Adam schował zegarek do kieszeni słuchał reszty zastanawiając się nad tym, ile prawdy chce ujawnić? Sposób wysławiania Błażeja wskazywał, że jest zawodowym zbirem, przestępcą, który sądzi, że inni postępujący zgodnie z zasadami społecznymi to naiwniaki, których należy wykorzystać... Takie osoby mogą okazać się przydatnymi współpracownikami w niektórych sytuacjach.

- Panie Nowak, skoro mamy ze sobą pracować musimy sobie ufać zagram z Panem w otwarte karty. Moim celem jest przeniesienie dublera mojego zmarłego młodszego brata z umierającego świata... To, że teraz nie wiecie jak to zrobić nie znaczy, że jest to niemożliwe... Oczywiście, najpierw musiałbym się upewnić, że bezpłodność z tamtego świata nie wynika z jakiegoś wirusa. Mówię o tym, bo będę potrzebował pomocy waszej organizacji żeby wyjaśnić, czemu ktoś martwy wrócił do życia. Moim celem, pracy dla waszej organizacji będzie znalezienie metody na bezpieczny transport dla żywych osób jasne dla mnie jest, że będę wypełniał dla was inne cele jak w każdej pracy, ale to będzie mój główny cel, do którego będę dążył i chciałbym uzyskać pomoc waszej organizacji, aby go wypełnić - Wyjaśnił zdecydowanym głosem.

- Remigiusz nie wrócił do życia - Nowak pokręcił głową - W tamtym wariancie po prostu nigdy nie umarł. Jeśli planujesz go tutaj sprowadzić, rozważ trzy rzeczy. Po pierwsze, jeśli jest HBa pozytywny, zadanie będzie znacznie prostsze. Po drugie, jak mu to wszystko wyjaśnisz i go przekonasz? I po trzecie, niewykluczone, że także na innych wariantach wciąż żyje - którego tu sprowadzisz?

Mężczyzna poprowadził ich na zewnątrz Pałacu Kultury i Nauki, a następnie na jego tyły, do Parku Świętokrzyskiego. Szedł powoli, rozglądając się uważnie, jakby analizował otoczenie, może w poszukiwaniu zagrożeń? Mimo tego wydawał się dość rozluźniony.
- Wspominałem wam już o tym, że tylko w rzadkich sytuacjach, takich jak Upadek, Nearsiderzy są w stanie przeskoczyć między wariantami samodzielnie. Poza nimi, musimy korzystać z konkretnych punktów w czasie i przestrzeni, w których bariery między światami są osłabione. Szefostwo ukuło sobie termin „Broken Rooms”, ale tutaj nazywamy je Miejscami Przełomu. To osłabienie barier jest zwykle efektem działania potężnych emocji, zwykle na skutek katastrof czy innych negatywnych emocji, na tym lub innym wariancie - o teorie na temat genezy będziecie mogli popytać się jajogłowych później. Nas interesuje to, że pozwalają na podróż między dwoma różnymi wariantami.
Było ciepłe niedzielne popołudnie, więc zgodnie z oczekiwaniami park był pełen ludzi. Rodzice z dziećmi, emeryci, spacerowicze - może nie był to tłum, ale ciężko było przejść kilka metrów, nie mijając kogoś. Trudno było im się dziwić - odrobina zieleni w centrum miasta kusiła, szczególnie w maju, kiedy wszystko kwitło. Kompletny brak prywatności zupełnie nie przeszkadzał facetowi z Regencji, najwyraźniej uznał, że i tak nikt normalny nie weźmie na poważnie tych niestworzonych historii.
- Jest ich dość sporo, co dużo mówi o kondycji Pobliża. Sam znam przynajmniej kilkanaście w Warszawie1, a co jakiś czas pojawia się nowy. Samo podróżowanie jest proste, wystarczy być na miejscu w momencie rotacji, reszta dzieje się sama z siebie. Większy kłopot może sprawić sprawdzenie, gdzie jest Miejsce Przełomu, jaki jest jego cel podróży i kiedy rotuje. Do tego przydadzą się zegarki - ten drugi zestaw wskazówek na analogowych tarczach to tak zwana mapa zegarowa. Skupienie się na nim pozwala na ustabilizowanie tarczy, wtedy wskazówka godzinowa pokazuje cel najbliższego Miejsca, minutowa odległość, a sekundowa czas do rotacji. -

Dotarli w końcu na skraj zieleńca, gdzie znajdowało się wejście techniczne do systemu wentylacji metra. Wyglądało absolutnie normalnie, a jednocześnie sprawiało niejasne wrażenie niesamowicie interesującego, jakby wzywało do zajrzenia do środka. Nowak rozejrzał się, upewniając, że w okolicy nie kręci się zbyt wielu przechodniów.
- Jesteśmy na miejscu. Komfortowo złożyło się, że to Miejsce Przełomu jest akurat w zamkniętym pomieszczeniu. Nie zwrócimy na siebie takiej uwagi - stwierdził, otwierając drzwi kluczem - Zapraszam do środka, mamy jeszcze kilkanaście minut

