Myśli kłębiły się głowie Snow, jak chmury burzowe nad dolinami Aotearo. Patrzyła półprzytomnie w setki migających kontrolek, pozbawionych na chwilę swojego kapitana. Dziewczyny nie przejął fakt, że Kalen zajmował się przemytem przyprawy, ani, że ścigał go Mandaloriański łowca nagród. Po prawdzie Kronos okazał się łatwym przeciwnikiem. Wystarczyło tylko użyć mocy a poleciał jak szmaciana lalka, którą dziewczyna bawiła się jako dziecko… krzyki kucharza jak żywa zjawa znów odezwały się w jej głowie. Nie była już oczkiem w głowie surowego Larvissa. Okłamał ją, niby żeby uchronić ją przed złem panoszącym się w galaktyce, jednak ostatecznie narobiło to jej kłopotów.

Rozpięła pasy i skierowała się do środka statku, gdzie jak pamiętała znajdowała się łazienka. Czy Kalen ją wyda i właśnie rozmawia przez komunikator? Czy może tylko wymiotuje zatruty lokalną rośliną? Budził w niej mieszane uczucia. Z jednej strony był typowym błaznem, z drugiej w wypadku kłopotów zachowywał zimną krew będąc nad wyraz rzeczowym człowiekiem. Z każdym krokiem, czuła coraz większy niepokój, aż znalazła się przed wejściem do toalety.

Wtedy zeszło z niej napięcie… no i może wzrosło obrzydzenie. Kalen wymiotował jak szalony, ciągle się krztusząc to zwracając zawartość żołądka. Stormchaser zrobiło się głupio, że podsłuchuje Tuqicka, więc odeszła nieco w bok. Po chwili przemytnik spuścił wodę i przemył usta wodą z umywalki. Drzwi otworzyły się i zobaczyła, że młody mężczyzna zmył również krew z ręki. Niemniej ciągle potrzebował opatrzenia rany. Nagle ją zobaczył, nieco za późno, w lekkim świetle Cincinnati.

-Snow…- złapał się niepewnie za tył głowy.- Sprawdzałaś czy wszystko ze mną w porządku? Po prawdzie tak. Dzięki za radę. Nie wiem czy nie wyrzygał bym wnętrzności jeśli trzymałbym ten chwast w ustach o sekundę dłużej... Jak się czujesz?

- Tak naprawdę sprawdzałam czy właśnie nie komunikujesz się w sprawie łupu za głowę Jedi, skoro już wiesz, że jestem jedną z nich - odparła dziewczyna, wzruszając ramionami.
Spoglądała na Kalena z mieszaniną obrzydzenia i współczucia, choć sam był sobie winien za własną głupotę. Nikt o zdrowym rozsądku nie pakuje pierwszego lepszego zielska do ust.

Westchnęła ciężko i podeszła do pilota. Wiedząc, że przynajmniej na razie nie planował wydać jej łowcom nagród, poczuła się nieco lepiej i udało jej się rozluźnić. Wciąż nie znała całej historii, jedynie bardzo skąpe streszczenie, jakim uraczył ją Kalen, ale wiedziała, że jeszcze będzie na to czas.

- Twoja ręka…- powiedziała łagodnym głosem, wskazując spojrzeniem na poranioną dłoń mężczyzny. - Nie jestem uzdrowicielem, ale wiem chociaż jak porządnie zabandażować ranę. Najpierw trzeba będzie ją przemyć. I jeśli rzeczywiście coś sobie połamałeś, to nie obędzie się bez jakiegoś prowizorycznego usztywnienia. Przynajmniej do czasu aż znajdziemy jakąś fachową pomoc.

Cóż innego mogła zrobić? Obecnie miała tak naprawdę tylko jego i musiała mu zaufać i uwierzyć w to, że nie postępuje niewłaściwie. Musiała dowiedzieć się więcej na temat obecnej sytuacji, by mogła zaplanować swoje kolejne kroki.

Kalen przytaknął głową, zgadzając się na udzielenie pierwszej pomocy przez Snow. Usiedli w loży przy stole, a dziewczyna najpierw zbadała danym przez Kalena skanerem medycznym dłoń. Na szczęście obyło się bez złamania, mimo to opuchlizna i rana wyglądały nieco paskudnie. Po przemyciu naskórka środkiem dezynfekcyjnym, nałożeniu maści z bacty i założenia bandaża przemytnik wydawał się o wiele bardziej spokojny. Przy całym zabiegu spoglądał na Snow ukradkiem i cicho się uśmiechał.

