Chłopak zamarł słuchając tej opowieści. Miał bardzo bujną wyobraźnię i każda historyjka wzbudzała w nim więcej emocji niż w kimś innym dlatego że potrafił w sobie bardzo... realnie wyobrazić to co się działo.
Wstrząchnął się gdy Mistrz zaczął mówić o spalonych ciałach ludzi, o ich pochówku... widział oczami swojego Mistrza, szczątki spalone, dzieci, kobiet.. starców. Kolejny dreszcz przeszedł jego młodzieńcze ciało. Chciał się pozbyć tego widoku, ale im bardziej chciał tym coraz częściej przeszywały jego głowę słowa "Ponieść konsekwencję", poprzez obraz martwych osób, wisielca którego też widział aż nadto dokładnie, z wybałeszonymi oczami, z siną cerą, nawet jeszcze drgającego trochę...
"Konsekwencje... odpowiedzialność, śmierć osób, śmierć samego maga..."
o dziwno nie zniechęciło to Gunthera do nauki magii, ale tym bardziej zachęciło. W tej opowieści przedstawiono dwie osoby. Zapalczywego młodziaka , który zaślepiony rządzą użycia mocy, zabił nie winne osoby. Oraz doświadczonego maga, który widział więcej. Wyczuł kłębiące się wiatry magii, wiedział że używanie magii będzie zgubne, i widział przewagę która wywalczyli sobie chłopi. Wiedział że do tego mieszać się nie trzeba.
I teraz chłopak już wie kim chce być. Ani jednym ani drugim. Po prostu będzie sobą. Bo nie ma dwóch takich samych magów. A każdy uczył się na błędach poprzedników czy swoich.
Teraz Gunther wie jedno. Trzeba dobrze ocenić sytuację, na spokojnie i trzeźwym umysłem, a potem podjąć działania.
Zamyślił się trochę jeszcze...
-Tak Mistrzu... Jestem w pełni gotowy.- Powiedział z pewnością w głosie patrząc sie jeszcze w krople spadającej wody...
Daje i zabiera życie... Czy to jest odpowiednie dla mnie ?

- Edmundzie? - zapytał Mistrz chłopaka. - Zamilkłeś. Chciałbyś o coś spytać nim otworzymy ostatnie drzwi? Masz jakieś wątpliwości? Musicie pamiętać obaj, że bycie magiem, to ciągłe poszukiwanie wiedzy. Na niej jest zbudowany świat i jej znajomość pozwala widzieć rzeczy takie, jakie są. Niektórzy wykorzystują to w dobrej wierze, inni wręcz przeciwnie. Dlatego pytać się można, a nawet trzeba, póki jest okazja. Gdy spadnie deszcz, za późno będzie na szukanie schronienia w szczerym polu.