Budka składała się jedynie z kawałka pustego pomieszczenia, niewielkiego biurka, kilku półek pełnych różnych klamotów oraz panelu z masą wskaźników, zapewne związanych z systemem wentylacyjnym. W rogu znajdowały się spiralne schody prowadzące pod ziemię, jednak agent nie interesował się nimi, przeglądając półki. Wewnątrz było dosyć ciasno, szczególnie dla pięciu osób, a do tego przepełniało je dziwne uczucie… jakby beznadziei? Unosiło się w powietrzu niczym delikatny smrodek zgniłego jaja, ale nawet to nie sprawiało, że ktokolwiek chciał wyjść na zewnątrz. Wręcz przeciwnie, potęgowało to jedynie zaskakującą fascynację tym wszystkim i ekscytację na myśl o zbliżającej się podróży - Pobliże zdawało się wołać, nęcić i zachęcać, by opuścić ten świat i odkrywać nowe.
- Tak jak mówiłem, podróżowanie jest proste, ale nie zawsze bezpieczne - Nowak w końcu chyba znalazł coś, czego szukał - Po pierwsze, zwykle przenosicie się w ten sam punkt w przestrzeni na innym wariancie. Więc jeśli Miejsce jest na dachu budynku, który gdzie indziej wyburzono, możecie mieć problem. Po drugie, samo przeniesienie może być wyczerpujące dla umysłu i ciała, zależnie od tego, jak „gładkie” jest przejście - wskazał na wydrapane na ścianie za półką dwa małe kółka - Korzystamy z prostej skali, pusty okrąg to spacerek w parku, a pięć kropek bycie skopanym po trzech nieprzespanych nocach - uśmiechnął się krzywo - Nearsiderzy dobrzy w Otwieraniu potrafią wygładzić przejście, a czasem i otworzyć je przed czasem. Nie afiszowaliście się ze swoimi Meridianami, więc nie wiem, czy mamy tu jakiegoś Wytrycha. Spróbujcie skupić się na Miejscu Przełomu, może dacie radę coś wyczuć.

Błażej

Gdy przechodzili przez park, słuchający kolejnego wykładu Błażej poczuł nagłe, lekkie uderzenie w bok. Gdy się odwrócił, zobaczył lekko zdezorientowaną kobietę w średnim wieku, ubraną w jasny płaszczyk do kolan i ciemne okulary.
- Oj, przepraszam! - powiedziała zawstydzona. W dłoni trzymała telefon, na którym coś musiała pisać - Zagapiłam się! - dodała z uśmiechem, a następnie minęła go i oddaliła się pośpiesznie. Ot normalna rzecz w miastach… Gdyby nie fakt, że Błażej wyczuł, że coś znalazło się w jego kieszeni.

Moon milczał, klucząc za Nowakiem i co jakiś czas marszcząc brwi. Informacji było tak dużo i tak niesamowitych, że miał wrażenie że jego mózg zmienia się kisiel i rozpływa po wnętrzu czaszki. Chwilowe momenty ekscytacji przeplatały się z momentami grozy, a te z kolei zahaczały o momenty zrozumienia. Właśnie w tych ostatnich Moon zanurzał się najbardziej, kiedy to coraz mocniej docierało do niego w jakim jest teraz położeniu. Całe jego życie miało za moment ulec zmianie w film fantastyczno-naukowy, tyle tylko że tym razem wierzył że to się dzieje naprawdę.

Agent Smith poprowadził ich przez park, aż wreszcie dotarli do wejścia do systemu wentylacji. Moon uniósł brwi, ale nadal uparcie się nie odzywał, nie chcąc przerywać mężczyźnie. Kiedy jednak wprowadził ich do... schowka na miotły(???), Azjata nie wytrzymał.

- Yyyy... ale że... tutaj... jak to? - zapytał zmieszany. Najwidoczniej spodziewał się czegoś bardziej spektakularnego. Jakiegoś portalu, rozbłysków energii czy czegoś w ten deseń.

Chwilę później Nowak wyjaśnił pytanie Moona. Przejścia nie były widoczne gołym okiem. Jakże wygodnie. A potem zaczął bredzić o jakichś Wytrychach, Otwieraczach, Korkociągach, Meridianach i jedyne co Moon z tego zrozumiał, to że tutaj jest przejście do innego świata i że ma się na nim skupić. Nie bardzo wiedział gdzie podziać wzrok, a dodatkowo w pomieszczeniu zaczynało się robić duszno od tylu parujących ludzi w tak niewielkiej kubaturze, więc ostateczne wcisnął swoje szczupłe ciało w kąt i usiadł na ziemi. Zamknął oczy i wyrównał oddech, wprowadzając się w stan zbliżony do medytacji, według technik uspokajania które stosował na co dzień w walce ze swoimi fobiami. Przestał słyszeć wentylację i rozmowy innych. Przestał wreszcie czuć otaczający go materialny świat. Był tylko jego umysł i Miejsce Przełomu.

