Alchemiczny

Wzór karty postaci podaję poniżej. Swoje Karty Postaci proszę uzupełniać na bieżąco. Wstawienie własnej karty w tym temacie uznawane będzie za chęć wzięcia udziału w sesji. Po akceptacji jej przez Mistrza Gry nowe postacie będą uwzględnione w następnym odpisie.

Wzór Karty Postaci:

Imię:
Rasa:
Wiek:
Opis charakteru:
Opis wyglądu:
Historia:
Cechy fizyczne:
Cechy psioniczne:
Zdolności:
Profity:
Karma:
Tytuły:
Przedmioty:

 

Szprotka

Imię: Wernyhora z Jęczydołów
Rasa: Kross
Wiek: 78

Opis charakteru:
Wernyhora kierował się w życiu tylko dwoma zasadami: nie mordował dzieci oraz zawsze wyrównywał rachunki. Poza tym nigdy nie potrzebował zbyt wielu pieniędzy. Wydawał je tylko na nową broń i podstawowe potrzeby. W życiu jak i podczas walki kieruje się swoim instynktem, który wykształcił się podczas ciągłego życia w drodze, na której ciągle czyha niebezpieczeństwo. Jest neutralny, nie posiada kręgosłupa moralnego, a żadne nakazy religijne nie są w stanie zmienić jego natury. Brutalny, zawsze opanowany, bez poczucia humoru. Nigdy nie czuł powodu do okazywania jakichkolwiek uczuć, a co dopiero do śmiechu. Nie czuje szacunku do nikogo i do niczego. Nie zważa na tytuły, ani na reputację, ale na siłę oręża. Niekiedy pozwala sobie wypić kufel piwa w czyimś towarzystwie, choć zwykle towarzystwo czuje się przy nim niekomfortowo.

Opis wyglądu:
Potwór; niby człowiek z krwi i kości, a wyglądem przypomina monstrum. Jego ciemnozłote włosy, które lekko przyprószone siwizną na skroniach, zostały starannie zaczesane do tyłu, lecz część włosów powracała na swoje miejsce, co w połączeniu z lekkim zarostem, sprawiało poczucie, że Wernyhora wygląda jak postać wyciągnięta żywcem z horroru. Smokobójcę wyróżniała tylko jedna cecha- martwa twarz. Zero uczuć, brak łez, bezdenny wzrok z brakiem jakiegokolwiek wyrażania swoich uczuć, to samo tyczy się ust, które są wąskie i wysuszone, ciągłym spożywaniem solonych mięsiw. Wernyhora posiada dość nietypową budowę ciała, jak na krossa, którzy w przeciwieństwie do niego, są niscy oraz posiadają szeroką budowę ciała. Jest on wysoki, posiada prawie dwa metry, lecz nie odbiło się to na wielkości tułowia. Posiada ciemną karnację oraz męskie kłębki włosów na klatce piersiowej. Tatuaż na prawym ramieniu w kształcie kastetu, na lewym odcięta łapa smoka, zaś na obu przedramieniach oraz brzuchu wszelakie insygnia, znaki handlowe, herby kaszteli, folwarków oraz większych wsi.

