Spis Stron RPG Regulamin Wieści POMOC Kalendarz
Wróć   lastinn > RPG - play by forum > Sesje RPG - Warhammer > Archiwum sesji z działu Warhammer
Zarejestruj się Użytkownicy

Archiwum sesji z działu Warhammer Wszystkie zakończone bądź zamknięte sesje w systemie Warhammer (wraz z komentarzami)


 
 
Narzędzia wątku Wygląd
Stary 28-12-2009, 19:23   #1
 
zgrzyt's Avatar
 
Reputacja: 1 zgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwuzgrzyt jest godny podziwu
[Warhammer 2.0] - W imię wyższego dobra

PSIA GÓRA (OBRZEŻA)

Powoli docieracie do celu. Psia góra nie należy do zbyt gościnnych miejsc. Wszędzie jak okiem sięgnąć widać jedynie górskie szczyty i skaliste pustkowia. Nigdzie żywego ducha. Taki krajobraz macie dookoła siebie już od dłuższego czasu. Właściwie to powoli zaczęliście się do niego przyzwyczajać. Przestają was już nawet irytować wciskające się do butów kamyki i wszechobecne węże. Gdzie niegdzie rosną wysuszone porosty, trawy i krzewy. Mimo, że krajobraz jest pustynny to pogoda iście jesienna. Lodowaty wiatr uświadamia wam, że to nie najlepsza pora roku do takich wędrówek



Mimo tych nie dogodności podróż mija wam o dziwo spokojnie. Od czasu do czasu słychać w oddali wycie dzikich psów. Czasem widzicie jednego z nich obserwującego was z daleka. Mimo to trzymają się bezpiecznej odległości i nie utrudniają wam wędrówki. To samo tyczy się skorpionów, które chociaż w tych okolicach liczne to raczej teraz pochowały się pod kamieniami.

Szlak którym się poruszacie nie należy do cudów architektury. Ciężko wywnioskować czy ma on ułatwiać czy utrudniać podróż. Pełno na nim wybojów i ponurych zakrętów. Najgorsze jest jednak to, że momentami biegnie niebezpiecznie blisko urwiska albo wije się przez środek miejsc idealnych do przeprowadzenia zasadzki. Zdąrzył się już o tym przekonać Tupik a raczej jego kuc gdy zwierzę pośliznęło się na kamieniu i niemalże nie zsunęło do przepaści. Szybka interwencja właściciela pomogła jednak uratować mu życie.

Jakby tego było mało doskwiera wam straszna nuda. Monotematyczny krajobraz i rutynowy marsz przed siebie sprawia, że nawet przebiegająca przez drogę mysz jest nie lada wydarzeniem. Każdy postój także wygląda podobnie. Wpierw wysypywanie kamieni z butów, potem jedzenie a na koniec chwila odpoczynku polegająca na leżeniu i dłubaniu w nosie lub graniu w kości.




Jedną z niewielu rzeczy, które uświadamiają wam, że nie jesteście jedynymi, którzy podróżują tym szlakiem są mijane od czasu do czasu przydrożne groby. Wypisane na nich imiona z reguły nie wiele wam mówią. Kreda którą były zapisane starła się pod wpływem deszczu lub wiatru. Niektóre z nich są jednak wciąż czytelne. Czasem można jeszcze przeczytać sentencje w stylu "Tu spocznę" albo "W obronę Morra odaję swą duszę".
 
zgrzyt jest offline  
Stary 28-12-2009, 23:00   #2
Konto usunięte
 
Ulli's Avatar
 
Reputacja: 1 Ulli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputację
Heinz wsparłszy się na swym podróżnym kiju tępo popatrzył przed siebie:

Jak do licha cokolwiek znaleźć w tej głuszy?


To co jeszcze 3 tygodnie temu wydawało mu się świetnym pomysłem i wybawieniem od wszelkich kłopotów z każdym dniem przybierało obraz zamykającej się pułapki.
Miał być szybki i łatwy zarobek oraz uwolnienie się od kłopotów a będzie śmierć głodowa o ile nie skończymy z brzuchu trolla lub orka.

Źle się czuł nie mając pod stopami miejskiego bruku i przemierzając na piechotę dzikie ostępy. Z kozła wozu, kiedy jest się pewnym, że przed zmrokiem dotrę do bezpiecznej oberży inaczej to całe podróżowanie wyglądało. Westchnął cicho wspominają swoją niedawną przecież przeszłość.
Teraz pozostało mu bycie "dobrej myśli". Tak do dobre określenie na szukanie wiatru w polu.

Zsunął kaptur i obejrzał się wolno na idących parę kroków za nim towarzyszy.
Jego wzrok spoczął na trochę zabiedzonym niziołku, jednym z dwóch którzy brali udział w wyprawie.

