Yoqsha musiała przyznać, że Mordino pojawiał się w medialnych doniesieniach nadspodziewanie często. Co prawda dotyczyło to zwykle mniejszych redakcji, zajmujących się wydarzeniami na szczeblu regionalnym, a nie planetarnym lub galaktycznym. Detektyw szybko zrozumiała, że w ten sposób zyska całą masę tropów. Może nawet zbyt wielką ich liczbę.

Najwięcej doniesień dotyczyło strajków prospołecznej organizacji Wolne Rasy. Latyuo doskonale wiedziała, że jest to ruch walczący o prawa tzw. ras obcych, czyli innych niż ludzka. Mordino wygrał wybory właśnie ich głosami, w zamian za kilka dużych obietnic, których jednak, zdaniem Wolnych Ras, nie spełniał i spełnić nie zamierzał. Nie było tygodnia by nie organizowali jakiegoś protestu lub choćby happeningu, a nazwisko Myrona pojawiało się praktycznie za każdym razem. Protestujący żądali między innymi jego dymisji i ponownego rozpisania wyborów.

Również relacje z posiedzeń rady dostarczyły sporej liczby informacji. O dziwo trudno było znaleźć członka rady, z którym Mordino nie miałby jakiegoś spięcia. Nawet ludzie z jego własnej partii nie zawsze zgadzali się z jego pomysłami, a i on potrafił nie popierać ich projektów. Najwięcej razy spierał się jednak, rzecz normalna, z Tenvinciem D'Onorffio, który był uważany za przywódcę opozycji w radzie. Wiceprzewodniczący Hyrra Topret również nie wydawał się zwolennikiem Myrona, a teraz przejmie po nim schedę. Największą kłótnię, bo już nie dyskusję, Mordino stoczył z niejakim Dorgo Lahkem, zaufanym samego D'Onorffio. Interesujące w tym było to, że gdy Lahk wydawał się tracić nad sobą kontrolę, jedno spokojniejsze zdanie z ust Mordino, całkowicie go wyciszyło. Mruknął tylko coś pod nosem i usiadł na swoim miejscu, z którego wcześniej się zerwał.

Na koniec były też pojedyncze artykuły i reportaże o domniemanych powiązaniach Myrona ze światem przestępczym. Jednakże trudno było oszacować ile w nich było faktów, ile domysłów, a ile perfidnych kłamstw. Tym bardziej, że praktycznie każdy taki reportaż powiązywał przewodniczącego z zupełnie inną organizacją. W ten sposób był opłacany przez każdego gangstera od kartelu Huttów, przez Czarne Słońce i syndykat Pyke'ów, na podziemnych gangach z Vulcarami na czele kończąc.

Podróż przebiegła bez problemów, czy przygód. Najbardziej emocjonalnym wydarzeniem był przejazd policyjnego śmigacza na sygnale, który pomknął szybko przed siebie i zniknął za rogiem jakiegoś budynku. Wkrótce potem Twi'lekanka wysiadał przed "Dziewiątką".

Inaczej niż w nocy, deptak był niemal pusty. Przed wejściem do klubu istotnie stali jacyś mężczyźni, ale nie przypominali posturą Jeydiego. Byli raczej szczupli, a jeden był niższy od Deviny o pół głowy. Kobieta szybko się zorientowała, że to nie ochroniarze, ale pracownicy lokalu, którzy korzystali akurat z przerwy na papierosa, a niektórzy może nawet na coś mocniejszego.

"Dziewiątka" była o tej porze zamknięta. Droidy sprzątały wszystkie pomieszczenia, konserwatorzy dokonywali drobnych napraw. W środku panowała cisza, przynajmniej jak na standardy nocnego klubu. Ale w końcu był dzień.

Jeden z tych, którzy puszczali dymka, mężczyzna rasy Weequay, zaprowadził Devinę do biura kierownika. Tym okazał się być przysadzisty Twi'lek o niebieskiej jak Devina skórze i licznych zmarszczkach na twarzy. Pochylał się nad jednym z trzech datapadów, które leżały na biurku i najwyraźniej analizował coś bardzo uważnie, bo nawet nie zauważył wejście Weequaya i Palan.

- Fil, masz gościa - powiedział Weequay, po czym bezceremonialnie odwrócił się na pięcie i wyszedł.

Gruby Twi'lek podniósł głowę i spojrzał na stojącą samotnie Devinę.

