Solinarius

[center:cf27ef19e6]Text nie należy do mnie, tłumaczenie także nie. Dostałem ten plik dawno temu od pewnego znajomego. Jeżeli czyta to tłumacz, chętnie dodam odpowiednie nazwisko.
[/center:cf27ef19e6]


[center:cf27ef19e6]Kraina Lalek

Copyright 1996 by John Tynes
All rights reserved worldwide. Puppetland, Puppettown and Makers Land are trademarks of John Tynes
paganpub@aol.com
[/center:cf27ef19e6]





OD ŚMIERCI STWÓRCY NIEBO JEST CIĄGLE MROCZNE.

Światła Kukiełkowa palą się nieustannie, jak najjaśniejsza w całej Krainie Lalek latarnia morska. Kiedyś Słońce i Księżyc wędrowały przez niebo po swoich ścieżkach, ale to już przeszłość. Rządy Ciosa Stwórcobójcy zatrzymały normalny bieg natury i przyniosły nieustającą zimę, nieustającą noc.
Kukiełki z całej Krainy Lalek opłakują utratę Stwórcy i przeklinają imię Ciosa - ale po cichu, bo jeśli Dziadki Do Orzechów usłyszą, przyjdą po ciebie stuk- stuk- stukając ostro do drzwi.

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie
Gra w Krainę Lalek
Typy kukiełek
Karta Kukiełki
Tworzenie kukiełki
Odgrywanie kukiełki
Cios i jego Chłopcy
Dziadki do Orzechów
Kukiełki Władcy Marionetek
Opowieści
Pytania i Odpowiedzi
Symbolika i tematy


WPROWADZENIE

Dawno, dawno temu w prawdziwym świecie była wojna. Wielu ludzi zrobiło sobie krzywdę i wydarzyło się wiele strasznych rzeczy. Stwórca widział wszystko, co się wtedy stało i pogrążył się w smutku. Jego dzieła były najłagodniejszymi ze stworzeń i straszliwie ucierpiały podczas tych tragicznych wydarzeń.
Stwórca kukiełek w obliczu chaosu i przemocy przystąpił do wielkiego dzieła: stworzył Krainę Stwórcy, świat w którym jego kukiełki i wszystkie kukiełki z całego świata mogły się schronić i bezpiecznie czekać na koniec wojny.
I w taki oto sposób powstała Kraina Stwórcy. Pewnego poranka świat przebudził się i zobaczył, że wszystkie lalki zniknęły. Kukiełki, pacynki, marionetki i inne - po prostu zniknęły. Pewnego poranka lalki zbudziły się - w Krainie Stwórcy, gdzie żadni okropni ludzie nie mogli już ich skrzywdzić.
W Krainie Stwórcy wszystko było dobre. Kukiełki żyły bez strachu i spędzały swoje dni szczęśliwe i wolne. Żadne ręce ich nie kontrolowały, nikt nie pociągał za sznurki. Mogły żyć tak, jak chciały i zawsze miały wszystko czego im było trzeba. Wszystko było w jak najlepszym porządku. Stwórca był jedynym człowiekiem w całej krainie, był dobry i miły. Naprawiał zepsute kukiełki, robił nowe i trzymał z dala wszystkich cielistych ludzi, którzy teraz (oprócz Stwórcy) żyli tylko w snach Kukiełek.
Wtedy pojawił się Cios, który uroił sobie, że jest najpotężniejszą z kukiełek. Pewnej nocy zakradł się do domu Stwórcy z wielkim tłuczkiem i zatłukł śpiącego człowieka na śmierć. Wraz ze śmiercią Stwórcy zniknął z Krainy Lalek ostatni człowiek. Ale ciało nie zniknęło, gdyż Cios z twarzy Stwórcy zrobił sobie nową, okrutną twarz. I to nie wszystko co zrobił: rankiem miał nie tylko nową twarz, ale także sześć wiernych sług - kukiełek uszytych ze skóry Stwórcy. Tych sześciu, których Cios nazwał swoimi Chłopcami stało przy jego boku, gdy ogłaszał się królem całej krainy. On był Cios Stwórcobójca a jego było prawem.
Krainą Stwórcy władają teraz Cios i jego Chłopcy, a ich serca przepełnione są okrucieństwem a ich czarne dusze wyzute są z litości. Wszystkie kukiełki istnieją tylko po to, by im służyć. Wszystkie kukiełki pracują w pocie czoła, godzina za godziną szyjąc nowe ubranka, wznosząc nowe domki, gotując nowe potrawy, robiąc nowe zabawki - wszystko by zaspokoić zachcianki Ciosa i jego Chłopców. To znaczy prawie wszystkie kukiełki.
Na drugim brzegu jeziora mleka i ciasteczek leży mała wioska o nazwie Wytchnienie. Wioską opiekuje się Judy, która już nie kocha Ciosa, choć go kiedyś kochała. Wie lepiej niż ktokolwiek inny, do jakich okrucieństw jest zdolny. Wie jakie zło czai się na dnie jego skrzywionego serca. We wiosce mieszkają wolne kukiełki, którym udało się wyrwać ze szponów Ciosa. Udało im się uniknąć strasznych Dziadków do Orzechów, uciekły okrucieństwu Chłopców Ciosa i dotarły do Wytchnienia. Judy i zgromadzone wokół niej wolne kukiełki oczekują dnia w którym Cios upadnie a Stwórca zostanie przywrócony do życia.
Judy była przy Stwórcy gdy umierał i złapała jego ostatnią łzę w naparstek ze szczerego srebra. Wierzy, że z jej pomocą można przywrócić życie Stwórcy. Jest to jej najukochańsze marzenie a Łza Stwórcy to jej najsilniej strzeżony skarb.