-Muszę zabrać ładunek na Taris. Tam czeka na mnie odbiorca… wiesz, wiem, że może nie byłem szczery od początku. Znamy się od dwóch godzin, ale chcę żebyś wiedziała, że możesz mi zaufać. Doskonale wiem, jak to być ściganym. Masz jakieś pytania Snow? Jeśli nie udam się na mostek i wbiję skok w hiperprzestrzeń. Za dwa dni powinniśmy być u celu. Mam sporo kwater, znajdują się w głównym module zaraz za mostkiem.- powiedział cicho, czekając na odpowiedź młodej Jedi.

Kalen z opatrunkiem na dłoni, rozsiadł się na brązowym skórzanym, zapewne najwygodniejszym obrotowym fotelu pilota i przyglądał się jakimś tajemniczym dla Snow danym i wykresom. Potem obrócił się zgrabnym ruchem do swojej nowej towarzyszki. Odchrząknął, poprawił brązową grzywkę i zaczął próbować prowadzić spokojną rozmowę z dziewczyną, co w dużym stopniu przypominało wchodzenie po ścianie bez gecko-rękawic.

-W żadnym wypadku, Cię nie zostawię na jakiejś skale. O to się nie martw. Uratowałaś mi życie. Kronos zabrałby mnie, broń boże w karbonicie do najbardziej dzikich, slumsów Nar Shaddaa, gdzie pewna ZŁA OSOBA polała by mnie paliwem lotniczym i podpaliła wcześniej całkiem mocno bijąc.- Kalen Tuqick podrapał się po brodzie, smagniętej trymerem.

Można było powiedzieć, że jest świeższy i mniej zaniedbany, ale jego ciemne oczy wydawały się co najmniej zmęczone, w ostateczności przegrane i przestraszone. Dziewczyna pomyślała, że on też dużo ucieka (zdecydowanie dłużej od niej) i za pewne to może czynić, dawać jakiś grunt w tej chaotycznej, niespotykanej relacji.

-Taris to naprawde porządna planeta. Podobno w Starej Republice był to całkiem obudowany stalą, betonem i szkłem świat, ale jakiś Darth Powaleniec zniszczył ją z orbity. Na południowym-wschodzie zostały nie zniszczone konstrukcje, gdzie na stan obecny przesiaduje; z nieco już nadgryzionym przez czas wieżowcach, bogata klasa Imperialna. Są też Korpo których kariera wystrzeliła aż na taki obornik. Jednak- kontynuował widocznie dobrze znając Taris.- Jest druga strona globu. Szkielety dawno zniszczonego miasta, bagna, piaski, a nawet urocze raghule.

Snow zrobiła większe oczy.

-Spokojnie szczepionka istnieje. Jak taki Cię dziabnie to nic się nie stanie… poza raną. No, ale patrząc na Twoje możliwości bojowe możesz być moją ochroniarką.- zaśmiał się Kalen, usiadł na swoim krześle pilota i skorygował kilka pokręteł i jeden przełącznik.

-A o incydent na Aoetearo się nie martw. Kronos to mój kumpel, dawny oczywiście.... że też takiego palanta Yorbaal wysłał. Chodzi mi o to, że w życiu nie powie komuś, że został znokautowany jednym ciosem, czy czym to było… mocą. Na Twojej uroczej zielonej planecie nie było żadnego posterunku Imperialnego, właśnie to sprawdziłem. Jest w miarę bezpiecznie.

Odwrócił się na fotelu, szczerząc do Snow.

-Jeśli chcesz zostać na Taris zostań. Jeśli chcesz ciąć ludzi na pół i sprawiać, żeby latali witam na pokładzie!- powiedział wesoło i szczerze Kalen.

Tuqick to pseudonim, którzy nie bez powodu nadali mu jego rówieśnicy z bandy sierot, w Segmencie Eop na Nar Shaddaa.

-Zastanów się do jutra- wstał i delikatnie poprowadził za mostek do części sypialnianej.- wybierz jakieś łózko. Ja…- na chwilę się zmieszał.- Wolę spać w magazynie. Taka moja mała norka. Za 14h 3m 54m będziemy na orbicie Taris.

-Masz jakieś pytania, czy kończymy tą miłą konwersację i idziemy w kimę?

- Nie, na razie muszę sobie to wszystko poukładać w głowie. Śpij dobrze, Kalen - odparła Snow, po czym po prostu zasunęła drzwi przed nosem mężczyzny.

