Centrum Kultury Japońskiej Manggha (Kraków) - Strona 2

Sayane · 31-08-2008, 09:39

Coś Manggha kuleje, tylko jedna wystawa na wrzesień:

Bienias - Rękopisy na papierze z jedwabiu

Wystawa czynna od 8 sierpnia do 21 września 2008

Cytat:

Muzeum Manggha podjęło się zorganizowania wystawy będącej prezentacją złożonego eksperymentu natury konceptualnej, technologicznej i artystycznej. Dr Anna Dorota Potocka zajmująca się w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych między innymi konserwacją obiektów na podłożu jedwabnym wymyśliła i opracowała pomysł produkcji papieru z włókien jedwabiu. (…)
Wyprodukowanie papieru z jedwabiu spowodowało konieczność poznania, w jaki sposób papier jedwabny zachowuje się po poddaniu go rozmaitym technikom artystycznym. W jaki sposób chłonie farbę drukarską, czy marszczy się pod wpływem farb wodnych, czy wybrzusza się po nałożeniu akrylu. Na wystawie są więc rozmaite próby artystycznego działania na takim papierze. Przeprowadzenia tych eksperymentów podjął się Grzegorz Bienias, profesor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, artysta od wielu lat balansujący na cienkiej linii pomiędzy kolorowanym rysunkiem a linearnym malarstwem. Wyprodukowany papier jedwabny istnieje w wersjach o różnej gramaturze. Artysta ma do dyspozycje cienką bibułkę, papier o średniej grubości oraz karton. Po poddaniu go organoleptycznej praktyce można stwierdzić, że jest bardzo przyjemny, lekko welurowy w dotyku, że cechuje go szlachetny kolor jedwabnej surówki – biel lekko zmącona barwą szarego dymu, że jest raczej trwały, że faktura powstała po odciśnięciu sita jest regularna i wyraźna, gdyż papier nie ma drzazg i fragmentów włókien – użyta masa była jednorodna. Papier pozbawiony jest połysku, ponad powierzchnię nie sterczą jednak pojedyncze, grubsze „włoski”. Problem dla artysty musi być cena takiego arkusza. Jest na tyle wysoka, że krępuje swobodę artystycznej wypowiedzi i powoduje chęć wykorzystania każdego skrawka. (…)

Świat Bieniasa jest wyjątkowo jednorodny. Jego monotypie i obrazy sprzed dziesięciu lub dwudziestu lat są pokrewne kompozycjom teraz tworzonym, nawet jeśli te ostatnie są nieomal abstrakcyjne. Jego styl jest rozpoznawalny i oryginalny. Przyjęta konwencja okazała się na tyle pojemna, że wchłania doświadczenia mijających lat i zdarzeń. Kompozycje stworzone z powodu eksperymentu z jedwabnym papierem wpisują się w ciągłość jego twórczości, a może nawet, przez swoją pospieszność i spontaniczność, wydobywają jeszcze wyraźniej cechy charakterystyczne dla jego oeuvre. Myślę, że rzeczywiście udało się artyście stworzyć pewien rękopis – niepowtarzalny zapis będący syntezą jego filozofii tworzenia. Zapis wrażliwości, lęku, ale także obawy przed ekshibicjonizmem emocjonalnym.

Fragment tekstu Magdaleny Czubińskiej

Sayane · 23-04-2009, 11:13

Dawno nie updatowany topic - podobnie jak strona Mangghi - ale nareszcie się coś dzieje. Na początek kończąca się już wystawa, ale warta zobaczenia, czyli:

ICHIGO ICHIE. SPOTKANIE Z CZARKĄ JAPOŃSKIEJ HERBATY

20 stycznia – 3 maja 2009

Wystawa „Ichigo ichie. Spotkanie z czarką japońskiej herbaty” to pierwsza w Polsce wystawa poświęcona tradycyjnej japońskiej sztuce parzenia herbaty chanoyu. Ekspozycja obiektów z kolekcji polskich i zagranicznych będzie wprowadzeniem do zagadnienia form parzenia herbaty przybliżającym jego idee, estetykę oraz narzędzia. Sztuka herbaty: Zagotuj wodę, zrób herbatę i wypij ją. Nic więcej nie trzeba wiedzieć. [Sen Rikyū, tłum. M. Godyń] A jednak aby przygotować czarkę tego napoju potrzeba wielkich umiejętności, specjalnych utensyliów i – co podkreślają wszyscy mistrzowie Drogi Herbaty – szczerego serca. Ceremonia parzenia herbaty jest jedną z tradycyjnych japońskich sztuk, które obejmują nie tylko techniczne umiejętności przygotowujących czarkę herbaty, lecz kompletną estetykę dotyczącą utensyliów (ceramicznych, lakowanych, wykonanych z bambusa czy z tkaniny), wystroju wnętrza i doboru własnego stroju w zależności od pory roku i okazji, a także znajomości poezji i malarstwa.

