Spis Stron RPG Regulamin Wieści POMOC Kalendarz
Wróć   lastinn > RPG - play by forum > Sesje RPG - Science-Fiction > Archiwum sesji z działu Science-Fiction
Zarejestruj się Użytkownicy


 
 
Narzędzia wątku Wygląd
Stary 28-04-2015, 16:23   #21
Adi
Keelah Se'lai
 
Adi's Avatar
 
Reputacja: 1 Adi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputację
Cedric po 'rozmowie' z Szefową, poszedł do kawiarni, w której działo się zeszłego dnia dużo. Był chłodny jak na poranek w Grecji. Otworzył drzwi i wszedł do środka. -Poproszę dużą kawę na miejscu- powiedział Lovren jednocześnie rozglądając się czy nikt tym razem nie zachlapie mu garnituru. Nie było szczególnie dużo ludzi gdyż pora była wczesna, a nawet bardzo wczesna. Tak wczesna, że ledwo można było dostrzec przebłyski słońca.
Lecz zanim zamoczył usta w napoju, który już kelner do niego niósł usłyszał szybko zbliżające się syreny policyjne. W kilka chwil później zobaczył policjantów z karabinami wpadającymi jak cyklon do budynku. Co się dzieje?- zapytał się w myślach i zamurowało go. Siedział na krześle tam gdzie zeszłego dnia znalazł 'Iliadę' i poznał nowych towarzyszy. Nielicznie zgromadzeni ludzie rozbiegali się na boki, gdy grupa dwudziestu czterech facetów z karabinami gotowymi strzelić, biegną naprzód. Rozdzielili się. What the fuck!!!- pomyślał rudowłosy spoglądając na nich jak się rozdzielają. Część osób zniknęła z pola widzenia mężczyzny. Zostało pięciu błyskawicznie przeczesujących umiarkowanie puste jeszcze pomieszczenia.

Nagle jeden z nich dostrzegł Cedrica. Szybko powiedział coś do krótkofalówki.

-Interpol! Nie ruszaj się!- krzyknął jeden z nich, zaś cała grupa wycelowała w rudowłosego człowieka.
Wbiegli do środka nie spuszczając podejrzanego z celownika.

-Gleba! Powiedziałem gleba!- krzyknął inny odrzucając stolik i nie czekając na reakcję rzucił Lovrena ma ziemię.

-Łapy na kark! Na kark!
Ponownie nie czekali na żaden ruch. Wykręcili mu ręce i ciasno skupi kajdankami, tak ciasno iż krew ledwo dopływała do dłoni. Bez pardonu szarpnęli więźniem stawiając go na nogi. Ale panowie o co chodzi?- zapytał się wyraźnie przestraszony mężczyzna. Chwilę później Cedric siedział na tylnej kanapie radiowozu. Był to Citroën Xsara. Niezły autko panowie- uśmiechnął się pod nosem.

-Zachciało ci się kurwa dzieci?- zapytał jeden z zamaskowanych funkcjonariuszy i z całą mocą wbił pięść w wątrobę Cedrica. -Urgh!!- jęknął z bólu. Drzwi zamknęły się i samochód ruszył.

Samochód zatrzymał się, a funkcjonariusze stali się milczącymi narzędziami sprawiedliwości. Bezpowrotnie zniknęło ich zachowanie z lotniska mówiące, iż najchętniej wgnietliby podejrzanego między szpary przylegających do siebie fragmentów marmurowej posadzki. Gdzie ja jestem i co to za budynek?- zapytał się wychodząc z samochodu.

Z chłodnym spokojem pomogli wygramolić się podejrzanemu z tylnego siedzenia.
Nieopodal parkingu znajdował się zielony trawnik, na którym strzelały w niebo pnie palm w towarzystwie oleandrów. Okazały budynek ponabijany flagami Grecji jak poduszeczka na igły otoczony był wiecznie zielonymi cyprysami.

Na szczycie pyszniła się największa ze wszystkich flag Grecji, choć obecnie prezentowała się niezbyt dumnie jako materia oklapła z powodu bezwietrznej, słonecznej pogody.

Za plecami trzasnęły drzwi, a samochód zapiszczał dwukrotnie nim rozległ się odgłos zamykającego się mechanizmu. Z całą pewnością włączył się również system alarmowy, ale nie było czasu na szukanie migającej wewnątrz czerwonej diody.

Pchnięty Cedric w asyście czterech uzbrojonych mężczyzn ruszył po schodach w kierunku wrót wejściowych. Ciepła barwa drewna przywodziła na myśl kolor olchy i nieprzyjemnie kontrastowała z chłodem bijącym z wnętrza. I nie chodziło wyłącznie o przyjemny w ciągu dnia chłód pomieszczeń z wysokimi sufitami, lecz o panującą tam atmosferę.
Po wejściu marmurowe posągi Ateny zimno, niemal oskarżycielsko spoglądało na wchodzących i mężczyzna podskórnie czuł gdzie się znajdują. Czuł to jeszcze nim spojrzał na kolejną marmurową kobietę stojącą w zagłębieniu pod sufitem na pierwszym piętrze naprzeciwko drzwi wejściowych. Kobieta z przepaską na oczach i z wagą. Temida.

Byli w sądzie! Nawet na moment nie trafił do celi, a wszystko było już gotowe na jego przybycie. Przynajmniej tak to wyglądało pomimo niewielkiej ilości ludzi.

Policjanci Interpolu zaprowadzili mężczyznę w korytarz po prawej stronie przytulony do frontowej ściany budowli. Tam znajdowały się otwarte na oścież podwójne drzwi.

Sąd? Do niczego się nie przyznaję...- pomyślał gdy weszli do sali i po chwili zobaczył też grube akta -...a to już nie moje.- dokończył myśl.

Nie było dobrze sądząc po minie faceta siedzącego obok Lovrena a był to adwokat.

-Anteros Ferretos. Będę pana adwokatem i powiem prosto z mostu. Jest źle. Mamy mało czasu więc proszę słuchać. Pańskie akta są brudne jak szambiarka po całym dniu roboty. Z takimi papierami można tylko minimalizować wymiar kary. Nie mówiąc już, że musiał pan nieźle komuś nacisnąć na odcisk, że mamy tu kilkanaście minut na przejrzenie sprawy.- mówił cicho kręcąc przecząco głową przewracając kolejne strony dokumentów.

-Właściwie nie wiem po co ja tu w ogóle jestem skoro w Anglii zapadł już na panem wyrok.-popukał palcem w podpis. Wielokrotny gwałt połączony z morderstwem na czternastu nieletnich w tym dziewięciu chłopcach i pięciu dziewczynkach. W wieku od dziewięciu do dwunastu lat. Wyrokiem było dożywocie.

Wyrok na mnie?!- zastanawiał się co adwokat powiedział w stronę Cedrica.

-Zrobię wszystko co będę mógł, ale sąd najprawdopodobniej podtrzyma wyrok. Proszę się nie odzywać, jeśli nie powiem że można. Proszę wstać sąd idzie.- po chwili sam również powstał.
Wszyscy stali podczas ogłaszania wyroku. Adwokat wyglądał, jakby właśnie kazano mu zjeść skarpety całego plutonu wojska.


W chwilę później młotek w ręku sędziego trzasnął o podstawkę, zaś sam mężczyzna spojrzał jeszcze niechętnie na Cedrica, po czym pospiesznie wyszedł.

To była parodia wymiaru sprawiedliwości. Cała sprawa wyglądała na ukartowaną od momentu schwytania w lotniskowej kawiarni przez gotowość wymiaru sprawiedliwości do wymierzenia "sprawiedliwości" za coś, co nie miało miejsca. Wypełniono jego akta niemal całą ryzą obciążających dokumentów i w końcu sędzia, który już wchodząc na salę wyglądał tak, jakby podjął decyzję. Tylko prokurator i adwokat starali się na prawdę. A przynajmniej takie sprawiali wrażenie.

-Sędzia po zapoznaniu się ze sprawą zdecydował się na poszerzenie wymiaru kary. Do dożywocia dołożył przymusową kastrację chirurgiczną...

Że co!!?? Przecież to jakaś kpina.- pomyślał wyraźnie zaskoczony całą sytuacją.

Ledwie wyszedł z więzienia, a już do niego wrócił. Co prawda nie do tego samego, ponieważ w dalszym ciągu znajdował się w Grecji. Ponownie nie miał niczego prócz więziennego ubrania.

Było jednak coś niepokojącego w całej tej sytuacji. Jego współwięźniowie zdawali się wiedzieć za co Cedric się tu znalazł. Gdy prowadzono go korytarzem, zza krat śledziły go spojrzenia drapieżników. Pedofile w więzieniach nie mieli życia. Bardzo często popełniali "samobójstwa".

Strażnik więzienny poprowadził nowego do jego celi, którą miał dzielić ze współlokatorem.

No to pięknie- pomyślał Lovren kręcąc przecząco głową z lekkim uśmiechem na ustach. Ciekawe czy o mnie pamięta ta trójka- uśmiechnął się raz jeszcze.

-Mały przywitaj się ładnie.- powiedział strażnik tuż przed szczękiem zamku zwiastującym zamknięcie krat.


Powstał powoli z dolnej pryczy rosnąc jak góra. Góra mięśni. Był wyższy od Lovrena o dobre pół głowy i prawie dwukrotnie szerszy w barkach.
Wielkolud mrugnął jednym okiem i posłał współlokatorowi całusa.

-Będziesz moją dziewczynką- odezwał się w końcu mutant.

Cedric po zdjęciu kajdan przez ochroniarzy, wykorzystując element zaskoczenia u czarnoskórego mężczyzny uderzył go na dzień dobry w grdykę. -Miło mi jestem Cedric.-powiedział głośno i wyraźnie żeby usłyszał. Był tak wściekły a zarazem rozbawiony zaistniałą sytuacją.
 
__________________
I am a Gamer. Not, because i don't have a life. But because i choose to have Many.
Discord: Adi#1036
Adi jest offline  
Stary 29-04-2015, 22:02   #22
INNA
 
Nami's Avatar
 
Reputacja: 1 Nami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputację
doc


- Skąd w ogóle wiesz, że ja to ja he?
- mężczyzna spoglądał na nią z umiarkowanym zainteresowaniem.
- Nie lubię jak ktoś się na mnie gapi.. Co do maski to moja sprawa i byłbym wdzięczny żeby nie poruszać tego tematu. Możemy proszę przejść do rzeczy? - wraz z pozbyciem się maski najwidoczniej porzucil też ton żartownisia.

Cassandra popatrzyła po zebranych z nietęgą miną. Widać, że była zła, więc można już z marszu darować sobie wszelakie żarciki. Przynajmniej póki co.
Na słowa Natashy jedynie lekko drgnęła jej warga, zupełnie jakby chciała przemienić się w uśmiech, ale cóż, nie udało się.
- Widzę, że jesteśmy już wszyscy. Na pajaca nie ma co już czekać, sądzę, że nie wróci - zaczęła ze spokojem robiąc małą przerwę. Właśnie grzebała w wielkim pucharku z lodami, bardziej się nimi bawiąc niż jedząc.
- Sądzisz, że to jego zgarnął Interpol? - spytała Natasha jakby dla potwierdzenia swoich przypuszczeń.
- Zwinęli go tylko dlatego, że wkurzył szefową - to było bardziej stwierdzenie niż pytanie. Jeśli to prawda, to znajdowali się w większym bagnie niż początkowo myślała… a może po prostu babsztyl był bardzo przewrażliwiony na swoim punkcie lub, co wielce prawdopodobne, dawno jej żadne facet nie przeleciał i na nich odreagowuje swoje frustracje.