Stary dobry Tupik. On nie da mi zginąć.

Uśmiechając się lekko, popatrzył na kucharza wyprawy a potem ciut bardziej czule na wypełnione juki jego kucyka. Obecność niziołka dodawała mu otuchy chociaż wiedział na co stać tego szelmę.

Tasselhof to już zupełnie inna historia. Niziołek wydał mu się trochę dziwny w zestawieniu z wesołkowatym Tupikiem. Krył jakąś zagadkę? Heinz mimo wątpliwości odebrał to jako oznakę rozsądku i opanowania.
Przyda się wszak ktoś w głową na karku i kuszą w łapie, a że nie ciągnie za język to nawet dobrze bo wolałbym nie wracać do przeszłości.

Z gruba ciosany Pieter nie wzbudzał za to żadnych wątpliwości. Niezbyt mądry, ale za to cholernie cwany chłopina trochę za dobrze grający tymi koślawymi, oszukanymi kośćmi. Heinz krzywiąc się pomyślał o zawartości sakiewki. Mimo to nawet go lubił.
Prosty człowiek jak ja. Z jego strony nie spotka mnie nic złego.

Obecność Sevgarda w wyprawie zdecydowanie nie była na rękę Heinzowi
Przeklęty cmentarny ghul. Nie dość, że może sprzedać kosę w plecy to jeszcze z racji fachu i pochodzenia może donieść o tym gdzie się obracam naszym wspólnym znajomym, którzy tak bardzo chcieliby mnie zobaczyć.
Mimo iż wiedział, że ten nie należał do ferajny postanowił zachować daleko idącą ostrożność.

Elfia piękność Adaia wywoływała największy niepokój.
Elfka! Wszak każde dziecko wie, że elfy parają się magią a magia to chaos! Co ona robi na wyprawie mającej odnaleźć szczątki sigmaryty? I to dziwne łaskotanie w żołądku kiedy rano czesała włosy. Nie, to nic dobrego!
Heinz szybko odwrócił wzrok.

Dobrze wiedział, że tu jest całkowicie zależny od tych ludzi a od tego czy będą się trzymać razem zależy być może życie. Dlatego nawet jeśli czuł niechęć do kogoś z grupy starał się ją możliwie jak najlepiej ukryć.
 
Ulli jest offline  
Stary 29-12-2009, 00:01   #3
 
Tasselhof's Avatar
 
Reputacja: 1 Tasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputację
Tasselhof jak zwykle szedł najbliżej końca peletonu, nie znał tych terenów i nie wiedział dokąd dokładnie zmierzają. W sumie to nawet zaczął się zastanawiać, czy w ogóle mają jako takie pojęcie gdzie szukać miejsca gdzie ten cały klecha odwalił kite. Obejrzał się do tyłu. Jego uczucie go nie myliło. Szedł za nim Heinz i przyglądał mu się badawczo. Halfilng zmarszczył brwi. Dlatego nie lubił bycia na przodzie. Bardzo dobrze wiedział, że nawet najlepszy przyjaciel jest gotów Cię zabić za odpowiednią zapłatę.
Spojrzał przed siebie. Szedł przed nim rosły mężczyzna. Ten cały Sevgard tak? Niziołek uśmiechnął się w duszy. Już on znał takich jak on. Typów z pod ciemnej gwiazdy, zgrywających się na twardzieli. I wbre pozorom zaczynał go lubić. Jako jedyny nigdy go nie zagabywał, nie zadawał trudnych pytań, no i był kurewsko szczery, co nizioł cenił choć sam się tym nie szczycił. O reszcie nie miał zdania, zdawali mu się zwykłymi szarymi poszukiwaczami, których los zmusił do włóczenia się po świecie. Ale ta elfka? Kobiety jeszcze jako tako znosił, ale z elfkami miał najgorsze przeprawy. Podobno wszystkie elfy parały się magią. Szczycił się odpornością na choroby, ale nienawidził za to że jego organizm nie potrafił wykryć nawet lekkiej aury magicznej.

Wzdychnął głośno i spojrzał na szczyty gór. Potem po woli ostrożnym wzrokiem zaczął się przyglądać otoczeniu, szukając czegoś co mogło by przykuć jego uwagę. Czegokolwiek co choć trochę rozwiało by aurę nudy, która ich ogarnęła. Znowu się zamyślił.
 