Adam słuchał uważnie choć był nieco zamyślony - Wezmę tego do którego mam dostęp czyli tego ze świata sterylności a przekonałbym go za pomocą filmów na DVD których w tamtym świecie nie ma - Odpowiedział na pytania Nowaka.

- Zaraz, jakie Meridiany ? To chyba coś z wierzeń Hinduskich ? A macie jakiś papierek lakmusowy czy coś takiego żeby się dowiedzieć kto ma jakie moce ? Ja w sobie żadnych nie zauważyłem - Spytał.

Wyciągnął zepsuty zegarek i zaczął się w niego wgapiać.

Błażej, w parku

„Prezentem” od nieznajomej okazał się być niewielki woreczek strunowy, w którym znajdowała się złożona karteczka oraz …pager, wciąż działający. Na papierze eleganckim, równym pismem zapisano krótką wiadomość:

Cytat:

Trzymaj pager przy sobie, nie pokazuj nikomu dopóki nie otrzymasz wiadomości. Regencja jest niczym dzieci we mgle, dopiero prawda ich wyzwoli.

Pod napisem narysowano stylizowany kontur korony. Błażej nie miał zielonego pojęcia, co to wszystko może znaczyć.


Wewnątrz budynku technicznego

Nowak uniósł brew, słysząc pytanie Patrycji, po czym kiwnął głową z uznaniem.
- Każda godzina odpowiada konkretnemu wariantowi, nasz to pierwszy, i tak dalej. Ziemię8 nazywa się Grozą - w 2002 roku wykryto tam zbliżającą się do planety czarną dziurę. Za trzy lata uderzy w Ziemię, niszcząc ludzkość - powiedział i zamilkł na moment - Niedługo zobaczycie, co znaczy żyć z pewnością, że niedługo skończy się świat. Większość rządów na świecie upadła, a najpotężniejsi tego świata skupili się tylko i wyłącznie na wątpliwych próbach powstrzymania czarnej dziury. Zwykli ludzie muszą radzić sobie na własną rękę -
Na pytanie Adama pokręcił lekko głową.
- Wierzenia hinduskie, chińska medycyna, nasi jajogłowi - wzruszył ramionami - Nazwa dość celna, bo używamy ich do kierowania Pędu, by zmieniać rzeczywistość. A papierek niepotrzebny, jeśli jeszcze ich nie zauważyliście, lada moment to zrobicie
Po tych słowach Nowak oparł się o jedną półkę i przymknął oczy, jakby drzemał na stojąco. Kolejne minuty mijały w milczącym oczekiwaniu…

Moon
Medytacja w takich warunkach nie należała do najłatwiejszych, szczególnie, że nie wiedział, czego oczekiwać. Ale po ledwie kilku chwilach coś poczuł - przedziwne wrażenie, jakby stał właśnie przed jakimś portalem, albo drzwiami? Gdzieś wewnątrz jego umysłu coś wołało, by je otworzyć na oścież, zobaczyć, co się za nimi znajduje. Powstrzymał się przed tym, pozwalając sobie jedynie na delikatne uchylenie, krótkie zerknięcie przez dziurkę od klucza. I o dziwo, coś tam zobaczył - pomieszczenie bliźniaczo podobne do tego w którym się znajdowali, ale znacznie bardziej zapuszczone, a w nim dwie kobiety z plecakami podróżnymi. Wizja zniknęła równie szybko, co się pojawiła. Moon cały czas miał wrażenie, że gdyby szarpnął mocniej, mógłby otworzyć całe przejście, kiedy tylko by chciał.

Adam
Skupiwszy się na zegarku, Adam zauważył po chwili, że ledwo widoczna widmowa wskazówka godzinowa staje się wyraźniejsza i prawie że namacalna. Zatrzymała się na godzinie ósmej, co zgadzało się z pytanie Patrycji sprzed chwili, na które dostali już odpowiedź. Pozostałe ramiona pozostały półprzejrzyste i niemożliwe do odczytania, DJowi ciężko się było na nich skupić, szczególnie że rozpraszało go kilka innych rzeczy. Wyraźnie wyczuwał dojmujące uczucie beznadziei i grozy, emanujące z tego miejsca, rosnące z każdą minutą tak, jakby zbliżał się do jego źródła. Zgadzało się to z opisem wariantu, który dał im Nowak - czuł je tak wyraźnie, jakby mógł go wręcz dotknąć. Coś mówiło mu, że to samo mógłby zrobić z każdym tu obecnym.

