Seorse

Wszyscy zauważyli, że ogień w sali jest niezwykły. Płonął sam z siebie, nie dawał ciepła, ale dopiero Jolene poznała, że to czysta energia. Gdy Jullie i Grant pobrali energię płomień zmniejszył się lekko. Po pobraniu Mocy przez uzdrowicielkę ogień zmniejszył się do połowy. Tutaj gdzie moc wypełniała wszystko, Jullie, Jonathan i Eliana poczuli, że teraz mogą zawładnąć mocą. Przeszukując własne dusze wiedzieli co mogą zrobić z mocą. Wiedzieli, że ich nie okłamano, wiedzieli gdyż zostali wybrani...

 

__________________
Skoro jest dobrze, to później musi być źle. A jak jest wspaniale, to będą wieszać.
(Z dzieła Sarturusa z Szopinberga „O rozkoszy bycia obywatelem Imperium”)

Nergala

-Nie myśl, nie analizuj. Zdaj się w całości na intuicję i harmonijną więź ze światem. Zamknij czakrę gardła, a spróbuj aktywować czakrę trzeciego oka i korony... - usłyszała od "koleżanki" obok.
-Co?! - wybuchnęła śmiechem przez co się zdekoncentrowała - Przepraszam... To ty jesteś tą osobą, która już tej mocy używała, jak rozumiem.... Jaka czakra, co to Naruto, czy co?? - zapytała przypominając sobie, jak dzieciaki na ulicach udawali bohaterów jakiejś kreskówki. - A co do pana Granta to to był sarkazm... - mruknęła pod nosem. O rany... burknęła w myślach i znów skoncentrowała się na pobranej energii.

 

__________________
Sore wa... Himitsu desu ^_~

effique

Uśmiechnęła się lekko do blondynki, i potwierdziła kiwnięciem głowy.

Eliana.- przedstawiła się prosto. – Prędzej joga, buddyzm tantryczny i hinduska medycyna, ale na upartego, Naruto też może być. Zajmuję się tym trochę, jako uzdrowicielka… Wiesz, wahadła, bioenergoterapia, leki homeopatyczne, te klimaty.

Na moment przerwała, i rozejrzała się po białym pomieszczeniu. Poza drzwiami bez klamki nie było żadnej drogi wyjścia.– O ile dobrze zrozumiałam, naszym pierwszym zadaniem jest się stąd wydostać. Sądzę, że dobrze byłoby znać wasze moce – rzuciła szybkie spojrzenie w kierunku zgromadzonych – bo moja w tym przypadku jest chyba zupełnie bezużyteczna.

 

Arslan

-Otworzyć drzwi, to nie powinno być trudne – uśmiechnął się znacząco.
- Panie, panowie pozwolą Poczym ruszył w kierunku drzwi, mijając „płonący ogień” Ciekawe zjawisko pomyślał Niczym mojżeszowy płonący krzew Jego uwagę pochłonęły drzwi.
- Przecież nie jesteśmy w „innym” świecie. Obowiązują tu prawa fizyki – powiedział półgłosem do wszystkich i do nikogo. Ale chyba najbardziej do siebie. Wyjął spod marynarki pistolet. Odbezpieczył i przeładował. Podszedł blisko na tyle bliska, aby pocisk wywołał najwięcej szkód. Wycelował, zablokował rękę w nadgarstku i w barku. Przeczuwał że może być potrzebny więcej niż jeden strzał. Ale nie przejmował się tymGdy stąd wyjdę muszę kupić sobie co najmniej pudełko naboi Pociągnął za spust. Usłyszał huk, potem 2 raz, 3 i 4. Strzelał w miejsce w którym jego zdaniem musi być zamek. Sądził że choć drzwi nie mają klamki, w jakichś sposób muszą być zamykane, a klamka zapewne jest po 2 stronie. Nawet jeśli nie uda się sforsować samego zamka, to przynajmniej na tyle osłabi konstrukcję drzwi, że zwykły kopniak wystarczy na zrobienie dziury. Wystrzelał cały magazynek. Wyciągnął go. Schował do kieszeni, wydobył nowy. Zabezpieczył pistolet i schował do kabury.
- Ot Wuala. Gotowe. Pchnął drzwi, ale nie ustąpiły. Zażenowany tym faktem i niepowiedzeniem, kopnął w nie, ale były nie wzruszone. Zaczerwienił się, chyba bardziej ze złości że mu się nie powiodło, a nie lubił nie powodzeń, niż ze wstydu. Przecież to nie są drzwi pancerne, co tu do cholery się dzieje

 

Nergala

-No to ja może bym się przydała... - powiedziała patrząc jak Grant wyżywa się na drzwiach. Skoncentrowała się na nich mając nadzieję, że posiadają jakieś słabe punkty.

 

__________________
Sore wa... Himitsu desu ^_~

effique

Dziewczyna z lubością przyglądała się ostatecznej porażce w pełni racjonalnego, zdroworozsądkowego sposobu myślenia. Elegancki mężczyzna był wyraźnie zirytowany brakiem logiki zachodzących zdarzeń. Kiedy ostatecznie skończył swoje próby, Eliana wywróciła oczami z rozbawieniem.

