Spis Stron RPG Regulamin Wieści POMOC Kalendarz
Wróć   lastinn > RPG - play by forum > Sesje RPG - Warhammer > Archiwum sesji z działu Warhammer
Zarejestruj się Użytkownicy

Archiwum sesji z działu Warhammer Wszystkie zakończone bądź zamknięte sesje w systemie Warhammer (wraz z komentarzami)


 
 
Narzędzia wątku Wygląd
Stary 22-05-2012, 08:41   #101
 
Nefarius's Avatar
 
Reputacja: 1 Nefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputację
Lew z włócznią nie szabrował trupów. Obojętnie, czy byli to ludzie, wielkoludy o zielonej skórze, czy bestie z głowami zwierząt. Amir miał honor gladiatora, uważał, że pokonanemu przeciwnikowi należy się szacunek o ile w czasie walki nie dopuszczał się niecnych i haniebnych trików by za wszelką cenę ocalić życie. Przybysz z południa miał nawet opory, by wynieść zwłoki na zewnątrz, jednak kompani dali mu jasno do zrozumienia, że to konieczne i inaczej mogą zostać zdekonspirowani a tego już Amir nie chciał. Pragnął pomóc zatapianemu deszczem miasteczku, choć tak naprawdę nie miał ku temu większych powodów. Zwyczajnie, chciał być sławny, chciał budować legendę, a to był najlepszy do tego moment. Gdy ciała były już wyniesione kompani ruszyli dalej. Gladiator szedł przodem wiedząc, że jego włócznia to dobra broń w wąskich korytarzach, przytrzymując ewentualnych przeciwników na odległość. Boczne komnaty go nie interesowały. Był prostym człowiekiem, którego uczono, że im więcej się wie, tym gorzej. Nie był ciekawski, to też pozostawał na korytarzu pilnując pleców kompanów, kiedy tamci oglądali kolejne pomieszczenia.

Kiedy dotarli do kompletnie zatopionej wodą komnaty, która w dodatku znajdowała się nad obozowiskiem orków od razu wyobraził sobie jak jego kamraci robią wszystko by znienacka zatopić nieświadomych zagrożenia potworów. Nie pochwalał tego i miał zamiar wyrazić swoje zdanie na ten temat, gdyby faktycznie kompani zechcieli wprowadzić swój plan w życie. Było to wygodne i sprytne rozwiązanie, jednak nie miało nic wspólnego z honorem wojownika. Rozmyślania przerwało mu pojawienie się dwóch stworów, które przypominały ogromne szczury. Amirowi opadła szczęka i wytrzeszczył oczy. Był pełen podziwu dla rozmaitości monstrów, czających się w mroku w Imperium. Gladiator dostrzegł iż jeden z nich ma hałaśliwą broń. Kiedyś widział, jak jeden najemnik uzbrojony w taki oręż zabił jednym hukiem rosłego męża. Było to dziwne i tajemnicze dla Amira, jednak nie przestraszył się. Człek podrzucił włócznię i cisnął nią prosto w stwora, by nie dać mu okazji do zaalarmowania całej góry o obecności grupki najemników.
 
__________________
A na sektorach, śląski koran, spora sfora fanów śląskiej dumy, znów wszyscy na Ruch katować głosowe struny!
Nefarius jest offline  
Stary 22-05-2012, 18:15   #102
 
Aeshadiv's Avatar
 
Reputacja: 1 Aeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputacjęAeshadiv ma wspaniałą reputację
Szczuroludzie tutaj? Nie... Jak oni się gdzieś pchają, to pewnie za jakiś czas będzie się tu pchać jeszcze jakieś chaosowe ścierwo. Albert znał już te stworzenia i pałał do nich wielką nienawiścią. Przecież przez ludzką głupotę i szczuowatych jego rodzina straciła dach nad głową, a on sam został zmuszony do ucieczki. Chwycił kuszę. Wymierzył w tego, który stał najbliżej do miejsca ucieczki.
- Knucie, uważaj, to przebiegłe skurwiele. - Albert rzadko przeklinał. Jednak teraz to był moment, gdy złość buzowała w nim nie na żarty.
- Nie podnoście niczego co będą miały. Musi to zbadać nasz młody magik. Cholera wie czy nie są skażone mroczną siłą. To nie bajki, jesteście świadkami, tego, że Skaveny istnieją.

