Niechętnie, ale próbowała pomóc przy odblokowaniu wozu, gdyż jeśli tego nie ruszą, to razem z Kazakiem zamienią się w krasnoludzkie boje. Próbowała to dobrze powiedziane, ponieważ nie chcieli jej do tego dopuścić. No tak, przecież kobiecie, jeszcze na metr czterdzieści wzrostu, nie można dać pobrudzić rączek. Nie takie ciężary przestawiała jako woźnica, a do tego zdziwiliby się, ile taka "drobna istotka" może naprawdę wycisnąć.

Może zabrzmi to jak kiepski żarcik, ale trafili z deszczu pod rynnę. Ledwo odetchnęli z ulgą, gdy wody zaczęło ubywać, a pojawił się kolejny, znacznie poważniejszy problem.

- Niech Valaya ma nas w opiece... - Przywiodła pod nosem imię bogini-opiekunki.

Nie dowierzając, popatrzyła po reszcie. Przez ulice nadmorskiego klejnotu Bretonii przepływały zwłoki i to nie jakieś "zwyczajne", a naznaczone przez spaczenia Chaosu! Jedną ręką dobyła swój wysłużony, krasnoludzki czekan, drugą zaś wystawiła do towarzyszy, żeby nawet nie pomyśleli się zbliżyć.

- Ja z Kazakiem to sprawdzimy. Mroczne siły, nam nic nie będzie, ale żebyście wy mi się na coś parszywego nie zchorowali.

Jak powiedziała, tak zrobiła, chociaż poczekała na spadek poziomu wody, żeby nie wylądować znowu kolanami w dokowym syfie.

Louis widząc wóz nie namyślał się długo i ruszył z pomocą. Wiedział, że w tej chwili od nich zalerzał los tego zakątka miasta. Zaparł się chyba o wystający kamień i wytężał siły by ruszyć wóz. Kiedy przybył nieznajomy sprawa poszła znacznie sprawniej.
-Dzięki zacny Panie.- Rzucił na odchodne do szlachcica. Nie wierzył zbytnio, że arystokrata tapla się w brei a nie jak ten na balkonie rzuca tylko rozkazy.

-Niech Tall ma nas w opiece.- Krzyknął gdy przewrócił ciało i odskoczył prawie się przewracając. Woda niby jeszcze niska ale wstrzymywała jego ruchy. Złapał równowagę na szczęście nie mocząc łuku.

-Lepiej pójdę z Wami przyjaciele. Jeszcze do piwniczki wpadniecie i kto was wyciągnie?- Odparł Kazarowi i Frige. Był ciekaw tego co było w budynku a i tak przydałby się ktoś wyższy mogący sięgnąć to tu to tam.
Ruszył za mijającym go krasnoludem chowając łuk na plecy i dobywając topora.

Miał nadzieję, że Kargasdottir żartowała z tymi chorobami. Niby widział kilka razy mutantów na szlaku i po spotkaniu z nimi nie zaraził się niczym więc niezbyt wierzył w słowa Frigi. Z resztą ciekawość była większa.

Dobre pół godziny minęło, nim woda opadła do poziomu pozwalającego na sprawdzenie podejrzanego domostwa. Gdy Gaspard obszedł budynek, na tyłach zauważył kolejne, napuchnięte od wody ciało mutanta. Tym razem mężczyzna zamiast nosa posiadał orli dziób, a jego przedramiona porastały pióra. Nieszczęśnik zaklinował się w jednym z łukowatych, niewielkich okienek wychodzących z piwnicy pod domem. Wszyscy szybko zdali sobie sprawę, że pomimo iż woda opadła, piwnica wciąż może być częściowo zalana, dlatego najpierw skierowali swe kroki do części znajdującej się ponad poziomem gruntu.

Parter okazał się być całkiem pusty, choć nie sprawiał wrażenia zniszczonego. Po krótkich oględzinach doszliście nawet do wniosku, że domostwo było zamieszkiwane jeszcze całkiem niedawno. Prowadzący w głąb domu korytarz był długi i pogrążony w półmroku, wyłożony jakimś ciemnym drewnem. Po lewej znajdowała się spora, choć obecnie pusta garderoba na ubrania, a po prawej schody prowadzące na piętro. Dolną belkę podporową balustrady zdobiła wyrzeźbiona w drewnie uśmiechnięta, kobieca twarz.

Przeszliście do przestronnego salonu, z którego na ulicę wychodziły trzy duże okna. Pod jedną ze ścian znajdował się kominek, a z sufitu zwieszał się pokryty plątaniną pajęczyn kandelabr. Z mebli ostały się tutaj jedynie niewielki stół, niechlujnie ułożony po środku pokoju dywan i kredens. Naprzeciw kominka dostrzegliście uchylone drzwi, które zaprowadziły was do czegoś, co wcześniej musiało być jadalnią. Wszędzie było cicho i spokojnie, więc skierowaliście swe kroki na piętro. Pierwsze pomieszczenie po lewej wyglądało jak jakiś magazyn - znajdowały się tam półki z żółciejącymi prześcieradłami i poszewkami, kolejne pokoje rozsiane na całej długości korytarza stanowiły sypialnie i toaleta z wielką, drewnianą balią. Nie znaleźliście tutaj nic ciekawego, więc zeszliście na dół.