Ostatnio edytowane przez Tasselhof : 29-12-2009 o 00:57.
Tasselhof jest offline  
Stary 29-12-2009, 01:59   #4
 
Eliasz's Avatar
 
Reputacja: 1 Eliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputację
Halfling nie tracił pogody ducha, choć obawa o brak żywności napawała już go lękiem. Za wszelką cenę dławił go nie mogąc dopuścić myśli, że Pani domowego ogniska pozwoliłaby mu umrzeć z głodu...co prawda wyznawał Phineasa - którego symbol w postaci fajki - zawieszonej mu na szyi od czasu do czasu gładził przy modlitwie i paleniu ( co przebiegało jednocześnie ), ale starał się nie wątpić, iż gdyby zwrócił się do Esmeraldy ta wysłuchała by próśb głodnego halflinga. Aby odgonić głodowe lęki, nie tylko posilał się kiedy tylko mógł, ale i próbował porozmawiać z towarzyszami próbując się czegoś nauczyć przez te trzy tygodnie drogi. I tak Heinza próbował uprosić o jakieś opowieści o Imperium, jako halfling dysponował bowiem niewielką wiedzą na ten temat, spowodowaną zapewne wychowaniem w wiosce niziołków.

Sevgarda - o ile będzie chętny, prosi o opowieści dotyczące przeszukiwania grobowców, szczególnie wnikliwie pyta się czy słyszał o pochówkach w grotach i jaskiniach i czy ma doświadczenia z rabowania opustoszałych kopalni... Przy minimalnym choćby podzieleniu się wiedzą, sam opowie o własnych odkryciach związanych z kopalnią Keraz Skerdul, pokaże nawet notesik z rozrysowaną mapą kopalni i wskaże miejsce gdzie leżą odłogiem leżą stosy kości. Oczywiście nawet przy braku jakiejkolwiek chęci na podzielenie się swą wiedzą, halfling w końcu nie wytrzyma i pokaże Sevgardowi notes, próbując zaciekawić towarzysza.

Co do kamrata niziołka - dumnego Tasselhofa Grenhilla, Tupik z początku nie wiedział jak ma się wobec niego zachować. Od razu wyczuł pewien chłód i dystans, podobny do tego jaki poczuł gdy poznał zabójcę troli - w kopalni Keraz Skerdul. Mimo wszystko próbował jednak przełamać lody, w szczególności że Tasselhof zdawał się wiedzieć dużo więcej o zwierzętach niż Tupik, no a Skała - jego nieodłączny towarzysz był jego oczkiem w głowie. Kuc nosił ekwipunek, swoimi zmysłami wykrywał zagrożenie i chwile później ostrzegał przed niebezpieczeństwem, był też dość posłuszny Tupikowi, no i zwyczajnie halfling spędził z nim szmat czasu i dość mocno się doń przywiązał.

Miał w osobie Tasselhofa doskonałe towarzystwo do palenia, posiadając dobre halfliskie ziele a także tytoń z Bretonii, miał czym skusić kamrata... Nie kryjąc się ze swą wiarą modlił się do Phineasa o pogodę ducha i spotęgowanie przyjemności jaką daje palenie.

W równym stopniu o wskazówki dotyczące zwierząt a także uprawy na roli dopytywał Pietera, w zamian oferując swą wiedzę o ziołach. Ziół zresztą wypatrywał przy każdej okazji, interesując się wszystkim co wybijało się na tle ponurego, wyjałowionego krajobrazu. Szukał też ponadto korzonków, aby w razie totalnej biedy móc przeżyć, choć dzień czy dwa dłużej...

Rose jako jedyna dawała jednak nadzieję Tupikowi, że śmierć głodowa to nie jest to co ich czeka. Była łowcą, tropicielem, myśliwym. Dla Tupika była nadzieją, że nie tylko nie umrą z głodu bo elfi łowca zawsze coś upoluje, ale i że odnajdą właściwą trasę. Jako pierwszy okazał jej zaufanie i sympatię. Nigdy nie sparzył się na elfach, właściwie to nie miał z nimi za wiele kontaktów, ale zawsze fascynowała go ta rasa. Wiedział że nie ma w niej tyle podłości co w ludziach, a to już było wiele w ocenie Tupika. Tak...z elfką sprawa była nieco inna, chciał poznać ją i jej życie. Co prawda interesowała go przynajmniej na poziomie ogólnym historia reszty kamratów, jednak w rozmowach z męskimi członkami wyprawy nauczenie się jakiejś umiejętności stanowiło cel rozmowy, a w jej przypadku nagabywanie o naukę umiejętności stanowiło tylko środek do celu. "Bezinteresownie" okazał zainteresowanie jej stópkami, oferując maść kojącą rany, po kilku dniach podróży gdy nie było wody w której mogliby się obmyć zaoferował nieco ziół na oczyszczenie ciała... prosił jedynie o kilka wskazówek dotyczących tropienia. Starał się być uprzejmy , choć jednocześnie wrodzona ciekawość nie pozwalała mu siedzieć cicho i po pewnym czasie pytania zaczęły też dotyczyć o pochodzenia, innych elfów ich kulturę sztukę, politykę, słowem wszystko co wiązało się z elfami.

