"Trzy Krople Krwi" [Redone] - Strona 2

Kutak · 31-08-2006, 21:10

- Przy telefonie Jeffrey Grubrett...- tu zaczęły się formalności, które jednak umknęły Marie. Numery, nazwiska... To wszystko wydawało się strasznie dziwne.
Zresztą czego mógł chcieć? Wczoraj miała przecież koncert i przygotowania do niego, przedwczoraj nie wychodziła z domu... Może coś się komuś stało? Caroline? Nie, brednie. Pewnie jakieś nieporozumienie z serii "znaleziono dowód, rozmyte nazwisko, czy to nie pani?".
- Tak więc proszę zaczekać gdzieś w okolicy większych dróg, proszę wybrać miejsce, nam to obojętne, a nasi funkcjonariusze stawią się po panią...- mówił ciągle policjant. O co do jasnej cholery mogło chodzić?

**Redone** · 31-08-2006, 21:23

Robiłam się coraz bardziej zdenerwowana. Co ten facet bredzi? Najlepiej, spotkać się z nim i zobaczyć o co chodzi.
- Za piętnaście minut mogę być na dworcu kolejowym, tam chyba można dobrze dojechać.
Ustaliliśmy szczegóły i rozłączyłam się. Poprosiłam Paula, żeby podwiózł mnie na dworzec, to niedaleko. A po drodze napisałam smsa do Caroline, z przeprosinami i wyjaśnieniami. Napisałam jej jednak, że coś ważnego mi wyskoczyło, ale na razie nie wspominałam o policji, po co ma się martwić.

Kutak · 31-08-2006, 21:47

- Oczywiście. Poślemy po panią jeden radiowóz, równo za 15 minut będzie na miejscu- powiedział policjant nadwyraz uprzejmym tonem, poczym pożegnał się i rozłączył.
No cóż, cała ta sprawa wydawała się trochę dziwna. Nawet bardziej, wydawałą się strasznie dziwna... W prawdzie zdarzały się już kilka razy donosy na zbyt "kochających" fanów, ale nigdy policja nie wzywała jej w taki sposób...
Paul jedynie skinął głową i już po chwili wygrzebał auto ze śniegu i popędził w kierunku dworca. Tak, po prostu pędził- przekraczał prędkość o najmniej 40 kilometrów, widocznie miał jakieś przeczucie... Znów słuszne zresztą, bo już po chwili wpadliście w jeden z rozlicznych teraz korków... A potem następny i następny...
Punk 12.25- czyli równo w 15 minut po rozmowie- Marie wysiadła z wozu i od razu zauważyła stojący kilka miejsc parkingowych obok radiowóz. Tak, napewno ten... Marie poprostu to czula...
Drzwi otworzyły się, ze środka wyszedł jakiś młody policjant, delikatnie zarumieniony i nad wyraz podekscytowany
- Mar... Pani Pinewood? Zapraszamy... - wystękał i otworzył tylne drzwi...

**Redone** · 31-08-2006, 21:51

- Dzieńdobry. Mam nadzieję, że to nie potrwa bardzo długo, cokolwiek będziemy teraz robić?
Wsiadłam posłusznie do samochodu, i chyba udzieliło mi się podekscytowanie młodego policjanta. Może nie tyle byłam podekscytowana, co zdenerwowana i zaciekawiona zarazem. Już niedługo wszystko się wyjaśni.

Kutak · 31-08-2006, 22:01

To nie wyglądało za dobrze... Siatka dzieląca Marie od policjantów wyglądała na naprawdę mocną, zaś pierwsze co zrobił policjant wsiadając do wozu, to wcisnął guzik pod kierownicą, a centralny zamek zatrzasnął wszystkie drzwi... Obok ręcznego strzelba, prawdziwa, ciężka śrutówka (jak w filmach!), każdy z policjantów uzbrojony...
- Panno Pinewood, proszę o zachowanie spokoju- może się skończyć tylko na rutynowej wizycie, nie będzie nieprzyjemności...
Chwila... Drzwi po lewej nie są zamknięte...

**Redone** · 31-08-2006, 22:16

Teraz już jestem naprawdę zdenerwowana. Czy potrzebne są aż takie środki? Może przesadzam, może to normalna procedura?
- Jedźmy więc.
Przecież co może mi grozić, niczego nie zrobiłam. Czemu więc te drzwi wydają się takie kuszące?

Kutak · 31-08-2006, 22:58

- Pewnie ślicznotko, już jedziem...- mruknąl drugi, starszy i grubszy gliniarz.
Wóz zaczął powoli jechać, kolejny przycisk i Marie od policjantów oddzieliła szybka, napewno dźwiękoszczelna. Podobna była w tamtej limuzynie...