Większość ludzi bowiem twierdziła, że szczuroludzie to zwykła bujda, którą straszy się małe dzieci. To prawda... W każdej bajce się znajdzie odrobina faktów, jednak teraz to przesada... U nich przecież wszystko jest możliwe.
 
Aeshadiv jest offline  
Stary 24-05-2012, 00:25   #103
 
pawelps100's Avatar
 
Reputacja: 1 pawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumnypawelps100 ma z czego być dumny
Drużyna zignorowała ostrzeżenie Zyberta i raźno ruszyła naprzód. Modląc się, aby nie skończyło się to źle , czarodziej ruszył razem z nimi.

Początkowo droga nie wydawała się podejrzana. Mijając kolejne puste komory bohaterowie wyszli do obszernej sali, do której przez oberwany sufit wpadała woda. Wyglądało to niepokojąco, ale na razie zagrożenie nie było wielkie. W przeciwieństwie do bandy dziwnych szczurów, które wynurzyły się z osobliwego tunelu. Było ich tylko kilku, ale jeden z nich wyglądał na szczególnie niebezpiecznego. Wyciągając oliwę młody magik w myślach zaczął przypominać sobie formuły magiczne. Miał zamiar potraktować stwora z dwoma dziwnymi przedmiotami w rękach niezdarnością.
 
pawelps100 jest offline  
Stary 25-05-2012, 17:08   #104
AJT
 
AJT's Avatar
 
Reputacja: 1 AJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputację
Rozpędzający się skaven, ze swoim wyładowanym wózkiem, pędził na wprost Knuta. Szłomnik szedł pochylony nisko, przygotowany do ataku. Tylko, że szczurowaty nie zwalniał, mimo iż stracił lekko równowagę na zakręcie, nie zwalniał. Parę sekund później Knut zdał sobie sprawę, że oponent nie odpuści, zderzenie wydało się nieuchronne. Czekał na odpowiedni moment by uskoczyć, już wyczuł trasę przeciwnika, już odskakiwał, gdy tamten potknął się. Kreatura wywróciła się na plecy, ale wózek nie zahamował, wpadł w Knuta z impetem, odbił się od niego i wpadł do wody wcześniej rozbijając część skrzynek na skale, a kilka kolejnych o kamienie wystające z wody. Knut wylądował za to na ścianie, a po odbiciu się od niej na ścieżce. Ci co, w tym momencie, spojrzeli na dół zobaczyli pochłaniający światło pył, który uniósł się nad wodą.

Nie wszyscy mieli czas, by spoglądać za upadającymi skrzyniami. W tym czasie Detlef już wykonał strzał. Udało mu się trafić w ramię szczuroludzia, będącego właśnie na etapie wcelowywania w szlachcica. To z pewnością utrudni mu strzał, ale wciąż miał jeszcze drugą rękę. Huk wystrzału zgrał się z grzmotem burzy. Krzyk Otta! Akolita widząc, że skaven wciąż ma broń niebezpiecznie ułożoną w kierunku von Halbacha, rzucił się przed niego w momencie wystrzału. Krzyk braciszka w którego ręce właśnie zagnieździł się pocisk, już się nie zgrał się z żadnym grzmotem.

