Ostrze Veridii

Nicholas · 14-12-2008, 15:39

Veridia,
Zjednoczone Królestwo krasnoludów,
Ruiny Starej Verni,
Tymczasowy obóz wojsk Verni,

-Ruszcie się!
Alaric wykrzyczał do żołnierzy te słowa, szykując się do ataku. Krasnolud, wraz ze swymi zaufanymi dowódcami, skrzętnie wykonywał plan zasadzki, aż do teraz. Żołnierze odmówili kooperacji, widząc oddziały z Verni, którzy, w przeciwieństwie do krasnoludów, czekały na otwartą bitwę podczas świtu, w zanadrzu mając magów, którymi niestety Król się brzydził. Nie pomyśleli o tym, lecz i tak było za późno. Alaric sam jeden przypuścił atak na obóz wroga, po chwili korzystając z pomocy swych dowódców. Odwaga króla tknęła wojska, które ruszyły, walcząc z kolejnymi zastępami Księstwa Vernijskiego. Nie wiedzieli, że rozpoczęli wojnę, którą raz na zawszę miała ustatkować sytuację w Veridii, rozbitej na poszczególne księstwa. Strzelcy ustawili się w linii, przygotowując kusze do strzału w kierunku wciąż malejącej armii wroga. Bełty utkwiły w kilku żołnierzach, pozbawiając ich tchu i życia.. Wojna się rozpoczęła... Złoty kilof Alarica, insygnia władzy dostosowana do walki, ruszył w ruch, rozbijając łby kolejnym "szubrawcom", jak mówił na nich pod nosem Król. Bitwa była zażarta, ale to Vernia była na straconej pozycji, zamknięta we własnym, otoczonym palisadą obozie. Nikogo nie zdziwiło to, że ostatkiem sił dowódca wrażej armii uczepił się dźwigni, otwierając bramę, dając szansę ucieczki.. Ale tak naprawdę wydał na nich wyrok, wpuszczając do obozu hordę krasnoludzkich Siepaczy, wyspecjalizowanych w zabijaniu większych istot. Nie było dla nich nadziei...

Kilka godzin później,
Namiot dowódcy,

Alaric wyprostował się, sytuacja wciąż nie była stabilna.. Stratedzy, rozstawieni wokół mapy Veridii, kreślili piórami plany najazdów i spodziewanych ataków ze strony połączonych księstw Polevii i Verni. Do tego wszystkiego kolonia Alsenii na południu rozwijała się w najlepsze, handlując z krainą elfów. Król miał dosyć prowadzenia wojen, całą swą nadzieję pokładał w strategach, którym powierzył dowództwo nad armią. Sam udał się na spoczynek, znużony długą bitwą...

3 lata później,
Kolonia Alsenii,

Wojna trwała w najlepsze, niszcząc kolejne miasta, zabijając kolejne istoty. Lecz nie nękana niczym kolonia rozwijała się z dala od bitew, tuż przy oceanie, przez który mieli dostęp do stolicy Alsenii. Gdyby nie wojna, nie sprowadzali by wsparcia w postaci trzech, całkowicie się różniących istot. W porcie na galerę czekał sam założyciel koloni, Tevir, wraz ze swą strażą przyboczną. Na statku miały przypłynąć dostawy jedzenia i broni, a także wsparcie w postaci małego oddziału. Miały przypłynąć...

Gdzieś na Oceanie,
Statek Morski Szczur,

W waszej kajucie panował dziwny odór, wręcz można powiedzieć smród, a wasze rzeczy leżały bezładnie na podłodze. Z pewnością służący sprzątający pomieszczenie dostał reprymendę, ale i tak nie tknie już tych drzwi. Pokój był przestronny, jak na statkową kajutę, ba, był nawet wyposażony w stół i szafę. Jak na standardy morskiej floty, był to luksus nad luksusy, szczególnie, że stół był już zastawiony... Mimowolnie poczuliście burczenie w brzuchu, widząc różnorodnie przyrządzone ryby i przednie wino. Z pewnością kapitan będzie dziś głodował, ale cóż...