[center:48daa60416]Wczoraj
Ale czy to pewne?[/center:48daa60416]

Marie szybkim krokiem wychodziła z toalet w klubie, zrywając pospiesznie z rąk rękawiczki, a pod pachą niosąc coś w ciemnej, brązowej torebce- jak po hamburgerze czy kurczaku z KFC. Spojrzenie w prawo, w lewo- nikogo nie było, większość fanów już czekała na jej wyjście przed budynkiem.
-Wszystko w porządku?- usłyszała nagle głos Paula, dokładnie za plecami. Prawie podskoczyła z wrażenia- był taki nienaturalny...
-Tak, tak... Idź do wozu, zaraz przyjdę...- powiedziała Marie łamiącym się głosem i szybko podbiegła do pobliskiego kosza. Do środka wpadło zawiniątko, zaś rękawiczki schowała głęboko do torebki. No, teraz do domu...

[center:48daa60416]8 Marca
Sen czy jawa?[/center:48daa60416]

Marie obudziła się jakby z jakiegoś letargu... Boże, cokolwiek to było, to było straszne i... I takie realne...? Ręce zaczynały drżeć, w gardle panowała susza... A w sercu czekał krzyk, krzyk przerażenia...
Szyba! Nie do końca ją zamknęli!
- To co, myślisz że co ją czeka?- sączył się zza kawałka szkła głos starszego z policjantów
- Pewnie 10 latek... A szkoda, taka dupa ma się zmarnować...- mruknął ten młody z głosem prawie smutnym- Zresztą ona też coś śpiewa, nie? Jakiś blues? Pop?
- A ty co, meloman pieprzony? Dupa fajna, tyle!- krzyknął i zaśmiał się niczym warchlak starszy.
A drzwi kusiły...

**Redone** · 01-09-2006, 13:02

Co tu się kurwa dzieje?! Co robić? Co robić?!
Rozejrzałam się zdenerwowana dookoła. Muszę stąd uciec, nie wiem czemu, nie wiem za co, ale wiem że muszę uciec. Cholerne kozaki, mogłam ubrać adidasy, ale kto mógł przewidzieć, że będę próbować uciekać? Dobrze, że mają szerokie obcasy.
Poczekam jeszcze chwilę, może powiedzą za co chcą mnie zamknąć, może coś się wyjaśni. Jesli chcę uciec, musze wybrać najlepszy moment. Gdzieś, gdzie nie będą mogli ścigać mnie samochodem, w jakąś małą uliczkę, a potem do najbliższego znanego mi domu. Z tym chyba nie będzie żadnego problemu, mam trochę znajomych w tym mieście. Dobrze, że jest zima, muszą jechać wolno, więc raczej nic mi się nie stanie jeśli wyskoczę. Muszę tylko wyczuć odpowiedni moment...

Kutak · 01-09-2006, 18:03

Marie siedziała sparaliżowana wręcz przerażeniem. Gapiła się tylko na niedomknięte drzwi i wyglądała za okno... Samochód jechał po odśnieżonym kawałku dwupasmówki ciągnącej się między największymi wieżowcami New Alrec. Za szybą właśnie trwała zacięta dyskusja, czy Stanley wygra 8 edycję Big Brothera, wydawali się naprawdę zajęci dyskusją. A za oknem... Śnieżyca to mało powiedziane- jeżeli tak ma wyglądać słynne przedwiośnie, to chyba lepiej zrezygnować z tej pory roku...
I wtem jakby Bóg uśmiechnął się do dziewczyny, bo zaczęła się ulubiona dzielnica mężczyzn w tym mieście, coś na co nazwa "dzielnica rozpusty" była zbytnim ugrzecznieniem. Mimo południa i naprawdę trudnych warunków, cały interes się kręcił- sklepy kusiły różowymi zasłonkami, domy publiczne na wielkich zdjęciach prezentowały wdzięki (ledwo) ubranych pracownic, zaś kilka kin specjalizujących się w kinie erotycznym prezentowało wycinki i zwiastuny filmów, które można obejrzeć za kilka dolców. Każdy mężczyzna tu zwalniał. Oni też...

**Redone** · 01-09-2006, 23:04

To moja szansa, może jedyna. Tylko gdzie uciekać? A niech stracę, wejdę do jakiegoś domu publicznego pod pozorem poszukiwania pracy, raczej mnie nie wywalą.
Odczekałam jeszcze chwilkę, by się upewnić, że policjanci zjęci są lepszymi rzeczami niż zwracaniem uwagi na mnie. Ścisnęłam mocniej torebkę, żeby mi nie wypadła, w końcu mam tam wszystkie dokumenty i pieniądze, które mogą mi się przydać. Ostatnie nerwowe spojrzenie za szybę i... teraz! Otworzyłam drzwi i wyskoczyłam, a potem pozostał już tylko bieg, ile sił w nogach...

