-Dziękuję za ugaszenie tego wstrętnego ognia, ale nie o tym myślałem. Czuję potwora, który płomieniem nęka moich podopiecznych... to bestia, której nie było, gdy zapadałem w sen... czy jesteś w stanie coś z nią zrobić? Ja... ogień to moja zguba - zakończył zawstydzony. -Ale....
-Czuję przyjaciół. Laestir*nach....w twoim języku elfy. Są blisko. Jeśli chcesz, poproszę ich o pomoc. Wiem, że proszę o wiele, ale wy, ludzie, giniecie w chwilę. Myślę, że jestem w stanie dać ci moje soki, które wydłużą twoje życie. Jeżeli tylko zajmiesz się tą ognistą bestią.

- Ubbe, panie. Zrobię to lecz nie dla nagrody - odpowiedział Topfer nabrawszy śmiałości wobec dobrodusznej postawy drzewca.
- Najpierw jednak muszę przywrócić krąg do porządku. Czy ty rozmawiasz z drzewami?

-Większość z nich znam od nasion. Tak, mówią mi wiele rzeczy, wszak jestem ich pasterzem. Jeżeli chodzi ci o menhir...
Drzewiec zbliżył się do głazu, ujął go i lekko jak piórko umieścił na właściwym miejscu.
-Od razu lepiej. Kręgi oznaczają miejsca mocy, starszej niż pierwszy drzewiec. Te plugastwa dobrze o tym wiedzą. Słyszę, że jest ich ostatnio więcej niż wczoraj...to znaczy trzysta lat temu. Wtedy, po oczyszczeniu mojego lasu, zapadłem w drzemkę, a oni to wykorzystali. Choć nienawidzę ognia, spełnił on swe zadanie. Krąg znowu uzdrawia las... Choć te bluźniercze znaki krwią... poproszę chmury, by sprowadziły deszcz, lecz to może potrwać wiele twoich dni...

- Co zatem stało się tu przed chwilą - zapytał Ubbe przyjmując drzewcową miarę czasu. Liczył, że pozna tożsamość wandali.

-Związali mnie czarną mocą we śnie. Gdy zorientowałem się, co się dzieje, było już za późno. Ta banda zwierzoludzi odprawiła rytuał ku czci bóstwa Chaosu, Tzeentcha. Przypuszczam, że chcą zając inne miejsca mocy. To inwazja. Jakby nie było dość problemów, coś przepłoszyło z Gór Krańca Świata smoka. Nawet sobie nie wyobrażam, jaka moc to zrobiła. Przybył on w te strony i żywił się istotami lasu, ale że okazało się to za trudne, przerzucił się na ludzi. Trzeba powstrzymać tą bestię, nim urośnie w siłę.

- Skoro tak mówisz - rzekł Ubbe nieprzekonany. Jego zdaniem ludzie już dawno zaburzyli naturalny porządek rzeczy i wizja smoka polującego na tych o szemranej reputacji przypadła mu do gustu.
Znacznie bardziej dręczyła go obecność zwierzoludzi. Nie miał jednak odwagi otwarcie sprzeciwić się drzewcowi.
- Wiesz gdzie jest smok?

-Żywi się bydłem z wsi nieopodal. To jest ogień, przed którym proszę cię, byś uchronił mnie i inne drzewa. Starczy jeden jego ognisty oddech, bym sczezł w płomieniach. Nie mam pomysłu, jak go zgładzić. Może ty i elfy zdołacie go zastrzelić. Jest młody, nie ma jeszcze pancerza starego smoka i kieruje się emocjami. Zdołałeś odeprzeć potężny czar, czego nie potrafił żaden człowiek ani elf. Wierzę, że i tym razem coś wymyślisz i sobie poradzisz.

Z nowym probleme na głowie Ubbe odprawił rytuał oczyszczenia kręgu i odpoczął w jego kojącej aurze. Potem odprowadził kowala a sam udał się do swego szałasu, by zaznać snu.

Las jakby odżył. Poranek pełen barw i dźwięków objawił się Ubbe, gdy ten rześko, po znakomicie przespanej nocy, gasił pragnienie w najbliższym strumyku.

Długonogi nie mitrążąc udał sie na poszukiwania wspomnianych przez drzewca elfów. Kilkakrotnie widywał przedstawicieli tego plemienia lecz wciaż stanowili dla niego nie lada zagadkę.

Zaczął od wędrówki ku jednemu ze wzgórz, by rozejrzeć się po horyzoncie.