Szpital Miejski NC, 6 listopada 2021 i później

Poczuł luz, totalny luz, odprężony wyłożył się na szpitalnym wtrku i podkręcił pompę z ambrozją. Gotów był oddać się śmiałym planom planowania przyszłości, ale koledzy wbrew wszystkiemu zaczęli znów świrować, krzyczeć, irytować się, ogólnie panikować, a przecież trzeba było tylko ustawić plan.

Zniesmaczony wsparł się na łokciach, wbił niezdrowo rozszerzone źrenice w Vadima, tylko w niego mógł, bo reszta leżała płasko jak rozdeptane żeby.

- Widziałem. I co? Jak skrzywdzi Wieprza to gówno dostanie, a ja naszczam do jego urwanego łba. Wydaj mu Vadim jego dolę, a odsetki jak wyjdziemy, a psiak będzie zdrowy. Oddawanie Wieprza Pinkey to kiepski pomysł, trzeba mu kogoś mocnego, lepiej powierzyć go mojej starej, przeleje jej kilka dolców, to może go nie zeżre. Jak będzie brakowało kasy na sierściucha to się zrzucamy po tysiaku i niech nikt nie waży się oponować! Kenowi i tak będziemy musieli wpierdolić po takiej akcji, tak samo Bulldogom, z Irlandcami to musisz Smirnov rozkminić sam, nie moja liga. Chociaż można by na nich rzucić klątwę. - wycedził złowieszczo.
- Wyleczą nas tylko na tyle, żebyśmy funkcjonowali nie liczcie na spa i syntetyczną skórę. Na resztę musimy zarobić sami. Najpierw się trochę zaszyć i zebrać stronników. Mam pomysł na inwestycję.

- Lee, sprawa braciszka to teraz nie twój problem, teraz sam musisz stanąć na nogi, a jak dam ci diagnozę zdrowy, bo będziemy zarabiali na implanty. Skup się będziesz mi potrzebny.

Doktor Abraham obmyślał już dalekosiężne plany, ale od małych kroczków. Tak jak mówił pastor od dziwek, krok po kroku odkrywamy Pana, nie ma się co śpieszyć. zrób jedną rzecz, później drugą, będziesz miał dostęp do trzeciej i czwartej. Na początek zaplanował bimbrownie u matuli, prawdziwy craftowy bimber. Ścieżkę dystrybucji w ekskluzywnych dzielnicach, na przyjęciach artystów za pomocą wietnamskich przewoźników.

Układał już w głowie perfekcyjne CV do korporacji Orbital Air, choćby tam podawał kavę konserwatorowi oczu Rogera, oczywiście na początek. Widział siebie w eleganckim garniturze testującego ósmą generację Studda.

Poszukiwał kontaktów, przez Pinkey, Białasa i Eduardo, przez pastora od dziwek. zbierał wirtualną armię.

Takie są zamiary Dickensa.

Przyczaić się i zebrać bandę, zaatakować z zaskoczenia, używając obcych rąk. Oczywiście wcześniej wykupić Wieprza, ale negocjacje to już musi ogarnąć Żyła.

Jak już uregulujemy sprawy na dzielni to Dick będzie próbował nająć się do OA. Oczywiście poprowadzi kurację Arthiego i brata, może napisze nawet pracę naukową.

Uczciwie przeleje też Kenowi jego udział z własnej sprzedaży, ale prowizje pozostawi na koncie Domu dla Zbłąkanych Dziwek.

Finalnie powinien wylądować na pustyni z nomadami w dawnej bazie wojskowej. Tam obdarzony byłby odpowiednim prestiżem, ale to po stażu w OA.

Dziękuje wszystkim za grę, czasem było pod górkę, ale udało się wyjść z twarzą.

[media]http://www.youtube.com/watch?v=yhwSPRY51gs&ab_channel=TheVelvetUndergroun d-Topic[/media]

W końcu. W końcu piekło się skończyło. Sid odetchnął z ulgą, czuł jakby spuścił się pierwszy raz w cipkę siostry, której nie miał, bo był przecież jedynakiem. Morfina delikatnie wpływała do jego żył kroplówką. Przypomniało mu się jak siedział w squacie bez grosza z cienką strzykawką i igłą lecząc swoje nieco zapadnięte żyły i wtedy do narkomańskiej meliny przybył… Żyła. Uratował mu życie i co prawda przez swoich nowych, kochanych całym sercem przyjaciół mógł je stracić z dziesięć razy, niemniej wszystko skończyło się dobrze.