Historia postaci:
Była zima... Schroniłem się tu, rozpaliłem ognisko, rozkaszlałem się od dymu i wtem usłyszałem otwierające się drzwi szopy. "Gniewomirze! Tutej, ktosik se siedzi, może pomoże", a póżniej drugi "Mysław uważajcje! Toć to łowca zwierzów i wampierzów wszelakich, nie widzijcje srebrzyska na plerach?". Rozmowa była prosta, niby zwykłe parobki, a już chciały na bestije się rzucać. Dosiedli się do mnie, chcieli się dowiedzieć coś o mnie, a że miałem jeszcze parę chwil do świtu, więc zacząłem opowiadać im swoją historię... "Nazywam się Wernyhora z Jęczydołów, a wszystko zaczęło się w Avantrio, byłem wtedy młokosem, wyróżniałem się od rówieśników, biłem, tłukłem, łamałem kości, sądziłem według własnych zasad tych, których uważałem, że zasługują na osąd. Zawsze byłem takim sobie, powiedzmy, małym łobuziakiem. Raz pojechałem na polowanie, na smoka bagiennego wraz z moją przynętą, czyli Willem moim przyjacielem, poznanym tydzień przed wyprawą". Wtedy Gniewomir spytał: "Jak to przynynta, przecie...?". W ten Mysław szybko przysunął się do towarzysza, zasłonił mu usta dłonią i wybełkotał: "Nie przerywajcje se mistrzu" po czym powiedział coś na ucho przyjaciela i palnął w łeb otwartą dłonią. "Łatwo było wytropić demonisko, niby takie skryte stworzenia a dla zabawy odgryzają rękę, nogę tylko po to, żeby wąchać zapach świeżej krwi i delektować się bólem i cierpieniem. Nie miałem czasu więc, oddzieliłem lewą rękę, od ciała Willa, ażeby zwabić smoka i go ubić, nie myliłem się przybył". Gniewomir i Mysław popatrzyli się na siebie szybkim ruchem paniki. "Bełt z kuszy wleciał idealnie pomiędzy łuski rdzeniowe, odciąłem łeb, jako potwierdzenie wyczynu a Willa cisnąłem do bagna. Zebrałem laufry, podziękowania, złoto, i wygnanie za sprawą morderstwa. Wyjechałem z miasta, trafiłem do Jęczydołów, wioska Krossów w centralnej puszczy. Poznałem tam starca, dziwne nikt tam jeszcze nie umarł śmiercią naturalną, lecz on był inny, znałem go, sny... Był moim mistrzem, przez osiemnaście lat, nienawidziłem go, w czasie kłótni popadłem w szał, niefortunne miałem założone kastety szkoły szpona. Przed śmiercią wyznał, że już pamięta tą martwą twarz i że jest moim ojcem, matka nie żyje a mi pozostało jedynie przetrwanie i moje umiejętności. W ten dzień nie myślałem zbyt wiele, alkohol lał się, ja się szkoliłem, lata mijały, technika rosła wraz z poważaniem, poznałem wielu ludzi i miejsc. Zostałem najemnikiem, łowcą nagród, zabójcą, kłusownikiem, nawet ochroniarzem, ale szybko zrezygnowałem kiedy wyciąłem grupkę zakochanych fanów pewnej księżnej, groziło mi za to śmierć więc jej też musiałem się pozbyć. Gdy nadszedł czas, zaczęły się samotne polowania, niby to samobójstwo, ale mnie to odpręża, świadomość bliskiego końca, czy dalszej wędrówki. W drodze do miasta zostałem poproszony o ubicie wężowidła, skubaniec zeżarł całe bydło z szopy. Widzę, że już świta, czas się zbierać, bądźcie zdrów". Kross wstał, przeciągając się, dobył stalowego toporka i jednym pewnym cięciem, machnął w siano koło niego, podszedł i wyciągnął z niego paszczę wężowidła, po czym opuścił szopę.

Cechy Fizyczne:
Siła (si) - 8
Zręczność (zr) - 6
Wytrzymałość (wt) - 6
Percepcja (pe) - 6
Szybkość (szy) - 7

Cechy Psioniczne:
Inteligencja (in) - 5
Potencjał (po) - 1
Charyzma (cha) - 5
Szczęście (sze) - 4
Siła Woli (sw) - 2

Zdolności:
Broń Jednoręczna (pe, si): 70%
Kusznictwo (pe, szy): 40%
Uniki (szy, sw): 40%
Tropienie (pe, szy): 40%
Wiedza Ogólna (in, sw): 20%
Zielarstwo (in, sze): 20%
Skórowanie (zr, sze): 20%
Trucicielstwo (in, pe): 10%
Retoryka (cha, in): 40%

Profity:
Karma:
Tytuły:

