[Mini sesja] - Dyliżans - Strona 5

Adi · 10-10-2020, 22:59

Festiwal wystrzałów z broni na chwilę zagłuszył to co działo się w środku. Krzyki panny Stelli były przytłumione, ale nadal były słyszalne. Spojrzała przez okno i latające stwory padały jakby były latawcami. Co mogło być dwuznaczne. Albo było ich tak wiele, że i tak umrą, albo ten twór był na tyle niedoskonały, że po prostu był zbyt słaby by sprostać kulom pistoletów. Wtedy to obejrzała się na zamianę ciał między Stellą, a grubasem. Ta w szale chciała zabrać mu torbę. Na domiar złego to jeszcze doszedł facet, który spał po jej lewej stronie, czyli uprzejmy jegomość, który kulturalnie otworzył Katrinie drzwi. Jedynym rozsądnym wytłumaczeniem było to, że on i gruby mieli sztamę. Jakby tego było mało to wrzask klechy rozległ się po Dyliżansie, gdy Thomas go zaatakował. Musiała coś zrobić, a nie tylko ładnie wyglądać. Wtem coś przykuło jej wzrok, a mianowicie wisiorek z fioletowym kamieniem szlachetnym. Ten dyndał z szyi fałszywej Stelli.

Fioletowy klejnot i fioletowe oczy. To musi być ze sobą powiązane - pomyślała dziewczyna i spojrzała kamień. Był hipnotyzujący. Chciała szybkim gestem zabrać go, ale powstrzymała się, bo pomyślała, że jakby go zabrała to czy ona nie zostałaby przeklęta przez grubasa.

-Mogę? - zapytała Jamesa by wziąć winchestera i wycelować we fałszywą Stellę celując w kamień.

Draugdin · 11-10-2020, 08:26

Strzelał jak zwykle celnie i bezbłędnie. Cele padały jak kaczki tym bardziej, że do kanonady dołączył jeden z pasażerów. Obaj strzelcy jednak szybko się zorientowali, że nadlatujących wciąż stworów jest za dużo na ich możliwości. William co prawda miał tam jakiś zapas amunicji w torbie podróżnej jednak na pewnie nie aż tyle.
Zrezygnowany przeładował rewolwery i schował do kabur. Musiał coś zostawić na czarną godzinę.

Tym czasem krajobraz się zmienił. Pędzili wąwozem tak wąskim, że cud iż nie rozbili się o skalne ściany. Natomiast wyczuwalny spadek temperatury oraz śnieżne czapy ma szczytach pobliskich gór było na pewno nienormalnym zjawiskiem o tej porze roku w tym rejonie. Z drugiej strony pomyślał sobie co właściwie dzisiejszego dnia było normalne?

**Kerm** · 12-10-2020, 19:43

Co planowała sąsiadka Stelli, tego James nie wiedział. Podobnie jak nie wiedział, czy czasem i ona nie współpracuje z grubasem, chociaż wyraz jej twarzy świadczył o tym, że jest zaskoczona tym, co się dzieje w dyliżansie. Może warto było jej uwierzyć?
Mimo wszystko nie zamierzał dawać jej winchestera...
Na moment zrezygnował z wymierzenia sprawiedliwości wspólnikowi grubasa i wręczył Katrine colta.

wooku · 14-10-2020, 20:11

Pastor trzymał w obu rękach colty wycelowane w, jak mu się zdawało, usosobienie samego szatana, gotów oddać strzał w każdej chwili. Był tak przejęty swoją rolą i tym, co się dzieje, że nawet nie zauważył kiedy Thomas Hartman podniósł się z siedzenia.

- Dwa - miał właśnie odliczyć dalej John, kiedy to doznał takiego uderzenia, jakby niebiosa same na niego spadły. Pastor ugiął się pod siłą ciosu i opadł na kanapę. Uderzenie było tak silne, że bezwładnie upuścił jeden z coltów na podłogę dyliżansu, a jakimś cudem drugi utrzymał w lewej ręce. Szybko wycelował go w agresora, jednak ten odbił rękę Johna na bok w momencie wystrzału sprawając, że kula minęła wszystkich i przedziurawiła dach pojazdu. Thomas Hartman rzucił się na Johna chcąc go chyba udusić. Pastor chciał krzyknąć o pomoc, jednak silny uścisk napastnika skutecznie mu to uniemożliwił.

W obecnej sytuacji miał tylko jedno wyjście, które co prawda nie gwarantowało sukcesu, ale trzeba było spróbować. W ostrej szarpaninie wymierzył całkiem celny cios kolanem w jaja Thomasa Hartmana.