Incydent z kucem, który o włos spadłby w przepaść nieco pohamował zapędy halflinga na rozmowy...ale tylko na pewien czas. Gdy już otrząsną się z szoku jaki wywołała w nim perspektywa śmierci towarzysza postanowił uważniej patrzeć pod nogi a w trudniejszych odcinkach zaniechał rozmowy w ogóle. " Całe szczęście że kupiłem te ciepłe ubranka" pocieszał się czując jak na zewnątrz z każdym dniem wiatr wieje coraz zimniej. Może mu się to tylko zdawało, jednak przydrożne groby wskazywały na to, iż ci co wcześniej podróżowali też tak mogli myśleć...a potem już tylko znak i kopiec z kamieni, czasami rozkopany przez wilki. Halfling co prawda nie wyznawał bezpośrednio Morra, mimo to gdy widział rozkopany nagrobek starał się poświęcić chwilę na jego naprawę. Rozmowy, szukanie ziół a także naprawa nagrobków sprawiały iż podróż dla niego nie należała do nudnych, na wycieczkę krajobrazową zresztą się nie wybierał... Wyzwaniem było też dla niego ugotowanie czegoś z żelaznych racji, garści zieleniny, i nielicznych dodatkach na jakie natrafiali po drodze. Halfling lubił jednak wyzwania, inaczej nie byłoby go na tej wyprawie.
 

Ostatnio edytowane przez Eliasz : 29-12-2009 o 02:03.
Eliasz jest offline  
Stary 29-12-2009, 11:59   #5
 
R@ven_91's Avatar
 
Reputacja: 1 R@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetnyR@ven_91 jest po prostu świetny
Cała wyprawa zaczęła, delikatnie mówiąc, denerwować Pietera. Początkowy entuzjazm szybko zginął, przytłoczony monotonią krajobrazu. A oziębiające się z każdym dniem marszu powietrze mocno dawało się we znaki. Z początku nie było najgorzej - kiedy konieczność wymusiła jednak spędzenia kilkunastu już nocy z rzędu na prowizorycznym posłaniu, na ziemi, wiek i zmęczenie pracą w gospodarstwie dawały o sobie znać.
Przygody to coś zdecydowanie dla młodych... Nic w tym przyjemnego, kiedy ziąb ciągnie od ziemi. Psia jucha, gdybym był o wiosen młodszy... - myślał tak nie raz, kiedy rześkim porankiem rozcierał skostniałe stopy, aby choć trochę przywrócić im krążenie.
Jakkolwiek dziwnie by to nie wyglądało - brakowało mu tej wiejskiej monotonii. Harmonii raczej. Budząc się rankiem w gospodarstwie doskonale wiedział, co do niego należy. Oporządzić inwentarz. Przygotować narzędzia do pracy. Ugotować trochę strawy. A potem - cały dzień, do zachodu słońca - praca. Praca blisko ziemi, z której wyrosło wszelkie życie. Praca ciężka i znojna, ale satysfakcjonująca.
A póki co - nuda. Ileż można oglądać skryte we mgle szczyty górskie? Powietrze przestało sprawiać wrażenie przyjemnie rześkiego - okazało się być zimne. Nasilały się dolegliwości - zwłaszcza kaszel, który doskwierał Pieterowi od dłuższego czasu. Miał on jedną dobrą cechę - stał się pretekstem do nawiązania rozmowy z Tupikiem. Pieter trochę znał się na wiejskich sposobach leczenia, ale wiedza towarzysza przewyższała wszystko, czego prosty chłop mógł się nauczyć przez całe życie. Pożyczenie ziela do naparu na kaszel stało się zarzewiem dobrej znajomości - to właśnie z Tupikiem rozmawiało mu się najlepiej. Mieli najwięcej wspólnych tematów. A co najważniejsze - niziołek potrafił słuchać. Rozmawiał, zadawał pytania i słuchał. Pieter dzielił się z nim swoją wiedzą na temat zwierząt i ziół wiejskich, sam też dowiedział się mnóstwa rzeczy.
Że też nikomu nie zależało, coby na wsi ludzi pisać i czytać nauczyć. Tyle wiedzy, a pamięć ludzka ot - jako ten mieszek dziurawy. A te "100 użyć babki" dla potomności warto by zachować. Dobrze, że jest tu ktoś taki - no, i umie gotować. A zupę z rzepy robi jeszcze lepszą niż ja - tego mu nie wybaczę.
Z resztą kompanii przez te trzy tygodnie wspólnej podróży bliższego kontaktu nie nawiązał - wiedział, jak mieli na imię i czym z grubsza się zajmowali.
Czasy ciężki, prawda, ale groby umrzykom okradać? Tego zrozumieć się nie da... Niechby ktoś rozkopał grób mego dziadunia, zaraz bym mu kości porachował. Nie. Sevgard nie zyskał jego zaufania. srebrnowłosy mężczyzna i niziołek z kuszą byli mu obojętni - cisi, zamyśleni, ale dopóki żaden z nich na odcisk Pieterowi nie nastąpił, mogli żyć w zgodzie.
Najniezwyklejszą postacią, jaką spotkał chłop był jednak elfka. Pieter nigdy wcześniej nie widział nikogo tak pięknego... i niebezpiecznego. Postać fascynowała go i odpychała. Ciągle jednak żyły w nim przesądy wpajane przez dziadunia:
"Pamiętaj, wnusiu - rzeczy niezrozumiałych tykać ni jednym palcem. Jakoże rozumiemy, skąd li kwaśnieje bimber - iż to chochliki moczem swym sprawiają na złość ludziom, takoż i wiemy, czego spodziewać się wilcach i umrzykach, tak o elfach, dziwoludach nie wiemy zgoła nic. A na ichnie baby uważać trza jak na sługi zła wszelakiego. Tfu, po trzykroć splunąć, odwrócić się i wiać gdzie pieprz rośnie"
No cóż, mądrość przodków ważna rzecz. Pieter jednak był człowiekiem ciekawym świata. Miał zamiar na własnej skórze przekonać się, czy to prawdę o elfach po wsiach gadają. Z obserwacji, które poczynił dotychczas wynikało jasno - było w nich sporo przesady.
Jeszcze spora drogi przed nami, to jasne jak Wielki Krzyż. Będzie co przy kominku, porą zimową wnukom gadać- to pomyślawszy, pogrążył się w marzeniach, powracając na chwilę do rodzinnego domu...
 