Wystawa prezentowana od stycznia do maja w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha będzie próbą przedstawienia możliwie jak najszerszej publiczności ponad czterystuletniej tradycji chanoyu, jej historii, estetyki, podstawowych zasad. Po raz pierwszy w Polsce zostanie zaprezentowany kompleksowy obraz dziedziny sztuki bardzo ważnej dla japońskiej kultury. Eksponowane obiekty z kolekcji polskich i zagranicznych (w większości wystawiane po raz pierwszy) przybliżą różnorodność i piękno narzędzi i strojów do chanoyu. Towarzyszyć im będą teksty wyjaśniające oraz japoński film o spotkaniu herbacianym, które pomogą zrozumieć podstawowe znaczenie estetycznej uczty, jaką jest przygotowywanie czarki herbaty.

Dostępna jest również książka pod tym samym tytułem.

***

Niedopowiedziane

Jerzy Stajuda

obrazy, akwarele, rysunki

30 kwietnia 2009, o godzinie 18.00

Wystawa z cyklu: Japonizm polski
Wystawa czynna do 31 maja 2009

Wystawa prezentuje kolekcję obrazów olejnych, akwarel i rysunków warszawskiego artysty, Jerzego Stajudy, z lat 1968-1990, ze zbiorów Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Muzeum Sztuki w Łodzi.

Pokazem twórczości Stajudy Muzeum Manggha kontynuuje cykl inspiracji dalekowschodnich w sztuce polskiej i obcej.

Stajuda przypadkowo zainteresował się sztuką. Pierwsze obrazy tworzył pod wpływem malarstwa Artura Nachta Samborskiego, którego uważał za swojego mistrza, oraz Paul Klee. Z czasem wypracował indywidualną formułę malarstwa poza modnymi i obowiązującymi stylistykami.
„Dzieło Stajudy było na tyle niesynchroniczne wobec czasu, w którym powstawało, że nie dawało i nie daje się wpisać w jakiś rekonstruowany fragment historii polskiego malarstwa, trudno też wywieść je z tej historii, wyprowadzić z rozmaitości stylistyk, sposobów obrazowania, znaleźć dla tego dzieła miejsce w uporządkowanym ciągu wydarzeń artystycznych” – pisał Waldemar Braniewski, twórca wystawy pośmiertnej artysty w 1993 roku.
Interesująca była metoda pracy Stajudy. Pierwszą wizję malarska utrwalał w akwareli lub rysunku. Powstawało ich bardzo wiele. Te, które uznał za „dobre”, stawały się podstawą obrazów, prezentowane były gościom i sprzedawane. Proces przenoszenia akwareli „matki” w duży format był klasycznym zabiegiem kopisty – długim i żmudnym. Artysta sporządzał na kalce technicznej roboczy szkic kompozycji, który następnie przenosił, pokrywając go siatką z metrycznym modułem, który po przeliczeniu skali transponowany był na większych rozmiarów płótno. W ten sposób malowane obrazy powstawały bardzo długo i mozolnie (w latach 80. posługiwał się epidiaskopem).
W akwarelach i rysunkach stosował metodę zapisu automatycznego. Za Stanisławem Ignacym Witkiewiczem przywołał pojęcie „hypnagoga („obrazów hypnagogicznych”), o których pisał, że „chodzą pod powiekami w stanie półsnu, a jak się ma szczęście to i na jawie. […] ważne, że te obrazy należą do świata zmysłów”.
Stajuda przywiązywał także dużą wagę do znajomości morfologii: „Uważam, że powinno się mieć pojęcie o przynajmniej jednej morfologii. Najlepsza jest, tradycyjnie, morfologia ciała ludzkiego, bo najciekawsza i najwięcej obejmuje. […] Tu mogę najwyżej aspirować, ale mam na sumieniu co najmniej dwa bardzo sumienne studia: morfologii okrętów wojennych 1850-1950 i morfologii pisma chińskiego. To ostatnie, prowadzone przed piętnastu laty, bardzo mi przestawiło w głowie” – notował w 1988 roku.