Zaraz po tej sytuacji Zybert zakończył inkantacje słów zaklęcia. Kolejny sukces młodego czarodzieja. Z zadowoleniem uczeń patrzył, jak skaven opuszcza trzymane w rękach pistolety. Na szczurzej twarzy z pewnością poza grymasem bólu, zagościła teraz zdziwiona mina. I nie były to ostatnie niekorzystne wydarzenia, dla tego spaczonego stwora. To były bolesne chwile dla niego, a Amir zadbał by się one nie zakończyły. Cisnął włócznią na dość duży dystans, ale technikę rzutu miał opanowaną do perfekcji. Włócznia wbiła się wprost w kość udową szczura schylającego się już po pistolety. Widząc drzewce wystające z nogi wykonał odwrót i piszcząc i kwiląc rzucił się do ucieczki. Kuśtykał i krwawił obficie. W szoku nawet nie zwracał uwagę na to, jak krew tryska w każdą stronę. Daleko nie uciekł, bełt Detlefa przeszył ciało w miejscu gdzie znajdowało się serce.

W tym czasie, skaven który biegł za tym z wózkiem, uniknął cudem bełtu wystrzelonego przez Alberta. Widząc spadający do jeziora wóz, zatrzymał się, spojrzał w dół, a z jego gardła wydobył się przeraźliwy pisk. W tym momencie nadleciał drugi pocisk, przywdzianego w nowe szaty, odmienionego Lynre. Tym razem celny, bełt rozszył skórę z tyłu głowy przeciwnika. Skaven zerknął złowrogo w stronę człowieka i ruszył w jego kierunku. Przeskoczył ponad leżącymi, rzucił bicz i próbował szarżować trzymając w ręce miecz. Naprzeciw niego stanął Franc, mimo iż miejsca nie było wiele to zdołał wykonać potężny zamach i ostrzem swojego miecza odrąbał przeciwnikowi rękę. Chwile po tym kolejny ciosem obok ręki padła i szczurza głowa.

Z dwójki, która biegła początkowo na siebie, szybciej zebrał się szczurowaty. Dobył pałki i próbował nią zdzielić Knuta, Szłomnik jednak się odturlał. Skontrował od razu i pchnięciem włócznią w udo zranił wroga. Po chwili kolejne pchnięcie wbiło się w łokieć. A ostatnie już w krtań oponenta. Szłomnik coraz sprawniej posługiwał się nowym orężem. Trzy szybkie precyzyjne pchnięcia i wróg leżał martwy na mokrej skale.

Teraz mogli wszyscy spojrzeć do jeziorka. Zaczęło ono czernieć, a także połyskiwać nieco. Zawartość skrzyni zmieniała je, a ciągłe dopływy deszczowej wody, a także brak odpływu, powodowały stałe zwiększanie się poziomu. Za parę godzin się przeleje, a za kolejne parę, wody z jeziora pewnie połączą się z wodami Runianki. Teraz już czas zaczął zdecydowanie naglić. Albert ruszył prędko w stronę wyrwy, by zerknąć na obozowisko. Wielkiego poruszenia nie było, jednak mężczyzna widział, że grupka orków wybiegła z jaskini.

Detlef, który sprawdzał stan Ottona dostrzegł, że była rana wlotowa, ale brakowało wylotowej. Kula musiała utknąć w kości sługi Vereny.
 
