.
- Tak? - Podniosła wzrok na twarz kochanka zaciskając przy tym dłoń na jego armatce.
- Nie .. nic… nic…- poddawał się jej dotykowi. Zadrżał spoglądając na pieszczącą go kochankę, której palce zmysłowo wodziły po męskości, gotowej podbijać jej ciało.
- Nie za bardzo miałam okazję się mu przyjrzeć, do tej pory. - Nachyliła się i zlizała to co usiłowało z niego wypłynąć. - A mimo to mam wrażenie, że znam każdą jego wypukłość.
- Widok…- zacisnął język tłumiąc jęk, jaki wywołały niespiesznie pieszczoty kochanki.- … podoba się?-
Nie czynił nic, naprężył się cały jakby był rzeczywiście żandarmem stojącym przed przełożoną. I oczywiście… stał w najważniejszym miejscu.Duży i twardy… niemal pulsujący pod palcami. I smakujący pożądaniem.
- Powinnam namówić Jagodę by mi ciebie takiego namalowała. - Uśmiechnęła się i powoli objęła męskość swymi wargami.
- Nie.. zgodzi się…- odparł z pewnością w głosie Patryk poddając się pieszczocie ust muskając jego dumę. Oddychał ciężko.- Nie maluje portretów, a tym bardziej aktów.
Perka przymknęła oczy ciesząc się obecnością wypełniającą jej usta. Zaczęła ją ssać coraz mocniej, to przysuwając, to oddalając głowę od kochanka.
- To przyjemne…- wymruczał mężczyzna, poddając się pieszczocie kochanki i sięgając dłonią do jej głowy, by głaskać ją po czuprynie. Oddech Patryka przyspieszał, z każdym ruchem jej głowy, budując falę rozkoszy która miała zakończyć się małą eksplozją.
Perka wykonała jeszcze dwa ruchy i wypuściła Patryka z ust opadając ponownie na łóżko.
- Jest też całkiem smaczne. - Uśmiechnęła się, po czym lekko rozchyliła nogi pokazując swój wilgotny kwiat.
-Wybacz… ale ja w tej chwili…- Patryk klęknął między nogami kochanki i pochwycił je nakładając na swoje ramiona.-... pragnę innej konsumpcji.
- Od początku jesteś bardzo zachłanny. - Perka uśmiechnęła się, a jej łydka otarła się o ucho kochanka.
- Tak na mnie działasz.- ocenił mężczyzna i naparł biodrami przeszywając gwałtownie kochankę swoją dumą. Ciało Zosi przesunęło się po pościeli, a piersi zafalowały. Co więcej… Patryk nie zamierzał dać chwili wytchnienia kochance od razu narzucając intensywne tempo ruchów biodrami. Ale cóż… przeszywana falami rozkoszy dziewczyna, sama doprowadziła go do tej sytuacji. W zamian za dość krótką zabawę, bo gospodarz był dość blisko szczytu.
Ulga która przyszła wraz z jego obecnością była tego warta. Jej zaniedbany kwiat nazbyt długo domagał się uwagi. Zacisnęła dłonie na pościeli oddając się swemu kochankowi.
Mężczyzna się nie ograniczał w pełni oddając się pragnieniom, przez co Perka czuła ową twardą męskość w sobie, rozpychającą się i podbijającą jej ciało. Gdyby miała talent jak Jagoda, mogłaby z gliny ulepić replikę oręża kochanka. Jej ciało się prężyło, ale w głowie pojawiła się paniczna myśl: “Za szybko”
Patryk już był zbyt blisko ekstazy… a ona dopiero się rozgrzewała każdym jego ruchem bioder.
- Patryk… zwolnij. - Perka spróbowała wyswobodzić swoje nogi. - Ja… ja też chcę. Proszę.
Mężczyzna niechętnie uwolnił jej nogi, a potem opuścił jej ciało siadając na podłodze.
- Dosiądź mnie…- zaproponował z uśmiechem.
Zosia chwilę przyglądała mu się dając im obojgu chwilę na oddech. Z trudem wstała z łóżka i przyklęknęła okrakiem nad mężczyzną.
- Lubisz gdy cię ujeżdżam?
- Lubię…- mruknął kochanek od razu chwytając dłonią za jej pierś i ściskając lekko.-... lubię wszystko z tobą robić.
Perka powoli nabiła się na pal kochanka. Czekała ją bardzo ostrożna jazda jeśli chciała dojść nim on to zrobi. Jego dotyk sprawił, że aż przymknęła oczy i zamruczała z zadowolenia.
- Wspaniały… - wyszeptała, zabierając się za powolną jazdę.
- To co ja mam… powiedzieć?- pieszcząc dłonią jedną pierś, drugą lizał i kąsał poddając się ruchom bioder ujeżdżającej go damy. Ta skupiała się na przeszywającym jej ciało doznaniu, na kolejnych ruchach pilnując, by zrównać nadchodzące fale ekstazy ze sobą. Była to bardzo ostrożna przejażdżka, ale jakże satysfakcjonująca… aż ruchy bioder Perki odruchowo przyspieszyły. Teraz! Jej ciało było gotowe by dojść teraz!. Zosia przyspieszyła pozwalając w końcu narzucić swoje ulubione, szaleńcze tempo. Czuła jak jej biust podskakuje przy każdym ruchu, a pośladki mocno obijają się o biodra Patryka.
Wystarczyło kilka ruchów, by jej ciało wygięło się w łuk drżąc w ekstazie. Kilka ruchów, by poczuła jak jej kochanek oddaje swój biały trybut w głąb jej kwiatuszka. Dotarli na szczyt. Perka usiadła na kochanku, biorąc go w całości w siebie. Przez chwilę łapała oddech przyglądając mu się rozpalonym wzrokiem.
- Zaskocz mnie… - Uśmiechnęła się zadziornie. - to tak jeśli chodzi o twoje pytanie.
- Zbyt wysoko mnie cenisz…- zaśmiał się cicho mężczyzna. Pocałował jej usta mrucząc.- Mam ochotę… lizać cię całą… tam gdzie sobie zażyczysz.
- Takich pieszczot nigdy sobie nie odmawiam. - Objęła go mocno. Nie ruszając się jednak z miejsca. - Co powiesz na wspólny prysznic? Jest dosyć ciasno ale może się jakoś wciśniemy.
- Tak… mam na to ochotę…- zgodził się z nią Patryk całując kochankę...


To była długa i owocna wyprawa, zakończona gorącym i namiętnym seksem. Nieco obolała, ale zadowolona z siebie Zofia zasiadła w końcu za fotelem swojego opla. W domu mogła spokojnie wetrzeć lecznicze maści w swej intymne miejsca. O ile znajdzie spokój mieszkając z dwiema energicznymi czarownicami. Przed wyjazdem dopytała jeszcze gdzie znaleźli sarnę planując w drodze powrotnej tam zajrzeć. Podróż ta wymagała wjechanie w głąb lasu… paradoksalnie przez tę samą przesiekę w której to Wilga i Perka oddawały się pieszczotom po raz pierwszy na łonie natury… nawet jeśli nieśmiałym i w samochodzie. Wjechała na wzgórze, minęła owo pamiętne miejsce wspominając je i… ruszyła dalej. Trzeba było wjechać głębiej w las i… wtedy go dostrzegła. Przygarbiona sylwetka mężczyzny, badająca grunt. Myśliwy? Swego rodzaju. Znajomy likantrop.
Zaparkowała kawałek dalej i niepewnie wysiadła z auta. Rozejrzała się szukając tropu.
Krew. Tę dostrzegła szybko. Niestety ślady krwi prowadziły w kierunku badającego grunt mężczyzny. Ten łypnął spojrzeniem i uśmiechnął się drapieżnie.
- Ot… i jest czarownica. Co cię tu sprowadza? Taka czyściutka i pachnąca. Czyżbyś chciała prysznicem coś zamaskować?- zapytał prowokująco.
- A jestem w stanie? - Niechętnie podeszła do wilkołaka, czując jak sama jego obecność drażni znajomą nutę. - Z kiedy to ślady?
- Trochę starych… trochę świeżych… wrócił, choć nie wiem po co… ruszył tam.- wskazał kierunek niepokojący dla Perki. Za drzewami które wskazywał Ryszard kryło się domostwo Wilgi. - Zawrócił i zniknął.
- Dawno? Z kiedy są ostatnie ślady? - Perka poczuła jak nieprzyjemny dreszcz przeszedł jej po karku. - Dziś zajmowałam się sarną, którą zaatakował i widziałam człowieka który też był jego ofiarą.
- Dziś rano…- odparł wilkołak wstając i podchodząc do dziewczyny. Jego odór… mieszanka zwierzęcego piżma i ludzkiego potu otaczał go niczym aura. - … ruszył w tamtym kierunku i wycofał się. Ciekawe czemu?
- Czy ja jestem ciekawa, czy też to ciebie ciekawi? - Spytała, robiąc krok w tył by odsunąć się od mężczyzny.
- I jedno i drugie.- uśmiechnął się drapieżnie mężczyzna odsłaniając przy okazji nieludzkie kły. Zdecydowanie większe od tych jakimi mogła się pochwalić Świerga w chwili namiętności.
- To strzeżone przez duchy miejsce. Myślę że nawet mimo swego szaleństwa nie naruszy jego granic. - Perka skrzyżowała ręce na piersi, starając się choć odrobinę osłonić przed wilkołakiem.
- To bardzo naiwne podejście… tak ja bardzo naiwne są twoje gesty. Jeśli miałbym się na ciebie rzucić, to zasłanianie cycków by ci nie pomogło.- zaśmiał się ironicznie Ryszard i podrapał po głowie. - Jeśli to Leszy… to wiesz jak potężne one bywają.
- Wiem i wiem jak stare duchy chronią tego miejsca. - Perka skupiła wzrok na oczach wilkołaka czując jak irytacja miesza się w niej z pożądaniem. - A według ciebie co innego mogło go zatrzymać?
- Właśnie… nie wiem… co go zatrzymało. Jakiś kaprys? Lęk? Jakieś przemyślenia? Żadna zewnętrzna siła.- zimne spojrzenie drapieżnika skupiło się na Perce. Wzrok był dziki i śmiały. I pełen pożądania, które ona budziła. - Myślałem że ty mi na to odpowiesz.
- Nie wyglądałeś jakbyś się mnie tu spodziewał. - Zosia zmusiła się by odwrócić wzrok. - Gdybym wiedziała co jest w stanie go zatrzymać już dawno bym to wykorzystała. Teraz mogę jedynie sprawdzić gdzie urywa się ślad.
- Proszę bardzo… nie będę ci przeszkadzał w śledztwie.- odparł z drapieżnym uśmiechem ustępując dziewczynie obszaru do badań.
- Sama twoja obecność jest wystarczająco przeszkadzająca. - Mruknęła ale mimo swoich słów pozwoliła spojrzeniu zanurzyć się w świecie duchów.
Okolica była pustawa. Co prawda Perka dostrzegła parę dziew i drzewic, a także kilkoro innych małych leśnych duszków też parę. Ale powinno tu być ich więcej. Zauważyła jedno drzewo, poważnie okaleczone. I ze licznymi śladami żywicy na pniu… w oczach śmiertelnych, jej spojrzenie jednak pozwalało określić tym czym ta żywica była naprawdę… krwią zabitej zabitej drzewicy. No i zapach… teraz gdy otwarła się na świat duchów, piżmowy zapach wilkołaka otulał ją jak gęsty opar przenikając świadomością zwierzęcej natury mężczyzny i zwierzęcych żądz.
Ruszyła wzdłuż śladów, szukając charakterystycznego dla Leszego śladu śmierci. Borowy zabił nawet innego leśnego ducha… Czuła jak w jej gardle zasycha.
Ten prowadził w głąb lasu… strzeżony przez duchy z Nawii. Mroczne martwe dusze. Szlak ów urywał się nagle i bez ostrzeżenia. Perka rozejrzała się, szukając jakiegoś życzliwego ducha, który mógłby jej udzielić jakichś informacji.
Większość duchów jednak uciekało przed jej spojrzeniem, poza jedną z drzewic.
Ta opiekunka, kiedyś świętego, dębu… przyglądała się bacznie dwójce intruzów.


Jasnowłosa istota o ciele półludzkim, a półroślinnym wydawała najstarszą i pewnie najpotężniejszą z drzewic w okolicy. Perka podeszła nieco i skłoniła się duchowi.
- Witaj. Jestem Zofia Jabłonowska, czarownica. - Przedstawiła się uważnie obserwując drzewicę niepewna jak ta zareaguje.
- Wiem kim jesteś….- jej głos przypominał szelest liści na wietrze. - Słyszałam opowieści roznoszone przez wiatr i duchy.
- Pozostaje mi mieć nadzieję, że część jest pochlebnych. - Perka uśmiechnęła się. - Czy mogłabyś odpowiedzieć mi na kilka pytań?
- Czy chcę… nie wiem…- zamyśliła się istota przyglądając dziewczynie.- … dlaczego miałabym chcieć?
- Bo Leszy zabił już jednego z leśnych duchów i może zabić kolejnego. - Zosia zaczynała mieć pewne obawy co do tej rozmowy, bo czy drzewica zażąda czegoś w zamian? - Chcę się nim zająć ale potrzebuję się jak najwięcej dowiedzieć.
- I taka młodziutka czarownica…- drzewica przysunęła się bliżej, poruszając korzeniami kończącymi jej ciało niczym mackami. Przesunęła długi jak szpon paznokciem po policzku i szyi Perki.-... chce powstrzymać Leszego? Odważna jesteś… ale to za mało.
- Mam towarzyszki… i obiecaną pomoc starszej czarownicy. - Perka nie cofnęła się pozwalając drzewicy na ten pokraczny dotyk. - Nie podjęłabym się czegoś takiego w pojedynkę. Nie, gdy Borowy atakuje już ludzi.
- Doprawdy?- drzewica przybliżyła się do twarzy Perki i zerkała zielonymi jak liście drzewa tęczówkami prosto w jej oczy.- Ale czy doświadczona wiedźma dotrze na czas, czy też…
Nachyliła się szepcząc wprost do ucha Zosi.- Zginiecie rosząc ziemię własną krwią w ofierze, za zło… wyrządzone.
- Straszysz mnie bym nie spróbowała? - Perka uśmiechnęła się. - Wolisz bym zostawiła was i wszystkich wokół z tym problemem?
- Nie.- stwierdziła drzewica przyglądając się czarownicy. - Oceniam czy warto mi narazić moją korę dla ciebie i twoich przyjaciółeczek oraz złudnej nadziei, że sobie poradzicie. Leszy przestanie istnieć prędzej czy później… ale jeśli się dowie, że wam pomogłam… może mnie zniszczyć zanim zniknie.
- Nie wiem, na ile opowiedzenie o tym co tu się stało, jest pomocą... - Powiedziała ostrożnie Perka. - Na pewno spróbujemy, a nie wiadomo ile będzie umierał Borowy.
- Nie wiadomo… ale mścić się będzie na waszym rodzaju… przede wszystkim.- szpon drzewicy przesunął się po szyi i delikatnie zaczął przecinać materiał bluzki. - Zadaj pytania… może odpowiem.
- Co zatrzymało Leszego? Czemu zawrócił? - Perka starała się nie patrzeć na niszczący jej kolejne ubranie szpon.
- Nie znalazł was... rano…- wyszeptała złowieszczym tonem.
- Czy wiesz co go mogło zatruć? - Zosia starała się zapanować nad swoim głosem. Więc… chciał je zabić i może spróbować znowu o świcie. Jeśli burza się nie pojawi, mogą tego nie przeżyć.
- Wy…- szept drzewicy łączył się z dźwiękiem rozdzieranego materiału.- … wasz rodzaj go zatruł. Tak sądzę.
- Gdzie się kryje? - Perka czuła jak dotyk szpona na jej ciele przyjemnie je pobudza.
- Tego ci nie powiem…- mruknęła drzewica wodząc pazurem po skórze lewej piersi. Nakłuła ją nagle boleśnie i uniosła w górę zakrwawiony lekko pazur. Powoli i z pietyzmem oblizywała go smakując krwi Zosi.
- Wobec tego dziękuję. Czas na mnie. - Perka skłoniła się lekko drzewicy.
- Jesteś słaba.. ale… jest w tobie odrobina potencjału i błogosławieństwo. To może nie wystarczyć .- mruknęła istota wydając swoją opinię na temat posmakowanej krwi. - Uważaj.
- Taki mam plan. - Zosia uśmiechnęła się i pozwoliła spojrzeniu powrócić do normalnego świata. Ścisnęła rozciętą koszulkę, by osłonić piersi i ruszyła w kierunku swojego samochodu.
- Nie masz co kryć… ani ich, ani swych pragnień.- mruknął z lubieżnym i drapieżnym zarazem uśmiechem wilkołak obserwując działania Perki.
- Na razie powinnam spróbować. Czeka mnie sporo pracy. - Zosia nie przerwała szybkiego marszu. Czy są w stanie przywołać burzę, gdyby ta nie nadeszła? Co jeśli to i tak nie pomoże? Czy… czy wilga potrafi wystarczająco dużo? Przygryzła wargę na tyle mocno, że pociekła z niej krew, szybko jednak zlizała czerwoną strużkę.
- Z pewnością… - uśmiechnął się wilkołak i uniósł głowę węsząc. - Burza nadchodzi.
Perka zatrzymała się i spojrzała na Ryszarda.
- Pytanie czy dość szybko. Ile słyszałeś?
- Nic… i nie o takiej burzy mówię. - spojrzał w górę dodając.- Coś złego jest w powietrzu.
Uśmiechnął się ironicznie dodając.
- Choć normalna burza też nadejdzie… jutro.
Zosia zacisnęła dłoń na ściskanej koszuli. Jutro było niemal na pewno za późno… czy powinny wyjechać? Tylko wtedy pewnie zabije znów jakiegoś człowieka.
- Mam nawet podejrzenie jak wygląda to “coś złego”. - Mruknęła cicho, przypominając sobie obraz Wilgi. - Muszę jechać. Dziękuję za pomoc.
- Czemu? W niczym ci nie pomogłem czarownico.- parsknął ironicznie Ryszard i spojrzał na dziewczynę… tak jakby rozbierał ją wzrokiem. Co pewnie czynił w myślach.
Perka uśmiechnęła się tylko i ruszyła dalej w kierunku auta. Wilkołak był tylko takim facetem… takim tylko bardziej. Jego fetor wywoływał w niej dziwne podniecenie, podobnie jak zapach kozła. Powinna unikać jego towarzystwa jeśli naprawdę chce cokolwiek załatwić.
Udało się dojść do wozu bez problemów. Na szczęście ten tutaj umiał zapanować nad zwierzęcą stroną swojej natury. Na szczęście… lub niestety. Spoglądał na nią łakomie, a i dziewczyna widziała znaczącą wypukłość w interesujących ją rejonach ciała mężczyzny. Była jednak już dość spóźniona, choć… Ostatkiem sił woli dotarła do auta, czując że jej bielizna jest znowu przemoczona. Szybko zamknęła za sobą drzwi, odcinając się od zapachu, który zdawał się wżerać w jej ubrania. On zaś tam był i węszył i patrzył w jej stronę. Oblizywał usta podchodząc do wozu niepewny co dalej uczynić. Każda chwila zwłoki działała wszak na niekorzyść Perki.
- Już cię dziś zerżnięto. - Szepnęła do siebie i odpaliła silnik. - I to nie raz… wystarczy… - Spojrzała przez szybę na zbliżającego się wilkołaka, nie mogąc nacisnąć gazu.
Jego oczy świeciły jak u wilka w nocy, podchodził coraz bliżej niewątpliwie łapiąc trop jej przemoczonej bielizny. Co pobudzało z kolei jego. Jeszcze kilka kroków i dojdzie do jej drzwi.
Perka rozchyliła usta. A gdyby zrobili to szybko? On pewnie nie będzie się hamował. Zerżnie ją tutaj… mocno… szybko. Głowa podpowiadała wizję męskości zagłębiającej się w jej ciele. Jak duży mógł być?
Tyle, że… powinna zająć się czymś innym. Wzięła głębszy oddech i ruszyła, gdy mężczyzna był już tuż obok auta.
Nie ścigał jej. Możliwe że był trochę zaskoczony i trochę rozczarowany jej rejteradą. Patrzył jak odjeżdża w milczeniu. Gdy jej zapach słabł wilkołak się uspokajał.
Niestety z nią nie było tak łatwo. Czuła jak złośliwe ciało drży z podniecenia. Jego zapach zdawał się tkwić w jej włosach, a odsłonięte piersi tylko podkręcały atmosferę. Musiała dojechać do reszty. Przekazać im czego się dowiedziała. Zaciskała nerwowo dłonie na kierownicy licząc na to, że w ten sposób rozładuje choć część napięcia. To jednak niewiele dawało. Dobrze chociaż, że dom Wilgi był blisko.
 