Smola · 18-12-2008, 22:17

Erland, krasnolud o dobrze zbudowanym, muskularnym ciele z szerokim toporem przewieszonym przez plecy spojrzał na swych towarzyszy i powiedział z westchnieniem:
-Więc "przyjaciele" mamy do spełnienia misję. Czy ktoś z was w ogóle się domyśla z czym możemy mieć do czynienia? - po czym odczekał chwilę i gdy nie otrzymał odpowiedzi wykrzyknął- Na brodę Khazuda! Czy wy w ogóle wiecie czym jest mowa czy tylko śpiewacie w jakimś nieznanym języku, który już dawno powinien zniknąć z tego świata!- rozzłoszczony walnął pięścią w beczkę z czymś sypkim i ruszył ku stolikowi, na którym znajdowała się flaszka z winem oraz kawał mięcha.Nie chcecie mówić? Wasza sprawa ja się napije! - po czym wymruczał coś pod nosem i napił się rozgrzewającego gardła miodu.

ZBGfromWPC · 20-12-2008, 11:04

Elf stał przyglądając się temu co robi krasnolud, lekko się uśmiechnął i wstał. Nie był zbyt barczysty. Wyróżniał go za to wzrost górował on nad wszystkimi zebranymi w pomieszczeniu. Podziw budził też jego łuk przewieszony przez plecy. Jego włosy koloru kasztana opadały na ramiona. Cechowała go lekkość ruchu szedł jakby na palcach. Podszedł do stołu i powiedział - Wybaczcie przyjaciele, ale ja muszę coś przegryźć - mówiąc to wziął kilka owoców ze stołu i oddalił się w róg kajuty by zjeść w spokoju. Nie miał zbyt wielkiej ochoty jeść z towarzyszami tym bardziej gdy patrzał na ich miny gdy przechodził obok. Wiedział, że będzie musiał z nimi przebywać przez najbliższe tygodnie. Nie zachwycało go to jednak, zawsze był typem indywidualisty. Spojrzał jeszcze raz na krasnoluda. Przynajmniej nie wyglądał tak gburowacie jak ten z góry. Chodzący z głową wyżej niż bocianie gniazdo. Elf miał chęć by wreszcie coś się zaczęło, nie znosił bezczynności. Pozostawało mu tylko jednak czekać...

14-12-2008, 15:39	#1
Nicholas Reputacja: 0	Ostrze Veridii Veridia, Zjednoczone Królestwo krasnoludów, Ruiny Starej Verni, Tymczasowy obóz wojsk Verni, -Ruszcie się! Alaric wykrzyczał do żołnierzy te słowa, szykując się do ataku. Krasnolud, wraz ze swymi zaufanymi dowódcami, skrzętnie wykonywał plan zasadzki, aż do teraz. Żołnierze odmówili kooperacji, widząc oddziały z Verni, którzy, w przeciwieństwie do krasnoludów, czekały na otwartą bitwę podczas świtu, w zanadrzu mając magów, którymi niestety Król się brzydził. Nie pomyśleli o tym, lecz i tak było za późno. Alaric sam jeden przypuścił atak na obóz wroga, po chwili korzystając z pomocy swych dowódców. Odwaga króla tknęła wojska, które ruszyły, walcząc z kolejnymi zastępami Księstwa Vernijskiego. Nie wiedzieli, że rozpoczęli wojnę, którą raz na zawszę miała ustatkować sytuację w Veridii, rozbitej na poszczególne księstwa. Strzelcy ustawili się w linii, przygotowując kusze do strzału w kierunku wciąż malejącej armii wroga. Bełty utkwiły w kilku żołnierzach, pozbawiając ich tchu i życia.. Wojna się rozpoczęła... Złoty kilof Alarica, insygnia władzy dostosowana do walki, ruszył w ruch, rozbijając łby kolejnym "szubrawcom", jak mówił na nich pod nosem Król. Bitwa była zażarta, ale to Vernia była na straconej pozycji, zamknięta we własnym, otoczonym palisadą obozie. Nikogo nie zdziwiło to, że ostatkiem sił dowódca wrażej armii uczepił się dźwigni, otwierając bramę, dając szansę ucieczki.. Ale tak naprawdę wydał na nich wyrok, wpuszczając do obozu hordę krasnoludzkich Siepaczy, wyspecjalizowanych w zabijaniu większych istot. Nie było dla nich nadziei... Kilka godzin później, Namiot dowódcy, Alaric wyprostował się, sytuacja wciąż nie była stabilna.. Stratedzy, rozstawieni wokół mapy Veridii, kreślili piórami plany najazdów i spodziewanych ataków ze strony połączonych księstw Polevii i Verni. Do tego wszystkiego kolonia Alsenii na południu rozwijała się w najlepsze, handlując z krainą elfów. Król miał dosyć prowadzenia wojen, całą swą nadzieję pokładał w strategach, którym powierzył dowództwo nad armią. Sam udał się na spoczynek, znużony długą bitwą... 3 lata później, Kolonia Alsenii, Wojna trwała w najlepsze, niszcząc kolejne miasta, zabijając kolejne istoty. Lecz nie nękana niczym kolonia rozwijała się z dala od bitew, tuż przy oceanie, przez który mieli dostęp do stolicy Alsenii. Gdyby nie wojna, nie sprowadzali by wsparcia w postaci trzech, całkowicie się różniących istot. W porcie na galerę czekał sam założyciel koloni, Tevir, wraz ze swą strażą przyboczną. Na statku miały przypłynąć dostawy jedzenia i broni, a także wsparcie w postaci małego oddziału. Miały przypłynąć... Gdzieś na Oceanie, Statek Morski Szczur, W waszej kajucie panował dziwny odór, wręcz można powiedzieć smród, a wasze rzeczy leżały bezładnie na podłodze. Z pewnością służący sprzątający pomieszczenie dostał reprymendę, ale i tak nie tknie już tych drzwi. Pokój był przestronny, jak na statkową kajutę, ba, był nawet wyposażony w stół i szafę. Jak na standardy morskiej floty, był to luksus nad luksusy, szczególnie, że stół był już zastawiony... Mimowolnie poczuliście burczenie w brzuchu, widząc różnorodnie przyrządzone ryby i przednie wino. Z pewnością kapitan będzie dziś głodował, ale cóż...

