To i ja pozwolę sobie technicznie. Nie mam nic przeciwko jeśli jest możliwość fabularna porozumienia się bohaterów.
Zmierzając do aresztu Kordian z bólem ego przyzna rację Alicji, że to pewnie dym na wodę, ale nie wybaczyłby sobie jeśli by nie sprawdził detalu.

- Bo detale są ważne, ale ty to wiesz. - zaniechany uśmiech, bo i tak wiedziałaby, że nieszczery. Wiec szacunek zaniechania. - Nie zgodzę się jednak, że nic nie mamy. Mamy ciąg liczbowy i wskazówkę numerologiczną. Ponad to wiedzę, że zabójca wie kim jest spokrewniony. Chyba, że wykonywał tylko dokładne instrukcje kogoś innego. taką ewentualność, też musimy brać pod uwagę. Ofiary nie są przypadkowe, musimy tylko dojść klucza. Gdyby tak było nie zginąłby grengrel.

Oj przepraszam, znów mi się fabuła zrobiła. Można wkleić do kolejnego posta.

Wampiry mogą naradzić się na ucho, ten rytuał bardzo przypadł artyście do gustu, zaczyna chorować na fetysz ucha Sovińskiej. Kordian może zacząć, ale w tych szczegółach to dałby głos Alicji. Na gust Toreadore to nie ma co się tłumaczyć więźniom, użyć charyzmy, autorytetu, albo dyscyplin. Jestem na to gotów. Chodzi o szczegóły tego jak znaleźli ciało i czy im tego ktoś nie podsunął. Prezencje powinna rozwiązać im języki.

Moja wersja: Kordian zaczyna: Prezencja, przekazuje pałeczkę Alicji i czyta w tym czasie aurę.

MG, współgracze: Alicja jest przekonana, że koteria posiada zbyt mało informacji, by móc prowadzić skuteczne dochodzenie - zamierza zatem z premedytacją zaczekać na kolejny mord, aby zbadać ten przypadek na świeżo. Brutalnie mówiąc, potrzeba nam więcej ofiar, by z ich martwą pomocą zdobyć więcej informacji.

Druga kwestia - kiedy rozmowa dobiegnie końca, Alicja będzie się starała pozostać w pomieszczeniu w towarzystwie jednego z więźniów (obojętne, którego). Zakładam, że poprosi strażnika o wyprowadzenie jednego z aresztantów, odprawi też Kordiana, a potem posili się w umiarkowany sposób. Mistrzu - daj znać, czy to wykonalne!

Kilka dodatkowych słów komentarza odnośnie ostatniego wpisu - zwieńczyłem go poleceniem Alicji do strażnika, by ten wyprowadził Kordiana i Wyszołka, ale mam na względzie fakt, że Nanatar może chcieć zadać aresztantom dodatkowe pytania - dlatego przyjmijmy, że polecenie Sowińskiej padnie dopiero wówczas, gdy Bleinert zakończy przesłuchanie.

Mistrzu, daj znać czy takie żerowanie będzie możliwe. Jeśli tak, Alicja użyje swoich talentów, aby Kowalskiego zdominować i otumanić, a potem go possie. Góra litr, żeby nie wzbudzać podejrzeń. Jeśli karmienie jest możliwe, właściwy opis pominę - wystarczy zaznaczenie przez MG w jego następnym poście scenkę, w której Alicja po wyjściu z pokoju przesłuchań ociera dyskretnie kącik ust.

Co do samej fabuły, nie mogę się oprzeć wrażeniu, że przeoczyliśmy coś ważnego - ta okultystyczna łamigłówka za nic w świecie nie chce mi się ułożyć w całość. Jako Alicja jestem przekonany, że koteria musi zaczekać do następnego morderstwa, aby skupić się na ciepłym jeszcze tropie, który może ujawnić dodatkowe wskazówki.

Zatrzymałem Kordiana, bo nie spodziewał się, że Alicja, przewrotnie jak się mu zdaje, przyjmie zaproszenie, z którym wychodził już ze trzy razy. W zamiarze było podjęcie koterian w wynajmowanej willi i chwalenie się pracami, ale w zaistniałej sytuacji wydało się to banalne. Toreadore szuka więc innych rozwiązań, przynajmniej na chwilę.
Co do śledztwa to zupełnie nie zauważa, by utknął, jako zapaleńca bardziej w danej chwili interesuje go dalsza część wieczoru, niż odległe groźby miejscowego Księcia, których nie traktuje zbyt poważnie, za to poważnie traktuje misję powierzoną w Edynburgu.


Postaram się napisać jak najszybciej, na ile mi tylko Duszka pozwoli wieczorem posiedzieć przy kompie.

Kiedy tylko zacząłem prowadzić Gnojówkę, a robię to równocześnie dla grupy live i przez forum zdałem sobie sprawę, jak różne są to media, jako gracz łatwiej się przestawić. Sama treść i kształt przygody powinien być również dostosowany. Pisałem zresztą o tym w innym wątku.
Tu mamy jeszcze dodatkowo samą koncepcję wampira, która to powinna być teoretycznie dramą.
Zawsze staram się na wydarzenia przygody patrzeć oczyma bohatera, którego animuję, a nie swymi własnymi zmysłami, (mimo, że oczywiście wiele ze mnie w owych postaciach jest). Dlatego owi bohaterowie mogą czasem sprawiać wrażenie działających wbrew logice, czy rozsądkowi, kierując się swymi własnymi emocjami i pragnieniami.


Mistrzu nie miej litości i prowadź nasze wampiry przez kolejne noce zgodnie z ich dotychczasowymi poczynaniami.