Reinhard

 

Avitto

Ubbe był tak bardzo pewien, że wieczorem zajdzie słońce jak tego, że coś przeoczył. Gryzł się z myślami oczekując tylko na przybycie Mili.
Planował podążyć za zwierzęcymi śladami by sprawdzić, czy skierują się w okolice świętego kręgu oraz miejsca, które fauna ewidentnie unika.

 

Reinhard

 

Avitto

Było całkiem prawdopodobne, że na niedźwiedzia ktoś zapolował. Długonogi postanowił sprawdzić, dokąd powiedzie go trop.

 

Reinhard

Poza jednym odbitym w błocie śladem ciżmy nie było widać innych. Jej posiadacz umiał zapewne ukrywać się w lesie. Sam ślad miał co najmniej dzień lub dwa.

Ślad niedźwiedzia był za to dobrze widoczny - i świeży.

Obok śladu niedźwiedzia, przy jego łapach pojawiał się niekiedy podłużny ślad grubości dwóch palców. W jednym miejscu odbiły się sploty liny - niedźwiedź musiał na nią nadepnąć.

Ślady niedźwiedzia prowadziły do miejsca, w którym stały cztery szałasy. W ich pobliżu nikogo nie było, lecz ognisko wydawało się jeszcze leciutko dymić. By zobaczyć więcej, Ubbe musiałby wyjść z ukrycia i zbliżyć się do szałasów. Trop niedźwiedzia przechodził przez obozowisko.

 

Avitto

Topfer, nim podjął decyzję, obszedł obozowisko dookoła szerokim łukiem. Skoro ślady niedźwiedzia zmierzały w kierunku namiotów powinny się również od nich oddalić.
Chwilowo skupił się na zwierzęciu, zapamiętując o sprawdzeniu obozowiska w drugiej kolejności.

 

Reinhard

Ślady udawania się na stronę wskazywały, iż mieszkańców obozowiska było pięciu i zapewne byli to mężczyźni. Ślady niedźwiedzia nakładały sie na tropy czterech mężczyzn. Niedźwiedź wyruszył za nimi po co najmniej kilku godzinach. Zachowanie zwierzęcia było bardzo dziwne.
Wydawało się, że ślady mężczyzn były głębsze, gdy wyruszali z obozu niż gdy poruszali się obok niego. W dodatku, wydawało się, że szli dwoma dwójkami, urzymującymi między sobą cały czas równą odległość. W bezpośrednim sąsiedztwie obozu znajdowały się dwa pniaczki po młodych drzewach, świeżo ściętych.

Tropy prowadziły w kierunku wioski. Kiedy Ubbe zbliżał się do linii drzew pod wiatr, poczuł woń niedźwiedzia. Stał - a raczej stała - na granicy lasu i pól, wydając zmartwione i sfrustrowane dźwięki.

 

Avitto

Brutalność praw natury objawiła się niedźwiedzicy w pełnej krasie. Nie był to jednak trop, którego Długonogi poszukiwał.

Udał się więc z powrotem w okolice kręgu. Być może tam bluźniercy zostawili po sobie coś co woleliby zatrzymać przy sobie?

 

Reinhard

Było już południe i żołądek dawał o sobie znać. Ubbe mógł go zignorować nawet na kilka dni, w końcu święte posty nie były mu obce, nie było to jednak nic miłego.
Po dotarciu na miejsce odmierzył z wrodzoną precyzją dziesięć kroków od monolitów, po czym zaczął szukać tropów. Znalazł je po północno - wschodniej stronie monolitu. Trzy tropy zwierzoludzi, pięć w butach i jeden, ogromny, o stopie trzy razy dłuższej niż ludzka. Tropy wiodły do niewielkiej polanki w pobliżu, gdzie znajdowały się resztki szałasów i porzucone zwłoki jakiegoś człowieka, które już gniły. Ślady dalej odchodziły na północny wschód. Były dość stare - miały około dwóch tygodni - ale za tą grupą było dość łatwo się poruszać. Inna sprawa, że należał do niej osobnik tak krzepki, że przewrócił monolit.

 

Avitto

Ubbe wątpił, by był w stanie nawrócić ze ścieżki Chaosu zmutowanych siłaczy. Rozważał jednak każdą możliwość poruszając się po śladach. W końcu odpuścił. To dbałość o święte miejsce go tu sprowadzała, nie zaś chęć zemsty.

Dokładnie przeszukał resztki szałasów i truchło. Ono właśnie mogło okazać się kluczowe z uwagi na doznane obrażenia.