Black westchnął tylko krótko i wzruszył ramionami. Najwidoczniej nie miał zamiaru komentować tej sprawy. Widać było, że los Cederica nie obchodził go zbytnio.

- Długo się nad tym zastanawiałam, gdyż trzeba zacząć coś robić. Ze względu na moje zdolności medyczne potrafiłam jedynie skonstruować plan opierający się na tej dziedzinie. Musielibyśmy zacząć od jakiegoś tłocznego miejsca, bankiet, spotkanie. W rolach kelnerów można by podać odpowiedniej osobie pewną mieszankę, którą sama skonstruuję. - tutaj zerknęła na Natashę - Wywoła ona silne bóle głowy. W między czasie przydałoby się znaleźć prywatnego lekarza “osoby przez nas poszukiwanej”, porwać go, zmusić by podpisał dokument nadający mnie jako jego zastępce. Potem pewnie można go usunąć - tutaj zerknęła na Blacka - W tym czasie środek zacznie działać, ważna osoba będzie potrzebowała medyka, gdzie zjawię się ja. Zabierzemy go na rezonans magnetyczny, który jest specyficznym urządzeniem elektromedycznym. Nikt prócz mnie i moich techników jak i lekarzy nie będzie mógł siedzieć w kabinie, ani tym bardziej w bunkrze, gdzie znajduje się sprzęt. Ponieważ oddziałowuje tam silne pole magnetyczne, ważna osoba będzie musiała oddać nam swój telefon oraz karty kredytowe. Wtedy wmontowanie podsłuchu, gpsu czy też śledzenie transakcji będzie banalnymi drobnostkami do zainstalowania, gdyż rezonans trwa od 20 do 30min. - zrobiła małą przerwę, jednak wystarczyła ona jedynie na to, byście mogli otworzyć usta, ale nie by dało się coś powiedzieć.
- Sęk w tym, że nie można po prostu “zlikwidować problemu”, trzeba upozorować, że zlikwidował się sam. Dalszy plan prezentuje się następująco. Sfałszujemy dane medyczne by wynik badań wskazywał na nowotwór mózgu. To będzie bardzo proste, na tego rodzaju nowotwór łatwo jest umrzeć, łatwo też zbzikować, więc ja, jako medyk ważnej osoby, będę mogła mieć to wszystko pod kontrolą. Ewentualnie można stwierdzić, że guz nie jest pierwotny, a wtórny, wtedy można szukać przerzutów w innych organach. Najłatwiej jest jednak skupić się na mózgu, gdyż nowotwory z G4 są niewylczalne, można jedynie zastosować radioterapię paliatywną, w ostateczności pacjent i tak umiera, jednak to kwestia 2-3 miesięcy, więc może wymyślimy coś, co to przyspieszy. Jeszcze pojawić się może problem, gdy ważna osoba zechce skonsultować to z innym lekarzem, albo ewentualne badania pośmiertne by upewnić się co do powodu zgonu. - tutaj już Cassandra niemal zakończyła. Popatrzyła po wszystkich bez uśmiechu i wzięła trochę lodów na łyżeczkę.
- Jeśli macie inne pomysły lub pytania to teraz jest wasz czas. - wzięła trochę mrożonych słodkości do ust i odetchnęła głęboko. Wódki by się napiła, a nie lody żarła. To by poprawiło jej humor.

-Skończyłaś? Nie pisałem się na takie gówno.. Jestem za tym, żeby po prostu sprzątnąć gościa a nie bawić się w taki szajs - powiedział spokojnie Black odchylając się w fotelu.

- To moze najpierw zapoznaj sie z trescia misji, a potem wlacz mozg, o ile sam nie jest zajety guzem. Bo wtedy podmienimy badania celu z Twoimi i bdzie piekny nowotwór. ... jak mniemam w placie czolowym, sadzac po Twoim stanie psychicznym - rzucila zlosliwie, choć nie slychac bylo zdenerwowania w jej glosie

- Mój stan psychiczny to nie twoja sprawa - warknął mężczyzna przez zaciśnięte zęby
- Nigdy nie grałem dobrze według reguł… Można powiedzieć, że straciłem zaufanie do ludzi wydających rozkazy - utkwił na moment wzrok w jej szarych oczach w których o dziwo dostrzegał coś znajomego.
-Ale niech wam będzie. Powiedzmy, że powstrzymam się przed publiczną egzekucją - ściszył głos tak by był słyszalny jedynie przy ich stoliku.
-Ale zanim zaczniemy się bawić w lekarzy wolałbym jednak zrobić rozpoznanie. Jest milion sposób na spowodowanie “wypadku” - Black położył nacisk na ostatnie słowo.
- Dlatego czekam na wasza inicjatywe. Jest tego multum. - odparła Cassandra
- Fakt jest tego multum, ale po pierwsze nie wiadomo jak długo cel będzie znajdować się w jednym miejscu. Nie wiadomo nic o miejscu w którym się znajduje, nie wiadomo nic o jego obstawie, potencjalnych świadkach, nawykach premiera, które można wykorzystać… Moim zdaniem? Spróbuje się czegoś dowiedzieć od szefostwa na temat tego Greka, jedziemy na wyspę, robimy wstępny zwiad by wiedzieć na czym stoimy i… mały bonus dla ciebie kotku - spojrzał na Cassandrę.
-Obiecuję, że będę grzeczny i nikogo nie zabiję. Chyba, że sam się będzie prosił - dokończył bez cienia uśmiechu.
Na ostatnie slowa a propos niezabijania jedynie beznamietnie i krotko zaklaskala w dlonie. Po czym ponownie wrocila do jedzenia lodów.
- Rozpoznanie – powiedziała wolno Natasha, kładąc nacisk na każdą sylabę
- To póki co słowo klucz.
– Szefowej zależy na czasie czy na jakości? – pytanie skierowała w stronę kobiety.
– Nie lubię robić rzeczy pochopnie. I nikogo zabijać... – tu zwróciła się do mężczyzny
– ...bez potrzeby - dodała po chwili, po czym jak gdyby nigdy nic, jakby rozmowa dotyczyła planów na zwiedzanie miasta a nie zabicia człowieka, zabrała się za śniadanie.
- Zadanie ma byc wykonane poprawnie. I tyle. Wiadomo, ze im szybciej tym lepiej, nim target zrobi cos, czego szefostwo chce uniknac. - odparła Cassandra
-Najwidoczniej tylko mnie tutaj skazali za coś innego niż kradzież cukierków. Spokojnie powiedziałem, że będę nad sobą panował - Black skomentował dość obojętnie słowa Natashy.
-Chciałbym przy okazji poruszyć jedną ważną kwestię.. Wiadomo co się stanie z nami po wykonaniu zadania? Ktoś się nad tym zastanawiał? - mężczyzna spojrzał na kobiety wymownie dając im do zrozumienia, że to dość ważna kwestia.
- Nie. - przyznała szczerze Natasha - Wiadomo jednak co się stanie, jeśli zadania nie wykonamy, więc chyba nie warto kusić losu, co? - stwierdziła dość obojętnie przeżuwając w międzyczasie tosta z masłem, pomidorami i fetą.
-Aha czyli teraz zabijemy premiera Grecji, jutro Anglii a pojutrze może prezydenta Stanów co? - odpowiedział sarkastycznie Black.
-Słuchaj.. Chodzi mi o to, że chcę jakiejś gwarancji, że jeśli wykonamy to zadanie to jesteśmy wolni i tyle. Koniec kropka. Nasze szanse i tak są już wystarczająco małe, więc przydałoby się coś z tego mieć - mężczyzna wziął spory łyk kakao.
- Ja po ostatnim zadaniu bylam wolna spory czas - rzucila obojetnie Cassandra. Nie chcialo jej sie z nimi gadac jesli nie widziala takiej potrzeby.
- Wolna spory czas? A potem przybiegasz do nogi jak zawołany piesek? - prychnął z dezaprobatą mężczyzna.
Kopnela go z calej sily pod stolem c:
- Ryj. Sam nie jestes aniolkiem. - warknęła
Morderca krzyknął z bólu i jakby tego było mało uderzył się kolanem o spód stołu. Jego twarz pierwszy raz od dawna wyrażała tak intensywne emocje. Przez myśl przeszło mu szybką, żeby ją zabić. To by było takie łatwe, ale.. zaśmiał się krótko. Chwycił dłonią jajecznicę z talerza i rzucił nią w kobietę w dziecięcym przypływie odwetu.
-Ojej.. Dziecinka się pobrudziła?
Cassandra przymknela oczy kiedy resztki scietych bialek z jaj okryla jej twarz po czym powolnie sie od niej odkleily. Spojrzala ze wsciekloscia na Blacka. Siedziala w bezruchu z nienawiscia w szarych oczach tylko chwile, po czym wstala gwaltownie od stolu jednoczesnie przewracajac go rekami, az wszystko sie wypierdolilo z glosnym hukiem.
- Nie mam do kurwy na to czasu. Jak sie ogarniecie to przyjdzcie do mojego pokoju - syknela wsciekle, jednak wciaz cicho, po czym odwrocila sie na piecie i poszla do siebie.
Black spoglądał spokojnie na całą scenę. Rozejrzał się po sali natrafiając na zaciekawione bądź przestraszone spojrzenia gapiów i do nich też skierował swoje następne slowa.
-Spokojnie. Nie ma powodów do paniki. Właśnie dowiedzieliśmy się, że zostaniemy szczęśliwymi rodzicami i moje kochanie lekko poniosło ze szczęścia.
Mężczyzna otrzepał się z resztek jedzenia, wziął Natashę pod pachę i odciągnął na bok by nie wzbudzać jeszcze większej sensacji.

W tym czasie czarnowłosa rozzłoszczona do granic możliwości wróciła do swojego pokoju. Trzasnęła drzwiami na tyle mocno, że huk odbił się echem po korytarzu. Miała ich już trochę dosyć, nawet przeszło jej przez myśl, że wolałaby zdechnąć tu i teraz niż po raz kolejny się męczyć z jakąś durną misją po to, by ją zakończyć, pożyć z rok a potem znowu sru na misję, a to wszystko bez żadnej wypłaty. Po co jej to?
Udała się do łazienki by umyć twarz, poprawić makijaż i strój. Na szczęście nie była uświniona, tylko twarz do małej poprawki, a reszta przeżyła ten niespodziewany atak rozkapryszonego bachora, jakim był Black. Cassandra nawet chwilę stała przed lustrem i oddychała ciężko. Oparła się rękami o umywalkę i próbowała jakoś spuścić z siebie tę całą agresję, jaka się w niej nagromadziła. Przymknęła oczy, rozluźniła mięśnie. Pomału zaczynała wracać do siebie, choć wiedziała, że i tak nie będzie przyjemna dla nich, gdy tutaj przyjdą. W sumie nie zastanawiała się nad tym, że mogliby nie przyjść, w sumie liderem to się nie czuła, po prostu ją rozzłościł, a ustalić coś musieli, wspólnie, więc ten pokój był takim punktem zaczepienia gdzie mogliby razem się spotkać, a nie szukać po całym hotelu.
Kiedy skończyła wyszła z łazienki i zaczęła byle jak przeszukiwać pokój. Tu pogrzebała, tam zajrzała, pod materac, pod łóżko, w lodówce (choć tam bardziej szukała alkoholu). Nic podejrzanego nie widziała, więc skręciła sobie papierosa i wyszła na balkon, jak to się mówi, by zaczerpnąć świeżego powietrza.
Nim skończyła palić usłyszała pukanie do drzwi. Bez zastanowienia poszła otworzyć wpuszcząjąc oczekiwanych gości.
To była szybka wymiana zdań i ustaleń, ponieważ trzeba ruszyć z miejsca. Nikt z nich nie chciał skończyć jak Cedric z kutachem w anusie (niby tego nie wiedzieli, ale można podejrzewać najgorszą karę za niesubordynację).