31-08-2006, 21:10	#11
Kutak Reputacja: 1	- Przy telefonie Jeffrey Grubrett...- tu zaczęły się formalności, które jednak umknęły Marie. Numery, nazwiska... To wszystko wydawało się strasznie dziwne. Zresztą czego mógł chcieć? Wczoraj miała przecież koncert i przygotowania do niego, przedwczoraj nie wychodziła z domu... Może coś się komuś stało? Caroline? Nie, brednie. Pewnie jakieś nieporozumienie z serii "znaleziono dowód, rozmyte nazwisko, czy to nie pani?". - Tak więc proszę zaczekać gdzieś w okolicy większych dróg, proszę wybrać miejsce, nam to obojętne, a nasi funkcjonariusze stawią się po panią...- mówił ciągle policjant. O co do jasnej cholery mogło chodzić? __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

31-08-2006, 21:23	#12
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Robiłam się coraz bardziej zdenerwowana. Co ten facet bredzi? Najlepiej, spotkać się z nim i zobaczyć o co chodzi. - Za piętnaście minut mogę być na dworcu kolejowym, tam chyba można dobrze dojechać. Ustaliliśmy szczegóły i rozłączyłam się. Poprosiłam Paula, żeby podwiózł mnie na dworzec, to niedaleko. A po drodze napisałam smsa do Caroline, z przeprosinami i wyjaśnieniami. Napisałam jej jednak, że coś ważnego mi wyskoczyło, ale na razie nie wspominałam o policji, po co ma się martwić. __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

31-08-2006, 21:47	#13
Kutak Reputacja: 1	- Oczywiście. Poślemy po panią jeden radiowóz, równo za 15 minut będzie na miejscu- powiedział policjant nadwyraz uprzejmym tonem, poczym pożegnał się i rozłączył. No cóż, cała ta sprawa wydawała się trochę dziwna. Nawet bardziej, wydawałą się strasznie dziwna... W prawdzie zdarzały się już kilka razy donosy na zbyt "kochających" fanów, ale nigdy policja nie wzywała jej w taki sposób... Paul jedynie skinął głową i już po chwili wygrzebał auto ze śniegu i popędził w kierunku dworca. Tak, po prostu pędził- przekraczał prędkość o najmniej 40 kilometrów, widocznie miał jakieś przeczucie... Znów słuszne zresztą, bo już po chwili wpadliście w jeden z rozlicznych teraz korków... A potem następny i następny... Punk 12.25- czyli równo w 15 minut po rozmowie- Marie wysiadła z wozu i od razu zauważyła stojący kilka miejsc parkingowych obok radiowóz. Tak, napewno ten... Marie poprostu to czula... Drzwi otworzyły się, ze środka wyszedł jakiś młody policjant, delikatnie zarumieniony i nad wyraz podekscytowany - Mar... Pani Pinewood? Zapraszamy... - wystękał i otworzył tylne drzwi... __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

31-08-2006, 21:51	#14
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	- Dzieńdobry. Mam nadzieję, że to nie potrwa bardzo długo, cokolwiek będziemy teraz robić? Wsiadłam posłusznie do samochodu, i chyba udzieliło mi się podekscytowanie młodego policjanta. Może nie tyle byłam podekscytowana, co zdenerwowana i zaciekawiona zarazem. Już niedługo wszystko się wyjaśni. __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

31-08-2006, 22:01	#15
Kutak Reputacja: 1	To nie wyglądało za dobrze... Siatka dzieląca Marie od policjantów wyglądała na naprawdę mocną, zaś pierwsze co zrobił policjant wsiadając do wozu, to wcisnął guzik pod kierownicą, a centralny zamek zatrzasnął wszystkie drzwi... Obok ręcznego strzelba, prawdziwa, ciężka śrutówka (jak w filmach!), każdy z policjantów uzbrojony... - Panno Pinewood, proszę o zachowanie spokoju- może się skończyć tylko na rutynowej wizycie, nie będzie nieprzyjemności... Chwila... Drzwi po lewej nie są zamknięte... __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

31-08-2006, 22:16	#16
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Teraz już jestem naprawdę zdenerwowana. Czy potrzebne są aż takie środki? Może przesadzam, może to normalna procedura? - Jedźmy więc. Przecież co może mi grozić, niczego nie zrobiłam. Czemu więc te drzwi wydają się takie kuszące? __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