__________________
I don't really care what you're going to do. I'm GM not your nanny.
abishai jest offline  
Stary 20-07-2018, 21:22   #26
 
Aiko's Avatar
 
Reputacja: 1 Aiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputację
Powrót

Perka zaparkowała tam gdzie zwykle i niemal wskoczyła do środka, rozglądając się w poszukiwaniu pozostałych czarownic.
- I jak wyglądam ?! - nie tego się spodziewała zobaczyć po powrocie, gdy natknęła się na korytarzu na radosną Rutę. Nagą Rutę nie licząc naszyjnika z bursztynu na szyi. Bransolet na nadgarskach i kostach również z bursztynu. I nic poza tym. Zosia mogła oglądać jej krągłą pupę, zgrabne długie nogi oraz drobniutkie piersi w gołej okazałości. Marylka też pewnie nie spodziewała się takiej reakcji. Bo doprowadzona do ciężkiego stanu Zosia, klapnęła na podłogę i objęła swoje kolana drżąc na całym ciele.
- Tak źle, co? Wiem że nie mam cycków jak Świerga czy Wilga, ale nie jestem aż tak szpetna.- stwierdziła z ironią młoda wiedźma i kucnęła przy Zofii.- Coś się stało? Przyszykować napar z melisy, a może innego zioła?
- Musiałam pogadać z wilkołakiem… czemu one są tak cholernie podniecające? - Perka schowała głowę, opierając czoło o kolana. Po chwili dodała szeptem. - Wyglądasz ślicznie. Masz cholernie zgrabne nogi.
- Aaaa...eee… dzięki.- stwierdziła zaskoczona tym wywodem Ruta i machnęła dłonią.- To ten ich zwierzęcy magnetyzm. Na mnie mocno nie działa… jeśli mam być szczera.
- Na mnie działa… mocno. Ale na mnie wszystko działa. - Perka, powoli podniosła wzrok patrząc na drugą czarownicę. - Wywar z melisy? Mam słabe wieści.
- Mnie tam pomaga na rozstrzęsione nerwy. Można użyć innego wywaru na tłumienie popędu, ale wiesz… taki oszałamiacz osłabia więź z naturą i rzucane uroki.- stwierdziła po namyśle Marylka.- Joanna mogłaby coś poradzić, ale przeszukują kuferki na strychu z Jagodą. Znalazłyśmy cztery komplety takie… dla czterech tancerek. Pochodzą jeszcze z czasów pogańskich, wyobrażasz to sobie?
Perka westchnęła.
- Będzie musiał wystarczyć kolejny prysznic i kolejna kawa. - Uśmiechnęła się słabo do Ruty. - Mam serdecznie dość psowatych na jakiś czas. - Powoli wyciągnęła dłoń do Marylki. - Pomożesz mi wstać?
- Tak tak… i nie wierzę w ani jedno słowo o psowatych.- zaśmiała się perliście Ruta pomagając wstać koleżance. - Najpierw kawa czy prysznic?
- Prysznic. Muszę z siebie zmyć jego zapach. - Mruknęła cicho Perka, z całych sił powstrzymując się by nie rzucić się na “niemal” nagą czarownicę.
- Dobrze… to ja zrobię kawę.- trudno było powiedzieć czy Maryla jest świadoma tych pragnień Zosi, czy też nie. W każdym razie zachowywała się spokojnie. - Zaprowadzić cię do łazienki, czy poradzisz sobie sama?
- A jak bardzo chcesz bym się na ciebie rzuciła? - Zosia uśmiechnęła się do Ruty, krzyżując ręce na piersi by powstrzymać ich drżenie.
Zapytana czarownica wybuchła głośnym śmiechem potrząsając przy tym kręconymi włosami. Pogroziła palcem Zofii mówiąc.- Nie kuś, bo ulegnę. Ja tam nie nasyciłam rano apetytu tak dobrze jak ty.
Perka wpatrywała się w drobne piersi Ruty gdy ta się śmiała, czując jak granica znów jest niebezpiecznie blisko.
- Wiesz… ja chyba nie wiem co to nasycony apetyt. - Szepnęła rozpalonym głosem i pochwyciła Marylkę, przyciskając ją do swojego ciała i całując mocno. Zaskoczona tym atakiem dziewczyna nie oponowała oddając pocałunek, a i potem też nie pozwalając tańczyć swojemu językowi z języczkiem Zosi. Sięgnęła do jej odsłoniętych piersi ugniatając je delikatnie i ocierając nimi o swój biust.
- Jakoś nie zamierzam… narzekać.- szepnęła poddając się chwili.
Perka zsunęła swoje dłonie niżej i ujęła w nie zgrabny tyłek Ruty. Powoli zaczęła ugniatać jej pośladki dociskając jej nagie łono do swoich spodni.
- Tutaj? Czy przeniesiemy się do łazienki? - Odezwała się po dłuższej chwili swoim rozpalonym głosem.
- Jak się rozbierzesz… to możemy tutaj… - wymruczała zmysłowo Marylka całując namiętnie usta kochanki i wiercąc się ocierała tyłeczkiem o jej dłonie.-... jak tam rozbierzesz… to tam…
Perka zrzuciła z siebie rozciętą koszulkę i zaczęła chaotycznie zdejmować spodnie razem z bielizną, odsłaniając swój mokry kwiat. Teraz to Ruta stała się drapieżnikiem, kucając i popychając kochankę na przeciwległą ścianę. Przyssała się wargami do czułego punkcika podbrzusza kochanki, a palcami szybko sforsowała jej bramy kobiecości, wydając przy tym lubieżne pomruki.
Zosia nie zamierzała się opierać. Oparła się ciężko o ścianę, pozwalając kochance rozładować męczące ją napięcie. Palce rudej czarownicy zagłębiły się we włosach Ruty, dociskając jej twarz do kobiecości Zosi. Ta zaś pieściła zachłannie intymny zakątek Zosi smakując jej pożądanie języczek i bezlitośnie podbijając jej ciało palcami. Raz po raz przeszywana była Perka piorunami rozkoszy wprawiającymi jej piersi w falowanie pod wpływem gwałtownego oddechu. Zosia sięgnęła do swojego biustu i zaczęła go brutalnie pieścić, mocno ściskając nabrzmiałe od podniecenia krągłości.
- Jeszcze… Mocniej. - Szeptała z trudem łapiąc oddech.
Marylka delikatnie ukąsiła udo kochanki, po czym sięgnęła mokrymi palcami głębiej i głębiej podbijając bramę kobiecości Perki tak mocno jak była w stanie. Nie oszczędzała jej ciała i przestała być delikatna. Do impulsów przyjemności dołączył ból. Paznokciami drugiej dłoni podrapała udo Zosi… ale nie była wilczycą. Więc doznanie nie było tak intensywne w jak przypadku sprowokowanej Aśki. Teraz jednak Zosia nie planowała na to narzekać. Ruta chciała ją zaspokoić, ona…. musiała dojść nim zupełnie oszaleje. Mocno przytrzymując głowę Marylki za włosy, poruszała delikatnie biodrami potęgując ofiarowywane przez czarownicę doznania.
- Tak.. jeszcze trochę. - Szeptała rozpalonym głosem, zachęcając kochankę do dalszych działań. - Wspaniale.
Ta jednak wysunęła dłoń z kwiatuszka, by ustami przylgnąć do kobiecości kochanki i posmakować pożądania u źródła. Mokre palce przesunęły się pospiesznie pomiędzy pośladkami, by wbić się między nie podobijając i drugi zakątek kochanki. Ruta wielbiła oba obszary Perki z równie dużym oddaniem co brutalności. Nie dając czasu Zosi na przywyknięcie do intruzów od razu nadała ich ruchom szybkie tempo. Perka jęknęła głośno z rozkoszy. Po ataku Patryka obecność drobnych palców, była jedynie przyjemną igraszką, mimo iż drażniły zaniedbany zakątek wymagający sporych ilości maści. Perka przez chwilę pozwalała palcom Ruty wbijać się w swoje ciało, czując narastające z każdym ruchem napięcie, aż w końcu doszła z głośnym okrzykiem, niemal siadając na ręce kochanki.
- Jesteś trochę za niecierpliwa jak dla mnie… ale poza tym…- Marylka polizała lubieżnie okolice pępka drżącej od niedawnych doznań Zosi.- … kuszący z ciebie smakołyk.
- To wasza wina… wszyscy doprowadzacie mnie do szaleństwa. - Perka wpatrywała się w kochankę rozmarzonym wzrokiem. - Jeśli to ten cały żar Mokoszy… to chyba niezbyt pomoże mi w czarowaniu. - mruknęła.
- A co my takiego zrobiłysmy? To ty droczyłaś się ze Świergą rano. - przypomniała Ruta z miną niewiniątka.
- Ta… po tym jak ta kusiła mnie rano gadając o tej całej dominacji… wilczkach alfa, beta i tej całej stadnej imprezie. - Perka schyliła się i sięgnęła do niewielkiej piersi Ruty, ściskając ją mocno. - Zdradzę, że bieganie nago także nie pomaga… a raczej pomaga jeśli komuś zależy bym się do niego dobrała.
- To wyobraź nas sobie cztery pląsające nago… ponoć tak będzie najłatwiej ściągnąć uwagę i nastawić do siebie pozytywnie duchy siedzące w burzowych chmurach.- zachichotała Marylka i wymruczała.- Wiesz… to twoje dotykanie też mi nie pomaga być spokojną.-
Perka przygryzła wargę. Ten głupi odruch zaczynał ją samą drażnić, więc szybko odpuściła i odetchnęła ciężko puszczając pierś Ruty.
- Jeśli mam się do czegoś przydać, będę potrzebowała drzemki. - Popatrzyła na klęczącą przed sobą czarownicę. - Chciałabyś bym się odwdzięczyła?
- Odrobinę…- Ruta wstała i obróciła się do Zosi plecami przyciskając kochankę do ściany. Naprowadziła jej dłoń na swoją kobiecość.. wyraźnie rozpaloną pożądaniem. - A gdy skończysz zaniosę cię do łóżka. Jestem silniejsza niż wyglądam.
- Też masz w sobie coś z wilczka? - Spytała rozbawionym głosem Zosia, zanurzając palce jednej dłoni w kobiecości Ruty. Druga dłoń sięgnęła do niewielkiej piersi gdy pocałowała odsłonięte ramię.
- Raczej z owieczki…- odparła Marylka potrząsając głową i łaskocząc skórę kochanki swoimi kręconymi włosami. Ciało dziewczyny prężyło się pod dotykiem Zofii będąc niemal gliną pod jej dłońmi.
- Owieczki są takie silne? - Perka muskała ustami ramię kochanki, ostrożnie badając co też może się Rucie podobać. Jej dłonie szukały wrażliwych miejsc na ciele czarownicy.
- Mmm… jeśli chodzi… o targanie różnych… rzeczy… silniejsze… niż się… - coraz bardziej pobudzana dziewczyna wiła się w objęciach Zosi i prężyła zmysłowo.-...jeszcze troszkę i …- przygryzła wargę czując jak z każdym ruchem palców kochanki dociera coraz bliżej szczytu.
Była taka delikatna… może rzeczywiście miała w sobie coś z owieczki. Perka pocałowała mocniej odsłonięte ramię, delikatnie przyspieszając swoje ruchy.
- Jeszcze… troszeczkę, nieco niżej głębiej… tak, taaak...taaaak!- Ruta naprężyła się wyginając w łuk i dochodząc gwałtownie.
Perka przytrzymała ją ściskając mocno drobną pierś i powoli spowalniała ruchy w kobiecości Marylki.
- A więc owieczko...chcesz mnie zanieść do łóżka? - Uśmiechnęła się całując ponownie ramię czarownicy.
- Na barana.- odparła wesoło dziewczyna chwytając za pośladki Perki.
Zosia zaśmiała się.
- Chyba dam radę dotrzeć sama, a… powinnyśmy nieco pogadać we cztery.
- Dobrze… idź odpocząć.- odparła z uśmiechem Marylka.
- Obudzicie mnie za godzinkę… może dwie? - Perka zabrała się za zbieranie swoich ubrań. - I jakbyś spytała Jagodę czy jest w stanie wywołać burzę. Leszy był tu dzisiaj rano.
- Z tego co już mi mówiła. Teoretycznie wie jak sprowadzić burzę.- zadumała się Ruta.
Perka przytaknęła. Nie była pewnaZ czy “teoretycznie” będzie wystarczające.
- Przekaż im. - Uśmiechnęła się do Marylki i ruszyła do swojego pokoju. Gdy była już w środku, za zamkniętymi drzwiami wybrała numer Liszki.
- Halo?- odezwała się w głośniczku czarownica znajomym dystyngowanym głosem.
- Cześć tu Perka. - Zosia rozsiadła się na swoim łóżku, odsuwając ubrania, które Asia najwyraźniej postanowiła jej zostawić. - Byłam ciekawa czy może byłabyś w stanie nam pomóc z tym Borowym.
- To zależy… jak pomóc?- zapytała kobieta.
- Znasz się nieco na wywoływaniu burz? - Zosia opadła na łóżko i wpatrywała się w sufit baldachimu.
- Nie. Pogoda nie jest moją specjalnością. Płodność jest… a dokładniej płodność plonów i wpływ na rośliny oraz zamieszkujące je duszki.- wyjaśniła kobieta.
- To nie będę cię tu ciągnąć. - Perka westchnęła ciężko. - Daje znać, że Leszy zapuścił się pod naszą siedzibę, podczas naszego pobytu na sabacie. To tak jakbyśmy nie dotarły na następny.
- To niepokojące… na pewno poradzisz sobie… ile was tam jest?- zapytała kobieta.
- Cztery ale żadnej starszej.
- Hmm… może zdołałabym do was dotrzeć. - zamyśliła się kobieta i zapytała Perkę o nazwę wsi. Ta odpowiedziała: Worobiec.
- Nie dojadę z domu na dziś, może na jutro wieczór jak się sprężę.- oceniła Liszka.
- Spróbujemy się nim zająć dzisiaj… obawiam się, że rano znów może nas szukać. - Zosia odsunęła ubrania spychając je na podłogę i ułożyła się wygodniej. - Wolałabym go załatwić nim on znajdzie nas.
- Nie lepiej zastawić na niego pułapkę? Na twoim miejscu nie mierzyłabym się z Leszym na jego terytorium.- poradziła Liszka.
- Podobno Borowy nie jest tutejszy, ktoś go tu przeniósł.. wysłał. Miałam nadzieję porazić go piorunem i najlepiej nawet nie podchodzić. - Perka zamyśliła się. wyobrażając sobie jak niby taka pułapka miałaby wyglądać. - Matka wspominała by zamknąć go w cierniowej barierze… jednak obawiam się podchodzenia do jego leża. - Mruknęła.
- Jeśli chcesz użyć pioruna to poza lasem… piorun i wysokie drzewa to kochankowie, które niechętnie się rozdzielają.- odparła kobieta zmysłowym tonem. - Przyjadę do was… jeśli nie zdążę to przynajmniej napiję się z wami za zwycięstwo lub… - przerwała na moment. - Nie będzie żadnego lub.
- Dzięki wielkie.
Perka przerwała połączenie i ułożyła się wygodnie na łóżku, ustawiając budzik na telefonie na za dwie godziny. Prześpi się z tym, pogada z dziewczynami. Coś się poradzi na to całe bagno.
 
Aiko jest offline  
Stary 20-07-2018, 21:26   #27
 
Aiko's Avatar
 
Reputacja: 1 Aiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputację
Pogawędki w kuchni

Nikt jej nie przeszkadzał w odpoczynku, którego jej ciało potrzebowało po intensywnym poranku. Obudziła się wypoczęta i zrelaksowana. W domu panował spokój, cisza przed burzą? Dziewczyn nie było słychać. Z drugiej jednak strony to był duży dom. Była posiadłość szlachecka. Perka wbiła się w jakąś pozostawioną przez Asię sukienkę, zapewne z powodu długości. Jej ciało w końcu zachowywało się normalnie… pewnie byłoby jeszcze lepiej gdyby przespala się te ludzkie osiem godzin. Wzięła kilka głębszych oddechów i ruszyła na poszukiwanie swoich towarzyszek.
Kuchnia była pierwszym celem. Tam zawsze ktoś był, nawet jeśli to był tylko Duch. Minęła sypialnie całej czwórki kobiet, ale nikogo w nich nie było. W kuchni zaś ktoś był. Posłyszała pogwizdywanie Ruty. Wesolutkiej i beztroskiej czarownicy.
Perka weszła do środka.
- Cześć. Jagoda i Aśka utknęły tam na górze? - Spytała podchodząc do Marylki.
- Tylko Joanna… w pracowni Wierzby.- potwierdziła Marylka przygotowując kolację i kręcąc się jak wesoły bączek dookoła stołu. - Jagoda… gdzieś się kręci po zakurzonej części posiadłości. Szuka kuferka z ubraniami… czy czegoś w tym rodzaju.
Zosia wydobyła z lodówki kawałek kupionej dla Ducha kiełbasy i podała ją wilczurowi.
- Trzeba by coś postanowić z tym Leszym. Liszka będzie mogła być dopiero jutro by nam ewentualnie pomóc.
- Mhmm… - odparła Ruta i zerknęła na koleżankę. - Chcesz robić zebranie teraz, czy przy kolacji?
- Może być przy kolacji. - Perka potarmosiła Ducha i obejrzała się na Marylkę. - Mogę jakoś pomóc?
- Hmmm… pokroisz warzywa? Robię wegetariańskie zapiekanki. I jedną mięsną… dla Świergi.- zaproponowała kuchareczka, po czym spojrzała na Zosię.- Prysznic już niepotrzebny?
- Drzemka wystarczyła. - Zosia wyprostowała się. - Ale może wezmę szybki, co byśmy nie miały jedzenia z sierścią Ducha lub innego psowatego.
- Ja tu będę jak wrócisz.- zachichotała czarownica uśmiechając się łobuzersko.- Ale na wszelki wypadek, zamknij drzwi do łazienki.
Zosia uśmiechnęła się tylko i ruszyła w stronę łazienki. Weszła do środka i już odruchowo zaczęła się rozbierać olewając użycie zamka. Przypomniała sobie o nim dopiero gdy chciała już wejść do wanny. Wróciła się i szybko zamknęła drzwi.
Prysznic upłynął więc bez przygód i Zosia mogła się zrelaksować rozkoszując wodą spływającą po skórze. Przyjemna rzecz w tak ciepły dzień. Ten spokój działał jednak na nią w dziwny sposób. Zaczynała się obawiać tego co przyjdzie po nim.
Szybko wytarła się, ponownie wciskając w wybraną wcześniej sukienkę i wróciła do kuchni.
Tam już Rucie asystowała Świerga… stojąc w pobliżu okna i wtrącając swoje uwagi. Blondynka wyciągnęła skądś staroświecką koktajlową sukienkę, bardziej nadającą się na przyjęcie niż na gotowanie w kuchni. Spojrzała w kierunku wchodzącej do kuchni Perki i spytała.
- No i co załatwiłaś na ranczu?
- Tam niewiele. Odratowałam tą sarnę. - Zosia podeszła do stołu i zabrała się za obiecane krojenie warzyw, starając się nie zerkać w kierunku wilczycy. - Zaatakował ją Leszy.
- Jeśli jest szalony, to pewnie atakuje co popadnie by wyładować swoją furię.- oceniła blondynka.
- Ta… i nawet dowiedziałam się co go wkurzyło. - Perka podniosła wzrok skupiając się na tym by spojrzeć w oczy Aśki. - Był niedaleko i nas nie zastał.
- Tooo… niepokojące.- odparła wilczyca śmiało spoglądając w oczy czarownicy.- A ten cały Patryk, co w jego kwestii jest ustalone?
- A miałam coś ustalać w jego kwestii? - Zosia wróciła do krojenia, może wkładając w to odrobinę zbyt dużo entuzjazmu.
- Czy on tu przyjdzie? Jak mamy się zachować? Co zrobimy gdy Leszy zjawi się podczas jego obecności tutaj? Wiesz… takie sprawy.- odpowiadała spokojnie Aśka przyglądając się Zosi i jej działaniom,
- I dlatego tak się wystroiłaś Świergo? - wtrąciła z chichotem Marylka, a ta fuknęła.- Chciałam się upewnić, że wcisnę się w te ciuchy co je znalazłyśmy. Nie mam tu zbyt dużo ubrań. Nie planowałam uciekać z domu.
- Gdy wyjeżdżałam z rancza nie wiedziałam jeszcze, o tym że Leszy tu był, więc go nie odwoływałam. - Perka zgarnęła pokrojone warzywa z deski do miski i zabrała się dalej do pracy. - Mogę zaraz zadzwonić. W sumie będzie bezpieczniejszy jak się tu nie pojawi.
- A co mu powiesz? -zadumała się Joanna pocierając podbródek.- Zdaje się że chciał chronić bezbronne kobiety przed potworem? Czyż nie tak to tłumaczyła nam Wilga?
- Dokładnie. - potwierdziła Ruta.- Że to taki miły człowiek. Niemal jak rycerz, czy paladyn.
- No cóż… paladyni raczej nie robią tego na kuchennym stole.- zachichotała Świerga.
- To też wam opowiedziała? - Perka zaśmiała się. - Możemy go uśpić. Mam jeszcze sporo uwarzonego eliksiru. - Po chwili dodała. - Jest miły i bardzo mu zależy byśmy były bezpieczne.
- Jagodzie coś się wymsknęło, a Aśka potem wydusiła resztę.- zaśmiała się cicho Ruta. Blondynka zaś kontynuowała.- Jakieś wskazówki jak mamy się zachowywać, gdy tu będzie?
- Jak studentki. Chyba, że pytasz mnie czy możesz go podrywać. - Zosia podała Marylce pokrojone warzywa.
- Między innymi o to. Są różne rodzaje studentek.- odparła z łobuzerskim uśmieszkiem Świerga i wzruszyła ramionami.- Ale to wasz teren i wasze zasady.
- Przyznaję, że egoistycznie wolałabym go mieć dla siebie. - Perka uśmiechnęła się do blondynki, ale czuła że słabo jej to wyszło. - Ale to tak naprawdę teren Wilgi i jej sąsiad.
- Hej… potrafię być grzeczna jeśli zechcę i uszanować twoje terytorium.- wzruszyła ramionami Świerga.
- Moje terytorium jest zaparkowane przed gankiem. - Chciała też wspomnieć, że swój własny tyłek także uważa za swoje terytorium, a ostatnio wilczyca je dosyć brutalnie naruszyła, zaśmiała się jednak tylko na to wspomnienie. - Będę wdzięczna jeśli nie będziecie go podrywać.
- Będę grzeczną niewinną dziewicą.- zaśmiała się ironicznie Joanna, a Ruta dodała ze śmiechem.- Ale nie w tym stroju.
- Nie. Będę musiała poszukać czegoś bardziej odpowiedniego.- musnęła palcami duży dekolt swojej sukienki.
- Ładnie ci w niej. - Perka uśmiechnęła się już trochę bardziej z przekonaniem. - Wieki nie łaziłam w takich ciuchach.
- Te sukienki zresztą też latami nie były używane.- odparła ze śmiechem Aśka i zerknęła na Marylkę.- A ty? Będziesz grzeczna?
- Nie będę latała przed nim z gołym tyłkiem, ale nie składam żadnych obietnic. Jestem dość spontaniczna.- odparła czarownica wkładając gotowe zapiekanki do piekarnika.
- Czysto teoretycznie, jeśli się wam nie oprze, nie powinnam się nim interesować co? - Perka wydobyła z szafki butelkę wina i karafkę z eliksirem.
- Nie… raczej nie szukam tu romansów.- odparła z uśmiechem Ruta i spojrzała na Perkę.- Jeśli ktoś mu tu złamie serduszko to jednak obstawiam na ciebie.
Zosia zaśmiała się.
- Wątpię by liczył na coś więcej niż seks w tej relacji. - Zaczęła wyjmować kieliszki z szafki. - Reflektujecie na wino? Jest tylko czerwone półwytrawne.
- Z facetami nigdy nic do końca nie wiadomo. Zwłaszcza z tymi miłymi.- oceniła na chłodno Świerga i dodała.- Tak czy siak uznajemy, że jest twój. A w razie wpadki, to postaramy się by była jednorazowa.
- Nalewaj nalewaj. Wypijmy za przyjemną noc i poranek bez kaca! - rzekła entuzjastycznie Marylka.
Perka nalała do kieliszków… odruchowo do czterech.
- Gdzie Jagoda?
- Nie wiem…- zadumała się Ruta, a Joanna zamyśliła się i dodała.- Pewnie gdzieś w domu. Powinnyśmy się martwić, że tak długo jej nie ma?
- Poszukam jej, co by zdążyła na ciepłą kolację. - Perka odstawiła butelkę i wyszła z kuchni, ruszając od razu w kierunku pracowni malarki.