Po ustaleniu konkretów Cassandra udała się z Natashą na mały zwiad, w tym czasie Black powinien zadzwonić do Szefowej. Ciekawe czy cokolwiek z tego im wyjdzie?
 
__________________
Discord podany w profilu

Ostatnio edytowane przez Nami : 01-05-2015 o 12:37.
Nami jest offline  
Stary 06-05-2015, 13:54   #23
 
Vivianne's Avatar
 
Reputacja: 1 Vivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputacjęVivianne ma wspaniałą reputację
Vi&Trav
Zaraz po śniadaniu


Oboje zachowywali się jak rozkapryszone dzieci walczące o uwagę i względy rodziców, którzy właściwie mieli ich w głębokim poważaniu. W tej całej paranoi cieszył jednak fakt, że ta wybuchowa dwójka zaczynała chyba powoli zdawać sobie sprawę z powagi sytuacji i głębokości szamba, w którym siedzieli. Cassandra była wyraźnie wkurzona, co mogło oznaczać, że do ich samobójczej misji podchodzi poważnie. Mężczyzna najwyraźniej nie miał ochoty trafić ponownie za kratki o czym świadczyć mógł fakt, że zamiast robienia jeszcze większej awantury starał się jakoś załagodzić sytuację, która miała miejsce przy śniadaniu.

Black wyciągnął ją z hotelowej restauracji prosto do znajdującego się za nią ogrodu. Nie stawiała oporu, była jednak niemal pewna, że gdyby nie miała ochoty na pójście za nim, facet wyciągnąłby ją siłą.


Gdy tylko znaleźli się z dala od ciekawskich oczu gapiów, w pustym jeszcze przez wczesną porę ogrodzie, zdecydowanym ruchem wyciągnęła ramię z jego uścisku.
- Co wy odpierdalacie? - syknęła patrząc ze złością w jego chłodne oczy. Nie musiała nawet minimalnie unosić głowy do góry, w butach na dziesięciocentymetrowej szpilce była jego wzrostu.

- Ona zaczęła.. Możesz mi wierzyć lub nie, ale moim założeniem było zachowywać się profesjonalnie podczas tego spotkania. Cass jest naiwna albo bardziej związana z szefostwem niż my.. I szczerze mówiąc nie wiem co gorsze - dokończył Black.

Na słowa “ona zaczęła” Natasha z zażenowaniem przewróciła niebieskimi oczami. - A może ona ma świadomość tego kim jest i do czego jest zdolna ta kobieta? I chyba nie jesteś najlepszy w dotrzymywaniu swoich postanowień.

- A co to ma do rzeczy? Staram się, ale chyba nie znamy się tak długo żebyś mogła mnie oceniać prawda? - nie było to groźbą, po prostu stwierdzenie faktu w jego mniemaniu.
- Mam świadomość, że ta kobieta jest wielką szychą i zdolna jest nas wszystkich pozabijać. O to się nie martw, miałem do czynienia z grubszymi rybami i wciąż żyję. Może wam uśmiecha się bycie czyjąś zabawką i tańczenie jak wam zagrają, ale myślę, że nie pożyjemy zbyt długo jeśli co chwilę każą nam zabijać jakąś głowę państwa. Taka robota.. Takie zadanie to coś “dużego”. To nie jest zwykłe zlecenie. Uda się nam jeżeli będziemy mieć szczęście, ale szczęście nie trwa wiecznie. Nie chcesz wolności kochanie? - dla zobrazowania swoich słów pokazał dłonią rajski krajobraz znajdujący się za ich plecami.

- Każdy chce wolności - zbyła krótko to pytanie. Nie był osobą, z którą mogła rozmawiać na ten, jakże ważny dla niej temat. - Wiem, że to nie jest proste zlecenie, wiem też, że nawet jeśli wykonamy je lepiej, niż Szefowa mogła sobie zamarzyć to nie mamy gwarancji, że zwrócą nam wolność i dadzą święty spokój - zamilkła na moment, rozejrzała dookoła i ruszyła wolno w dół, w stronę morza.
- Wydaje mi się, że ty naprawdę myślisz, że jesteśmy tu dlatego, że w przeszłości kradłyśmy słodkie, puchate kotki małym dziewczynkom na zlecenie innych małych, bogatych dziewczynek. Otóż nie.

Mężczyzna wpatrywał się w nią przez dłuższą chwilę nie mówiąc zupełnie nic. Badał spojrzeniem tak jak lekarz patrzy na zdjęcie rentgena przed wydaniem diagnozy albo żaba patrzy na muchę zanim zupełnie nieoczekiwanie złapie językiem. Krótko mówiąc czuć było napięcie w powietrzu. W końcu pokiwał wolno głową.
- Dobrze mi to słyszeć bo trochę się bałem, że moje metody mogą wydać się wam trochę zbyt… drastyczne, że się tak wyrażę. Ludzie to tylko bezmyślne, chodzące manekiny, nie warto ich żałować - wypowiedział te słowa tak samo bez emocji jakby rozmawiał z nią o pogodzie.
- Chcecie to zrobić subtelnie? Proszę bardzo.. Nie mam nic przeciwko, ale nie możecie się wahać jeśli trzeba będzie kogoś zabić - oparł ramiona o zimny marmur najwyraźniej zastanawiając się jak przekazać to co miał na myśli.
-Jesteśmy na gównianej pozycji, ale nie na straconej. W najgorszym wypadku nie wykonamy zadania i umrzemy. W najlepszym będziemy robić to tak długo aż zginiemy. Oczywiście szefowa może chcieć nas potem sprzątnąć, żeby nie było świadków. W końcu takie morderstwo to skandal międzynarodowy i coś więcej niż tylko “zła prasa” dla tego na kogo spadnie choćby cień podejrzeń. Rozumiesz do czego zmierzam? - spytał z nadzieją.

Kiwnęła głową dając znak, że wie, o co mu chodzi. Kręta, spadzista ścieżka prowadząca nad morze wyłożona była nierównymi kamieniami. Moment nieuwagi wystarczył, by Natasha zachwiała się groźnie na szpilkach. Zareagowała automatycznie, chwytając się tego, co miała w zasięgu rąk. Dłoń kobiety zacisnęła się mocno na gałęziach jakiegoś kolczastego krzewu. Złapała równowagę jednak na jej lewej dłoni pojawiła się długa, płytka rana biegnąca od nasady kciuka do nadgarstka.
- Cholerne szpilki - jęknęła i zrzuciła buty. Krwawiącą dłoń przyłożyła do ust, drugą ręką zgarnęła obuwie z ziemi i dalej ruszyła boso.

Black wpatrywał się w nią inaczej niż wcześniej, właściwie nie tyle w nią co w jej lewą dłoń przytkniętą do ust spijającą płynącą krew. Oddychał szybko, drżał na całym ciele a na bladym czole pojawiły się dobrze widoczne małe kropelki potu.
- Mo.. Mogę obejrzeć? - powiedział drżącym głosem.

- To nic poważnego - rzuciła obojętne, zatrzymała się jednak i wysunęła dłoń w kierunku mężczyzny. Dopiero wtedy spojrzała na niego i zauważyła, że zachowuje się dość specyficznie. Próbowała cofnąć rękę.

On był jednak trochę szybszy. Wykorzystując lekkie niezdecydowanie kobiety chwycił jej lewą dłonią swoimi dwiema i delikatnie, ale dość zdecydowanie otworzył ją by spojrzeć na miejsce skaleczenia. Źrenice lekko mu się rozszerzyły, oddech przyspieszył, westchnął cicho kiedy przejeżdżał powoli kciukiem po je ranie.
- Rzeczywiście.. Nic takiego..
Przerwał puszczając jej dłoń i oblizał zakrwawiony kciuk swoim językiem.
- Diabeł tkwi w szczegółach - powtórzył bezwiednie ulubione powiedzenie ojca.

Jego zachowanie było dosyć dziwne, nie dała jednak po sobie poznać, że czuje się lekko zaniepokojona. - Co potrafisz? - spytała, gdy doszli na równy, piaszczysty teren, który nie zdążył się jeszcze nagrzać od słońca. - Poza zabijaniem - dodała i wróciła do spijanie krwi ze swojej rany.

Mężczyzna wciąż był lekko oszołomiony, ale zdawało się, że walczył ze sobą na tyle by zachować kontrolę niezbędną do dalszej rozmowy. Zerkał jedynie co jakiś czas na Natashę i usta spijające jej krew poza tym starając się unikać patrzenia w jej stronę.
- Dobre pytanie - przyznał szczerze. - Chyba sam trochę zapomniałem co innego można robić w życiu. Odkąd pamiętam byłem tylko narzędziem tolerowanym dlatego bo jest ostre i nie zadaje pytań.. Zmieniały się tylko osoby, które chciały mnie użyć. Cel zawsze był ten sam - powiedział smutno nieświadomie pokazując kobiecie skrawek swojej ludzkiej twarzy. - Kiedyś byłem dobry w wykonywaniu rozkazów dopóki… Nieważne zresztą. Powiedzmy, że lubię załatwiać swoją robotę na odległość.. - spojrzał na swoje zniszczone dłonie - i z tego co mi wiadomo jestem w tym dobry. A ty? - zmusił się by na chwilę spojrzeć swojej rozmówczyni w twarz.

- Na odległość mówisz - uśmiechnęła się porozumiewawczo, po czym szybkim, zdecydowanym ruchem rzuciła jednym z butów w stronę rosnącej klika metrów od nich palmy. Obcas wbił się w nierówną, pełną zagłębień korę. - To miałeś na myśli? - spytała posyłając drugiego buta w kierunku tego samego drzewa. Skórzane czółenko znalazło swoją parę. Buty wyglądały teraz jak na wystawie jakiegoś drogiego, ekstrawaganckiego sklepu. - Poza tym jestem szpiegiem, chyba ta można to w skrócie nazwać.

- Nie szkoda ci butów? - spoglądał na nią ze szczerym podziwem najwidoczniej nie spodziewając się kogoś o podobnych talentach w tak małej grupie. - Szpiegiem jak James Bond? - zadał szybko kolejne pytanie delikatnie się uśmiechając. Im więcej się o niej dowiadywał tym bardziej mu się to podobało.

- Jak Bond - przyznała z rozbawieniem. - A buty nie są moje, więc nie darzę ich szczególnym sentymentem - stwierdziła szczerze. - No, ale i tak prawie nic im się nie stało - zauważyła, gdy znaleźli się przy palmie - lekko zarysowane obcasy, to wszytko - zakomunikowała z zadowoleniem. Dłoń prawie przestała krwawić. Spojrzała krytycznie na ranę i uznała, że nie ma się czym przejmować, za kilka dni nie będzie śladu.
- Gdzie twoja maska? - spytała po chwili milczenia.

- Nie powinno być blizny - wskazał jej zakrwawioną dłoń.
- Przynajmniej nie takiej jak moja - na jego twarzy, którą znaczyła spora blizna pojawił się grymas czegoś co można było wziąć za uśmiech.. Ciężko było w to uwierzyć, ale mężczyzna miał chyba problem z wyrażaniem tak zwyczajnych emocji.
- Mam jeszcze kilka innych jeśli chcesz zobaczyć - dokończył wyraźnie ożywiony.
- A jeśli chodzi o maskę… - zaraz spoważniał. - Nie chcesz o tym słuchać tak samo jak ja nie chcę o tym mówić.. To mój problem, który muszę rozwiązać - spuścił wzrok dając do zrozumienia, że nie czuje się dobrze rozmawiając na ten temat.