- Kim jesteś i czego chcesz? - burknął niezbyt uprzejmie.

Ostrze, które wyłoniło się nagle z ręki droida cięło boleśnie jednego z Rodian przez klatkę piersiową. Tamten odskoczył do tyłu, zielona posoka splamiła mu kaftan, ale wciąż stał na nogach. Pozostali dwaj, całkowicie zaskoczeni i najwyraźniej nieco ofermowaci, próbowali sięgnąć po umieszczone w kaburach blastery, ale niezbyt im to wychodziło.

TC-19 rzucił się na jednego, lecz tamten zasłonił się skutecznie rękoma. W tym czasie drugi dobył wreszcie broni i nawet strzelił, ale smuga energii przemknęła obok blaszaka, nie czyniąc mu najmniejszej szkody. Wtedy podbiegł trzeci, ten raniony, z wibronożem w dłoni, ale zanim zdołał zrobić krzywdę chromowanemu napastnikowi, nadział się na ostrze tamtego. Droid z czymś w rodzaju satysfakcji podziwiał, jak bezwładne ciało ześlizguje się z klingi i pada na ziemię.

Chwila gapiostwa nieomal nie kosztowała go istnienia. Drab z blasterem wreszcie zdołał wycelować. Obraz w receptorach wzrokowych zafalował groźnie, gdy wiązka energii uderzyła w pancerz TC-19. Droid zdołał jednak powstrzymać kolejny atak tego z wibronożem. Tamten więc odskoczył do tyłu.

- Zastrzel go wreszcie! - krzyknął do kompana z blasterem.

Padł strzał. Receptory słuchowe droida wychwyciły charakterystyczny dźwięk broni energetycznej, jednakże spodziewane uderzenie nie nadeszło. To Rodianin zwalił się na ziemię. Z dziury w jego plecach unosiła się wąska smuga dymu.

- C-co? - zdążył wydukać ostatni z żywych Rodian, zanim sam padł na ziemię z dymiącą dziurą w piersi.

Do alejki wkroczyła obrana na czarno postać. Długi płaszcz, zakrywający chudą sylwetkę, niemal szurał po ziemi. Mężczyzna miał bladą skórę, pokrytą czarnymi tatuażami. Jego głowa była całkowicie łysa, ciężko powiedzieć czy golił się tak dokładnie, czy może po prostu nie posiadał włosów. TC-19 szybko rozpoznał w nim przedstawiciela rasy Rattataki.

Tamten podszedł bliżej, ale trzymał się w bezpiecznej odległości od droida. Spojrzał na ciało jedynego Rodianina, którego nie zabił.

- Nieźle - stwierdził. - Ale z tymi dwoma pokpiłeś sprawę. Kolekcjonujesz? - spytał. W ręku wciąż trzymał gorący jeszcze blaster, którego lufa skierowana była nie bezpośrednio, ale mniej więcej w stronę TC-19.

Garrus był zadowolony, że natrafił na Kehila i mogli razem coś zrobić. Choć oczywiście to zlecenie, załatwienie jakiś dwóch szczeniaków którzy pobili dziewczynę, nie umywało się do tego, co zrobili ponad rok temu, kiedy załatwili porywaczy córki Mordino. Spodziewał, że może tym razem też będzie chodziło o coś powiązanego z właśnie zamordowanym politykiem. To była przygoda, którą Garrus chętnie wspominał przy kolejnych drinkach, zapominając pod wpływem alkoholu o tym jak brutalna to była robota i o tamtej dziewczynie, którą omyłkową zastrzelili ścigając jednego z porywaczy. On sam zwykle preferował pracę solo, ale miał wrażenie, że Kehil jest jedną z niewielu osób, którym mógł zaufać. Po tamtym zleceniu, kiedy je opijali, Miraluka otworzył się na chwilę i opowiedział mu nawet o swojej przeszłości. W sumie podobnie jak Zabrak musiał opuścić swoje rodzinne strony, gdy zabił przyjaciela opętanego jakimś artefaktem. Ta cała Moc...... tak od tego niezrozumiałego cholerstwa lepiej było trzymać się z dala. Ale Kehil, choć nieco sztywny, był równym i honornym gościem, takim który by nie wystawił partnera, nie?