Przedmioty:
- Skórzany pancerz krossów, dwa grube skórzane pasy nabijane ćwiekami, złączone na krzyż, przymocowane okręgiem z kości smoka na środku korpusu. Do sprzączki łączącej pasy na korpusie, zostały przymocowane dwa noże, które są używane tylko w ostateczności.
- Wokół miednicy opleciony skórzany pas, w którym wplecione zostały trzy stalowe pręty do wzmocnienia. Przy pasie przymocowane zaczepy na kastety i zwisające nad kolana futrzane pasy, na każdym z nich, na końcu, widnieją stalowe koła z wybitymi ozdobami, w centrum pasów, jeden został pogrubiony i ozdobiony łuskami smoka.
- Dwa topory - jeden stalowy, drugi ametystowy.
- Krasnoludzka dwuręczna kołkownica z ozdobnymi emblematami.
- 12 stalowych kołków.
- Krochmalona biała koszula pod pancerzem.
- Szerokie spodnie, zwężone przy kolanach wysokimi, obcisłymi butami, które posiadają na szpicu kolec do wspinaczki.
- Mała torba, usadowiona na plecach, przypięta do pasa. A w niej: sakwa na pieniądze, krasnoludzka fajka, dwa rodzaje tytoniu (z Astul oraz z Avantrio), parę suszonych pasków mięsa, manierka na wodę, lina pięciometrowa do wspinaczki z kotwiczką, osełka do toporów z krasnoludzkimi insygniami, szeroka gama glejtów i przepustek.
- Skórzane ochraniacze z stalową blachą wszytą w środku, na piszczelach i przegubach.
- Portfel z miejscami na fiolki z wywarami: buteleczka z wodą święconą, buteleczka z trucizną paraliżującą, buteleczka z trucizną usypiającą, buteleczka z trucizną na szybkie krzepnięcie krwi.
- W sakiewce 550 korony.
- Metalowa pułapka na zwierzęta.

 

Oko

Jeśli chodzi o szele, to nic nie jest jednoznaczne.

Motyw muzyczny: https://www.youtube.com/watch?v=nWcSDap5GKw

Miano:
Senosha Oco-Ęnile, lub Labaru Deba-Beba.
Kiedy się urodziła, nadano jej imię Lacegosuna, czyli mała gąsienica – bo byłą długa i na krótkich łapach, tak wyszło. W miarę dorastania i poznawania charakteru szeli, imię zostało zmienione na Manilco Zongopela, czyli „naiwne stworzonko które poszło rozmawiać z burzą i wróciło przemoczone”. Dopiero kiedy była w miarę dorosła i wystarczająco świadoma, poprosiła żonę Szamana by „załatwiła” jej zmianę imienia na bardziej pasujące. I doszło do zmiany – od tamtej pory Senosha nazywa się Senosha – Skrzydlata Fantazja (wymyślone przez szamanową, na podstawie jej skłonności do fantazjowania). Dalsza część nazwy to przynależność rodowa – z klanu Oca, uszlachetniona krwią klanu Ęnile.
Drugie imię – Labadu DebaBeba oznacza Wiecznie Pachnący Kwiat, i Senosha przybiera je, kiedy udaje samca, ale o tym potem.

rasa
szela (odmiana leśna)

Wiek:
Dorosła. Fizycznie, bo psychicznie pewnie nigdy nie dorośnie.

Parametry:
Ma jakieś 3 metry długosci i waży 120-130kgk.

Wygląd:
Jest szelą czworonożną, typu klasycznego. Jej wysokość w kłębie to niecały metr,a na dwóch łapach – 180cm.
Jest samicą (płodną), ale wykorzystuje niewielką wiedzę społeczeństwa ssaczego o szelach, i często z powodzeniem udaje samca.
Jej ciemne ubarwienie zdradza pochodzenie z głębokich lasów – ale nie znowu takich nieprzebytych. Jest zielono-brązowa, jednak od kiedy przebywa na traktach i w miastach, powoli jaśnieje, robiąc się bardziej płowa. Jej ubarwienie i wygląd oddaje poniższa rycina:
(będzie)
Senosha, jak większość szel, lubuje się i obwiesza przesadzoną ilością paciorków i innych biżuterii, zupełnie bez sensu i smaku – byle więcej. Ale upiększanie się szel przebywających w mieście to temat na oddzielną opowieść.

