[komentarze]Oczy śmierci (.)(.)
 

Zakładam komentarze do mojej sesji. Wszelakie pytania, i ogólne pogawędki dotyczące tejże sesji proszę pisać tutej (żeby nie było, że nie założyłem komentarzy :P).

Informuję przy okazji, że do sesji dołącza (jako drugi MG) jeden z LastInn-owców Shadow. Wdrążę go do niej nieco później.

Mam pewną sprawe drodzy gracze... Możecie mi przesłać kopie swoich kart postaci?? Jeśli archiwum zniknie, niebedę nic o was wiedział. PROSIŁBYM, ABY DOSZŁY W JAK NAJKRÓTSZYM CZASIE NA MOJE PW LUB TU!!

Karta Postaci:

Imię: Andre

Nazwisko: Graf

Płeć: Mężczyzna

Wiek: 30 lat

Rasa: Człowiek

Profesja: Mag

Umiejętności: Leczenie drużyny, fireball, ognista pochodnia, wybuch obszarowy, lewitacja.

Wygląd: Do twej izby wkracza wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna. W ręce trzyma laskę, po której domyślasz się iż jest magiem. Ubrany jest w czerwone szaty, a na jego głowie dostrzegasz rozczochraną czuprynę. Zasiada on w fotelu. Choć jego „zbroja” wygląda dość śmiesznie i wiesz dokładnie, że w starciu z mieczem nie miałaby żadnych szans, widzisz jednak bijącą od niej poświatę która nakłania do refleksji. Choć nie był starcem, po jego twarzy widać było dokładnie, że wiele już w życiu widział i wiele przeżył.

Historia: Był piękny czerwcowy poranek. Andre Graf był jednym z najpotężniejszych magów królestwa. Od kilku dobrych lat sprawował funkcję Wielkiego Mistrza Klasztoru. Był on również oddanym sługą królewskim. Andre jak zwykle wstał około 6 rano i wyruszył w stronę biblioteki by nadal studiować księgi. W połowie drogi zobaczył jednak dwóch bandytów próbujących obrabować jednego z nowicjuszy klasztorów. Podbiegł on do zbójów, wymamrotał pod nosem jakąś formułkę i cisnął w nieprzyjaciół wielką kulę ognia. Ci zaczęli płonąć, lecz Andre nie miał w nawyku uśmiercać ludzi, którzy nie byli źli do szpiku kości. Postanowił, że tym razem daruje im życie – pstryknął palcami a płomienie w sekundę przestały płonąć. Nowicjusz padł na kolana całując stopy mistrza i dziękując mu za pomoc, a bandyci uciekali wprost do swej kryjówki, która mieściła się głęboko w lesie.

Gdy Graf, po 2 dwóch godzinach wędrówki, doszedł w końcu do stolicy Rakdaros dowiedział się iż dwóch złoczyńców ograbiło i zamordowało tutejszego alchemika. Do Andre podbiegł posłaniec od króla, a w liście który mu przysłał prosił, by mag zajął się tą sprawą.

Andre z miną, jakby szedł tam nie z dobrej woli, lecz z przymusu, wyruszył w stronę Lasu. Las był przeogromny, Andre zdawał sobie z tego sprawę. Podziwiał on przyrodę i piękno jakim Matka Natura obdarzyła to miejsce. Choć las ten był cudownym miejscem, Andre wyczuwał aurę zła. Po drodze ciągle zastanawiał się, czy to nie są aby Ci, którym dziś darował życie. Po 40 minutach krążenia w kółko, mag zauważył ślady stóp. Podążając za nimi doszedł do chatki. Był to zbudowany z drewna domek, z małą altanką. Mag zawsze był przezorny. Wyciągnął do przodu swą magiczną laskę, znów wymamrotał coś w nieznanym języku i w tym momencie z końca laski wystrzeliła wielka kula ognia uderzając w drewniany domek który począł się palić. Z chatki wybiegło dwóch zbirów. Po chwili był pewny, że to Ci sami, którym wcześniej darował życie. Wrzasnął zaklęcie a dwóch uciekinierów zaczęło unosić się w powietrzu. Mag zwinnym ruchem laski przyciągnął ich do siebie i obezwładnił, wszedł do chatki i odnalazł skradzione rzeczy oraz pieniądze. Wziął je jako dowód iż to Ci których poszukują po czym zaciągnął ich do miasta i oddał w ręce strażników.

Andre już miał wracać do klasztoru, gdy zobaczył grupkę ludzi zbierających się wkoło jakiegoś człowieka i pulpitu z kartką, piórem i atramentem. Zaciekawiony podszedł i usłyszał, iż są to nabory do drużyny, a jako że nie miał w tym momencie nic lepszego do roboty, podszedł bliżej. Ludzie widząc go, poczuli respekt i rozstąpili się. Mag szybkim krokiem podszedł do pulpitu i piękną czcionką napisał „Andre Graf – Mag”.