- Spokojnie, nie naciskam - powiedziała myśląc jednocześnie, że jeśli będzie jej zależało to prędzej czy później i tak się dowie. - A wracając do blizn… skąd je masz?

- Każda blizna ma swoją historię. Jestem.. Byłem żołnierzem ślepo wykonującym rozkazy. Nie muszę dodawać, że to niesie ze sobą pewne ryzyko. Może kiedyś opowiem więcej jak będziemy mieli okazję. Kto wie? No o ile w ogóle będziemy mieli jakąś okazję na cokolwiek. Warunki raczej nie sprzyjają zawieraniu nowych znajomości - stwierdził Black. - Chociaż myślę, że byłoby miło mieć taką możliwość - dodał krótko.

- Życie niesie ze sobą pewne ryzyko
- powiedziała bardziej do siebie niż do niego i westchnęła cicho spoglądając tęsknie w stronę morza. - Widzisz, zależy jak na to patrzysz - odezwała się po kilku chwilach milczenia, które poświęciła na przyglądanie się pięknemu krajobrazowi. - Możesz albo wykonywać zadanie myśląc, że nie warto zajmować się niczym innym, bo prawdopodobnie skończysz w plastikowym worku i to nie w jednym kawałku - przedstawiła pierwszą ewentualność. - Możesz też korzystać z życia ile wlezie, skoro myślisz, że nie zostało ci wiele czasu więc i tak nie masz nic do stracenia. Wybór należy do ciebie.

Mężczyzna w skrojonej na miarę marynarce od Armaniego rozważał w ciszy jej słowa po czym zapytał krótko wolno cedząc słowa. - A ty co byś wybrała?

- Uważam, że życie skupione tylko na pracy, pozbawione przyjemności nie jest pełnowartościowe a ja nie cierpię półśrodków. Chcę mieć sto procent, albo nie mieć wcale. Czyli co bym wybrała? - spojrzenie na jego twarz tym razem wymagało lekkiego uniesienie głowy.

- Potrafię to zrozumieć..
- kiwnął ze zrozumieniem głową. - Po prostu dawno nie myślałem w tych kategoriach. Raczej liczyło się tylko zadanie. Nie wiem czy mogę jeszcze dać komuś sto procent siebie. Chyba można jedynie próbować.. - przyznał szczerze mężczyzna. - Więc mógłbym jedynie spróbować jakby nadarzyła się ku temu okazja.

- Czyli jest dla ciebie nadzieja - rzuciła złośliwie.
- Widzisz - zaczęła już przyjaźniejszym tonem - tu też wszystko zależy od podejścia. Możesz wypruwać sobie flaki i dawać z siebie wszytko albo po prostu lecieć z wiatrem, korzystać z tego, co przynosi los. W pracy bądź perfekcjonistą, w życiu pozwól sobie na odrobinę szaleństwa. Żeby nie zwariować.

- Z tym może być mały problem. Bo jeśli to co tu robimy jest pracą to poza nią nie mam życia. Jest tylko mała, zaciemniona klatka położona głęboko pod ziemią dla takich jak ja. Z tym zwariowaniem też może być już za późno.. ale mimo to dziękuję za to, że pomogłaś mi spojrzeć na to z trochę innej strony. Kusi mnie żeby zaproponować pójście do twojego pokoju… ale chyba powinniśmy znaleźć naszą lekarkę zanim wszystkich nas wyślą do piachu - powiedział Black.

- Propozycja mogłaby się skoczyć obcasem wbitym między twoje oczy - odpowiedziała bez śladu zawstydzenie i machnęła mu butem przed twarzą. Była przekonana, że mężczyzna nie mówi poważnie. - Chyba, że lubisz intensywne doznania.

- Może lubię.. Może chcę wybadać z kim mam do czynienia. W każdym razie wyobrażam sobie lepsze doznania niż obcas wbity między oczy, więc zapomnijmy o całej sprawie i chodźmy do środka
- wskazał na budynek hotelu.

- Często starasz się zapomnieć o nie do końca wygodnych sprawach zamiast stawić im czoła? - ciągnęła temat gdy wracali do hotelu?

W odpowiedzi zaśmiał się krótko i pokręcił lekko głową.
- Jesteś jakimś psychologiem czy co? Uwierz mi.. zapomnienie dla mnie byłoby błogosławieństwem - przytrzymał jej hotelowe drzwi i puścił przodem.

- Nie jestem psychologiem, staram się zrozumieć ludzi. Po prostu. Choć.... warunkowanie działa na wiele osób - uśmiechnęła się jakby sobie coś przypominając. - A teraz pójdziemy do Cassandry i będziemy zachowywać się profesjonalnie to może zasłużymy na nagrodę. Warunkowanie - uśmiechnęła się jak dziecko, które coś przeskrobało.

- Jak sobie chcesz. Powoli mam już dość bezowocnych odpraw - mimo to szedł za kobietą bez oporów zdając sobie sprawę, że nie ma wielkiego wyboru.

Po chwili znaleźli się pod pokojem Cassandry. Natasha zapukała do drzwi, krótko i zdecydowanie.
 
__________________
"You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one"
Vivianne jest offline  
Stary 08-05-2015, 02:08   #24
 
Alaron Elessedil's Avatar
 
Reputacja: 1 Alaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputację
Skiros, Faradona




Port Faradony był wyjątkowy na skalę światową. Bynajmniej nie chodziło o jego wielkość. Przeciwnie, pod tym względem nie odznaczał się niczym szczególnym. Ot miejsce proporcjonalne do miasta tak jak na całym świecie.

Marmurowe Miasto posiadało swój marmurowy port. Budynki wzniesione przy brzegu Morza Egejskiego. Łączyły się z nimi chodniki. Biegły one wzdłuż wyjątkowego, białego piasku plaż lub bezpośrednio w najbliższym sąsiedztwie słonych wód. Prowadziły na białe pirsy, mola i falochrony zagarniające miastu kolejne, sztucznie wytworzone tereny.

Jasny marmur, białe drewno, piasek. W słoneczne dni, w szczególności wtedy, gdy słońce stało w zenicie post zdawał się świecić własnym blaskiem rażąc przechodniów przejmującą jasnością.
Dlatego jedynymi osobami bez okularów przeciwsłonecznych mogli być turyści. Rzadko spotykało się miejscowych nie osłaniających oczu.

Przechodząc mijali sprzedawcę okularów siedzącego przy swojej małej ściance na miejskiej ławeczce. W słomianym kapeluszu leniwie machał dużym wachlarzem z jakimś orientalnym wzorem. Mógł mieć nieco ponad sześćdziesiąt lat.
W oczy rzucał się siwy, kilkudniowy zarost i głębokie bruzdy oddzielające usta od nieco opadających policzków. Z upływem lat upodabniał się do buldoga. Miał na sobie wyłącznie białe, krótkie spodenki z ciemnobrązowym paskiem ze złotą klamrą i japonki. Był również posiadaczem ciemnego, wydatnego brzuszka oraz nieco obwisłej skóry klatki piersiowej, jasnych włosów na przedramionach, a także łydkach.

Temperatura, jeśli wierzyć wyświetlaczowi led na jednym z budynków sięgała 31,2 stopnia Celsjusza w cieniu. Nie było to jednak ciepło szczególnie dokuczliwe, gdy przechadzali się czując na sobie delikatny, chłodny wietrzyk znad morza.
Różnica między tym miejscem, a zabudowaniami miejskimi była wyraźnie wyczuwalna. Dlatego też nie dziwił widok wielu Greków wygrzewających się w słońcu na jasnym piasku. Poza tym, że większość powinna być w pracy, ale przecież jest kryzys, zaś każdy kryzys to rzecz straszna. Ze strasznymi rzeczami się przecież nie walczy, tylko liczy na to, iż same miną.

Stanęli przed budką ze średniej wielkości napisem "Informacja" pod ciągiem wielkich, niezrozumiałych liter znaczących ni mniej, ni więcej niż to, co znajdowało się pod spodem.
Dowiedzieli się, że prom odpływający na wyspę Gavonisi odpływa za godzinę z przystani numer 21, natomiast bilety kosztują 3 euro.



Morze Egejskie




Z jedynego na statku pomieszczenia z kołem sterowym wyszedł starszy mężczyzna w białym mundurze żeglarskim i czarnymi aviatorami w złotych oprawkach spoczywających na nosie.
Ciemna karnacja kontrastowała z białymi włosami wystającymi spod czapki kapitańskiej oraz białą brodą. Uśmiechał się tak szeroko, iż zdawał się być dziadkiem Jokera.

- Witam Państwa na pokładzie Badada Didado! - powitał poniewczasie, ponieważ od dobrych dziesięciu minut płynęli już na północ.

- Nazywam się kapitan Jack! Czekają nas dwie godziny spędzone w doborowym towarzystwie, a ja postaram się wprowadzić Państwa w mijane przez nas wyspy razem z ich atrakcjami turystycznymi. Zaczynajmy! Po Państwa prawicy trzecia co do wielkości wyspa naszego oszałamiającego Skiros! Panie i panowie, przed Państwem wspaniała Tilandros! Niestety od tej strony dojrzycie Państwo jedynie łańcuch...

Kapitan Jack rozgadał się na dobre.



Gavonisi, Astros




Zgodnie z tym, co mówił kapitan Jack po ominięciu najpierw niezamieszkanej wysepki Anafos, a następnie Patsoi dotarli na Gavonisi oraz małego miasteczka o nazwie Astros.

W oddali widać było Heranę, której linię brzegową staniwiły niemal wyłącznie klify i urwiska. Nieco dalej znajdowała się Symigo, natomiast jeszcze dalej druga od największych wysp archipelagu, porośnięta bujną roślinnością, zalesiona Delorgos.

Wedle informacji zdobytych przez Blacka premier Tsipras znajdował się razem ze swoim Gabinetem gdzieś na tym skrawku ziemi wystającym znad poziomu morza.

Samo miasteczko było niewielkie. Mogło tu mieszkać co najwyżej dwa tysiące ludzi, choć niewykluczone, iż te szacunki były mocno zawyżone.
Astros również mogło być nazywane Marmurowym Miastem, lecz najwyraźniej ów tytuł był zarezerwowany wyłącznie dla największego z miast z marmuru. Choć jak na ironię to właśnie miasteczko na Gavonisi w całości zbudowane było z ów kamienia nie wyłączając z tego ulic i chodników.

Niezwykła była panująca wokół kameralna atmosfera. Ludzie na dworze byli rzadkością w porównaniu z tłokiem Faradony. Było to idealne miejsce dla osób chcących odpocząć od wielkomiejskiego gwaru.

Na północ od Astros znajdowały się góry, które wedle kapitana Jacka były średniej wysokości. Podobno to tutaj kapitan wszedł na swój pierwszy szczyt będący jednocześnie najwyższym punktem Gavonisi. Jeśli wierzyć jego słowom, to wszedł na nieco z własną prababcią świętej pamięci i jest wysoki na dokładnie 1359 m n.p.m.
 