R@ven_91 jest offline  
Stary 29-12-2009, 14:41   #6
 
Tasselhof's Avatar
 
Reputacja: 1 Tasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputację
Tas przypomniał sobie stare plotki, które usłyszał kilka tygodni temu gdy zawitał do tych stron. Co do psów się one zgadzały, jednak co do demonów nie był pewny na ile jest w nich prawdy, widział kiedyś demona, i jakoś nie wspomina tego za dobrze. Rozejrzał się po grupie. Musiał znaleźć człowieka roztropnego, kogoś kto myśli w miarę przestrzennie. Westchnął po czym zwolnił kroku i po chwili zrównał się z Heinzem.
- Słuchaj, co wiesz o Psiej Górze?
Spojrzał na towarzysza w oczekiwaniu na odpowiedź.
 
Tasselhof jest offline  
Stary 29-12-2009, 14:45   #7
 
Eliasz's Avatar
 
Reputacja: 1 Eliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputacjęEliasz ma wspaniałą reputację
Tupik szczerze polubił Pietra. Prosty dobry chłop, który nie tylko znał się na roli, ale potrafił też nawiązać ciekawą konwersację. Utrafił w samo sedno gdy począł objaśniać halflingowi chłopskie sposoby spożytkowania babki, co prawda halfling o wielu wiedział, część zdawała mu się niedorzeczna, jednak kilka właściwości – jak na przykład kleistość którą osiągała po roztarciu i zmieszaniu z mąką, były już nowością. Halflinga który był w trakcie tworzenia przewodnika po grotach, jaskiniach i kopalniach, zafascynował pomysł na utworzenie kolejnego…chłopskiego poradnika. Ciekaw był czy znalazłby on zainteresowanie…”Może wśród miejskich gospodyń domowych? Zakładając, że jakiś „wykształcony” mąż im to przeczyta…Nie to musi być coś co znajdzie audytorium…choćby wąskie.” Tupik zastanawiał się nad docelowym czytelnikiem, musiał znaleźć taką grupę zawodową czy społeczną, która będzie chciała poznać świat widziany oczami chłopa… „Może polityka?...Nie to zbyt niebezpieczne, możnowładcy poprzewracaliby się na tronach czytając chłopskie opinie na ich temat…może coś prostego, coś związanego z naturą co mi samemu mogłoby się przydać.” Od nitka do kłębka odkrył, że Pięter sporo się w życiu nasiał, Topikowi jakość uciekły polowe prace, gdy wychowywał się na wsi. Może dlatego, że ciągle gdzieś się kręcił szukając dziur, jam czy jaskiń. Nie dość, że nie miał o rolnictwie pojęcia, to Pięter zdawał się dysponować wiedzą przekraczającą najśmielsze przypuszczenia Tupika. Gdy począł objaśniać mu, że zgodnie z zasadą z dziada pradziada, kosi się polony jak księżyc jest w nowiu, sieje się zaś w tedy gdy w pełni. Zgadzało się to z obserwacjami Tupika dotyczącymi przypływów i odpływów, zasadą przybywania i ubywania – którą niepodzielnie rządził księżyc.