GRA W KRAINĘ LALEK

Kraina Lalek jest grą i tak też należy ją traktować. Jej celem jest pokonanie Ciosa Stwórcobójcy i ocalenie Krainy Stwórcy. W tym celu każdy uczestnik gry staje się aktorem, który odgrywa postać kukiełki. W przeciwieństwie do sytuacji jaka znamy z teatru, kwestie i działania kukiełki zależą od aktora i nie są zapisane w żadnym scenariuszu. Dlatego też aktor musi być gotowy spojrzeć na świat oczami swojej kukiełki, mówić i robić to, co ona by robiła i mówiła. Przypomina to trochę improwizowany teatr. Jeden z uczestników, władca marionetek nie odgrywa po prostu jednej z kukiełek. Jest odpowiedzialny na stworzenie i przedstawienie gry, służy za wykładnię zasad i odgrywa wszystkie role drugoplanowe. Aktorzy odgrywają głównych bohaterów opowieści, a władca marionetek przyjmuje na siebie role statystów i innych postaci, na które aktorzy natkną się w trackie gry.
Jest mało prawdopodobne by aktorom udało się osiągnąć cel gry za jednym zamachem. Za każdą grą w Krainę Lalek odgrywa się opowieść. W efekcie z każdą odegraną opowieścią aktorzy starają się zbliżyć do celu gry i do pokonania Ciosa Stwórcobójcy. Kiedy im się to uda, gra się kończy. Może to trwać tylko kilka opowieści, lecz może też zająć ich dowolnie wiele. Zależy to tylko od tego ile opowieści zaplanuje władca marionetek i jak efektywnie aktorzy poradzą sobie z ich odegraniem.
Wszystkie gry rządzą się jakimiś zasadami. Kraina Lalek ma trzy ważne reguły.

Reguła Pierwsza: Godzina jest święta, ale nie jest godziną.
Opowieść w Krainie Lalek nie może trwać dłużej niż godzinę. Kukiełki są wyjątkowymi, magicznymi stworzeniami i mogą poruszać się i zajmować się swoimi sprawami tylko przez jedną godzinę. Władca marionetek powinien mieć pod ręką zegarek i po upływie godziny zakończyć całą opowieść. (Należy jednak pamiętać, że kukiełki wiedzą o tej regule i zawsze wiedzą ile czasu zostało do końca godziny.) Kiedy godzina dobiega końca, wszystkie kukiełki w Krainie Stwórcy zapadają w sen; kiedy się budzą, leżą całe i zdrowe w swoich łóżeczkach, gotowe rozpocząć nową opowieść. Świat za oknem wygląda tak, jak pod koniec ostatniej opowieści, tylko kukiełki (te, które przetrwały) leżą w swoich mięciutkich, ciepłych łóżeczkach. Rany odniesione w jednej opowieści nie przenoszą się do następnej - uszkodzone i poranione kukiełki budzą się całe i zdrowe (z pewnymi ograniczeniami, opisanymi w dalszej części) - jednak kukiełki, które umrą nigdy nie wracają.
Godzina jest święta.
Może się wydawać, że opowieść w Krainie Lalek trwa dłużej niż godzinę: na przykład kukiełki mogą odbyć długą, kilkudniową podróż. Ale czasu upływa tylko tyle, ile trwa opowiedzenie o tym, co się robi. Kukiełka może powiedzieć: "Śpię przez tydzień!" i tydzień mija, choć tylko kilka sekund upłynęło na zegarze. To zegar jest wyznacznikiem czasu, nie akcje kukiełek. Czas mija w tempie w którym opowiada się historię, nie w tempie trwania elementów opowieści.
Godzina nie jest godziną.

Reguła Druga: Mówisz to co mówisz.
Podczas gry w Krainę Lalek bardzo ważne jest to, że jak długo aktorzy siedzą na krzesłach, mówią tylko to, co mówią ich kukiełki. Każde słowo wypowiedziane na siedząco wychodzi z ust kukiełki w dokładnie takiej formie, w jakiej opuściło usta aktora. Nie powinien on mówić niczego, czego nie chce powiedzieć jego kukiełka, nawet "Podaj chipsy" albo "Idę do łazienki". Jeśli aktor chce powiedzieć coś, czego nie mówi jego kukiełka, powinien najpierw wstać. Jeśli chce żeby kukiełka zrobiła cos jeszcze, poza wypowiedzeniem swojej kwestii, powinien to umieścić w jej wypowiedzi. Na przykład, jeśli jego intencją jest by kukiełka weszła po drabinie przez okno, powinien powiedzieć "Myślę, że jeśli wezmę tę drabinę, to uda mi się wejść przez okno", jeśli kukiełka ma wziąć młotek i roztrzaskać okno: "Wybiję okno tym młotkiem". Wszystko, co robi kukiełka musi zostać wyrażone jako część jej wypowiedzi, choć może to przybierać prostą formę: władca marionetek powinien płynnie wplatać w opowieść akcje kukiełek na podstawie toczącego się dialogu i nie czekać na dokładne tłumaczenie krok po kroku.
Aktor nie może zadawać pytań władcy marionetek, ponieważ w Krainie Stwórcy nie ma żadnego "władcy marionetek" do którego kukiełka aktora mogła by się zwrócić. Jeśli aktor nie do końca zrozumiał usłyszany właśnie opis, albo potrzebuje więcej informacji, powinien po prostu powiedzieć coś w stylu "Nie całkiem rozumiem co się dzieje", albo "Jestem tym wszystkim strasznie skołowany". Władca marionetek powinien wtedy postarać się lepiej wszystko wytłumaczyć. Prowadzący może zadawać aktorowi, nie jego postaci, bezpośrednie pytania. Powinny one umożliwiać odpowiedź tak albo nie udzieloną przez potrząśnięcie, lub skinienie głową. Aktor nie może na nie odpowiadać jako kukiełka.
Jeśli aktor albo władca marionetek po prostu muszą porozmawiać z pominięciem postaci, aktor musi wstać, podejść do prowadzącego i porozmawiać z nim szeptem, tak by inni nie słyszeli. Jeśli aktor zechce przekazać zdobyte tak informacje pozostałym graczom powinien, jeśli to możliwe usiąść i opowiedzieć wszystko ustami swojej kukiełki. Za wszelką cenę należy wystrzegać się rozmów poza grą.
Łatwiej to przychodzi, jeśli pomyśli się, że ktoś odczytuje na głos całą opowieść, wszystko co powiedzieli aktorzy i władca marionetek. Ten ktoś spodziewa się, że przeczyta opowiadanie, napisane jak opowiadanie, z odpowiednimi opisami i dialogiem. Zgodnie z regułami tej gry trzeba starać się, by wypowiedziane słowa brzmiały jak część napisanej opowieści, a nie jak rozmowa kilku ludzi siedzących przy stole i mówiących coś poza grą.

