No i tyle było gadania z dupkiem. Madison zaklęła pod nosem widząc jak jej zabierają typka sprzed nosa. A było tak cholernie blisko… Już go, kurwa miała. Już mogła poczuć smród jego strachu, którym zalatywał na kilometr… No, może trochę przesadzała, bo gdyby nie cios Nick’a to by gówno, a nie typka miała. Tylko że co z tego skoro fiutek jej zwiał? No co…? Ano nic, nie licząc nowych kłopotów. Jakby ich nie miała dość na głowie. W tej chwili, wbrew swoim zwyczajom, dałaby wiele za chwilę spokoju. Względnie, za flaszkę dobrej whiskey. Nie jednak, los się na nią uwziął i zamiast prostych przyjemności, miała nieprzyjemność stania twarzyczką w twarz z właścicielem “Lush”. Może i facjatę nie miał najgorszą, jaką do tej pory w życiu widziała, ale River wolałaby żeby jednak nie wpierdalał się buciorami do jej spraw. To, że to oni narobili gówna, to już była nieco inna sprawa.

Podczas przemowy Hugo, bacznie rejestrowała nie tylko wygląd pomieszczenia, do którego ich wpakowano, ale i samego właściciela. Jego propozycja była nadzwyczaj chojna. Tak chojna, że aż ją w nosie kręciło od smrodu, który od niej bił. Coś było, kurwa, nie tak… Gdyby jeszcze jej zalany umysł był w stanie stwierdzić co? Puzle tej układanki uwzięły się jednak na nią i ani myślały wskoczyć na właściwe miejsca. Do tego ten kierowca karetki… O co w tym wszystkim chodziło?

- Idziemy, idziemy - zgodziła się na propozycję Fahrenheita. No bo co? Nie zgodzą się? Każdy wiedział jak takie zachowanie mogło się zakończyć i to, że Nick był gliną ni huja w tej chwili nie pomagało. Nie w przypadku tego człowieka. Nie znaczyło to jednak, że River ma zamiar odpuścić tak po prostu. To, że będzie musiała się trzymać jakiś czas z dala od “Lush” nie znaczyło, że nie zamierzała pogrzebać ciut głębiej w śmietniku, który otaczał ten lokal i jego właściciela. To jednak musiało poczekać, chociażby do momentu w którym wytrzeźwieje. Podejmowanie grubszych akcji po pijaku nigdy nie było dobrym pomysłem. No i musiała wrócić po Kasteta, o którym znowu zapomniała. Szlag by to trafił…

Fahrenheit przyglądał się jej zza okularów przeciwsłonecznych, ruszając małpią żuchwą podczas żucia gumy. Z równym zaangażowaniem mógłby wpatrywać się w parzące się żółwie.
- Rozstajemy się w pokoju. Rozsądnie. Zgrzyt! - zawołał, pstrykając palcami. Zapanowała chwila milczenia wypełniona wibrującymi basami głośników klubu. Dopiero w, ciągnącą się w nieskończoność, minutę później rozległo się ciche, nieśmiałe pukanie. Ledwie słyszalne.
- Właź! - zawołał Hugo, natomiast drzwi uchyliły się wpuszczając do środka głowę. Ulizane rzadkie włoski upodabniały go do łysiejącego Hitlera. Brakowało mu tylko wąsika. No i jakby jeszcze odjęto całą charyzmę, bo typek w drucianych okularkach wyglądał tak, jakby tylko czekał na odesłanie go do siebie.
- No właź wreszcie! - zawołał zniecierpliwiony właściciel. Zgrzyt wślizgnął się do środka. Gdy Cherry zobaczyła jego czaszkę, wydawało się jej, że nie może być gorzej. A jednak mogło! Stał jak sierota. Zgarbiony, z dłońmi złączonymi ze sobą bardzo nisko, zaś palce stóp zwrócone miał do wewnątrz. Flanelową koszulę w kratę zapiął pod szyję. Na nią narzucony miał zbyt duży sweter bez rękawów. Spodnie i buty wyglądały nie lepiej. W ściśnięte paskiem sztruksy zmieściłoby się najmniej dwóch Zgrzytów. Oceniała, że nawet dwóch i jeszcze zostałoby miejsca na jego połowę. Stare pantofle, niegdyś skórzane, obecnie były całkowicie powycierane. Wyglądał tak, jakby miał zamiar zapaść się pod ziemię. Jego wzrok zezował na ochroniarzy sprawiających wrażenie ruchomych gór.
- To jest Zgrzyt. Administrator “Lush” - przedstawił nowo przybyłego Fahrenheit, natomiast wspomniany człowiek skłonił się nerwowo, miętosząc w dłoni rąbek koszuli.
- Zgrzyt, po zdjęciu dla państwa i pod formularz o niewpuszczaniu. No raz, raz, nie mam całej nocy! - fuknął, widząc flegmatyczne ruchy własnego administratora. Ten podskoczył i zagęścił ruchy co najmniej trzy razy.
- Państwo pozwolą - odezwał się zadziwiająco silnym, niskim głosem pasującym raczej wyniosłemu kamerdynerowi niż wiecheciowi, jaki przed nimi stał. Zdjął okulary, przylizał i tak przylegające do czaszki włosy, po czym przez chwilę przyglądał się każdemu z osobna.
- Dziękuję - założył z powrotem okulary.
- Rób swoje, byle szybko - machnął ręką Hugo, ale Zgrzyt nie odchodził.
- Co jeszcze? - dodał.
- Szefie. Jakiś pies stoi przed drzwiami.
Madison nie miała zielonego pojęcia co Hugo widział w gostku, którego nazywał administratorem. Facet tak pasował do tego lokalu jak zakonnica. No, może nawet mniej. Niedobrze jej się robiło od patrzenia na tą zaszczutą gębę, co jednak mogło mieć coś wspólnego z wypitymi drinkami. Przygryzła język, żeby czegoś nie chlapnąć i już miała ruszyć za okularnikiem, gdy ten wypowiedział słowa, które w sposób drastyczny zmieniły jej humor.
- Kastek, mordo ty moja - rzuciła, nad wyraz ucieszona, chociaż po prawdzie psa nie widziała i mógł wcale nie być jej białą kulą szczęścia, jednak wątpiła by w tej budzie znalazły się jakieś inne czworonogi. Zaraz też przyspieszyła kroku by sprawdzić czy się czasem nie myli. Niestety, napotkała na przeszkodę w za dużych gaciach, która stała w drzwiach jakby go tam wmurowało. Względnie, jakby nigdy w życiu psa na oczy nie widział.
- Pozwolisz? - warknęła na niego, chociaż naprawdę, naprawdę się starała być uprzejmą. No i, jakby nie spojrzeć, nie odepchnęła go przecież więc co nieco jej ta uprzejmość wyszła i raczej nikt nie powinien mieć jej niczego za złe.
Zgrzyt skulił się jeszcze bardziej, o ile było to możliwe i natychmiast umknął na bok, wpadając na jednego z ochroniarzy. Ten warknął niezadowolony, przez co administrator skoczył w drugą stronę, wpadając prosto na River, która to musiała złapać równowagę dzięki ramieniu drugiego z ochroniarzy. Jednakże ten po jej stronie nie wydawał się mieć nic przeciwko bliższemu kontaktowi. Nawet wydawało jej się, że uśmiechnął się lekko, choć mogło jej się to równie dobrze wydawać. Z mimiki mniej bogatej niż twarze prezydentów wyrytych w górze ciężko było coś wyczytać. Czy oni mieli jakieś szkolenia z tego, czy po prostu wstrzyknięto im za dużo botoksu, który sparaliżował im twarze? Tego nie wiedziała, a obie opcje wydawały się równie prawdopodobne. Choć lepsze byłoby to pierwsze, bo drugie mogło wiązać się z niekontrolowanym ślinieniem się.
W końcu udało jej się dostać do drzwi, za którymi leżał, łypiąc nieprzyjaźnie, biały pies. Jednak, gdy zobaczył swoją właścicielkę, pysk natychmiast roześmiał się, zaś on sam skoczył na nią z radości.
- Zapraszam do środka, chciałbym jeszcze coś powiedzieć - odezwał się Hugo.
Zarówno ochroniarz, administrator, jak i Hugo zniknęli z myśli River gdy zobaczyła ta uśmiechnięta mordę. Zaraz też zabrała się za sprawdzenie czy z czworonogiem wszystko w porządku. W końcu cholera wiedziała jacy padalcy odwiedzali to zadupie i nie było wcale wykluczone, że któremuś zachciało się zabawić w dręczenie jej słodziaka. Na szczęście Kastet zdawał się być w takiej samej formie, w jakiej go zostawiła, z tą różnicą że pałał teraz wyraźną chęcią by dokładnie wyczyścić jej twarz swoim jęzorem. I jak tu go było nie kochać? No jak…
Być może z tego właśnie powodu, ów drugi pacan, który swoją obecnością uratował ją przed upadkiem po tym jak ta ciamajda na nią wpadła, otrzymał teraz pokaz uzębienia w całkiem niezłym wydaniu i do tego nawet przychylnym. Będzie miał o czym bachorom opowiadać o ile kiedyś się takowych dorobi.
Nie mając w sumie innego wyjścia, zawróciła z powrotem do biura, ciekawa o co jeszcze może Fahrenheit’owi chodzić. Miała nadzieję, że nie o to, że psów do jego lokalu wprowadzać nie wolno. To już by była jawna dyskryminacja, która mogłaby nieco za mocno nadszarpnąć nerwy River.
- Zamieniam się w słuch - oświadczyła, z dłonią na łbie swojego czworonoga. Jeszcze się uśmiechała, chociaż już nie tak promiennie jak parę sekund wcześniej.
- Zapraszam z psem - wskazał na fotele naprzeciwko biurka, po czym z szafki w biurku wyjął dwie szklanki, do których nalał whisky. Nalał jej również sobie, choć jeszcze nie zdążył opróżnić poprzedniej porcji. Upił łyk.
- Interesy zawsze należy przypieczętować. Wybaczycie chyba, że wypiłem jako pierwszy, ale wiadomo, zaufanie zaufaniem, a pewność swoją drogą - uśmiechnął się półgębkiem. Wyraźnie chciał pokazać, że nie chce ich otruć. Sanderson wciąż jednak patrzył na niego tak, jakby i jego miał zamiar wysłać do Świętego Jana tak, jak poprzedniego delikwenta, niemniej usiadł i wziął szklankę do ręki.
