Nagle rozległo się ciche pęknięcie i na śniegu wylądowała Nox, próbując bez lusterka poprawić palcami potargane włosy.
-Zadupie totalne, wszędzie dookoła śnieg, góry i las. Jedyna nadzieja że korony drzew zasłaniają jakieś zabudowania, ale jeśli już tak jest będą pewnie opuszczone… czyli weźmiemy co zostanie. - potrząsnęła głową - Jest dobrze, im dalej od cywilizacji tym dłużej Korposzczurom zajmie dotarcie tutaj i ruszenie naszym śladem. Peter widziałeś coś wartego uwagi? - zwróciła się do szybkiego a potem rozejrzała po reszcie wskazując kciukiem za plecy na drogę - Ubrani, odszczani? No to jazda ludzie! Zwijamy się zanim przyjdzie śnieżyca. Te chmury na horyzoncie wyglądają źle.
- Zapominasz o helikopterach - Peter starał się nieco przygasić entuzjazm Mayi - ale śnieżyca może trochę utrudnić im życie. Zadupie to za delikatne określenie - zmienił temat. - W tamtą stronę - wskazał dłonią kierunek - długo, długo nic.. A w ogóle to jesteśmy w Wyomingu.
- Przed helikopterami możemy skryć się w koronach drzew, o których wspomniała… Maya? - Spytał jakby nie był pewien, czy dobrze zapamiętał imię - W która stronę jest większa linia drzew?
- Helikopter usłyszymy - Nox machnęła ręką - Idziemy w dół, pogadamy po drodze - To powiedziawszy zaczęła iść bez oglądania za plecy, a "Elusive" ruszył za nią przyspieszając kroku, aby się z nią zrównać.

- Taktyki kurwa przedszkolaków… - Mruknął pod nosem Marcus, po czym będąc już na drodze, zepchnął z niej drugi wóz bojowy, ten w którym wybuchł granat. Po chwili pojazd poturlał się w dół zbocza, zgniatając paru strażników zalegających w śniegu, i w końcu i on walnął o ciężarówkę, o jej zad.
- Striiiiiiike! - Powiedział Marcus szczerząc zęby.

- Nie wiem, czy robisz to celowo, aby nie siać paniki, czy zwyczajnie tego nie wiesz - "Elusive" rozpoczął rozmowę z Mayą - Zdajesz sobie sprawy, że oni mają bardzo nowoczesną technologię? Nawet ukrywanie się w koronach drzew, a nawet w innych miejscach może być ciężkie. Widziałaś jakie mieli sprzęty w swoich wozach. Obstawiam, że mogą mieć dużo lepsze na innych pokładach, między innymi takie do wykrywania ludzi. Jesteśmy dla nich cennym towarem, nie będą szczędzić w środkach.

Przez parę kroków szli w ciszy, a Nox patrzyła to pod nogi to na niebo.
-Mówiłam ci - odpowiedziała cicho - Uśmiechaj się i udawaj że wszystko jest pod kontrolą. Inaczej… się posypią. - pokręciła głową - Widziałeś co się działo podczas walki, nie trzeba nam paniki jeśli mamy z tego wyjść. Tyle dobrego, że to dzicz, usłyszymy silniki wcześnie i będziemy się bronić. Jedyne co nam zostaje to wziąć się w garść i działać wspólnie. Samemu nikt teraz nie przeżyje… i pewnie wyda ci się to dziwne, ale nie chcę wracać na stół. Gdy mnie złapali była wiosna. Dość już mi ukradli życia-zamilkła na moment i westchnęła, wracając do uśmiechu którym obdarzyła chłopaka - Defetyzm ląduje na półce, zachowajmy rozsądek i ostrożność, a resztę będziemy łatać na bieżąco. Pasuje? - Na co "Elusive" przytaknął głową.
- Defe…co? - Powiedziała idąca blisko nich "Lilly".
-Czarnowidztwo - wyjaśniła Castellano.
- A to nie można po ludzku? - Odparła dziewczyna… a mała-zębata, idąca całkiem już na przedzie przed wszystkimi, i to bez żadnej kurtki… zachichotała.

