Dornier

-Zajmę się obchodem. Dziękuję Pohuczniku.

<Skinąłem mu głową i zacząłem obchód sprawdzając stan rannych. Od czasu do czasu zadawałem pytania jak się czują itp.>

-Jak myślisz Tom, dużo czeka nas pracy? Bo ja mam szczerą nadzieję że nie bo szkoda życia naszych żołnierzy. Poza tym chciał bym wrócić czym prędzej w końcu Lulu ma za kilka dni urodziny.

<Wydawałem Tomowi polecenia aby sprawdzał to pacjenta tego to tamtego aby obchód szybciej minął. Jeżeli któryś z żołnierzy chciał porozmawiać to nie robiłem z tego problemu i zamieniałem z nim kilka słów, sam nawet zapytałem się kilku o sytuację na froncie na którym walczyli aby mieć dokładniejszy obraz sytuacji. Po skończeniu jeżeli nie było potrzeby natychmiastowego udzielenia pomocy i dodatkowych zajęć udałem się do sierżanta.>

 

Orthan

Porucznik skinął ci głową, i odszedł. Ty z kolei skierowałeś się na obchód, na twoje słowa droid moment przystanął i zwrócił się do ciebie.

-Sir, z moich danych wynika że nie wiele, większość poszkodowanych jest stabilna i ich zdrowiu nic nie zagraża. Sir, prosił bym o jaśniejszą wypowiedz, brak danych- urodziny, lulu?

Po czym droid na twoje polecenie odjechał i zaczął swoim skanerem medycznym monitorować stan pacjentów których mijał.
Ty w tym czasie przeszedłeś się po sali i swoim medipadem sprawdzałeś stan rannych w kilku przypadkach podałeś antybiotyk na rozwijający się stan zapalny, a u niektórych pacjentów zmieniłeś opatrunki na nowe. Z zagadanym żołnierzem którego akurat opatrywałeś udało ci się zdobyć informację o tym że walki w mieści był ciężki i trzeba było zdobywać dom po domu z powodu zaciętego oporu, dopiero bombardowanie orbitalne przyniosło skutki po taktycznym odwrocie szturmowców do strefy bezpiecznej, opór został złamany większość rebeliantów została pogrzebana żywcem lub zginęła podczas bombardowani a ci którzy przeżyli ukrywają się w pobliskim terenie, który obecnie przeszukują szturmowcy dławiąc resztki oporu.

 

Dornier

<Spoglądam na Toma kręcąc lekko głową na lewo i prawo uśmiechając się pod nosem.>

-Chodzi o Lunę

<Po wykonaniu zadań medycznych idę do porucznika Taylora. Raportując mu o stanie pacjentów i o zabiegach przeze mnie wykonanych.>

-Czy jest coś jeszcze pohuczniku Taylor?

<Jeżeli mężczyzna nie ma więcej zadań wychodzę na plac w poszukiwaniu oddziału rozglądając się z ciekawości za tą dwójką trandeshanów, nucąc sobie pod nosem i lekko podśpiewując.>

https://www.youtube.com/watch?v=RRGSHvlu9Ss

 

Orthan

Gdy skończyłeś i podszedłeś do Porucznik Teylora, ten pozdrowił cię i rzekł do ciebie.

- Już koniec mogę prosić o raport.

Po tym jak zdałeś raport i wysłałeś dane z twojego medipada do komputera stacji medycznej. Porucznik odpowiedział tobie na twoje pytanie.

- Nie, to wszystko jeśli Pan Porucznik czegoś by potrzebował proszę się zgłosić do mnie.

Po czym Porucznik pożegnał się z tobą, gdy opuściłeś budynek stacji medycznej, starałeś się zobaczyć Panią Major z jej towarzyszami lecz nigdzie jej nie zauważyłeś, od razu jednak rzucił się ci w oczy stający nieopodal kontenerów załadunkowych sierżant Dryson który jak cię zobaczył zamachał tobie i skierował się w twoją stronę. Gdy do ciebie podszedł zasalutował po czy stanął na baczność i powiedział.

-Sir, melduję się sierżant Dryson, jeśli skończył Pan już pełnić swoje obowiązki może pan udać się ze mną do punktu zbornego, gdzie jest mój odział. Sir, to będzie standardowy patrol, zwykłe rozeznanie co dzieję się w terenie i udzieleni pomocy innym odziało znajdującym się w terenie. Mam nadzieję jednak że nie skorzystamy z pana umiejętności.

 

Dornier

-Hównież mam nadzieję że nie będziemy musieli korzystać z naszych umiejętności. Z tego co wiem to hebelianci zostali niemal całkowicie hozbici, czyż nie?

<Udaję się za żołnierzem do jego oddziału, modląc się w duchu o spokojny patrol w końcu mam dla kogo żyć.>

-Chodźmy Tom, praca czeka a ja chicał bym czym phędzej whócić.

<Przygotowuje się po drodze do wymarszu wraz z oddziałem sierżanta Drysona.>

-A tak właściwie to gdzie mamy iść?

 

Orthan

Prowadząc cię Sierżant spojrzał się na ciebie i rzekł.