Halfling korzystał od czasu do czasu z gwiazd, aby upewnić się, iż podążają we właściwym kierunku. Bardziej jednak skupiał się na nowo tworzonym poradniku, z braku jakiegoś sporego zapasu papieru, starał się możliwie małymi literkami wściubiać sekrety zasiewu, sadzenia, zbioru i żniw, wiadomości okraszane były ciekawymi informacjami na temat stosowanego nawozu, pielęgnacji roślin czy nawet radzenia sobie ze szkodnikami czy chwastami. Raz czy dwa wspomniał w roztargnieniu iż sam chętnie posiedziałby na roli, pracował i patrzył jak się wszystko rozwija…a potem smakował by jeszcze dzieło własnych rąk. Rok czy dwa lata na roli zdawały się halflingowi wymarzonymi wakacjami, ukojeniem od codziennych zmagań i trosk…

Słysząc kaszel Pietra nie mógł pozostać obojętny, napar, zioła do picia, wreszcie tłusta lecz rozgrzewająca maść do smarowania, starał się wykorzystywać każde z posiadanych ziół w dopomaganiu drużynie. Tupik nie dość, że leczył Pietra to jeszcze tłumaczył mu co ma robić gdyby i jego spotkało jakieś nieszczęście. Tupik wiedział, że rozmawia z zaradnym człowiekiem, który z pewnością cenił wiedzę potrzebną w zwykłym, trudnym życiu. Wiedza dotycząca nastawiania kości, łatania ran czy bezpośredniej pierwszej pomocy mogła w przyszłości uratować życie samotnemu chłopu na wsi – o ile do niej wróci, jeśli zaś miałby dalej ciągnąć karierę poszukiwacza przygód, wówczas lecząc rany byłby bardziej przydatnym – a przez to pożądanym członkiem drużyny. Ostatecznie halfling inwestował w ten sposób w własne bezpieczeństwo, obawiał się iż jest jedynym który potrafi leczyć, a w razie gdyby sam potrzebował pomocy nie było nikogo innego. Podstawowe porady jak zatamować krwawienie, jak postępować z nieprzytomnym, czy jak przywrócić oddech niedychającemu, udzielił już w pierwszych dniach podróży, reszta miała przyjść z czasem.

Poszukiwania ziół w tym trudnym terenie przyniosły pewne rezultaty. Halfling po dostrzeżeniu pierwszego grzybka zawołał na głos nie mogąc powstrzymać fali pozytywnej emocji.

- Jupiii , hura, esme esme, esmeralda! Halfling ni z tego ni z owego ( dla towarzyszy ) począł podskakiwać i cieszyć się niczym małe dziecko. Pośrodku niczego, przy fatalnych humorach reszty drużyny, halfling znalazł powód by radować się jak na wspaniałym przyjęciu. Zobaczył bowiem grzybka, wciśniętego w cieniu pod zeschniętym konarem. Gdy przyjrzał mu się bliżej okazało się i jest to Szalony Kapelusznik. Tupik nie dowierzał w swoje znalezisko, wąchał i całował grzybka jeszcze przez dobry kwadrans po odnalezieniu. Podobny nieoczekiwany potok radości, pokazał jeszcze trzykrotnie – gdyż tyle jeszcze razy udało mu się odnaleźć ciekawe ziele mogące przydać się podróży i nie tylko. Po każdej „trafiejce” oblatywał wszystkich członków wyprawy, pokazując im znalezisko i prosząc, aby mieli oczy otwarte na podobne rośliny. W tej jałowej ziemi, po zapoznaniu się z obiektem poszukiwań – czyli grzybkiem Szalonego Kapelusznika, Ciernicą i rumiankiem Shaylli, każdy miał szansę na dostrzegnięcie tego czego szukał Tupik. W kilkoro mieli szansę na odnalezienie większej ilości ziół, niż to co był w stanie odnaleźć sam halfling.
 

Ostatnio edytowane przez Eliasz : 29-12-2009 o 14:49.
Eliasz jest offline  
Stary 29-12-2009, 18:40   #8
Konto usunięte
 
Ulli's Avatar
 
Reputacja: 1 Ulli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputacjęUlli ma wspaniałą reputację
Heinz nie wiedział co o tym wszystkim myśleć. Wieści, które zasłyszeli gdy kilka dni temu minęli ostatnią osadę nie były optymistyczne. Dlatego gdy mały kusznik zagadnął go o powód jego zmartwień, odłożył na bok nieufność i wyrzucił z siebie cały potok obaw i przypuszczeń:
-Nic dobrego Panie Tasselhof! Jałowa okolica, brak większych skupisk ludzkich, ziemia niczyja, wałęsające się watahy psów..
zakasłał nerwowo, po czym dodał trochę ciszej...
-Niektórzy mówią, że okolicę nawiedzają demony, ale nie przywiązywałbym do tego wagi...
...pokiwał głową jakby sam siebie chciał przekonać i machnął lekceważąco ręką...
-Po Burzy Chaosu kmiotki wszędzie widzą demony. Szczególnie w swoich połowicach i teściowych
...uśmiechnął się szpetnie i mrugnął porozumiewawczo do niziołka...