Szlak rozsypanych ubrań i porzucony kuferek, na które to Zosia natknęła się na korytarzu, zdawały się potwierdzać zaczęły jej podejrzenia. Wilga rysowała. Perka podeszła szybko upewnić się w jakim stanie jest malarka. Odetchnęła z ulgą, gdy drzwi otwarły się bez problemu. Malarka drżała, a jej dłoń wodziła szkicując szczegóły. Nie był to ten silny atak, jaki zdarzył się ostatni. Niemniej poruszająca się dłoń odsłaniała szczegóły przyszłości. Burzliwą noc. Cztery nagie kobiety z biżuterią na szyjach i kończynach. Leszego… oraz budynek w oddali. Teraz wiadome było miejsce i może czas walki. Łąka przed posiadłością Jagoda podczas burzy. Zosia podeszła i objęła Wilgę od tyłu.
- Coś czuję, że czeka nas długa noc. - Mruknęła wtulając się w plecy malarki.
- Skończyłam… czuję… że…- okularnica upuściła węgielek szepcząc cicho i spoglądając na szkic.- … na tym obrazie już nic więcej nie narysuję.
- Będziemy musiały się tym dziś zająć. - Perka objęła Jagodę mocniej lekko ściskając jej piersi. - Właśnie opowiadałam dziewczynom. Leszy był w okolicy, podobno zawrócił bo nas nie zastał w domu. Pewnie tu wróci.
- Nie rób tak…- mruknęła cicho Wilga odruchowo się przeciągając, gdy palce kochanki masowały jej zgrabny biust przez cienki podkoszulek. - Bo… zrobi mi się.. apetyt…
Zaczerwieniła się zawstydzona. -... na więcej.
- Myślałam, że zawsze masz na mnie apetyt. - Zaśmiała się Perka ale grzecznie puściła Jagodę, oswobadzając ją ze swych objęć.
- Bo mam… ale ty chyba chcesz porozmawiać…- mruknęła cicho Jagoda odwracając się przodem do Zosi oplatając ramionami szyję dziewczyny.- Więc powinnam się skupić… na rozmowie… a nie na tym, na co mam ochotę.
- Nie chcę… przeraża mnie ta cała sytuacja. - Perka pocałowała delikatnie usta Jagody. - Ale powinnyśmy się naradzić nim przyjedzie tu Patryk.
- Widzisz?- odparła z ciepłym uśmiechem Jagoda. - Tym bardziej nie powinnyśmy…-
Co jednak nie zmieniało faktu, że ocierała się biustem o piersi Zosi, przez dwie całkiem cieniutkie warstwy materiału.
Perka niechętnie puściła kochankę, czując jak między nogami robi się jej przyjemnie ciepło.
- Trochę nie wiem co z nim zrobić. - Mruknęła, zabierając się za zbieranie porozrzucanych rzeczy.
- Znalazłyśmy cały komplet… wszystkie cztery naszyjniki i wszystkie bransolety dla świętych dziewic. - rzekła z nadzieją w głosie Jagoda.- Może to pomoże?
- Będzie musiało. - Zosia uśmiechnęła się do Jagody. Chyba w tym momencie głupio było powiedzieć, że na myśli miała Patryka. - Chodź zbierzemy te rzeczy i obgadamy to wszystko.
- Dobrze… zróbmy to. - ubrana w krótkie jeansowe spodenki i niewinna z wyglądu Wilga pomogła zbierać porozrzucane na korytarzu rzeczy. Była to niewinność w tym kuszącym Zosię wydaniu, delikatność która budziła różne uczucia. I komplikowała nieco sytuację uczuciową w jakiej Perka się obecnie znalazła.
Z całych sił Zosia starała się skupić na odnalezieniu wszystkich porzuconych ubrań, omijając wzrokiem smukłe nogi Wilgi. W tym wszystkim zaczynała mieć wątpliwości na ile pociąga ją młodsza czarownica, a na ile jej matkuje. Była urocza, zagubiona… niedoświadczona. Kusiło by jej we wszystkim pomóc, objąć gdy tego potrzebuje, a że zaraz po objęciu do głowy przychodziły inne myśli… Westchnęła ciężko podnosząc sporą stertę, pozostawiając Wildze zgarnięcie kuferka.
- Ubrania mojej przodkini…- wytłumaczyła z uśmiechem na twarzy, gdy już zgarnęły wszystko.- Aśka ma podobną figurę, więc pomyślałam, że poszukam ich reszty.
- Widziałam ją w jednej kiecce. Rzeczywiście pasują. - Zosię kusiło by samej wypróbować kilka ubrań, ale chyba w dżinsach i koszulkach była bezpieczniejsza dla otoczenia. Zerknęła w dół na swoją cienką sukienkę, delikatnie przylegającą do ciała i zdradzającą, że właścicielka raczej nic więcej pod spodem nie ma. Gdyby to ją rozcięła drzewica… chyba byłoby jej szkoda. Tempo w jakim ubrania Perki ulegały biodegradacji w tej okolicy odrobinę ją przytłaczało. - Może jak będzie chwila, też spróbowałabym coś przymierzyć. - Zaśmiała się. - Chyba, że Aśka wszystko zgarnie.
- Możemy… kilka dla ciebie zostawić…- mruknęła zawstydzona Wilga poprawiając nerwowo okulary.- Kasandra lubiła koronkowe gorsety i bieliznę. Aśka ich… nie wzięła. No i parę sukienek tteeżż… mmożemy… zostawić. To w końcu moje ubrania i mogę rozdzielić je jak zechcę. Chętnie cię w nich zobaczę, choć i teraz… też wyglądasz prześlicznie i kusząco… i może nawet lepiej niż Świerga w tej małej czarnej…- popadła w nerwowy słowotok zerkając to na Perkę, to na boki. Rumieniec na jej obliczu świadczył o pikantnych myślach w jej głowie.
- Myślę, że możemy korzystać z nich wspólnie. - Mrugnęła do Jagody. - Zawszę mogę zadzwonić do matki jak już rzeczy mi się skończą… rozerwane, rozcięte... - Poczuła dziwny dreszcz przypominając sobie pazur drzewicy. - Będzie wniebowzięta wysyłając mi kolejną paczkę ciuchów. Może też byś coś chciała. Mogę jej podać twoje wymiary. - Wyszczerzyła się do Jagody.
- Ja mam sporo ubrań.- zaśmiała się cicho Jagoda i zamyśliła się.- Czy to oznacza, że zostaniesz trochę dłużej tutaj?
- Mam obiecany portret, a jeszcze nawet nie zaczęłaś go malować. - Perka mrugnęła do dziewczyny i ruszyła w stronę kuchni. - Już chciałaś mnie wygonić? - Spytała żartobliwie.
- Nie… mam piwniczkę. Znajdę kajdany i cię uwięzię… i mnie już nie opuścisz. - zamruczała cicho Jagoda z łobuzerskim uśmiechem podążając za nią.
Perka zakołysała biodrami wiedząc, że Wilga podąży wzrokiem za tym ruchem.
- I do czego mnie wykorzystasz, gdy już będę zakuta?
- Do pieszczenia mojego kwiatuszka, patrzenia jak mnie rozpalasz.. no i będę się delektować tobą… całować, pieścić…- mruczała zawstydzonym głosem, ale i z nutką podniecenia.
- Tylko kto nam wtedy będzie gotował. - Perka udała zamyślenie, choć jej odrobinę podniecony głos zdradził, co myślała o roztaczanych przez malarkę wizjach. Lekko już nabrzmiały i wilgotny kwiat, zaczynał ją drażnić podczas chodzenia.
- Ruta… myślę, że ją namówię na pozostanie tu przez jakiś czas. Nie śpieszy się jej do ciotki i… będziemy się tobą dzielić. Albo pieścić na raz… taką związaną. Albo siebie nawzajem, na twoich oczach…- wymruczała w odpowiedzi Wilga, również pogrążając sie w wyuzdanych fantazjach.
Perka wzięła głębszy oddech starając się nieco uspokoić.
- Zajmijmy się tym Leszym i możesz mnie skuć. - Niemal wymruczała.
- Z Rutą… czy mam cię tylko dla ciebie?- zapytała z wyraźnym błyskiem podniecenia w oczach.
- To ty tu jesteś gospodynią i ty rozporządzasz dobrami. - Mrugnęła do Jagody, zerkając na nią ponad ramieniem.
- Nie kuś… bo mogę… wykorzystać sytuację… i już cię porwać…- zagroziła żartobliwie Wilga.

Perka zaśmiała się, ale zakołysała przy tym biodrami pozwalając by tkanina wsunęła się na chwilę między pośladki. Weszła do kuchni jako pierwsza.
- No to jesteśmy wszystkie.
- To może zacznijmy od ustalenia czym dysponujemy przeciw Leszemu? Jakiego asortymentu sztuczek możemy użyć. - zaproponowała spokojnym głosem Świerga, która wydawała się głosem rozsądku, gdy nie prowokowana.
- Mogę przygotować magiczny opar który może namieszać Leszemu w głowie i utrudnić dostrzeżenie nas. - zaoferowała się Ruta.
- Mogę pomóc przy eliksirach i w razie czego spróbować stworzyć na niego cierniową pułapkę. - Zosia zaczęła nalewać wszystkim wina do przygotowanych wcześniej kieliszków.
- Mogę przyciągnąć parę bagników by stworzyć tymczasowe moczary, oraz błędne ogniki do pomocy. Moje mikstury są bardziej… dzikie.- stwierdziła zakłopotana Joanna dodając na koniec.- Ale wpierw musimy ustalić plan działania. Jak właściwie chcemy pokonać tego Leszego.
- Powinnyśmy chyba ściągnąć na niego piorun… gdzieś z dala od lasu. - Perka postawiła na stole kieliszki. - Obawiam się że może się pojawić w nocy lub nad ranem.
- Wilga wspomniała ci jak to się robi ? Tańcząc nago podczas burzy, najlepiej… w cztery? - stwierdziła Świerga. - Sam taniec trudny ponoć nie jest, a jeśli cztery twarze światowida… uznają nas za godne ześlą pomoc w postaci gromowego posłańca. Tyle że jest mały haczyk w tym planie. Leszego musimy utrzymać z dala od… nas do czasu uzyskania łaski w postaci pioruna.
- Nie możesz się doczekać tańca nago ze mną, co? - Perka mrugnęła do Asi. - Musimy zastawić na niego pułapkę, unieruchomić z dala od drzew i nas. Moja matka sugerowała mur z cierni. Myślę… że chyba dałabym radę z pomocą kręgu.
- Ile zajmie ci przygotowanie takiej pułapki? Bagniki mogą zmiękczyć teren, oczywiście jeśli będzie padać. Może to wystarczy wraz z ścianą, na spowolnienie Leszego lub nawet utrzymanie go z dala. Ale musimy mieć też plan B na tą konfrontację. Co jeśli się nam nie uda? - oceniła Świerga dyplomatycznie ignorując uwagę Zosi, choć jej wzrok przesunął się po krągłościach czarownicy akcentowanych przez obcisłą sukienkę.
- Dom powinien nas ochronić…- stwierdziła Jagoda.- Pełno na nim uroków.
- Tyle że musimy mieć pewność, że do niego dotrzemy zanim Borowy nas dopadnie. Gdzie zamierzamy tłuc się z Leszym?- zapytała Joanna kończąc swój wywód i popijając wino.
- Godzinę lub dwie jeśli znajdę wszystko w pracowni i suche drewno do rozpalenia ogniska. - Perka zaczęła przesuwać palcami po kieliszku, starając się uporządkować myśli. - A tłuc się… pewnie na łące. Mam nadzieje, że podąży do nas tak jak ostatnio.
- Jeśli będą skakać po łące cztery gołe czarownice i miziać się po ciałach…- oceniła ironicznie Świerga. -... jak napalone… to z pewnością przyciągniemy czyjąś uwagę. Jeśli nie Leszego to jedynego mężczyzny w domu. Dlatego naszego gościa trzeba by mocno znieczulić.
- Burza będzie… koło drugiej albo trzeciej w nocy.- wtrąciła cicho Jagoda.
- Eliksir na niego ostatnio zadziałał. - Perka wzruszyła ramionami. - Napoimy go i potem położę go spać.
- A my będziemy patrzeć.- odparła z lubieżnym uśmieszkiem Ruta, powodując zaczerwienienie się Jagody aż po uszy. Czyżby malarka wygadała się ze wszystkiego?
- Masz ochotę popatrzeć jak ktoś mnie bierze? - Zosia udała zaciekawienie. Nagle poczuła się jak atrakcja wieczoru i nie do końca była pewna jak ma na to reagować. Prawda jednak była taka, że po prostu chciała się z nim przespać. Mimo obaw przed czekającym je zadaniem, mimo emocji, które wywołał w niej wilkołak… po prostu chciała tego prostego, mocnego seksu.
- Lubię darmowe rzeczy. Darmowe porno… też. A tu nie ma telewizora. Mam przygotować popcorn?- zażartowała Marylka z szerokim uśmiechem, świadczącym o tym by nie brać jej słów na poważnie.
- Hm… chyba popcornu nie ma, ale jakieś chrupki kupiłam. - Perka odpowiedziała równie żartobliwym tonem.
- Tylko zrób dobre przedstawienie, a chrupki wystarczą. - uśmiechnęła się wesoło Ruta, a Joanna pokiwała ze zrezygnowaniem głową. Jagódka zaś milczała cicho coraz bardziej czerwona na twarzy… zapewne wspominając ostatnie odwiedziny Patryka.
- Obawiam się, że nie potrafię. - Zosia udała, że jej smutno, po czym dopiła wino.
- To może cię przeszkolę co? Dam parę lekcji teoretycznych i praktycznych.- odparła Marylka wodząc czubkiem językiem wzdłuż brzegu lampki wina, którą piła. Znacząco i sugestywnie.
Aśka tylko przewróciła oczami wzdychając. - Czuję że zaraz zacznę was rozstawiać po kątach. Skończe te przekomarzania, zanim przejdziecie od słów do czynów.
- Czyżby ktoś był zazdrosny? - Zosia mrugnęła do wilczycy. - zajęłabym.się tą pułapką nim Patryk się zjawi.
- Zazdrosna? Nie żartuj.- parsknęła sarkastycznym chichotem Świerga. - Po prostu chciałabym wpierw omówić sytuację. Ty przygotujesz pułapkę, ja spróbuję Bagniki do naszej sprawy nakłonić, Ruta zajmie się wywarami?-
Marylka skinęła głową obchodząc stół i zbliżając się do Aśki.
- A ja?- zapytała Jagoda cicho.
- A ty… no… tego… coś ci wynajdziemy do roboty.- stwierdziła skonfundowanym tonem Świerga i nagle została zaatakowana od tyłu przez Marylkę. Której to dłonie pochwyciły biust blondynki ściskając go namiętnie przez delikatnym materiał sukienki, przyciągając uwagę do śmiałego dekoltu jej stroju.

- Po prostu nasza Asia tak kusząco się ubrała… i nikt nie zwrócił na nią uwagi… zawiedziona jest…- zachichotała Ruta, wywołując zmysłowy pomruk z ust napadniętej blondynki, której ciało się odruchowo naprężyło.
- Nieprawda… - zaprzeczyła wilczyca z cichym jękiem, który wyrwał się spomiędzy jej warg.
- Yhym… - Perka sięgnęła bosą stopą pod stołem i wsunęła ją pod sukienkę Aśki napierając na jej kobiecość. Mimo tego ruchu zerknęła na Jagodę. - Pomożesz mi z pułapką?
- Oczywiście.- odparła z uśmiechem dziewczyna przyglądając się atakowi na wilczycę.
- Przestańcie…- zaprotestowała niemrawo Świerga i jęknęła cichutko. Marylka zsunęła sukienkę ze jej biustu i pieściła oraz ugniatała jej nagie piersi z lubieżnym uśmieszkiem, wywołując na obliczu Wilgi rumieniec zawstydzenia i podniecenia. A Perka czuła ciepłą i miękką kobiecość kochanki oraz coraz bardziej mokre majteczki pod swą bosą stopą.
- Hm… odnoszę wrażenie, że wolałabyś byśmy nie przerywały. - Naparła dużym palcem zagłębiając go razem z materiałem majteczek w kobiecość, Aśki.
- A ja… mam wrażenie… że… wam się podoba… to co… robicie….- sapnęła równie pobudzona co rozgniewana blondynka. Jej oczy obiecywały Perce i Rucie zemstę. Wyuzdaną i lubieżną… perwersyjną i dziką zemstę. Taką która budziła motylki w brzuchu. Joanna dyszała głośno i pojękiwała poddając się dłoniom ściskającym jej piersi, a stopie Zosi masującej jej intymny zakątek. Instynktownie rozchyliła uda, by ułatwić jej zadanie.
- Cóż. Ładnie ci z tą podnieconą minką. - Zosia wsunęła stopę pod majtki Asi i zaczęła śmielej poczynać sobie z jej kobiecością.
- Nie będzie wam tak do śmiechu… później… obiecuję…- sykneła gniewnie Świerga, a jej paznokcie zrobiły głębokie rysy na stole. Ruta jakoś się tym nie przejmowała bawiąc się jej krągłym biustem i ocierając nimi o siebie. Blondynka wiła się poddając coraz bardziej chwili i ocierając mokrym łonem o stopę Perki. Ta zresztą poczuła jak czyjeś zdradliwe paluszki podciągają jej sukienkę w górę. To czerwona na twarzy Jagoda sięgnęła pod stół w niecnych celach związanych z ciałem swojej kochanki.
Perka jęknęła starając się nie przerywać oferowanych Aśce pieszczot. Odchyliła wolną nogę by ułatwić Wildze do siebie dostęp. Palce okularnicy szybko znalazły ciepły intymny zakątek kochanki zanurzyły się w nim poruszając delikatnie i pieszczotliwie. Pobudzona Jagoda, przyglądała się z wypiekami na twarzy “torturowanej” wilczycy, której głośne jęki wypełniały kuchnię.
- Mocniej…- wydyszała przymykając oczy i wypinając biodra, by lepiej poczuć stopę Zosi, jak piersi był ułatwić Rucie zabawę tymi kuszącymi krągłościami.
Perka zaczęła jeszcze intensywniej napierać stopą na kobiecość Asi, czując jak ją samą coraz bardziej podnieca ta sytuacja. Każdy ruch nogi potęgował pieszczoty oferowane przez Jagodę.
- Szybciej. - Wyjęczała chwytając mocno swoje własne piersi.
Jagoda skinęła głową mocniej napierając palcami i poruszając między udami kochanki. Mniej delikatnie, ale za to wciskając palce głębiej i mocniej. Może i było jej brak doświadczenia, ale nie entuzjazmu. Słychać ów “entuzjazm” zresztą było i z pewnością Ruta z Świergą domyślały się co malarka robi pod stołem. Rozpalony wzrok pieszczonej blondynki nie odrywał się zresztą od twarzy Zosi. I przez to Perka wiedziała, że wilczyca dochodzi do granicy wytrzymałości. Sama była w podobnym stanie. Zosia z trudem łapała oddech wpatrując się w rozchylone wargi Świergi. Jeszcze chwila… musiała ją doprowadzić nim zupełnie straci kontrolę. Wilczyca jęknęła w końcu, jej ciało wygięło się w łuk prężąc dumnie piersi, które wymknęły się z spod dłoni pieszczącej jej Marylki. Przez ciało blondynki przeszło drżenie i opadła na krzesło dysząc ciężko. A Ruta spojrzała na Zosię pytając łobuzersko.
- Teraz ty?-
- T..tak? - Perka opuściła stopę, którą pieściła Asię i zaczęła mocno napierać na palce Jagody swoimi biodrami.
- Tak…- zamruczała Ruta i po prostu weszła na stół, ściągnęła z siebie sukienką, pokazując swój brak zainteresowania detalami taki jak bielizna. I z wyraźnym podnieceniem błyszczącym między udami, usiadła przed Zosią. Nachyliła się i obejmującdłońmi twarz Perki pocałowała ją namiętnie. Zosia odwzajemniła pocałunek, a jedna z jej dłoni opuściła pierś by zanurzyć się w kobiecości Ruty.
Kochanka nie przerywając pocałunku, zamruczała zmysłowo, a jej dłonie przesunęły się z policzków, na szyję, a potem na piersi masując je końcówkami palców. Marylka była rozpalone, jej kwiatuszek niczym rosiczka pochłoną palce Perki z mokrym mlaśnięciem.
A obserwująca to Jagoda przyspieszyła ruchy palców między udami kochanki, trochę niewprawnie ale mocno wbijając je w kobiecość Zosi.
Ruda czarownica zwolniona z pieszczot swych piersi sięgnęła wolną dłonią między uda Jagody by odnaleźć jej kobiecość.
Niestety natrafiła na blokadę w postaci spodenek malarki… tym razem nie była w stanie się skoncentrować by je rozpiąć. Palce kochanki między udami, palce Ruty zaciskając sie na twardych szczytach piersi i ciągnące za nie, pocałunek Ruty ze zwinnym języczkiem… oraz miękkie i ciepłe ciało Ruty otulające jej poruszające się palce… ta ilość doznań uderzających z każdej strony sprawiała że Perka nie była w stanie się skupić na czymkolwiek innym niż zbliżający się szczyt rozkoszy. Masowała materiał spodenek w tym samym szalonym rytmie w jakim podbijała kobiecość Ruty. Czuła jak jej własne ciało przeszywają kolejne fale dreszczy, które w końcu doprowadziły ją do orgazmu. Krzyknęła przerywając pieszczoty i oddając się obezwładniającej jej rozkoszy.
Ruta oderwała się od ciała Zosi odchylajac się do tyłu i opierając ramionami na stole, niczym wyuzdana wersja potrawy do konsumpcji. I uśmiechała się łobuzersko.
- To już wiem jak będziemy świętować pokonanie Leszego. Co powiecie na czworokącik?- rzekła Świerga dolewając sobie wina. A Jagoda położyła dłoń na wodzącej po jej spodenkach dłoni Zosi i szepnęła cicho do ucha Perki.- Ja mogę poczekać. Skup się na niej.
Zosia uśmiechnęła się.
- Jest nas czwórka…nikt nie musi czekać. - przeniosła wzrok na Świergę. - Podałabyś pomocny języczek Jagodzie?
- Chodź tu skarbie… zrób jak Ruta.- mruknęła blondynka, a Jagoda spojrzała spłoszonym wzrokiem na koleżanki.
- Ja… nie wiem.. czy starczy mi odwagi.- wymamrotała cicho zawstydzonym tonem głosu.
- Na sabacie dałaś chyba.- stwierdziła z uśmiechem Marylka, a Wilga pokręciła głową.- Dopiero po kilku mocnych wywarach… wcześniej… nie bardzo.
Perka zanurzyła swoje palce ponownie w Rucie, a drugą dłonią chwyciła nieco boleśnie pierś Jagody.
- Niebawem wszystkie będziemy tańczyć razem nago. Tu nie ma się czego wstydzić. - Uśmiechnęła się i pociągnęła za pierś Wilgi, zachęcając ją by wstała. - Pokaż nam swoją zgrabną pupę.
- Dddobrze…- Wilga wstała i powoli zaczęła zsuwać z siebie szorty wraz z białymi majteczkami w polarne misie.
- Mrrr… słodka…- wymruczała Ruta oglądając nagą pupę zawstydzonej nieco malarki. Ta na nieco drżących nogach ruszyła w kierunku siedzącej Świergi, by zająć swoje miejsce. Perka uśmiechnęła się tylko, uważnie śledząc każdy ruch Wilgi, po czym pochyliła się i przywarła ustami do kwiatuszka Ruty.