Garrus spytał się czy detektyw utrzymuje kontakt z resztą tamtej ekipy, jak ten siłacz Reckrew, albo ta śliczna Twi'lekanka Agome, która obcinała tym swoim ostrzem paluszki facetom co nie trzymali rąk przy sobie. Ale wyglądało na to, że nie za bardzo wie gdzie oni teraz są.

W końcu kiedy mieli się już rozstać i iść spać, detektyw otrzymał jakąś wiadomość.

- I co tam? - Zabrak spytał się nieco podchmielonym głosem, spoglądając przez ramię towarzysza. - Jak wiemy gdzie są te dwa dupki, to dam radę ich sprać nawet teraz.

Dotarcie do Tenvinca D'Onorffio okazało się nie być taką prostą sprawą. W jego niewielkim biurze Yoqsha zastała tylko sekretarkę, która bardzo grzecznie poinformowała panią detektyw, że D'Onorffio udał się już na posiedzenie rady sektora. Tam, najpierw została zatrzymana przez portiera, który dopiero widząc jej odznakę, z pewnymi oporami zgodził się ją wpuścić, a potem dowiedziała się, że posiedzenie już się zaczęło i będzie musiała poczekać.

Szczęściem w nieszczęściu był fakt, że nie musiała czekać do jej zakończenia. Po jakiejś godzinie ogłoszono przerwę obiadową. Drzwi do sali otworzyły się i wyszła z niej kilkunastoosobowa grupa radnych, a wśród nich gruby niczym Hutt D'Onorffio.

Mężczyzna nie wyglądał na zbyt miłego, niespecjalnie się też ucieszył z faktu, że przedstawicielka prawa ma ochotę z nim rozmawiać. Mimo tego grzecznie zaprosił ją do swego gabinetu, gdzie posadził ją w całkiem wygodnym fotelu przed jego biurkiem i zaproponował coś do picia.

- A zatem, pani detektyw, czym mogę służyć?

Devina wychodząc z klubu nie dostrzegła już przy wejściu pracowników, najwyraźniej wrócili do swoich obowiązków. Skierowała się od razu do turbowindy. Minęła kilka samotnych osób, które szły w sobie tylko znanym kierunku, minęła też jedną grupę Gandów, dyskutujących o czymś energicznie w swoim ojczystym języku, aż w końcu coś przykuło jej uwagę.

Oto z jednej z uliczek wyszedł znajomy jej droid. Zdarzyło się parokrotnie, że Gina zabrała ją na spotkanie z Mordino. Co prawda sam Mordino był tego faktu nieświadomy, Twi'lekanka siedziała zawsze z daleka i próbowała wmieszać się w tłum speluny, w której akurat przebywali. Mężczyźnie często towarzyszył droid protokolarny. Co prawda Devina mogła się mylić, takich droidów pewnie było wiele, ale mogłaby przysięgnąć, że po bulwarze niezbyt zgrabnie maszerował droid Myrona Mordino. Co więcej z dymiącą dziurą w piersi.

- Jeszcze nie - odpowiedział Kehil. - Najpierw odwiedzimy jednego znajomego.

Clave przyjął ich tak samo, jak Kehila za pierwszym razem, czyli dość cierpko.

- Znalazłeś ich?

- Znalazłem. Nie było to takie trudne - odparł z dumą Kaleesh. - Ale mogę ich szybko zgubić, jeśli nie przyniosłeś ze sobą kredytów.

Miraluka zamiast odpowiedzieć, rzucił na stół mały woreczek z brzęczącą zawartością.

- Świetnie - ucieszył się Clave. - A zatem: Reckrew jest członkiem gangu na dolnych poziomach, Agome robi za goryla właściciela jakiegoś klubu, a Terhun siedzi w pierdlu. O Riahscosie mam tylko informację sprzed jakiegoś miesiąca, że zwiał psom z Podziemia po jakiejś ulicznej bijatyce. Wgram ci na datapada wszystkie dane, łącznie z raportem niejakiego Tschapaava o ucieczce Riahscosa. Byle tylko mundurowi nie przyłapali cię na posiadaniu ich dokumentu.

Devina postanowiła szybko podejść do droida, bowiem niepokojący był sam taki widok, że kręcił się on po takiej okolicy, a na dodatek przed chwilą ewidentnie stoczył jakąś walkę.