AJT jest offline  
Stary 26-05-2012, 13:13   #105
 
Nefarius's Avatar
 
Reputacja: 1 Nefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputacjęNefarius ma wspaniałą reputację
Amir uśmiechnął się szeroko, kiedy jego włócznia dotarła do celu i przebiła udo paskudnego stwora. Gladiator z zdziwieniem wymalowanym na twarzy przyglądał się ogromnemu szczurowi. Widział masę szczurów ale nigdy tak wielkich i tak rozumnych. Po chwili jakiś zabłąkany bełt dobił stwora a kolejną chwilę później walka dobiegła końca. Przybysz z południa z zadowoleniem podszedł do powalonego trupa i wyszarpał włócznię. Bestia musiała mieć sporo siły i samozaparcia skoro próbowała uciekać z udem przebitym długą i ciężką włócznią. Kiedy w końcu uporał się z odzyskaniem broni podszedł do towarzyszy. Mieli nietęgie miny nie wiedzieć czemu. Tylko jeden kamrat był ranny i pewnie nie była to rana zagrażająca życiu.
-Co wy takie posmutniałe?- spytał wyraźnie zaniepokojony. Wodząc za spojrzeniami towarzyszy Amir wychylił się i spojrzał w czerniejącą wodę, która zalewała komnatę niżej.
-To jaki zła omen? Czary? Czego boicie?- spytał nie czekając aż ktoś raczy mu wytłumaczyć.
 
__________________
A na sektorach, śląski koran, spora sfora fanów śląskiej dumy, znów wszyscy na Ruch katować głosowe struny!
Nefarius jest offline  
Stary 27-05-2012, 01:54   #106
 
JanPolak's Avatar
 
Reputacja: 1 JanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemuJanPolak to imię znane każdemu
Szłomnik z rozdziawioną gębą wpatrywał się w tonący wózek i czerniejącą taflę jeziora. Na pytanie Araba odrzekł przejęty:

- To plugastwo! Spaczenie i chaos. Jak to się dostanie do wody w mieście, to wszystkim śmierć i zguba, krowy przestaną dawać mleko, a dzieci będą się rodziły z ogonami jak szczury. Dobrze mówię? - zwrócił się z pytaniem do uczonych.

Tymczasem należało działać.

- Chodźta schować się piętro wyżej, może orcy nas nie wypatrzą. I pilnujta braciszka, on ranion.

Knut, choć sam poturbowany w przepychance ze szczuroludźmi, nie wymagał dla siebie natychmiastowej pomocy. Chciał jak najszybciej wynieść się z miejsca potyczki, tym razem przyjmując rolę straży tylnej. Zgodnie z radą Alberta, nie zamierzał nawet rabować trupów.
 
__________________
Jestem Polakiem, mam na to papier i cały system zachowań.
JanPolak jest offline  
Stary 27-05-2012, 12:43   #107
Administrator
 
Kerm's Avatar
 
Reputacja: 1 Kerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputacjęKerm ma wspaniałą reputację
Słowo “spaczeń” kojarzyło się Detlefowi źle. I ze skavenami, i z Chaosem. Innymi słowy - fatalne zestawienie. A cóż innego mogli wieźć skaveni, jak nie spaczeń? A tu cały ładunek wylądował w jaskiniowym stawku, w którym woda przybierała z minuty na minutę.
Gdyby orki się skąpały w takim roztworze, to Detlef niezbyt by się tym przejął. Wyglądało jednak na to, że to mieszkańcy Kreutzhofen dostaną niespodziewany podarek, który wody Runianki były gotowe ponieść do miasta, a potem dalej, w świat.
Jaki będzie tego skutek? Detlef nie miał pojęcia, ale nie sądził, by wyszło z tego cokolwiek dobrego. Z drugiej strony - nie znał się na spaczeniu. Czy ta ilość, która systematycznie, ale powoli będzie się wysączać z jeziorka będzie miała wpływ na tych, co mieszkają nad Runianką i dalej, przez Reik, aż do dalekiego morza? Jeśli podzieli się ilość proszku, przez ilość wody... Może nie będzie aż tak źle? Chociaż lepiej by był, gdyby do tego nie doszło.
Zapewne Knut przesadzał, zapewne skutki nie byłyby aż takie, ale lepiej było zapobiec...
- Trzeba by odciąć dopływ wody - powiedział Detlef, ruszając czym prędzej w stronę schodów. - Ale to może poczekać. Znikajmy, zanim pojawią się orki.
 