Jagoda usiadła przed Joanną rozchyliła niemrawo i nieśmiało uda i… blondynka nie czekała długo, od razu sięgając ustami jej łona i z głośnym mlaskaniem zabierając się za posiłek. Coraz głośniejsze jęki Jagody potwierdzały umiejętności Aśki w tej materii, ale i pulsujące pożądaniem ciało Marylki również było dowodem skuteczności pieszczot Perki. Zosia przyspieszyła, ale nie atakowała Ruty tak jak Aśki, pamiętała, że kochanka woli delikatniejsze pieszczoty i skupiła się na miarowym dręczeniu jej wrażliwych miejsc. Kuchnię wypełniły odgłosy cichy jęków i mlaskania. Perka czuła głaszczącą jej głowę dłoń kochanki i słyszała głosik Jagody coraz głośniejszy i bardziej drżący. Wyobrażnia i doświadczenia z nieco dziką Joanną podpowiadały jej co się działo tak blisko niej.
Przymknęła oczy, czując jak cała ta atmosfera sprawia, że ponownie robi się jej gorąco. Powoli przyspieszała swoje ruchy, czując dziwną presję by doprowadzić Rutę nim Joanna doprowadzi Jagodę. Miała na to szansę wszak Ruta była już przez nią rozpalana i jej oddech już był szybszy i rwący się. Niestety… ciało Jagody było bardziej wrażliwe na dotyk i okularnica z głośnym jękiem doszła chwilę przed Marylką. Która pisnęła z rozkoszy drżąc na całym ciele.
Perka poczuła nieprzyjemne ukłucie zazdrości, ale grzecznie zaopiekowała się swoją kochanką póki ta nie uspokoiła oddechu.
- Myślę… że teraz zabierzmy się za… naszą robotę. Chyba chcemy zdążyć przed przybyciem naszego gościa?- spytała Joanna oblizując wargi i zerkając zza drżącej i dochodzącej do siebie Jagody, na pozostałe dwie czarownice. - No i … która robi kolację?
- Mogę się tym zająć. I tak będę potrzebowała was by to postawić. - Perka pocałowała na pożegnanie udo Marylki i wstała z krzesła. Czuła wilgoć, która ponownie zebrała się między jej udami.
- Dobrze… to ja idę… znaleźć dobre miejsce na rozmowę z duszkami.- Świerga poprawiła sukienkę zakrywając biust i spojrzała na Perkę z lubieżnym uśmiechem mówiącym: Ty będziesz następna.
A Ruta zeskoczyła ze stołu, porwała swoją sukienkę i pognała w kierunku schodów na strych.
- To ja się biorę za wywary.
- Obawiam się, że nie będzie na to czasu. - mruknęła Zosia i podeszła do Jagody. - Pomożesz mi z odnalezieniem składników i przygotowaniem ogniska?
- Tak… i…- Jagoda poczekała aż pozostałe dwie czarownice się oddalą.- I tak najbardziej to ty mnie podniecasz. Ani sabat, ani one tego nie zmieniły.
Uśmiechnęła się ciepło zawstydzona swoim wyznaniem.
Perka przysunęła się, stając między udami Wilgi i pocałowała ją gorąco.
- Mów mi tak jeszcze i nie zajmiemy się dziś tym Leszym. - Wymruczała zadowolona, przerywając po dłuższej chwili pocałunek.
- Do nocy jeszcze daleko… a ty wyglądasz bardzo… seksownie w tej sukience. - mruknęła zawstydzona swym zachowaniem Jagoda i przesunęła palcem po łonie, muskając swój wrażliwy punkcik. Po czym się zawstydziła.- Przepraszam… nie powinnam cię prowokować. Może… po przygotowaniach, co?
 
Aiko jest offline  
Stary 20-07-2018, 21:33   #28
 
abishai's Avatar
 
Reputacja: 1 abishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputację

Perka przez chwilę przyglądała się swojej kochance.
- Tak i nie… możemy to zrobić w trakcie. Gdzie trzymasz drewno? - Spytała, przyglądając się Jagodzie rozpalonym wzrokiem.
W składziku przy kuchni, o tam… - malarka wskazała na nieduże drzwi znajdujące się pod schodami na stryszek. Majtała wesoło nogami niczym mała dziewczynka, nie przejmując się faktem, że była naga od pasa w dół.
- Weźmy nieco i zanieśmy na łąkę. - Perka ujęła dłoń Wilgi i pomogła jej zejść ze stołu.
- Nie powinnam wpierw ubrać majtek i spodenek?- zapytała nieśmiało dziewczyna, gdy już stanęła na własnych nogach.
- Jeśli chcesz, ale i tak zaraz je zdejmę. - Zosia ruszyła w kierunku składziku.
Wilga więc ruszyła za kochanką świecą gołą pupą i zapominając o majtkach i jeansowych spodenkach rzuconych pod kuchenny stół.
Perka zgarnęła nieco drwa, dając też trochę Jagodzie. Tyle by wystarczyło na niewielkie ognisko. Razem zaniosły je na łąkę nieopodal domu i gdy tylko ułożyły je na niewielką kupkę, Perka popchnęła Wilgę prosto w trawę, sięgając dłonią do jej kobiecości.
- Sukienka…- jęknęła w odpowiedzi Jagoda całując zachłannie kochankę i nieśmiało rozchylając nogi, by ułatwić kochance lubieżne figle. Perka ściągnęła strój przez głowę i zupełnie naga zawisła nad Jagodą.
- Na co masz ochotę? - Spytała z uśmiechem.
- Na… wszystko? - spytała nieśmiało Wilga, a jej dłonie objęły wpierw łydki, potem uda stojącej kochanki. Jej język zaczął pieszczotliwie wodzić po skórze Zosi, nieśmiało i delikatnie. I coraz bliżej intymnego zakątka Perki.
- Możemy nie mieć aż tyle czasu. - Perka zamruczała czując pieszczotę kochanki.
- To co zrobimy? - zapytała nieśmiało Wilga równie nieśmiało wodząc języczkiem po intymnym zakątku górującej nad nią czarownicy.
Zosia położyła kochankę na ziemi i przyklęknęła tak by jej kobiecość znalazła się na wprost ust Wilgi, po czym sama pochyliła się, bez ostrzeżenia całując kwiat kochanki. A Jagoda przylgnęła łapczywie ustami do kobiecości Perki, pochwyciła za pośladki by mieć pewność że Zosia nie ucieknie z jej objęć.
Perka przez chwilę tylko przytulała swoje wargi do kobiecości kochanki, ciesząc się tym co Wilga robiła z jej ciałem, w końcu jednak zebrała się w sobie i jej język zaczął wodzić między płatkami malarki. I otrzymała odpowiedź na swoje działania w postaci drżenia i jęków malarki, co jednak nie zmniejszyło jej entuzjazmu w smakowaniu intymnego zakątka rudej kusicieli. I Perka czuła wyraźnie ten mały zwinny języczek masujący intensywnie jej kobiecość. Zosia chwyciła mocniej pośladki Wilgi, podobnie do tego jak ona ją przytrzymywała i zaczęła powtarzać ruchy ust malarki. Była ciekawa czy Jagoda się zorientuje i czy pokaże jej w ten sposób na co ma ochotę.Trudno było powiedzieć, czy się zorientowała czy może nie… Na pewno zwiększyła tempo swych pieszczot mocniej zaciskając dłonie na pupie kochanki. Okularnica drżała czerpiąc wyraźną przyjemność z działań Perki, jak i… satysfakcję z reakcji samej rudej czarownicy, na muskający jej ciało języczek. Zosia kontynuowała rozpoczętą zabawę, czując że analizowanie ruchów Wilgi dodatkowo ją podnieca.
A może to coraz silniejsze reakcje kochanki tak na nią działały? Wodząc językiem czuła jak coraz mocniej podniecona jest Jagoda, jak coraz bliżej jest szczytowania, jak jej ciało prężyło się zmysłowo, a języczek wielbiący kobiecość Perki jest coraz szybszy i nerwowy w swych działaniach. W końcu… Jagoda doszła, szybko, mocno i intensywnie.

I w samą porę… bo Tarpan Patryka podjeżdżał w okolicy domu czwórki czarownic. Dobrze że nigdy nie koszona trawa, ukryła przed wzrokiem mężczyzny figle dwójki “kuzynek”. A może i nie?
Perka oderwała się od kwiatu kochanki i spojrzała w stronę domu.
- Hm… to może odciągnę jego uwagę, a ty przemkniesz się do domu?
- Nie mam...majtek… i spodenek… zostały w kuchni…- zapiszczała wstydliwie Jagoda uświadamiając sobie ten fakt.
- Możesz wziąć moją sukienkę. - Perka podniosła się, a jej pozbawiony ubrania tors wychylił się spomiędzy traw. - Chyba i tak nie mam najlepszej opinii.
- Dlaczego?- zapytała zaciekawiona Jagoda sięgając po sukienkę kochanki.
- Przeszłam się dzisiaj w samym kitlu po jego hotelu. - Zosia wstała i już całe jej nagie ciało wynurzyło się ponad trawę. - Podejdę do niego, dobrze?
- Co?- zamruczała cicho malarka z wyraźnie rozmarzonym wzrokiem. Najwyraźniej widziała oczami wyobraźni tą przechadzkę. I po chwili speszona dodała.- Ddddobrze…
I założywszy pospiesznie sukienkę zaczęła się na czworaka oddalać od przyjaciółki, nieświadomie kusząc nagą pupą nie w pełni ukrytą przez sukienkę.
Zosia zupełnie naga ruszyła w stronę nadjeżdżającego auta.
Samochód stanął natychmiast, gdy tylko znalazła się w polu widzenia mężczyzny. Patryk wysiadł z pojazdu i od razu pognał ku dziewczynie, a gdy był blisko.
- Zosiu… co się stało?! Czy wszystko w porządku?
Był bowiem zaniepokojony tą sytuacją, mimo że dumnie idąca ku niemu dziewczyna nie wyglądała na ofiarę jakiegoś nieszczęścia.
- Postanowiłam się poopalać i chyba zgubiłam swoje ciuchy. - Perka uśmiechnęła się do mężczyzny.
- Nago?- nie żeby mężczyzna miał coś przeciwko. Zdecydowanie nie. Rosnąca górka poniżej pasa sugerowała pełną aprobatę takich pomysłów w jej wykonaniu.
- A nie boisz się, że te studentki cię tak zobaczą. Albo Jagoda?- zapytał niepewnie.
- Jagoda mnie tak widziała. - Czarownica zrobiła niewinną minę. - Wspólne kąpiele i tak dalej. Po za tym… to kobiety. - Wzruszyła ramionami, doskonale wiedząc, że jej piersi zafalują przy tym ruchu.
- To ma sens…-zgodził się z nią. Uśmiechnął się podstępnie.- Pomóc ci szukać?
I pozwoli się mu zaciągnąć w wysokie trawy celem intensywnego seksu… tego nie powiedział, ale nie musiał. Aż tak sprytny to Patryk nie był, za to miał inne wyraźne zalety… niektóre coraz bardziej… wyraźne.
- Hm… dobrze, ale pomożesz mi potem z kolacją? - Chwyciła jego dłoń i pociągnęła w stronę łąk, jak najdalej od oddalającej się Wilgi.
- Ok… ale nie oczekuj zbyt wiele. - Patryk ruszył za dziewczyną świadomą jego łakomego wzroku wędrującego po jej nagim ciele.
Perka zwolniła i zaczęła się rozglądać jakby rzeczywiście czegoś szukała, bardziej patrzyła jednak na potrzebne jej do zaklęć zioła.
- Oj wykorzystam cię tylko do jakichś drobiazgów.
Nie musiała czekać długo na jego inicjatywę… ledwie dostrzegła kilka wartych jej uwagi roślinek, a poczuła twarde męskie dłonie na swych wypiętych pośladkach, gdy pochylona szukała roślinek.
Patryk wodził po nich palcami, a potem językiem pomiędzy nimi szepcząc.
- Stęskniłem się.- typowa gadka napalonego faceta, ale cóż… Perka zrobiła wiele, by obecnie najbardziej ukrwioną częścią ciała kochanka nie była głowa.
- Nie widzieliśmy się zaledwie kilka godzin. - Wyprostowała się i spojrzała na kochanka ponad ramieniem. Poczuła jak jego dotyk ponownie rozpala ledwo co ostygłe ciało.
- Wiesz… chodzisz przede mną naga jak jakaś leśna boginka.- speszył się Patryk odsuwając usta od jej pośladków, ale nie dłonie zaciskające się na jej krągłościach.
Zosia obróciła się i przywarła do mężczyzny nagim ciałem, układając ręce na jego ramionach.
- Mogę częściej tak przed tobą chodzić. Lubię być nago.
- Ale gdzie chcesz chodzić przede mną nago?- zapytał rozbawiony tym pomysłem Patryk liżąc kobiecość kochanki i sięgając dłońmi do jej pośladków, ściskając je drapieżnie.
- Może po twoim ośrodku? - Zaproponowała równie rozbawiona. Rozchyliła nogi by Patryk sięgnął głębiej.
- Kasia… by ci nie dała.. spokoju…- jego język sięgał zaborczo i smakował powoli rozpalony kwiatuszek kochanki.
- A poza nią… jest… sporo mężczyzn i kobiet… tam się kręci. - przypomniał jej mężczyzna. - Może… przejedziesz się nago.. konno… jak lady Godiva?
- Nie jeździłam zbyt wiele… - Wymruczała. - Musiałbyś mnie poduczyć. Może też nago?
- Może… ale nago… to bym nie myślał o uczeniu cię.- delikatnie ukąsił udo kochanki z łobuzerskim uśmiechem na twarzy.- Tylko o nagiej dziewczynie na koniku... na niewłaściwym koniku.
- I co byś z tym zrobił? - Perka uśmiechnęła się szeroko, zanurzając drżące dłonie w jego włosach.
- Porwał cię z konika.. zawiózł w zakątek… cichy...i posiadł… samolubnie… i zachłannie… i właściwie… czemu jeszcze tego nie robię?- zadumał się mężczyzna i dał mocnego klapsa w pośladek dziewczyny mówiąc wesoło. - Na czworaka Zosiu! Mój konik potrzebuje dotrzeć do wodopoju.
- Leniuszek. - Perka zakołysała biodrami. - Chcesz mnie wziąć to mnie przymuś do wymarzonej pozycji.
Patryk pochwycił mocniej za biodra dziewczyny, te które go tak kusiły i wykorzystując swą siłę popchnął wielbioną naguskę na trawy wśród których się kryli.
Zosia nie wytrzymała i zaśmiała się cicho.
- Lubię gdy wychodzi twój temperament. - Uśmiechnęła się do górującego teraz nad nią mężczyzny.
- Już ja ci pokażę temperament ty… prowokatorko.- Patryk wstał i zaczął się rozbierać. Koszula, buty, spodnie… nie był to striptiz. Ale każdy kolejny kawałek ubrania, który zrzucał oznaczał coraz mniej skrupułów co do wykorzystania sytuacji. A Zosia… chciała wszak być wykorzystana.
Perka z zachwytem przyglądała się kolejnym kawałkom.odkrywanego męskiego ciała.
- Musimy to kiedyś zrobić grzecznie, w łóżeczku, po kołderką… - powiedziała rozbawionym tonem, w którym bez trudu można było usłyszeć podniecenie. - Bo zacznę się martwić, że w takiej sytuacji już bym cię nie podnieciła.
- Nie jestem co do tego pewien, czy byś mnie nie podnieciła... jak zwinne masz rączki?- nagi stanął okrakiem nad leżącą kochanką. Widok jego twarzy przesłaniała jego armatka, wraz dwoma kulkami. Widok ten spowodował, że Zosia odruchowo oblizała usta. Wszak ta armatka, była jej dziełem. To jej nagie ciało tak go rozpaliło.
- Dosyć zwinne. - Szepnęła rozpalonym głosem.
- To nawet jeśli ukryjesz się po szyję po kołdrą, to paluszkami zapewnisz sobie moje… zainteresowanie. - klęknął okrakiem nad kochanką. Dłonie zacisnął na jej biuście umieszczają swoją męskość między dwoma rozkosznymi pagórkami jej ciała. Perka czuła jej biust ociera się o jego dumę i widziała jak ta wynurza się spomiędzy nich… igrając z jej własnym apetytem.
- A jeśli paluszki także byłyby grzecznie schowane? - Szepnęła, po czym dmuchnęła na męskość wyłaniającą się spomiędzy jej piersi. - Miałabym na sobie skromną piżamkę… splecione włosy.
- A jaka piżamka na tobie jest grzeczna, co?- zapytał kpiącym tonem Patryk poruszając leniwie biodrami i ocierając biust kochanki swą dumę. Uśmiechał się lubieżnie.- Może zakradnę się do ciebie dziś w nocy… i sprawdzę jakie to piżamki nosisz na sobie?
Perka sięgnęła dłońmi do pośladków Patryka i mocno je ścisnęła wbijając w nie paznokcie.
- Mam taką babciną koszulę nocną… długi rękaw, za kolano… - Zaczęła ugniatać pośladki mężczyzny nie odrywając wzroku od jego męskości.
- To ma mnie… odstraszyć? - jęknął kpiąco Patryk, czując “ostrogi” jakie mu zafundowała. Mocniej ścisnął biust dziewczyny i ruchy jego bioder nabrała siły. Tym bardziej, że miękkie piersi Perki otulały jego twardy oręż.
- T..tak? - Perka zaczęła poruszać biodrami. - Wejdź we mnie.
- A klękniesz na czworaka ? - droczył się z nią, choć miał wszak na nią ochotę. Tyle że w obecnej chwili miał też i przewagę pozwalającą mu stawiać takie żądania.
- Jeśli ze mnie zejdziesz… może. - Pociągnęła go za pośladki.
- Żadne może… - potarł kciukami twarde karmelki zdobiące jej biust. Uśmiechając się drapieżnie rzekł. - Zrobisz co zechcę?
Czarownica wpatrywała się w górującego nad nią mężczyznę i musiała przyznać, że podobała się jej ta jego władcza wersja. Aż ciężko było uwierzyć, że był to ten sam Patryk spoglądający na nią ukradkiem w kuchni, zaledwie kilka dni temu. Wtedy czuła jeszcze, że ma nieco kontroli, a teraz… Chciała by ją wziął.
- Dobrze. - Powiedziała kapitulując. - Na co masz ochotę mój ogierku?
- Na…- nawet on był zaskoczony jak szybko poszło.- … na ciebie… na czworaka… wezmę cię od tyłu.
Wstał powoli spoglądając na nagie ciało Perki, z pożądaniem i lekkim zaskoczeniem.
Perka uśmiechnęła się i powoli obróciła się na brzuch, by w końcu podnieść się i klęknąć na trawie.
- Też mam na ciebie ochotę. - Zakołysała biodrami i zerknęła na mężczyznę ponad ramieniem. - Podrażnię się z tobą później.
Klęknął tuż za nią, poczuła jak ociera się męskością między jej pośladkami, ale to kobiecość jej podbił. Pochwyciwszy ją za biodra nabił kochankę jednym silnym ruchem, wprawiając jej piersi w kołysanie. A potem kolejnym i kolejnym...od razu narzucił mocne szybkie tempo nie oszczędzając ciała Zosi.
Perka poczuła ulgę gdy tylko obecność kochanka wypełniła jej ciało. Nie udało się jej dojść podczas zabaw z Jagodą i teraz w końcu czuła jak frustracja ustępuje przyjemności. Pochyliła się mocniej niemal opierając piersi na trawie.
- Tak… mocno. - Szeptała wtulając policzek w ziemię.
- Mocno…- szepnął nacierając biodrami i przyciskając ciało kochanki do ziemi, każde pchnięcie przeszywało Perkę doznaniami, czuła jak twarda męskość toruje sobie drogę w jej spragnionej pieszczoty kobiecości. Rozpalony pożądaniem Patryk sięgnął dół i chwycił za pukle Zosi i lekko szarpnął zmuszając kochankę, by sama wychodziła pośladkami ku jego taranowi wbijającemu się między bramy jej kwiatuszka.
Zosia jęknęła głośno, poddała się jednak woli kochanka i już po chwili zgrała się z jego tempem. Jej myśli odpływały gdy głowa całkowicie skupiła się na przyjemności ofiarowywanej przez Patryka, a wraz z tym jęki nabierały na sile i już po chwili jej rozpalony głos niósł się po łące. Mocniej i głębiej… całe wijące się ciało czarownicy, poddawało się ruchom mężczyzny, rozkosz napływała falami wyrywając się głośnymi jękami. Do tego wszystkiego dochodziły głośne klapsy jakimi rozpalony sytuacją Patryk obdarzał pupę Zosi. Jeszcze trochę, jeszcze trochę… czarownica czuła całym ciałem jak blisko już jest jej kochanek szczytu. Ja spuchł tam, gdzie najbardziej go czuła, ja eksplozja jego się zbliżała. Szarpnięta raz za mocno uniosła głowę wyginając ciało w bolesny i ekstatyczny łuk i… dostrzegła. Blond włosy, lisi i drapieżny uśmieszek, niebieskie oczy pełne pożądania i drapieżności. Świerga widziała jak figlują. Patryk jednak nie wydawał się tego świadomy coraz bliższy eksplozji. Świadomość tego, że byli obserwowani tknęła jakąś delikatną strunę i czarownica doszła. Z głośnym okrzykiem nabiła się na kochanka. Patryk jeszcze kilkoma ruchami bioder dociskał drżącą od niedawnego orgazmu Zosię, aż...poczuła jak wypełnia ją swoim trybutem.