__________________
Drogi Współgraczu, zawsze traktuję Ciebie i Twoją postać jako dwie odrębne osoby. Proszę o rewanż. Wszystko, co powstało w sesji, w niej również zostaje.
Nie jestem moją postacią i vice versa.
Alaron Elessedil jest offline  
Stary 11-05-2015, 10:03   #25
 
traveller's Avatar
 
Reputacja: 1 traveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputację
Po około 30 minutach od zamieszania w restauracji znaleźli się pod pokojem Cassandry. Natasha zapukała do drzwi krótko i zdecydowanie.
Na otwarcie drzwi nie bylo trzeba dlugo czekac. Kiedy jednak sie rozwarly kobieta stala w milczeniu i patrzyla przez zaledwie pare sekund po czym zostawiajac otwarte drzwi po prostu sie wycofala. Poszla na chwile na balkon zgarniajac z popielniczki swojego skreta i wrocila do pokoju by go dokonczyc, czekajac na inicjatywe przybylych i to czy w ogole wejdą.
Natasha bez chwili zastanowienia weszła do pokoju. Rozejrzała się w poszukiwaniu dogodnego miejsca, po czym bezceremonialnie klepnęła na miękki, kremowy fotel rzucając swoje buty obok niego. Rozumiem, że nie bierzecie pod uwagę innej opcji niż - tu urwała przystawiła palce do skroni i wykonując dość jednoznaczny gest - sprawdzałaś czy nie ma tu żadnych podsłuchów?
- Co sie dalo to sprawdzone, nic tu nie, nawet wódy. - odpowiedziala zerkajac na Backa, lecz bylo to sekundowe spuszczenie wzroku z twarzy Natashy. Miala nadzieje cos od nich uslyszec, skoro zostali sami i mieli czas na przemyślenie calej sprawy
- Pomysł ze sfałszowaniem wyników badań jest niegłupi, choć dość niepewny - zaczęła wierząc kobiecie, że dokładnie przeszukała pokój. - Na pewno zacząć musimy od poznania pana premiera, jego, zachowań, nawyków, rytuałów. Dopiero wtedy będziemy mogli zastanawiać się jak go skutecznie zlikwidować. Musimy dostać się do jego bliskiego otoczenia, nie ma innego wyjścia. Sekretarka, asystentka, pokojówka, opiekunka do dzieci - wymieniała - jest wiele możliwości. O ile oczywiście wyczyszczą nam papiery bo bez tego nie zbliżymy się do niego na odległość większą niż kilka metrów - ciągnęła swój monolog. - Zostaje jeszcze opcja podsunięcia mu kogoś od nas. Aha, jest jeszcze jedna możliwość na dowiedzenie się o nim wszystkiego, co będzie nam potrzebne. Trzeba tylko odkryć preferencje seksualne faceta. Wtedy podstawi mu się jakąś kochankę, czy zwykłą prostytutkę, która może okazać się bardzo pomocna. Wiem co mówię - uśmiechnęłą się chytrze i zamilkła na kilka sekund. - Wódka jest u mnie, chcesz?
Cassandra skrzywila sie wyraznie. Temat seksu ją zniesmaczyl, moze dlatego, ze taki zwykly pornusowy seks byl dla niej po prostu nudny i meczacy? A moze sama wizja spoconego premiera sprawila, ze zebralo jej sie na wymioty?
- Sądziłam, ze wymianiajac zawody pokojowki, sekretarki i tym podobnym, w pakiecie bdzie juz pukanko. Na maksa obrzydliwe, bleah - skomentowała nieprofesjonalnie, bo naprawde ją to zniesmaczylo. No chyba, ze premier lubi dostac w ryj az do krwi, wyedy moze nawet pomysli by podsunac swoja kandydaturę?
Kiedy padlo pytanie o wodke, spojrzala na kobiete z ukosa
- Od tego tematu to nawet jesc i palic mi sie odechcialo - odparla z pelnym usmiechem i zgasila skreta na parapecie.
-O tym właśnie mówiłem. Rekonesans jest niezbędny przy zadaniu tego typu o ile chcecie przeżyć - przerwał milczenie Black.
-Ciężko będzie dostać się od razu w otoczenie premiera. Chyba, że poprosimy szefową o pociągnięcie za kilka sznurków i.. bo ja wiem? Zrealizowanie na szybko jakiejś imprezy charytatywnej? Wtedy nikt nie zauważy dodatkowego kelnera, czy jakiegoś gościa zza oceanu - zastanowił się przez chwilę.
-Moglibyśmy podzielić się nawet na dwie grupy. Jedna z zadaniem wniknięcia w otoczenie premiera a druga zinflirtowania jego miejsca pobytu. Przy odrobinie szczęścia, któraś grupa mogłaby spróbować wykonać zadanie jeśli nadażyla by się okazja. Co prawda brakuje nam ludzi.. Nie wiem co jest z naszym “mięsniakiem”, ale przy okazji chyba poproszę naszą nadzorczynię o kogoś dodatkowego do pomocy - najwyraźniej Black miał już dość czczego gadania, spojrzał na obie kobiety szukając aprobaty.

Naprawdę nie wiedziała co nie spodobało się Cassandrze w jej pomyśle. Przecież seks to najłatwiejszy sposób na załatwienie niemal wszystkiego. Nie miała jednak potrzeby wdawania się z nią w szczegółową dyskusję na ten temat. Jeszcze nie teraz. - No, podoba mi się, że w końcu zaczynamy działać - powiedziała wyraźnie pobudzona, wyzwania były czymś, co naprawdę ją kręciło.
Co robiłaś dla szefowej poprzednim razem? - zwróciła sie do kobiety mając nadzieję, że uzyska odpowiedź inną niż “to ściśle tajne idiotko”. - I ilu was wtedy było? - dopytała chcąc wiedzieć, czy mają szanse na jakieś wsparcie. Najlepiej bardzej rozgarnięte niż ich rudowłosy kolega.

- Szkoda ze przy sniadaniu nie mozna bylo - rzucila w odpowiedzi na entuzjazm. Nagle zaczeli sie ogarniac? Bomba.
- Chodzilo o zdobycie pewnej substancji, bylo nas szescioro. Ale ich nie poznacie, wszyscy zdechli - przy tej odpowiedzi nawet sie usmiechmela. Stwierdzila, ze juz ma dosyc stania wiec walnela sie na lozko, na lezaco tez mogla pogadac.
- Jakby co to nie mam zadnych obiekcji co do waszego myslenia, zeby nie bylo, ze krece nosem. - dodala w ramach sprostowania

Black nie skomentował złośliwej uwagi Cassandry. W pewnym sensie nawet imponowało mu ta zadziorność. Nie spotkał wiele kobiet, które byłyby tak wyszczekane.
- Jak dla mnie okej. Miło wiedzieć, że obie potraficie ubrudzić sobie rączki. Jeżeli to wszystko to moglibyśmy zacząć zbierać się na prom. Mogę zadzwonić do szefowej chyba, że ktoś bardzo chce z nią pogadać osobiście? Mi to właściwie bez różnicy.
- Zadzwon, na pewno polubila Twoje dochodzenie - odparla z szerokim uśmiechem i szybko powstala z lozka
- To co , zbieramy sie? - spytala radosnie patrzac po wszystkich. Najwidoczniej wrocil jej nastroj gdy pomyslala o dochodzacym Blacku.
 
__________________
"Tak, zabiłem Rzepę." - Col Frost 26.11.2021
Even a stoped clock is right twice a day

Ostatnio edytowane przez traveller : 20-05-2015 o 14:04.
traveller jest offline  
Stary 20-05-2015, 13:01   #26
INNA
 
Nami's Avatar
 
Reputacja: 1 Nami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputację
Nie było na co czekać, bo prędzej zastanie ich tu noc. Zebrała się dosyć szybko i wręcz wygoniła ich z pokoju. Jeśli chcieli coś spakować by mieć ze sobą, to jeszcze był na to czas. Ona sama wzięła niewielką ilość potrzebnych rzeczy, nie brała całej apteczki czy jakichś strzykawek, bo jeszcze nie daj boże ktoś ją przeszuka i do paki wrzuci, a tego wolałaby uniknąć.
Czekała na nich przy hotelowym wyjściu, kiedy zebrali się już wszyscy po prostu w milczeniu opuścili ten piękny i luksusowy dobytek.

Udali się do portu, potem na statek. Kobieta miała nadzieję na dłuższą chwilę spokoju i relaksu, w ciszy. W końcu doskonale wiedzieli, dokąd zmierzają, mimo iż gówno wiedzieli o tutejszej turystyce, a co dopiero polityce. Cassandra nie wiedziała, jak inni na to patrzą, ale ona uważała, że to nie były "jej klimaty". Zadanie zdecydowanie jej nie podpasowało, jednak póki można jeszcze trochę pożyć i przy okazji się poopalać, to czemu nie...
Rozebrała się bez krępacji do samego stroju kąpielowego i walnęła się brzuchem na leżak. Wolała tak, niż świecić dechą ku górze, by ludzie mieli zagwostkę, po co jej ten stanik? Nic sobie nie robiła z całej tej sytuacji, nawet zaczepiła jakiegoś Greka, co by jej nasmarował plecy, przy okazji dopytała dyskretnie o politykę tego kraju, jak się im żyje z aktualnym premierem, odpowiedziała mu tym samym opowiadając o swoim kraju, żeby rozmowa wyglądała na swobodną. Mówiła też, że w jej kraju rząd żyje w luksusowym budynku i spytała, czy tutaj mają podobnie.
Miła rozmowa mogłaby toczyć się długo, gdyby nie nagły ryk Kapitana Jacka, który to kompletnie jej nie interesował. Nawet nie miała ochoty tego słuchać, jednak została zmuszona.
Zniechęcona ciągłym ględzeniem wstała z leżaka by poprzechadzać się po statku. Oparła się o barierkę patrząc w zburzone fale morze oraz rozciągające się miasta na wyspach Greckich. Wzięła głęboki wdech by nozdrzami chwycić przyjemną woń morskiej bryzy. Przymknęła oczy i naprawdę przez chwilę czuła się jakby była na wakacjach, jednak naprawdę chwila ta była krótka, ponieważ ktoś "niezbyt miły" nie pozwolił jej cieszyć się nią zbyt długo.

W torbie zawibrował jej telefon i z początku pomyślała, że to aktualizacja pogody, ponieważ taką aplikację pozwoliła sobie ściągnąć, jednak cóż, niestety... Gdy tylko odblokowała telefon jej oczom ukazał się widok, o którym nigdy nie zapomni. Nigdy.
Tak nią wzdrygnęło, że z obrzydzenia ręce jej się zatrzęsły, całe ciało zadrżało, a z otoczonych obrzydliwą aurą dłoni wypadł jej telefon wprost do... Morza.
- Ja pierdolę!! - zaklęła głośno akurat w chwili, gdy Kapitan Jack zrobił małą przerwę w opowiastkach, bo każdy się skupiał na widoku wyspy którą właśnie przedstawiał. W tym momencie jednak ciekawszą atrakcją stała się czarnowłosa kobieta, która trzymała obie dłonie na swojej twarzy, zakrywając niby pełne przerażenia usta. Szybko uciekła z miejsca widoku, by schować się gdzieś w łazienkach i chwilę pomyśleć. Usiadła na sedesie pełna zdenerwowania, bo nie wiedziała jak zareaguje na to reszta, a szefowa? Pewnie wydłubie jej oczy i sprzeda na targu, by tylko odzyskać wartość tego smartphone'a. Innymi słowy, była w czarnej dupie (takie tam, heheszki)

Kiedy w końcu wyszła z łazienki, była już w pełni ubrana. Spięła włosy, założyła okulary przeciwsłoneczne, których szkła mieniły się na niebiesko. Miała nadzieję, że w takiej formie nikt prócz towarzyszy jej nie rozpozna, jednak czuła na sobie setki spojrzeń, jakby tylko szeptali między sobą, że to ta idiotka, która spuściła telefon razem z boskimi, greckimi falami.
Pospiesznie zeszła ze statku, kiedy tylko dotarli na miejsce, odnalazła swoich towarzyszy i nawet nie zamieniła z nimi słowa, chwyciła Blacka za rękę i szybko pociągnęła go w jakimśtam kierunku.
- No to papa, zbierajmy informacje i jak coś to dzwoń na numer Blacka! - krzyknęła do Natashy machając jej i jednocześnie pospiesznie odciągając od całego tłumu Blacka.
- Kurwa, ogarnij... Telefon mi wpadł do morza! - powiedziała cicho, jednak wyraźnie podburzonym głosem. Byli już wystarczająco daleko, by nikt inny jej nie usłyszał, a nie chciała się tym chwalić wszem i wobec. Nerwowo wypuściła powietrze i poprawiła grzywkę, którą wiatr skutecznie wywiewał jej na czoło i oczy, zasłaniając przejrzystość widzenia i jednocześnie drażniąc.
- Najpierw chodźmy po mapę, bo bez telefonu czuję się zagubiona. - oznajmiła po chwili bez wahania szukając pomocnych przyborów. W turystycznej części tego zakątka nie sprawiało im to trudności, zdecydowanie szybko odnajdą siedzibę samego premiera, a i może dowiedzą się o jakichś aktualnie trwających, politycznych happeningach?
 