10-10-2020, 22:59	#41
Adi Keelah Se'lai Reputacja: 1	Festiwal wystrzałów z broni na chwilę zagłuszył to co działo się w środku. Krzyki panny Stelli były przytłumione, ale nadal były słyszalne. Spojrzała przez okno i latające stwory padały jakby były latawcami. Co mogło być dwuznaczne. Albo było ich tak wiele, że i tak umrą, albo ten twór był na tyle niedoskonały, że po prostu był zbyt słaby by sprostać kulom pistoletów. Wtedy to obejrzała się na zamianę ciał między Stellą, a grubasem. Ta w szale chciała zabrać mu torbę. Na domiar złego to jeszcze doszedł facet, który spał po jej lewej stronie, czyli uprzejmy jegomość, który kulturalnie otworzył Katrinie drzwi. Jedynym rozsądnym wytłumaczeniem było to, że on i gruby mieli sztamę. Jakby tego było mało to wrzask klechy rozległ się po Dyliżansie, gdy Thomas go zaatakował. Musiała coś zrobić, a nie tylko ładnie wyglądać. Wtem coś przykuło jej wzrok, a mianowicie wisiorek z fioletowym kamieniem szlachetnym. Ten dyndał z szyi fałszywej Stelli. Fioletowy klejnot i fioletowe oczy. To musi być ze sobą powiązane - pomyślała dziewczyna i spojrzała kamień. Był hipnotyzujący. Chciała szybkim gestem zabrać go, ale powstrzymała się, bo pomyślała, że jakby go zabrała to czy ona nie zostałaby przeklęta przez grubasa. -Mogę? - zapytała Jamesa by wziąć winchestera i wycelować we fałszywą Stellę celując w kamień. __________________ I am a Gamer. Not, because i don't have a life. But because i choose to have Many. Discord: Adi#1036

11-10-2020, 08:26	#42
Draugdin Wiedźmin Właściwy Reputacja: 1	Strzelał jak zwykle celnie i bezbłędnie. Cele padały jak kaczki tym bardziej, że do kanonady dołączył jeden z pasażerów. Obaj strzelcy jednak szybko się zorientowali, że nadlatujących wciąż stworów jest za dużo na ich możliwości. William co prawda miał tam jakiś zapas amunicji w torbie podróżnej jednak na pewnie nie aż tyle. Zrezygnowany przeładował rewolwery i schował do kabur. Musiał coś zostawić na czarną godzinę. Tym czasem krajobraz się zmienił. Pędzili wąwozem tak wąskim, że cud iż nie rozbili się o skalne ściany. Natomiast wyczuwalny spadek temperatury oraz śnieżne czapy ma szczytach pobliskich gór było na pewno nienormalnym zjawiskiem o tej porze roku w tym rejonie. Z drugiej strony pomyślał sobie co właściwie dzisiejszego dnia było normalne? __________________ There can be only One Draugdin! We're fools to make war on our brothers in arms.

12-10-2020, 19:43	#43
Kerm Administrator Reputacja: 1	Co planowała sąsiadka Stelli, tego James nie wiedział. Podobnie jak nie wiedział, czy czasem i ona nie współpracuje z grubasem, chociaż wyraz jej twarzy świadczył o tym, że jest zaskoczona tym, co się dzieje w dyliżansie. Może warto było jej uwierzyć? Mimo wszystko nie zamierzał dawać jej winchestera... Na moment zrezygnował z wymierzenia sprawiedliwości wspólnikowi grubasa i wręczył Katrine colta.

14-10-2020, 20:11	#44
wooku Reputacja: 1	Pastor trzymał w obu rękach colty wycelowane w, jak mu się zdawało, usosobienie samego szatana, gotów oddać strzał w każdej chwili. Był tak przejęty swoją rolą i tym, co się dzieje, że nawet nie zauważył kiedy Thomas Hartman podniósł się z siedzenia. - Dwa - miał właśnie odliczyć dalej John, kiedy to doznał takiego uderzenia, jakby niebiosa same na niego spadły. Pastor ugiął się pod siłą ciosu i opadł na kanapę. Uderzenie było tak silne, że bezwładnie upuścił jeden z coltów na podłogę dyliżansu, a jakimś cudem drugi utrzymał w lewej ręce. Szybko wycelował go w agresora, jednak ten odbił rękę Johna na bok w momencie wystrzału sprawając, że kula minęła wszystkich i przedziurawiła dach pojazdu. Thomas Hartman rzucił się na Johna chcąc go chyba udusić. Pastor chciał krzyknąć o pomoc, jednak silny uścisk napastnika skutecznie mu to uniemożliwił. W obecnej sytuacji miał tylko jedno wyjście, które co prawda nie gwarantowało sukcesu, ale trzeba było spróbować. W ostrej szarpaninie wymierzył całkiem celny cios kolanem w jaja Thomasa Hartmana.