Patrycja
Mimo delikatnego, ale wyczuwalnego wpływu tego dziwnego miejsca, Patrycja nie poddawała się tym emocjom. Wręcz przeciwnie, czuła się podekscytowana, czy może raczej… zelektryzowana? Poza tym czuła coś jeszcze, jakby delikatne mrowienie dochodzące z kilku miejsc jednocześnie. Było w ścianach, gdzieś na zewnątrz, na obecnych w środku mężczyznach, a nawet w jej kieszeni. Sięgnęła do niej, wyciągając swój telefon, w pełni naładowany - mimo że od wczoraj nie podłączała go do ładowarki. Był jednym z źródeł tego mrowienia, tak jak najwyraźniej każde elektryczne urządzenie w okolicy.

Błażej
Wyglądało na to, że Zbyszek Nowak gówno się znał na Miejscach Przełomu. Mijały minuty, a w pomieszczeniu nic się nie działo, pozostali zamknęli się w sobie, wgapiając się w te stare zegarki albo udając że drzemią. Błażejowi nie zostało nic tylko też czekać, z czego zdecydowanie nie był zadowolony. Przekazana przez nieznajomą wiadomość nie chciała wyjść z jego głowy, walcząc o lepsze z niecierpliwymi myślami, domagającymi się działania, a nie czekania. Z każdą kolejną minutą miał ochotę coś zrobić, w coś przyłożyć albo rozwalić - nawet głupia ściana stawała się ciekawym celem. A coś mu mówiło, że tym razem „głową muru nie przebijesz” może się nie sprawdzić.


Aż w końcu coś zaczęło się dziać…
Najpierw zaczęło się od wysokiego jęku, prawie poza zasięgiem słyszalnych częstotliwości, przypominającego nieco ten pisk, jaki wydawały stare telewizory. Samo to wystarczyło, by Nowak otworzył oczy i sprężył się, gotów do działania. Chwilę potem ciśnienie w pomieszczeniu wzrosło tak, że wszyscy poczuli te charakterystyczne puknięcia w uszach, a zapachy uległy przytłumieniu. W ustach poczuli lekki metaliczny posmak na moment przed tym, jak światła wewnątrz przygasły, a wszelkie odgłosy z zewnątrz ucichły. Przed oczami zaczęły pojawiać się jasne plamy i mroczki, jakby tracili wzrok.
- Teraz… - szepnął agent, a jego głos brzmiał jakby stał w innym pokoju.
I prawie jak na jego życzenie, niczym opadająca wielka fala, w bohaterów uderzyła nicość. Obezwładniająca cisza i ciemność, tak jakby cały wszechświat nagle zniknął - wydawało się że trwało to całą wieczność. A potem po prostu się skończyło i świat wrócił na swoje miejsce - tylko czy wciąż tej sam?

Warszawa8

Dalej byli w tym samym pomieszczeniu, chociaż było w zdecydowanie gorszym stanie, tak jakby od kilku lat nikt tu nie sprzątał, a zamiast tego okazyjnie organizował libacje alkoholowo-narkotykowe. Zacieki na ścianach, ciemne plamy na podłodze - zwykły brud, czy może krew? Śmierdziało tu stęchlizną i kilkoma innymi, mniej przyjemnymi woniami. Z zewnątrz dochodziły odgłosy miasta, ale mniej gwarne niż wcześniej. Moon rozejrzał się szybko - to było dokładnie to samo miejsce, które zobaczył chwilę wcześniej, brakowało w nim jedynie tych dwóch kobiet.
Szybki rzut oka potwierdził, że podróż nie trwała dłużej niż sekundę. Nowak wyciągnął z kieszeni własny zegarek, nieco większy niż te podarowane bohaterom, pokryty przedziwnymi wzorami i emanujący jakąś nieokreśloną aurą.
- Następna rotacja dopiero jutro… Jak się trzymacie? - zapytał.

Pytanie było jak najbardziej na miejscu - podróż okazała się równie męcząca i dezorientująca jak lot międzykontynentalny, wizyta w wirówce i ciężkie rozstanie. Jednocześnie.

Adam wzdrygnął się widocznie, aż podskoczył na wózku jakby ktoś go ukuł szpilką - Nie podoba mi się aura tego wymiaru... Mamy tu zostać aż dwa dni?! To ma być część jakiegoś egzaminu wstępnego czy jest jakaś technologia lub informacja którą mamy zdobyć Panie Nowak ? - Spytał Agenta.

Chwile zastanowił się nad prośbą Patrycji miał przy sobie MP3 i komórkę MP Trójka była prezentem od brata podał, Patrycji swoją do połowy naładowaną Nokie 301 - Jeżeli przepalisz to będziesz mi winna komórkę po powrocie - Zastrzegł.