Reinhard

Wiatr uderzył w żagle! Coś zatrzeszczało, coś się rozdarło, ale statek rzucił się do przodu, wychodząc z flauty w obszar szkwału i nabierając prędkości.

Niestety majtek na bocianim gnieździe nie wytrzymał podmuchu, spadł na pokład z paskudnym chrzęstem. Kilkunastu marynarzy przewróciło się. Chór przekleństw uniósł się nad pokładem. Ale płynęli.

Kapitan natychmiast dodał swoje do przekleństw i wraz z bosmanem kopniakami „pomagali” podnieść się załogantom, zaganiając ich do pracy.
Grunt, że nie rozdarłeś żagli, to było największe zagrożenie. Krwotok z nosa był za to małą ceną.

Piracki statek ani myślał odpuszczać. Był to mały galeon, wolniejszy od was, ale ktoś na pokładzie dodawał mu szybkości. Ewidentnie był to czar podobny do „Podmuchu wiatru”, ale zmodyfikowany pod potrzeby napędu.

Obiło ci się o uszy, iż jest to jeden z powszechniejszych czarów magii morskiej i nawigacyjnej, nauczanej w Marienburgu.
-Każę ludziom się przywiązać, zróbcie to jeszcze raz! Tamci mają przewagę w armatach i ludziach! – zwrócił się do ciebie kapitan, kończąc krótką obserwację przez lunetę – My jesteśmy szybsi, ale ich czaromiot…


Raz się udało, ale czy zdołasz to powtórzyć? Będzie równie trudno, odkryłeś nową formułę, ale potrzebujesz dziesiątek godzin pracy nad nią, by stała się bezpieczna. To tylko zgrubny szkic, tam, gdzie potrzebny jest pełen obraz. W dodatku tak płynna magia przyciąga uwagę Mrocznych Bogów…

 

gazda

Ledwo co udało mi się zrobić daw kroki w tył bez wywracania się od nagłego szarpnięcią i wyrwania statku do przodu. Ale szarpło! Nie bardzo słuchałem kapitana co tam gadał, ale docierało do mnie że chciał abym kontynuował. Nieco zdziwiony patrzyłem na zakrwawione palce po tym jak przetarłem usta z wilgoci myśląc że to woda z chlapiących fal. Jeszcze raz?

Statek piratów płynął na przecięcie naszego toru, jego żagle były nienaturalnie nadęte, zupełnie jak nasze. Teraz rozumiem, tam jest drugi czarodziej! Słyszałem że w innych kolegiach a zwłaszcza w Kolegium Płomienia młodzi piromanci robią sobie zawody kto silniejsze zaklęcia rzuci. U nas jak miałby taki pojedynek wyglądać? Kto lepiej odpowie przysłość? No kolego, no to mamy magiczny sparing.
Spojrzałem na maszt i napięte żagle i z cierpkim usmiechem odrzuciłem kapitanowi - Trzymajcie się - po czym zbiegłem z mostka prawie opierająć się plecami o jego ścianę. Wywrotka mi tam nie groziła.

Statek już pędził rozbijając fale, więc musiałem uwzględnić pewne przemieszczenie. Na oko jakieś dwa jardy przed masztem. Zanim energia się zogniskuje, maszt z żaglami minie już to miejsce będąc w dobrym położeniu.
- Zobaczymy kto jest lepszy - powiedziałem do siebie - Będziemy się ścigać dopóki nie zużyjemy całego Azyru w okolicy.
Zamknąłem oczy koncentrująć się na ponownym ściąganiu i splataniu Azyru.

[splatanie magii a następnie Podmuch Wiatru]

 

__________________
pamparampam

Reinhard

Galeon piracki wyraźnie zwolnił, wszczął się na nim jakiś tumult. Kapitan karaweli, z początku zmartwiony, nagle się roześmiałoderwał się od lunety i odezwał się do Ciebie:
-Nie wiem, co zrobiłeś, Magistrze, ale mają tam teraz niezły zamęt. – po czym krzyknął do załogi: - Szybciej! Szybciej!

Trwało to trochę, ale w końcu statek piratów zniknął na horyzoncie. Wymęczona załoga znalazła jednak siły na triumfalny okrzyk. Ten przesądny ludek całą podróż trzymał się od „magicznych” pasażerów z daleka, teraz nastąpiło bratanie się.

-Do kroćset! Następnym razem nie pożałuję na wynajęcie maga! – zwrócił się do ciebie uśmiechnięty kapitan. Arnolf Pfizer, jak podpowiedziała ci pamięć.

Dosłownie godzinę później na horyzoncie pojawiły się wieże Salkalten . Niebawem przybiliście do portu.

Przeładunek zaopatrzenia na barkę poszedł sprawnie i szybko. Gildia Dokerów Salkalten była znakomicie zorganizowana. Ze szczególną atencją przenosili skrzynie z wyposażeniem laboratoryjnym z Marienburga, ponoć najlepsze szkło specjalistyczne, lepsze od reiklandzkiego, warte kilka wsi.

-Nie zabrał byś się z nami, Magistrze? Dobrze płacę! – zwrócił się do ciebie kapitan.

 

gazda

Szczerze się roześmiałem, propozycja mnie zaskoczyła a ja rad byłem że nieźle sobie poradziłem. W końcu to moje pierwsze wykorzystywanie magii poza Kapitułą - zupełnie inne niż w ciszy na zajęciach czy samotnie w pustej wieży. Teraz rozumiem dlaczego tak na siłę wyganiają młodych adeptów do nauki poza kolegiami. Dopiero w takich warunkach można powiedzieć że coś się potrafi. Podobało mi się.
- Będę pamiętał o panu, kapitanie. Odezwę się jak tylko zacznie brakować mi koron. - wesoło odparłem nie spuszczając z oczu kufra powierzonego mi pod opiekę. Machnąłem ręką kapitanowi i ruszyłem na trap aby nie tracić go z oczu. Te księgi warte są więcej niż życie tego tragarza, a sęk w tym że on o tym nie wie... hmm właściwie to sam nie wiem jakie to księgi chcieli ci alchemicy, ale zapewne nic co bardziej by mnie zainteresowało.

Po upewnieniu się że zarówno powierzony mi kufer jak i mój były razem na pokładzie drugiej barki, zwróciłem się do zarządzającej ludzmi osoby.
- Pan jest kapitanem? Jestem Faustus Wilsten z Kapituły Niebios. Płynie Pan bezpośrednio na wyspę z... do... gdzie... - robiłem kilka pauz usiłując sobie przypomnieć nazwę wyspy, która oficjalnie była głównym celem mojej podróży - jest Loża Złotego Blasku?

 

__________________
pamparampam