W tym momencie jego wywód przerwał wybuch radości Tupika nad jakimś świeżo znalezionym zielskiem. Heinz rzucił w jego kierunku wymowne spojrzenie. Miał w pamięci ich niedawną rozmowę na popasie, podczas której Tupik wydał mu się zupełnie niezainteresowany tymi rewelacjami.

Odkaszlnął jeszcze raz chcąc pokryć zmieszanie po czym kontynuował przerwaną przemowę.

-Od pierwszego dnia wydałeś mi się Pan z tej samej gliny ulepiony. Widać żeś Pan bystry i bywały w świecie, więc może Pan coś wykoncypujesz...

...rzucił okiem w kierunku snujących się na granicy wzroku sylwetek...

-Skąd psy tak daleko od osad ludzkich i w takiej ilości? Co je tu ściąga na to jałowe pustkowie? Co innego gdyby to były wilki, ale psy...

...splunął z niesmakiem na ziemię...

-Pozostaje nam wierzyć, że wypatrzymy jakiegoś pastucha lub wioskę gdzie nam powiedzą coś o tym świątobliwym ojczulku i będziemy mogli się stąd wynieść zanim przyjdzie nam jeść te bestie lub one nas...

...skrzywił się paskudnie i raz jeszcze wpatrzył w horyzont w poszukiwaniu jakichkolwiek śladów ludzkiej bytności.
 
Ulli jest offline  
Stary 29-12-2009, 21:08   #9
 
Tasselhof's Avatar
 
Reputacja: 1 Tasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputacjęTasselhof ma wspaniałą reputację
Tas smutno pokiwał głową. Znowu się zamyślił. Heinz myślał bardzo trzeźwo, koleś z głową na karku. Rozejrzał się uważnie w poszukiwaniu tych stworzeń. To nie były zwykłe psy.
- Widzisz kolego, ja myślę coś zupełnie innego. Wypadało by się zastanowić, czy te psy i te "demony" nie mają ze sobą czegoś wspólnego.
Znowu się zamyślił. Spojrzał na resztę drużyny. Szli w równym odstępie, odległość była wystarczająca by drużyna go nie usłyszała.
- Zastanawiam się czy ten cały dziennik ma z tym coś wspólnego, bo zakładanie kaplicy w tym regionie, jak to nazwali by poszerzyć wpływ Zakonu o nowe terytorium jest bezsensowne. Chyba że chcą wcielić do grona wiernych watahę dzikich zaplutych psów. A tfu jego mać! Sądzisz że ta cała księga ma jakiś związek z tymi demonami i tym psim skurwysyństwem?
Spojrzał na Elfke, wydawało mu się przez moment że na nich spoglądała. Tas zaklął w duszy. Te jej długie uszy i zmysł Łowcy. Ciekawe czy coś usłyszała. Nagle Tas poczuł to dziwne mrowienie. Z niepokojem zaczął się rozglądać.
< Chciałbym zrobić test na spostrzegawczość >
 
Tasselhof jest offline  
Stary 30-12-2009, 02:18   #10
 
kaufi's Avatar
 
Reputacja: 1 kaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwukaufi jest godny podziwu
Zael dołączył do grupy drugiego dnia po tym jak wyruszyli z Nuln. Dogonił ich już w południe ale trudno byłoby wytłumaczyć się w ciągu dnia niż wieczorem, tak więc postarał się o to by go nikt nie zauważył i gdy drużyna zatrzymała się na odpoczynek to godzinę puźniej skierował się do obozowiska.

-Witajcie podróżnicy, czy pozwolicie dosiąść się strudzonemu podróżnemu?-

Nikt raczej nie miał problemu z dodatkowym toważyszem podczas postoju, jako że wszystcy dopiero co 2 dni temu się poznaliście. Elf zasiadł w ciszy, nieopodal ogniska pod drzewem i nie zamienil już ani słowa z nikim tego wieczoru.

***

Gdy rano grupa się obudziła elfa juz nie było... spokojnie zaczęliście zbierać manatki i przygotowywać się, lecz gdy mieliście już ruszyć z powrotem na trakt, z lasu wyłoniła się postać niosąc trzy zające.

-Szanowni podróżni może przyjmiecie dodatkowego kompana do drużyny, może i grosza trzeba będzie podzielić na więcej osób, ale przynajmniej z głodu nie umrzecie...-

Spoglądnął na elfkę.

