Juan Maria gdy dowiedział się, że mają iść do urzędu stwierdził, że poczeka przed drzwiami. Dopiero po chwili widząc, że Jean także idzie wchodzi do środka zebrał sie ruszył za resztą.
Dotarł akurat w porę by zobaczyć jak Maximilian macha pieczęcią i jakimś listem.
Zmarszczył brwi, zagrywka była przednia ale zastanawiał się czy gra byla warta świeczki.
Mimo to pełen nadziei stał z tyłu oczekując na reakcję urzędnika.
Był tez pewien, że jak do czegoś dojdzie to na pewno pierwszy wyciągnie broń.

Maximilian był zadowolony z uzyskanego efektu, choć oczywiście świadom praw rządzących światem niczego po sobie nie okazywał. Do członka Magistratu odezwał się uprzejmie nie żałując mu słów uznania za pomoc czy pochwał za porządek w papierach, nigdy nie należało upokarzać ludzi których zmusiło się do uległości. Po co miał sobie robić z człowieka wroga przecież teraz próbował on po prostu odpokutować pochopność swoich sądów.

Urzędnik okazał im wszystko co wiedział i nie pozostało już nic innego jak, po usłyszeniu jego odpowiedzi na pytanie Maga, ruszyć za barkami i galerą. Problemem pozostało tylko jak wywiedzieć się czy na ich pokładzie jest sam ich demonolog czy może jedynie coś co do niego należy, a może i jedynie ktoś kto wie gdzie ten się znajduje. Pierwsze dwa, przy odrobinie szczęścia, zapewni im ptasia forma Berdholda z trzecim jednak może być gorzej.

Juan Maria wysłuchał rewelacji z należytą uwagą. Z każdym słowem jego ręką oddalała się od rapiera. Wydawało się, że chyba się udało.
Mendoza przez chwile jeszcze się obawiał że Maximilian może przesadzić i jeszcze czegoś żądać ale oddał szacunek urzędnikowi tak że tamten był content.

Widząc, że sprawa w magistracie załatwiona wyszedł pierwszy.
Będąc już nadworze, daleko od wścibskich oczu, zagadnął towarzyszy:
- Trzeba sprawdzić te łajby gringos. Na jedną można się zaokrętować a na drugą wysłać Bertholda w postaci tego ....no, pajaro....jak to się powqszemu mówi.... ptaka! Powinno przyspieszyć działania. Niestety trzecią będziemy musieli odpuścić trzeba dobrze wybrać. Taki hazard.
No hombres to co robimy? No chyba że się podzielimy po dwóch wtedy można wszystkie obaczyc. Ja z Jeanem nie powinnismy iśc razem tylko oddzielnie jako ochrona dla reszty.......

- Przybite - odpowiedział łowca widząc, że nikt inny nie kwapi się odezwać i uścisnął wyciągniętą w ich stronę dłoń kapitana.
- Dziesięć sreber teraz, pozostałe trzy czy dziesięć, jak już wrócimy bo pewien nie jestem czy w jeden dzień się obrobimy. - sprecyzował gdy kapitan wypytał się o formę zapłaty.
- Na razie w górę rzeki płyńmy, a i proszę byści mi potok Gock wskazali jak będziemy się do niego zbliżać -

Maximilian miał w planie zignorować łódkę z rybakiem, co prawda będzie się on rozglądał za jego osobą na wodzie ale sądził, że urzędnik się nie pomylił i wypatrzy go przechylającego gąsiora na środku łowiska.