- Słuchajcie pipki, ja się zastanawiam, po chuj wy ze sobą targacie te karabiny - Powiedział nagle Marcus - Tak, tak… przydadzą się do walki, sroty pierdoty. A pomyśleliście o tym, że jak nas cywile zobaczą, a prędzej czy później to nastąpi, nasz wesoły cyrk będzie jeszcze bardziej podejrzany, niż jest?
- Niektórzy będa udawać, że pilnują pozostałych - odparł Peter. - A ktoś w mundurze, z bronią, aż takiego wrażenia nie robi. Chociaż lepsze by były wdzianka strażników leśnych, czy kto w tych zapomnianych przez ludzi okolicach pilnuje porządku.

Na słowa Petera, murzyn roześmiał się w cholerę, po czym pokazał mu uniesiony w górę kciuk.
- Zajebisty plan. Jestem pod wrażeniem - Powiedział i… zapalił sobie papierosa. Najwyraźniej zdobył je na jednym ze strażników.

Maya spojrzała na niego unosząc prawą brew.
-Nie lubię zabijać - stwierdziła ze wzruszeniem ramion - Leszcze z Korpo jeszcze spoko, cywili… wolałabym ogłuszyć. Placki działają na nas, działają i na nich. Poza tym nie wbijamy się na pałę na wiejski jarmark, tylko spieprzamy przez głuszę. Przedyskutujemy plan działania w miejscu publicznym jak do niego dotrzemy. - skrzywiła usta w lekkim uśmiechu - Ale dzięki za wskazówki, każda jest teraz na wagę złota. Jak szlugi. Poczęstujesz?
- Dla ciebie, niemal wszystko laska - Powiedział Marcus, podszedł do niej obok, by wyrównać krok, po czym objął ramieniem przez kark… a w dłoni miał już paczkę, którą otwartą, i z jednym papierosem nieco wysuniętym, podetknął jej pod nos.
Dziewczyna rzuciła mu wdzięczne spojrzenie po czym wyciągnęła zębami fajka.
-Dziękuję - mruknęła niskim głosem - Znowu jesteś moim bohaterem… to co? Do trzech razy sztuka? - poruszyła wargami, a niezapalony papieros zamajtał końcówką w zimnym powietrzu… tylko na chwilę. Marcus już w drugiej dłoni miał zapalniczkę, którą owego papierosa dziewczynie odpalał. Mrugnął do niej, a ona zaciągnęła się i chwilę potem wypuściła dym do góry. Od razu wydała się mniej spięta, w podzięce pocałowała wielkoluda w policzek.

- Co do tych karabinów - Wrócił do rozmowy "Elusive", kiedy murzyn zrównał się z nimi - Zdajemy sobie sprawę, że tobie w obronie takie są raczej niepotrzebne, nam to jednak co innego. A jak zbliżymy się do cywilizacji, zawsze możemy się ich pozbyć.
- Mi się przydał w charakterze pałki - powiedział Peter. - Ale wystrzelić jakoś nie chciał. Zapewne za mało czasu poświęciłem na odszukanie bezpiecznika - przyznał.

W międzyczasie Castellano skorzystała z okazji aby chociaż kątem oka obrzucić sylwetkę Murzyna oceniająco. Paląc mieliła pod nosem jakieś mruknięcia, aż wreszcie wypaliła.
- Ej Marcus, jak się czujesz? - popatrzyła na niego uważnie i dodała - Oberwałeś, jak się trzymasz? Jeśli będzie gorzej mów, coś wymyślimy.
- Przy tobie słodka, od razu lepiej - Błysnął ząbkami, po czym ją objął nieco mocniej, trochę nawet bardziej przytulając - Nie masz ty jakiś takich mocy? Wiesz… cudowne rączki, i nie tylko? Bo usta, to masz serio uzdrawiające - Palnął nagle, i próbował zachować powagę.
Nox ściagnęła wargi aby nie roześmiać się w głos. Cudem zachowała poważną minę i tylko pokiwała mądrze głową, a gdyby miała, poprawiłaby aureolkę nad ciemną czupryną.
- A wiesz, już kiedyś słyszałam że mam złote usta. I nie tylko. Wirtuozeria zobowiązuje - powiedziała obejmując go i ciesząc po cichu z ciepła jakie wydzielał a ona mogła bezkarnie chłonąć. Idealna alternatywa dla mrozu dookoła.
- Ale to sam będziesz musiał sprawdzić, gdybym od razu ci powiedziała nie byłoby zabawy. Tylko serio jeśli będzie coś nie tak to mów. Pierwszej pomocy też udzielam - zrobiła chwilę przerwy aby parsknąć dymem - Śpiewająco.
Ocelia brnęła przez śnieg.
Denerwowała się, bo nie lubiła być ignorowana Nikt nie lubi. . Nie lubiła też nie rozumieć. Nikt nie lubi. A tymczasem inni ją ignorowali i zdecydowanie nie planowali tłumaczyć sytuacji. To była niekomfortowa sytuacja, ale Ocelia nie urodziła się wczoraj. Dokładnie pamiętała zalecenia terapeutki „Czasem nie będziesz rozumiała, w jakim celu ludzie robią i mówią różne rzeczy. To naturalne. Masz dwie drogi – terapeutka podniosła dłoń i zacisnęła ją, zostawiając tylko palce wskazujący, aby zaakcentować, że mówi o opcji pierwszej
- Możesz zapytać innych. Czasem odpowiedzią, czasem nie – z różnych powodów. Jeśli odpowiedzią, zrozumiesz sytuacje. Jeśli nie – podniosła kciuk - musisz włączyć tryb obserwacji innych. Jesteś bardzo inteligenta, masz zdolności analityczne. Poradzisz sobie.
Starała się bardzo, ale nie szło jej dobrze. Może dlatego, że nic nie robili, tylko szli w tym zimnie? Więc też szła.

