Gniew Miś [Dierk Gros, Bereg, Ginewra Meadow]
Tego szlachcic nie zdzierżył! Nie był sam. Jeden z jego służących odrazu skoczył po resztę hajduków. Nadciągała już całkiem spora ich gromadka, jednak Bereg nie czekał. Nim jeździec cofnął rękę, chwycił go za nią i gwałtownym szarpnięciem przyciągnął do siebie. Oj miał on krzepę.

- To był błąd… synku. – Wysyczał przez wyszczerzone zęby. Drugą, kosmatą ręką zdzielił go w pysk. Celował prosto między oczy i nos. Ten ostatni pękł z trzaskiem, a jeździec zalał się krwią. Szlachcic wyszarpnął miecz z pochwy i natarł na tego, z którym rozmawiał wcześniej. Zbrojna służba już dopadała do miejsca w którym się znajdywali.

- Na pale was kurwy ponabijam! Na pale! Brać kurwich synów! Łapaj ich!

Jeźdźcy zwątpili. Wbili koniom ostrogi i ruszyli wzbijając tuman kurzu. Zostawili syna woźnicy i swojego towarzysza na pastwę Berega, który wpatrywał się teraz zmrużonymi, że aż przypominały szparki oczyma. Żołnierz leżał z ostrzem na gardle. Jeden ruch, przeniesienie ciężaru do przodu i pożegnałby się z tym światem. Trach! Z ust syna woźnicy wydostał się cieniutki pisk, odwrotnie proporcjonalny do jego gabarytów. Dopiero po chwili zobaczył, że miecz Berega wbił się w ziemię. Jeździec przymknął oczy i mimowolnie odetchnął z ulgą.

P[2]+1 C[1] N[1] O[3] G[1] L[2]+1

[Gniew, Keth]

Szlachcic, czy to ze złośliwości, czy to z pomyłki zwykłej, przeciągnął mieczem solidnie po gardle żołdaka - posoka trysnęła strumieniem, zalewając mulistą drogę; żołdak jeszcze wierzgnął parę razy nogami, wykopując pokaźne koleiny. Zakaszlał jeszcze i znieruchomiał, ze zdziwionym raczej niż przestraszonym wzrokiem. Zapadła cisza.
Szlachcic i jego pomagierzy usłyszeli krzyk:
- Może to jest twoja wieś, psi synu, ale nie będziesz sobie bezkarnie wybijał armii króla!
- Dobrze mówi!
- Chuj garbaty!
- Świnia!
- Morderca!
Obelgi i oskarżenia posypały się na głowę Berega niczym rozżarzone bierwiona. Tu i ówdzie jeden błysnął widłami, a że to jeszcze przed świtem było, paru zebrało się z pochodniami.
- Wynocha!
- Myślisz, że wszystko ci wolno?
- Pieprzony bastard!
- Ze zaścianka!
- Won, raus!
Chcąc, nie chcąc, Bereg musiał opuścić miejsce swojego zamierzonego, czy też przypadkowego zabójstwa. Odjechał, odprowadzany groźbami wieśniaków.
Gdzieś poza wioskę, jechał, bo jechał, byle zejść z oczu, wstydem trawiony jakimś - wspomniał minę zabitego żołnierza.
Wjechał w las -

P[0] C[3] N[1] Z[3] O[4] G[2] L[1]

Chciwość Miś [Dierk Gros, Bereg, Ginewra Meadow]

Przy rozwścieczonym Beregu stłoczyła się już spora grupka jego zbrojnych. Paru chłopów zebrało nieliche razy płazami mieczy. Najbardziej hardy oberwał batem po gębie. Doskonały lek na wszelkie przejawy hardości.

- Zawrzeć gęby! Będę siedział na dupie gdzie mi się podoba! Kobieto, on jeszcze charczy… Zróbże coś…

- Myślisz, że wszystko ci wolno?

- A wolno! Wolno mi ubić każdego, kto będzie na mnie nastawał na mojej ziemi! Wolno i gówno!

- Pieprzony bastard!

- O ty kurwo… Brać ją i pokory nauczyć…

- Ze zaścianka!

- To jest zaścianek! Pieprzone zadupie! Kobieto, jesteś medyczką, prawda? Będzie żył… ?

- Won, raus!

- Ja wam dam! To ja decyduję kto won, a kto raus! Tak sobie ze mną pogrywacie? Dobra! Ależ dobra! Podwajam wasze zobowiązania! Od dziś konfiskuję nie dziesiątą, a piątą część zbiorów! Komuś się to nie podoba! Ja się stąd nie ruszam. I wołami mnie nie ruszycie! A kto podniesie łeb temu każę uciąć uszy, wychłostam i powieszę! Zadałem pytanie! Komuś się to kurwa nie podoba?! No… ja myślę.

Od tego dnia we wsi żyło się zdecydowanie gorzej…

P[2]+1 C[0] N[1] O[3] G[1]+1 L[2]+1

[Koniec sceny]