River zaś wręcz przeciwnie. Ona, jakby nie spojrzeć, nie miała nic przeciwko gangsterom i typom spod ciemnej gwiazdy. Dzięki nim miała za co chlać, pieprzyć się i kupować żarcie, a to zasługiwało na pewne względy. Tym bardziej gdy oferowano przy okazji napitek i nie strzępiono się na Kasteta u jej nogi.
- Wyluzuj - zwróciła uwagę Nick’owi, używając do tego teatralnego szeptu, po czym sięgnęła po szklaneczkę i usadowiła swoje cztery litery w fotelu. Kastet zaraz też przysiadł obok i położył łeb na jej udzie, domagając się drapania za uchem, które to natychmiast otrzymał.
- Nie widzę nic, co by wymagało wybaczania - odpowiedziała na słowa Hugo, unosząc szklaneczkę. - Za interesy - dodała pociągając z niej drobny łyczek. Cóż, widać rozsądek jej wrócił, chociaż na ile to wciąż pozostawało pytaniem bez odpowiedzi.
- I sorki za ten burdel, tak szczerze - dodała, smakując trunek i ciesząc się ciepłem jakie rozlało się jej po gardle. - Nie dałoby się przypadkiem skołować fotki tego typka? - Zaryzykowała pytanie, ale jakoś sama wcześniej o tym nie pomyślała zbytnio zajęta pijacką pogonia, a skoro z Hugo rozwinęła się rozmowa na poziomie to i szkoda było taką szansę marnować.
- Niby mógłbym coś wykombinować, ale nie sądzę, by to pomogło. Facet już nie wygląda tak, jak na nagraniach - odparł Fahrenheit dziwnym tonem. Jakby trochę rozbawionym? On był do tego zdolny?
Że nie wyglądał to akurat wiedziała, liczyło się to, że przez chwilę wyglądał i to długą. Pewnie od swojego cholernego urodzenia, a to oznaczało że ktoś, gdzieś go znał. A skoro ktoś, gdzieś go znał to można było do tego kogoś dojść i wydusić informacje. Do tego jednak potrzebowała facjaty gostka i to przed operacją przeprowadzoną przez nader wprawne pięści Nicka.
- Jednak zaszkodzić też nie zaszkodzi - odparła, szczerząc się do Hugo, bo jakoś tak ludzie zwykle bywali lepiej nastawieni do współpracy jak się do nich uśmiechała. przynajmniej męska część i to, niestety, zazwyczaj do czasu w którym z jej ust padał cel wizyty. Cóż… I w tej właśnie chwili wpadła na pomysł, który niemal zmusił ją to walnięcia się w ten swój zakuty, zapijaczony czerep.
- Chociaż jest coś, co na pewno by pomogło - dodała, przymilnym tonem, który na takiego rekina jak Hugo raczej nie miał szans podziałać, ale co jej szkodziło. - Jego nazwisko i adres… Bo gotówką to on chyba nie płacił, co?
Właściciel Lush siedział rozparty, jakby ktoś wyjął mu kręgosłup. Był również tak samo nieruchomy jak człowiek owego pozbawiony.
- Możemy się potargować. Co z tego będę miał? - zapytał w końcu.
River wątpiła by to co zwykle miała do zaoferowania za tak drobną informację, o ile była drobna, bo cholera wciąż nie miała pojęcia o co w tym wszystkim chodziło, podziałało. Seksu i kasy to mu raczej nie brakowało. Zostało więc to, co dla Madison był walutą o wyższej wartości. Czas i informacje.
- Przysługę - odparła, poważniejąc. - Nieodpłatną oczywiście. Zależną od wagi tego, co się za detalami tego skurwiela kryje. To rozsądna oferta i raczej jednorazowa - dodała, ponownie przywdziewając lekki uśmieszek i gładząc Kasteta po pysku. Oferta była ryzykowna zarówno dla niej jak i dla Hugo. Gdyby się okazało, że ten dupek to ktoś istotny dla którejś z jej spraw lub też dla niej samej, chociaż nie miała pojęcia w jaki sposób, to będzie wisiała właścicielowi “Lush” porządną fuchę. Gdyby z kolei kmiotek był byle śmieciem z rynsztoka to Hugo byłby na tym interesie stratną stroną. Czym jednak byłyby negocjacje bez odrobiny ryzyka w tle? Ot, wystarczająco by nadać im przyjemnego smaczku.
- Mogę dać nagrania od momentu, w którym łapały go nasze kamery do momentu… jak to się mówi? Zatrzymania? - zapytał.
Przemielenia bardziej, a przynajmniej z tym się jej to “zatrzymanie” kojarzyło. Nagrania jednak… Wszystko zależało od tego z kim faceta na nich zobaczy. Jeżeli przylazł sam i spędził czas samotnie to jej te nagrania nic nie dadzą poza jego facjatą. Jeżeli z kimś się spotkał to będzie miała jakieś zaczepienie. Pytanie tylko na ile solidne to zaczepienie będzie i czy jej cokolwiek da.
- Mało, ale zawsze coś - mruknęła, przykładając do ust szklaneczkę i znad jej brzegu obserwując Fahrenheit’a. Ciekawiło ją czy faktycznie nie miał dostępu do informacji które posiadała, co było raczej mało prawdopodobne, czy też nie chciał ich z jakiegoś powodu podać. Problem polegał na tym, że nie miała szczególnie dobrej pozycji do targów. Gdyby czegoś od niej chciał to prędzej, ale to ona chciała czegoś, co automatycznie stawiało ją na gorszej pozycji. No i nie dało się ukryć, była pijana. Nie robi się interesów po pijaku.
- Będzie musiało wystarczyć - dodała, dopijając trunek i odkładając szkło, a następnie wyciągając dłoń w jego stronę. W jej głosie brzmiała jednak delikatna, acz łatwa do wyłapania, nutka pytania. Zaproszenie do dorzucenia czegoś więcej z którego mógł skorzystać lub je odrzucić.
Wstał z fotela i przez biurko podał jej rękę, a następnie usiadł i pstryknął palcami.
- Zgrzyt! Weź od pani River namiary - powiedział w powietrze, zaś po chwili w rozszerzonej rzeczywistości Madison pojawił się formularz zgłoszeniowy do konkursu walk w kisielu.
- Zgrzyt właśnie błaga mnie, żebym w jego imieniu przeprosił za formę, ale nie ma niczego innego pod ręką. Ja jednak nie będę za nic przepraszał. Jak ma zamiar coś powiedzieć, to niech ruszy tu dupę i powie to osobiście! - warknął, jakby miał ochotę zagryźć własnego pracownika.
Na miejscu Hugo, o ile zależało mu na zdrowiu pracownika, kazałaby mu znaleźć sobie w miarę małą i dobrze ukrytą mysią dziurę, a następnie zaszyć się w niej na jakiś czas… River poważnie traktowała interesy, a to właśnie był interes. Wymagała też, a przynajmniej można powiedzieć, że preferowała by druga strona trzymała się jakiś zasad cywilizowanego załatwiania spraw tego typu. Szczególnie gdy nie wypadało jej roztrzaskać pyska idiocie, któremu się wydaje, że się zabawi jej kosztem.
- Jestem pewna, że da się coś z tym zrobić - rzuciła, tylko częściowo kryjąc swoje wkurwienie, jednocześnie przeczesując sieć w poszukiwaniu adresu kontaktowego dla klubu “Lush”. Bo chyba by ją szlag trafił jakby miała wpisać swoje nazwisko na ten formularz. Trochę godności trzeba mieć, szczególnie w takim biznesie, a jakim ona siedziała. Nie żeby zawsze z tej zasady korzystała ale…
W końcu znalazła co potrzebowała po czym skopiowała treść swojej wizytówki i wysłała wiadomość.
- To powinno załatwić sprawę - uśmiechnęła się do Hugo, zamykając połączenie by jej nie rozpraszało.
- Doskonale! Zgrzyt zajmie się tym po godzinach - rzekł Fahrenheit, zaś po jego twarzy błąkał się cień wyjątkowo brzydkiego uśmiechu.
- Miło się rozmawiało, ale obowiązki wzywają. Tylko jest pewien problem… Nie mogę wyprowadzić was głównym wyjściem. No, chyba, że moi ludzie… jak to się mówi? Zatrzymaliby was w tak wspaniały sposób, jak zrobił to pan mundurowy bez munduru - ciągnął właściciel wpatrując się w gości. Ruszała się chyba wyłącznie jego żuchwa. Ewentualnie jeszcze język. Nawet włosek by nie drgnął, gdyby miał ich więcej.
Nick patrzył na niego spode łba.
- Ale ja wiem jak rozwiązać ten problem. Do niezobaczenia wkrótce. Skontaktujemy się.
Nagle podłoga opadła! River spadała przez krótką chwilę, ślizgając się tunelem, by wylądować w końcu na czymś względnie miękkim, choć coś wbijało jej się w plecy. Obok leżał Sanderson.
- Kurwa! Kastet! Złaź z moich jaj! - burknął policjant, sycząc z bólu.

Gdy Cherry podniosła się na łokciach zobaczyła, że leży w pełnym kontenerze na śmieci. Fakt ten potwierdzał nieprzyjemny smród rozkładających się pokarmów i… jakby rzygowin. Pies za nic zrobił sobie uwagi towarzysza jego pani, gdyż z miejsca podjął decyzję o skoku.
- Kuuurwaaaaaaaaa! - wrzasnął i przewrócił się na brzuch z rękami pod sobą. Zwierzę tymczasem stało z psią mordą wyszczerzoną w uśmiechu, jakby zadowolony z własnego dowcipu.
- Weź go naucz, że na pewne miejsca się nie staje, a tym bardziej z nich, kurwa, nie skacze! - rzucił powoli zbierając się do zejścia ze sterty śmieci.
- Przynajmniej wiesz, że nadal masz jaja - parsknęła River, którą ta sytuacja przede wszystkim bawiła. Na współczucie brakło natomiast miejsca. Podobnie jak na wkurwienie, które pewnie by się właśnie ślicznie rozwijało gdyby była trzeźwa. Oto zbawienny skutek odpowiedniego stężenia alkoholu we krwi. Świat wydawał się wtedy kurewsko weselszy niż był w istocie. Nawet zrzut do kontenera ze śmieciami, nie był w stanie tego zmienić.
Także ona zaczęła się zbierać bo jednak leżenie w takim syfie nie było szczególnie przyjemne. Przynajmniej jednak zachowała swoją śliczną buźkę i oszczędziła sobie wizyty u dentysty. Nie mówiąc już o tym, że jej notowania w banku spadłyby dodatkowo gdyby pokazała się na spotkaniu wyglądając jak ofiara przemocy domowej. O ile by się kurwa pokazała.