"Elusive" rozglądał się po otoczeniu, po ludziach z którymi będzie zmuszony spędzić najbliższe godziny, może dni? Tuż przy nim były dwie drobne dziewczyny, jedna właśnie drzemała, druga patrzyła przez okno. Pomyślał, że może przydałoby się nawiązać jakieś znajomości, przynajmniej na ten czas.
- Cześć, jesteś "Lilly", tak? - Rozpoczął rozmowę, choć nie wiedział zbytnio o czym może rozmawiać - Jak się czujesz?
Dziewczyna spojrzała na niego, i wzruszyła ramionkami. Minimalnie jej drgnęły usta, jakby do śmiechu.
- Jestem "Lilly", bo tak mnie Maya nazwała. Nie pamiętam jak się nazywam, i w sumie to w ogóle niewiele pamiętam…
- Nie musisz być "Lilly", możesz sama sobie dać imię takie jakie chcesz - Stwierdził po chwili zastanowienia - A co do pamięci… to może i lepiej, że na razie nie pamiętasz. Co to Korporacja z nami robiła, nie było niczym miłym.
Dziewczyna nie powiedziała nic, za to demonstracyjnie ściągnęła kurtkę, i "Elusive" zobaczył jej ręce, pełne śladów po igłach, z zielonymi, brązowymi, i żółtymi siniakami… on aż tyle nie miał. "Lilly" zaś kurtką się okryła, niczym kołderką, od ud w górę, opierając o róg kabiny ramionkiem. Przymknęła oczy… "Elusive" znów wpadł w pułapkę społeczną. Odzywać się? Milczeć? Może przytulić? A może… a może właśnie co? To był zawsze jego dylemat, co należy zrobić. Na razie postanowił milczeć, nie wiedział, czy czy dziewczyna jest zmęczona i idzie spać, czy nie ma ochoty rozmawiać… albo coś innego. Sam przymknąć na chwilę oczy, przysłuchując się innym rozmowami w kabinie. Żałował, że nie ma dostępu do jakiegoś urządzenia, z którego mógłby wejść w swój żywioł.
- Długo siedziałeś? - Palnęła nagle "Lilly", nie otwierając oczu.

Chłopak podskoczył lekko na swoim miejscu otwierając oczy.
- Przepraszam, myślałem że chciałaś odpocząć - Odpowiedział dosyć szybko - Ja? Dwa, góra trzy miesiące… niewiele w porównaniu z… - Jednak nie dokończył, ale myślał o ramach jakie miała na sobie dziewczyna, domyślał się, że była na tyle długo, że robili na niej bardziej zaawansowane eksperymenty niż na nim… może gdyby nie ten wypadek to i jego by to czekało za niedługi czas?
- A ciebie ile trzymali? Pamiętasz? - Zapytał w końcu. Dziewczyna zmarszczyła brwi… po czym pokiwała minimalnie, przecząco głową.
- Nie - Szepnęła w końcu.
- A co pamiętasz? - Zapytał też cicho, ignorując rozmowę w tle o celu podróży i jedzeniu, mimo że jemu także burczało w brzuchu.
- Szczęśliwego czwartego lipca dziwko - Szepnęła nagle "Lilly", otworzyła szeroko oczy, a przez jej całe ciało przeszły dreszcze. Spojrzała przerażona na chłopaka, i skuliła się jeszcze bardziej w sobie… nakryła też kurtką po sam nos - Sorry - Wymamrotała po chwili do "Elusive", i wbiła wzrok w małe okienko kabiny.