Odetchnęła głeboko i podeszła do łóżka, na którego rogu usiadła. Oparła się łokciami o kolana i ukryła twarz w dłoniach. W głowie miała straszny mętlik, który musiała sobie poukładać. Wciąż brakowało wielu fragmentów układanki, ale teraz przynajmniej sytuacja stawała się jaśniejsza. Potrafiła zrozumieć motywacje swojego byłego Mistrza, dlaczego ukrywał przed nią prawdę. Rozumiała, choć nie uważała, by było to słuszne. Jeśli chciał ją chronić przed losem innych Jedi, to równie dobrze mógł wyznać prawdę. Z drugiej strony - może było w tym coś jeszcze? Może za historią jej byłego Mistrza kryło się coś więcej?

Snow położyła się na łóżku, wpatrując się w sufit. Na pytania, które błądziły po jej głowie odnośnie jej byłego Mistrza, nie zdobędzie odpowiedzi u Kalena. Wiedziała, że musi odnaleźć jakichś Jedi. Czuła, że jacyś musieli jeszcze pozostać przy życiu. Na pewno też istniał jakiś ruch oporu przeciwko Imperium. Może to był dobry trop? Sama nie wiedziała, co miała robić. Może tak na dobrą sprawę powinna zdać się na towarzystwo Kalena i podróżować razem z nim, a los sam przyniesie odpowiedzi?

Westchnęła, po czym zamknęła oczy i zasnęła, dalej nie wiedząc jakie podjąć kroki. Decyzja jednak musiała zaczekać, ustępując zmęczeniu.

Lena przewróciła oczami i spojrzała na Kalena. Odmowę napicia się kawy przyjęła z akceptacją, ale sama nie zrobiła jej dla siebie. Zamiast tego kobieta paliła papierosa trzymając przy sobie strzelbę. Widząc konsternację Snow odchyliła żaluzje, także do kryjówki wpadło trochę białego, ożywczego światła. Kalen nagle zrobił się cichym i wręcz zamglony. Lena odpowiedziała.

-Tak, taki mały romansik. Kalen jest świetny w łóżku, ale nie nadaje się do dłuższych związków.- kobieta zgasiła papierosa w puszce po piwie.- Zresztą takie rzeczy mnie nie interesują wolę być niezależna. No i jak widzisz Snow wylądowałam na gorszej stronie Taris.

Kalen na chwilę wyrwał się z zamyślenia i odrzekł, nieco przytłumionym głosem.

-Zawsze możemy się stąd wyrwać. Ja, Ty i moja nowa towarzyszka. Potrzebuje jednak sprzedać przyprawę. Stąd udałem się do Ciebie. Wiem, że zawsze pośredniczyłaś między klientami.

Lena się zaśmiała.

-Tak się poznaliśmy głupku. Powiedz mi tylko co skłoniło Cię do wydymania Yorbaala?

Kalen wzruszył ramionami.

-Ostatnio słabo płacił, wręcz groszę a ja potrzebowałem życiowej szansy. I zyskałem ją kiedy dał mi tyle przyprawy.

Lena uśmiechnęła się ponuro.

-A towar jest przynajmniej mocny?

-Wiesz, że nie biorę.

-Ale może masz małą próbkę?

-Jeśli udamy się na Cincinnati.

Lena odsłoniła prawie proste zęby.

-Z chęcią dołącze do załogi. Strzelam dobrze, chcę uciec z Taris bo mieszkam w tym burdelu już trzy lata i zawsze jestem łasa na kredyty.

-Kupiec Lena. Kupiec.

Kobieta znów wywróciła oczami, poszła do lodówki i otworzyła wyjęte, zimne piwo. Uchylone okno wpuściło trochę gęstego powietrza Taris, niosąc algowe powietrze znad jeziora.

-Taris City. Jest tam pewien arystokrata, biznesmen, który niestety ma konszachty z Imperium. Spokojnie mógłby kupić cały ładunek. Cena byłaby poniżej rynkowej, ale i tak zarobilibyśmy kupę szmalu. Raczej nas nie wydyma. Jest cholernie bogaty, więc pół miliona kredytów to dla niego nic a nic. Gorzej, że w Taris City mieści się spory garnizon Imperialnych.- Lena westchnęła.- Dlatego przeniosłam się na tą półkule. Straszna wiocha, ale przynajmniej człowiek może poczuć się wolny, bardziej swobodny. A Ty Snow? Mówiłaś, że Kalen jest Twoim dłużnikiem. Wchodziłabyś w ten deal? Nawet jeśli dostaniesz dwadzieścia procent, będziesz mogła żyć jak królewna do końca życie, cokolwiek kurwa planujesz robić w tym wieku.

Lena się zaśmiała i zapaliła kolejnego papierosa. Wstała ukazując ku radości Kalena, pupę, równie krzykliwie przyodzianą w ciasne, czarne skórzane spodnie i podeszła do świecącego się zielenią terminalu.