- To… było trochę… intensywne.- dyszał cicho mężczyzna.
- T..tak. - Szepnęła starając się złapać oddech. Rozejrzała się sprawdzając czy Świerga nadal ich obserwuje. - Zasłużyłam na masaż głowy.
- Przepraszam… trochę mnie poniosło.- odparł mężczyzna kucając, gdy wzrok Zosi i Joanny skrzyżował się. Blondynka oblizała lubieżnie usta, uśmiechając się triumfująco i zniknęła szybko wśród wysokich traw, zanim kochanek czarownicy zdołał ją dostrzec.
- Nie masz za co. - Powiedziała przysiadajac na trawie. - Stety lub niestety lubię takie zabawy. - Uśmiechnęła się do mężczyzny i poprawiła potargane włosy. - Chyba.. nie potrafiłabym już tego robić normalnie. - Mruknęła, sama zaskoczona faktem, że w jej głosie pojawiła się nutka smutku.
- Myślę że byś potrafiła.- próbował ją pocieszać Patryk głaszcząc rudą kusicielkę po policzku.- Tylko że dłużej by to nam zajęło. Co nie jest złe.
- Niestety ktoś jest tak zapracowany, że nie ma dla mnie zbyt wiele czasu. - Westchnęła przesadnie i uśmiechnęła się do mężczyzny. - Wracamy do dworu? Chyba już nie znajdę tej sukienki.
- Może ci jakąś przyniosę?- zaoferował się Patryk z ciepłym uśmiechem.
- Wiesz nic mi nie będzie jeśli dziewczyny zobaczą mnie nago. - Perka wstała i zabrała się za otrzepywanie swoich pośladków i piersi z resztek trawy.
- To może lepiej ty idź pierwsza. Nie chcę by… no wiesz…- sam zaczął się ubierać pospiesznie.
Perka zaśmiała się.
- By nas widziały razem? - Mrugnęła do niego. - Wracaj do autka, a ja się przejdę łąką.
- By widziały nas razem… a ciebie gołą przy mnie.- odparł ze śmiechem mężczyzna i sięgnął palcami między uda muskając kobiecość kochanki. -... i ślady moich...zabaw z tobą.
- Ja tam nie mam nic przeciwko. Ale ja nie muszę się martwić o ich opinię. - Perka zaczepnie sięgnęła do spodni kochanka i pociągnęła za pasek przyciągając mężczyznę do siebie.
Odpowiedź była pocałunkiem namiętnym i drapieżnym pocałunkiem.
- Wiem… jesteś dzika i szalona i kiedyś pojedziesz.- wymruczał cicho Patryk. Uśmiechnął się wesoło. - No chyba… że nie będzie ci się chciało wyjeżdżać.
- Nadal nie mam powodu by się wstydzić tego, że jesteś moim kochankiem. - Delikatnie pstryknęła go w nos. - Ruszamy?
- Ruszamy.- odparł Patryk wstając i podając Zosi dłoń.
Perka delikatnie ujęła rękę i poprowadziła ich w kierunku auta Patryka.

Dworek był cichy, jakby nikogo w nim nie było. I może rzeczywiście nikogo nie było. Joanna była gdzieś w terenie zajęta… czymkolwiek się zajmowała, Ruta pewnie utknęła na stryszku. Ale Jagody też nie było widać, ani słychać gdy przeszli przez drzwi. Zapewne malarka wolała nie stawać w dość… kłopotliwej dla niej sytuacji. Bowiem koniec końców, weszli do dworku razem. On ubrany, ona naga… trzymając się za dłonie.
- Chcesz wybrać, co mam założyć? Czy zaczekasz na mnie w kuchni? - Perka zastanawiała się czy Jagoda nie jest znów w pracowni.
- Zaskocz mnie…- rzekł w odpowiedzi Patryk i pocałował czarownicę czule w policzek. Po czym ruszył do kuchni.
Perka pokręciła głową i ruszyła w stronę swojego pokoju, sprawdzając po drodze pracownię Jagody. Nie znalazłszy tam swojej kochanki wróciła do swojego pokoju. Założyła nabyty u Jolanty skórzany gorset i dopasowane majtki i narzuciła na siebie jedynie zbyt dużą koszulę, ledwo zasłaniającą jej pośladki i tak ubrana ruszyła do kuchni. Jednakże już przy drzwiach wyjściowych z pokoju, natknęła się na Świergę… w nadal tej ciasnej czarnej sukience i z drapieżnym uśmiechem na twarzy.
- Co za uroczy widoczek.- rzekła blondynka z łobuzerskim błyskiem w oczach.
- Teraz czy na łące? - Spytała uśmiechając się niewinnie. - Właśnie szłam zrobić kolację.
- Teraz i na łące…- Joanna podeszła bliżej Perki, popchnęła ją ku ścianie i docisnęła do niej własnym ciałem. Jak na filigranową osóbkę, czarownica z bagien była zaskakujaco silna. Bezczelnie sięgnęła dłonią pod koszulę Zosi i wodzić zaczęła palcami po jej podbrzuszu.
- Widzisz… jak to przyjemnie jest być… czyjąś zabawką? Pamiętaj… że ani Ruta, ani ty nie jesteście przy mnie bezpieczne…- uśmiechnęła się równie drapieżnie co lubieżnie, dotykając palcami bielizny pochwyconej dziewczyny.
- Cieszę się, że darowałaś Wildze. - powiedziała spokojnie. Teraz gdy Patryk się nią zabawił czuła się dużo bardziej zrelaksowana. - Pomożesz przy kolacji?
- Ona nie nabroiła jak wy dwie…- wymruczała Świerga nie przestając swej zabawy dłonią, choć… nie sięgając głębiej.- Jak przygotowania?
- Ognisko gotowe, muszę jeszcze wybrać odpowiednie zioła. - Perka zaplotła dłonie za plecami. - Po prostu chciałyśmy ci sprawić przyjemność.
- I ja też sprawię… tobie przyjemność…- wymruczała Świerga nachylając się i delikatnie kąsając kark pochwyconej Zosi. Igiełki kłów wbiły się w szyję. - Bardzo intensywną przyjemność.
- Powinnam do niego pójść. - Perka odchyliła głowę by wyeksponować swoją szyję. - Ale później ci się oddam, skoro tak ci się podobały widoki.
- Powinnaś…- zamruczała w odpowiedzi Aśka wodząc językiem po skórze szyi i sięgając palcami pod majteczki dziewczyny. Powoli poruszała palcami po jej kwiatuszku, szepcząc. - Ale jakie to by było porwanie z mej strony i przymuszenie, gdybyś sama do mnie przyszła, prawda?
Perka mimo woli zadrżała.
- Świerga… proszę. I tak mamy sporo roboty. - Przymknęła oczy, czując jak znajomy dotyk ją rozpala.
- Podoba mi się ten twój ton głosu…błagalny... jest taki podniecający…- wymruczała Joanna, mocniej wciskając palce między uda kochanki i poruszając nimi w jej kobiecości, nadal zawierającej ślady pożądania Patryka.
- Cała jestem podniecająca. - Perka jęknęła i zerknęła w stronę kuchni.
- Wiem… wiem…- zachichotała w odpowiedzi Aśka, całując i kąsając szyję złapanej w potrzask dziewczyny, jej palce zaczęły poruszać się mocniej i ich działania pod koszulą byłyby dobrze widoczne dla Patryka, gdyby mężczyzna wyściubił nos z kuchni.
- Wypuść mnie. - Szepnęła bez przekonania.
- Jeszcze nie… bądź posłuszną niewolnicą… i poddaj się… bądź bardziej mokra…- wymruczała swój plan Joanna, której gwałtowne ruchy palców w intymnym zakątku próbowały go zrealizować.
- Wylewa się ze mnie jego nasienie… - mruknęła Perka. - Bardziej mokra nie będę, a i też się nie opieram.
- To… prawda…- oceniła Joanna i wysunęła palce z kwiatuszka, dociskając jednak nimi bieliznę do łona kochanki.- A teraz zrobisz tak… zdejmiesz swoje majteczki i założysz je na moje biodra.. tu i teraz. Niech to będzie mała zapowiedź tego co cię… czeka.
- I mam stać w kuchni z gołym tyłkiem? - Spytała Perka uśmiechając się szeroko.
- Tak… nie mów mi, że nie masz ochoty…- zaśmiała się cicho Joanna i chwyciła dłońmi za obie piersi Zosi ściskając je mocno.- Podobno lubisz chodzić na golasa. -
Potem odsunęła się od czarownicy, czekając aż ta wykona jej polecenie.
- Uparciuch. - Zosia zsunęła swoje majtki i przyklęknęła przed Asią. - Czy pozwolisz?
- Tak…- wilczyca zaczęła podciągać swoją czarną obcisłą sukienkę odsłaniając w pełni zgrabne nogi i kuszącą pupę, oraz fakt braku bielizny… i błyszczące oznaki podniecenia. Uniosła lewą stopę, by ułatwić Perce zadanie. -... I uważaj. Następnym razem mogę nie dać ci okazji do negocjacji, tylko wziąć cię i wykorzystać.
- Wiesz, że zachęcasz mnie co najwyżej do wyjazdu? - Powiedziała spokojnie i pocałowała kobiecość Asi, nasuwając majtki najpierw na jedną, potem na drugą nogę. - Nie interesuje mnie bycie zdominowaną przez ciebie.
- Wyjazdu ze mną… czy przeze mnie? - zapytała ironicznie blondynka, wpierw poprawiając majtki na sobie, a potem sukienkę. - Obie igracie sobie z moją wewnętrzną bestią, więc… bierzcie pod uwagę, że są tego konsekwencje.
- A ty się wcale nie prosisz, co? - Perka podniosła się i wzruszyła ramionami. - Pomożesz przy kolacji?
- Mogę pomóc. Bagniki już są w pobliżu… pomogą… może… strachliwe to duszki.- stwierdziła Joanna splatając ręce na biuście co jedynie podkreślało skandaliczny dekolt tej sukienki.
- To zawsze podnosi nasze szanse. - Perka ruszyła w stronę kuchni, świadoma tego, że teraz spod koszuli przy każdym kroku delikatnie wyłaniają się jej nagie pośladki.
- Tak… myślę że w razie czego mogą nieco spowolnić Leszego.- mruknęła w odpowiedzi Joanna wodząc wzrokiem po okolicach pośladków idącej przodem czarownicy.
Do uszu Zofii dochodziły już zresztą dźwięki rozmowy. Jagoda i Patryk przekomarzali się acz głównie ich tematami, była pogoda i potencjalne zbiory… jakie będą i czego będzie brak. Unikali dość kłopotliwych tematów jak: grasujący niedźwiedź czy kuzynka Zosia.
Kłopotliwa kuzynka wkroczyła do kuchni pewnym krokiem, podwijając przy okazji rękawy.
- Hej. - Uśmiechnęła się do Jagody i jej rozmówcy. - Patryk, poznaj Asię. To jedna ze studentek, o których wspominałam. - Wskazała na wchodzącą za sobą blondynkę i od razu ruszyła w kierunku lodówki, by wyciągnąć z niej składniki na kolację.
- Cześć…- rzekła Joanna dodając z uśmiechem.- Ty musisz być Patryk, Zofia mi tyle o tobie opowiadała.
- Mam nadzieję, że samych pozy… tywów?- odparł mężczyzna to zezując na dekolt blondynki, to w kierunku pochylającej się rudej kusicielki, której nagi tyłeczek oraz pobrzusze kusiły wzrok pozostałych osób w kuchni. Zerkała i coraz bardziej czerwona na twarzy malarka nerwowo poprawiając okulary na nosie. Zerkała i Świerga, ale ona... zachowywała kamienną twarz i naturalny spokojny ton głosu.
- Możesz być pewien że pokazywała cię tylko z tej dobrej strony.- mówiła tak jakby nie istniał ukryty podtekst w jej wypowiedzi.
Perka wydobyła warzywa, opłukała je i przyniosła wraz z dwoma nożami i deskami na stół.
- Chcieliście pomóc to pokrójcie. - Uśmiechnęła się niewinnie i uzupełniła swój ubiór o fartuszek, którego wiązanie delikatnie uniosło koszulę. Tak przygotowana, zabrała się za przygotowywanie mięsa, prezentując przed zebranymi w kuchni swój tyłek. Po chwili zerknęła na Asię. - Lepiej byś opowiedziała coś o sobie.
- O mnie? Hmm… mieszkam sama od jakiegoś czasu na stancji, dopiero niedawno znalazłam sobie koleżankę i planujemy coś wynająć razem. O studiach nie ma co mówić…- machnęła ręką i zabrała się za krojenie warzyw jakby nigdy nic. - Nie po to wybrałyśmy się z Marylką autostopem po Mazurach, by zamartwiać się nauką. To nasz czas zabawy.-
Z racji ciągłego zezowania na pupę Zosi, krojenie i Jagodzie i Patrykowi szło jakoś niezgrabnie. Jedynie Świerga potrafiła zachować pewną rękę i delektować się widokami.
Zosia w tym czasie wrzuciła mięso do odpowiedniego naczynia i bez skrupułów pochyliła się głęboko umieszczając je w piekarniku i dając nieco Duchowi. Delikatnie bujając biodrami zabrała się za przygotowanie pozostałych dodatków, zerkając czasem tylko jak reszcie idzie krojenie.
- Więc… ładna… ładna… sukienka… tak. Bardzo…- niełatwo było się skupić Patrykowi, zarówno na krojeniu jak i na rozmowie. Widoki dookoła niego rozpraszały go.-... lubi takie… stroje?
- Ten łaszek. No cóż… ma swoje zalety. Tak się składa, że część ciuchów… mi zaginęło w podróży. Peszek.- uśmiechnęła się ciepło Świerga, zerkając drapieżnym spojrzeniem na Zosię. Niczym kocur czekający na okazję do ataku i rzucenia się na nią. Jagoda markując krojenie, milcząc jak zaklęta i czerwieniąc się jak burak tylko wodziła wzrokiem za rudą kusicielką pogrążając się we własnych fantazjach na jej temat.
Perka odetchnęła ciężko i rozpięła górne guziki koszuli, odslaniajac nieco, uniesiony przez gorset biust. Pozostali nie mogli tego widzieć, dopóki nie ruszyła w ich kierunku ze sporym garnkiem, by zgarnąć to co udało się im pokroić.
- Jego główna zaleta jest taka, że cudownie eksponuje twój biust. - Uśmiechnęła się niewinnie do Asi i zaczęła zbierać pokrojone warzywa. Udawała, że wcale nie jest świadoma tego co sama przy okazji prezentuje. Sięgnęła po deskę Patryka nachylając się w jego stronę.
- Przejmę… będzie ciut szybciej. - Sprawnymi ruchami zaczęła kroić warzywa, pozwalając by reszta mogła obserwować poruszający się przy każdym ruchu biust. - To przyjemne, gdy otaczają cię atrakcyjne osoby. Powinnyśmy namówić Jagodę także by czasem coś takiego założyła.
- Nie. Nie mam… odpowiednich… no… gabarytów…- pisnęła zawstydzona Jagoda kuląc się w sobie, a Aśka posłała Zosi ironiczny uśmieszek.
- Dzięki… tak… z pewnością masz rację.- Patryk to zaglądał w jeden to w drugi dekolt, wyraźnie nie potrafiąc się skupić na tym co właściwie się działo. Było to za dużo na jednego mężczyznę. Dobrze że jeszcze figlarnej Ruty tu nie było.
- Jest wiele rzeczy, które można eksponować. - Perka wzruszyła ramionami. - Na pewno coś wspólnie dobierzemy. - Zgarnęła resztę pokrojonych warzyw i wróciła z nimi do blatu, by umieścić garnek na palniku. Mogła się teraz swobodnie uśmiechnąć, co przyniosło nieco ulgi, w tej jakże zabawnej dla niej sytuacji. - Patryk mógłbyś nalać nam wszystkim wina?
- Wolałabym niczego nie eksponować…- wymruczała bardzo cichutko Jagoda, a Patryk oderwał się od stołu, by nalać wszystkim wina. A przede wszystkim sobie, wykorzystała to zaś Świerga odrywając się od krojenia warzyw, by odchylić się od stołu i przesunąć palcami pomiędzy pośladkami Zofii.
- Skończyłaś kroić? - W głosie Perki pojawiło się rozbawienie, któremu towarzyszyło delikatne podniecenie. Zaczynało się zanosić na bardzo długą kolację.
- Skończyłam.- odparła z pewną drapieżnością w tonie głosu Joanna, podczas gdy Patryk nieco nerwowo szukał wystarczającej liczby lampek na wino.
- A mogłabyś znaleźć Marylkę? - Perka uśmiechnęła się do wilczycy niewinnie. - Niebawem powinno być gotowe…- Nagle przypomniała sobie o wszystkich przygotowywanych przez Rutę wegetariańskich daniach. - ...myślisz, że ona nie je mięsa?
- Myślę że tak…- zadumała się Świerga wstając i spoglądając na speszoną Jagodę.- Może lepiej będzie z tych pozostałych warzyw zrobicie coś dla niej?
- Oddzielę część i nie wymieszam jej z mięsem. - Perka przytaknęła i wydobyła kolejny garnek, ponownie zapewniając wszystkim rozrywkę, tym razem ukazując pewnie także swój wilgotny kwiatuszek. - Chyba powinno być w porządku.
- To idę. Nie zaczynajcie bez nas.- rzekła dwuznacznie acz niewinnie Świerga, jako jedyna poza Zosią panująca nad swoim głosem. Wychodząc z kuchni również “przypadkowo” nachyliła się czegoś szukając na podłodze. Mrunknęła pod nosem.
- Przewidziało mi się.-
Zupełnie “nieświadoma”, że jej zgrabna pupa przecięta jedynie paskiem skórzanych majteczek stała się widokiem publicznym.
Perka powstrzymała śmiech, była ciekawa czy Asia to nazywa “nie podrywaniem” czy też zmieniła plany po tym co zobaczyła na łące. Zdjęła fartuszek, kończąc przygotowywanie posiłków i pozwalając daniom w dwóch garnkach spokojnie się dusić. Koszula opadła, zasłaniając częściowo jej pośladki. Podeszła do Patryka i przejęła jeden z kieliszków.
- Zaglądałeś może do tej sarny, po tym jak wyjechałam? - Spytała, pozwalając tematom zejść na spokojniejszy tor.
- Tak. Sarna ma się dobrze. Jest zadziwiająco spokojna.- w przeciwieństwie do mężczyzny któremu ręce delikatnie drżały przy nalewaniu wina. Zerknął na dekolt koszuli Perki, a potem na cichutką Jagodę. Zofia miała wrażenie, że najchętniej to mężczyzna zostałby tylko z jej szaloną kuzynką.
- Cieszę się. Nieco się przy niej namęczyłam. - Perka upiła nieco wina i spojrzała ciepło na mężczyznę. Po chwili dodała ciszej. - Co sądzisz o naszej nowej współlokatorce?
- Umie robić wrażenie.- stwierdził szczerze Patryk patrząc na drzwi którymi wyszła, po czym szybko dodał, by nie wywołać zazdrości u Zofii.- Czego innego się spodziewałem, jeśli mam być szczery.
Teraz Perka już się zaśmiała.
- Tak… ja trochę też. - Odstawiła kieliszek na stole. - Siadajcie, będę nakładać jedzonko.
Patryk z ulgą usiadł za stołem starając się ukryć nadmierne podekscytowanie sytuacją poniżej pasa. Zosia przełożyła danie z garnków do dwóch półmisków i zabrała się za rozstawianie talerzy i nakładanie sztućców, pochylając się przy tym przed swoimi kochankami, tak by mogli zajrzeć w jej dekolt. Nie rozumiała do końca zachowania Aśki. Wierzyła, że mogło mieć to związek z tymi całymi dominacyjnymi sprawami, jednak… to tak bardzo wszystko komplikowało. I pomyśleć, że mogła je wysadzić gdzieś na trasie i mieć spokój.
Gdy już wszystko było na stole, zabrała się za karmienie Ducha, czekając aż pozostałe czarownice dotrą.
- Heeej… miło poznać Marylka jestem, ale z ciebie przystojniak. O tym Zosia nie wspomniała.- wesoły głos Ruty wypełnił pomieszczenie. Czarownica ubrana w tą jedną ze swych luźnych długich sukienek nie robiła takiego wrażenia jak Świerga, ale za to charakterem uzupełniała ten brak strategicznego stroju.- Pewnie się cieszysz, że przyszło ci bronić nie dwie, nie trzy, a cztery ślicznotki, co?-
- To rzeczywiście przerosło nieco moje oczekiwania.- skwitował Patryk z lekkim zawstydzeniem.
Perka obmyła ręce i wróciła do stołu.
- Jakby co ta mniejsza porcja jest bez mięsa. - Zajęła miejsce naprzeciwko Patryka, zgarniając swój kieliszek.
- Ok…- Ruta usiadła naprzeciw zawstydzonej Jagody, a Aśka obok Zofii i zabrała się za jedzenie.
- Coś taka czerwoniutka… stało się coś ?- zapytała Ruta malarkę, a ta tylko murknęła pod nosem. - Nie nic. -
I zabrała się za jedzenie.
- Rozmawiałyśmy z Asią, że będziemy musiały znaleźć jakiś strój, który bardziej podkreśli walory naszej gospodyni. - Perka uśmiechnęła się do Ruty, a jej stopa przesunęła się po nodze Patryka.
- Acha…- Ruta potrząsnęła swoimi kręconymi włosami w zadumie i dodała zgadzając się z nię Zosią.- Powinnyśmy, bo jest co podkreślać.-
- Nie czuję.. się dobrze… w takich strojach.- zdobyła się na cichy protest Jagoda, a Patryk spojrzał wprost na Perkę zaskoczony jej działaniem. Ona sama też została zaskoczona… tylko odrobinę co prawda, palcami Świergi wodzącymi po jej udzie.
Odrobinę żałowała, że pokroiła mięso na tyle drobno, by wilczyca nie musiała używać obu sztućców. Stopa czarownicy spoczęła spokojnie, między udami mężczyzny, jedynie delikatnie napierając na znajdującą się gdzieś w spodniach męskość.
- Na pewno uda nam się znaleźć coś w czym czułabyś się dobrze. - Powiedziała na tylko spokojnym głosem na ile była w stanie sobie pozwolić. - Możemy wziąć Patryka do jury by ocenił efekt.
- To mi pochlebia.- wydusił z siebie mężczyzna, czując dotyk kochanki na swojej męskości. A Perka czuła jak duże się robi owo wybrzuszenie w spodniach. Żeby tylko materiał wytrzymał. Tymczasem palce Świergi wślizgnęły się pod koszulę i zaczęły prowokująco wodzić po rozpalonym kwiatuszku Zofii, powoli i delikatnie dotykając wrażliwych obszarów.
- Ale… mi się podoba moja garderoba. I nie… czułabym się dobrze...paradując jak.. jakaś modelka.- Jagoda mówiła bardzo cicho i wstydliwie. Musiał to być dla niej duży problem.
- Jak uważasz. - Perka przytaknęła starając się skupić na posiłku. Zabiegi Asi sprawiły, że także jej stopa zaczęła się przesuwać po spodniach Patryka, w górę i w dół po jego męskości. - Byłam tylko ciekawa, ale nie musimy zaspokajać mojej ciekawości.
- Może.. bez tego jury… dobrze?- odparła ugodowo Jagoda przyjmując z ulgą jej słowa. Mężczyzna nic nie mówił starając się jeść i panować nad oddechem. Zabiegi stopy Perki mu tego nie ułatwiały, tak jak jej nie ułatwiały sytuacje palce Joanny, zanurzające się między płatki jej kwiatuszka i poruszające się tam leniwie.
- Dobrze. - Perka odpowiedziała na tyle spokojnie na ile była w stanie i spojrzała na Asię. - Nie smakuje ci?
- Nie jestem pewna, czy aby na taki posiłek mam ochotę.- odparła flegmatycznie dziewczyna, jakby to nie jej palce poruszały się w intymnym zakątku Perki, rozpalajac zmysły “kuchareczki” przyjemnymi doznaniami.- Ale chyba nam się nie spieszy z posiłkiem… prawda?
- Nie marudź tylko jedz.- rzekła ze śmiechem Ruta, która pałaszowała posiłkiem, wraz z Wilgą, dyszący ciężko Patryk też miał problemy z jedzeniem.
- Och? - Perka udała zdziwienie. - A na jaki posiłek masz ochotę? Trzeba było mówić wcześniej, mogłam ugotować coś innego. - Zosia wróciła do posiłku, ściskając uda tak by utrudnić Świerdze zabawę. O ile poczynania blondynki były bardzo przyjemne, zaczynały ją lekko irytować.
- Na ciebie… polaną miodem… który mogłabym zlizywać.- Joanna szepnęła bardzo cicho wprost do ucha Perki z niewinną minką. Uwięziona między udami dłoń przestała poruszać palcami, a Ruta i Wilga przyglądały się z ciekawością obu czarownicom, wyraźnie zaintrygowane tymi szeptami. Patryk… którego obszar między udami pieściła przez spodnie stopa Zosi, nie mógł skupić się na niczym innym.
Perka uśmiechnęła się odrobinę ironicznie.
- To niezdrowo jeść słodycze na noc. - Odpowiedziała normalnym głosem, nie zważając na szepty Asi. Powoli odłożyła sztućce na pustym talerzu z trudem panując nad lekko drżącymi dłońmi. Po chwili dodała szeptem. - A ja nie planuję być niczyim posiłkiem.
- Sama zapytałaś.- odparła niewinnym tonem Aśka, powoli skubiąc zawartość swojego talerza i leniwie poruszając uwięzionymi palcami. -... o moje gusta kulinarne. Nie mówię, że masz je spełnić.
- Cieszę się. - Perka zabrała stopę z krocza Patryka i wstała od stołu. Spojrzała na Aśkę z góry całkowicie ignorując doskonale widoczny z tej pozycji dekolt. - Wybaczcie mi na chwilę. - Nie czekając na ich reakcję, opuściła kuchnię. Jeśli Aśka chciała się bawić, niech znajdzie sobie inną ofiarę. Ruszyła w kierunku swojej sypialni by znaleźć jakieś majtki i spodenki.
Na szczęście Aśka nie podążyła za nią. Patryk jednakże też nie, ani Jagoda… Możliwe, że oboje zachować jakieś pozory w związku z sytuacją. Zwłaszcza Patryk chciał się zachować porządnie i nie być powodem do plotek i jakichś domysłów wśród studentek.
 