Co ciekawe, nie odkryliście zejścia do piwnicy, więc całą szóstką zajęliście się przeszukiwaniem parteru, przeczesując wszystko bardzo dokładnie. Dopiero po dłuższej chwili Kaz i Asleif odkryli dziwną nierówność drewnianej podłogi w salonie, zamaskowaną pod dywanem. Po przesunięciu stołu i odrzuceniu mokrego materiału, waszym oczom ukazała się wąska, prostokątna klapa z przymocowanym do niej po lewej stronie metalowym kółkiem.

Pierre szarpnął za uchwyt, a klapa podniosła się, odsłaniając strome schodki prowadzące pod poziom podłogi i niknące gdzieś w mroku piwnicy. Odór wilgoci i zginilizny, który wdarł się w wasze nozdrza, sprawił, że aż odchrząknęliście, a obaj rycerze skrzywili się znacznie. Na pierwszy rzut oka nie było widać, jak bardzo zalana jest piwnica - trzeba było zejść, by to sprawdzić. Nie słychać było również żadnych podejrzanych dźwięków. Właściwie wokół panowała niczym nie zmącona cisza.

Louis zajrzał do budynku i stwierdził, że nie wiadomo co w wodzie może się znaleźć. Postanowił jak cała reszta poczekać na zewnątrz. Usiadł na stopniach do jednej z kamienic i wyciągnął nogi z wody i rozpoczął suszenie.

Kiedy woda opadła ruszył za przykładem za towarzyszami. Przeszukali cały dom. Komnaty były opustoszałe. Ubrań żadnych tylko pościel licząca już jakiś czas.
- Kto taki wielki dom by chciał zostawić dla jakiś mutantów. Przecież nie jeden by chciał taki dom dla siebie i rodziny.- Zdziwiony był takim podejściem niektórych ludzi. No poza błękitno krwistym.

W końcu przyszło zejść do piwnicy, którą odkryli Kaz i Asleif. Pierwszy ruszył Pierr. Rycerz pełną gębą. Chociaż Coriolis nie przepadał za arystokracją to od kiedy poznał rycerza zmieniał zdanie co do wpływu błękitnej krwi na moralność i człowieczeństwo. Łowca przygotował broń i ruszył za rycerzem by go osłaniać przy ewentualnym ataku. Miał nadzieję, że nie natrafią na krwiożerczą bandę mutantów. Dom był duży to i piwnice powinny rozciągać się w podziemiach. Zapewne było wiele miejsc do ukrycia się i zrobienia zasadzki. Louis jednak nie chciał dać satysfakcji ewentualnemu napastnikowi.

Kaz wszedł do budynku i z ciekawością rozglądał się po domostwie. Z kilofem w dłoni obszedł wszystkie piętra. Zaskoczony brakiem zejścia do piwnicy pewny był, że gdzieś tutaj musi być jakaś ukryta klapa lub tajne przejście. Górnik z zawodu a inżynier z zamiłowania czuł pismo nosem. Zabrał się szybko przeszukiwania dolnych partii parteru bo ze wszelakich poszlak logicznych wydawać by się mogło że tam bedzie pewnie przejscie. Po niedlugich poszukiwaniach i pomocy Asleifa udało się znaleźć.

Zadowlony z siebie chwycił mocno klape i otworzył ją za pierwszym razem.

Widząc ciemność na dole od razu zabrał sie do wyciągania z plecaka swojego wynalazku, które jak nic teraz się przyda.

W międzyczasie ten rycerzyk co go chyba w tyłku coś swędził juz się wpakował do włazu. Widząc, że barbarzyńca z północy też sie szykuje Kazak nie szczedząć słow powiedział:

- Kurwa gdzie się pchasz, przeciez tam ciemno jak w dupie u araba. – dalej grzebiąc wyciągnął coś z plecaka - Poczekaj bo mam coś tutaj idealnego na takie sytuacje- zakończył z usmiechem pokazując latarnię sztormową z dorobionym samozapalnym mechanizmem, który powodował że i tak już spora latarani o połowę powiększyła swoją objętość.

- Patrz pan! – krasnoludowi nie przeszkadzało, że jego towarzysze już parukrotnie widzieli ten wynalazek w akcji.

Chwycił mocno latarnię i pokręcił mechanizm przygotowany z boku, lekko potrząsł i parę razy mocno uderzył reką. Dzieki tym zabiegom nie był potrzebny ogień w fizycznej postaci gdyż latarnia od działania mechanizmu sama się zapalała.

- Ha! – krzyknał gdy się udało. Zawsze tak reagował gdy jeden z jego wynalazków jednak zadziałał....

Zszedł prędko na dół starająć trzymać się latarnię podpachą. Dzięki temu gdy był już na dole miał wolną jedną rękę i mógł chwycić broń jednak zamiast tego chwycił mocniej oburącz latarnię gdyż nie chciał by wpadła do wody i coś jej się stało.

Swój tobołek zostawił na górze możliwe że dlatego że go znowu zapomniał a może po to by mu nie przeszkadzał w tym podpiwniczeniu.