Skoro elf się odezwał, Krugan zmilczał. Poczeka, co powie dalej druid, a potem się przedstawi i zapyta o sytuację w okolicy. Również o dziwne zachowanie magii w lesie, która zanikała.

Może też druid potrafiłby mu powiedzieć o dwójce napotkanych ludzi, Huberta i kobiety. Ich ślady mogły go doprowadzić o krok bliżej do wyjaśnienia przepowiedni.

Również nazwisko rycerza Grossheim czy imię Róży, gdyby nie było mężczyźnie obce (choć to drugie jest na tyle popularne, że nie liczył na wiele) mogło okazać się przydatne.

Rozważał to wszystko w głowie wiedząc, że słów należy używać oszczędnie, więcej słuchać niż mówić, ale też i nie bać się zadawać pytań.

- To dość bezpieczne miejsce, dobre na popas. Miasto jest dalej na zachód stąd.

I choć nie był w stanie powiedzieć nic o losach ludzi, których wymienił Krugan to zdradził, że energia była darem nimfy Apfel. Druid wchłonął tę energię, o czym oznajmił z dumą.

Rozmowa z początku się nie kleiła. Elf przełamał pierwsze lody, ale mimo to druid dawał do zrozumienia, że jest nieufny w stosunku do otoczenia. Najwidoczniej dawał o tym znać, domagając się rewanżu w zamian za udzielone informacje.
- Co sprowadza was do Templehof?

Druid zbliżył się, by tak jak pozostali, pochylić się nad kawałkiem drewna.
- To dość zwyczajny znak, z pospolitego wśród myśliwych języka. Nie wiem, gdzie go znalazłeś, ale przekaz mówi: tropię zwierzynę, kieruję się na północ.
Po namyśle dodał także, że napis wycięto najdalej dwa miesiące temu.
- Bo cięte krawędzie są jeszcze twarde i nieco jaśniejsze – wyjaśnił.

Zaraz jednak lekko spochmurniał. Mina druida wyrażała podejrzliwe zastanowienie.
- W okolicy nie ma wielu myśliwych, głównie przez klątwę, jaka przesiąknęła tę ziemię po kolejnych wojnach. Widmowi wojownicy przepędzają wszystkich o lękliwych sercach. Na takiego mi nie wyglądasz, panie krasnoludzie. Co ciebie tu sprowadza? Chyba nie brat pana elfa?

- Nie jest to żadną tajemnicą. Dostałem znak od pana mego Gazula - Krugan odpowiedział prosto. - Towarzyszy podróży spotkałem szczęśliwym zbiegiem okoliczności i od tamtego czasu wędrujemy razem, gdyż w jedną stronę droga nam wypada, a bezpieczniej samotrzeć wszak jest. Ale, nie poznałem jeszcze twego imienia, panie druidzie?

Krasnolud w głowie miał też kolejne pytanie. Czymże jest ta nimfa Apfel, tego nie wiedział. Jak też nimfa może darować energię i co znaczy, że druid ją wchłonął?

- I ja waszych. Nazywam się Gruber.
- Orgof.
- A ty, człowieku? Jakie jest twoje imię i motywacja? – Zapytał druid.

- Panie Gruber, cóż to jest ta nimfa Apfel, która ci energię dostarcza? W moich naukach nie dane było mi się spotkać z czymś takim - kapłan przerwał ciszę, jaka zapadła, zainteresowując się nieznanym sobie zjawiskiem.