__________________
I don't really care what you're going to do. I'm GM not your nanny.
abishai jest offline  
Stary 21-07-2018, 22:16   #29
 
abishai's Avatar
 
Reputacja: 1 abishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputacjęabishai ma wspaniałą reputację

Perka w spokoju znalazła jakieś ukryte proste majtki i krótkie dżinsowe spodenki. Działania Aski nie ułatwiały jej podania Patrykowi wywaru i będzie musiała się poważnie zastanowić jak to zrobić. Niestety myślenie nie szło jej najlepiej gdy napalona wilczyca ładowała jej pod koszulę swoje paluchy. Nadal lekko poirytowana ruszyła w kierunku strychu by dokończyć przygotowania. Zgarnięcie wybranych ziół nie zajmie jej zbyt wiele czasu, a przynajmniej nieco ochłonie.
Im dłużej była na strychu tym lepiej czuła w jak absurdalnej sytuacji się znalazła. Została tu by pomóc Wildze, a nie zmagać się z tym wszystkim, a szczególnie z fantazjami Aśki. Związała zioła w płóciennym woreczku, szepcząc cicho urok, zgarnęła kilka świec i wszystko to zniosła na dół, zostawiając w swojej sypialni. Do kuchni wróciła po ponad pół godzinie.
I z ulgą stwierdziła, że nie było tu tak źle. Towarzystwo piło wino rozmawiając na temat okolicznych atrakcji. Patryk odpowiadał to na zadawane zblazowanym tonem pytania Joanny, to na entuzjastyczne pytania Marylki. Dziewczyny nie próbowały flirtu z nim… choć niekiedy wplątały dwuznaczności w swoje wypowiedzi, a Jagoda zajęła się zmywaniem.
- Hej.. długo cię nie było. Coś się stało?- zapytał Patryk na widok wchodzącej Zofii.
- Zapomniałam o jednej rzeczy, którą powinnam była ogarnąć. - Perka uśmiechnęła się do mężczyzny i sięgnęła po swój kieliszek z winem by je dopić. Podeszła z naczyniem do Jagody, nie chcąc siadać obok Aśki. - Pomóc ci?
- Jeśli chcesz…- odparła z nieśmiałym uśmiechem Jagoda i zerknęła na Zosię zmartwiona czymś.
- Z chęcią. - Perka odstawiła kieliszek i zabrała się za ogarnianie rzeczy po gotowaniu. Korzystając z okazji delikatnie nachyliła się ku Wildze. - Coś się stało?
- No… wyszłaś… chyba coś między tobą a Świergą się stało…- odparła cicho i trwożliwie malarka.- Jest się czym martwić?
- Nie chcę być jej zabawką ale chyba nie ma czym się martwić. - Perka wzruszyła ramionami. - A tak na spokojnie przygotowałam resztę rzeczy.
- Martwię się tym trochę. Nie wiem co powinnam robić, gdyby… nastąpiły kłótnie…- dodała cicho okularnica.- Nie radzę sobie za dobrze z kłótniami i agresją.
- Nie martw się, nie planuję się z nią kłócić. - Perka potargała włosy malarki i zabrała się za wrzucanie rzeczy do zmywarki.
- Dobrze… postaram się.- odparła ciepło Jagoda pomagając kochance przy wkładaniu talerzy do zmywarki.
Perka uśmiechnęła się i podeszła do Patryka stając za jego plecami. Odstawiła swój pusty kieliszek na stół.
- Dziewczyny, bardzo dały ci popalić pod moją nieobecność? - Spytała, opierając dłonie na jego ramionach.
- Troszeczkę. - odparł z uśmiechem Patryk, zerkając za siebie.- Jestem co prawda miejscowy, ale brak mi kwalifikacji na przewodnika.
Czarownica zajęła miejsce obok mężczyzny i dolała sobie wina do kieliszka. Uniosła butelkę.
- Komuś dolewkę? - Już bez irytacji spojrzała na Aśkę.
- Zawsze!- stwierdziła entuzjastycznie Ruta, a Świerga skinęła głową podobnie jak Patryk. Jedynie Wilga nie była zainteresowana kolejną lampką wina.
Perka nalała wszystkim chętnym do kieliszków i sama się napiła.
- To od czego zaczynamy zwiedzanie, panie przewodniku? - Uśmiechnęła się do Patryka.
- Kościółek z siedemnastego wieku to podstawa, cmentarz tatarski, meczet nie ocalał, ale na jego ruinach rośnie stary wiśniowy sad. Jest wiele pięknych i dzikich zakątków okolicy. Trzeba jednak dotrzeć do nich konno.
- Ja uwielbiam jazdy na konikach! - wtrąciła entuzjastycznie Ruta.
- Ja jeździłam dawno temu i raczej niewiele. W ramach studiów organizowano nam takie rozrywki. - Perka dotknęła pod stołem swoim udem, uda Patryka. W porównaniu z tym co robili całkiem niedawno dotyk był całkiem niewinny.
- Mam w stadninie kilka bardzo łagodnych wierzchowców. - zaproponował Patryk. - Może się kiedyś wszyscy wybierzemy?
- Konie jakoś mnie nie lubią. - stwierdziła Świerga krótko. - Więc ja raczej nie.
- Ja nie jeżdżę konno. - przypomniała Patrykowi Jagoda.
- A jest coś bliżej? Zawsze moglibyśmy podjechać autem i się przejść kawałek. - Perka rozejrzała się starając się zlokalizować karafkę z naparem. Niestety ta została na blacie i teraz miała poważny dylemat jak podać jej zawartość mężczyźnie.
- Jest ten stary młyn w sąsiedniej wsi, ale musielibyśmy być bardzo ostrożni. - wyjaśnił Patryk z uśmiechem.
- A to czemu? - zapytała Aśka.
- Ponieważ jest on własnością prywatną i znajduje się na ogrodzonym terenie. Więc zwiedzanie go jest tak jakby… nielegalne. - wyjaśnił.
- Brzmi dobrze. - Zosia zaśmiała się. - Dawno przed nikim nie uciekałam.
- Obawiam się że nie jest to tak niebezpieczne jak brzmi. - zaśmiał się Patryk. - Nastolatki umawiają się tam na potajemne schadzki, dzieciaki na testy odwagi.
- Proponujesz nam schadzkę czy test odwagi? - Perka mrugnęła do mężczyzny i rozlała resztę wina z butelki.
- Schadzka z czterema ślicznymi dziewczętami na raz to chyba nadmiar szczęścia, nieprawdaż? - zapytał żartobliwie mężczyzna i dodał ugodowo. - Więc niech będzie ten test.
- Lubisz testy? - Perka wyszczerzyła się ciekawa czy Patryk przypomni sobie, że ostatnio także rozmawiali o “testach”.
- Niektóre. Zwłaszcza te, które zdaję na piątkę. - mrugnął porozumiewawczo do Zosi uśmiechając się łakomie.
- Hm… chyba ostatnio nie otrzymałeś oceny. - Perka rozejrzała się po stole i widząc puste kieliszki spytała. - Kontynuujemy wino czy poszukać czegoś mocniejszego?
- Wino.- stwierdziła Świerga, a malarka poparła ją skinieniem głowy.
- Coś mocniejszego! - wrzasnęła entuzjastycznie Marylka i spojrzała po wszystkich z błagalną miną, zwłaszcza na Joannę licząc że zmieni zdanie.
- A nasz gość na co ma ochotę? - Perka wstała od stołu spoglądając na Patryka.
- Ja… właściwie nie powinienem tyle pić. Po ostatnim razie film mi się urwał i…- Patryk zaczerwienił się przypominając co mu się “śniło”.
- To ja potowarzyszę Marylce. - Zosia zabrała się za zgarnianie kieliszków. - Opłuczę bo nieco zmieniam wam wino.

Perka wymyła kieliszki i zabrała się rozlewanie trunków. Sobie i Rucie nalała do niewielkich kieliszków jakiejś nalewki, a reszcie wina, wzbogacając te, które planowała podać Patrykowi, wywarem upewniając się, że dziewczyny go zagadują.
Wręczyła wszystkim kieliszki i uniosła swój.
- To za spotkanie?
- Za spotkanie !- cała piątka wychyliła trunki, Patryk swój zaprawiony nieco. Uśmiechnął się wesoło po wypiciu, a potem… jego wzrok robił się taki jak ostatnio, nie do końca obecny.
Perka ostrożnie przeczesała jego włosy. Zrobiło się jej nagle odrobinę żal mężczyzny. W myślach obiecała sobie, że następnym razem pozwoli mu zachować świadomość.
- To… chyba ułożymy cię spać. - Pogładziła policzek mężczyzny i spojrzała na czrownice. - A my bierzemy się do pracy?
- Tak. Czuję się taki jakiś… śpiący.- stwierdził monotonnym głosem mężczyzna.
- To zależy ile tej pracy nam jeszcze zostało. Do Burzy… jeszcze parę godzin.- ni to rzekła ni to spytała Joanna zerkając na Wilgę, ta zaś potwierdziła jej słowa skinieniem głowy.
Perka przygarnęła głowę Patryka do swojej piersi by jego senne wspomnienia skupiły się na tym elemencie, a nie rozmowie.
- Gdybyśmy razem poprosiły Wiły o wsparcie, pewnie szybciej udałoby się zapanować nad pułapką. Więc… na to co najmniej godzina.
- Wiesz że Wiły są… trochę… nieobliczalne? - stwierdziła nieco zaniepokojona Joanna.- I co chcesz im dać w zamian? Nas?
Perka spochmurniała gładząc włosy mężczyzny.
- Myślałam o sobie. - Mruknęła.
- Jedna może im nie wystarczyć…- stwierdziła zamyślona wilczyca.- Bywają kapryśne ostatnio, przez tą całą cywilizację i … nowe religie. Gdy ja ostatnio płaciłam im… to…- potarła się po czole. -Niemniej… rzeczywiście, pomoc Wił może być wielce przydatna.
- Wiem. Pytanie czy któraś z was chciałaby… robić za zapłatę? - Przesunęła spojrzeniem po towarzyszkach.
- Niech będzie…- westchnęła Świerga i rzekła do Jagody.- Zaprowadź go do pokoju i połóż w łóżku.
Spojrzała na Zosię.- Miejmy to za sobą.
Perka przytaknęła i przekazała Patryka Wildze.
- Zajrzymy do mojego pokoju, po dwie rzeczy?
- Dobrze…- stwierdziła Joanna i zerknęła na Marylkę.- A ty zbierz te swoje mikstury, w najgorszym przypadku… będziemy potrzebować pomocy wcześniej.
Po tych słowach ruszyła za Zofią.
- Przepraszam za wcześniej. - Perka odezwała się gdy na chwilę przekroczyły próg jej pokoju. Zgarnęła przygotowany woreczek z ziołami i świecę.
- Przeprosiny przyjęte.- odparła spokojnym tonem głosu Świerga, jakby nieco nieobecna. - Robiłaś to już kiedyś?
- Prosiłam Wiły czy stawiałam pułapkę. - Po chwili namysłu Zosia zgarnęła też swój kościany nóż i tak wyposażona podeszła do wilczycy.
- Wiły…- rzekła krótko Aśka pocierając podstawę nosa. - Oczywiście że chodzi o Wiły.
- Tak. - Perka ruszyła korytarzem prowadząc Aśkę do przygotowanego ogniska. - Jest powód dla którego reaguje na dotyk tak jak reaguję… kilka powodów.
- Potrafią być miłe, kuszące, słodkie… ale są… - westchnęła głośno Joanna.-... nieokiełznane jak natura. I groźne jeśli urażone. I spragnione… hołdów, pieszczot, a czasem… krwi. Przynajmniej te, które ja wezwałam.
Perka przytaknęła i wyszła z dworku.
- Odrobinę takie jak ty. - Uśmiechnęła się ponad ramieniem do Aśki.
- Ja staram się trzymać moją bestię na wodzy. Zazwyczaj.- obruszyła się blondynka, ale bez entuzjazmu. Podążała powoli za Zosią rozglądając się niepewnie.- Może i sięganie po pomoc Wił to dobry pomysł. Ale przyznam, że wolałabym… nie musieć tego robić.
- Ostatnio gdy stawiałam pułapkę… wyszło to średnio. - Perka zmarkotniała. - Nie chce ryzykować, a już przywykłam, że wszyscy się na mnie wyżywają.
- Bez przesady…- zachichotała Świerga kładąc dłoń na jej ramieniu i zatrzymując ją. - Masz w sobie trochę ognia, równie dobrze ty byś mogła mnie przyszpilić do ściany i wykorzystać paluszkami. Gdybyś tylko naprawdę się postarała.
- Może gdybyście dały mi nieco zgłodnieć. - Zosia uśmiechnęła się do Aśki.
- Musiałybyśmy cię związać… bo nawet gdybyśmy wszystkie trzy przeszły tymczasowo na celibat, to jest jeszcze ten cały Patryk.- przypomniała z ironicznym uśmiechem wilczyca.
- Gdyby tylko on się mną zajmował byłabym na głodzie. - Mrugnęła do wilczycy.
- No może…i masz rację. A jeśli o mnie chodzi, mogę trzymać rączki przy sobie… o ile nie będziesz mnie kusiła i prowokowała.- odparła z uśmiechem Joanna. - Ciężko by było, ale potrafię… się wstrzymać.
- Lubię tą twoją napastliwość, choć irytuje mnie ta cała dominacyjna gadanina i… czasem muszę się skupić na tym co mam do zrobienia. - Perka odsunęła się lekko. - A co do kuszenia… chyba zgarnęłaś wszystkie moje prowokacyjne ciuchy.
- Ten akurat należał do pra czy praprababki Wilgi.- stwierdziła blondynka poprawiając sukienkę na sobie.
- Wiem i nadal nie znajduje się w mojej garderobie, więc nie będę cię w nim kusić.
- Jakoś ci się udaje i bez tego kusić.- wymruczała Aśka i rozejrzała się dookoła. Dotarły bowiem do przygotowanego wcześniej ogniska.
- To tu?- zapytała.
- Tak. - Perka przecięła świecę na pół i wydobyła knot na wierzch. Nie spodziewała się, mimo wszystko, że ktoś jej pomoże. - Jedną rzecz odziedziczyłam po swoich przodkiniach. - Uśmiechnęła się do wilczycy i zaczęła się rozbierać. Miała dość poświęconych ubrań. - Czuć ode mnie seksem.
- To… prawda.- mruknęła w odpowiedzi Jagoda zsuwając z ramion sukienkę i uwalniając swój biust. - Czuć.
Perka sprawnym ruchem rozwiązała gorset, uwalniając swoje piersi, które opadły nieco. Korzystając z okazji, wzięła w końcu głębszy oddech.
- No to do roboty.
- No to… pomóc ci z resztą…- spytała Świerga opierając dłonie na biodrach i zsuwając z nich sukienkę i stając przed rudą czarownicą nago.
- Będę wdzięczna. - Perka przesunęła spojrzeniem po nagim ciele blondynki czując jak ten widok przyjemnie drażni jej zmysły.
Wilczyca podeszła do Zosi i przesunęła palcami po biodrach i brzuchu dziewczyny. Musnęła paznokciami po skórze wydając cichy pomruk i zabrała się za rozpinanie jej spodenek.
- Jak ty sobie radziłaś w tej puszczy? - Perka przesunęła dłonią po piersi blondynki.
- W jakim znaczeniu tego słowa? - spytała Joanna drżąc pod dotykiem palców Zosi, po czym zsunęła je w dół kucając przed nią. Jej twarz znalazła się na wysokości majteczek dziewczyny.
- Z kim zaspokajałaś swoje potrzeby? - Perka poczuła jak jej bielizna robi się lekko wilgotna.
- Z dużym plastikowym i brzęczącym… najczęściej. Czasem z zagubionymi turystami lub turystkami…- szeptała ogrzewając ciepłem swojego oddechu odsłaniane łono.- Czasem… z likantropami. Czasem… jak… byłam pijana… i znudzona… szukałam rusałek.
- Nigdy nie byłam z likantropem… - Perka odezwała się cicho i przeczesała blond włosy Aśki.
- To tak samo jak ze mną… przy czym likantrop się nie hamuje… i nie są zbyt pomysłowe w seksie.- zamruczała Joanna i musnęła czubkiem języka wrażliwy punkcik na łonie kochanki.- Rozpalona jesteś.
Asia zaśmiała się cicho i potarmosiła włosy Świergi.
- Ty mnie dotykałaś… dotykasz… przez chwilę mogłam się pocieszyć Patrykiem. Czemu miałabym nie być rozpalona?
- Mam to tak zostawić? Czy kontynuować?- zapytała w odpowiedzi kucająca blondnka i dodała. - Sama też nie jestem pustynią.
- Coś czuję, że wilgoć tam na dole, może nam tylko pomóc po wezwaniu Wił… - Perka uśmiechnęła się ciepło. - A ty od czego jesteś mokra?
- Myślisz, że dotykanie ciebie nie jest pobudzające… albo to pochylanie się z gołą pupą na wierzchu… albo… inne widoki ?- Świerga wstała i przeciągnęła się. - Jesteś bardzo seksowną kobietą moja droga. To że zachowuję się powściągliwie, nie oznacza że jestem bryłą lodu.
Perka wręczyła jej połówkę świecy i potarła opuszkami knot swojej.
- Cóż… to ty zabrałaś mi majtki. - Mrugnęła do wilczycy i szepnęła cicho. - Swarożycu udziel nam wsparcia. - Po dwóch kolejnych ruchach knot zajął się ogniem, odrobinę nienaturalnym, jakby zbyt intensywnym. - Gotowa?
- Gotowa…- odparła blondynka lekko drżąc ze strachu.
Perka zapaliła świecę Aśki od swojej i przyklęknęła przy ognisku. Ostrożnie przyłożyła płomień do zebranego drewna, patrząc jak dar Swarożyca, szybko przyjmuje nową ofiarę.
- Wiły, siostry nasze, córy Mokoszy, prosimy was o pomoc. - Szeptała cicho urok, wsypując do płomieni wybrane zioła, dary dla matki wilgotnej ziemi i jej cór.