- To chyba nie jest najbezpieczniejsza ulica dla droidów, co? - zapytała go, by zwrócić na siebie jego uwagę. - Zwłaszcza, jak się jest droidem wysoko postawionego polityka. Czy właściwie powinnam powiedzieć, że było.

Droid zamrugał zdziwiony, że ktoś go rozpoznał. Po czym rozpoczął pobieżnie sondowanie Twi'lekanki próbując wyszukać jej obraz w swoich bankach pamięci. Zdaniem jego systemów, nigdy nie spotkali się osobiście. Biorąc pod uwagę szemraną okolicę założył, że zagadała do niego jakaś kryminalistka, która wyczuła łatwy zarobek. Najpewniej porywaczka czy inna złodziejka. Zdławił mimo wszystko westchnienie, bo to było przecież niegrzeczne, nawet jeśli miało się do czynienia z ludźmi takiego pokroju.

-Pani wybaczy spieszę się…

Wypiął pierś i podniósł czoło zupełnie jakby był żywym przedstawicielem klasy uprzywilejowanej. Następnie zrobił krok żeby ją wyminąć i pomaszerować w swoją stronę.

- Przepraszam, ale… ja muszę wiedzieć, kto to zrobił - Devina szybkim krokiem wyprzedziła mijającego droida i palcem wskazała na dymiącą dziurę w piersi. - Moja bliska znajoma może być w niebezpieczeństwie związanym ze śmiercią pana… właściciela. Jeśli panu również to zrobiły osoby odpowiedzialne za to, to muszę to wiedzieć. - Twi’lekanka zapytała dość szczerze, bo zdawała sobie sprawę, że musi szybko zatrzymać droida, aby ten chciał z nią porozmawiać.

TC-19 zatrzymał się tak nagle, że wpadł na próbującą dotrzymać mu kroku kobietę. Ta straciła na moment równowagę, ale udało jej się ustać na nogach. Jej rozmówca przyglądał jej się z trochę bardziej umiarkowanym zainteresowaniem niż kilka sekund wcześniej. Być może wcale nie była kryminalistką, ale wciąż nie rozumiał o co mogło jej chodzić.

-Mógłbym wiedzieć kim pani jest i czego pani ode mnie chce? Myślę, że takie rozmowy na ulicy mogą być dość niebezpieczne. Proszę za mną.

Ujął bezpardonowo kobietę pod ramię sprawiając wrażenie jakby asystował chorej w rehabilitacyjnej przechadzce. Przynajmniej tak to mogłoby wyglądać gdyby nie dość wyraźny ślad po blasterze w korpusie robota. Odeszli z dala od ciekawskich uszu i oczu na bok do opustoszałego tarasu widokowego.

-TC-19 z domu Mordino, specjalność dyplomacja oraz relacje międzygatunkowe.

Urwał chwilowo zdając sobie sprawę, że nieznajoma wciąż spogląda na jego nowo nabytą “bliznę wojenną”.

-A to? Proszę się nie martwić. To kosmiczny look zgodny z najnowszymi trendami! Naprawdę moje czytniki ledwo rejestrują tą lekką niedogodność.

- Devina Palan, była tancerka, obecnie… mam kilka różnych etatów - przedstawiła się Twi’lekanka, choć rzeczywiście najbardziej interesowało ją jego… uszkodzenie. - Cóż, to chyba musiał pan być bardzo niedawno u stylisty. Ale kończąc z żartami, to niepokoi mnie to. Kilka razy współpracowałam z Giną, bratanicą pana Mordino, a moją przyjaciółką. Stąd kojarzę pana z obecności przy przewodniczącym Rady. On nie żyje, moja przyjaciółka została nagle wywieziona ze względów bezpieczeństwa chyba poza Coruscant. Więc jeśli ta… rana również powstała ze zlecenia jakichś wrogów pana Mordino, wolałabym o tym wiedzieć, by łatwiej było się do nich dobrać.

***

Zdziwiona spotkaniem z droidem, ale zadowolona potencjalną możliwością skontaktowania go z Loxem, Devina udała się do swojego mieszkania. Tam miała zamiar nieco odpocząć przed szykującą się na dość męczącą pracą. Nie dość, że będzie musiała nosić napoje i dania, użerać się z klientami, to jeszcze musi zdobyć zaufanie właścicieli. Dlatego uznała, że najlepiej będzie się zrelaksować przed jakąś fajną fabularną holotaśmą, przy jakimś sycącym posiłku.