Informatyk był w szoku na jej reakcję. Nie wiedział do końca co to miało oznaczać.
- Nie przepraszaj. Co to oznacza? - Zapytał przysuwając się do kobiety, również szepcząc, myśląc że ściszony głos oraz fakt, że nikt ich nie usłyszy, może ją uspokaja.
- To pamiętam… - Szepnęła dziewczyna, ze wzrokiem wbitym w okienko - I jak… jak… mnie… paralizatorem… i się… śmiali… - Wydusiła z siebie.
- Skurwysyny - Wymamrotał "Elusive" i ponownie miał dylemat… dotknąć, czy nie dotknąć? Jednak zdecydował się położyć rękę na jej ramieniu - Nie bój się, już się uwolniłaś, nie wróci to. "Szczęśliwego czwartego lipca", czy to może oznaczać, że złapali cię w lipcu?
- Nie… - Dziewczyna wsadziła już całą twarz pod kurtkę - Nie chcę o tym gadać… - Na dotyk nie zareagowała.
- Pewnie, nie męcze skoro nie chcesz - Chłopak nie miał tematów, o sobie też nie chciał opowiadać, a że dziewczyna była w stanie jakim była, a na dotyk na ramieniu nie zareagowała, postanowił się zapytać - Czy… chcesz, żebym cię przytulił? - Sam sobie się dziwił, że zadał to pytanie, ale wydawało mu się, że trzeba.

I nagle… spod jej kurtki rozległ się cichutki chichot. I pojawiły się ponad materiałem migoczące oczka "Lilly". Przez chwilę się wpatrywała w chłopaka.
- Jakbyś miał jakiś towar, możemy nie tylko się poprzytulać… - Szepnęła, obserwując jego reakcję.
- Towar? - Zapytał nieco zmieszany, ale także zaintrygowany na słowa dziewczyny. Nie miał pewności, czy to co powiedział, było normalne, czy jednak dziewczyna się z niego teraz śmieje, jednak udawał, że wszystko jest wporządku. Wpatrywał się w jej oczy… którymi przewróciła.
- Narkotyki? Albo chociaż jakiś alko, albo tabletki? - Wyjaśniła "Lilly", nie ruszając się o milimetr, ciągle w niego wpatrując - Cokolwiek?
- Skąd? Przecież jestem w identycznej sytuacji jak ty - Odpowiedział wzruszając swoimi ramionami. Zastanawiał się jednak, czy po takich przeżyciach myśli o tych rzeczach, aby się odciąć, czy zwyczajnie była to narkomanka, która ma głoda… ale czy po tak długim czasie można mieć jeszcze głód? Chyba że Korporacja czymś ją faszerowała, on w sumie też coś dostawał, ale nie odczuwa żadnego głodu - Może załatwimy coś na przystanku, słyszałaś, powinniśmy być za godzinę.
- Byłoby miło… - "Lilly" do niego mrugnęła, i znowu odwróciła wzrok do okienka.

Nie uzyskawszy konkretnej odpowiedzi na swoje pytanie, "Elusive" przybliżył się nieco w stronę dziewczyny, tak że ich ciała się lekko stykały.
- To jak chcesz, abym ciebie nazywał?
- Nazywaj sobie jak chcesz… - Mruknęła "Lilly", chyba nic sobie z jego bliskości nie robiąc.
- Dla mnie to bez różnicy, może być "Lilly" jeżeli ci to nie przeszkadza, imię jak imię - I przybliżył się jeszcze bardziej.
- Co się tak pchasz? - Spytała w końcu dziewczyna, zerkając na niego.
- A nie jest miłej? Sama mówiłaś, że możemy się nie tylko poprzytulać - Odpowiedział przymykając oczy.
- Na kredyt nie daję - Powiedziała "Lilly" cichym tonem.
- Jak sobie chcesz… - Odpowiedział zrezygnowany "Elusive" odsuwając się od dziewczyny, dopiero teraz rozumiejąc kompletnie jej zamiary. Przeciągnął się, na tyle, na ile pozwalało mu na to obecne miejsce. Spojrzał w stronę zębatej, sprawdzając, czy ta na pewno dalej śpi, czy może przysłuchiwała się temu, co działo się tuż obok niej. Mała oddychała miarowo, a oczy miała zamknięte, no to chyba spała…