Zawiał wiatr… powietrze zrobiło się chłodne i jakby wilgotne, mimo ognia strzelającego płomieniami do nieba. Obie czarownice wiedziały, co to oznacza.
Wiły nadchodziły. Wkrótce spomiędzy roślin wynurzyła się pierwsza z nich. Naga kobieta o nieludzkiej gibkości, opleciona na ciele gdzieniegdzie pasmami roślinności. Jej czoło zdobiły wijące się niczym czułki zielone pędy. Nie była sama… kolejna wiła zachodziła z drugiej strony, a z drzewa pobliskiego wynurzała się kolejna, zapewne ich przywódczyni.
Perka wyprostowała się, pozwalając by jej nagie ciało oświetliły płomienie.
- Witajcie. - Dygnęła, w stronę tej, którą uznała za przewodniczkę grupy.
- Po co nas wzywacie?- rzekła ciemnowłosa, a pozostałe zaszły dwie czarownice od tyłu. Ich czułki muskały ramiona i piersi obu kobiet.
- By prosić was o pomoc w przygotowaniu pułapki. - Perka poczuła jak jej ciało drży od nietypowego dotyku.
- Na jedno z nas…. ducha…- szeptała muskająca jej piersi niziutka i piegowata wiła.
- On już nie jest…- wtrąciła wilczyca, czując czułki wodzące po jej szyi.
- To duch, który zabija inne duchy… zabija zwierzęta i ludzi. - Perka wyprężyła się, czując jak jej piersi nabrzmiewają. - Cierpi… a my chcemy skrócić jego męczarnie.
- To szlachetne… ale nie przeszkadzało wam jak zabijał duchy…- mruknęła czarnowłosa wiła podchodząc bliżej. Nachyliła się ku Zosi i jej czułki zaczęły ocierać się o szczyty piersi Perki.- Dopiero, gdy zwierzęta gospodarskie to wtedy.
- On i dla nas jest niebezpieczny… ale gdy skryjemy się, poczekamy… sam umrze.- mruknęła ta z wił która stała za Świergą i pieściła jej szyję czułkami.
- Wiecie, że nie łatwo dowiedzieć się, że któreś z was umarło… na ślad natrafiłam przypadkiem i… gdybym wiedziała więcej, starałabym się zrobić coś z tym szybciej. - Perka czuła jak jej głowa zaczyna odpływać. Musiała szybko zakończyć rozmowy. - Nie proszę byście zrobiły to za darmo.
- A co nam dacie?- mruczały zaciekawione wiły.
- Siebie… na tak długo jak palą się te drwa. - Głos Perki przerodził się w podniecony pomruk.
- A co żądacie… w zamian? Jaką pomoc?- zapytała czarnowłosa, podczas gdy druga wiła obłapiła już Świergę od tyłu ściskając dłońmi biust blondynki i wodząc ustami po jej szyi, a czułkami muskając policzek i wargi.
- Dużą… pomoc...- warknęła równie gniewna co podniecona Joanna, podczas gdy niziutka wiła kucnęła wodząc czułkami po pupie Perki.
Zosia odrobinę podświadomie, rozszerzyła nogi i poczuła jak zebrana wilgoć, spływa po jej udzie.
- Pułapkę na.. na borowego… klatkę z cierni, na tak długo, aż nie uda nam się go… zgładzić. - Szeptała, starając się z całych sił by jej słowa były sensowne.
- To możemy zrobić…- Perka poczuła jak czułki niziutkiej wiły przesuwają się między udami muskając jej intymny zakątek leniwie i pieszczotliwie. Gdzieś tam za sobą słyszała sapnięcia pobudzonej Świergi, której ciałem bawiła się trzecia z wił.
- Więc… w świetle ognia Swarożyca, na ziemi naszej matki Mokoszy… zawieramy układ? - Niemal wyjęczała, starając się z całych sił by nie zacząć się nabijać na delikatne czułki.
- Tak..- czarnulka przylgnęła ustami w pocałunku oplatając czułkami szyję Perki i ocierając się biustem o jej własny biust. Druga wiła języczkiem pieściła uda stojącej (jeszcze) Zosi, a czułkami wślizgiwała się w jej intymny zakątek. Było to niezwykłe uczucie. Delikatne witki poruszały się dość ostrożnie w kwiatuszku Perki. Małe i wąskie, ale nie dające się zignorować. Perka odwzajemniła pocałunek, ostrożnie sięgając by objąć całującą ją wiłę.
Poczuła pod palcami chłodne ciała ducha, który mruczał tuląc się do jej ciała i całując zachłannie. Podczas gdy drugi duszek, poruszał swoim witkami w jej kwiatuszku i kąsał jej uda delikatnie. A to wszystko… w akompaniamencie pojękującej głośno Świergi. Perka cieszyła się, że nie musi już nic mówić. Przytuliła do siebie mocniej całującą ją wiłę, starając się nie zgnieść tej, która drażniła jej kobiecość. Tak bardzo chciała by wypełniło ją coś większego… bardziej stanowczego. Obawiała się jednak drażnić wiły, więc trwała w tym stanie czując jak jej całe ciało zaczyna drżeć.
- Połóż się… - usłyszała szept czarnowłosej przywódczyni i obie wiły pomagały osunąć się jej na kolana. - Czas na ofiarę.
Ofiarę z niej. Na szczęście nie były to celtyckie duchy. Nie wymagały ofiary z krwi… a jedynie z “mleka” i “miodu”. I ciało Perki poprzez rzucone na nie uroki miało im tej ofiary dostarczyć.
Zosia ułożyła się posłusznie, wpatrując się stojące nad nią wiły. Była na tyle podniecona, że nawet trawa zdawała się teraz pieścić jej ciało.
Liderka kucnęła nad głową czarownicy i docisnęła swą kobiecość do jej ust.
- Pij…- szeptała cicho, a jej kwiatuszek moczył się tak bardzo, że była niemal źródełkiem. Druga wiła muskała jej kobiecość własnym językiem. A co robiła trzecia… cóż, jęki Świergi brzmiały coraz bardziej zwierzęco.
Zosia ułożyła dłonie na biodrach liderki i zaczęła spijać jej soki, wodząc językiem po jej wrażliwym punkciku i raz po raz zanurzając go w jej kwiecie.
A było co spijać. Ów nektar wiły wlewał się do gardła i oszałamiał nie tyle smakiem, co… samą zawartością wpływającą na jej ciało. Biust nabrzmiał i powoli zaczęło mleko wypływać z zosinych piersi wywołując wyraźne pobudzenie i łakome spojrzenia wił.
- Ofiara, ofiara…- szeptały, ale ich czarnowłosa przywódczyni mruknęła. - Jeszcze nie… druga nie jest -
Perka czuła, że chce więcej.. mocniej. Ta opieszałość drażniła ją, szczególnie teraz gdy jej kochankowie byli tacy… zapalczywi. Ujęła swoje piersi, ściskając je lekko i czując, jak mleko spływa po jej własnych palcach.
- Odrobina chyba nie zaszkodzi.. prawda? - Wymruczała wpatrując się w liderkę grupy.
- Szeptyca… ty możesz. - zadecydowała przywódczyni. I wiła dotąd wodząca językiem po intymnym zakątku Perki wdrapała się po jej ciele, objęła ustami lewą pierś czarownicy wbijając w nią kiełki i zachłannie ssała upijając się zosinym mlekiem. Ocierała się przy tym udem o rozpaloną kobiecość Perki. Sama Zosia zaś mogła spojrzeć na Świergę. I jak była przygotowywana… półprzytomna, o nastroszonych włosach, meszku pokrywającym jej ramionach i… coraz większej męskości pomiędzy udami, tkanej z cieni przez drugą wiłę. Blondynka miała być jej rytualnym kochankiem.
Perka jęknęła widząc co duchy zrobiły z jej towarzyszką. Asia ją posiądzie… już za chwilę… Ze zniecierpliwienia, zaczęła przesuwać stopami po ziemi. Poczuła jak ciało przeszedł przyjemny dreszcz i naparła biodrami, mocniej na udo spijającej ją wiły. Ostrożnie sięgnęła palcami do posilającego się ducha i zanurzyła je w jej kobiecości.
Widok oręża szykowanego do podboju sprawił, że Zosia nie mogła oderwać oczu od drugiej czarownicy, czując przy tym wilgoć spływającą po jej własnym języczku, wilgoć na swoich palcach i między udami. Miłosne soki wiły uczyniły jej ciało bardzo wrażliwym i spragnionym dotyku. Pierś wolna od ust ducha domagała się pieszczot, więc druga dłoń Perki mimowolnie ją ściskała pokrywając białym nalotem. Jeszcze trochę i… oprawczyni Świergi odstąpiła od niej, a ta ruszyła ku Zosi by posiąść ją całkiem imponującym orężem. A choć wydawał się on jedynie grą światła i cieni, ruda czarownica była pewna, że w dotyku był jak najbardziej realny
Zosia rozchyliła szerzej nogi, wpatrując się w nadchodzącą kochankę. Starała się nie przerywać pieszczot liderki i leżącej na niej wiły, jednak coraz trudniej przychodziło jej skupienie się na tych czynnościach. Nagle… czarnowłosa odstąpiła od Perki i przegoniła pijącą wiłę. Wszystkie trzy cofnęły się od niej i czekały, aż Świerga zajmie się leżącą kochanką. Ich łakomy wzrok spoczywał na ciągle produkujących mleko piersiach dziewczyny. Najwyraźniej zamierzały się do nich przyssać jak tylko Joanna weźmie leżącą kochankę. Ta klęknęła i chwyciła Zosię za uda. Ocierając się nowym dodatkiem do jej ciała spytała chrapliwym tonem głosu.
- Gotowa?
- Gorzej… wygłodniała. - Niemal wyjęczała wpatrując się w Aśkę.
Odpowiedź przyszła w czynach, nie słowach. Blondynka niemal nabiła ciało kochanki na siebie wypełniając jej ciepły i wilgotny zakątek twardą obecnością. Nie przejmując się ewentualnym bólem partnerki, Świerga napierała biodrami mocno i pospiesznie, tak by ruda czarownica czuła jak najgłębiej podbijający ją produkt czarów wił. Te zaś rzuciły się na jej biust jak dzikie zwierzęta, pochwyciły dłońmi piersi, zacisnęły usta na ich szczytach ssąc liżąc i pijąc. Ściskaly mocno jakby chciały wydoić z nich całą zawartość. I to mimo faktu, że podany Perce nektar uczynił hojnie obdarzoną, a mleko wypływało obficie. Przepychały się, bo piersi były dwie , a ich trzy. Perka chwytała głowy atakujących ją wił, dociskając je do swoich piersi. Każde kolejne uderzenie przynosiło odrobinę ulgi dla wygłodniałego ciała, niestety sprawiało jednocześnie, że chciała więcej. Narastająca frustracja i napięcie były nie do wytrzymania.
- Mocniej… Asiu mocniej. - Szeptała rozpalonym głosem, widząc jak obraz kochanki staje się rozmazany od obezwładniającej ją przyjemności. Każdy kolejny sztych przynosił nieco ulgi, wiły obdarzyły blondynkę odpowiednim instrumentem, a Asia miała w swoim ciele dośc siły i drapieżności by zrobić z niego użytek i napierać brutalnie nim na kochankę. Piersi Perki falowały by zapewne, gdy nie fakt że ściskane, kąsane i lizane były uwięzione pod ciałami spragnionych wił. Jak i sama Perka nie mogąca ślizgać się ciałem na śliskiej trawie, przyjmowała na siebie impet kolejnych mocnych pchnięć kochanki. Raz po raz, bez litości i wytchnienia. Spełnienie przyszło przy którymś z kolejnych mocnych uderzeń. Ciało Perki wygięło się w łuk, na tyle na ile pozwalały na to wiły. Towarzyszył temu głośny okrzyk, który poniósł się echem po łące. Co jednak nie zmieniło jej sytuacji. Wiły nie cofnęły uroków, nadal zachłannie miętosząc jej piersi by wydusić jak najwięcej mleka dla siebie, jak i nadal utrzymując Aśkę w stanie gotowości. Świerga nie przerwała podbojów mimo, że drżąc od niedawnych doznań, Perka dochodziła do siebie po niedawnej ekstazie. Niemniej obie czarownice były tu złożone w ofierze i niczym niewolnice musiały spełnić kaprys swoich władczyń. Teraz gdy w końcu Zosia dała upust swojej frustracji, mogła się skupić na doznaniach ofiarowywanych jej przez duchy i kochankę. Czuła nietypowy oręż zanurzający się w jej wilgotnym wnętrzu, każdą jego nierówność. Głaskała głowy pijących z niej wij. Mleko.. dały im mleko… tylko co z miodem? Spojrzała na swoje skąpane w mleku palce i z zaciekawieniem oblizała je.
Smakowało inaczej, nieco słodko i bardzo nieziemsko… przypominało słodką śmietankę i sprawiało błogość w głowie… wyostrzając jeszcze bardziej zmysły. Perka czuła życie dookoła niej. Miała świadomość każdego robaczka kryjącego się w pobliskich trawach i wiedziała ile tych traw dookoła jest. Oczywiście niełatwo było skupić myśli na tych detalach czując przyjemnie wypełniającą i bezlitosną obecność kochanki w sobie i wiły przyssane do jej piersi niby pijawki. Czarownica czuła jak ponownie rozpala się w niej żar i zaczęła się obawiać że zabiegi kobiet mogą ją wciągnąć w znajomą pętlę. Zerknęła na płomienie, ciekawa ile to może jeszcze potrwać, po czym przymknęła oczy całkowicie oddając swoje ciało kochankom.
Doszła jeszcze dwa razy głośno i intensywnie, zanim wiły uwolniły Joannę od swego uroku. Ale nie ją… rozchyliły szeroko uda zmaltretowanej, ale zadowolonej Zosi i zaczęły lizać jej łono długimi języczkami i wodzić po skórze czułkami. Szczególnie rozsmakowały się w mieszance żądzy Perki i Świergi wypływającej z kwiatuszka dziewczyny. Żółtej, gęstej i aromatycznej. No tak… mogła wpaść na to sama. Miód powstaje w kwiatuszku.
- Żyjesz… jeszcze? - spytała żartobliwie Joannna dysząc ciężko, gdy leżała obok wykorzystywanej przez wiły Zosi.

- T..tak. - Wymruczała Perka i sięgnęła do swych porzuconych przez wiły piersi po czym zaczęła się nimi bawić. Czuła delikatny ból w rozchylonych mocno nogach. - Byłabyś dobrym kochankiem.
- Kochanką też jestem znakomitą. - Aśka zdobyła się na wysiłek, by chwycić dłonią za pierś Zosi, ustami pocałować drugą.
- Smaczne? - Perka aż zadrżała od tej pieszczoty.
- Mhmmm… bardzo. - mruknęła Świerga delikatnie kąsając twardy karmelek na szczycie pieri i zlizując mleko. - Bardzo… odżywcze.
Uwięziona Perka znów czuła pieszczoty ust na biuście, muskające jej uda i łono czułki wił, oraz… ich języki łapczywie sięgające w głąb jej kobiecości po więcej “miodu”. Ile tam tego było? Zosia zaczynała czuć suchość w gardle.
- Nie… nie masz ochoty usiąść na moich ustach? - Spytała, spoglądając na pieszczącą ją Aśkę.
- Nie pomyślałam o tym.- zaśmiała się Joanna i wstała. Na szczęście wiły zbyt spragnione miodu nie pomyślały o rozwianiu utkanego z cieni przyrodzenia doprawionego blondynce, ale czy Perka byłaby w stanie je zmieścić?
Zosia ostrożnie polizała nietypową męskość, ciekawa jak ta stworzona magicznie materia zachowa się pod jej dotykiem. Z zaciekawieniem patrzyła na reakcję Aśki.
Duma kochanki zadrżała, a i z ust Świergi wyrwał się cichy pisk.
- Ciekawe czy faceci też są tacy wrażliwi. - zażartowała Aśka, gdy Zosia oceniała dzielo wił pozbawione “ kule armatnich”. Skąd więc brała się amunicja w tym dziale?Jak smakowała? Wiły wydawały się je spragnione zanurzając w swoje czułki i języczki w Perce by zebrać jak najwięcej miodku.
Perka była pewna, że owszem byli tacy wrażliwi. Objęła oręż kochanki swoimi wargami i spróbowała go wziąć jak najgłębiej w swe usta, ssąc go przy tym mocno.
Aśka jęknęła głośno i bezwstydnie , klękając obejmując kolanami głowę Perki. Jej duma była całkiem rzeczywista w dotyku i pod pieszczotą ust Zosi zaczęła powoli się prężyć jak prawdziwy organ miłości. Świerga pod wpływem doznań opadła dłońmi na biust kochanki i ścisnęła piersi jej tak mocno, że mleko wystrzeliło małymi fontannami. Myśli Zosi odpłynęły, całe jej ciało skupione było na to by zaspokoić teraz swoją kochankę. Jej język drażnił miejsce, w którym powinno znajdować się charakterystyczne zgrubienie, podczas gdy biodra zaczęły napierać na penetrujące jej kobiecość języczki. Doznania płynęły znów ze wszystkich miejsc, przyjemnie drażniące języczki między udami, ściskane namiętnie piersi. I duma wypełniająca usta. Twarda i duża… smakowita. Co więcej, Aśka zaczęła powoli napierać biodrami rytmicznie, lekko wciskając swój tymczasowy organ w głąb ust wielbiących go. Gdy oręż kochanki wsunął się do gardła Zosi, ta musiała zaprzestać bardziej złożonych pieszczot, skupiając się jedynie na tym by obejmować ją jak najciaśniej swymi wargami. Dłonie, przyłączyły się do rąk wilczycy, miętosząc i tak już obolały biust. Po raz kolejny doszła, okrzyk jednak został stłumiony przez wypełniającą ją obecność, a soki spite przez wiły.
Nie mogła jednak złapać oddechu z powodu męskości kochanki. Pulsującej i drżącej i niewątpliwie pełnej owego… płynu, którym upijały się wiły. Kilka kolejnych ruchów i Aśka doszła uwalniając do ust słodki i aromatyczny trybut. Smakował jak miód, wypełniał usta i spływał szybko do gardła. Był cieczą, nic dziwnego więc że wiły mieszały go w ciele Perki w bardziej gęstą substancję. Ledwo Zosia go posmakowała a już go nie było.
Perka spiła jak najwięcej i rozchyliła wargi uwalniając swoją kochankę. Ta odsunęła się dysząc i pogłaskała Zosię po głowie szepcząc.
- Przepraszam nie mogłam tego powstrzymać.
Zosia wzięła kilka głębszych oddechów, po czym uśmiechnęła się.
- Nie ma za co… Było słodziutkie. - Zerknęła w dół na posilające się wiły. - Jak to jest go mieć?
- Dziwnie… zresztą nie wiem czy go mam… nie czuję go, chyba że jest dotykany przez ciebie… lub przez nie. -Świerga machnęła dłonią która przeszła przez cienistą męskość jak przez powietrze. - Widzisz?
Perka sięgnęła dłonią do oręża kochanki, sprawdzić czy też zniknie przy zetknięciu z jej palcami. I poczuła jak muska reagujący na jej dotyk organ. Dla Aśki mogły to być tylko cienie, ale dla pieszczonej Perki doznania były realne. Na więcej doświadczeń nie było już czasu. Wiły oderwały usta od pieszczonej ofiary, a czarnulka rzekła oblizując wargi.
- Ofiara spełniona.
- Macie cudowne języczki. - Zosia uniosła się na przedramionach i spojrzała na wiły z uśmiechem. - Proszę… zajmijcie się to pułapką.
- Zrobimy to…- odparła czarnowłosa. I wiły zaczęły znikać, a wraz z nimi efekty ich uroków. Joanna utraciła męski dodatek i futerko na ramionach, a Zosia przestała produkować mleko. Ognisko wypaliło się w połowie. Wiły musiały rozciągnąć czasoprzestrzeń by ukryć ich figle przed światem ludzi.
Perka przesunęła dłonią po oblepionych mlekiem piersiach i brzuchu.
- Chyba nie chcę być w najbliższym czasie matką. - Szepnęła starając się złączyć obolałe od pieszczot nogi.
- Nie sądzę by niemowlęta gryzły piersi swoich matek. Nie mają zębów. A z nami w ciążę nie zajdziesz. No chyba że z Patrykiem. - zażartowała Świerga podając dłoń leżącej na trawie kochance.
- Ta… - Zosia przyjęła pomoc, po czym oparła się o kochankę stając na drżących nogach. - Trzy języki na raz, to jednak stanowczo za dużo. - Mruknęła, czując jak jeszcze co nieco z niej wypływa.
- Przyda nam… przyda tobie się kąpiel. I nie ma co czekać na burzę. - Świerga zaczęła zbierać ubrania, ale najwyraźniej nie zamierzała się ubierać. W sumie nie miało to sensu. Była noc, było ciemno… a nawet jeśli jakiś młody wieśniak przyszedł ich podglądać to czemu miały się tym martwić? Nie wstydziły się swoich ciał, nie dbały o reputację. A nadchodząca burza i tak przepłoszy potencjalnych ciekawskich.
Perka podążyłą za Asią w stronę dworku.
- Chciałabym… chciałabym by wypełniło mnie coś rzeczywistego. - Odezwała się w końcu po przebyciu kilku kroków. - Te ich języki… czułki… - Westchnęła ciężko. - Ten twój penis… to wszystko było dziwne.
- Masz coś konkretnego na myśli? - zapytała Aśka obejmując w pasie Zosię. - Albo kogoś? Mówimy o czymś tradycyjnym, czy może bardziej wyuzdanej fantazji ? Ognisko trwało krócej niż planowałaś. Jest czas na odrobinę zabawy.
- Widziałaś mnie z nim, prawda? - Perka zmarkotniała wpatrując się w dworek. - Widziałaś to jak na niego reaguję. Nie wiem co się ze mną dzieje, ale gdy myślę o czymś co mogłoby mnie wypełnić, przychodzi mi do głowy tylko jedno.
- Znajdź sobie drugiego, lub i trzeciego kochanka. Jeśli zostaniesz tylko przy jednym ton cóż... Zaczniesz wierzyć, że kochasz… a miłość i bycie wiedźmą, rzadko idą w parze. - poradziła Świerga.
- Przeleciał mnie w międzyczasie kozioł… jakiś obcy policjant. Dobierał się do mnie wilkołak, a ja… - Pokręciła głową. - Najgorsze, że zaczynam myśleć o zostaniu.
- Ze względu na Jagodę?- mruknęła Joanna i westchnęła głośno. - zrób na odwrót. Wsadź Jagodę na tylne siedzenie i porwij ze sobą. Wątpię by zdobyła się na protesty. Lub znajdź sobie drugiego stałego kochanka… przygodne figle mają swój urok, ale kilku stałych kochanków pozwala zachować trzeźwy osąd i zaspokoić apetyt.
- Wiem… pierwszy raz dzieje się ze mną coś takiego. - Perka spojrzała pod nogi. - Cały czas powtarzam sobie, że coś stałego… to nie jest rozwiązanie.
- Bo nie jest. Bo prędzej czy później mężczyźni chcą więcej. Seks przestaje im wystarczać, chcą wyłączności, związku, rodziny. Ale czarownica nie ma rodziny, poza matką i siostrami… chyba że wyrzeknie się czarowania i swojego dziedzictwa. - przypomniała nej reguły Świerga, co z kolei przypomniało Perce o wyborze matki Wilgi.
- Myślę, że po tym wszystkim, zabiorę Wilgę z sobą. - Perka uśmiechnęła się mimo iż czuła co najwyżej rozgoryczenie. - Może kiedyś tu wróci, ale… powinna poznać inne wiedźmy. A ja się nacieszę nim nieco i potem spróbuję zapomnieć.
- Tak będzie najrozsądniej. - zgodziła się z nią Świerga i przycisnęła mocniej do siebie całując w ucho. - Pojedziemy we cztery do mnie. Po drodze złapiemy jakichś przystojnych turystów i przetestujemy ich wytrzymałość. Będzie zabawnie.
- Chcę ją zabrać na Łysą Górę… na wielki Sabat w noc Kupały. Powinna to zobaczyć.
- Trochę ci zazdroszczę… ja się tam w tym roku nie wybieram, ale po drodze jest moja chatka, więc przynajmniej was ugoszczę. - odparła z uśmiechem Świerga, gdy dotarły do drzwi dworku. - Wolisz sama się nim nacieszyć, czy może w towarzystwie? Zrobimy z Rutą wszystko co przyjdzie do głowy i nic na co nie pozwolisz. Zasłużyłaś sobie.
- Mam ochotę na proste rżnięcie. - Perka mrugnęła do wilczycy. - Bardziej finezyjne zabawy pozostawiam na czas spędzany z wami. Dajcie nam chwilę.
- Niech będzie… idź się zabawić. Ja zbiorę resztę i zajmę się przygotowaniami. I… bądź czujna. Gdy skończy się ta noc, mogę zabrać za polowanie na ciebie.- odparła żartobliwie blondynka puszczając Perkę i ruszając do kuchni.
Zosia odprowadziła ją wzrokiem i ruszyła nago do pokoju, w którym ostatnio spał Patryk. Wykąpie się później, teraz trzeba było się zająć innymi potrzebami.
 