- Wisisz mi prysznic - poinformowała Nicka. - Tobie też by się przydał. To co… Twoja chata, nie? Trzeba opić wyrwanie się z łapsk Fahrenheit’a.
- Przede wszystkim, to przydałby mi się masaż jaj. Tylko nie, kurwa, tajski - warknął, schodząc z worka na śmieci, który otworzył się, zaś jego zawartość wysypała się na ziemię. Spojrzał na Cherry i na puste butelki, po czym powtórzył czynność.
- Ja tego nie sprzątam. Dobra, zmywamy się stąd - powiedział i ruszył do samochodu.
- Na mnie nie patrz - rzuciła, nadal szczerząc zęby i ruszając w ślad za Nick’iem. Już ona mu sprawi ten masaż niech ją tylko dowiezie w miejsce gdzie znajdzie się prysznic, łóżko, lodówka i może coś do picia. W sumie to przede wszystkim prysznic i coś do picia. I nie myślała tu oczywiście o wodzie…

Gdy dotarli do samochodu, Kastet wskoczył do środka jako pierwszy, układając się wygodnie na kanapie tylnego siedzenia, przez co zajął większą jej część.
- Do domu - fuknął na samochód, zaś wszystkie kontrolki zaświeciły się. Przednie fotele odwróciły się frontem do tylnych i odchyliły umożliwiając osiągnięcie pozycji półleżącej. Szyby przyciemniły się, stając prawie nieprzepuszczalnymi dla światła. Tak zatem wyglądała domyślna pozycja do jazdy na autopilocie dla funkcjonariusza policji. Pojazd ruszył. W tej samej chwili z otworów siedzenia wyleciała chmura formująca się w pasy bezpieczeństwa.
Sanderson jęknął z nieukrywanej przyjemności wyciągnięcia się wygodniena fotelu.
Madison usadowiła się wygodnie na drugim fotelu, podobnie jak jej towarzysz, wydając z siebie jęk zadowolenia. To był wieczór pełen wrażeń, z których całkiem sporą ilość z chęcią by wymazała z pamięci. Nie mając takiej możliwości pod ręką, sięgnęła po to co pod ręką miała. Papierośnica jak zwykle tkwiła w kieszeni bojówek i była w ostatnich godzinach żałośnie rzadko wykorzystywana. Podobnie jak jej towarzyszka, zapalniczka. Rozległ się kolejny jęk, tym razem sprzeciwu, gdy otwierała papierośnicę i wyciągała z niej jedno z owych cudeniek, które tak dobrze radziły sobie z wszelkimi stresami. Nie tak dobrze co prawda jak promile, ale z braku tych drugich pod ręką, a także z ich zdecydowanie zbyt dużej ilości w krwioobiegu, papieros musiał jej chwilowo wystarczyć.
Odpaliła i zaciągnęła się, wypełniając płuca rakotwórczą substancją, a następnie wypuściła z nich śliczny, biały obłoczek, który wypełnił wnętrze samochodu znajomym, lubianym przez nią smrodem.

- Zgaś to, bo mi samochód zasmrodzisz. Przez miesiąc będę to wietrzył - burknął z zamkniętymi oczami.
- Cuchnie lepiej niż ty w tej chwili więc powinieneś mi chyba dziękować - odparła, do pierwszego obłoku dodając drugi. Nie spieszyło jej się do spełnienia prośby policjanta. Poza tym miała rację.
- Kurwa - mruknął niepocieszony. Zaczął czegoś szukać po omacku. Nie chciało mu się nawet otworzyć oczu. Jeździł palcami po suficie jak ślepiec, by w końcu trafić na przycisk. Włączyły się cicho pracujące dmuchawy, po czym jego ręka opadła na nogę River. Otworzył jedno oko i spojrzał nieprzychylnie na swoją kończynę, by ponownie zamknąć je tuż po zsunięciu się z niej. Wymamrotał coś niewyraźnie i odetchnął głęboko.
- Chujowy dzień - odezwał się nieco wyraźniej.
- Co ty nie powiesz - mruknęła, zaciągając się po raz kolejny. Dzień bowiem, bez dwóch zdań był do dupy. No, może nie cały, musiała przyznać, ale ta jego końcówka… Kolejny obłok dymu powędrował pod sufit. Miała wredną ochotę podnieść rękę i wyłączyć mu te dmuchawy. Ot, z czystej satysfakcji oglądania jego wkurwionej facjaty. Po chwili namysłu, krótkiej chwili, zrobiła dokładnie to. Była ciekawa czy będzie mu się chciało ponownie je włączać i czy otworzy oczy, czy też będzie wolał sprawę zignorować. Cóż poradzić, wkurwianie Nicka było w tej chwili jedyną dostępną jej rozrywką. A przynajmniej jedyną, na którą miała ochotę.
- Odjebało ci? - warknął i z jednym otwartym okiem ponownie włączył sprzęt i założył ręce na szerokiej klatce piersiowej.
Roześmiała się zadowolona z efektu swoich działań.
- Chyba za mało wypiłeś bo wciąż wyłazi z ciebie sztywniak - zwróciła mu uwagę, wydmuchując dym w jego stronę. - Wyluzuj wreszcie trochę bo ci żyłka strzeli - poradziła, ponownie układając wygodnie głowę i oddając się przyjemności płynącej z trucia organizmu.
- Kurwa, przestań! - odpuścił pasy, przez co wnętrze zalało czerwone światło, po czym przesiadł się w sąsiedztwo Kasteta i oparł, choć nie tak wygodnie, jak na fotelu, w którym siedział. Chmura pasów pojawiła się prawie natychmiast, zaś światło ostrzegawcze zgasło.
- Beznadziejny z ciebie przypadek, Nick - mruknęła w odpowiedzi, mierząc glinę spojrzeniem spod na wpół przymkniętych powiek. Do tego drażliwy jak osa. Dobrze jednak było wiedzieć, co go wkurwia żeby to przy okazji wykorzystać. Dopisała więc do jego akt wrażliwość na dym z papierosów. Nigdy nie było wiadome co akurat może się przydać, a informacje, nawet te błahe, mogły z czasem nabrać wagi złota. Chociaż wątpiła by ta aż ta zyskała na wartości, to jednak… Zawsze coś.
- Daleko jeszcze? - Zapytała, dopalając. - I gdzie w tym cholernym gracie masz popielniczkę?
- Dwa coma trzy kilometra do celu. Ustawiona domyślna trasa to ekonomiczna. Czy zmienić na najkrótszą? - zapytał kobiecy głos.
- Nie - warknął Sanderson.
- Tak - zaprzeczyła mu River, szczerząc zęby. - Serio? Ekonomiczna? Nick, weź się zlituj, co? Raz się żyje, szkoda czasu na ekonomiczne bzdety.
- Wyobraź sobie, że jak jadę na autopilocie, to zwykle mam ochotę odpocząć lub jestem nietrzeźwy. W obu wypadkach nie chcę słyszeć: “Dzień dobry, panie Sanderson. Ma pan w chuj nowych wiadomości. Czy odtworzyć którąś?”. Przynajmniej mam tu spokój. Zazwyczaj - odparł, po czym skrzywił się i poprawił zawartość spodni. Spojrzał z wyrzutem na psa, ale ponownie zamknął oczy.
Oto dlaczego nigdy nie skończy jako glina, o ile w ogóle była na to jakaś szansa. Chyba by ją szlag trafił jakby miała zacząć zachowywać się jak Nick. Chyba, że to o coś innego chodziło, a do jej zapitego łba chwilowo nie docierało o co. Zdecydowanie bardziej wolała faceta z którym weszła do “Lush” niż tego, z którym ją z klubu wykopano. Tamten był zabawniejszy.
- Dobra, dobra - rzuciła pojednawczo i nawet uniosła dłoń w odpowiednim geście, którego i tak nie zobaczył mając zamknięte oczy. Jako, że nie otrzymała odpowiedzi na swoje pytanie, postanowiła sama zatroszczyć się o popielniczkę uchylając okno i posyłając peta by dołączył do stert śmieci zalegających chodniki. Jeden więcej, jeden mniej, co za różnica?
- Słuchaj, jak ci to przeszkadza to my się z Kastetem zwiniemy. Hoteli nie brak w tym cholernym mieście - zaoferowała, zakładając ręce na kark i wpatrując się w Nick’a.
Przez chwilę wyglądał tak, jakby powstrzymywał cisnącą się do ust odpowiedź, ale w końcu westchnął i spojrzał na Cherry.
- Jak dalej będziesz takie głupoty pierdolić, to pojedziesz w bagażniku. Albo na dachu… Za samochodem. Tak, to dobre miejsce. Zostajesz u mnie póki nie znajdziesz sobie czegoś. Postanowione. Tylko ty nie skaczesz mi po klejnotach, nie srasz i nie szczasz w mieszkaniu. Rozumiemy się? - zwrócił się do psa, który najwyraźniej miał gdzieś przemowę policjanta.
Tak, zdecydowanie nie nadawała się na glinę… Czy ten facet zdawał sobie w ogóle sprawę ile może zająć takie “znalezienie sobie czegoś”? W jej obecnej sytuacji? I to czegoś odpowiadającego jej standardom i potrzebom Kasteta? Boże… Na samą myśl o tym ile ją roboty czekało, szlag ją trafiał. A to były tylko te łatwe do załatwienia sprawy.
- Wyluzuj - tym razem to ona warknęła. Nie, żeby była wściekła na niego. Ot, jej dobry humor właśnie szlag trafił. - I zostaw w spokoju moje psisko. Jest dobrze wychowany - stanęła w obronie wiernego towarzysza.
Nie odpowiedział, ale cisza nie trwała długo.

- Dojechałeś do celu - poinformował ten sam łagodny, kobiecy głos.
- Czas zmierzyć się z rzeczywistością - rzucił Nick, gdy samochód zaparkował, zaś drzwi otworzyły się. Kiedy wysiedli, fotele powróciły na swoje miejsce.
Madison dostrzegła, że dość znacznie oddalili się od centrum. Okolica nie wyglądała zbyt ciekawie.

Ulica, na której zaparkował samochód Nicka była jedyną wyglądającą na mniej więcej główną w zasięgu wzroku. Wiele latarni ulicznych nie świeciło, lecz pełno było bocznych zaułków zbyt wąskich, by wjechać tam samochodem.
Otaczały ich za to niskie, najwyżej pięciopiętrowe budynki z surowej cegły wyglądające trochę jak pustostany, gdyż w oknach nie świeciło się żadne światło. Wyglądało wręcz na to, że są sami w całym kwartale.