Studia nad pismem chińskim wskazują wprost na związki twórczości plastycznej Stajudy ze sztuką Dalekiego Wschodu – Chin i Japonii – o których wnikliwie pisała Joanna Pollakówna, zgodnie z innym tropem pozostawionym przez artystę: „Białe plamy na obrazach mają proste znaczenie strukturalne. Ale, zauważ, te najgłębiej otwarte partie obrazu, to goła powierzchnia gruntu. Owa dwuznaczność jest dla mnie ważna. Interpretuj”.
Za podstawowe dla zrozumienia malarstwa Stajudy uznała pojęcie Pustki, Pustki, która w filozofii i estetyce chińskiej to „znak pośród znaków”, obecny na wszystkich poziomach, dzięki któremu system malarski jest skuteczny i jednolity. Artysta mistrzowsko posługiwał się innym elementem malarstwa chińskiego – Kreską. Dla Stajudy, podobnie jak dla chińskiego twórcy, narysowana przez niego Kreska stanowi rzeczywistą linię łączącą go ze sferą nadprzyrodzoną, rysując odtwarza gest Kreacji.
Te kompozycje z pogranicza abstrakcji i elementów świata realnego przywołują oniryczne i kosmiczne krajobrazy. Kilka tysięcy akwarel i rysunków to zapiski ulotnych chwil, nastroju, gestu, zapamiętanego „obrazu pod powiekami”.
W pracach tych uderza element niedopowiedzenia i nieokazywania wszystkiego, dojmująca chęć zachowania tajemnicy.
Stajuda pozostawił niezwykły w polskiej sztuce współczesnej zbiór rysunków erotycznych przypominających erotyczne drzeworyty japońskie (shunga).

Anna Król

Jerzy Stajuda, 1936 Falenica – 1992 Warszawa
Malarz, rysownik, krytyk i pedagog. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej u prof. Bohdana Lacherta, gdzie uzyskał dyplom w 1959 roku. Debiutował już w 1957 jako malarz i krytyk. W latach 1957-1968 pisywał do „Przeglądu Artystycznego”, „Przeglądu Kulturalnego”, „Polski”, „Więzi”, „Ty i Ja”, a w latach 1959-1966 do ”Współczesności”. Prowadził także pracownię rysunku na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W 1991 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego.
Jego prace znajdują się w najważniejszych kolekcjach w kraju (w Muzeum Narodowym w Poznaniu, Warszawie, Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi) oraz w kilku znaczących za granicą (w Museé d’Art Moderne w Paryżu, Städische Kunstgalerie w Bochum). Stajuda był znawcą muzyki, wirtuozem-amatorem i kolekcjonerem muzyki poważanej, nigdy nie próbował przenosić muzyki w malarstwo.
Stajudzie jeszcze za życia towarzyszyła legenda środowiskowa, na którą składała się jego dziwność, niezależność i osobność. Ważną rolę w kreowaniu tej legendarnej biografii odegrało mieszkanie Stajudy w Warszawie prz ul. Wiejskiego, rodzaj salonu artystycznego, ale przede wszystkim miejsce tworzenia.

Scenariusz i aranżacja: Anna Król

* * *

Przypominam także regularne wydarzenia, czyli:

Japońskie bajki dla dzieci:

I herbaciane spotkania, czyli cykl comiesięcznych spotkań z ceremonią parzenia herbaty:

Sayane · 17-06-2009, 22:16

Cytat:

Od 10 czerwca w krakowskim Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej "Manggha" można zwiedzać ekspozycję "Podróż do Japonii. Inspiracje sztuką Japonii w twórczości Juliana Fałata". Jest to kolejna wystawa z cyklu "Japonizm polski".

Okazją do zorganizowania wystawy jest 80. rocznica śmierci artysty. Obrazy Fałata wypożyczono z ok. dwudziestu polskich muzeów oraz kolekcji prywatnych. Wiele z nich nigdy dotąd nie było prezentowanych na wystawach. Dziełom malarskim towarzyszą przedmioty przywiezione ponad 120 lat temu przez artystę z Kraju Kwitnącej Wiśni.