__________________
Discord podany w profilu
Nami jest offline  
Stary 29-05-2015, 14:05   #27
 
traveller's Avatar
 
Reputacja: 1 traveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputacjętraveller ma wspaniałą reputację
- Najpierw chodźmy po mapę, bo bez telefonu czuję się zagubiona.
Cassandra zachowywała się dość dziwnie.
Natomiast Black sam wyglądał i notabene czuł się jakby zbity z tropu. Miał nadzieję na dokładniejszy “intel” od szefostwa. Westchnął cicho, najwidoczniej ich przykrywka jako zagranicznych turystów zostanie niedługo poddana próbie. Nie był przyzwyczajony do tego typu akcji.
-Chryste panie. Jesteśmy szpiegami z łapanki. Zgadza się jednak, że mapa będzie niezbędna w rozpoznaniu. Powinniśmy ją dostać w jakimś kiosku albo punkcie turystycznym. Co z Natashą? Nie idzie z nami?
- Lepiej się rozdzielić, a ja nie mam telefonu to sama nie pójdę. - odpowiedziała bez emocji.
Mężczyzna skinął obojętnie głową. Miał bardziej ochotę zostać sam na sam z Natashą niż Cassandrą, ale zignorował to. Misja była ważniejsza niż jakieś tam przelotne romanse.
Skręcili w lewo od hotelu i szli do momentu kiedy zobaczyli uniwersalny znak oznaczający punkt informacyjny tj. białą literę [ I ] na niebieskim tle.
-Bingo.. Na pewno ktoś tutaj zna angielski. No i muszą mieć mapę wyspy.
Ustawili się w kolejce i czekali cierpliwie na swoją kolej żeby nie wzbudzać podejrzeń. Spokojna muzyczka i wolno kręcący się wentylator powodował lekkie znużenie. Turyści ożywiali się dopiero kiedy gdy nadchodziła ich kolej do tego czasu posuwając się do przodu z prędkością godną pozbawionego nóg zombie. Po blisko pół godzinie oczekiwania nadeszła kolej Blacka i Cassandry. Mężczyzna za ladą uśmiechnął się uprzejmie rzucając na powitanie standardowe “hello, how can i help you?” z wyraźnym greckim akcentem.

-Uhmm.. Hello. Przede wszystkim potrzebowalibyśmy mapę wyspy. Po drugie mógłby nam pan opowiedzieć o miejscach, które warto zwiedzić? Ja i moja.. żona - ostatnie słowo ledwo przeszło mu przez gardło.
-Chcielibyśmy lepiej poznać wasz piękny kraj - Black wyszczerzył zęby wiedząc, że zapewne był to dość sztuczny gest. Mimika emocji innych ludzi wciąż przechodziła mu z trudem. Zdawał sobie jednak sprawę, że nie mogą tak po prostu wejść i wypytywać wszystkich wprost o premiera. Potem ktoś mógłby skojarzyć ze sobą fakty. Przypomnieć sobie dwoje obcokrajowców, którzy chwilę przed śmiercią głowy państwa zadawali dziwne pytania.

-O tak! Jedyne dwa euro - pokiwał głową z uśmiechem podając złożoną mapę turystyczną.
-U nas na wyspie jest spokojnie. Możecie państwo nacieszyć się ciszą, mamy piękne morze i plaże, a w mieście z zabytków uchowała nam się stara cerkiew. Nie marmurowa - zachichotał.
-A za miastem znajdziecie państwo góry. Nieszczególnie wysokie, ale ze wspaniałymi szlakami turystycznymi. A jeśli chcieliby państwo tam zanocować, to schronisko się znajdzie. Bo musicie państwo wiedzieć, że nie tylko w mieście mamy budynki. Życzą sobie państwo coś jeszcze? - zapytał uprzejmie.

- Brzmi interesująco prawda kochanie? - Black próbował uśmiechnąć się do Cassandry, ale wynik był raczej marny.
-A co z bardziej współczesną infrastrukturą? Słyszałem plotki, że są tu jakieś budynki rządowe? Wie pan jestem senatorem, więc ciekawią mnie takie sprawy. Jakiś Anglik powiedział nawet, że widział przelotnie jednego z “oficjali” zasiadujących na najwyższych stołkach. Jak mu tam było.. Hmm.. Tsop.. Tsirp.. Zawsze łamię sobie język na tych waszych greckich nazwach.
Mężczyzna spojrzał z nadzieją na urzędnika licząc na jakąś pomoc mając nadzieję, że przy okazji ten połknie przynętę.

Cassandra jedynie uśmiechała się uroczo i patrzyła w kierunku okienka. Wolała się nie odzywać, skoro Black wykazał się taką dyplomacją. Jedyne co zrobiła, to pokiwała mu znacząco głową, jakby zadowolona z tej wspaniałej wycieczki! Wzięła do ręki mapę i zaczęła ją po chwili oglądać z zaciekawieniem… Celowo do góry nogami.

Sklepikarz kaszlnął sztucznie. Nie do końca udało mu się ukryć parsknięcie, gdy zobaczył jak kobieta ogląda mapę.
-Przepraszam. To uczulenie - skłamał, po czym powiedział:
-Premier Tsipras. Tak, każdy ceni sobie klimat i kameralność naszej wyspy. Już za mojego dziadka rezydencja stała. W górach jest. To jeden z budynków znajdujących się tam - pokiwał głową.

-Tsipras.. No właśnie go miałem na myśli. - Black miał nadzieję, że ulga na jego twarzy wydaje się chociaż trochę naturalna.
-W sumie i tak mieliśmy w planach górską wyprawę, ale wątpię że to miejsce… - wskazał miejsce na mapie, które oznaczone były jako góry by mieć absolutną pewność licząc się z tym, że facet go poprawi.
-Było otwarte dla zwiedzających? Ale może da się chociaż coś zobaczyć z zewnątrz?

-To będzie… Gdzieś tu. W tych okolicach - wskazał palcem na środkowy cypel na północy wyspy wbijający się w morze.
-Ale dokładnie to nie wiem. Nigdy tam nie szedłem. Wiem, że dla zwiedzających otwarte nie jest, ale droga tam prowadzi na pewno, bo samochodem po jedzenie do miasta jeżdżą.

Black kiwał rzeczowo głową jakby wszystko to było dla niego oczywiste i zupełnie zrozumiałe a równocześnie starał się sprawiać wrażenie kogoś kto traktuje to bardziej jak ciekawostkę niż coś rzeczywiście go interesującego.
-Ciekawe. Nawet bardzo. Weźmiemy mapę - położył na stole banknot 10 euro.
-Może pan jeszcze powiedzieć czy znajdziemy tu gdzieś przewodnika po górach? Moja luba jest trochę pasjonatką tego typu sportów wyczynowych. Uwielbia wchodzić na szczyty. Zwłaszcza w sypialni jeśli wie pan o czym mówię - tekst brzmiał tandetnie, ale Black stwierdził, że przykrywka głupiego Amerykanina nada się tu doskonale. Uśmiechnął się i lekko szturchnął mężczyznę łokciem.

Mężczyzna ponownie zakasłał nieudolnie maskując śmiech.
-Przepraszam. Zapomniałem o moim leku przeciwalergicznym. Tutaj... - postukał palcem w mapę.
- … jest ośrodek. Są wycieczki z przewodnikiem, ale zazwyczaj organizowane są wycieczki zbiorowe. Jeśli nie będzie grupy, to nie jestem pewien czy przewodnik zdecyduje się na oprowadzanie. Ale wycieczki są umiarkowanie częste, więc może akurat traficie państwo.

-Ciekawe.. Ciekawe.. Myślę, że skorzystamy o ile ta mała bestia wypuści mnie… - Black spojrzał na towarzyszkę i urwał zdając sobie sprawę, że być może za bardzo wczuł się w rolę.
Kaszlnął przy tym znacząco.
-Tak przy okazji.. Można tu gdzieś wynająć helikopter? Po prostu uwielbiamy oglądać krajobrazy z lotu ptaka.

Sprzedawca spojrzał nagle, jakby Black ogłosił, że zamierza wejść na dach i udawać kota, ale szybko się zreflektował.
-Jeśli już, to najprawdopodobniej w Faradonie przy lotnisku. Tu na wyspie nie mamy lotnisk - odparł całkowicie wyzbywając się głupiej miny.

Black zamlaskał ustami z niezadowolenia.
-Szkoda. Mój kuzyn Vince a właściwie przyszywany kuzyn ze strony ciotecznej babki koleżanki mojej żony z którą nota bene spotykałem się w “koleżu” zarobił krocie na takich wycieczkach na Long Island. Zapraszam w odwiedziny jak kiedyś będzie pan w Stanach. No dobrze będziemy się już chyba zbierać.

Widać, że początkowo Grek starał się podążać za rodzinnymi koligacjami, ale szybko się poddał, o czym świadczył głupkowaty uśmieszek i tępe kiwanie głową.
-Long Island. Będę pamiętał - powiedział, a następnie poszedł do kasy i wyciągnął z niej trzy monety o równowartości ośmiu euro, które następnie wręczył Blackowi.

Black podziękował ze sztucznym uśmiechem. Wrzucił pospieszne euro do kieszeni lekko po niej poklepując i wziął mapę ze stołu. Objął ramieniem Cassandrę i rzucił na pożegnanie coś co jak mu sie wydawało mogło być greckim pożegnaniem, ale równie dobrze mogło oznaczać
silną biegunkę.