Reguła Trzecia: Opowieść rośnie podczas opowiadania, a opowiada się ją komuś nieobecnemu.
Władca marionetek powinien zdawać sobie sprawę z tego, że pomimo iż ma na myśli pewną opowieść, historia naprawdę opowiedziana może się od niej różnić. Aktorzy muszą zdawać sobie sprawę z tego, ze są częścią historii, którą słyszą: tworzą dialogi głównych bohaterów. Powinni się starać by dialogi brzmiały tak ciekawie i barwnie jak to tylko możliwe, a opowieść była jak najbardziej zajmująca i nieprzewidywalna. Wspólnymi siłami grupa jest w stanie stworzyć historię lepszą i ciekawszą niż ktokolwiek z nich samemu.
Zawsze myślcie o tym, że jakiś niewidzialny czytelnik czyta każde słowo wypowiedziane podczas gry w Krainę Lalek i że straszliwie się rozczaruje, jeśli będą one brzmiały źle lub nie będą tworzyły spójnej całości. Dlatego wszystkie opisy, jak w każdej opowieści powinny być formułowane w czasie przeszłym. Dialog odbywa się w czasie teraźniejszym.

Oto zły przykład gry w Krainę Lalek :

Władca Marionetek: "Dobra, drzwi wylatują i widzicie po drugiej stronie grupkę Dziadów. Jeden z nich woła do was - stać!".
Aktor 1: "Szybko, do tylnich drzwi!"
Aktor 2: "Biorę kamień i rzucam w dziadka do orzechów!"
Władca Marionetek: "Rzucasz i rozbijasz mu szczękę. Już nikogo nie ugryzie."

A to dobry przykład:

Władca Marionetek: "Nagle drzwi pękły z trzaskiem! Trzech Dziadków do Orzechów stało po drugiej stronie, jeden z nich jeszcze chrupał klamkę. 'Stać, żałosne kukiełki!' zawołał jeden z nich."
Aktor 1: "Biegiem! Biegiem do tylnich drzwi! Musimy im uciec!"
Aktor 2: "Gdzie ten kamień? O, tutaj! Rzucę nim prosto w twoją żarłoczną paszczę Dziadu!"
Władca Marionetek: "Kamień przeleciał przez pokój i uderzył najbliższego z Dziadków w szczękę. 'Ałłł!' krzyknął ranny. 'Już nie może gryźć ni chrupać!' zawołał inny. I miał rację: szczęka Dziadka była wyłamana z zawiasów."

TYPY KUKIEŁEK

W Krainę Lalek można grać czterema typami kukiełek. Władca marionetek i aktorzy mogą swobodnie tworzyć nowe typy kukiełek, jeśli odczuwają taką potrzebę. Należy jednak pamiętać, że każdy typ ma określone pewne cechy i że nowe typy powinny być określone przy ich pomocy, lub innych, pasujących do ogólnego stylu. Te cechy nie są ogólnym opisem kukiełki; są zdaniami ustalającymi co dana kukiełka może, a czego nie może zrobić. Wszystkie kukiełki mogą mówić, ruszać się, podnosić przedmioty i robić inne podstawowe rzeczy których oczekuje się od bohaterów opowieści. Atrybuty opisują takie właśnie akcje i definiują inne, mniej powszechne czynności. Kukiełeczka, która jest "szybka" zawsze prześcignie pacynkę, która jest "niezbyt szybka", chyba że jest bardzo ranna, albo jej ruchliwość jest ograniczona w inny sposób. Poniżej opisane są cztery podstawowe typy kukiełek.

KUKIEŁECZKI (malutkie kukiełki, zakładane na palec)
Kukiełeczki są: małe, lekkie, szybkie i słabe.
Kukiełeczki mogą: szybko biegać, uskakiwać przed rzuconymi w nie przedmiotami nawet jeśli zobaczą je w ostatniej chwili i poruszać się bardzo cicho.
Kukiełeczki nie mogą: kopać, rzucać ani łapać bo nie mają rąk ani nóg.

PACYNKI (kukiełki zakładane na rękę)
Pacynki są: średniej wielkości, trochę ciężkie, niezbyt szybkie, trochę silne.
Pacynki mogą: poruszać się z normalną szybkością, uskakiwać przed rzuconymi w nie przedmiotami jeśli widzą jak są rzucane, rzucać, łapać, słabo uderzać i poruszać się po cichu jeśli są ostrożne i mają szczęście.
Pacynki nie mogą: kopać (nie mają nóg), poruszać się szybciej ani ciszej niż kukiełeczki.

WYCINANKI (kukiełki z teatrzyku cieni)
Wycinanki są: wysokie, chude, lekkie, szybkie i słabe
Wycinanki mogą: poruszać się cicho, uchylać się przed rzuconymi przedmiotami odwracając się bokiem, kopać, rzucać, łapać i stawać się niewidzialne jeśli się starają i są ostrożne.
Wycinanki nie mogą: kopać, rzucać, łapać rzeczy cięższych niż kartka papieru, być niewidzialne jeśli się nie starają, być niewidzialne dla więcej niż jednej kukiełki na raz, zmoczyć się bo jeśli się całe zamoczą, giną.

MARIONETKI (drewniane kukiełki, poruszane sznurkami)
Marionetki są: wysokie i tęgie, ciężkie, powolne i silne.
Marionetki mogą: poruszać się powoli, kopać, rzucać i łapać rzeczy ważące tyle co one, uderzać bardzo mocno.
Marionetki nie mogą: uchylać się przed rzuconymi w nie rzeczami, poruszać się bardzo szybko.