Ekspozycja będzie otwarta do 31 sierpnia.

Julian Fałat - malarz, profesor i wieloletni rektor ASP w Krakowie, znany przede wszystkim jako twórca akwarel. W 1885 r. podczas podróży dookoła świata odwiedził Japonię, a wizyta ta odcisnęła wyraźny ślad na jego twórczości. Zetknięcie z Japonią, Japończykami i ich sztuką sprawiło, że Fałat stał się pierwszym i jednym z najbardziej interesujących przedstawicieli japonizmu w polskiej sztuce.

cytowane za: Anime i manga na co dzień - anime.com.pl

Sayane · 14-09-2009, 08:10

Wczoraj rozpoczęła się w manghhdze czynna do 3.01.10 wystawa:

manggha. W hołdzie Feliksowi Jasieńskiemu w 80. rocznicę śmierci Feliksa "Mangghi" Jasieńskiego i 15 rocznicę otwarcia Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej manggha

Na stronie mangghi o tym wydarzeniu nie ma prawie nic, więc cytuję to, co o wystawie napisała Gazeta Wyborcza Kraków:

Cytat:

Nie wygląda na wygodny. Pochodzący z XIX wieku fotel mnicha ma kolor czerwony i dziwaczny kształt. Ale jest bardzo piękny - podobnie jak i pozostałe eksponaty od niedzieli prezentowane na wystawie zorganizowanej z okazji 80. rocznicy śmierci Feliksa "Mangghi" Jasieńskiego oraz 15-lecia Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej "Manggha". Pochodzą z przekazanej Muzeum Narodowemu w Krakowie kolekcji słynnego młodopolskiego znawcy i miłośnika sztuki Dalekiego Wschodu.

Wiele z nich, jak wspomniany wyżej mebel, to przedmioty codziennego użytku. Przykłady ceramiki, która do dziś jest rzemiosłem jednym z najbardziej w Japonii popularnych; misternie zdobione "inro", czyli puzderka na lekarstwa noszone wyłącznie przez mężczyzn; malutkie fajeczki "kiresu", w jakich tytoniu zmieścić się może najwyżej na dwa-trzy pyknięcia - każde z nich jest jednak dziełem sztuki o artystycznych walorach porównywalnych chociażby z wiszącymi w sąsiednich gablotach drzeworytami.

A te mają na jubileuszowej wystawie silną reprezentację. Kuratorki przygotowały prace takich mistrzów, jak m.in. Utagawa Toyokuni czy Utagawa Kunisada (przełom XVIII i XIX wieku). Nie mogło też zabraknąć starszych o około 100 lat drzeworytów Katsushiki Hokusai, od których zbioru wziął się pseudonim Jasieńskiego, a w rezultacie także nazwa krakowskiej instytucji. Wszystkie te eksponaty zostały na wystawie zestawione z malarstwem i grafiką z kręgu polskiego japonizmu autorstwa np. Olgi Boznańskiej, Wojciecha Weissa, Juliana Fałata czy Józefa Pankiewicza.
Dwa razy Manggha. �wi�towanie czas zacz��

Manggha - Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej

Sayane · 04-01-2010, 17:38

Ostatnio w mangghdze niewiele się dzieje. Do końca stycznia potrwa zarówno wystawa poświęcona F. Jasieńskiemu, jak i Wystawa Jubileuszowa, przygotowana z okazji 15-lecia działalności Muzeum manggha pt. "Arata Isozaki. Szkice i rysunki"

Nadal trwają też "Herbaciane spotkania w bambusowym gaju" - cykl spotkań odbywających się w każdą ostatnią niedzielę miesiąca, poświęconych ceremonii parzenia herbaty. Tutaj można znaleźć terminy i tematykę spotkań: http://www.manggha.krakow.pl/media/a...ts/2strona.pdf

Alaron Elessedil · 23-08-2010, 03:08

Dwa ostatnie posty Sayane. Odtwarzanie informacji:

Sayane

Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej manggha w wyniku ostatniej powodzi zostało podtopione (ucierpiały: sala wielofunkcyjna, lobby, maszynownia i rozdzielnia oraz część magazynów). Na szczęście większość eksponatów nie ucierpiała. W związku z tym, muzeum zwraca się z prośbą o pomoc finansową (wpłaty na konto: PKO SA Oddział w Krakowie 84 1240 4650 1111 0000 5151 4965 z dopiskiem "powódź"), aby móc naprawić zaistniałe szkody. Wszystkie potrzebne informacje znajdują się na facebook'u mangghi.