---

Po wyjściu z informacji wybrał numer szefowej na swoim smartphonie. Nie przeszkadzała mu obecność Cassandry. Wyglądało na to, że bez swojej maski jest o wiele bardziej zdyscyplinowany. Przynajmniej chwilowo znów był żołnierzem wypełniającym rozkazy. Trzymał się, ale sprawny obserwator mógłby dostrzec wychodzące od niego niewerbalne sygnały świadczące o lekkim niepokoju.
-Czego? - syknęła, gdy tylko sygnał oczekiwania na nawiązanie połączenia zniknął.
-Tu Black. Sądząc po tym co stało się z drągalem pomyślałem, że chciałaby pani usłyszeć najnowszy raport.
- Powiedz jej, że mi z ręki wyrwano i wpadł do wody! - szepnęła dyskretnie będąc wystarczająco oddaloną, by głos ze słuchawki jej nie słyszał~
- Ekhm.. Cassandra prosi żeby przekazać, że potrzebuje nowego telefonu. Stary uległ jakiemuś wypadkowi - mężczyzna spojrzał na swoją towarzyszkę z miną, która mówiła że nie zamierza bawić się w przedszkole.
- Pff, wcale nie chcę nowego…. - zamarudziła pod nosem zakładając ręce krzyżem na piersiach
Black warknął z irytacji. Zasłonił ręką głośnik w telefonie i odparł, że gówno go obchodzi czego ona chce. Musieli przecież się jakoś komunikować. Czekał na reakcję szefowej.
Ze słuchawki dobiegło ciche parsknięcie, a po kilku chwilach ciszy powiedziała:
-Słucham.
-Bez przeszkód dotarliśmy na wyspę. Udało nam się ustalić, że cel ma swoją siedzibę w górach. Uważam, że na chwilę obecną najlepiej będzie podtrzymywać nasze fałszywe tożsamośći udając turystów na górskim szlaku co umożliwi przeprowadzenie rozpoznania terenu. By je przeprowadzić potrzebujemy jednakże odpowiedniego wyposażenia, którego sklepy na wyspie najprawdopodobnie nie oferują. Myślałem o najlepszych aparatach/kamerach z funkcją noktowizora i termowizji i odpowiednim przybliżeniem, także miniaturowych które można ukryć dajmy na to w guziku, podsłuchach oraz ubraniach maskujących. Sprzęt do wspinaczki górskiej i inne tego typu przedmioty bez problemu możemy kupić w lokalnym ośrodku. Proponuję, żeby użyć Natashy do roboty wewnętrznej. Odniosłem wrażenie, że ma zadatki na szpiega. Mogłaby tam wejść jako jakaś dyplomatka i rozpracować ich od środka. Musimy znać układ pomieszczeń i spróbować dowiedzieć się jak długo cel będzie na wyspie. Natomiast ja i Cassandra odłączymy w miarę możliwości od grupy zwiedzających i wybadamy wszystko z zewnątrz. Drogi ucieczki, ukształtowanie terenu, rozmieszczenie straży. Na tej podstawie opracujemy plan - Black urwał swoją przemowę czekając na odpowiedź szefowej.
-Zgoda. Kamuflaż pod jakie tereny? - zapytała wydając pojedyncze, krótkie cmoknięcie, jakby chciała pozbyć się reszek jedzenia spomiędzy zębów.
-Tereny górskie. Z tego co zdążyłem się naprędce zorientować jest tu sporo zieleni o tej porze roku. Ponadto prosiłbym o broń krótkiego dla dziewczyn i dalekiego zasięgu ok. 2 km dla mnie w zestawie do zmontowania ze wszystkimi bajerami wszystko na… - przerwał przypominając sobie rozmowę z damską częścią grupy o tym, że nie będą nikogo zabijać.
-Na pociski usypiające. Najlepiej w walizce z podwójnym dnem.
-Dostaniecie - potwierdziła krótko Szefowa, po czym zapytała:
-To wszystko?
-Moment - Black ponownie zasłonił słuchawkę.
-Potrzebujesz czegoś? - zwrócił się do Cassandry.
- Chyba tylko dodatkowej pary rak, odkąd zabrali nam Cedrica.... i komórki, ale nie będę nalegać. Poradzę sobie.
Mężczyzna pokiwał głową i dalsze słowa skierował już do szefowej.
- Cassandra prosi o telefon. Poza tym niejasna jest dla mnie sytuacja z Cedriciem. Ta robota wymaga co najmniej czterech osób. Bez niego możemy mieć problemy. Jest szansa na kogoś w zastępstwie?
Szefowa prychnęła nieprzyjaźnie.
-Pomyślę.
-Rozumiem. To tyle. Black out - przerwał połączenie.
 
__________________
"Tak, zabiłem Rzepę." - Col Frost 26.11.2021
Even a stoped clock is right twice a day
traveller jest offline  
Stary 07-06-2015, 23:03   #28
 
Alaron Elessedil's Avatar
 
Reputacja: 1 Alaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputacjęAlaron Elessedil ma wspaniałą reputację
Gavonisi, Góry Thantalo


Weszli na wyraźny, ubity szlak turystyczny śmiało wcinający się w stosunkowo gęsty las liściasty. Składał się w większości z buków i grabów, choć również zdarzały się dęby, olchy czy leszczyny. U ich podnóża, skryte pod gałęziami krzewów zieleniły się mchy oraz trawy. Wkoło śpiewały ptaki, a w zaroślach dostrzegli nawet jeża.

Z upływem przebytej odległości teren stopniowo zmieniał się. Korzenie drzew coraz częściej przebijały się przez ziemię. Tworzyły naturalne przeszkody dla turystów. Droga przestała być tak twarda. Las przerzedził się, zaś stromizna powiększyła.
Przeszli płytkim acz szerokim wąwozem mijając parę Chińczyków, którym ręce niechybnie skostniały w kącie prostym i przyrosły do aparatu cyfrowego marki Sony.




Dopiero po kilku godzinach od wymarszu dostrzegli schronisko wzniesione przy maleńkim jeziorku na niewielkim wzgórzu w rozłożystej, niemal całkiem pozbawionej drzew dolinie. Nieopodal na leżaku wygrzewała się trójka najprawdopodobniej nie znających się osób. Znajdowali się w dość dużej odległości od siebie. Minęli rozstaje i podążyli przed siebie ignorując drugą odnogę krętą wstążką zmierzającą ku budynkowi.

Do buków i grabów zaczęły dołączać sosny. Początkowo nieśmiało po jednej czy dwóch sztukach. Zmieniło się to po kilkuset metrach.




Do willi premiera otoczonej w większości sosnami dotarli na blisko trzy godziny przed zmierzchem. Nim nadejdą ciemności z pewnością nie zdążą wrócić do schroniska nie mówiąc już o miasteczku. Niemniej nie było obawy, iż nie dadzą rady wrócić. Wystarczyło na rozstajach trzymać się najszerszej drogi.

Budynek wzniesiono w niewielkiej dolince, zaś całą posesję ogrodzono stalowym, pomalowanym na czarno ogrodzeniem. Pod zamkniętą bramę wsuwał się podjazd z dużych bloków jasnego kamienia łączących się w fantazyjną plątaninę odcinków. Pośród owego jasnego morza zieleniły się nieregularne wyspy. Jedna z nich posiadała sporej wielkości oczko wodne ze złotymi rybkami rozmaitej wielkości.

Ściany okazałego domu fragmentami całkowicie białe w innych miejscach wyłożone były wąskimi deseczkami o ciepłej barwie drewna lub identycznymi różniącymi się wyłącznie kolorem - te były niemal czarne. W miejscach, w których nie można było uświadczyć żadnego z owych trzech elementów znajdowało się ogromne szkło.

Dostrzegli również przejście na drugą stronę budynku. Niewątpliwie znajdował się tam ogród, lecz był on zasłonięty przez grubą, prawie czarną ścianę.
Przeciwna strona budynku z prywatnym, niewielkim lasem przytulona była do urwiska.

Po posesji spacerowali mężczyźni w czarnych garniturach. Choć nie było tego widać, z całą pewnością w jednym uchu znajdowała się malutka słuchawka. Od frontu dostrzegli trzech, na każdym z tarasów po jednym oraz jeden na dachu. W sumie sześciu widocznych.
Siedmiu, bo jeden mignął wewnątrz, za przeszkloną ścianą na parterze.

Ochrona jeszcze nie zwracała na nich uwagi, ale wszyscy wiedzieli, że im dłużej stali i przyglądali się, tym więcej przyciągali uwagi.
 
__________________
Drogi Współgraczu, zawsze traktuję Ciebie i Twoją postać jako dwie odrębne osoby. Proszę o rewanż. Wszystko, co powstało w sesji, w niej również zostaje.
Nie jestem moją postacią i vice versa.
Alaron Elessedil jest offline  
Stary 08-06-2015, 12:30   #29
Adi
Keelah Se'lai
 
Adi's Avatar
 
Reputacja: 1 Adi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputacjęAdi ma wspaniałą reputację
Gdy zapadała noc, a ból już całkiem minął, rudowłosy mężczyzna zauważył maleńki gwóźdź znajdujący się koło toalety. Trudno było go zauważyć gdyż niemal zlewał się z naprzeciwległą ścianą. Wytężył wzrok, zauważył go i zszedł po cichu z łóżka, poszedł w stronę kibla i chwycił go. Chyba nie obudził współlokatora. To pokombinujmy-pomyślał gdy znalazł się już na miejscu. Podszedł do zamka i zaczął majstrować jednocześnie rozglądając się czy nikt nie nadchodzi. Jeden kłopot mniej- pomyślał gdy otworzył drzwi. Wyszedł, przyklęknął na prawe kolano i rozejrzał się. Cedric usłyszawszy szczęk zamka zamknął drzwi od celi w taki sam sposób w jaki je otworzył i poszedł w lewo cały czas na w pół kuckach. Było ciemno ale nie na tyle żeby nic nie widzieć. Gdy usłyszał kroki szybkim marszem udał się za narożnik piętra. Przed nim znajdowały się kolejne cele i metalowe drzwi na końcu korytarza, za którymi nie wiedział co się kryje. Na korytarzu na szczęście nie było nikogo. Zajrzał przez wizjer i ujrzał schody. Dobra, tam są schody - pomyślał Lovren. Tylko jak się do nich dostać? - chwycił się za brodę w geście zamyślenia. Podszedł do drzwi, przyklęknął na lewe kolano i zaczął majstrować przy zamku gwoździem znalezionym w swojej celi. Przecież to pikuś - pomyślał rudowłosy mężczyzna z lekkim uśmiechem na ustach.

Trzy minuty minęły jak z bicza strzelił. Kroki były co raz bliżej Cedrica. Obejrzał się przez prawe ramię cały czas będąc w pozycji klęczącej i zauważył snop światła zbliżający się w jego stronę. No!!! Dalej!!! - pomyślał rudowłosy mężczyzna. Zaczął się pocić i ręce mu drżały. Przetarł prawą ręką po czole Lovren. - Uff. Szybciej!!! - powiedział pół głośnym szeptem jednocześnie poganiając sam siebie Cedric.
-Co do… Nie ruszaj się! - wrzasnął strażnik nieustannie kierując snop światła latarki na grzebiącego w zamku Cedrica. Druga ręka szybko sięgnęła do pasa. Wyszarpnął stamtąd mały rewolwer, który wycelował w zbiega. Rudowłosy mężczyzna szybkim gestem schował gwóźdź do kieszeni jeszcze odwrócony w stronę drzwi. Wstał odwrócił się w stronę policjanta i podszedł pięć większych kroków w jego stronę. Odwrócił się w stronę drzwi żeby zobaczyć czy ma wystarczająco dużo miejsca. Po czym stanął z rękoma w górze. - Spokojnie, spokojnie - dało się wyczuć lekki strach w głosie Lovrena. Nagle zawyły syreny alarmowe i migały światła na czerwono. Wtem rudowłosy zrobił maleńki krok wstecz i wziął zamach jak to przewrotki i trafił prawą nogą w rewolwer, którego trzymał policjant. Broń wystrzeliła. Kula przeleciała tuż nad prawym barkiem Cedrica. Lovren chciał szybko podnieść broń, ale został mocno kopnięty w brzuch tak mocno, że strzeliły dwa żebra i rudowłosemu zabrakło tchu i zemdlał. Po paru minutach odzyskał świadomość. Wtem strażnik powiedział.
-Nie ruszaj się! - strażnik podniósł broń.
 
__________________
I am a Gamer. Not, because i don't have a life. But because i choose to have Many.
Discord: Adi#1036
Adi jest offline  
Stary 10-06-2015, 14:30   #30
INNA
 
Nami's Avatar
 
Reputacja: 1 Nami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputacjęNami ma wspaniałą reputację
Cassandra mało miała w sobie wrażliwości i czułości, toteż wycieczka, oznaczająca zwiedzanie i podniecanie się krajobrazami całkowicie nie robiła na niej wrażenia.