Charakter: wywodzącą się bez wątpienia ponad inne cechy Senoshy jest ogromna skłonność do fantazjowania, przeinaczania faktów i konfabulacji. Ogólnie rzecz podejmując: kłamie, wymyśla, plecie i przesadza. Zaczyna zazwyczaj już po pierwszym kieliszku, niekiedy jednak zupełnie na trzeźwo. I okazuje się wtedy że ma dziecko z Cesarzem, że władzę nad danym miastem potajemnie sprawuje jej rodzina, że to jakiś jej wybitny przodek dokonał tego lub owego, szele wymyśliły że ziemia jest płaska/okrągła (niepotrzebne skreślić) a w ogolę Twoje urodzenie to zasługa Senoshy, bo przedziurawiła Twoim rodzicom baranią kiszkę!
Podczas owego bajania Szela potrafi być bardzo przekonywująca. Niekiedy bywa nazywana „Wszechmogącą” z uwagi na niezwykłości opowiadanych bajek.
Ci co ją znają, śmieją się, że to Senosha w ogóle stworzyła Trójlas. W 6 dni.
Poza tym – jak większość szel, a może nawet prawie wszystkie, dzieli ludzi na „stado” i „nie stado”. Wobec tych bliskich towarzyszy z folderu „stado” jest bardzo lojalna i wierna – jak to szela. I bardzo pragnie z nimi kontaktu – bezpośredniego też. Do obcych podchodzi z większym dystansem, ale tez jest istotą bardzo otwartą i towarzyską.
Cały czas brać należy poprawkę na to, że jest szelą.


Historia:
Senosha nie ma jakiejś wyjątkowej historii – po prostu urodziła się/wykluła, i została wychowana, raczej w trybie masowym, bo jej matka nie marzyła o macierzyństwie. Szczęśliwie szele rodzą się w pewnym stopniu samodzielne i nie wymagają opieki – wystarzy im tylko nie utrudniać. Rodzeństwo – miała i nie miala, stado z krtoego pochdozi, nie rpzykląda wielkiej wagi do tego kto jest czyim ojcem. Wiele było samic i smców, których nazywala mamą i tatą, i wiele piskląt nazywanych sistrami i braćmi.
Senosha od małego miała skłonności do konfabulacji i wymyślania, rpzez co często pakowała się w kłopoty, nie byłą tez zbyt lubiana. Pewnego dnia po prostu poszła. Poszła i nie wróciła.
I tak szlaja się od miasta do miasta, nie zostając w żadnym zbyt długo, by nie dać się poznać jako kłamczucha/kłamca. Zmienia czasem osobowość, by lepiej się ukrywać – udaje wówczas samca imieniem Labaru.

Profity

Cechy Fizyczne:
Siła (si) - 3
Zręczność (zr) - 5
Wytrzymałość (wt) - 4
Percepcja (pe) - 7
Szybkość (szy) - 7

Cechy Psioniczne:
Inteligencja (in) - 4
Potencjał (po) - 2
Charyzma (cha) - 7
Szczęście (sze) - 8
Siła Woli (sw) - 3

Walka Wręcz (si, zr)- 20%
Uniki (szy, sw)- 30%
Kradzież (zr, sze)- 30%
Skradanie (pe, zr)- 30%
Tropienie (pe, szy)- 30%
Religijność (sze, sw)- 20%
Kulinaria (pe, sze)- 20%
Muzyka (pe, cha)- 20%
Wspinaczka (szy, si)- 20%
Retoryka (cha, in)- 30%
Trzeźwość umysłu (pe, sw)- 20%
Sex (cha, zr)- 30%

+naśladownictwo głosów (rasowe)

Przy sobie: koraliki w grzywie, mały sztylecik, kostki do modlitwy, około 250 koron, z czego część przechowywanych w żołądku. Tak- kiedy je potrzebuje to je wyrzyguje, przecząc tym samym porzekadłu ze pieniadze nie śmierdzą. A pozostała ilosc w sakiewce schowanej w grzywie. Brak odzienia.