KARTA KUKIEŁKI

Karta kukiełki to kawałek papieru na której aktor opisuje swoją kukiełkę. Podczas gry powinna być zawsze pod ręką, by można było do niej bez problemu zajrzeć. Zawiera te informacje o kukiełce, które nie zależą od pomysłów aktora; są na niej wypisane te cechy, które są ustalane na początku i nie ulegają zmianie. Karta postaci ma pięć części, które są opisane poniżej.
Imię: Tu wpisuje się imię kukiełki, wymyślone przez aktora. Imiona w Krainie Lalek składają się zazwyczaj z dwóch członów. Pierwszy, to zwykłe imię kukiełki, to którego zazwyczaj używają jej znajomi. Zawsze jest to jakieś popularne, znane imię, takie jak "Jacuś", "Agatka", czy "Piotruś". Drugi człon to unikalne imię, różne dla każdej kukiełki. Zazwyczaj opisuje ją w jakiś sposób, na przykład "Czerwone Guziczki" czy "Czupiradło" albo "Fioletowy Kapelusz". Pełne, formalne imię kukiełki będzie więc brzmiało "Agatka Czerwone Guziczki" albo "Jacuś Czupiradło".
Obrazek: W tym miejscu gracz rysuje swoją kukiełkę, najlepiej jak potrafi. Nawet jeśli będzie to po prostu parę kresek, wystarczy. Ważne jest tylko, by rysunek był wykonany w skali 1:1, oddając prawdziwe rozmiary kukiełki. Kukiełka nie może być większa niż ramka na rysunek i zakłada się, że jest dokładnie tak duża, jak ją narysowano. Dlatego tworząc portret należy pamiętać, jakiego typu jest kukiełka. Marionetka zajmie o wiele więcej miejsca, niż kukiełeczka. Nie przejmujcie się liniami tworzącymi układankę. Będzie ona wykorzystywana w trakcie gry i nie ma żadnego wpływu na tworzenie kukiełki.
Ta kukiełka jest: W tym miejscu należy przepisać informacje z rozdziału "Typy Kukiełek" z sekcji "(Kukiełeczki/ Pacynki/ Wycinanki/ Marionetki) są:" można również dodać własne cechy; jest to dokładniej omówione poniżej w rozdziale "Tworzenie kukiełki".
Ta kukiełka może: Tu należy wpisać informacje z odpowiedniej sekcji rozdziału "Typy Kukiełek". Patrz również rozdział "Tworzenie kukiełki".
Ta kukiełka nie może: Tu należy wpisać informacje z odpowiedniej sekcji rozdziału "Typy Kukiełek". Patrz również rozdział "Tworzenie kukiełki".

TWORZENIE KUKIEŁKI

Każdy z aktorów wybiera jeden z czterech podanych wcześniej typów kukiełek. Powinno się to robić w grupie; jako że każdy rodzaj ma swoje zalety i wady, idealna grupa powinna zawierać co najmniej po jednej kukiełce z każdego typu. Zapewni to największą elastyczność. Należy unikać sytuacji w której dwóch aktorów wybiera takie same kukiełki, chyba że istnieje ku temu jakiś ważny powód (np. obie kukiełki są częścią rodziny) albo wszystkie typy są już zajęte.
Kiedy wszyscy wybrali już swoje kukiełki, każdy aktor powinien nadać imię swojej postaci i narysować na karcie jej rysunek. Nie jest tu wymagany żaden artyzm, rysunki mogą być bardzo proste. Ważne, żeby aktor wyobraził sobie wygląd kukiełki i postarał się wyrazić to na papierze. Rysunek musi być w skali 1:1, kukiełka będzie tak duża, jak duża jest na rysunku. Dwóch aktorów powinno być w stanie porównać swoje kukiełki porównując rysunki na kartach. Od razu powinno być widać, która kukiełka jest wyższa, szczuplejsza itd. Portret powinien poza tym pokazywać, które kończyny ma kukiełka; marionetki i wycinanki mają ręce i nogi, pacynki mają ręce, ale nie mają nóg a kukiełeczki nie mają ani rąk, ani nóg. (Tak naprawdę kukiełeczki mają ręce, ale są one tylko na ozdobę; nie da się nimi ruszać).
Kiedy aktor już nazwie kukiełkę i narysuje jej portret, powinien wypisać następujące informacje: jaka jest kukiełka, co może a czego nie może zrobić. Należy je przepisać z odpowiednich sekcji rozdziału TYPY KUKIEŁEK. Do każdej z list należy jeszcze dopisać po trzy dodatkowe cechy, wymyśla je aktor za aprobatą władcy marionetek. Jako przykład niech posłuży opisana dalej kukiełka. Cechy napisane kursywą zostały dodane przez aktora.

Imię: Agatka Czerwone Guziczki
Typ kukiełki: Pacynka
Ta kukiełka jest: średniej wielkości, trochę ciężka, niezbyt szybka, trochę silna, bardzo mądra, dość ładna i dobra w magicznych sztuczkach.
Ta kukiełka może: poruszać się z normalną szybkością, uskakiwać przed rzuconymi w nie przedmiotami jeśli widzi jak są rzucane, rzucać, łapać, słabo uderzać, robić magiczne sztuczki, oczarować inną kukiełkę i skłonić ją do wyświadczenia jej przysługi, bardzo ładnie śpiewać i poruszać się po cichu jeśli jest ostrożna i ma szczęście.
Ta kukiełka nie może: kopać, kłamać, szybko pływać, skrzywdzić kukiełki która nie skrzywdziła ani nie chce skrzywdzić jej ani jej bliskich i poruszać się szybciej ani ciszej niż kukiełeczki.

Jeśli aktor uporał się z powyższym, jest gotowy do gry.

ODGRYWANIE KUKIEŁKI

Podane wcześniej przykłady powinny wyjaśnić, jak gra się w Krainę Lalek. Wyniki akcji osądza władca marionetek, biorąc pod uwagę cechy kukiełek biorących w niej udział.
Na przykład, jeśli Dziadek do Orzechów rzuci w Agatkę Czerwone Guziczki (opisaną powyżej) kamieniem, uda jej się uskoczyć, jeśli zobaczy kamień odpowiednio wcześnie (patrz cecha "Ta kukiełka może"). Jednak, ostateczny rezultat zależy tylko od władcy marionetek i, zgodnie z Trzecią Regułą, powinien przyczyniać się do polepszenia opowieści.
Pewnych wyjaśnień wymaga układanka na karcie kukiełki. Ramka w której należy narysować obrazek kukiełki przedzielona jest konturami szesnastoelementowej układanki (takiej samej na każdej karcie). Podczas gry w pewnych przypadkach należy zamalować ołówkiem lub długopisem fragment układanki. Dzieje się tak w następujących przypadkach:

* Kiedy kukiełka zrobi coś, czego jej nie wolno (jeśli Agatka skłamie, jej aktor będzie musiał zacieniować fragment układanki).