Imię: Weron
Nazwisko: Al'Kabo
Płeć: mężczyzna
Wiek: 199 lat
Rasa: Elf
Profesja:Rycerz
Umiejętności: Doskonały wzrok, Walka w zwarciu i na dystans, szybkość.
Wygląd: Wysoki dobrze zbudowany, włosy brązowe związane w warkocz, oczy również brązowe. Ubrany w Ciężką Zbroję Elfią. Na plecach nosił łuk a przy pasie miecz jednoręki. W jednej ręce trzymał lutnie.
Historia: Weron był Pierwszym Generałem w Korompili- mieście Elfów. Żył w dostatku przez wiele lat. Wojen nie było więc oddawał się rozrywką takim jak malarstwo czy też śpiew i granie na lutni. Trenował również młodzież by w razie wojny ich miasto nie padło a wręcz przeciwnie- zwyciężyło. Był szczęśliwy do pewnego momentu... Zakochał się w córce króla Korompili. Ona odwzajemniła jego uczucie, lecz król nie zezwolił na ślub. Kochankowie spotykali się potajemnie. Lecz pewnej nocy jeden z sługusów króla zobaczył ich razem. Doniósł królowi o zajściu. Władca wygnał Werona a córkę oddał do zakonu. Od tej pory Elf snuję się po świecie w poszukiwaniu zacisznego konta. Pewnego dnia zachciało mu się przygód, tak więc stoi teraz przed Tobą i lustruję Cię swoimi brązowymi oczami.

dobra, czekam na resztę kart graczy.
I taka dość ważna informacja. Zgodnie z pomysłem podanym przez naszą "księżną snów", prosiłby, aby nad treścią posta był GRUBĄ czcionką wypisane inię postaci, którą mają gracze, aż do czasu powstania panelu.

Imię: Selin
Nazwisko: nieznane
Płeć: kobieta
Wiek: ?
Rasa: elf
Profesja: zabojca
Umiejętności: ciche poruszane, ukrywanie, podstep, klamstwo, bron biala (sztylety, krotki miecz), uwodzenie, sztuka przetrwania,
Wygląd: szczupla, zgrabna elfka z dlugimi kroczo czarnymi wlosami, ladna, wrecz piekna, zielone oczy. Zawsze ubrana w luzny, aczkolwiek podkreslajacy ksztalty stroj.
Historia: Selin nie pamieta niczego ze swego dziecinstwa. Jej pamiec zaczyna sie od momentu odnalezienia jej przez grope rozbujnikow, ktorzy przygarneli znaleziatko I wychowywali jak swoje. Dosc szybko doszli do wniosku, ze dobrze zrobili. Selin okazala sie bowiem bardzo pojetna uczennica i w krotkim czasie przescignela swoich mistrzow. Jej ulubiona bronia staly sie dwa pieknie zdobione sztylety, ktore znaleziono wraz z nia. Nigdy sie z nimi nie rozstawala cwiczac w kazdej wolnej chwili, dzieki czemu stala sie mistrzynia jakich malo. Dodatkowym atutem byla jej uroda. Selin szybko znudzilo sie zycie rozbujnika. Odlonczyla sie wiec od gropy i wyruszyla na poszukiwanie przygody. W jednej z karczm odnalazla Debeora, mistrzxa w sztuce zabijania. Czlowiek ten dostrzegl w elfce potecjal, ktory sie marnuje. Postanowil wiec wziasc ja na swego ucznia. Od niego to Selin nauczyla sie jak wykorzystywac atuty swego ciala i urody. Debeor pokazal jej ja podejsc nawet najostrozniejszego czleka wykorzystujac klamstwo i podstep. Wyszkolil ja najlepiej jak umial. Zabieral ze soba na zadania, uczyl na jej wlasnych bledach. Byl dla niej je ojciec. Sielanka zakonczyla sie w trakcie jednego z prostych wydawalo by sie zadan. Kupiec ktorego mieli zgladzic okazal sie sprytniejszy niz sie spodziewali. W finalowej akcji Debeor zginal, a Selin musiala sie ratowac ucieczka. Od tamtej pory plonie chcecia zemsty na czlowieku ktory odebral jej przybranego ojca i nie spoczne dopoki go nie zabije.

Przepraszam, ale chyba musze to napisac jako ze nikt inny sie nie kwapi. Drogi MG czy moglbys ruszyc ta sesje??? Sory ale poki co nie ma jak odpisac, a ja az sie pale do gry. Szkoda by bylo tej calkiem niezgorzej zapowiadajacej sie sesji.

Nasza Dama ma racje... Troszki nudnawo, można by wystartować dalej :)

No coz wydaje sie, ze ta sesja nam padla :( Szkoda bo fajnie sie gralo. Ale coz moze to nie byl ten czas. Papa wszystkim z ktorymi gralam. Ja mykam do Uterii.

Piękna mykam razem z Tobą ;)