31-08-2006, 22:58	#17
Kutak Reputacja: 1	- Pewnie ślicznotko, już jedziem...- mruknąl drugi, starszy i grubszy gliniarz. Wóz zaczął powoli jechać, kolejny przycisk i Marie od policjantów oddzieliła szybka, napewno dźwiękoszczelna. Podobna była w tamtej limuzynie... [center:48daa60416]Wczoraj Ale czy to pewne?[/center:48daa60416] Marie szybkim krokiem wychodziła z toalet w klubie, zrywając pospiesznie z rąk rękawiczki, a pod pachą niosąc coś w ciemnej, brązowej torebce- jak po hamburgerze czy kurczaku z KFC. Spojrzenie w prawo, w lewo- nikogo nie było, większość fanów już czekała na jej wyjście przed budynkiem. -Wszystko w porządku?- usłyszała nagle głos Paula, dokładnie za plecami. Prawie podskoczyła z wrażenia- był taki nienaturalny... -Tak, tak... Idź do wozu, zaraz przyjdę...- powiedziała Marie łamiącym się głosem i szybko podbiegła do pobliskiego kosza. Do środka wpadło zawiniątko, zaś rękawiczki schowała głęboko do torebki. No, teraz do domu... [center:48daa60416]8 Marca Sen czy jawa?[/center:48daa60416] Marie obudziła się jakby z jakiegoś letargu... Boże, cokolwiek to było, to było straszne i... I takie realne...? Ręce zaczynały drżeć, w gardle panowała susza... A w sercu czekał krzyk, krzyk przerażenia... Szyba! Nie do końca ją zamknęli! - To co, myślisz że co ją czeka?- sączył się zza kawałka szkła głos starszego z policjantów - Pewnie 10 latek... A szkoda, taka dupa ma się zmarnować...- mruknął ten młody z głosem prawie smutnym- Zresztą ona też coś śpiewa, nie? Jakiś blues? Pop? - A ty co, meloman pieprzony? Dupa fajna, tyle!- krzyknął i zaśmiał się niczym warchlak starszy. A drzwi kusiły... __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

01-09-2006, 13:02	#18
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Co tu się kurwa dzieje?! Co robić? Co robić?! Rozejrzałam się zdenerwowana dookoła. Muszę stąd uciec, nie wiem czemu, nie wiem za co, ale wiem że muszę uciec. Cholerne kozaki, mogłam ubrać adidasy, ale kto mógł przewidzieć, że będę próbować uciekać? Dobrze, że mają szerokie obcasy. Poczekam jeszcze chwilę, może powiedzą za co chcą mnie zamknąć, może coś się wyjaśni. Jesli chcę uciec, musze wybrać najlepszy moment. Gdzieś, gdzie nie będą mogli ścigać mnie samochodem, w jakąś małą uliczkę, a potem do najbliższego znanego mi domu. Z tym chyba nie będzie żadnego problemu, mam trochę znajomych w tym mieście. Dobrze, że jest zima, muszą jechać wolno, więc raczej nic mi się nie stanie jeśli wyskoczę. Muszę tylko wyczuć odpowiedni moment... __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

01-09-2006, 18:03	#19
Kutak Reputacja: 1	Marie siedziała sparaliżowana wręcz przerażeniem. Gapiła się tylko na niedomknięte drzwi i wyglądała za okno... Samochód jechał po odśnieżonym kawałku dwupasmówki ciągnącej się między największymi wieżowcami New Alrec. Za szybą właśnie trwała zacięta dyskusja, czy Stanley wygra 8 edycję Big Brothera, wydawali się naprawdę zajęci dyskusją. A za oknem... Śnieżyca to mało powiedziane- jeżeli tak ma wyglądać słynne przedwiośnie, to chyba lepiej zrezygnować z tej pory roku... I wtem jakby Bóg uśmiechnął się do dziewczyny, bo zaczęła się ulubiona dzielnica mężczyzn w tym mieście, coś na co nazwa "dzielnica rozpusty" była zbytnim ugrzecznieniem. Mimo południa i naprawdę trudnych warunków, cały interes się kręcił- sklepy kusiły różowymi zasłonkami, domy publiczne na wielkich zdjęciach prezentowały wdzięki (ledwo) ubranych pracownic, zaś kilka kin specjalizujących się w kinie erotycznym prezentowało wycinki i zwiastuny filmów, które można obejrzeć za kilka dolców. Każdy mężczyzna tu zwalniał. Oni też... __________________ Kutak - to brzmi dumnie.

01-09-2006, 23:04	#20
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	To moja szansa, może jedyna. Tylko gdzie uciekać? A niech stracę, wejdę do jakiegoś domu publicznego pod pozorem poszukiwania pracy, raczej mnie nie wywalą. Odczekałam jeszcze chwilkę, by się upewnić, że policjanci zjęci są lepszymi rzeczami niż zwracaniem uwagi na mnie. Ścisnęłam mocniej torebkę, żeby mi nie wypadła, w końcu mam tam wszystkie dokumenty i pieniądze, które mogą mi się przydać. Ostatnie nerwowe spojrzenie za szybę i... teraz! Otworzyłam drzwi i wyskoczyłam, a potem pozostał już tylko bieg, ile sił w nogach... __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher