Mirek, wyprzedziłeś mnie o jeden post! Miałem zamiar wyjawić w następnej fabularce, że połączenie bezpośrednie nie zadziała przez wzgląd na właściwości ekranujące tak potężnej masy konstrukcji, ale możecie się komunikować obejściem poprzez co najmniej jeden prom usytuowany opodal kadłuba i służący za przekaźnik.

I tak sobie myślę, że możemy wstępnie omówić się na deadline do niedzieli wieczora, jeśli nikt nie ma nic przeciwko. Sam miałbym w międzyczasie możliwość zajęcia się Paczką z Northside, wampirami i Górą Szeptów, więc nie będę na Was wywierał jakiejś silnej presji.

Moi drodzy, świadomi tego, że wyznaczony Wam termin kolejki minął dawno temu, a jedynie dwoje graczy nań zareagowało, postanowiłem dzisiaj rano napisać update fabuły uwzględniając ewentualne konsekwenje niewykonanych rzutów 2k100, o które Was poprosiłem. Niemniej jednak – ani chybi tknięta przeczuciem zesłanym przez samego Boga-Imperatora – Aiko spytała mnie rano o dodatkowe dwa dni na stworzenie fabularki dla Bel. Tym samym odraczam termin egzekucji przesuwając go na piątek 19/03/21.

Sam pomogę dzisiaj w pisaniu Ani i może rzucę na zachętę jakiegoś filera (dziś lub jutro). Piątkowy termin jest nieprzekraczalny, akcja sesji pójdzie do przodu bez oglądania się na dalszych spóźnialskich (w zamian będę miał dla nich ekscytujące niespodzianki).

Moi drodzy, wrzuciłem do wątku przygody większy niż zazwyczaj wpis fabularny, podzielony na dwie części. Ekipa Amelii znalazła się w punkcie umożliwiającym dotarcie do czterech różnych lokacji: mostka, kwater Navis Nobilite, kwater i magazynów załogi oraz Świątyni Boga-Imperatora. Dajcie znać czy rozdzielacie swoje siły pomni faktu, że zapas tlenu w Waszych skafandrach nie jest pozbawiony limitu czy też eksplorujecie część tej superstruktury (o ile nie zorganizujecie sobie dostawy nowych zasobników tlenowych na wymianę, powietrza wystarczy Wam na eksplorację co najwyżej trzech z czterech lokacji – chyba, że przedstawicie jakiś bardzo sprytny plan). Jeśli chodzi o wyniki Waszych rzutów, nikt z Was nie zauważył niczego niepokojącego, dziwnego czy zaskakującego z wyjątkiem tej znalezionej cyberprotezy serwitora (oczywiście pomijając tu fakt jak bardzo niepokojący, dziwny czy zaskakujący jest sam pobyt we wnętrzu tego kosmicznego trupa).

Ekipa Ramireza dotarła w tym samym czasie do gigantycznej maszynowni frachtowca, gdzie w ciemnościach stygną cztery fuzyjne generatory. Drużyna techkapłana znajduje się w tej chwili na jednym z wyniesionych wysoko pomostów serwisowych, gotowa schodzić w dół tej metalowej pieczary i w głąb labiryntu maszynerii otaczającej kopuły reaktorów. I tutaj ważna informacja – Bellita czuje się bardzo nieswojo. Rzuty k100 okazały się nieudane, ale mimo to astropatka nie potrafi się wyzbyć złego przeczucia, chociaż w żaden sposób nie może określić jego źródła (to efekt pierwszgo rzutu, który nie udał się na styk). Ponieważ Mistrzyni Chóru wyraźnie czuje, że coś jest nie tak, może rzucić już będąc w maszynowni raz raz na Psyniscience tak na wszelki wypadek.

Siedzący w kokpicie kanonierki Tytus nie zauważa niczego niepokojącego, nadal uważnie obserwuje swe instrumenty i widoczną za szybami kokpitu bryłę Damascusa.

