Cytat:

Napisał Aro W sumie mogę i tutaj, ale tylko nie wetuj retrospekcji, bo mi się koncept posta rozleci.

Absolutnie nie zamierzam wetować retrospekcji, potraktuj proszę mój wcześniejszy wpis jako luźną propozycję bez zobowiązań!

Mam też prośbę o poradę techniczną - mam awatara w formacie JPEG w rozmiarach 200x 320 i z wagą 37 KB, a muszę go odchudzić do 25 KB, żeby wszedł w panel sesji. Jak to najlepiej zrobić?

Moi drodzy, ważna sprawa. Nanatar ma to do siebie, że trzeba go cały czas trzymać za rękę, spuszczony z paska natychmiast zaczyna przemeblowywać Mistrzowi jego wizję przygody. Ale że uwielbiam (w rozsądnym stopniu) tego starego drania, często puszczam mu to płazem. A o co konkretnie chodzi tutaj? Otóż wczoraj poprosił mnie o możliwość popsocenia w Pradesu, a ja naiwny zastrzegłem tylko, że nie ma to w żadnym stopniu kolidować z faktem, iż kilka dni później wszyscy grzecznie pojedziecie razem do Perpignanu.

Jak groził, tak zrobił - stąd sierżant Renton ma na wozach dziewięciu oszołomionych i zdezorientowanych rekrutów, których Yago dla czystej zabawy ogłupił alkoholem i heroicznymi opowieściami. Wcześniej tego w ogóle nie planowałem (więc nie ma o tych biedakach wzmianki w prologu), ale w końcu o to chodzi, abyśmy się dobrze bawili swoimi postaciami, więc pozostaje tylko pytanie, co na to sierżant Renton?!

Zapewniam, że był to jeden z bardziej stonowanych, napisałbym nawet niewinnych pomysłów. Do głowy mi nie przyszło, że kilku rekrutów o których przecież sierżant zabiegał może cokolwiek zmienić. Tym bardziej, że podobne działania niejako definiują temperament Pollanina.
Czy zagraża to spójności Franki, jaką widzą ją ówcześni arystokraci? Z pewnością tak.
A co może jeszcze mocniej połączyć ową wspaniałą ekipę? Oczywiście piosenka. Piosenka dobra na wszystko.