Kolejny dzień podróży za nami, pora w końcu odwiedzić ten pełen tajemnic Hüserbach! Przyznaję, że pomysł na popas w domu Wiliberta był był strzałem w dziesiątkę, ale do samego końca nie podejrzewałem, że Gustav tak konsekwentnie będzie podchodził do swoich obowiązków. Misja została rzecz jasna pomyślnie zaliczona, lecz tego farmerskiego małżeństwa raczej już w poczet życzliwych znajomków nie zaliczajcie.

GreKu, chcesz napisać jakiś kawałeczek z perspektywy jazdy w koźle, najchętniej w postaci lekcji wygłoszonej przez mentora pod adresem Fristada? Myślę, że przydałoby to historii jeszcze większego klimatu.

I jeśli o Fristada chodzi, wygląda na to, że Morfik postanowił opuścić sesję w stylu angielskim, nad czym szczerze ubolewam, ale co zmuszony jestem przyjąć do wiadomości. Miesięczna absencja nie daje podstaw do nadziei, że gracz zechce jeszcze wrócić, a to oznacza w praktyce, że rozpięty nad Elringiem parasol ochronny właśnie zniknął. Z naszego punktu widzenia nic to nie zmienia, sesja prze dalej do przodu, ja zaś mogę sobie jedynie pogratulować, że przeforsowałem pomysł gry w duecie, a nie pierwotnie planowaną solówkę, którą teraz mógłbym jedynie wyrzucić do kosza.

Naprzód zatem, Hüserbach czeka!

Bardzo dobry post, GreKu. Faktycznie udał nam się ten Gustav, niezwykle zapadająca w pamięć postać i bardzo konsekwentnie prowadzona. Co do taksacji farmerów, stali krucho z gotówką, dlatego zabraliście im jedną owcę, skrzynkę rzepy i skrzynkę buraków - oraz wzmiankowane w fabularce trzy mosiężne pensy z odzysku.

No i nie liczyłbym na ciepłe przyjęcie w drodze powrotnej do domu, już prędzej Wilibert poszczuje Was psem.

Siadam do pisania nowej fabularki!

Nie będę ukrywał, że była to sesja pełna emocji, akcji i kolorytu. Przyznaję, że nie tak wyobrażałem sobie ostatni zwrot akcji, ale bieg fabuły wymusił zmianę pierwotnego scenariusza. Rybacy z Hüserbachu okazali się zbyt dużym kęsem nawet dla tak doświadczonego poborcy jak Gustav Stark. W momencie, w którym Wilk wystawił na szwank reputację starszego osady, wszystko zostało definitywnie przesądzone. Moglem rzecz jasna sięgnąć po kości i wykonać serię rzutów, ale uznałem, że niepotrzebnie odwlókłbym wówczas to, co nieuniknione: kilkudziesięciu doświadczonych i gotowych do działania morskich łowców i tak poradziłoby sobie z dwoma intruzami. Otwarte pozostaje pytanie, dlaczego to właściwie zrobili i jest na to sensowne wyjaśnienie.

W tym momencie pozostaje nam do obgadania pewna bardzo ważna kwestia mechaniczna, zanim jednak wyjaśnię, dlaczego jest ona tak ważna w tym konkretnym momencie, śpieszę zapytać gracza (i ewentualnych czytaczy), czy Wam również udzieliły się wielkie emocje w finale tej sceny (bo ja sam chyba trzy razy przepisywałem treść dzisiejszego posta korygując ją lub rozwijając).

I oto doskonały moment na sięgnięcie po wzmiankowaną mechanikę. W WFRP każdy gracz posiada pewną liczbę Punktów Przeznaczenia. Są one odpowiednikiem kocich dodatkowych żyć i można po nie sięgnąć w sytuacji, kiedy bohater staje w obliczu nieuniknionej śmierci. Kiedy gracz deklaruje użycie Punktu Przeznaczenia (bezpowrotnie go w ten sposób tracąc), Mistrz Gry musi wyciągnąć jego postać z opresji w jakiś obmyślony przez siebie sposób! (chociaż takie spektakularne ocalenie może mieć efekty uboczne, na przykład kalectwo).

Ja już ten sposób obmyśliłem, więc jeśli zadeklarujesz wyrwanie się z paszczy śmierci kosztem jednego Punktu Przeznaczenia (a masz ich co najmniej 2), GRAMY DALEJ! (bo wiesz, zagadka sama się nie rozwiąże).

Cóż zatem rzekniesz?

Tak oto pozorny koniec okazał się wstępem do drugiej części przygody. Chcialbym zawczasu przestrzec, że możliwości działania Gustava w tej części będą mocno ograniczone ze względu na jego tragiczny stan zdrowia. Cały jest obolały i posiniaczony, ale najgorzej sprawy mają się z odciętą w połowie przedramienia ręką oraz zmasakrowaną połową twarzy. Lecz nie popadajmy w czarną rozpacz, Stary Wilk wciąż zachował parę oczu i uszu, trzy pozostałe kończyny i na dodatek nie został skrępowany - tak więc może spokojnie stawać w szranki z mamroczącą istotą w ciemnościach więzienia!

GreKu, chcesz przenieść akcję do doka? Ja jestem za.