Cóż, zaczynam odczuwać rosnącą ekscytację na myśl o kolejnej rundzie, a Wy?

Szanowni, chociaż planowałem obszernie rozpisać się dzisiaj w temacie Kruków, zmęczenie wzięło górę i chyba przełożę to na jutro. Aby Was jednak nie trzymać zbyt długo w niepewności wyjaśniam, że Bellita poczuła w niedalekim pobliżu drużyny Ramireza coś bardzo groźnego, aurę wielkiego niepokoju oraz przeświadczenie, że zaraz może wydarzyć się coś złego.

Prezbiter odnajdzie bez trudu główny terminal serwerowni, a jeśli Bellita ostrzeże go o swym przeczuciu wskazując przybliżoną lokalizację impulsu, zdoła na bazie schematu konstrukcyjnego frachtowca stwierdzić, że astropatka najpewniej ma na myśli moduł napędu podprzestrzennego (Warp Drive, żeby była pełna jasność). To tam coś ją najwidoczniej przestraszyło, stamtąd emanuje ta aura.

Wskutek mojej pomyłki Hirosius doznał bilokacji, ale w takim razie skorzystam z okazji do zadania Janowi pytania, w której drużynie chce zostać (bo chociaż Ramirez zabiegał o jego obecność, arcykapłan rywalizującego kultu mógł chcieć podkreślić swoją niezależność w podejmowaniu decyzji i w ostatniej chwili przesiąść się do kanonierki).

@Jan, daj znać, z kim Hirosius faktycznie poleciał.

Moi drodzy, sytuacja w maszynowni idzie względnie dobrym tempem, potrzebuję natomiast bardziej jednoznacznych deklaracji Waszych poczynań na pokładzie podmostkowym. Jak już wspomniałem we wcześniejszym wpisie, znajdujecie się w rozgałęzieniu umożliwiającym eksplorację czterech nieco od siebie oddalonych lokacji: mostka, wieży i kwater Nawigatora, kwater i magazynów załogi oraz pokładowej świątyni. Podrzućcie mi jakiś plan działania, żebym mógł zacząć przygotowywać nowe wpisy.

Co do maszynowni, Ramirez zacznie wybudzać oprogramowanie monitorujące reaktory. Po godzinie okaże się, że zainicjowanie fuzji jest możliwe, rdzenie paliwowe znajdują się we właściwych slotach. Dane są mocno skorumpowane (co zasadniczo powinno dziwić, bo okres dryfu jest względnie króciutki wedle standardów Mechanicus), ale można z nich wywnioskować, że reaktory zostały wyłączone w trybie procedury awaryjnej – a zatem najwyraźniej było to działanie zaplanowane, a nie wynik jakiegoś przypadku. Dla Ramireza sam taki pomysł wydaje się obrazoburczy, wszak kto przy zdrowych zmysłach chciałby wyłączyć wszystkie systemy statku i uśpić jego Ducha? Analiza pobieranych danych ewidentnie jednak sugeruje, że ktoś chciał za wszelką cenę wyłączyć całe zasilanie transportowca (komendy przesyłane były z mostka, tam może znajdować się inny bank danych zawierający bardziej zrozumiałą kopię systemowych poleceń niż ta znaleziona w maszynowni).

Uruchomienie pomocniczych generatorów elektrycznych zajmie półtorej godziny, proces uruchomiania całego napędu głównego to co najmniej dwa dni na reaktor w obecnym składzie drużyny, ale na Błysku jest mnóstwo wolnych techadeptów, których można by na Gwiazdę przerzucić promami. Dwa generatory pomocnicze służą do zapewnienia systemowi wystarczającej ilości energii, aby na okres czterdziestu ośmiu godzin przywrócić w maszynowni zasilanie elektryczne (również oświetlenie). Rezygnacja z aktywacji modułu punktowej antygrawitacji oraz ogrzewania wydłuży żywotność generatorów do 60 godzin. W tym czasie musi zostać uruchomiony pierwszy reaktor plazmowy.