18-12-2008, 22:17	#2
Smola Reputacja: 1	Erland, krasnolud o dobrze zbudowanym, muskularnym ciele z szerokim toporem przewieszonym przez plecy spojrzał na swych towarzyszy i powiedział z westchnieniem: -Więc "przyjaciele" mamy do spełnienia misję. Czy ktoś z was w ogóle się domyśla z czym możemy mieć do czynienia? - po czym odczekał chwilę i gdy nie otrzymał odpowiedzi wykrzyknął- Na brodę Khazuda! Czy wy w ogóle wiecie czym jest mowa czy tylko śpiewacie w jakimś nieznanym języku, który już dawno powinien zniknąć z tego świata!- rozzłoszczony walnął pięścią w beczkę z czymś sypkim i ruszył ku stolikowi, na którym znajdowała się flaszka z winem oraz kawał mięcha.Nie chcecie mówić? Wasza sprawa ja się napije! - po czym wymruczał coś pod nosem i napił się rozgrzewającego gardła miodu. Ostatnio edytowane przez Smola : 18-12-2008 o 22:20.

20-12-2008, 11:04	#3
ZBGfromWPC Reputacja: 1	Elf stał przyglądając się temu co robi krasnolud, lekko się uśmiechnął i wstał. Nie był zbyt barczysty. Wyróżniał go za to wzrost górował on nad wszystkimi zebranymi w pomieszczeniu. Podziw budził też jego łuk przewieszony przez plecy. Jego włosy koloru kasztana opadały na ramiona. Cechowała go lekkość ruchu szedł jakby na palcach. Podszedł do stołu i powiedział - Wybaczcie przyjaciele, ale ja muszę coś przegryźć - mówiąc to wziął kilka owoców ze stołu i oddalił się w róg kajuty by zjeść w spokoju. Nie miał zbyt wielkiej ochoty jeść z towarzyszami tym bardziej gdy patrzał na ich miny gdy przechodził obok. Wiedział, że będzie musiał z nimi przebywać przez najbliższe tygodnie. Nie zachwycało go to jednak, zawsze był typem indywidualisty. Spojrzał jeszcze raz na krasnoluda. Przynajmniej nie wyglądał tak gburowacie jak ten z góry. Chodzący z głową wyżej niż bocianie gniazdo. Elf miał chęć by wreszcie coś się zaczęło, nie znosił bezczynności. Pozostawało mu tylko jednak czekać... __________________ Co Cię nie zabije to Cię wzmocni.