Zmiany w działalności Muzeum związane z powodzią

Wszystkie wydarzenia V Międzynarodowego Festiwalu Filmu Filozoficznego odbywające się w dniu 23 maja 2010r. zostają przeniesione do Synagogi Poppera przy ul. Szerokiej 16.
Godziny imprez pozostają bez zmian.

* Wykłady z cyklu Japonia i świat 26.05.2010 i 31.05.2010 odbędą się w holu głównym Muzeum manggha.
* Spotkanie w ramach Otwarta Akademia Kina Japońskiego 2010 24 maja - zostaje odwołane.
* 21.05.2010 Tomasz Stańko - Autobiografia -Spotkanie przeniesione do Sali Mehofferowskiej Wydawnictwa Literackiego ul Długa 1
* Wystawy w Muzeum Manggha są zamknięte do odwołania.

Sayane

22 czerwca od godz. 18.00 odbędzie się aukcja na poczet zniszczeń wyrządzonych przez powódź. Trwa zbieranie prac, które będą wystawione na aukcji.
Obiekty na aukcję przekazali do tej pory min.:
Andrzej Wajda, Krystyna Zachwatowicz, Wisława Szymborska, Adam Zagajewski,
Grzegorz Turnau, Ryszard Krynicki, Adam Korpak,

Ponadto
manggha otrzymała certyfikat STREFy WOLNEGO CZYTANIA

Sayane · 11-10-2010, 08:37

Po powodzi wreszcie coś się dzieje w mangghdze.

14 października 2010, o 20.00 odbędzie się spektakl taneczny Letter from Lady L w wykonaniu Takako Matsudy (Takako Matsuda – choreografia, tekst, taniec; Bartosz Cybowski – światło; Tsuneko Toriumi – kostiumy)

Bilety – 35 zł (normalny) i 25 zł (ulgowy) – do nabycia w kasie Muzeum manggha: od wtorku do niedzieli w godzinach 10.00 – 17.30 oraz przed spektaklem.

Dwie godziny wcześniej, czyli o 18.00 odbędzie się wernisaż rozpoczynający Wystawę chińskiej kaligrafii Liu Tai Hao. Wystawa będzie czynna do 14.11.2010.

***

15 października, godzina 17.00 odbędzie się wykład oraz pokaz ikebany w wykonaniu profesor Teruko Miyano ze szkoły Ikenobo. Wstęp wolny.

16 i 17 października, godzina 10.00–12.00 odbędą się warsztaty ikebany – kompozycje szkoły Ikenobo. Prowadzenie: Teruko Miyano, Kazuko Takeuchi oraz Junko Ogushi.
Koszt warsztatów: 50 PLN

Ilość miejsc ograniczona, prosimy o wcześniejszą rezerwację
Zapisy na warsztaty: muzeum@manggha.krakow.pl lub 12 267 27 03, w. 100

***

Martwa natura z japońską laleczką...

... to wystawa czynna od 19 października 2010 roku do 9 stycznia 2011 roku.

Cytat:

Celem ekspozycji jest zaprezentowanie motywu japońskiej lalki w malarstwie polskich modernistów oraz artystów współczesnych. Trwająca nieustannie od schyłku XIX wieku fascynacja kulturą i estetyką Japonii przejawia się takŜe w upodobaniu do japońskich bibelotów, wśród których jednym z najpopularniejszych jest odziana w barwne kimono porcelanowa japońska lalka. Zainteresowanie japońską laleczką – nie tylko jako wdzięcznym motywem, ale takŜe jako nośnym symbolem i alegorią – obecne jest w twórczości wielu wybitnych polskich malarzy, takich jak Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Alfons Karpiński, Józef Mehoffer, Leon Wyczółkowski i wielu innych artystów, których prace zostaną zaprezentowane na ekspozycji. Część obiektów, udostępniona przez prywatnych kolekcjonerów oraz sprowadzona z zagranicy, wystawiana będzie w Polsce po raz pierwszy, co z pewnością przyczyni się do duŜego zainteresowania wystawą. Wystawie towarzyszyć będzie druk dwujęzycznego katalogu, gdzie oprócz komentarza do zgromadzonych na ekspozycji obiektów, znajdą się równieŜ przykłady wykorzystania motywu japońskiej laleczki w modzie, filmie animowanym, teledysku, fotografii, teatrze oraz grafice. W czasie trwania wystawy, tj. w dniach 21-23 października 2010 roku w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha odbywać się będzie międzynarodowa konferencja organizowana we współpracy z Polskim Stowarzyszeniem Sztuki Orientu, w której udział wezmą wybitni specjaliści z zakresu historii sztuki i kultury Japonii z Polski, Europy i Japonii. Wystawa objęta będzie Patronatem Honorowym Ambasady Japonii w Polsce.