Sanderson wszedł w jeden z nich, najbliższy jego autu i zatrzymał się przy drzwiach wyglądających jak wejście do komórki na narzędzia. Podążając za nim dostrzegła całą masę graffiti. Większość o niecenzuralnej treści.
Drzwi odsunęły się ze zgrzytem, a policjant wszedł do środka. Na szczęście dalej było lepiej. Klatka schodowa wyglądała całkiem przeciętnie, choć do luksusów jej wiele brakowało. Niemniej standard był mniej więcej podobny do tej, w której do dziś mieszkała. A raczej do tej sprzed wybuchu.
Oboje stanęli na ruchomej macie, która zawiozła ich na trzecie piętro, łamiąc się w starym stylu na poszczególnych piętrach.
Okazało się, iż mężczyzna mieszka pod numerem 53, które to były nieco podniszczone, lecz i tak były w najlepszym stanie, jakie Cherry widziała na klatce. Jako jedyne nie były pomazane.
Nick otworzył je i wpuścił jako pierwszych River i Kasteta. Sam wszedł na końcu.
- Dzień dobry, panie Sanderson. Ma pan w chuj nowych wiadomości. Czy odtworzyć którąś? - zapytał dom po wejściu.
- Spierdalaj.
- Tak myślałam.
W pomieszczeniu obok coś zachrobotało, zatrzeszczało, by finalnie wydać z siebie trzy krótkie piknięcia. W tym czasie kobieta zauważyła licznik wiadomości oznajmiający, iż są dwie.
- Jeszcze - zawołał Nick. Odgłosy powtórzyły się.
- Witam w domu - powiedział do Madison, odwracając się do niej.

Mieszkanie prezentowało raczej styl minimalistyczny, mocno chaotyczny. Innymi słowy mało mebli, a burdel. Na podłodze leżały jakieś papiery, z czego kilka miało stempel “Tajne”. Najwyraźniej Nick niespecjalnie się tym przejmował.
Gdzieś na stoliku leżały niedojedzone, sflaczałe frytki. Naprzeciw nich znajdowała się nieco staroświecka biblioteczka. Według River mało używana zważając na porządek oraz pewną warstwę kurzu.
Na ścianie, na końcu pomieszczenia, tuż nad sofą dostrzegła malowidło, ponieważ obrazem nazwać to ciężko. Miał on w sobie pewną estetykę, ale to, co przedstawiał było wątpliwie artystyczne. Bardziej pornograficzne. Opalony, umięśniony, nagi facet całował nagą kobietę, podtrzymując mniej więcej w połowie pleców drugą nagą kobietę, wygiętą w łuk. Trzeba dodać, iż ta pierwsza miała rękę między nogami drugiej. Nieopodal jasno świeciła tablica z informacjami na temat gangu Dragon Fire. Nie było ich wiele.
- Zaraz wracam - rzucił Nick i wszedł do kuchni, z której wcześniej dobiegały podejrzane odgłosy. Zajrzała tam. Pomieszczenie przypominało kiszkę. Wąskie, ale długie. I cholernie ciemne. Poczuła jak dłoń mężczyzny wciska jej coś zimnego w rękę, a kiedy spojrzała w dół, zobaczyła szklankę wypełnioną rudym płynem, na którego powierzchni pływały kostki lodu.
Jej towarzysz wyłonił się z podobną, z której pociągnął długi łyk, a następnie skrzywił się lekko.
- No. Tego mi było trzeba.
Trzeba to było zburzyć tą ruderę… River z pewnym niedowierzaniem rozglądała się wokoło od chwili, w której opuścili samochód. Nie żeby dzielnica robiła na niej wrażenie bo bywała już w gorszych, ale fakt że Nick tu mieszkał… No na litość Boską, nie mogli mu aż tak marnie płacić. Najwyraźniej jednak płacili albo też był on zbyt leniwy żeby poszukać czegoś innego. Względnie kasa szła mu na inne cele, o których z chęcią by się dowiedziała. Z pewnością tym celem nie była sztuka, sądząc po tym, co “zdobiło” jego ścianę. Na sprzątaczkę też mu chyba brakowało albo zwyczajnie skąpił. Nosz kurwa, przynajmniej stare żarcie by posprzątał zanim dorobi się nóżek i samo spierdoli. System jednak miał pierwsza klasa. Nie pierwsza w kwestii nowoczesności, a “charakterku”. Będzie musiała postarać się o coś podobnego i to koniecznie. Tyle że może nowszego…
- Wiesz… - zaczęła, wycofując się z mrocznego tunelu, którym najwyraźniej była kuchnia. - Zawsze możesz się u mnie załapać na fuchę… Płacę całkiem dobrze - wyszczerzyła się do gliny w sposób nader wredny. Właśnie znalazła kolejny powód dla którego za żadne skarby świata nie wciśnie się w jego gatki. Nie czekając na jego odpowiedź ruszyła do owej pokrytej kurzem półki z książkami. Kto w dzisiejszych czasach miał w mieszkaniu półkę z książkami? Szkoda miejsca… No, chyba, że się było zdziwaczałym prykiem lubującym w starociach. Wtedy jednak miało się coś takiego, co zwało się miotełką do kurzu. Albo chociaż szmatką. Najlepiej zaś odkurzaczem… O ile lubiło się starocia bo River wolała jednak po prostu zatrudnić firmę która przysyłała droidy sprzątające. Może powinna mu zafundować taką wizytę? No skoro ma tu jakiś czas mieszkać to wręcz musiała to zrobić. Kurwicy dostanie w tym burdelu.
W mieszkaniu była jednak jedna rzecz, która zamiast ją odpychać, wabiła. No, poza systemem zarządzania. Rzeczą tą były leżące na podłodze papiery. “Tajne” działało na nią jak lep na muchy z dawnych czasów. Nic zatem dziwnego, że właśnie w ich kierunku odbiła zwiedzając tą ruderę.
- Twoja rzeczywistość jest do dupy, stary… Serio - oświadczyła Nick’owi pochylając się by zgarnąć pierwszy dokument.
- Wcale nie - zaprzeczył, rozsiadając się na sofie. Cherry natychmiast spojrzała na daty. Wszystko, co leżało było przestarzałe i dawno odtajnione. Jakiś Gary Fisher zamordowany maszynką do mielenia mięsa, Thomas Wood znaleziony z tosterem w wannie i tym podobne. Dostrzegła jednak coś, co łączy te wszystkie dokumenty. Adresy zamieszkania. Włączyła GPS dla potwierdzenia i po chwili go wyłączyła. Wszyscy kiedyś mieszkali w tym rejonie.
- Chociaż fakt, bywam tu trochę zbyt rzadko. Gdybym wczoraj wiedział, że dzisiaj na chacie jebnie ci bomba, to bym urwał się wcześniej i trochę to ogarnął. Właściwie przychodzę tutaj tylko po to, żeby się przespać. To znaczy… Nie zawsze tak jest, tylko w ostatnich… dwóch tygodniach, nie. Jedenaście, dwanaście… chuj z tym. Prawie dwa tygodnie. Więcej roboty niż zwykle - wzruszył ramionami. Kątem oka zobaczyła przy wejściu kij baseballowy i siekierę.
Papiery może i były odtajnione i dawno straciły datę ważności, jednak Madison i tak pozbierała je i zrobiła każdej kartce śliczniutkie zdjęcie. Później zamierzała je dokładnie przejrzeć i pokatalogować. Ale to później…
- Spoko, następnym razem wyślę ci ostrzeżenie o takiej atrakcji - mruknęła, na dłuższą chwilę zatrzymując wzrok na siekierze i kiju. Albo facet miał ciekawe zainteresowania którym oddawał się po pracy albo trzymał w domu dowody rzeczowe. Biorąc jednak pod uwagę, że w aktach nie widziała wzmianki o poszkodowanych przez obie te rzeczy… No, chyba że było to jego dodatkowe zabezpieczenie. Tylko po cholerę komuś ze spluwą kij do bejsbola? Nick nagle stał się całkiem interesującą osobą. Mniej więcej w tej chwili, w której dotarło do niej że tak naprawdę jego kartoteka w jej kolekcji jest kurewsko chuda. No cóż, trzeba ją było w takim razie podtuczyć.
Zamiast, co zapewne doradziłaby jej matka, wziąść dupę w troki i znaleźć sobie jednak hotel, ruszyła w stronę sofy, na którą to opadła podobnie jak gospodarz i podobnie jak on wcześniej, upiła nieco spóźniony łyk podarowanego płynu. Jakoś w obecnej chwili nie interesowało jej ani czy szklanka była czysta ani też co w niej pływało. Dopóki kopało było ok.
- Długo już tu mieszkasz? - zapytała, śledząc wzrokiem Kasteta, który nadal i nader wytrwale obwąchiwał kąty mieszkania.
- Tak stąd? To w chuj i jeszcze w pizdu wcześniej. Czasem mieszkam bardziej, a czasem mniej. Jak teraz - odparł popijając kolejne łyki. Wyglądało na to, że wracał mu humor.
- Widziałem jak patrzyłaś ja Jima i Tima - ukrył uśmiech w szklance.
- Każdy ma jakieś zboczenia, Nick. Nie oceniam - odwróciła wzrok od psa i skupiła go na swoim rozmówcy. - Chociaż z chęcią bym zaprosiła mamuśkę - wypaliła, bo sam pomysł wydał się jej wręcz doskonały. - Może wreszcie by się ode mnie odpierdoliła - dodała, unosząc szklaneczkę w toaście i wlewając w gardło to co tam w niej jeszcze zostało.
- Więc… Po cholerę ci te cacka?
Uśmiechnął się nieco szerzej w jej kierunku. W końcu, nie mogąc się pohamować, wyszczerzył się pełnym garniturem zębów.
- Widzisz, tutaj mieszkają różne pojeby. Jedne niegroźne, inne wręcz przeciwnie. Czasem trzeba pokazać, że jest się większym pojebem niż oni. Wtedy jest spokój. Wystarczy od czasu do czasu o sobie przypomnieć i już. A Jim i Tim są do tego celu idealni - roześmiał się cicho do własnych myśli.
- Ten facet w aktach, na którego patrzyłaś, Fisher. Zajebała go moja sąsiadka z naprzeciwka. Facet miał sos pomidorowy zamiast twarzy i części czaszki. Teraz Fisherowa jest niegroźna. Ten maleńki móżdżek zlasował jej się do końca i teraz jest tylko głupia. Któregoś dnia zrobiłem jej wjazd na chatę z Timem - wskazał na siekierę.