"Elusive" rozejrzał się po pomieszczeniu, meblach i narzędziach tutaj się znajdujących, a tym co rzuciło mu się w oczy, był tablet znajdujący się na desce rozdzielczej.
- Mogę skorzystać z twojego tabletu? - Zawołał nagle głośniej i podekscytowany haker, na co mała zębata krótko warknęła przez sen.
- A… do czego? - Ton głosu blondyny sugerował sporo obaw.
- Chcę sprawdzić wiadomości i kilka informacji - Odpowiedział bez namysłu - Masz tu dostęp do internetu?
- A spróbuj coś popsuć.. - Burknęła blondyna, odczepiając tablet z uchwytu jedną ręką - …i nie grzeb w moich plikach. Tak, internet jest.

"Elusive" zeskoczył z górnego łóżka i wziął urządzenie od kobiety.
- Dzięki, nie martw się, nic nie zepsuje, a twoje pliki mało mnie interesują - Odpowiedział I wrócił na swoje miejsce ostrożnie, aby nie zbudzić zębatej.

Pierwsze co haker zrobił to wpisał link do swojej strony, z której bezpiecznie ściągnął aplikację, aby móc poruszać się po dark-webie, a tam włamał się na swój serwer - chociaż znając kody, nie do końca można nazwać to włamaniem - i korzystając z niego i wygranego na nim systemu bezpieczeństwa przed wykrywaniem, zaczął wyszukiwać informacji. Pierwsze co chciał zrobić to spróbować włamać się do satelit i prześledzić okolice, czy Korporacja podąża ich śladem… po początkowych sukcesach w darkwebie, gdy przyszło do włamu do satelity… w ciągu 30 sekund tablet się przegrzał i wyłączył. Ups.

"Elusive" jedynie westchnął, po początkowym zadowoleniu, gdy zobaczył z jak słabym sprzętem ma do czynienia. Miał nadzieję, że jak tablet włączy się ponownie to będzie mógł spróbować coś innego, a na razie spojrzał przez małe okienko przy którym drzemała zębata dziewczyna.

"Elusive" domyślił się o co chodziło Mayi, kiedy zadawała swoje pytania. Jakby jedna osoba została na pokładzie ciężarówki, mieliby pewniejszy powrót do niej, nawet za jakimś dalszym odcinkiem, a oni mogliby powoli się przemieszczać w tamtą stronę. Jednak on nie mógł zrobić tego, co ona pytała, ale jej pytania nasunęły mu też pewną myśl.

- Powiedz mi tylko, kto teraz miałby te ślady w śniegu zobaczyć? - Zapytał zanim Marcus zdążył odpowiedzieć Mayi na jej pytanie - Kordon policji jest tam, a kto miał pojechać nas szukać, przecież już pojechał. Zanim ktoś zobaczy te ślady, nas już dawno tutaj nie będzie - Wytłumaczył swój punkt widzenia.

Spojrzał ponownie na kierowcę tira i zastanawiał się, czy plan który ma w głowie będzie wystarczający. Na pewno nie będzie bezpieczny i nie idealny, ale co teraz jest idealne? Nic. Żadna z opcji nie jest idealna, więc chyba warto zaryzykować. Jeżeli ucieknie im jedyny środek transportu to wtedy na pewno znajdą po czasie ślady w lesie i ich wytropią. Mają ku temu środki, a gdy będę już w mocnych tarapatach wątpi, aby można było liczyć na innych. Każdy będzie chciał ratować samego siebie.

- Mogę się zamienić w nią - Wskazał ręką na kobietę kierowcę i nie czekał na reakcje innych - Mogę udawać jej bliźniaczkę. Położyć się z tyłu i udawać, że śpię. Ona by powiedziała, że jestem jej siostrą, jeździmy razem, a teraz śpię po swojej zmianie. Przy odrobinie szczęścia nikt nie będzie próbował ze mną kontaktu.

Zaczął rozglądać się po twarzach innych. Chciał z nich wyczytać co myślą o jego pomyśle, który na pewno ma wiele luk, przez które mogą wpaść, ale czy inne rozwiązania były lepsze? Jakby coś nie wypaliło zawsze miał w zanadrzu swój drugi atut metamorfozy, którym mógł się bronić z zaskoczenia, a później iść na żywioł.