Frank nie czekał aż spóźnialskie zombie dotrą do reszty trupiego korowodu. Nie było sensu dłużej zwlekać. Należało utorować sobie drogę poprzez snuje.

- Im szybciej wyrwiemy się do naszych na Parkingu tym lepiej - gestykulował nie wypuszczając z rąk siekiery.

- Pani i Panowie, czas nam działać. Zgodnie z ustaleniami siadam za fajerą pierwszego trucka. Życzę nam wszystkim powodzenia. Jazda zatem.

Po chwili siedział już za kierownicą pierwszej zdezelowanej ciężarówki. Dał sygnał do odjazdu. Kolumna ruszyła.

- „Jack pot” Jak to się po waszemu mówi, si? – ucieszył się hiszpan gdy tłumy zombiaków minęły budynek. – Ostatni puścimy jak pójdziemy po drugi coche*. – udał że chwyta kierownice - Powinno nam to dać nieco więcej czasu.
Z tymi słowami wyszedł za Frankiem pchając ostatnią gaśnice.


--------------

* wóz/auto

Po pewnym dopiero czasie John doszedł do wniosku, że istniał pewien, niezbyt skomplikowany, sposób, by na stacji benzynowej pozbyć się pewnej, a możliwe nawet że i dość sporej, ilości zombie. Gdy tak otworzyć klapę od podziemnego zbiornika z benzyną czy ropą, przygotować teren, a potem tylko zwabić zombie i patrzeć, jak wpadają w pułapkę.
No ale można to było zostawić na inną okazję...

Zabrał swoje rzeczy i usiadł za kierownicą drugiego pojazdu.
Po chwili jechał za Frankiem.

Storm wsiadła do wozu, który miał w zamiarze jechać jako ostatni. Pomyślała, że skoro nie będzie prowadzić, to może przynajmniej posłuży jako mini-ochrona, załatwiając z pistoletu bardziej upierdliwe okazy, których inaczej nie dałoby się przepędzić. Miała jednak nadzieję, że na takich umarlaków nie trafi, gdyż nie chciała robić zbędnego hałasu, bo tego i tak było już zbyt wiele, jak na czuły słuch zdechłych, ale wciąż żyjących, ludzi.

Cieszyła się, że w końcu odjadą w stronę garażu. Czuła, że właśnie wskoczyła na 2 level.

Garaż stał na swoim miejscu, a ciągniki siodłowe nic sobie nie robiły z pojedynczych wraków które stały na jezdni, ot, przepychały je na bok jakby jakiś masywny jegomość poruszał w tłumie ludzi. Warkot silników ściągał uwagę żywych i umarłych, ale im bliżej byliście garażu tym większą odczuwaliście ulgę. W końcu koniec, nareszcie koniec. Ale to nie był koniec i dobrze o tym wiedzieliście. Antonio musiał iść po siostrę, Emma potrzebowała mocnego policzka lub sytuacji w której naprawdę będzie walczyła o życie by przekonać się „że to nie gra”, a John z pewnością chciałby pomścić swoich towarzyszy, z którymi wyruszył.

Dowódca ludzi z Parkingu czekał w gotowości od kilku dni. Przeczuwał to wszystko i przeczucie go nie pomyliło. Nie było czasu na przytulasy, tańce i zakrapianie alkoholem. W przeciągu pół godziny większość ludzi zostało upchniętych w naczepach, a potem kierowcy ruszyli. Dokąd?

John miał małe pojęcie o tym co się dzieje na świecie, a przynajmniej w najbliższej okolicy. Jedna osada na południu, druga osada gdzieś na zachodzie. Wiedział którędy podróż skończy się marnie, ale mógł to wszystko przekazywać Cyrusowi, a ten już brał na swoje barki całą resztę. Mógł odetchnąć. Przynajmniej przez jakiś czas.