* Jeśli kukiełce przytrafi się coś bardzo złego (jeśli Agatka zostanie złapana przez Dziadków do Orzechów i jeden z nich odgryzie jej rękę, aktor będzie musiał zaciemnić fragment układanki).

Wszystkie rany, nawet te "bardzo złe" znikają wraz z początkiem następnej opowieści. Jednak raz zaciemniony fragment układanki pozostaje taki na zawsze. (W powyższym przykładzie Agatka obudzi się z ręką zdrową jak zawsze, jednak fragment układanki zostanie zaciemniony). Kiedy żaden fragment nie pozostanie czysty, kukiełka nie obudzi się ani na początku następnej opowieści, ani nigdy. Jest martwa i już nie można nią grać. Śmierć jest rzadka w Krainie Lalek, ale nadchodzi nieubłaganie. O tym, czy należy zakreślić fragment układanki, czy nie decyduje władca marionetek i zawsze ma w tej sprawie ostatnie słowo.

CIOS I JEGO CHŁOPCY

Cios Stwórcobójca jest obłąkanym megalomanem. Jest skrzywioną i niecną kukiełką, która została wypaczona przez ludzki sposób myślenia na długo przed powstaniem Krainy Stwórcy. To, że potrafił ukryć to zepsucie głęboko w swoim przepełnionym goryczą sercu - tak że nawet Stwórca tego nie dostrzegł - zawdzięcza swojej wysokiej inteligencji i przebiegłości. Cios to złośliwa, okrutna kukiełka, która żyje tylko by poszerzać swoje rządy i zyskiwać więcej władzy dla siebie. Jest samolubny i bestialski, bez skrupułów ulegający swoim kaprysom i znęcający się nad otoczeniem. Jest mściwy i najmniejsze błahostki uznaje za osobisty afront karany spaleniem na stosie - i jest to typowa kara dla nieposłusznych kukiełek.
Cios nosi czerwony płaszcz i zgina się pod ciężarem ogromnego garbu. Jego twarz stale zakrywa maska zrobione z ciała Stwórcy. Wyciął w niej otwory na oczy i usta, by mógł widzieć i jeść. Na głowie ma czerwoną czapkę, którą umoczył w krwi Stwórcy. Stwórcobójca stale ma przy sobie olbrzymi tłuczek. Często, w napadach furii atakuje najbliższą, niewinną kukiełkę i okłada ją na śmierć.
Chłopców Ciosa jest sześciu a kukiełki obawiają się ich chyba jeszcze bardziej niż ich szefa - w końcu to oni wcielają w życie szalone edykty Stwórcobójcy. To ich bezstope postaci suną nocami przez ulice Kukiełkowa i drogi Krainy Lalek, niby żądne zemsty duchy. Chłopcy są pustymi płaszczami z ludzkiego ciała, uszytymi z martwej skóry Stwórcy. Ich imiona to Zazdrośnik, Strach, Rozpacz, Mściciel, Masakr i Skradacz.

Zazdrośnik: Największy z chłopców jest łobuzem z tubalnym głosem i twarzą wykrzywioną w grymasie wściekłości i zawiści. Wędruje ulicami i urywa ręce kukiełkom, które jego zdaniem chcą być ładniejsze niż on. Zazdrośnik maluje sobie twarz, żeby wyglądać normalniej, ale jedyne co osiąga to bardziej groteskowy wygląd. Okaleczył już tuziny kukiełek i nie zamierza przestać.

Strach: Obawiają się go głównie kukiełki, które spiskują przeciw Ciosowi, gdyż Przerażacz potrafi wyczuć najmniejsze ślady zdrady. Nigdy jednak nie atakuje, ani nie rani kukiełek. Przyciągają go zemsta i zdrada a kiedy odnajdzie źródło tych uczuć, zaczyna krążyć unosząc się ponuro w powietrzu. Kiedy reszta chłopców spotka Stracha zaciskającego swój nieprzerwany krąg, zaczynają przetrząsać dom po domu w poszukiwaniu zdrajców. Każdy na kogo padnie cień podejrzenia o nielojalność, zostaje wydany na żer płomieniom.

Rozpacz: Jest organem sprawiedliwości Ciosa. Jeden z pierwszych edyktów Stwórcobójcy brzmiał: "Wszyscy mają być stale szczęśliwi" i właśnie ten edykt Rozpacz ma za zadanie wprowadzać w życie. Snuje się bez celu szukając tych, którzy nie starają się być szczęśliwi. Tych, którzy wyglądają na smutnych, obojętnie z jakiego powodu, rozrywa na kawałki, kończyna po kończynie.

Mściciel: On też jest narzędziem sprawiedliwości Ciosa. Kiedy Strach, albo inny chłopiec znajdzie zdrajcę i ma trochę czasu, wzywa Mściciela. Jego specjalnością jest sprawianie bólu kukiełkom, a przynajmniej zdrajcom. Zna wiele sposobów torturowania ofiar i lubuje się w wynajdywaniu nowych.

Masakr: Bardzo wiele kukiełek obawia się Masakra, gdyż przez niego Cios sprowadza bezrozumne zniszczenie. Bardzo rzadko można go zobaczyć, ale gdy go widać, wiadomo, że idzie by zabić. Wpada nagle do wioski i zaczyna mordować kukiełki, zupełnie na oślep. Nic nie mówi, nic nie tłumaczy. Po prostu rozrywa kukiełki, kawałek po kawałku, chwyta marionetki za sznurki i wlecze je przez ośnieżone ulice albo podpala kukiełeczki i patrzy jak zawodzą i skaczą między domami rozsiewając iskry.

Skradacz: tego chłopca widać nawet rzadziej niż Masakra, ponieważ umie on zdjąć płaszcz ze skóry i odkryć nicość, którą okrywa. Jego specjalnością jest szpiegowanie. Jest niewidzialny, więc może podążać za nie podejrzewającymi niczego zdrajcami i przejrzeć ich plany. Dwukrotnie dzielne kukiełki znalazły odrzucony cielisty płaszcz Skradacza i próbowały go zniszczyć, jednak nigdy się to nie udało. Bez swojego płaszcza Skradacz nie może mówić, ani w żaden inny sposób się komunikować i jest to jego słabość.

