Zwiadowca przyklęknął przy psiaku i zaczął go głaskać. Oglądał jego rany i zastanawiał się jak je zabezpieczyć.
Odwrócił się do reszty i zobaczył, że zaczynają się krzątać po niej a z sypialni dochodzi hałas jak się po chwili okazało rozwalanej skrzyni.

- Niklaus. Zaprowadź Zabójcę do Hanziego. Podobno psia ślina pomaga na rany a coś mi się wydaje, że pies raczej będzie chciał z nim zostać.- Powiedział ciepło do niziołka i położył mu rękę na ramieniu.
- Co się Tobie wydawało boś nie skończył?- Spytał Hasmans pochylając się nad przyjacielem.

- Trzeba jak najszybciej się ogarnąć i się stąd wynosić. Jakieś mam złe przeczucia.- Zastanowił się patrząc na walające się zwłoki po głównej izbie.
W końcu jego wzrok spoczął na Yelenie.
- A Ty Pani wyczuwasz coś w tym miejscu? Jako czarodziejka rzecz jasna.- Uśmiechnął się uroczo do kobiety mając w głowie widok jak nalewała swoimi zgrabnymi dłońmi o długich szlachetnych palcach wodę i eliksir. Jak jej niesforny kosmyk włosów spadł na policzek i łaskotał przez chwilę. Jak błyszczały jej oczy gdy na niego spojrzała.
Rolf tak odpływał i dopiero odpowiedź go otrzeźwiła.

Zwiadowca dyskretnie przechodził z okna do okna obserwując okolice. Łuk trzymał w ręce bo jego długość przeszkadzała niemiłosiernie w przechodzeniu przez każde drzwi.

Niklaus bacznie obserwował okolice na zewnątrz. Przed leśniczówkę po niego przyszedł Rolf. Niziołkowi zrobiło się lepiej od razu na widok przyjaciela.
- O! Psiak ma się lepiej już? Dobra chodźmy go zobaczyć - rzekł wchodząc do środka

- No byłem na zewnątrz bo wydawalo mi się, że tam przy drzewach widzial jakiś cień. Lepiej dmuchać na gorące jak to mówiła moja mama, w sumie zawsze się zastanawiałem dlaczego tak mowiła ale tak mówiła. I mowila tak dlatego by się chyba nie poparzyć ale teraz to już w sumie nie wiem, to znaczy nie jestem pewien ale wydaje mi się że chodzi o to by dmuchać na gorące by się nie poparzyć - ględził Niklaus gdy wchodzili do środka

- O skrzynia! - rzekł zaskoczony Kołodziej

Emmerich demonstracyjnie, na widoku, wsadził znalezione pieniądze do sakiewki otrzymanej od hodowcy psów i wrócił do drużyny.
Dziwił się niepomiernie Rudgerowi, że nie zainteresował się losem zaginionego człowieka z leśniczówki. Bał się, że rycerz zaproponuje wyprawę ratunkową, póki jeszcze jasno. Cóż, z zadowoleniem przyjął decyzję o powrocie do wioski, choć miał przeczucie, że to nie koniec. I nie podobała mu się myśl, że coś za nimi mogłoby się skradać.
- Dimitri, odrąbiesz głowę mutantowi? Zarobić na takich rzeczach można. A ja z Rolfem sprawdzimy tymczasem, co to się niziołkowi przywidziało. Rolf, co Ty na to? A może magiczka coś wyczuwa? - rozgadał się zadowolony z "premii".

Rolf oderwał wzrok od okna i popatrzył na Emmericha.
- W sumie i tak przez te brudne szyby nic nie widać. Chodźmy a reszta niech przygotuje siebie i psy do drogi.- Złapał łuk i z łowcą wyszedł przed leśniczówkę rozglądając się czujnie i wybierając miejsce skąd zacznie zwiad.

Kiedy już ruszyli w drogę Hasmans zajął się zacieraniem śladów za kompanami. Używał do tego jakiejś gałęzi i naturalnych komponentów, które tak chojnie daje las.

- Będziemy was ubezpieczać -powiedział, zgadzając się na plan rycerza.

Z kuszą gotową do strzału łowca nagród ruszył dookoła leśniczówki, szukając wszystkiego odcinającego się od normy i przepatrując brzeg lasu. Był przygotowany, by strzelić jeśli zobaczy jakikolwiek ruch w zaroślach czy między drzewami. Bliski zwiad prowadził do momentu, gdy reszta była gotowa do wyruszenia.

Niklaus chwycił pewnie głowa potwora zawiniętą w szmaty. Następnie zarzucił ja sobie na ramię. Tak objuczony miał nadzieję siać postrach wśród swoich wrogów jak i okolicznych chłopów.
Zadowolony z siebie spokojnie patrzył aż chata się dopali a następnie ruszył razem z drużyną w drogę powrotną.
Jako, że pokonali mutantów i odbili psa to czuł, że zadanie jest wykonane i że nic im nie zagraża dlatego szedł leniwy krokiem gdzieś tam z tyłu kompanii. Podgwizdując jedną z najbardziej popularnych piosnek niziołków, co jakiś czas z radości podskakując.