- Wiesz, zaczęła mi srać na wycieraczkę, to musiałem jakoś zareagować. Wyobraź sobie, że wychodzisz z domu i widzisz wypiętą, starą dupę, która stawia ci kloca. Tutaj albo się odwiniesz, albo dostaniesz po ryju jeszcze kilka razy. Natomiast z Jimem odwiedziłem Paula Glinsky’ego. Taki lokalny byczek, któremu się wydaje, że pierdnięciem ciężarówkę powali. Wolałem nie czekać na uderzenie z jego strony. Trochę podziałaliśmy z Jimem i Glinsky przestał chojrakować. Facet miał przesrane, bo najpierw pokazałem odznakę. Ale jak już wejdziesz w ten świat, to jest całkiem spoko - pokiwał głową, po czym pociągnął nosem.
- Śmierdzisz. Kto pierwszy do kąpieli? - zapytał.
W miarę jak jego opowieść się rozwijała, uśmiech na ustach River się poszerzał. Kto by pomyślał, że “jej” glina to jednak normalny człowiek. Normalnie, aż się łezka w oku zakręciła, chociaż bardziej z powodu woni która od niego biła.
- Właśnie zdruzgotałeś moje wyobrażenie o twojej osobie, Nick. Chyba będę potrzebować dolewkę, żeby się po takim ciosie pozbierać - uniosła szkło w dość wymownym geście. - Ale masz rację, kąpiel jednak ważniejsza. Jak duża masz tą łazienkę?
Pytanie zadane było z sugestywnym błyskiem w oczach. Pewnie, mogła iść pierwsza tyle że jej się dupy z sofy ruszać nie chciało. Mogła też po nim ale za cholerę nie miała wiary w to, że starczy ciepłej wody. Chyba za dużo naoglądała się starych filmów… Biorąc jednak pod uwagę stan mieszkania, budynku i samej dzielnicy jej obawy miały jednak trochę podstaw. Zostawała więc opcja trzecia. O ile, oczywiście, łazienka Nick’a nie przypominała jego kuchni…
Spojrzał na nią, jakby nie bardzo wiedział czy dobrze rozumie. Wychylił resztę whisky, zaś szklankę odstawił na podłogę.
- Duża to ona nie jest, ale daje radę. Z resztą sama zobacz - wstał i poprowadził w korytarz obok sofy. Tuż po lewej stronie otworzyły się drzwi. Pomieszczenie przypominało kształtem kwadrat. Dwa kroki od wejścia znajdowała się toaleta, a obok niej umywalka. Na przeciwnej ścianie, nieco w głąb stała pralka z pustym brudownikiem po swojej prawej stronie, za to pełną suszarką pod sufitem.
Na samym końcu pomieszczenia znajdowała się wanna z prysznicem zajmująca całą szerokość. Niedaleko od niej, w kierunku umywalki, stały szafki. Rzeczywiście łazienka nie robiła wrażenia ogromnej, choć mogła pomieścić niewielką imprezę.
Łazienka może i nie była najmniejsza jaką w życiu widziała to jednak w porównaniu z tą, w jej mieszkaniu, nie zachęcała aż tak do igraszek jak River miała nadzieję. Miała jednak tą zaletę, że za ścianą nic póki co nie wybuchło, a przynajmniej nic w ciągu ostatnich 24 godzin. Po namyśle stwierdziła, że jednak zrezygnuje z wcześniejszego planu.
- Pierwsza - poinformowała gospodarza i od razu zabrała się do pozbywania cuchnących ciuchów. Nie było sensu przeciągać tego dłużej niż było to konieczne.
Nick odchrząknął nieco zakłopotany, nim Madison zdążyła zdjąć bieliznę.
- Ręczniki są w dolnej szafce. Z ubrań to… bierz co chcesz z suszarki - powiedział, po czym wyszedł, zaś drzwi zasunęły się za nim.
Ręczniki - tak, to była przydatna wiedza. Co do ciuchów to River szczerze wątpiła by Nick miał cokolwiek zdatnego do ubrania. Szczególnie do ubrania w celach udania się do łóżka. Nie zamierzałą go jednak ostrzegać. Jego zakłopotanie było zbyt wielką pokusą by z niej zrezygnować.
Uśmiechając się pod nosem i wesoło pogwizdując dokończyła się rozbierać i włączyła wodę. Czekając aż nabierze odpowiedniej temperatury, sprawdziłą co ma do dyspozycji gdyby jednak zmieniła zdanie i chciała coś na grzbiet włożyć. Z dostępnych ciuchów wybrała jedną, w miarę znośną koszulkę z krótkimi rękawami, która powinna na upartego zasłonić jej tyłek tak do połowy uda. Powinno starczyć, gdyby skusiła się na zachowanie jakiś pozorów przyzwoitości.
Woda w końcu osiągnęła zadowalający ją poziom nagrzania więc nie marnując czasu wlazła do wanny i wystawiła się na jej działanie. Napięcie, wraz z brudem powoli z niej spływało. Plecy prawie nie dawały o sobie znać, chyba że w chwili, w której postanowiła sprawdzić czy boli. Wyjątkowo głupi pomysł… Po tym eksperymencie zostawiła je w spokoju. Wymyła włosy korzystając z szamponu Nicka. Odżywki nigdzie nie widziała więc dopisała ją do listy zakupów, która zaczynała się robić naprawdę długa.
Nie siedziała pod prysznicem długo. Ot, tyle by zmyć z siebie co trzeba włączając w to wspomnienia wybuchu, które zaczęły się jej przewijać przed oczami. Znak, że poziom alkoholu opadł niebezpiecznie i należało coś z tym zrobić. Nie miała ochoty na analizę, na myślenie ani na nic, co byłoby chociażby pobieżnie związane z wydarzeniami wieczora. Plan wciąż pozostawał bez zmian. Ululać się w trupa korzystając z dostępnych środków i odpłynąć.

Wytarła się i podsuszyła włosy na tyle, żeby z nich woda ciurkiem nie leciała, a następnie zawinęła je w ręcznik. Jej suszarka oczywiście tkwiła tam gdzie ją zostawiła czyli w jej łazience, w chuj od mieszkania Nick’a. Będzie musiała wstąpić do siebie i zebrać najważniejsze rzeczy. To jednak miało poczekać do jutra.
Po namyśle zgarnęła podkoszulek do ręki, jednak go nie założyła. Uznałą za włąściwe poczekać, aż włosy cąłkiem jej wyschną. Poza tym była jeszcze sprawa zakłopotania Nick’a, której nie mogła przecież tak zostawić, prawda? Z tą myślą i półuśmieszkiem na ustach, wyszła z łazienki szukając wzrokiem właściciela mieszkania.
- Ja pierdolę, mówiłem ci, żebyś sobie coś wzięła - powiedział Sanderson, stojąc tuż przy wejściu i czekając na swoją kolej. Odwrócił wzrok, który zdecydowanie uciekał w kierunku piersi i nie tylko.
River nie musiała się odwracać, więc dokładnie widziała policjanta stojącego w samych bokserkach z koszulką w dłoni. Na jego ramionach dostrzegła wytatuowane pagony, natomiast nieco niżej, miejsce niedelikatnie potraktowanym przez Kasteta powiększyło się wyraźnie.
- Moja kolej - burknął niechętnie odwracając wzrok od nagiej kobiety.
- I wzięłam - poinformowałą go, gdy już się nacieszyła reakcją, machając przy tym trzymanym w dłoni podkoszulkiem. - Więc przestań zrzędzić i rusz tyłek - co mówiąc przeszła obok niego i zanim jej zdążył zniknąć w łazience, zlustrowałą też jego tylne części. Naszła ją przy tym ochota żeby sprzedać mu klapsa w ten jego ściśnięty tyłek, jednak zrezygnowała. Wątpiła żeby to go chociaż trochę rozluźniło. Ten facet zwyczajnie lubił się jej podkładać i tyle. Może to uwidaczniały się jego masochistyczne skłonności? To by w sumie tłumaczyło mieszkanie w takiej dzielnicy.
- Nie obrazisz się jak ci zrobię wjazd na kuchnię, co? Gardło mi nieco wyschło - poinformowała, zatrzymując się przy sofie, na którą rzuciła trzymany w dłoni podkoszulek.
- Bierz co chcesz! - zawołał ze środka. Chwilę później rozległ się dźwięk lejącej się wody.
Tylko się uśmiechnęła w odpowiedzi.
- Chodź draniu, zapolujemy - wróciła się do Kasteta, ruszając to owej ciemnej i tajemniczej kuchni. Pierwszą rzeczą, która przykuła jej uwagę była butelka whisky w podajniku i czekająca na napełnienie szklaneczka.
- Podwójny - zamówiła bo jakoś trzeba się było za szperanie po kuchni zabrać. Gdy szkło się napełniało sprawdziła lodówkę, z której zgarnęła kawałek kiełbasy. Co prawda nie miała pojęcia do za cholerstwo wchodziło w jej skład ale póki co taka przekąska musiała Kastetowi wystarczyć. Dla siebie i Nicka wyłowiła mrożoną pizzę, która wpakowała do mikrofali. Czekając aż się zrobi zgarnęła drinka i zabrała się za dalsze szperanie. Jak nic trzeba było zrobić także zakupy do kuchni. Przeglądając zawartość szafek dorzucała do listy kolejne produkty z lodami, czekoladą i popkornem na czele. Nie miała pojęcia jak ten facet był w stanie funkcjonować bez podstawowych produktów. To jednak miało się wkrótce zmienić. Podobnie jak miał się zmienić stan, w którym znajdowało się mieszkanie. Lubiła chaos ale nie w postaci burdelu. Przynajmniej nie w miejscu, w którym miała się relaksować po dniu lub nocy spędzonej na robocie. Do zajęć na następny dzień dorzuciła więc jeszcze sprzątanie.
Po namyśle, siedząc już na sofie z parującą pizzą w łapie, odwiedziła całodobowy sklep w którym zamówiła niezbędne rzeczy na rano. Jakby na to nie spojrzeć nie mogła wyjść na miasto w samym podkoszulku Nick’a. Przynajmniej nie w tej dzielnicy. Do koszyka trafiłą więc bielizna, nowe bojówki które i tak planowała kupić, czarna koszulka i po namyśle także nowa kurtka. Nie bez powodu mówią, że zakupy to najlepsza terapia odstresowująca. Śmigając po katalogu sklepu, Madison nuciła sobie pod nosem melodyjkę, którą puszczali w tle, zapewne dla komfortu psychicznego klientów, co mogło się przydać niekiedy, szczególnie gdy człowiek przechodził do sekcji w której regulowało się rachunek. Mogła sobie jednak na to pozwolić. O mały włos nie rozwaliło jej na drobne kawałki, a w chwilę później prawie zaliczyła darmową operację plastyczną facjaty, więc… Wyrzuty sumienia z powodu szastania kasą odstawiła na inną okazję. Wybrała jeszcze opcję dowozu na miejsce wpisując jako adres docelowy melinę Nick’a po czym opuściła owe niekoniecznie bezpieczne dla jej kieszeni miejsce. Powracając do normalnego widoku stwierdziła, że jeden drink to za mało więc udała się po dolewkę. Kastet zwinął się w kłębek i usnął więc jedyne co jej zostało to czekać aż Sanderson skończy się szorować i do niej dołączy.