Szybki telefon do Natashy wykonany z komórki Blacka pozwolił trójce na ponowne spotkanie się w tej niedopasowanej do siebie zgrai. A już na pewno Cass nie czuła się pasująca do nich.

Nie rozumiała Blacka prawie całkowicie, a Natasha była typem kobiety, które na studiach nigdy jej nie interesowały. Przynajmniej takie sprawiała wrażenie. Była zbyt subtelna, delikatna, perlista niczym najczystszy kryształ, wymuskana, doskonała.

Zapewne chudzielcowi mina by zrzedła gdyby mogła ujrzeć Natie w akcji. Jak wywala komuś zęby swoim długim i spiczastym obcasem, jak robi wyskok by wbić komuś ową szpilkę między guzy czołowe.
Na samą tą myśl Cassandra zadrżała z podniecenia i podskoczyła w miejscu, co wywołało reakcję Blacka w postaci krzywego spojrzenia na tę nienajedzoną z wyglądu dziwaczkę. Ta jednak zbyła go uśmiechem, dosyć koślawym i szelmowskim, kiedy to wypalający się już przy samym filtrze papieros wystawał spomiędzy jej uśmiechu odzianego w przepiękne, zrobione u stomatologa, zęby. Precyzyjna i cudna koronka.

Czekali w schronisku na graty.

Kiedy tylko wyprawa się rozpoczęła, Black najwięcej czasu spędzał obok Natashy. Może to nie przez to, że ta przynajmniej miała cycki, ale raczej spowodowane było kondycją Cassandry, która to oscylowała przy ocenie niedostatecznej.
- Boy I was a fool in school for cutting gym ~ - poczęła sobie nucić pod nosem piosenkę z filmu animowanego Disney'a pod tytułem "Mulan", motywując tym samą siebie. Miała ogromną zadyszkę, więc ledwo jej to wychodziło, ale miała ochotę umilić sobie jakoś tę męczącą podróż.

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=ZSS5dEeMX64[/MEDIA]

- You must be swift as the coursing river~ - kontynuowała sobie dalej, a gdzieś za sobą usłyszała jak ktoś po niej mruczy sobie dalszą melodię owej piosenki. Jeszcze trochę i cały szlak turystyczny zacznie śpiewać "I'll Make A Man Out Of You"! Być może nie tylko ona miała tutaj problemy z wydolnością płuc i kondycją. Mimo to Black i Natasha szli sobie beztrosko, a mogliby ją wziąć na barana lub na nosze, przecież ważyła zaledwie z 49kg, nie nadwyrężyliby sobie barków !

Nie przeszli zbyt wiele by usłyszeć za swoimi plecami krzyk chudej.
- Przerwa na szluga! - pomachała im wesoło z daleka, mogli być zdziwieni, że jest aż tak daleko od nich, ona naprawdę była... Słaba.
Mimo to Cassandra nic sobie z tego nie robiła, oparła się plecami o drzewo i odpaliła czerwone Marlboro. Niespiesznie delektując się mocnym smakiem tytoniu obserwowała zabawnie skaczących chińczyków, którzy wymachiwali aparatami fotograficznymi, robiąc zdjęcie chyba każdej napotkanej rzeczy. Mruknęła w zastanowieniu obejmując wargami filtr papierosa i kiedy to końcówka blancika zażarzyła się od pociągnięcia powietrza przez kobietę, ktoś nagle z boku błysnął jej flashem po oczach.

Lekarka zaskoczona straciła oparcie w postaci drzewa, kiedy to jej plecy ześlizgnęły się po jego korze i ta mało co nie runęła plecami prosto na zwilgoconą, od mchu i klimatu lasów, glebę.
W ostatniej chwili za nadgarstek chwycił ją ten sam mężczyzna, który przed chwilą zaatakował ją błyskiem swojej lustrzanki za dziesięć koła. Szare tęczówki jak oniemiałe wpatrywały się w wybawiciela, który mógłby być potencjalnym księciem z bajki kiedy to nagle
- W lesie nie można palić - czar prysł.
- Wyślę to zdjęcie do odpowiednich służb, zobaczy Pani! - zagroził wymachując palcem. Kobieta zdębiała jak wszystkie otaczające jej drzewa. Tyle, że ona bardziej przypominała deskę, niż pień.
- Emm... A nie możemy się jakoś dogadać? - wypaliła nie bardzo wiedząc jak ma się zachować w takiej sytuacji. Nieświadomie wciąż ściskała papierosa między własnymi zębami, a ten samoczynnie się wypalał.
- Przede wszystkim, proszę to zgasić! - zażądał greenpeace'owski wielbiciel porostów, na co dziewczyna zrobiła wielkie oczy.
- Yyy, okej... - wyjęła z ust swój ulubiony nałóg i zgasiła go o podręczną, okrągłą i zamykaną popielniczkę, w której też pozostawiła kiepa.
- Wyślę to! - zagroził ponownie, ale tym razem Cassandra powstrzymała się od parsknięcia śmiechem. Koleś zaczął wycofywać się ze szlaku, iść gdzieś w głąb lasu, jakby tam miał ukryte biuro, cały sprzęt komputerowy i w ogóle miał tam swoją tajną bazę.
- No ale...! - starała się zaprotestować podążając za nim krok w krok. Jeszcze widziała ścieżkę i idących co raz to wyżej turystów, jednak nie miała czasu by zwracać na to nadmierną uwagę gdyż jedną ręką odgarniała krzaki i gałęzie, a drugą grzebała w torbie, w której miała różne medykamenty, a wszystkie pod przykrywką "przeciwbólowe". Kiedy czuła, że miejsce jest odpowiednio odosobnione, a ona przygotowana, szarpnęła swoją kurtkę i czym prędzej rzuciła w plecy fotografa.
- Dogadamy się. - mruknęła wyraźnie z siebie zadowolona, kiedy jedyną rzeczą podkreślającą jej szczupłe ciało okazał się przylegający do niej mocno top. Facet odwrócił się z lubieżnym uśmieszkiem, widać to była jego taktyka na podryw. Dosyć chora, ale na naiwne turystki widać działała, skoro wciąż jej próbował. Młody Grek zawiesił aparat na szyję zbliżając się do Cassandry. Szybkim ruchem zgarnął ją pociągając za talię i przyciskając do siebie. W jej kość biodrową wbił się sztywny i twardy sprzęt mężczyzny, a jego usta wpiły się nachalnie w usta kobiety. Wtedy to też czarnowłosa mięśniami języka wydobyła spod niego tabletkę, którą przekazała w usta mężczyzny, wręcz nachalnie ją tam wciskając. Ręka naciągacza zacisnęła się na jej pośladku kiedy to ona... Uderzyła go z kolana prosto w krocze.
Wredne babsko zaśmiało się pod nosem, a kiedy ofiara skuliła się z bólu, uderzyła go łokciem w okolice karku, tak, że ten stracił przytomność.
- Szybko szybko. - ponagliła samą siebie i zgarnęła aparat fotograficzny oraz komórkę mężczyzny, nie zapominając o swojej kurtce, po czym szybko uciekła z krzaków, pozostawiając go tam nieprzytomnego, po zażyciu tzw pigułki gwałtu, która skutecznie wykasuje mu pamięć. W sumie mogła i go nie nokautować tylko poczekać aż sam zemdleje, ale nie była dziś w humorze na więcej macanek.

Zdyszana wróciła na szlak sapiąc potężnie. Jej rzężenie było słyszalne już na większą odległość. Black i Natasha mogli teraz dojrzeć, że kobieta ma na szyi zawieszoną całkiem niezłą lustrzankę. Jednak to nie sprawiło, że jej dyszenie przestało być irytujące.

Przymusowa przerwa była wręcz wymuszona. Cassandra po prostu nie dała już rady. Zapewne dwójka jej towarzyszy czuła, że przez nią cała akcja się opóźni, były z nią problemy jak z dzieckiem. W sumie od samego początku była problematyczna i ciężko było stwierdzić, czemu szefowa w ogóle pozwoliła, by taka osoba brała udział w misji od której zależne było czyjeś życie bądź śmierć?

Dalsza podróż ponownie upływała w rytm piosenki z Mulan, która mogła już się przejeść wszystkim, tylko nie napływającym, nowym turystom, którzy jeszcze nie spotkali Cassandry na swojej drodze. Tym razem pół szlaku turystycznego śpiewało wraz z rozradowanym chudzielcem, któremu najwyraźniej takie przyśpiewki pomagały w nudnej podróży... I przyprawiały o nową zadyszkę.
Typ imprezowiczki, której brakowało jedynie puszki piwa w łapie, choć zamiast tego znalazła inną zabawkę. Kilka szalonych zdjęć z turystami znalazło się w pamięci jej nowo zdobytego aparatu, którego zawartości jeszcze nie przeglądała i pewnie zrobi to dopiero w schronisku.

Kiedy doszli do posiadłości, do zmierzchu pozostało niewiele godzin. Opóźnienie było winą Cass, która być może zaczynała już wkurzać swoich towarzyszy, co zdecydowanie jej nie interesowało. Oni mieli swoje zalety, a ona swoje i tego się trzymała. Po to tutaj byli, by sie uzupełniać, a nie karcić się za indywidualizm, który przypisany był do każdego z nich.

Gdy przyczaili się w krzakach kobieta dała aparat Blackowi.
- Masz. Pewnie Ci się przyda - zakomunikowała czekając, kiedy mężczyzna odbierze od niej sprzęt. Zawahała się chwilowo, na moment cofając rękę
- Tylko moich fot nie kasuj - zatrzymała poważne spojrzenie na jego smętnych, a może podirytowanych oczach i nie mając wyjścia przekazała mu aparat.

Sama zaś udała się bezpośrednio pod bramę, mając sobie za nic swoje lekkomyślne zachowanie.
Możliwości były dwie. Albo jej się uda, albo po prostu odwróci uwagę strażników i Natasha będzie mogła wślizgnąć się do posiadłości.
-Juhu, przystojniaczki! - zawołała uśmiechnięta trzepocząc rzęsami i czekając, aż ktoś, a może i nawet kilku, zbliży się do niej.
- Ach, te mięśnie! - dodała zupełnie celowo, wciąż uśmiechając się urokliwie.
- Ja w sprawie.... pracy. - głupie, ale takie proste! Było kilka opcji pracy, w sumie o której by nie pomyśleli, to dla Cassandry było spoko. Mogła być tancerką, prostytutką, spawaczem czy też masażystką. W ostateczności jednak wolałaby być lekarzem.
- No wiecie... - mrugnęła oczkiem stojąc przed bramą i czekając na jakąś reakcję. Może w ciele Natashy byłaby bardziej przekonująca, ale hej! Jest mnóstwo mężczyzn lubujących się w chudych kobietach w stylu Anji Rubik. Nie każdy chciał biodrzaste.
 
__________________
Discord podany w profilu

Ostatnio edytowane przez Nami : 11-06-2015 o 23:32.
Nami jest offline  
 



Zasady Pisania Postów
Nie Możesz wysyłać nowe wątki
Nie Możesz wysyłać odpowiedzi
Nie Możesz wysyłać załączniki
Nie Możesz edytować swoje posty

vB code jest Wł.
UśmieszkiWł.
kod [IMG] jest Wł.
kod HTML jest Wył.
Trackbacks jest Wył.
PingbacksWł.
Refbacks are Wył.


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 09:22.



Powered by: vBulletin Version 3.6.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.1.0
Pozycjonowanie stron | polecanki
Free online flash Mario Bros -Mario games site

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172