DZIADKI DO ORZECHÓW

Oprócz chłopców Cios ma małą armię Dziadków do Orzechów, którzy utrzymują porządek i wprowadzają prawo. Ci żołnierze w czerwonych mundurach kroczą bez wytchnienia po ulicach Kukiełkowa i drogach leżącej poza nim krainy. Nie są zbyt bystrzy, ale ich zachłanne paszcze są dostatecznie duże, by pogruchotać zawiasy marionetek i zmiażdżyć kończyny innych kukiełek. Chłopców Ciosa wszyscy się boją, ale niewielu ich widziało. Natomiast Dziadki do Orzechów są widoczni codziennie i stale przypominają kukiełkom, kto rządzi Krainą.

KUKIEŁKI WŁADCY MARIONETEK

Oprócz czterech typów dostępnych aktorom władca marionetek może korzystać z dodatkowych dziewięciu rodzajów. Te kukiełki - częściej niepowtarzalne osoby, niż ogólne typy - są opisane poniżej.

Imię: Cios
Typ kukiełki: Unikalna (Marionetka)
Ta kukiełka jest: wysoka i tęga, ciężka, powolna, przebiegła, niecierpliwa, okrutna i silna.
Ta kukiełka może: poruszać się powoli, kopać, rzucać i łapać rzeczy tak ciężkie jak ona, rozkazywać chłopcom i Dziadkom do Orzechów, kazać kukiełce zrobić dowolną rzecz i zabić ją jeśli jej nie zrobi, czarować i uderzać bardzo mocno.
Ta kukiełka nie może: uskakiwać przed rzuconymi w nią przedmiotami, odczuwać emocji, przeżyć bez maski z ciała Stwórcy, pozwolić na nieposłuszeństwo, poruszać się bardzo szybko.

Imię: Judy
Typ kukiełki: Unikalna (Marionetka)
Ta kukiełka jest: wysoka i tęga, ciężka, powolna, pomocna, uprzejma, cierpliwa i silna.
Ta kukiełka może: poruszać się powoli, kopać, rzucać i łapać rzeczy tak ciężkie jak ona, robić przydatne rzeczy, znaleźć rozwiązanie trudnych problemów, ożywić Stwórcę i uderzać bardzo mocno.
Ta kukiełka nie może: uskakiwać przed rzuconymi w nią przedmiotami, kłamać, pozwolić innej kukiełce cierpieć, bezpośrednio zranić Ciosa i poruszać się bardzo szybko.

Imię: Żaden z nich nie ma prawdziwego imienia
Typ kukiełki: Dziadek do Orzechów
Ta kukiełka jest: wysoka i tęga, ciężka, szybka i silna.
Ta kukiełka może: poruszać się szybko, kopać, rzucać i łapać rzeczy tak ciężkie jak ona, kazać kukiełce zrobić dowolną rzecz i zabić ją jeśli jej nie zrobi, miażdżyć swoimi szczękami, i uderzać bardzo mocno.
Ta kukiełka nie może: uskakiwać przed rzuconymi w nią przedmiotami, odczuwać emocji, pozwolić na nieposłuszeństwo i poruszać się bardzo szybko.

Imię: Zazdrośnik
Typ kukiełki: Unikalna (Ciało)
Ta kukiełka jest: niska, tęga, ciężka, powolna i silna
Ta kukiełka może: kopać, rzucać, łapać rzeczy tak ciężkie jak on, odrywać kończyny kukiełkom, głośno krzyczeć bez przerwy, kazać kukiełce zrobić dowolną rzecz i okaleczyć ją jeśli jej nie zrobi.
Ta kukiełka nie może: poruszać się szybko, pozwolić na nieposłuszeństwo, zdradzić Ciosa.

Imię: Strach
Typ kukiełki: Unikalna (Ciało)
Ta kukiełka jest: niska, lekka, szybka i słaba.
Ta kukiełka może: poruszać się szybko, wyczuć nieposłuszeństwo kukiełki, okrążać nieposłuszną kukiełką zaciskając krąg.
Ta kukiełka nie może: pozwolić na nieposłuszeństwo, zdradzić Ciosa, zranić nikogo.

Imię: Rozpacz
Typ kukiełki: Unikalna (Ciało)
Ta kukiełka jest: wysoka, ciężka, przeciętnie szybka i silna.
Ta kukiełka może: kopać, rzucać, łapać rzeczy tak ciężkie jak ona, wyczuć silny smutek kukiełki, zabić kukiełkę która jest smutna.
Ta kukiełka nie może: pozwolić na nieposłuszeństwo, zdradzić Ciosa.

Imię: Mściciel
Typ kukiełki: Unikalna (Ciało)
Ta kukiełka jest: niska, ciężka, powolna i silna.
Ta kukiełka może: kopać, rzucać, łapać rzeczy tak ciężkie jak ona, torturować kukiełki, wynajdywać nowe sposoby torturowania kukiełek.
Ta kukiełka nie może: pozwolić na nieposłuszeństwo, zdradzić Ciosa.

Imię: Masakr
Typ kukiełki: Unikalna (Ciało)
Ta kukiełka jest: średniego wzrostu, przeciętnie ciężka, szybka i bardzo silna.
Ta kukiełka może: poruszać się szybko, kopać, rzucać, łapać rzeczy tak ciężkie jak ona, zabić inną kukiełkę w sekundę.
Ta kukiełka nie może: pozwolić na nieposłuszeństwo, zdradzić Ciosa.

Imię: Skradacz
Typ kukiełki: Unikalna (Ciało)
Ta kukiełka jest: niska, lekka, szybka i słaba.
Ta kukiełka może: poruszać się szybko, kopać, rzucać, łapać rzeczy tak ciężkie jak ona, zdjąć płaszcz i stać się niewidzialna i cicha.
Ta kukiełka nie może: pozwolić na nieposłuszeństwo, zdradzić Ciosa, porozumiewać się bez swojego płaszcza z ciała.