Policjant wyszedł w koszulce oraz czystych bokserkach i niemal zatoczył się z powrotem do środka.
- Kurwa! - rzucił nagle, po czym wyszedł, odwracając wzrok.
- Jeśli nie chcesz, żebym się gapił na twoje cycki, to się ubierz - powiedział, zaś drzwi za nim zamknęły się, zaś on sam stał, jakby wahając się czy podejść do niej, czy zostawić w spokoju.
- Nick, do cholery, przestań pierdolić - przewróciła oczami, sięgając po kolejny kawałek nieco ostygłej już pizzy. - Sam to na siebie wziąłeś więc przestań zrzędzić. Nie mam zamiaru zmieniać zwyczajów tylko dlatego że z ciebie się nagle świętoszek zrobił.
Dla potwierdzenia zlustrowała go z góry na dół i z powrotem. Bynajmniej jej wzrok nie omijał niczego, a wręcz przeciwnie. Nie miała pojęcia co w niego znowu wstąpiło ale zrzucała to na niedobór promili we krwi. Dobrze, że zapobiegawczo miała przygotowaną szklaneczkę z lekarstwem bo inaczej mogłaby ją kurwica trafić.
- Siadaj - klepnęła miejsce obok siebie, sama rozsiadając się wygodnie ze swoimi łupami.
Podszedł powoli i usiadł, choć nie rozłożył się na sofie tak, jak poprzednio. Madison dostrzegła podczas oględzin bardzo wyraźny ślad zgrubienia znajdujący się wewnątrz bokserek.
Nie usiedział długo, gdyż wstał po chwili i poszedł do kuchni. Wrócił chwilę później ze szklanką whisky. Połowę alkoholu wypił od razu, zaś resztę odstawił. Zdawało się, że siedział trochę mniej sztywno niż poprzednio, choć odnosiło się to jedynie do jego ogólnej postawy. Cherry dostrzegała kątem oka jego spojrzenie. Na bokserkach pojawiła się plamka wilgoci, choć mogłaby przysiąc, że wcześniej jej tam nie było.
- To… jakie plany na jutro? - zapytał przerywając ciszę.
Cherry, która przyglądała się mu znad brzegu szkła, tylko pogłębiła swój uśmieszek. Słodki był jak go tak brało. Wkurwiający ale słodki, co stanowiło całkiem kusząca kombinację. Odstawiła niedopity trunek na stolik i przeciągnęła się wzdychając gdy tu i tam coś strzeliło. Poprawiła się na sofie, podciągnęła nogę tak że jej stopa wylądowała tuż przy kolanie drugiej, a następnie wygięła się by wbić spojrzenie w sufit. Jeżeli nawet wiedziała jakie wrażenie robi tym na Nick’u, a pewnie wiedziała, miała to głęboko w dupie. Jego problem, że sobie dawno nie pobzykał, nie jej.
- Będę musiała wrócić na chatę - odpowiedziała na to jego “zgarnąłem laskę do mieszkania i nie wiem co z nią dalej robić”, pytanie. - Spakować trochę rzeczy, skoczyć na to pierdolone badanie do szpitala, odwiedzić tego pojeba, którego skasowałeś i przygotować się na wizytę w banku. To tak z głównych, bo kurwa wszystkiego wymieniać nie mam ochoty.
Odwiązała ręcznik i pozwoliła mu spaść za sofę, a sama zajęła się przeczesywaniem kłaczy. Nawał tego, co miała do zrobienia, przygniatał nieco. Nie miała ochoty o tym myśleć, a jednak stale tłukło się to gdzieś z tyłu jej głowy. Czuła, że ręka jej drży, co tylko dodatkowo ją wkurwiło. Nie była ze stali, chociaż wolała myśleć, że jest. Pierdolenie… Nie miała problemu z lufą wycelowaną w jej głowę, z pięścią zmierzająca w twarz czy brzuch, z nożem celującym w serce, ale, kurwa, bomba?! Co za kurewski tchórz podkłada bombę…
Tymczasem Nick przestał patrzeć na Cherry kątem oka. Teraz wpatrywał się w to, jak się przeciąga oraz w całe jej nagie ciało.
- No, to czeka cię pracowity dzień - rzekł spokojnie do swojej rozmówczyni, a raczej do jej piersi. Na pamięć zgarnął szklankę z miejsca, w które ją odstawił, nie odrywając wzroku od ciała River.
- Cóż za wspaniała sztuka dedukcji, Sherlocku - prychnęła, unosząc nieco głowę by zamiast na sufit, spojrzeć na niego. Czasami… - Tak, dzień i wieczór - sprostowała, bo spotkanie w banku było jakoś tak po godzinach jego zamknięcia, co jednak musiała jeszcze sprawdzić. Za spóźnienie jej raczej nie pochwalą. No i, kurwa, wciąż nie wiedziała co im powie.
- Bądź tak dobry i podaj szkło, co? - Nie chciało się jej ruszać, a on w obecnej chwili miał bliżej.
Sanderson uśmiechnął się łobuzersko, upił jeszcze trochę whisky.
- Nie będziesz tak miła i nie pochylisz się? - zapytał i nie czekając na odpowiedź zgarnął szklankę, wychylając się bardziej niż było to konieczne. Niewątpliwie po to, by dostrzec elementy zakryte obecnie przed jego wzrokiem. W końcu, dość powoli, oparł się ponownie i podał jej naczynie.
- Proszę - powiedział do lewej piersi.
Dzięki temu, że wpatrywał się w jej pierś nie miał okazji dostrzec jak przewraca oczami.
- Dzięki - mruknęła, odbierając szkło i mocząc wargi w jego zawartości. Czuła, że mogłaby wlać w siebie zawartość butelki. Kolejnej. Był to sposób dobry i sprawdzony. Szkoda tylko, że często kończył się niekoniecznie przyjemnymi skutkami ubocznymi, które atakowały z rana, akurat wtedy, kiedy powinna być na pełnych obrotach.
Nie mając ochoty zagłębiać się z powrotem w myśli, które właśnie próbowała zapić, skupiła się na tym, co miała przed oczami.
- Dobra… To skoro znasz już moje plany, wypada żebyś się podzielił swoimi - rzuciła, nie konkretyzując o które plany jej chodzi, ani o ich ramy czasowe. Bo, niby, dlaczego miałaby mu życie ułatwiać?
Nick najwyraźniej uznał, że pytała o jutrzejszy dzień, gdyż odparł od razu:
- Jak to, kurwa, co? Idę do pracy. Będę późno, więc nie czekaj z kolacją. Rano zrobię ci autoryzację, więc przygotuj się na pobudkę - odparł nie przestając się gapić.
- Tobie się wydaje, że jakaś kolacja będzie? - Parsknęła, bo sam pomysł wydał się jej cholernie zabawny. Cholerny pracoholik… Co on w ogóle w tej robocie widział, tego nie wiedziała. Ani dobrze płatna, ani godziny przystępne… Do tego co rusz jakieś zasady, których musiał przestrzegać. Jak nim rzuciły mu się na łepetynę, co widać było gołym okiem.
- Wiesz… - Zaczęła, wychylając trunek do dna. - Chyba za dużo czasu spędzasz z gazetkami.
- Z czym? - zapytał nie bardzo rozumiejąc.
- Z gazetkami - powtórzyła uprzejmie, odrywając plecy od oparcia sofy, przez co obiekt jego zainteresowania znalazł się nieco bliżej jego oczu. River jednak nie poprzestała na tym, o nie. Odstawiła szkło na stolik, nie patrząc gdzie ono ląduje, a następnie podniosła dupsko i oparłszy dłonie na barkach gliny, przerzuciła nogę przez jego kolana i usadowiła się dokładnie tam, gdzie rósł jak na drożdżach.
- One nie gryzą… Możesz ich dotknąć, Nick… Na litość Boską, kiedy ty ostatnio jakiś burdel zaliczyłeś?
Wyglądał na całkowicie zaskoczonego, lecz jego dłonie usadowiły się na jej pośladkach.
- Nie rozumiem cię. Ni chuj. Na początku myślałem, że masz taki nawyk. No to starałem się uszanować. Potem wydawało mi się, że chcesz mnie powkurwiać. Patrz, ale nie dotykaj, a teraz… - spojrzał na nią, na chwilę odwracając oczy od sutków na wysokości własnej twarzy. W tym czasie odsunął jedną dłoń i przesunął palcami pod nagą piersią, by potem ścisnąć ją w dłoni. Nie odezwał się więcej. Zbliżył twarz do drugiej i musnął językiem. Jeszcze na chwilę spojrzał w górę, by upewnić się, że River nie żartowała.
Spojrzał tylko po to by zobaczyć jej uśmiech, który jak nic pasował do obrazu zadowolonej z siebie kotki. River zachodziła w głowę jak ten facet w ogóle się uchował. Jakim cudem żadna go jeszcze nie zgarnęła, przecież był tak cholernie prosty w obsłudze, że aż żal było z tego korzystać. Tyle, że Cherry zbytnio lubiła własną przyjemność by skupiać się na czymś tak nieistotnym jak żale.
- Za dużo myślisz, Nick - poinformowała go, pochylając głowę by wbić usta w jego wargi. W międzyczasie jej dłoń wślizgnęła się między jej uda, które podniosły się tylko na tyle, by zrobić jej miejsce. Zahaczając palcami o gumkę bokserek, zabrała się do ich ściągania. W przeciwieństwie do niego, nie lubiła marnować czasu.
Uśmiechnął się lekko, co mogła bardziej poczuć niż zobaczyć. Pogłębił pocałunek i również uniósł się nieznacznie, by pomóc jej zdejmować przeszkadzającą część odzieży, z którego ostatecznym zdjęciem poradził sobie za pomocą nóg. Ostatecznie oderwał się na chwilę od ust Madison, zdjął koszulkę i ponownie przycisnął własne ciało do jej, dłonią pomagając sobie w zagłębienie się w River.