- Może wypadałoby poprosić? W bajkach z morałem to zwykle skutkuje.

Przeszła kilka kroków, by znaleźć się tuż przed drzwiami, dygnęła lekko i odchrząknęła.

- Szanowne białe drzwi, ładnie was proszę, otwórzcie się!

Wzruszyła ramionami, nie widząc jakiegokolwiek efektu tej nad wyraz uprzejmej prośby. - Cóż, i tak na to zbytnio nie liczyłam. - rzuciła, po czym podeszła do drzwi, by zbadać je dokładnie, spróbować dowiedzieć się, z czego są zrobione, i czy nie ma na nich jakichś niewidocznych na pierwszy rzut oka znaków.

Następnie, jeżeli nie znalazła nic interesującego, siada tuż przed drzwiami, starając wprowadzić się w stan medytacji. Uspokaja myśli, stara się zachować czysty umysł. Następnie, wykorzystując zebraną energię, wizualizuje siebie wiszącą nad swoim ciałem, starając się wyjść umysłem poza nie. Jeżeli to się udaje, próbuje przejść przez drzwi.

 

Seorse

Po strzałach z pistoletu na drzwiach nie było nawet śladu, wgniecenia ani co bardzo zdziwiło Granta, prochu. Gdy tylko Jullie otworzyła umysł na bodźce, całe drzwi zaświeciły się błękitnie i zaraz potem zgasły. Poczuła nagły odpływ energii, osłabła. Musiała się położyć. Jolene ucieleśniła duszę. Było to piękne uczucie wolności. Okazało się, że jest tam też bariera mentalna.

Jolene: 0/8
Jullie: 5/8

 

__________________
Skoro jest dobrze, to później musi być źle. A jak jest wspaniale, to będą wieszać.
(Z dzieła Sarturusa z Szopinberga „O rozkoszy bycia obywatelem Imperium”)

Centiiiii

Thomas obudzony rozmową jakichś mężczyzn mówiących o mocy i ratowaniu ludzi, zobaczył przez zamglone oczy białe pomieszczenie. Po obejrzeniu dokładnie całego pokoju jego wzrok przyciągnęła oręż leżąca na podłodze. Nie ważąc na utrudnienia pomyślał, że taka broń może się przydać do wydostania się stąd. Słysząc głosy innych ludzi
zamkniętych w tym pomieszczeniu odparł
- Skoro się wszyscy przedstawiają, nazywam się Thomas i nie mam zamiaru siedzieć tu jak w klatce, proponuje wyważyć te drzwi za pomocą tych narzędzi.-
Z wolna podchodząc do przedmiotów wyciągnął rękę w kierunku miecza, który przypadł mu do gustu. W odbiciu oręża zobaczył swoją usmarowaną węglem twarz nie zadbane jeansy i ulubiony T-shirt. Obracając miecz w dłoni zauważył na klindze wielki płomień. Dziwne wcześniej go nie widziałem, ani nie poczułem. Po obejrzeniu tego płomienia zapomniał co powiedział wcześniej swoim towarzyszom. Zaś w jego głowie jakby znikąd coś poruszyło, a on sam skupiając się jak może uwolnił siłę woli i cała moc płomienia przeszła przez jego ciało.
-CZUJE MOC!- Wykrzyczał z podniecenia wyobrażając siebie jako herosa wszechświatów.

 

Nergala

-To czuj dalej.... - mruknęła z miną znudzonego dzieciaka. Podparła się na łokciach, nadal czuła lekkie osłabienie. -Tak sobie pomyślałam, może wystarczy popchnąć te drzwi? Niby głupie, ale może być skuteczne...

 

__________________
Sore wa... Himitsu desu ^_~

Seorse

Gdy Thomas pobrał moc, płomień zmniejszył się do rozmiarów piłki tenisowej. Zakręciło mu się w głowie. Stracił przytomność i upadł bezwładnie jak worek kamieni. Jolene podbiegła do niego i sprawdziła puls.
- Nie żyje.- Powiedziała to cicho ale wszyscy słyszeli. Zapanowała nienaturalna cisza. Zrozumieli, że mają do czynienia z czymś co może ich zabić. Energia była neutralna nie patrzyła czy daje władzę potworom, czy zabija światłych władców.
Jullie wolnym krokiem podeszła do drzwi i popchnęła je lekko. Po chwili coś popchnęło ją trochę mocniej. Chcąc zbadać dziwne właściwości drzwi, kopnęła je na wysokości swojego brzucha. Nie minęła sekunda gdy padła rażona nagłym bólem żołądka. Czuła się jakby ktoś uderzył ją bejsbolem. Klęknęła i zwymiotowała na podłogę. Były tam resztki wczorajszego obiadu. Wszystko znikło w parę chwil, jakby zostało wchłonięte przez tajemniczą substancję z której było zbudowane pomieszczenie.

 

__________________
Skoro jest dobrze, to później musi być źle. A jak jest wspaniale, to będą wieszać.
(Z dzieła Sarturusa z Szopinberga „O rozkoszy bycia obywatelem Imperium”)