Kerm jest offline  
Stary 28-05-2012, 00:20   #108
 
valtharys's Avatar
 
Reputacja: 1 valtharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputacjęvaltharys ma wspaniałą reputację
Zebedeusz spojrzał do jeziorka i pokręcił tylko głową. Nie mówił nic bo wiedział i czuł że cokolwiek się stanie nie będzie niczym dobrym. Spojrzał na maga, licząc że on coś wykombinuje. Słowa Detlefa lekko go zdziwiły i rzekł:

- Trzeba zabić orka i zabrać mu tą błyskotkę. Nie ma innej opcji, chyba że chcemy być współodpowiedzialni za śmierć ludzi – jego głos był spokojny i opanowany – Ona może nam się przydać. Bez tego na pewno nie damy rady powstrzymać tego co może się wydarzyć.

Następnie zwrócił się do Knuta i rzekł:

- Wiem nie wiele na temat spaczenia, ale nasz mag powinien coś wiedzieć i mieć większe pojęcie, także jemu zostawię głos.

Na razie Zebedeusz nie zamierzał zabierać głosu w sprawie, w której inni mogli mieć więcej do powiedzenia. Tym bardziej, że on sam nie wykazał się w walce niczym szczególnym. Następnie Zebedeusz podszedł do braciszka w razie gdyby trzeba było go podnieść i nieść. Sytuacja robiła się nieciekawa, bardzo nieciekawa.
 
__________________
Dzięki za 7 lat wspólnej zabawy:-)
valtharys jest offline  
Stary 28-05-2012, 21:58   #109
 
malahaj's Avatar
 
Reputacja: 1 malahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputacjęmalahaj ma wspaniałą reputację
- Chujowo. - skwitował sprawę Franc, spoglądając na tonący w jeziorku wagonik. - Mam nadzieje, ze macie zapas wody, bo teraz strach będzie brać z rzeki. Cholera wie, co tu wcześniej wrzucili. W końcu już wcześniej mogli zatruć rzeczkę, gryzonie w rzyć chędożone. -

O siebie się nie martwił. Pił głównie wódkę i to taką, za nawet to coś jej specjalnie nie zaszkodzi. Nadział "swojego" szczura na czubek miecza i zrzucił do wody, uważając aby nie dotknąć ścierwa. Podobnie postąpił z odciętymi częściami ciała gryzonia.

- Zrzućcie ich do wody. Zieloni są głupi, może się nie połapią o co chodzi. A jakby co to pokratkuje ich z garłacza, to ostudzi ich zapał hehehehe -

Fran łykną z flaszki dla kurażu i ruszył pod górę...
 