Jęknęła gdy w nią wszedł ponownie szukając jego ust. Na jej własnych krążył lekki uśmieszek zadowolenia, który jednak zaraz został zmiażdżony gdy odnalazła wargi Nick’a. Kurwa… Czekała na to od chwili, w której zaczęli gadać przy drinkach w “Lush”. Tego jej właśnie było potrzeba, więc nie tracąc czasu zaczęła się na nim poruszać, z każdym ruchem nabijając głębiej. Jej kolana rozsunęły się szerzej, dając jej więcej miejsca, a co za tym szło głębsze połączenie. Piersi ocierały się o jego tors, który podrażniał stwardniałe sutki. Chwyciła głowę Sandersona i odchyliła do tyłu, sama robiąc to samo, drugą dłoń opierając o jego kolana. Poprowadziła jego usta tam, gdzie chciała by się znalazły, wprost na spotkanie piersi.
Nick nie opierał się. Wzdychając z widocznej przyjemności przypadł ustami do sutków, które ssał i gryzł, a potem lizał. Ssał liżąc i lizał gryząc. Ściskał przy tym piersi Cherry nieraz zjeżdżając krótkimi paznokciami przez żebra. W końcu wsunął jedną dłoń między nich i położył na łechtaczce Madison. Poruszał nią szybko, w czym pomagały również gwałtowne, szybkie ataki kobiety. Palcami drugiej dłoni pieścił okolice drugiego wejścia do jej wnętrza.

River szybko doszła do wniosku, że Nick jednak odwiedzał burdele i wynosił z nich całkiem przydatną wiedzę. Czuła jak podniecenie wzrasta i rozpływa się po całym ciele, przyspieszając oddech i wyrywając z jej ust coraz to głośniejsze westchnięcia, które z kolei zaczęły przeradzać się w jęki, w miarę jak pieszczoty nabierały intensywności. Jej dłoń, która tkwiła we włosach gliniarza, zsunęła się na jego plecy zostawiając po sobie szybko nabiegający krwią ślad po paznokciach. Te zaś zsunęły się nieco na bok, przez żebra, po to tylko by powrócić na plecy gdzie zatrzymały się na chwilę badając, nieco delikatniej tym razem, fragment skóry nad pośladkami Nicka. Drapnięcia po chwili zastąpione zostały pociągnięciami opuszków palców, była to jednak krótka przerwa, po której ostrzejsze pociągnięcia wróciły do gry. W międzyczasie biodra River poruszały się w rytm ruchów dłoni Nick’a, która pobudzała jej łechtaczkę niemal doprowadzając do orgazmu.
Ten z kolei jęknął przeciągle i westchnął, nie zaprzestając pobudzania sutków ustami, zębami i językiem. Chwycił go w zęby, przygryzł i pociągnął. Przyspieszył również ruch dłoni, zaś palec drugiej napierał od drugiej strony, łagodnie i wytrwale walcząc z napiętymi mięśniami pośladków.
Te zaś rozluźniły się nieco gdy River zmieniła delikatnie pozycję, prostując się i opierając dłonie o tył sofy. Jej palce wbiły się w oparcie, dając jej wsparcie dla ciała, które poruszało się teraz nieco wolniej. Były to ruchy nastawione nie tyle na szalony pęd, co na jak najgłębsza penetrację. Jej biodra przesuwały się do przodu i w tył, biorąc go całego w posiadanie i nabijając się aż po kraniec, który Nick mógł wyczuć gdy w niego uderzał.
Widziała jak odchylił się do tyłu w przypływie rozkoszy. Wstrzymał na chwilę oddech i westchnął, zaś jego palce ułożone na łechtaczce zwolniły na chwilę. Tylko na chwilę. Poruszał palcem w jej wnętrzu do przodu i do tyłu. Jego ciało napinało się coraz mocniej. Odgiął głowę w bok, by dosięgnąć palca Madison tylko po to, by zacząć go lizać wewnątrz własnych ust. Widać było i czuć, że powoli zbliża się do końca. Obie dłonie przyspieszyły.
Do końca zbliżała się także River, bo do cholery ile można było wytrzymać. Mógł poczuć jak jej ciało pulsuję od wewnątrz, tak samo jak drżało z zewnątrz. Oddech już dawno zgubił rytm i teraz, gdy jej głowa znalazła się w pobliżu drugiej dłoni, mógł ów oddech czuć na swoim karku. Podobnie jak mógł na nim poczuć jej usta, które rozpoczęły drogę w kierunku idealnie wystawionego ucha. Otuliła nimi jego płatek i zassała, muskając u podstawy zębami. Jej język rozpoczął z nim swą zabawę, podczas gdy ruchy bioder odpowiedziały na działania jego rąk. Chciała więcej i głębiej i to właśnie dostawała, a gdy osiągnęła szczyt oderwała usta od jego ucha i obwieściłą to głośnym, pełnym spełnienia krzykiem, który usłyszeli, bez wątpienia, wszyscy najbliźsi sąsiedzi Nicka. Nie, żeby ją to cokolwiek obchodziło, gdy ponownie oparła czoło o jego bark i próbowała odzyskać zdolność wtłaczania powiatrza do płuc.
Mężczyzna poruszył się jeszcze kilka razy w jej wnętrzu, po czym jego oddech zamarł całkowicie, a on wyprężył się. W tym czasie przywarł mocniej do kobiety i opadł dysząc ciężko. Nie wyszedł z niej jednak. Wciąż czuła twardość w swoim wnętrzu, choć już nie tak intensywną, jak na początku. Jednakże kilka sekund później poczuła jak świat nagle zmienia położenie. Wylądowała plecami na siedzisku, zaś Sanderson wysunął się z jej wnętrza i uśmiechnął łobuzersko, nurkując głową między jej nogami. Poczuła dłonie przesuwające się po wewnętrznej stronie ud oraz język nieco poniżej wlotu do pochwy. Ten przeszedł nieco wyżej, a dłonie również skoncentrowały się na tym małym fragmencie jej ciała.

Roześmiała się w odpowiedzi na gwałtowną zmianę pozycji, jednak śmiech ten urwał się gwałtownie gdy poczuła jego język. Rozszerzyła uda, dając mu lepszy dostęp do swojego wnętrza i położyła dłoń na jego głowie, kierując tam, gdzie powinien skupić swoje działania. Drugą przesunęła na swoją pierś, obejmując ją i ściskając, skupiając ruchy kciuka w okolicy wciąż napęczniałego sutka. Z jej ust zaczęły wyrywać się jęki i westchnienia, odpowiadające natężeniu zarówno pieszczot jej dłoni, jak i tych, które dostarczał jej Nick.
Jego palce wsunęły się do środka, usta ssały łechtaczkę, zaś koniuszek języka błądził po niej przez jakiś czas. W końcu jednak odsunął głowę, oddając to miejsce do pieszczenia drugiej ręce. Językiem powędrował niżej. Poczuła jak oprócz palców penetrujących jej wnętrze wsuwa się tam również język i porusza się tam niezależnie od palców.
Opuszczające jej usta jęki przybrały na sile. River, której dłoń wciąż pieściła pierś, wygięła się w łuk, dając mu większy dostęp i zapraszająco poruszając biodrami. Do pierwszej, dołączyła także druga dłoń, zajmując się sąsiednią piersią. Zwilżone językiem palce pieściły nabrzmiałe sutki, raz po raz zaciskając się na nich. Wciąż jednak było jej mało więc skorzystała z barków Nicka, na których ułożyła swoje nogi dając mu pełny dostęp do swojego wnętrza i jedną z nich przyciągając do niego jego głowę. Nie była pewna ile jeszcze mogła wytrzymać, jednak sądząc po efektach działań Sandersona, wkrótce mogła liczyć na kolejny, chociaż pewnie nie tak mocny, odlot.
Poczuła wchodzący głębiej, rozpychający się wszędzie język oraz ruszające się szybko palce, jednak po kilku chwilach wysunął się z pochwy, a zamiast tego zobaczyła nieco wyraźniej oddalającą się głowę Nicka. Niemniej palce przesunęły się z tylnej na przednią ściankę, tam rozpoczynając prędkie działania. Na chwilę zwolniły, gdy usta Nicka ponownie zassały łechtaczkę, ale potem znowu przyspieszyły, kiedy się nieco oddalił. Zbliżył się nieco do piersi, które polizał i przygryzł lekko. Nie wypuszczając sutka spomiędzy zębów odgiął się do poprzedniej pozycji, a ten wyślizgnął się z uścisku. Zwolnił, lecz pogłębił za to wbijanie w nią palców, które uderzały w zakończenie wnętrza.
Syknęła, gdy poczuła jego zęby na sutku, który stanowił obecnie bardzo wrażliwe miejsce na jej ciele. Zaraz jednak wyciągnęła dłoń by przyciągnąć głowę Nick’a z powrotem. Wrażenie bowiem może i było nieco bolesne, jednak przy tym cholernie przyjemne. Jednocześnie ruchy jej bioder wyszły na spotkanie jego dłoni, nabijając się na nią tak, jak wcześniej nabijała się na inną jego część. Miała ochotę skończyć, czuła jak cała pulsuje, nie tylko wewnątrz. Ciało domagało się uwolnienia nagromadzonej energii, jednak czegoś jej w tym cholernie brakowało. Wygięła biodra mocniej, jednocześnie stopą naciskając na dolną część pleców mężczyzny, dając mu wyraźny znak, czego od niego w tej chwili potrzebowała i bynajmniej nie chodziło jej o rękę.
Roześmiał się krótko i dźwignął Madison, samemu przechodząc za jej plecy. Nie widziała go, lecz poczuła na piersi jego dłoń zaciskającą palce na jej sutku. Moment później poczuła jak coś twardego wsuwa się w nią i porusza w jej wnętrzu. Pieszczoty pojawiły się również na drugiej piersi, lecz dłoń szybko zsunęła się w dół, wspomagając nadchodzący orgazm u źródła.
River w odpowiedzi pochyliła się do przodu wypinając mocniej pośladki i rozkoszując zarówno pchnięciami jak i dotykiem dłoni. Nie miała jednak zamiaru całkowicie oddawać mu inicjatywy więc do owych zapasów doszły także ruchy jej bioder, chociaż miała wyraźny problem z utrzymaniem ich w tym samym rytmie, w którym nadchodziły uderzenia. Wszystkiemu zaś winna były palce na jej łechtaczce. W końcu zrezygnowała, czekając na falę rozkoszy, która zbliżała się w miarę zwiększania intensywności doznań, po to by w końcu zalać ją całkiem. Przez chwilę pławiła się w niej, rozkoszując wrażeniami napływającymi z pulsującego punktu między jej nogami, jednak wciąż czuła w sobie Nick’a, który wnikał w nią raz po raz, pobudzając kolejne, wrażliwe na bodźce miejsce w jej ciele. I tym razem wyszła mu w pełni naprzeciw, odpowiadając na jego uderzenia, własnymi.