-Nie żeby oczywiście łaskawa pani nie umiała się łukiem posługiwać.-

***

Zael nie mówił o sobie ani o swojej przeszłości, zresztą kogo by to obchodziło, no może poza Tupikiem, który i tak żadnych informacji poza imieniem nie wydobyl z cichego elfa... przez pierwszy tydzień.

Ciągłe pruby wydobycia informacji przez Tupika zmusiły go do tego że musiał coś powiedzieć. W końcu dowiedzieliście się że Zael pochodził z elfiej wioski ukrytej w lesie niedaleko Altdorfu. Że jako młodzian sprawdził się w posługiwaniu łukiem i został przydzielony do myśliwych jego klanu. Lecz nie tylko to zajmował się również kowalstwem i płatnerstem, a raczej asystował swojemu ojcu w kużni.

Lecz jak wszystko na tym świecie, lata młodości jeszcze nie minęły a już mężczyzną trzeba było się stać. Podczas gdy elf był na polowaniu na jego wioskę napadli kultyści chaosu wraz z mutantami. Zniszczyli wszystko tak przedmioty jak i życie.

-Dlaczego postanowiłem wyruszyć do Księstw... hmm... dwie rzeczy mnie tu pociągnęły. Pieniądze oczywiście ale również słyszałem, że ten kapłan studiował moce ciemności a tych nienawidze z całego serca!-

***

Sama podróż nie męczyła go tak bardzo, w końcu to jest to do czego po części byl szkolony, docieranie do miejsc ukrytych, odległych. A w głębi elfiej duszy nawet w tak suchym i wietrznym krajobrazie umiał odnależć ukryte piękno. To we wschodzie słońca, to w zachodzie, jak i w gwieździestym niebie w nocy.

Dużo czasu spędzał poza grupą polójąc, co pozwalało mu uniknąć konfrontacji jak i utrzymywać się w formie. Choć nie zawsze samemu, czasem toważyszyła mu elfia piękność, i choć nie rozmawiali (co wychodziło raczej od Zaela) raczej dużo to czuł że w jakiś sposób są sobie bliscy sobie.

***

Podczas tych trzech tygodni poznal trochę osoby toważyszące mu w podróży.

Tupik, niziołek wydawał się nieszkodliwy. Choć dużym problemem było to że było go wszędzie pełno i był wiecznie głodny (nie tylko pożywienia). Z początku trochę przeszkadzało Zaelowi to że helfling nie umie utrzymać języka za zębami dłużej niż 10 sekund, choć wynagradzał to swoją wiedzą, na temat lecznia ziołami jak i gotowania. Odkupił nawet od elfa jedną z drewnianych misek zdobionych po elficku.

Heinz, był jedną z osób na temat których elf nic nie wiedział. Nie mowił za wiele a i łowca nic nie chciał wiedzieć, i to mu pasowało.

Sevgard, Zael nie miał nic przeciwko ludziom, ale ten wybrał sobie złą profesję. I jeszcze ten bezczelny sposób bycia. Najlepiej będzie dla niego jak się zdala będzie trzymał, bo może się skończyć tym że będzie o jedną osobę mniej do podziału.

Tasselhof, następny niziołek, ten dla odmiany całkowicie obojętny na wszystko poza pieniędzmi, to dobrze łatwo znależć w nim przyjaciela.

Pieter, sól ziemi jak to ludzie mawiają. Zacofany jak to ludzie na wsi, nawet gdyby Zael starał się nawiązać jakikolwiek kontakt, co raczej sie nie zdaży, byłoby to dość trudne, ponieważ stary Pieter unika elfa jak ognia.

Ahh i nareszcię Adaia, łączyły ich wspulne polowania, była ona prawdopodobnie osobą z którą spędził najwięcej czasu. I choć nie rozmawiali wiele to elf wiedział że ze względu na starszą krew która płynie w ich żyłach jak i niezwykłą urodę, że jest mu ona najbliższą osobą w drużynie.
 
__________________
"because, if you confess with your mouth that Jesus is Lord and believe in your heart that God raised him from the dead, you will be saved."

Rom 10:9
kaufi jest offline  
 



Zasady Pisania Postów
Nie Możesz wysyłać nowe wątki
Nie Możesz wysyłać odpowiedzi
Nie Możesz wysyłać załączniki
Nie Możesz edytować swoje posty

vB code jest Wł.
UśmieszkiWł.
kod [IMG] jest Wł.
kod HTML jest Wył.
Trackbacks jest Wył.
PingbacksWł.
Refbacks are Wył.


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 09:15.



Powered by: vBulletin Version 3.6.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.1.0
Pozycjonowanie stron | polecanki
Free online flash Mario Bros -Mario games site

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172