OPOWIEŚCI

Podczas kolejnych opowieści kukiełki będą próbowały powstrzymać Ciosa, znaleźć ciało Stwórcy (które Cios ukrył) i ożywić go przy pomocy ocalonej przez Judy łzy. Oprócz tego musza chronić ją i Wytchnienie i bronić niewinne kukiełki przed okrucieństwami Ciosa i jego chłopców.
Opowieści mogą powstawać na bazie pomysłów władcy marionetek, lub być inspirowane przez aktorów, którzy stawiają sobie jakieś cele i dążą do ich zrealizowania.
Oto kilka pomysłów na opowieści:

* W klasycznych przedstawieniach "Punch and Judy", Judy ma dziecko a Cios wyrzuca je przez okno, gdy za bardzo płacze. Może być to podstawą ciekawego wątku: Judy zaszła w ciążę z Ciosem (przed upadkiem Stwórcy) i zbliża się czas rozwiązania. Czy dziecko będzie równie złe jak jego ojciec? To znamienne wydarzenie podzieli mieszkańców Wytchnienia. Może oznacza to szansę na poprawę Ciosa, a może zapowiada tylko większe zło.

* Każdy z chłopców jest materiałem na osobna opowieść. Niewinna kukiełka prześladowana przez Stracha może potrzebować pomocy, albo trzeba ocalić kogoś zaatakowanego przez Masakra. Pokonanie któregokolwiek z chłopców powinno być kulminacyjnym punktem opowieści i nie może być łatwe.

* Dziadki do Orzechów są bezimiennymi czarnymi charakterami na każdą okazję. Są zdolne do wszystkiego. Może oddział Dziadków zgubił się w okolicach Wytchnienia - pamiętaj, że Cios nie zna położenia wioski - i kukiełki muszą znaleźć sposób by wywieźć ich w pole i pozostawić w błogiej nieświadomości.

* Cel gry jest jasny: odnaleźć Stwórcę i przywrócić go do życia, by powstrzymać Ciosa. Tylko gdzie go znaleźć? Człowiek jest dużo większy od największej kukiełki. Przecież nie może być w pałacu Ciosa, prawda? Nie byłoby tam miejsca! Odnalezienie miejsca spoczynku Stwórcy jest ważnym celem, który nie musi oznaczać automatycznie końca gry. Może Cios wymyślił sposób na uniemożliwienie użycia łzy nawet po znalezieniu ciała?

PYTANIA I ODPOWIEDZI

#1: Czy Kraina Lalek zostanie kiedyś wydana jako niezależny podręcznik?
Jest to skrajnie nieprawdopodobne. Świat gry jest bardzo dziwaczny, a zasady jeszcze dziwniejsze. Myślę, że wielu ludzi z zainteresowaniem to przeczyta, ale niewielu kiedykolwiek w to zagra. Wolę pracować nad grami, w które ludzie będą naprawdę grali, więc przestałem zajmować się Krainą Lalek już pewien czas temu. Prezentowanie jej w magazynach poświęconych grom jest OK, gdyż nawet jeśli niewiele osób zagra w nią zgodnie z jej podstawowymi założeniami, na pewno rozpali wiele ciekawych pomysłów.
Z drugiej strony, jestem zainteresowany w odkrywaniu świata Krainy Lalek poprzez książki, opowiadania, komiksy, ilustracje i inne media. Czas pokaże, co z tego wyjdzie.

#2: Jak poważnie do tego podejść?
Tak poważnie, jak chcecie. Nigdy naprawdę nie prowadziłem Krainy Lalek; zacząłem ją pisać z myślą o rozwinięciu pomysłu i w końcu wydaniu podręcznika, ale zarzuciłem ten pomysł na rzecz innych projektów. Więc dokończyłem pisanie w ramach ćwiczenia i wrzuciłem tekst na swoją stronę w internecie. Wkrótce usłyszałem o władcach marionetek, którym udało się poprowadzić tę grę i byli z niej zadowoleni, więc da się to zrobić - choć muszę przyznać, że prowadzenie tej gry w zgodzie z tym, co napisałem uważam za prawdziwe wyzwanie dla prowadzącego i aktorów.
Tło interesowało mnie dużo bardziej niż zasady, więc wymyślałem te drugie na bieżąco, podczas pisania, żeby uspokoić sumienie. Kiedy teraz o tym myślę, widzę że są dosyć fikuśne. Mozna jednak łatwo zagrać w Krainie Lalek korzystając z ulubionego systemu - z GURPSa, Świata Mroku, Zewu Cthulhu, któregokolwiek. Po prostu zakładam, że gracze, których przyciągnie tło i klimat Krainy Lalek nie będą do gry potrzebowali systemu zasad. Dlatego opisy kukiełek nie są jakąś analizą statystyczną i mają wspierać widzimisię rozsądnego prowadzącego w ten sam sposób co talia kart w Everway.
Zaś odpowiadając bardziej szczegółowo na pytanie, można grać w Krainę Lalek jak w pokręconą wersję Toon'a, głupkowatą i pełną zgrywy. Ale tło i klimat skłania raczej ku jakiejś ponurej fantazji, podczas której jednocześnie śmiejesz się nerwowo i jesteś przerażony. I ja raczej zachęcał bym, by skłaniać się ku tej drugiej wersji.

#3: Jak to jest z "magią"?
Przykładowa kukiełka, Agatka Czerwone Guziczki potrafi robić "magiczne sztuczki", ale zależą one tylko od zręczności palców. Cios potrafi "czarować" i oznacza to, że był w stanie zrobić żywe kukiełki z ciała Stwórcy i zna się na jakiejś alchemii-czarnoksięstwie. Moim zdaniem nie potrafi rzucić fireballa czy czegoś w tym stylu, ale pewno jest zdolny do jakiś niegodziwych czarów, takich jak zamiana złapanej kukiełki w kamień. Jego czary to bardziej czasochłonny proces niż natychmiastowa broń. Zresztą i tak powinny tylko służyć władcy marionetek w prowadzeniu ciekawej opowieści.