Na poparzoną twarz dadzą mu RealSkina, więc znów będzie mógł wyrywać chłopców i kobiety. Sprawi sobie, jakiś dopalacz refleksu Militechu, ulepszone idealnie hodowane oczy Biotechniki i usprawnienie kardio-muskularne. Ale nie było co marzyć. Widział już swój, znaczy ich, jeśli się zgodzą, bar bluesowy z muzyką graną na żywo, gdzieś w małej piwniczce, z wzmacniaczami Fendera i Marshalla (lub Voxa), dobrą perkusją i gitarami elektrycznymi oraz basowymi elegancko ozdabiający ceglane ściany. Sprawi sobie również gniazdo chipów i kupi jakąś drzazgę, która wpoi mu w mózg podstawy grania na sześciu strunach. Morfina jak zawsze sprawiała, że wszystkie marzenia stawały się jasne, bliskie i możliwe. Cóż NEVER TRUST JUNKIE DREAM. Niemniej teraz mieli szansę wyrwać się z brudnych bloków Northside, gdzie psychotyczne gangusy z Maelstromu latały z swoimi pajęczymi pomarańczowymi cyberoczami szukając kogoś do penetracji ostrzem.

Rozluźnił się już nie spięty pasami. Chciało mu się cholernie palić, ale czuł, że strażnik go nie wypuści. Piętnaście koła malowało się cudnie na jego koncie bankowym. Plus pokrycie leczenia za friko. Spojrzał na Abrahama i głęboko się zamyślił. Czy ten facet będzie mu bliższy czy tylko zostaną dobrymi przyjaciółmi? Nie myślał o tym. Wstał z łóżka stając na pełnych nogach. Nieco wszystko, go bolało jednak szpryca sprawiała, że ból przypominał dotyk kobiety a nie jazgot Belzebuba.

-Co powiecie na klub Bluesowo-Jazzowy? Dam większość kapitału… Żyła został byś managerem, Abraham wyrywał, by cipki z wyszukanym gustem a Ty Arthur zająłbyś się barem! Co wy na to?!- powiedział Sidney jak dumne dziecko łapiąc się rękami za biodra i wypinając umięśnioną pierś.

Wchodnie Northside, 2021. Kilka tygodni później od masakry z udziałem borga.

Oparty o ścianę supermarketu Smirnov w spokoju z uśmiechem na twarzy ogrzewał swoje blade lico w świetle wąskiego promienia słonecznego, który cudem znalazł szczelinę w gęstej, szklano-betonowej dżungli. Po obrażeniach nie było praktycznie śladu, opieka medyczna którą zafundowało im Orbital Air okazała się jakością zarezerwowaną przynajmniej dla wicedyrektorów dużej korporacji. Nie zostawili mu nawet jakiejś stylowej blizny, którą mógłby zdobywać bonusowe punkty fejmu na ulicy. Na czas leczenia rozdzielono go od reszty ekipy, więc nie miał pojęcia czy innym tak samo ponaprawiano to i owo. W niektórych przypadkach nie chciał nawet pytać, ale miał nadzieję, że owe przypadki nie straciły permanentnie swoich największych atrybutów. Zresztą wrócą z zakupami, to może zapyta w końcu. Na pewno on nie stracił swojego największego atrybutu. Tego, którego mięsiste ciepło opierało się teraz o jego lewą łydkę.

- Mój ukochany, czy masz ochotę na pikantne burrito? Tak, wiem że uwielbiasz. Zasłużyłeś sobie.

Poczuł od razu jak ogon gwałtownie zaczyna biczować jego udo.

- Ale pierwsze rzeczy pierwsze. Mamy sprawy do załatwienia.

Vadim spojrzał na smartfona. Widać było na nim wiadomość od "Cezar Pazur" i brzmiała: "Mam cel na oku. Wpierdol - 500. Kalectwo - 2000. Odpał - 10000."
Vadim odpisał tylko: "Płacę 500 i drugie tyle jak go przypilnujesz chwilę."
Odpowiedź była szybka i krótka: "Ok, czekam na przelew."

Vadim wyciągnął pistolet z kabury i spojrzał na grawerunek "DA". Przez moment wpatrywał się w niego z sentymentem. Po czym rzucił:

- Kurwa, Dasza. Przysięga, przysięgą, ale do do kurwy wydać 10 patyków na zwykłego dupka? Też byś chciał zaoszczędzić!!!