Molkar

- na prawdę myślisz, że on chciał go zabić w tym kamieniem ? Jakoś musieliśmy ich zniechęcić... Wątpię że gdyby doszło do walki wręcz mieli byśmy jakieś szanse... Jak sam widziałeś nie za bardzo przestraszyli się łuków...

Konrad wziął głębszy oddech po czym mówił dalej

- sam nie możesz iść do wioski, możesz choćby spotkać wilki po drodze. Jeśli mamy iść to wszyscy

Popatrzył w stronę ciała Olafa

- nie wiem czy nie powinniśmy zabrać też ciała aby je pochować zamiast zostawiać je na pastwę dzikich i głodnych zwierząt

 

__________________
„Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa – a poległych otacza się czcią? Dlaczego czepiamy się tego, co utraciliśmy, ignorując to, co udało nam się zachować?”
Steven Erikson, „Bramy Domu Umarłych”, s. 427

PanJaszczomb

-Ani myślę iść tam sam. Jeśli nie wilki to ta czwórka z tyłu może się jeszcze kręcić po drodze. - Odparł.

 

__________________
"Jastrząb z głową gołębia i ciałem gołębia."

Dekline

Dokładne przeszukanie ciała Gintera było niemożliwe z uwagi na warstwy ubrań które miał na sobie. A narażanie staruszka przy tak niskiej temperaturze oraz z uwagi na jego rany mogło skończyć się dla niego źle.

Mistrz miał przy sobie małą torbę w której znajdowały się narzędzia cyrulika, kilka buteleczek z cieczami w środku, trochę ziół i innych utensyliów lekarskich. Ponadto kawałek placka oraz napoczętą butelkę gorzałki.

Krwawienie ustało, lecz Ginter dalej pozostawał nieprzytomny.

 

Inferian

Marwald szedł tuż za Maxem. Błądził w myślach, tak mogło się dla każdego wydawać, bowiem miał wizję, słyszał głos boga. Nie był to zwykłe słowa, a słowa orędujące zwycięstwo, słyszał aby nie wahać się i ruszać dalej. Widział krew, dużo krwi i ciał. Gdy zaczęła się potyczka wolał się nie wychylać. Stanął tuż obok wózka, który ciągnął i czekał na przebieg sytuacji. Jak się okazało, potyczka była prosta i przyniosła ostateczne zwycięstwo drużynie.

-Głupcy, jak śmieli nas zatrzymywać, przecie im dłużej czekamy tym mniejsze szanse na przetrwanie. Każda ino klepsydra jest na wagę złota.

Przez początek nie wtrącał się jak pozostali prowadzili dialog co zrobić i starali się zbadać ocalałego. Usilnie myślał. Spojrzał na jedynego który pozostał, widział przeto, że człowiek słaby i jeśli tu zostanie to i tak zginie, zginać może nawet jeśli zabiorą go ze sobą.

- Słyszeliście jak ostatnio krzyczał coś o demonie? To nie przypadek, bowiem sam bóg powiedział mi co mamy zrobić. On i tak długo nie pociągnie, uśpijmy i spalmy na stosie, Lothar będzie wiedział co to mogło znaczyć, a żadne słowa nie przekonają go że nie był naznaczony chaosem. Czy macie jakieś wątpliwości? - powiedział pewnymi słowami Marwald - to może zależy od powodzenia naszej misji.

 

archiwumX

Felix struchlał na słowa o demonie, ale musiał to powiedzieć:
- Marwald, ale może Lothar wie odesłać jego duszę do Królestwa Morra?

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Inferian

Marwald nie lubił niewygodnych pytań, a takich można spodziewać się od dzieci. Nie chciał wydawać się na zaskoczonego czy nie znającego odpowiedzi:

- Każdy płonie tak samo, pamiętasz jak tamto dziecko zostało spalone, wystarczy, że się pomodlimy chwile przed jego wrzuceniem w płomienie i będziemy mogli ruszyć dalej, nie warto stać w lesie w nocy, lepiej było gdybyśmy przeszli przez niego jeszcze za dnia. - patrzył na swojego towarzysza, czy zrozumiał o co mu chodzi - no wiesz wilki - powiedział mocno akcentując ostatnie słowo

 

Dekline

Ginter po chwili dzialania sniegiem na jego twarz odzyskal przytomnosc. Jednakze starszy czlowiek mial chwilowe problemy z poruszaniem sie a jego wzrok byl rozbiegany.

- Idioci - powtorzyl juz nieco ciszej, wlasciwie to do siebie, gdy ochotnicy podnosili go na rowne nogi. Nie byl rozmowny, przestraszyl sie na widok martwego osilka. Patrzyl sie ciagle w strone Ericha.

- Coscie najlepszego zrobili. Mowilem Wam ze nic dobrego z tego nie wyniknie. - zaczal mowic ze skutkiem w glosie gdy zauwazyl ze nie prowadza go na smierc, jeno do wsi.

Czlonkowie ekspedycji staneli na skraju lasu, do najblizszych domostw byl jeszcze kawalek. We wsi panowala wrzawa, zamieszanie skupilo sie w okolicach domu ojca Lothara. Przy grupie, jakby znikad pojawil sie jeden z uczniow kaplana.

- Sluchajcie, ojciec Lothar chce sie z Wami widziec. Prosi abyscie przyszli do chaty Ingwara. Bedzie tam na Was czekal. We wsi panuje niezly balagan wiec starajcie sie unikac mieszkancow.

 

archiwumX

Wracając Felix zamartwiał się nad tym co powiedzą ludzie, gdy ich znowu zobaczą. Szczególnie bał się reakcji przybranych rodziców, a zwłaszcza łez Bianki. ... a do tego będzie trzeba się wytłumaczyć z walki z ludźmi Gintera, a do tego padły te oskarżenia... o demona.

----------

Felix gorączkowo pociągnął Ericha za rękaw i cicho zapytał:
- To jest polityka?

 

__________________
Szukam tajemnic i sekretów.

Molkar

- No to teraz się zacznie, pewnie barany które uciekły już przedstawiły jak to ich napadliśmy kiedy zbierali drewno w lesie... Nie dość że tchórze to jeszcze banda kłamców... - mówiąc to spojrzał w stronę Gintera

- do tego Ci idioci zostawili Cię na śmierć tacy z nich towarzysze sprawy...

 

__________________
„Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa – a poległych otacza się czcią? Dlaczego czepiamy się tego, co utraciliśmy, ignorując to, co udało nam się zachować?”
Steven Erikson, „Bramy Domu Umarłych”, s. 427

Inferian

Marwald zauważył, że nie za wielu opowiedziało się za jego pomysłem, ale ciągnął dalej:

- Nie wszystko stracone, nie wszyscy z nas mają krew na rękach, możemy opowiedzieć się za naszą wersją, a do tego nie wiemy co dokładnie tamci powiedzieli. W końcu mówili coś do demonach. Może sami powiedzieli prawdę, jeśli nie to my to zrobimy wdrążając głęboko słowa o demonach, Lothar na pewno będzie zainteresowany. Mamy też tego tutaj Gintera, uratowaliśmy mu życie, powinien powiedzieć, że chcieli nas zatrzymać i nas atakując, w prawdzie nie zdążyli, ale to samo mówi za siebie, że tylko my zdołamy wypełnić misję aby ocalić wieś.