#4: Co z umiejetnościami nie wspomnianymi w tekscie?
Nie myślałem nad innymi oprócz opisanych i zakładam, że inne będą również wymyślane na zdrowy rozsądek. Co kukiełka potrafi zrobic? Trzeba po prostu pomyśleć nad odpowiedzią. To powinno być ewidentne. Równie ważne jest określenie, jak dana cecha ma się do innych kukiełek. Możesz wymyślić cechę, która twoim zdaniem powinna charakteryzować wszystkie marionetki; w taki przypadku trzeba opracować odpowiednie warianty dla pozostałych typów. W założeniach, rodzaje kukiełek można porównywać w kategoriach rozmiaru, siły i szybkości. Jeśli wymyślisz jakiś atrybut, który wymaga porównań, trzeba zastanowić się jak w jego kategoriach wygląda każda kukiełka. Dlatego raczej odradzałbym takie zmiany.

#5: Jak Judy ma zamiar ożywić Stwórcę? Wyleje po prostu na niego Łzę?
Nigdy tego nie rozstrzygnąłem. Najpewniej, jeśli Judy, Stwórca i Łza znajdą się w tym samym czasie, w tym samym miejscu, sprawa się jakoś rozwiąże. Sugerowałbym, żeby Judy wlała Łzę w kącik oka Stwórcy; łza wróci skąd wypłynęła, a człowiek ożyje. Ale jest to coś, co każdy władca marionetek powinien wymyślić sam, w sekrecie przed aktorami.

#6: W grupie, której zamierzam prowadzić zaczniemy grę w Kukiełkowie, a gracze będą próbowali odnaleźć Wytchnienie i dostać się tam. Czy będą się budzić w wiosce, jeżeli dostaną tam łóżeczka?
Jasne. Zakładam, że kukiełka budzi się w miejscu w którym czuje się bezpieczna i które uważa za "dom". Inaczej co ranek Dziadki do Orzechów stały by pod drzwiami po świeże kukiełki.

#7: Jak duża jest Kraina Lalek? To znaczy, jaka jest wielkość świata? Czy jest większa od normalnego ludzkiego miasteczka? Czy są tam góry? Jak daleko jest do normalnego świata?
Zawsze myślałem o Kukiełkowie jako o normalnym miasteczku, tylko w skali odpowiadającej kukiełkom. Ale nie o jako wielkim mieście... mieszka tam może z tysiąc kukiełek, może kilkaset. Leży otoczone górami na brzego wielkiego jeziora mleka i ciasteczek. Wytchnienie leży po przeciwnej stronie. Na obrzeżach Kukiełkowa rozrzucone są mniejsze wioski. To wszystko razem nazywane jest Krainą Lalek - są to znane tereny Krainy Stwórcy (na którą składa się Kraina Lalek i nieznane tereny za górami). Zadna kukiełka nie była po drugiej stronie gór, a przynajmniej żadna stamtąd nie wróciła.

#8: Jak wyglądają interakcje między kukiełkami? To znaczy... Kukiełeczka jest dość szybka, żeby uniknąć wszystko co zauważy... czyli jeśli Dziadek do Orzechów się podkradnie po cichu, kukiełka go nie zauważy? I skąd wiadomo, czy uderzając trafiłes kogoś? I jak wygląda sprawa obrażeń?
Tu mnie masz. Zasady są bardzo luźne a atrybuty mają być tylko wskazówkami mówiącymi, co się może stać. Czyli sumuje się to do widzimisię prowadzącego, z poprawkami na pomysłowość aktorów i jakiość opisu. Teoretycznie mozna użyć kart z Everway albo tarota jako narzędzia wspomagającego, można wybrać liczbę między jeden a dziesięć i rzucić kostką, można dokładnie przestudiować kozie wnętrzności, czy co tam masz w zwyczaju w takich sytuacjach. Ale raczej niewiele będzie walki wręcz; raczej będzie się to odbywało na zasadzie "Zepchnijmy na Dziadki do Orzechów ten olbrzymi głaz!". Bo wyobraźcie sobie bandę kukiełek w bezlitosnej bójce na zęby i pazury - niezbyt pociągający obraz. Jeśli gracze wymyślą inne rozwiązania, władca marionetek powinien na nie pozwolić.

SYMBOLIKA I TEMATY

Kraina Lalek to gra o dzieciach i o naszym dzieciństwie. Gra ta powinna tworzyć opowieści, które normalnie znajduje się w książeczkach dla dzieci, jednak z większym naciskiem na dialog i narrację. Jednak ponieważ elementów tworzących tło Krainy Lalek nie znajduje się raczej w książeczkach, myślę ze gracze będą w stanie spojrzeć na dzieciństwo z dziecięcym rozmachem, ale z wrażliwością dorosłego.
Tło gry to niewinny świat w który wkradło się zepsucie. Jest to bezczasowy motyw i mam nadzieję, że poruszy jakieś nutki w sercach uczestników gry. Aktorzy wcielają się w role dziecinnych kukiełek - takich, co to mówią "Wspaniale! Dziadki do Orzechów są pod drzwiami!". Groźby jakim stawiają czoła kukiełki są dziwaczne i często bezsensowne, pokazują w jaki sposób dzieci postrzegają niebezpieczny świat leżący poza bezpiecznym kręgiem domu i rodziny.
Kraina Lalek to świat w którym jedyny dorosły - Stwórca - przygotował miejsce w którym dzieci - kukiełki - mogą żyć bezpiecznie. Ale jedna z kukiełek, Cios, wkroczyła w dorosłość, albo przynajmniej stara się, i zaczęła uzurpować sobie rolę Stwórcy. Cios jest nastolatkiem, pełnym gniewu i niepewności. Chce przeciwstawić się autorytetom. Judy też jest nastolatkiem, ale najwyraźniej wybrała inną ścieżkę, niż jej były ukochany.
Ten świat jest więc światem dzieciństwa, które właśnie zaczyna odczuwać bóle dorastania. Kraina Stwórcy jest przepięknym miejscem, ale może tak jak wszystkie dzieci musi kiedyś dorosnąć. Judy twierdzi, że Łza Stwórcy przywróci wszystko do poprzedniego stanu... ale czy naprawdę tak będzie? To zależy od Władcy Marionetek. Może Judy się myli i nadszedł czas, kiedy pozbawieni rodzica mieszkańcy Krainy Lalek będą musieli dorosnąć. Może Cios odpokutuje swoje czyny. A może Judy ma rację i Kraina Stwórcy jest cudownym miejscem, w którym nikt, nigdy nie dorasta.

Wybór należy do was.

 

__________________

Zarabianie na pisaniu postów/tematów