__________________
naturalne jak telekineza.
malahaj jest offline  
Stary 06-06-2012, 07:19   #110
AJT
 
AJT's Avatar
 
Reputacja: 1 AJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputacjęAJT ma wspaniałą reputację
Widząc to, że Otto oberwał czymś od skavenów Albert syknął z wrażenia i zaklął w myślach. Wiedział czego szczurki używają w swoich broniach. Nie wiadomo czy nie było zatrute. Lynre podbiegł do brata i pochylił się nad nim.
- Zybert... czujesz coś od tego? Jakąś energię? Czy to tylko zwykła kula? Mogę wyciągać bez obaw?
Nieco panikował. Wiedział, że ze spaczeniem nie ma żartów, chciał jednak za wszelką cenę ocalić zdrowie towarzysza.
- Ta kula...- Zybert zawahał się. Czuł, że drzemie w niej jakaś złowroga moc. Musiał poinformować swoich towarzyszy, dlatego po chwili podjął:
- Czuję straszliwą moc, która drzemie w tej kuli, podobnie jak w tym jeziorze. Nigdy czegoś takiego nie doświadczyłem, ale podejrzewam, że to... A zresztą nieważne.
Munzer znał wiele sekretów, ale nie wszystkie były przeznaczone dla zwykłych ludzi. Wolał na razie nie wspominać o spaczeniu więc powiedział:
- Musicie natychmiast wyciągnąć tą kulę. Ale nie możecie dotykać jej gołymi rękoma!! Podobnie jak wody!! Nawet się do niej nie zbliżajcie, a niech was Sigmar ma w opiece, jak dotkniecie.
- Na Sigmara! Przeklęte spaczenie! To jak tę kulę wyciągnąć? Ręki przecie nie utniemy!
--Macie może jakieś rękawiczki? Jak dotknie się to przez skórę, to może nie nic się złego nie stanie temu kto będzie operował braciszka. A kulę bezwzględnie trzeba wyciągnąć - im dłużej będzie w środku, tym większe prawdopodobieństwo, że stracimy Otta na zawsze.
- Przecie tu ani warunków, ani sprzętu... nie mogę tego wyjąć teraz. To ot, mała dziurka! Paluchami to ja mu ją rozszerzę ze czterokrotnie. - Albert protestował.
- Ale nie ma czasu !!- zawołał oburzony Zybert
- To co mam robić? Wsadzić palce i wyciągać jak tu orkasy idą?!
- Wezmę nóż i wytnę. A wy zabandażujecie - powiedział Knut zbliżając się z ostrzem.
- Tylko mu wsadźcie coś do ust - powiedział Detlef. - Albo zacznie krzyczeć, albo sobie zęby połamie.
Albert odpiął sakiewkę od paska. Posłuchał rady Detfela i wciskął ją Ottowi do ust, uprzednio wyjął z niej całą jedną złotą korone, w której był posiadaniu.
- Tylko, Ottonie, nie krzycz co? - powiedział Knut z troską - Bo jeszcze nas orcy usłyszą, po co nam to...
Po czym Stirlandczyk przymierzył się do cięcia i rżnął. To było trochę jak na świniobicu. I dokładnie tak to wyglądało. Krew lała się z ramienia strumieniami. Knut próbował odnaleźć kulę, wygrzebać ją, ale chirurgicznych umiejętności z pewnością mu brakowało. Brat zagryzał podaną mu sakwę, jednak powoli już nie wytrzymywał. Miał ochotę krzyczeć, wrzeszczeć, nie mógł się opanować, ból był potworny. Akolita cały się spocił, powoli tracił siły, upływ krwi był spory. W końcu nastała ulga, Knut przestał wyciągając z ramienia swój nóż, co gorsza jednak nie zdołał wydobyć także i pocisku. Albert szybko zacisnął bandaż, próbując zatamować krwawienie. Teraz, gdy Otto ucichł. Usłyszeli z dala, od strony korytarza, gardłowe głosy orków. Dochodziły one prawdopodobnie z jaskini przy wejściu. Zebedeusz uważnie nasłuchując stwierdził, że na całe szczęście dzwięki, przynajmniej na razie, nie zbliżały się w ich kierunku.
- Nie ma jak... potrzebny mu medyk. Tutaj nic nie zrobimy. - Albert był bardzo zrezygnowany.
- Knut, Franc, Amir... możecie go zanieść? Pewnie wiecie jak się rannych nosi.
Zebedeusz rzekł:
- Orki chyba udały się do wejścia.. Nie wiem i może to zabrzmi mało miło ale życie braciszka jest mniej ważne od życia ludzi - spojrzał na maga, licząc że może on coś doda
Cała ta sytuacja coraz mniej mu się podobała. Coraz mniej...
Szłomnik otarł dłonie z krwi.
- Braciszek jak braciszek, ale trochę szkoda by go było, jakby zdech. Obandażować go, dać miksturę leczenia i trochę wódki. Najwyżej potem się rękę utnie. I gdzie go tera chcesz nosić? Trzeba najpierw się zająć o - pomachał palcem wkoło - Jak będzie po wszystkim to mu się medyka znajdzie. Wiesz o czym mówię?