__________________
I don't really care what you're going to do. I'm GM not your nanny.
abishai jest offline  
Stary 22-07-2018, 21:49   #30
 
Aiko's Avatar
 
Reputacja: 1 Aiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputacjęAiko ma wspaniałą reputację
Mężczyzna leżał w swoim łóżku, nagi i ledwie przykryty kocem. Spał, choć nadal pod wpływem eliksiru który mu podała. Perka podeszła do łóżka i przysiadła na nim. Czy się zakochała? Nie do końca była pewna. Tak była “normalna", że nie uważała tego stanu za problematyczny, a jednak Świerga miała rację. Delikatnie pogładziła włosy mężczyzny nachylając się.
- Patryku, mam na ciebie ochotę. - Szepnęła mi wprost do ucha.
Otworzył oczy od razu i spojrzał na kochankę. W tym stanie nie odczuwał emocji, ale… wszak będzie to pamiętał, jako lubieżny sen. Tak jak ostatnio.
- Weźmiesz mnie? - Spytała uśmiechając się do tych nieobecnych oczu.
- Tak… - odparł Patryk i usiadł na łóżku tuż za dziewczyną. Jedną dłonią chwycił za jej pierś i zaczął ugniatać drapieżnie. Ustami wodził po szyi smakując ją zachłannymi muśnięciami.
- Mam na to ochotę.
- Mam uklęknąć? - Spytała czując jak jej ciało przeszywają przyjemne dreszcze przy każdym jego dotyku.
- Tak.. uklęknij…- nakazał mężczyzna, który w tej chwili nie miał własnej woli i któremu musiała podpowiadać na co ma ochotę.
Dla Zosi liczyło się jednak tylko to by ją wziął. Pochyliła się do przodu opierając na dłoniach i wypięła pośladki w kierunku mężczyzny.
Poczuła jak chwyta je za nie, jak zdobywa ją jednym szturmem bioder. Odetchnął głośno i szepnął.
- Mam na ciebie ochotę.- i czuła tą twardą ochotę w swym mokrym kwiatuszku. Kolejne ruchy bioder, szybkie, silne, mocne i niemal automatyczne. Wstrząsały jej ciałem wprawiając biust w w falowanie.
- Spróbujemy… ją zaspokoić. - Perka pochyliła się by wypiąć się bardziej. - Bierz mnie mocniej… szybciej.
- Tak…- padła odpowiedź, a Zosia poczuła jak nawija jej pukle na lewą dłoń i ciągnie za nie, zmuszając ciało dziewczyny do wygięcia w łuk i naparcie na pupą na podbijającą ją męskość. Opierając drugą dłoń o pośladek, Patryk rzeczywiście przyspieszył nacierając ciałem na kochankę i przeszywając ją swą dumą szybko i boleśnie. Przypominając Perce o wszak dość brutalnych zabawach jakie odbyła z wiłami i odmienioną Świergą. I jak miała mało czasu na odpoczęcie po nich. A pchnięcia przeszywajace jej ciało, były głośne, gdy ich ciała zderzały się ze sobą i nieco bolesne. Perka pojękiwała głośno. Jej kwiat… pośladki… nawet piersi i głowa były obolałe po zabawach tego dnia. Czuła, że jej ciało jest wycieńczone, a czekały ją jeszcze tańce. Ból sprawiał, że uginały się pod nią ręce i powoli docierało do niej że musi odetchnąć, zebrać siły.
- Weź… weź mnie teraz delikatnie. - Wyszeptała wprost w pościel, niepewna czy Patryk ją usłyszy. - Obróć i weź powoli i delikatnie.
- Tak…- słyszał dobrze, jego uwaga była skupiona tylko na niej. Puścił ją i obrócił na plecy… rozchylił uda i posiadł znów. Pierwsze pchnięcie było intensywnym przeżyciem. Ale kolejne ruchy bioder już delikatne. Przyciskając ją swoim ciałem kochanek poruszał się leniwie i powoli, dłońmi i ustami pieszcząc jej biust… ale delikatnie i ostrożnie. Masował i całował jej krągłości.
Perka wpatrywała się w zdobywającego ją mężczyznę. Ciało wołało o więcej, ale strudzona głowa odpoczywała. Był przystojny… miał sporo kasy. Był miły i troskliwy. Gdyby tylko nie musiała rezygnować z… Świadomość tego co mogła do niego czuć odrobinę ją bolała. W przeciwieństwie do ciała, które powoli przyzwyczajało się do nietypowej delikatności i z każdym ruchem coraz bardziej rozpalało.
Patryk był zaś nieustępliwy w swych ruchach. Powolny i delikatny, ale stanowczy. Skupiony na jej poleceniu… pieścił jej na piersi z czułością i pietyzmem, łagodząc muśnięciami języka ślady po kiełkach wił. Jego duma poruszała się leniwie bez pośpiechu podbijając jej ciało, ale czuła ją cały czas w sobie… rozkosznie twardą i wypełniającą. Daleko mu było do kozła, a nawet do cienistego dodatku Świergi… ale i tak był wystarczająco duży, by Zosia czuła rozkoszne doznania promieniujące z podbrzusza. Cieszyła się, że mają ten czas dla siebie i zamierzała się nim nacieszyć. Nie poganiała go, oparła ręce na jego ramionach i delikatnie owinęła nogi wokół jego bioder.
- Pocałujesz mnie? - Spytała ostrożnie.
- Tak…- szepnął mężczyzna i napierając nieco mocniej na kochankę, przylgnął ustami do jej ust, całując mocno i zachłannie. Pieścił jej wargi czubkiem języka przypominając jej, że choć teraz przypomina bardziej kukiełkę, to pod otumanionym urokiem umysłem, kryje się jego pożądanie… skupione na urokach jej ciała. Perka odpowiadała na pocałunki równie delikatnie. Całowała jego powieki, policzki, szczypała jego usta swymi wargami. Jednak najbardziej przerażające, jak wiele miała z tego frajdy. W brzuchu czuła te głupie motylki, a od jej twarzy nie chciał się odkleić idiotyczny uśmiech. Byłaby ślepa nie wiedząc z czym łączyć takie objawy. Odrobinę zmartwiona zaczęła przesuwać dłońmi po jego plecach, czując jak miarowy rytm pomału prowadzi ją ku szczytowi. Mężczyzna odpowiadał kopiowaniem jej działań i też zaczął obsypywać jej twarz czułymi muśnieciami warg, do których dołączyły jednak mocniejsze ruchy bioder. Urok bowiem nie mógł pozbawić Patryka instynktownych odruchów, a wzbierający w nim trybut wymuszał przygotowania do wystrzały. Przez to leniwe tempo wzrastało wprawiając ciało Perki w drżenie. Choć daleko jemu było do dzikich harców jakich zazwyczaj doświadczali.
To delikatne przyspieszenie sprawiło, że jej ciało się obudziło. Chciało więcej. Perka jednak walczyła z sobą i o dziwo zdała sobie sprawę, że ta walka ją podnieca. Jeszcze chwila… jeszcze jeden mocniejszy ruch. Oboje doszli na raz...ciało Zosi wygięło się w łuk, a jej kochanek wypełnił ją swoim pożądaniem. Nie był to najsilniejszy orgazm jaki dziś przeżyła. Te należały z pewnością do Świergi, która przemieniona przez wiły doprowadzała Perkę na skraj wytrzymałości i szaleństwa. Niemniej… było to miłe uczucie.
Perka objęła mężczyznę mocno i wciąż drżącym głosem szepnęła.
- Śpij. Musisz odpocząć.
- Tak… jestem śpiący.- miała wrażenie że mężczyzna próbował się opierać jej sugestii, a może tylko się łudziła? W każdym razie… rano będzie miał już wolną wolę. I apetyt na nią.
Gdy usnął Perka wyczołgała się spod jego rozgrzanego ciała i przykryła go kołdrą. Chwilę wpatrywała się w jego spokojną twarz upewniając się, że zasnął po czym nachyliła się i pocałowała jego zgrzane czoło.
- Kocham cię. - Własny szept odrobinę ją zaskoczył. Wstała z łóżka i szybko opuściła pokój. Musiała się jak najszybciej zająć Leszym i wyjechać.
Udała się do kuchni spodziewając się tam zastać pozostałe czarownice. I rzeczywiście tam były. Perka jako jedyna zjawiła się naga i ubrudzona śladami fizycznej miłości. Świerga dla przyzwoitości narzuciła na ciało jakąś króciutką koszulkę nocną, a pozostałe dwie były nadal ubrane.
- To nie fair. Ty się bawisz, my harujemy.- rzekła żartobliwie Ruta pokazując dłonią zgromadzone uzbrojenie, gliniane garczki wypełnione jakąś ziołową breją, komplety bursztynowej biżuterii i jakieś buteleczki z eliksirami.
- W sumie jesteśmy gotowe.- oceniła Joanna i wskazała dłonią na Jagodę.- Twierdzi że za pół godziny rozpocznie się burza. Przypuszczam, że Leszy wtedy ruszy się ze swego leża na łowy. To daje nam trochę czasu na taniec zanim do nas dotrze i zaatakuje.
- Ruszajmy potrzebuję oderwać myśli. - Perka poczuła się odrobinę lepiej widząc inne czarownice.
- Dobra… ty… się opłucz. - zadecydowała Joanna i dodała.- My się rozbierzemy i będziemy czekać przed dworkiem. Zgodnie z tym co mówiła Wilga, święte “dziewice” musiały być czyste. Przynajmniej fizycznie.
- Dobra. - Perka westchnęła i ruszyła w stronę łazienki starając się nie patrzeć w stronę pokoju gdzie spał Patryk. Starała się myć szybko ale dokładnie i pospiesznie dołączyła do pozostałych.

Te już stały przed dworkiem, nagie… trzy kusicielskie sylwetki. Czarownice, przyjaciółki, kochanki. Wilga rozpuściła włosy, ale okularów nie zdjęła. Miała na szyi naszyjniki z rzeźbionych bursztynowych bryłek, oraz bursztynowe bransolety co Joanna i Marylka. Wszystkie trzy czekały na Perkę. Ruda czarownica podeszła do nich zupełnie naga ze wciąż wilgotnymi po kąpieli włosami.
- Znajdzie się nieco biżuterii dla mnie?
- Tak… wszystkie musimy mieć ją.- Świerga podała Zosi woreczek w którym słychać było grzechoczący bursztyn.
Perka wydobyła z woreczka wszystkie elementy i zostawiła go na ławie przy ganku. Zapięła naszyjnik i bransolety. Chłodny dotyk kamieni na nagiej rozgrzanej kąpielą skórze był przyjemny i wywołał uśmiech na jej twarzy.
- Więc jestem gotowa. - Uśmiechnęła się. Mimo całego niebezpieczeństwa czuła odrobinę ekscytacji całą sytuacją.
- Dobra… pokaż co miałaś pokazać.- Joanna zwróciła się do zawstydzonej Wilgi.
- Więc nie ma… konkretnych ruchów i gestów do nauczenia.- Jagoda zamknęła oczy i zaczęła kołysać biodrami.- Trzeba poddać się pieśni burzy, wybijanej kropelkami deszczu, porywami wiatru, trzeba nią podążać.- jej dłonie zaczęły wodzić po jej własnym ciele, muskać piers i łono.- Trzeba być tą która ku sobie kochanka. Przyciągnąć piorun, okiełznać go… trzeba.. kusić tańcem.
- Chyba z kuszeniem sobie poradzimy. - Perka jak zahipnotyzowana wpatrywała się w ruchy Jagody. - Możemy tańczyć razem?
- Mamy… właściwie powinnyśmy… gdy zacznie się burza.- malarka weszła już w rytm wijąc się zmysłowo i wodząc dłońmi po swoim ciele, muskała zachęcająco pupę, szyję i biodra.. jakby wskazywała niewidzialnemu kochankowi gdzie chce być całowana.-... świętych dziewic powinno tańczyć cztery. Po jednej na każdą twarz…. wtedy nawet można wezwać Żmija, a nie zwykłego płanetnika do pomocy.
- Idziemy na łąkę? - Perka zaczęła wsłuchiwać się w szum wiatru, nasłuchując zbliżającej się burzy.
Nie otrzymała odpowiedzi. Jagoda tańczyła jak w transie, a Świerga i Ruta wodziły łakomie za nią wzrokiem. Perka pochwyciła jedną z dłoni malarki i ułożyła ją na swoim biodrze. Rozkołysanym krokiem poprowadziła ją w stronę łąk, dając znak pozostałym by ruszyły za nimi. Wilga ocknęła się z tańca i posłusznie podążyła za swoją przewodniczką. Pozostałe
podążyły za nimi. Pojawił się błysk na niebie, a po chwili posłyszały grom. Burza nadchodziła. A z nią… Leszy. Perka wsłuchała się w szum wiatru i powoli zaczęła się poruszać się starając się odnaleźć właściwy rytm. Powoli wodziła dłońmi po ciele Jagody, ocierając się biodrem o jej dłoń i zachęcając by dołączyła do tańca. Jagoda się wahała, ale Ruta podszła od razu i jej dłonie zaczęły krążyć po pupach, jedna po pośladku Zosi, druga po pupie Jagody. Świerga zbliżyła się zaś od przodu ocierając biustem o piersi obu czarownic.
- Nie jestem pewna czy to tak powinien wyglądać ten taniec.- wymruczała malarka jednak i ona zaczęła muskać dłonią ciało Zosi.
- Mamy skusić kochanka tak? Zaprezentować się? - Perka przymknęła oczy wsłuchując się w szum wiatru i wczuwając w dotyk kochanek. Jej ciało kołysało się ocierając o dłonie i skórę pozostałych czarownic - Myślę… że możemy się zaprezentować nawzajem.
- Dddobrze…- wymruczała Jagoda poddając się tej logice… a może pieszczocie dłoni dotykających jej ciało. Zaczął padać deszcz i dreszcze przechodziły przez ciało Perki, muskane dłońmi ocierające się o ciało innych czarownic. Te dreszcze były ekscytujące, choć nie z powodów erotycznych. Znała je… ale rzadko miała okazję doświadczyć. Magia kręgu.. gdy więcej niż jedna czarownica rzucała urok. Wtedy moc się kumulowała i była wyczuwalna gdy przechodziła przez ciało.


Z ust czarownic wypływała melodia i słowa… które nie miały takiego znaczenia, jak emocje w nich zawarte. Tęskne wezwanie i kuszący szeptem. Deszcz lał coraz mocniej, grzmiało coraz głośniej. Rozpoczęło się. Perka z zamkniętymi oczami zatraciĺa się w tańcu. Jej dłonie przesuwały się po mokrej skórze płynnie przeskakując z własnego ciała na ciała jej towarzyszek. Oddechy przyspieszył, ciało drżało… mimo że Zofię zalewały strumienie zimnej wody, było jej bardzo ciepło. Nagle rozległ sie ryk.
Leszy… przybył. Duch ten potrafił zazwyczaj przybierać, różne formy… i był bardzo wygadany. Ten… utknął w postaci olbrzymiego niedźwiedzia.


O olbrzymich długich pazurach. Uwięziony w tej postaci i pozbawiony zdolności do komunikowania się, był tylko rozszalałą bestią ruszającą w kierunku czarownic tańczących na łące.
Perka spojrzała w jego stronę ale szybko odwróciła wzrok skupiając się na tańcu. Nie miały szans z Leszym, więc w duchu prosiła tylko by wiły działały szybko. Śpiewając zaczęła pieścić swoje piersi, unosząc je lekko.
Leszy pędził w kierunku czterech kobiet, lecz jego łapy zaczęły się zapadać w zaskakująco grząskim, niemalże bagiennym gruncie spowalniając jego ruchy. Po chwili pomiędzy czwórką czarownic, a potworem pojawiły się trzy sylwetki… pogrążone w mroku i deszczu i zaczęły tworzyć to co potrafiła matka Perki… cierniste pnącza wyrastały z ziemi i oplatały Leszego, lecz ten rozrywał je silnymi ruchami łap zakończonymi pazurami. Ani bagnisty teren, ani cierniowe pnącza nie mogły powstrzymać potwora… ale go spowalniały. Perka wiła się kusząco prosząc w śpiewie o przychylny piorun, obiecując w ofierze swoje ciało. Jeśli rzeczywiście był w niej jakiś żar, błagała w myślach by zadziałał teraz.
Duch wyrwał się z pnączy i mimo zapadania się łap aż do połowy dopadł do Wił. Te się rozproszyły, ale jedna została trafiona pazurami jego łap i osunęła się w ciemność. Co się z nią stało… Zosia nie wiedziała. Miała nadzieję, że tylko raniona została. Mimo wszystko wiły to nie były słabiutkie duszki. Pozostałe dwie znów próbowały spętać cierniowymi pętami Leszego i wtedy… po niebie przeszedł grom, a chmury... nabrały kształtu….prawdziwego smoka. Żmij się zamanifestował. Perka wpatrywała się w ducha jak zahipnotyzowana nie przerywając ani tańca, ani śpiewu. Żmij… przybył do nich żmij. Tylko czy im pomoże. Czuła jak wilgotna trawa ociera się o jej nogi, jak pobudzone deszczem i dotykiem ciało domaga się czułości. Zaczęła prosić Mokosz o to by udało się im się skusić opiekuna burzy. Potwór ryknął co objawiło się łukiem elektrycznym, a potem zionął błyskawicami niczym prawdziwy smok, rozrywając ziemię w głośnym huku. Ziemię na której stał Leszy… niszcząc go tym uderzeniem boskiej mocy.
Perka wpatrywała się w wyrwę, czując jak pod jej powiekami zbierają się łzy. Leszy… odszedł. Skróciły jego męki, a jednak… przygryzła wargę spoglądając na żmija. Co teraz?
Pozostałe dziewczyny też nie miały pewności tego co ma się zdarzyć teraz tuląc się trwożliwie do Zosi. Może próbowały ugasić pożar benzyną?
Żmij machnął skrzydłami i sfrunął w ich kierunku, całym cielskiem uderzając w czwórkę dziewcząt. Był jednak po prostu chmurą, więc nie poczuły impetu uderzenia. Zostały pochłonięte przez chmurę.
Jagoda zachichotała cicho.
- Łaskocze…- bo coś rzeczywiście smyrać zaczęło po ich ciałach… coś niewidzialnego… coś nierzeczywistego, coś jak liczne długie wężowe języki muskające skórę.
Na rozpaloną Perkę owy dotyk nie do końca łaskotał. Czuła jak ciało reaguje dreszczami na dziwny dotyk i zaczęła przesuwać dłońmi po swoim ciele starając przynieść sobie nieco ulgi.
Głośny jęk Wilgi zapoczątkował to co poczuły i pozostałe czarownice drżąc pod wpływem nowych doświadczeń… języczki ześlizgnęły się na ich łona, stając się zwinnymi i giętkimi organami. Takimi wsuwającymi się w ciało, poruszającymi nadludzko zwinnie w kwiatuszku. Były może i nierzeczywiste, ale doznania były realne. Żmij odbierał swoją opłatę za pomoc.
Perka zaczęła przesuwać dłońmi po ciałach innych czarownic, kontynuując dziwny taniec i oddając się duchowi. Te zaś z zamglonym wzrokiem zaczeły całować siebie nawzajem i Zosię przy tym także. Masowały na oślep to na co natrafiły dłońmi, ocierając udami o siebie i czując to co czuła Zosia. Niezwykłą i bardzo ruchliwą obecność czegoś w swojej kobiecości… czegoś ciepłego i lepkiego i zwinnego.
Perka nie była pewna kogo dotyka, czyje usta ją całują. Przyciskała do siebie jedną z towarzyszek, sądząc po biuście o który się ocieraĺa… Rutę. Czyjeś dłonie ugniatały jej pośladki, czyjś język wsunął się pomiędzy jej wargi. A dziwny organ sprawiał, że z każdą chwilą zbliżała się do szczytu. Po chwili osunęła się wraz z pozostałymi kochankami na mokrą ziemię, wijąc się i ocierając o nie niczym… żywy organizm spleciony z kilku pieszczących się kobiet. Czując nerwowe ruchy w swojej kobiecości, tylko w niewielkich przebłyskach świadomości przypominała sobie opowieści o takich wiosennych… amorach węży, gdy spleciony kłębek samców adorował i próbował posiąść nieliczne samice. Kiedyś w dawnych czasach, gdy węże były liczne. Teraz… działo się to samo z nimi. Perka wypinała pośladki, zachęcając ducha do dalszych zabaw, jednak jej dłonie skupiały się na pieszczeniu kochanek, ściskając ich piersi, gładząc skórę. Odnalazła wargi Wilgi i zaczęła całować je gorąco. Jagoda pocałowała zachłannie kochankę oszołomiona nowymi doznaniami, gdzieś tam Ruta lizała pierś Perki, a może to była Joanna? W każdym razie ktoś całował jej biust, a ona od tego doszła, a potem… były z pewnością kolejne razy zmieniające resztę nocy w namiętną szaloną orgię, z której rano niewiele Zosia zapamiętała. Obudziła się pierwsza, ogrzewana ciałami wtulonych w nią przyjaciółek.
 
Aiko jest offline  
 



Zasady Pisania Postów
Nie Możesz wysyłać nowe wątki
Nie Możesz wysyłać odpowiedzi
Nie Możesz wysyłać załączniki
Nie Możesz edytować swoje posty

vB code jest Wł.
UśmieszkiWł.
kod [IMG] jest Wł.
kod HTML jest Wył.
Trackbacks jest Wył.
PingbacksWł.
Refbacks are Wył.


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 12:21.



Powered by: vBulletin Version 3.6.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.1.0
Pozycjonowanie stron | polecanki
Free online flash Mario Bros -Mario games site

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172