Jacek powtórzył raz jeszcze swe życzenie zanim zorientował się iż cegłówka przez niego przeleciała.

Widząc, że jest na zewnątrz zorientował się, że to coś co tam było chyba strażników nie polubiło.

Więc raz jeszcze przeleciał przez ścianę tym razem błagać o przebaczenie i prosić o łaskę mówiąc iż jego materialni towarzysze zaraz przyniosą ofiarę dla Pani.

Ofiary zwykle składano jednak osobno, bez torby. A wyjaśnienia nie uspokoiły bogini. Co to to nie. Wręcz jeszcze bardziej ją zezłościły. Ale złość nie była już skierowana na Strażników, tylko na Poszukiwaczy Przygód, więc niech oni się martwią.
Tymczasem Jacek znowu czuł pod nogami grunt, a gdy zaczął się dusić przypomniał sobie, że skoro już ma ciało (swoje własne, zdrowie i nawet nieco czystsze niż pamiętał) to wypadałoby oddychać. Georg... cóż, Gie nie zauważył w sobie żadnych zmian, poza tym, że zamiast zwykłego ubrania znów miał na sobie mundur strażnika. I przypięty do niej Order Bohatera Związku Radzieckiego. Czego pragnął Timi póki co było dla innych zagadką, ale nie mieli czasu by się nad nią zastanawiać, jako że do Świątyni wparowali właśnie Bohaterowie, przepychając przy okazji przez ścianę związaną Jagodę.
Zaczynało się robić tłoczno, nawet jeśli nie liczyć Belki, który właśnie odzyskiwał przytomność.

- Zniszczyć kultystów podczas ich plugawego rytuału! - gdy gromki okrzyk odbił się echem od ścian, stało się jasne, że nie jest dobrze.

Jagoda nie lubiała być związywana. Solveig powiedziała jej dawno temu, że usłyszała, że ktoś powiedział, że gdzieś słyszał, że ktoś plotkował, że niektórzy lubią, ale Jagoda nie musiała się zastanawiać, czy należy do tego grona. Nie lubiała i już. Dlaczego, to potrafiła akurat prosto wytłumaczyć. Trudno było w tym stanie okładać kogoś lagą, a, na co były niewątpliwe dowody empiryczne (choć Jagoda nie wiedziała co to) łatwo było ową lagą oberwać. Trzeba jednak przyznać, że po pewnej refleksji dziewczyna dostrzegła w byciu związanym pewną zaletę. Możliwe, że chłopy mniej by się jej bały. Nie miała jednak czasu na drugą myśl, która ustaliłaby, czy w tym co właśnie pomyślała jest jakaś iskra zdrowego rozsądku. Cudoki związały jej ręce, ale nie usta. Jak tylko więc weszli do pomieszczenia ryknęła jakby miała to wyuczone od czasu, gdy matula odstawiłą ją od piersi.

- Chcę być wdową - ryczała - po szlacheckim cudoku, cudoku krasnalu i magu cudacznym. A ta chuda baba modlitewna niech ulice sprząta. Ino dobrze, żeby się gówna po ziemi nie walały. Cnotę swą oddam w darze i serce czyste. Ale złoto po nich jest moje!

Jeśli ktoś myślał, że do wymówienia tego skomplikowanego życzenia potrzeba jakoś wiele czasu, nigdy zapewne nie słyszał Jagody mówiącej Reikspiel z lokalnym akcentem. Wszystko razem zabrzmiało jak jeden wyraz. Złowróżbny wyraz. Jagoda zaś wstrzymała oddech. Zupełnie tak samo jak zrobiła to chwilę temu, gdy cios Belki oddzielił prawie jej górną połowę od dolnej. Wstrzymała więc oddech i czekała na to co zdarzy się chwilę potem.

"Znowu żyje" -pomyślał Jacek. W życzeniu zapomniał jednak o tym by nowe ciało miało jakieś ciuchy. Trochę wypiękniał, ale dalej świeci golizną. Z drugiej strony wrócił z zmarłych to znaczy, że jest "Święty". Idąc dalej w rozumowanie Jacka to ciało świętego to swoista relikwia, a relikwie wystawia się na pokaz szaraczkom aby się cieszyły, więc niech się cieszą póki mogą. Dydus problemów nie będzie robił.

-Pani oto oni nasi wrogowie. No oprócz tej związanej Ona jest od nas.- gadał Jacek kierując słowa w przestrzeń, a placem wskazując na ekipę PP.

Jako, że szlachetka i jego banda od razu ogłosili swoje zamiary zniszczenia kultystów. Jacek postanowił zagrać na czasu wykorzystać Belkę, który budził się gdzieś tam przy wejściu, a więc niedaleko awanturników. Pamiętając domniemaną śmierć Jagody, oraz mroczną wizje śmierci Gie, Timiego i egzorcyzmy Jacka. Liczył iż Belka dalej na wspomnienia o Marylce wpadnie w szał i może wpierdzieli któremuś.

-Belka to te typu bałamuciły Maryle! Wal ich w mordę!- krzyczał Jacek szczując Belke, a samemu cofał się pod ołtarz by skryć się przed możliwymi czarami, strzałami, czy czym tam mogli w niego rzucić, uderzyć etc.