***


Po tym jak ciała szczuroludzi zostały wrzucone do wody, a Otto opatrzony, ruszyli prędko w kierunku schodów. Z dala wciąż dało się słyszeć głosy orków. Braciszkowi trzeba było pomóc iść. Rana została zatamowana, ale stracił wiele krwi i był teraz mocno osłabiony. Co gorsza w jego ciele wciąż pozostawała kula. Kule, która wedle przypuszczeń jego towarzyszy, mogła narobić dużo problemów akolicie.

Wąskie, strome schody prowadziły na wierzchołek góry. Potężne, bardzo bliskie, uderzenie pioruna, skutkowały chwilami zastanowienia, czy aby na pewno dobrze robią idąc w tą stronę. Kręty korytarz skończył się niewielkim otwartym wyjściem, którym do wnętrza, na schody ściekała woda dość dużymi strumieniami.

Na szczycie wiatr i ulewa od razu uderzyły w grupkę. Znaleźli się ponad jaskiniami, nie było tam sufitu, nie było tam ścian, toteż zaraz nad ich głowami znalazły się gęste , czarne chmury. Kolejny grom uderzył kilkanaście metrów od nich. Tylko Albert i osłabiony Otto zostali na nogach, pozostali naturalną reakcją, ze strachu rzucili się na skalne podłoże. Gdy się podnieśli ujrzeli parę metrów wyżej, na skalnej grani, coś na kształt ołtarzyku, do którego prowadziły kamienne schody. Znajdowało się tam połyskujące kowadło stojące na postumencie.

Kolejny błysk rozjaśnił okolicę. Piorun trafił centralnie w kowadło. Teraz dopiero zauważyli przy postumencie czarną sylwetkę. Gdy podeszli bliżej, spostrzegli że jest to spopielone ciało krasnoluda, na którego szyi wisiał nadtopiony złoty naszyjnik.

Po chwili kolejny piorun uderzył w kowadło. To powstrzymało ich od dalszej drogi w jego kierunku. Burza wciąż szalała, a oni musieli się zastanowić cóż robić. Cóż teraz czynić? Wyjście z jaskini zdawało się odcięte. Właściwie to możliwe, że już za nimi szła orcza grupa zwiadowcza. Skażone jezioro nie potrzebowało wiele czasu, by się przelać i zasilić swymi wodami Runiankę. A na szczycie znajdowało się kowadło, a przy nim zwęglony sprawca (prawdopodobnie) tego całego zamieszania. Kowadło w które nieustannie biły pioruny.

***

- Ma któryś linę? - spytał Detlef, nie zbliżając się do kowadła i krasnoluda. - Zarzucimy na niego i odciągniemy.
- No, ja mam linę - powiedział Knut, wiążąc lasso - Ale ja z tego nic nie rozumiem. To ten amulet nie miał chronić przed piorunami? To czego on taki spalony na skwarek? O, gotowe - pokazał spleciony arkan. - Niech kto inny rzuca, ja tam pewnie nie wtrafię.
- Zapewne ma podróbkę - powiedział Detlef. - To pewnie ten amulet zrobiony przez złotnika. Widocznie nie zadziałał tak, jak sobie myślał ten krasnal.
- Może... - Detlef spojrzał na Knuta. - Może by lepiej przywiązać linę do włóczni? Amir by rzucił. Jak się włócznia wbije, to przyciągniemy truposza.
 
AJT jest offline  
 



Zasady Pisania Postów
Nie Możesz wysyłać nowe wątki
Nie Możesz wysyłać odpowiedzi
Nie Możesz wysyłać załączniki
Nie Możesz edytować swoje posty

vB code jest Wł.
UśmieszkiWł.
kod [IMG] jest Wł.
kod HTML jest Wył.
Trackbacks jest Wył.
PingbacksWł.
Refbacks are Wył.


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 20:07.



Powered by: vBulletin Version 3.6.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.1.0
Pozycjonowanie stron | polecanki
Free online flash Mario Bros -Mario games site

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172