Sayane · 16-11-2010, 11:16

W manghhdze znów się dzieje - i to tematycznie dla LI

Japońska Fantastyka Filmowa
(Otwarta Akademia Kina Japońskiego 2010/2011)

13 grudnia, godzina 18.00
Opowieści o duchach z Yotsui („Yotsuya Kaidan”, 1966), reż. Kenji Misumi
Kino grozy w dekoracjach kina samurajskiego

10 stycznia 2010
Piekielna miłość (Seidan botan-dōrō, 1971), reż. Chūsei Sone
Erotyczna ghost story inspirowana prozą Lafcadio Hearna, autora Kwaidanu. Opowieści niesamowitych.

28 lutego, godzina 18.00
Kobieta diabeł („Onibaba”, 1964), reż. Kaneto Shindo
Horror nowofalowy, czyli w pułapce upiornej zmysłowości

14 marca, godzina 18.00
Twarz innego („Tanin no Kao”, 1966), reż. Hiroshi Teshigahara
Doktor Jekyll i pan Hyde w ujęciu japońskiego mistrza kina

28 marca, godzina 18.00
Droga do piekła („Jigoku”, 1960), reż. Nobuo Nakagawa
Na pograniczu horroru i kina psychologicznego

18 kwietnia, godzina 18.00
Godzilla („Gojira”, 1956), reż. Ishiro Honda
Król filmowych potworów budzi się ze snu

30 maja, godzina 18.00
Matango – atak ludzi-grzybów („Matango”, 1963, reż. Ishiro Honda
Psychodeliczna science fiction po japońsku

13 czerwca, godzina 18.00
Tetsuo – człowiek z żelaza („Tetsuo”, 1989), reż. Shinya Tsukamoto
Filmowy cyberpunk – czyli kino współczesnych lęków.

Cytat:

Piąta edycja Akademii Kina Japońskiego poświęcona będzie fantastyce. Zaprezentowany zostanie kanon kina grozy i filmów s.f., czyli klasyczne pozycje kina fantastycznego tworzone przez mistrzów X muzy. Takie filmy mają w Japonii długą tradycję – wszak Duch Bake („Bake Jizo”), pierwszy obraz tam zrealizowany, datowany na 1897 r., był w rzeczy samej filmem grozy. Dzięki wspaniałym filmom Kenjiego Mizoguchiego, Masakiego Kobayashiego, Kaneto Shinda, ale także nieznanym zupełnie w Polsce horrorom Kenjiego Misumiego i Hiroshiego Teshigahary kino japońskie, na długo przed J-horrorami Takeshiego Shimizu i Hideo Nakaty, ugruntowało swoją pozycję w światowej kinematografii spod znaku filmowego strachu. Nie inaczej było z filmami s.f. Ishiro Hondy – „ojca” Godzilli i innych superpotworów. W jego niezwykłych wizjach Japończycy odnajdywali ślad powojennej, postatomowej traumy, a reszta świata zachwycała się maestrią efektów specjalnych. Dziś japońskie kino fantastyczne jest jednym z przodujących na świecie. Czerpiąc z tradycji, wyznacza nowe kierunki rozwoju kina wyobraźni, czego przykładem są niesamowite filmy Shinjiego Tsukamota.
Zapraszamy więc wszystkich miłośników kina japońskiego do odbycia fantastycznej podróży filmowej poszerzającej granice wyobraźni.
Przygotowanie i prowadzenie: dr Piotr Kletowski, Uniwersytet Jagielloński

Ponadto rozpoczął się cykl wykładów o lalce w kulturze Japonii. Najbliższy już jutro.