- Czy rozbici to jest pewne, mało kto przetrwał by taki nawał ognia jaką zgotowała im flota bombardując ich z orbity, o czym dobitnie świadczy widok miasta prze nami. Lecz nadal w okolicznych terenach kryją się nie dobitki oddziałów buntowników.

Gdy zwróciłeś się do swojego robota też tylko powiedział.

-Oczywiście Sir, już idę.

I ruszył za tobą starając dotrzymać ci kroku. Gdy zwróciłeś się do sierżanta z zapytaniem dokąd się udajecie, ten odpowiedział krótko.

-Patrol w strefie 4B-12

Po chwili marszu dostrzegłeś odział sierżanta było to 5 szturmowców w pełnym ekwipunku bojowym. Gdy podeszliście zasalutowali wam. A porucznik zwrócił się do ciebie.

-Sir, to jest mój odział- to jest szeregowy Alex, Keiden, Marko, Peterson, Law, to chłopaki jest Porucznik Dornier będzie nam pomagał. No chłopaki możemy ruszać, mam nadzieję Panie Poruczniku że jest Pan gotowy do dłuższego marszu szczególnie w lesie i bagniskach?

Po czym ruszyliście w stronę Lasu znajdującego się w oddali.

 

Dornier

<Skinąłem głową w kierunku żołnierzy dodatkowo przyglądając się przez chwilę każdemu z osobna.>

-Chodźmy siehżancie.

<Ruszyłem wraz ze szturmowcami na patrol w kierunku wyznaczonej strefy. Odruchowo kontem oka sprawdziłem reakcję żołnierzy na moją wadę, jeżeli była ona jakaś naganna w co wątpię ustawiam ich do pionu. Jednak jeżeli był to tylko lekki uśmieszek to nie podejmuję żadnych czynności.>

 

Orthan

Jeśli chodzi o twoją wadę wymowy to przedstawieni szturmowcy nie dali nic po sobie poznać, zresztą od razu jak ruszyliście ubrali swoje hełmy które przysłoniły ich twarze, porucznik tylko jeszcze podał ci numer kanału wewnętrznego do komunikacji z odziałem, który ty wpisałeś do swojego komunikatora. Gdy ruszyliście żołnierze zachowali ciszę, lecz po pewnym czasie jeden z nich zaczął podgwizdywać jakąś melodię. W końcu po godzinie marszu gdy dotarliście do skraju lasu porucznik zarządził krótki postój, o dziwo nie byłeś zmęczony, jak widać trening w akademii imperialnej zrobił swoje. Widzisz że porucznik spojrzał na ciebie i zwrócił się do ciebie tymi słowami.

- Widzę że Pan Porucznik dał radę, to dobrze.

Po czym zwrócił się do reszty szturmowców

- No chłopaki rozejść się i utworzyć tyralierę, odległość nie mniej niż metr od siebie i miejcie oczy szeroko otwarte, wolę żeby was potem nie łatał Pan Porucznik.

Po czym ruszyliście po twojej prawej stronie szedł sierżant a lewej prawdopodobnie Aleks, w trzech znajdowaliście się dokładnie pośrodku linii.

 

Dornier

<Uśmiecham się do sierżanta>

-Szkolenie w akademii hobi swoje siehżancie. Nie wszyscy oficehowie są biuhkowymi ghyzi pióhkami jak to bywa według pewnych opinii. Ale Panowie odemnie nic nie słyszeliście.

<Ustawiam się w szyku wraz z żołnierzami mając oczy szeroko otwarte wypatrując najmniejszych ruchów w perymetrze.>

 

Orthan

Ruszyliście, sierżant zalecił zachowanie ciszy radiowej także żaden z was się nie odzywał, maszerując wypatrywaliście obecności wroga, ale jedyne co rzucało się w oczy to liczne ślady zostawione przez tubylców, jak to określił prawdopodobnie Keiden ,,jest ich tyle że trudno określić które są świeże a które stare, kiedyś musiał być to teren licznie odwiedzany przez mieszkańców Rantezji widocznie mocno na to wpływała obecność jeziora i drogi do niego prowadzącego widocznego na twoim perymetrze. Gdy tak szliście zachowując wszelką ostrożność i starając się być niezauważonymi , w pewnym momencie na twoim perymetrze dostrzegłeś nie naturalny obiekt. Widocznie dostrzegł to też sierżant bo kazał się zatrzymać i zachować ciszę i rzekł do szeregowego Keidena.

-Keiden sprawdź to i zamelduj co to jest. jak nie wrócisz za dwadzieścia minut ruszamy po ciebie.

W tym momencie szturmowiec oddalił się. Po tym jak zniknął wam z oczu nastąpiło nerwowe oczekiwanie. Jednak po piętnastu minutach szeregowy wrócił i zameldował.

-Sir, to jest jakiś zniszczony budynek. Co robimy?

Po tych słowach sierżant zwrócił się do ciebie.

-Sir, jakieś propozycję, rozkazy może jakieś sugestie? Niech Pan Porucznik zadecyduję jest Pan najwyższy stopniem.