On jednak najwyraźniej odpoczął na tyle, że nie zamierzał ustawać. Nawet przyspieszył nieco, korzystając z chwilowej wrażliwości. Poczuła jak, nie przestając jej wypełniać, pochyla się. Ścisnął i pociągnął najpierw jeden, a potem drugi sutek, chwycił jej ręce i złączył w okolicach pośladków. Jej całe piersi leżały teraz na górnej części oparcia, ocierając się o materiał przy każdym ruchu. Dłoń Sandersona wsunęła się we włosy Cherry niedaleko od zakończenia karku i pociągnęła lekko za nie. Ponownie poczuła nacisk na odbyt. Powolny, niesłabnący, lecz tym razem próbował w nią wtargnąć nieco grubszy palec. Zapewne kciuk, gdyż pozostała część dłoni wciąż przytrzymywała jej nadgarstki.
Nick jak nic miał doświadczenie w trzymaniu za nadgarstki. River odchyliła głowę i zerknęła na niego z ustami na wpół otwartymi, z których wydobył się szybki oddech, dodatkowo wzmacniając ruch piersi. Skurwiel wiedział co robić, a jej problem polegał na tym, że się jej to podobało. Mięśnie odbytu pulsowały w rytm jego ruchów, doprowadzając ją do szału. Sprawiały, że miała ochotę wypiąć się bardziej, otworzyć na ów nacisk i pozwolić mu wniknąć głębiej. Wrażenie niosło ze sobą pewną słabość, nakazująca pochylić głowę i oddać się płynącej rozkoszy. Tego jednak zrobić nie mogła. Raz - bo trzymał jej włosy. Dwa - bo tak. Zamiast więc się poddać, uparcie, ku własnej i jego przyjemności, podejmowała walkę, poruszając biodrami by raz za razem nadziewać się na niego. Była tak cholernie blisko tego by skończyć. Czułe ten wybuch, jak rósł w niej i pęczniał. Chciała by wreszcie rozkosz eksplodowała w niej, odcinając świadomość na te krótkie sekundy. Kurwa… Po to go w końcu drażniła, żeby dał jej odetchnąć. Jeszcze jedno pchnięcie. Jeszcze jeden jęk, który wyrwał się na wolność…
Czuła jak wciąż zagłębia się w nią, zaś kciuk zgiął się i pociągnął w kierunku dłoni, działając jak miękki hak. Wypuścił z dłoni jej włosy, a dłoń ponownie wylądowała na łechtaczce, której nie miał zamiaru dawać wytchnienia.
Wygięła się w łuk, prostując nieco, jednak nie na długo. Dotyk, który poczuła na łechtaczce, zmusił ją do ponownego opadnięcia na oparcie sofy, a co za tym szło do zwiększenia nacisku, który powodował kciuk. Traciła kontrolę nad swoim ciałem co było zarówno niepokojące co cholernie podniecające. Przygryzła wargę by powstrzymać coraz głośniejsze jęki, jakie koniecznie chciały wyrwać się na wolność. Jej ciało ponownie podniosło się nieco, a pośladki naparły na biodra Nick’a. Czuła drżenie ud, wywołane pieszczotami. W gardle zaś miała piasek, jednak liczyło się tylko to co z nią wyczyniał i rosnąca fala przyjemności, której nie mogła się już dłużej opierać. W końcu odchyliła głowę do tyłu i odpłynęła podczas gdy orgazmy, jeden i drugi, roztrzaskiwały jej ciało na drobne kawałki.
Przez kilka chwil czuła jeszcze kolejne ruchy penisa wbijającego się w nią, dłoni masującej łechtaczkę, kciuka wbitego w odbyt i sutków ocierających się o materiał. Potem wszystko zaczęło zwalniać.
Wyszedł z niej i jedynym dotykiem, jaki jeszcze doświadczała była dłoń trzymająca jej nadgarstki. Szybko jednak poczuła coś jeszcze, nim euforia szczytowania opadła. Coś zdecydowanie większego domagało się wejścia między pośladki. Niespiesznie, ale zdecydowanie wciskało się w jej wnętrze.
Kurwa… Nick… Zdołała jeszcze pomyśleć, nim fala niemocy wywaliła całe myślenie z obiegu. Czuła jak mięśnie rozluźniają się, pozwalając na to by wszedł głębiej, wzmacniając wrażenie, jakie jego obecność na niej robiła. Jej głowa opadła za oparcie sofy, a piersi zostały w nie wgniecione, jednak gówno ją to obchodziło. Cała jej świadomość skupiła się tylko w jednym miejscu, tam gdzie mięśnie pulsowały, próbując jednocześnie wypchnąć go z siebie i wciągnąć głębiej. To drugie wyraźnie wygrywało, przeszywając ją następującymi po sobie falami przyjemności, które nie pozwalały na wyraźnie sprzeciwu. Jakby oczywiście miała ochotę jakiś wyrażać. Nie, zamiast tego wyszła mu naprzeciw, chociaż powoli. W takich igraszkach trzeba jednak było zachować odrobinę rozumu jak się chciało wykorzystać ich cały potencjał, a River jak cholera, właśnie do tego dążyła.
Powoli posuwał się głęboko w nią i wysuwał niespiesznie od czasu do czasu rozdając klapsy wypiętym pośladkom. Ponownie położył ręce na jej biodrach wspomagając ruch własnych, delikatnym przyciąganiem jej. Nagle poczuła jak wchodzi głębiej i głębiej, i jeszcze głębiej tak, że czuła jego ciało mocno przyciśnięte do własnego. Jego ruchy stały się znacznie oszczędniejsze, choć delikatnie zwiększyła się częstotliwość. Penetracja nieznacznie tylko pomniejszała się i powiększała.
Uwolnione ręce znalazły swoje miejsce na oparciu, wbijając w materiał i zaciskając na nim palce. Gdy zaczął wchodzić głębiej, ciało River wygięło się w łuk, a z jej ust wyrwało przeciągłe jęknięcie, zakończone cichym syknięciem. Skurwiel wszedł naprawdę głęboko ale przynajmniej wiedział co robić. Zmieniając rytm dawał jej znacznie więcej przyjemności, niż się po nim spodziewała, więc gdy ponownie ją ustabilizował, opadła na oparcie oddając się rozkoszy, która rozlewała się po jej ciele. Dopiero po dłuższej chwili jej dłoń zsunęła się z oparcia i wylądowała między jej nogami. Nie, żeby potrzebowała czegokolwiek więcej ale chciała go poczuć przez cienką, tylną ściankę do której wsunęła palce. Zaczęły się one poruszać zgodnie z jego rytmem. Przyciśnięty do łechtaczki nadgarstek sprawiał, że w Madison znowu narastała kolejna fala rozkoszy. Łagodniejszej i powolniejszej niż wcześniejsze, ale i tak zdolnej do tego by wyrwać z jej ust kolejne, coraz to głośniejsze westchnięcia przeradzające się w jęki.
Również z jego strony usłyszała cichy odgłos przypominający połączenie jęknięcia z warknięciem. Poczuła jak wysuwa się z niej i powoli wsuwa na poprzednie miejsce, lecz tym razem posunięciom towarzyszyły drżące westchnięcia.
Na jej ustach pojawił się uśmieszek, którego nie mógł dostrzec. Długo czekała by usłyszeć te odgłosy z jego ust, które to sprawiły jej cholerną satysfakcję. Zapewne to było przyczyną tego, że przejęła nieco inicjatywę. Do jego ruchów doszły jej. Wyraźnie szybsze i zachęcające do gwałtowniejszych wbić. Jej ciało dostosowało się do jego, dzięki czemu mogła sobie pozwolić na tą chwilę, lub chwile szaleństwa. Chciała go z powrotem, głęboko i bez cackania. To samo przekazywała dłoń, masująca go od jej wnętrza, której ruchy przyspieszyły odpowiednio, a palce zaczęły wsuwać się głębiej, próbując dotrzeć do końca. W pewnym momencie jednak dała sobie z tym spokój i wycofała dłoń, kładąc ją na oparciu. Służyła teraz, podobnie jak i druga, do tego by River mogła gwałtowniej się odpychać i nadziewać na Nick’a, którego palce zacisnęły się mocno na jej pośladkach.
Ze słyszalną przyjemnością podążył za mocniejszymi ruchami ze strony Madison, samemu wzmacniając je po swojej stronie. Wchodził w nią szybciej i głęboko, wbijając się wręcz w jej ciało. Jęknął ponownie, gdy jego dłonie naprzemiennie zaciskały się i rozluźniały. Oddech stawał się gwałtowniejszy i zdecydowanie zbyt płytki w porównaniu z normalnym. Cherry nawet bez tego wiedziałaby, że tym razem z jego strony nadchodzi orgazm. Czuła to po pogłębionych posunięciach najprawdopodobniej nie pozwalających poruszać mu się za szybko.
River zaś odepchnęła się od oparcia i wyprostowała, ręką przyciągając jego głowę do swojej szyi. Jej ruchy były oszczędne ale mocne, pozwalające mu wnikać całemu. Czekała na chwilę w której skończy. Na pulsowanie, które ją wypełni. Także i jej oddech był szybki, urywany. Druga dłoń powędrowała w dół, do pośladków mężczyzny, na których skórze mógł odczuć jej paznokcie, które wbiły się wraz z momentem, w którym zacisnęła na nim palce. Dłoń przyciągała go do niej, wprost na spotkanie pośladków, które raz po raz się o niego obijały. Sama także była już na krawędzi, pomiędzy przyjemnością, a powoli zaczynającym się bólem. Była to słodka krawędź, wyrywająca z jej ust odgłosy, o które sama siebie by nie podejrzewała.
Jego usta bardzo ospale poruszały się po jej szyi, jakby zapominał o nich i przypominał sobie dopiero po chwili. Słyszała jego oddech przepełniony rosnącą przyjemnością, który rwał się coraz częściej. Warknięcia mieszały się z jękami, zaś ciało napinało się coraz wyraźniej. Nagle zamarł na chwilę, wciągając powietrze z wyraźnym trudem spowodowanym rozkoszą rozlewającą się po ciele, zaś penis w jej wnętrzu naprężał sie i rozprężał.