Sayane · 26-11-2010, 10:13

Manggha Matsuri

30 listopada 2010

10.00 – 12.00
Warsztaty dla dzieci i dorosłych – origami, kaligrafia, pieczątki japońskie, furoshiki (warsztaty wiązania chusty), kimono

17.00
Spotkanie z sensei Etsuko Yamaguchi, mistrzynią herbaty w tradycji Urasenke

18.00
Spotkanie z Jakubem Woynarowskim z okazji wydania komiksu Manggha

19.00
Koncert jubileuszowy w wykonaniu Tomasza Sobańca z zespołem oraz spotkanie z Fundatorami Muzeum Manggha Krystyną Zachwatowicz i Andrzejem Wajdą

Sayane · 18-01-2011, 11:06

Dollfie w Muzeum Manggha

Wystawa współczesnych lalek Dollfie przygotowana została przez kolekcjonerów. Czynna będzie od 19 do 26 stycznia w lobby Muzeum Manggha. Wstęp wolny

Ponad to 19 stycznia o 18.00 odbędzie się wykład Stawka Rumiaka zatytułowany "Inspiracje bellmerowskie w Japonii. Kansetsu ningyo - od Simona Yotsui po super dollfie" z cyklu "Lalka w kulturze i sztuce Japonii".

A już niedługo:

23-08-2010, 03:08	#16
Alaron Elessedil Reputacja: 1	Dwa ostatnie posty Sayane. Odtwarzanie informacji: Sayane Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej manggha w wyniku ostatniej powodzi zostało podtopione (ucierpiały: sala wielofunkcyjna, lobby, maszynownia i rozdzielnia oraz część magazynów). Na szczęście większość eksponatów nie ucierpiała. W związku z tym, muzeum zwraca się z prośbą o pomoc finansową (wpłaty na konto: PKO SA Oddział w Krakowie 84 1240 4650 1111 0000 5151 4965 z dopiskiem "powódź"), aby móc naprawić zaistniałe szkody. Wszystkie potrzebne informacje znajdują się na facebook'u mangghi. Zmiany w działalności Muzeum związane z powodzią Wszystkie wydarzenia V Międzynarodowego Festiwalu Filmu Filozoficznego odbywające się w dniu 23 maja 2010r. zostają przeniesione do Synagogi Poppera przy ul. Szerokiej 16. Godziny imprez pozostają bez zmian. * Wykłady z cyklu Japonia i świat 26.05.2010 i 31.05.2010 odbędą się w holu głównym Muzeum manggha. * Spotkanie w ramach Otwarta Akademia Kina Japońskiego 2010 24 maja - zostaje odwołane. * 21.05.2010 Tomasz Stańko - Autobiografia -Spotkanie przeniesione do Sali Mehofferowskiej Wydawnictwa Literackiego ul Długa 1 * Wystawy w Muzeum Manggha są zamknięte do odwołania. Sayane 22 czerwca od godz. 18.00 odbędzie się aukcja na poczet zniszczeń wyrządzonych przez powódź. Trwa zbieranie prac, które będą wystawione na aukcji. Obiekty na aukcję przekazali do tej pory min.: Andrzej Wajda, Krystyna Zachwatowicz, Wisława Szymborska, Adam Zagajewski, Grzegorz Turnau, Ryszard Krynicki, Adam Korpak, Ponadto manggha otrzymała certyfikat STREFy WOLNEGO CZYTANIA __________________ Drogi Współgraczu, zawsze traktuję Ciebie i Twoją postać jako dwie odrębne osoby. Proszę o rewanż. Wszystko, co powstało w sesji, w niej również zostaje. Nie jestem moją postacią i vice versa.

23-04-2009, 11:13	#12
Sayane Reputacja: 1	Dawno nie updatowany topic - podobnie jak strona Mangghi - ale nareszcie się coś dzieje. Na początek kończąca się już wystawa, ale warta zobaczenia, czyli: ICHIGO ICHIE. SPOTKANIE Z CZARKĄ JAPOŃSKIEJ HERBATY 20 stycznia – 3 maja 2009 Wystawa „Ichigo ichie. Spotkanie z czarką japońskiej herbaty” to pierwsza w Polsce wystawa poświęcona tradycyjnej japońskiej sztuce parzenia herbaty chanoyu. Ekspozycja obiektów z kolekcji polskich i zagranicznych będzie wprowadzeniem do zagadnienia form parzenia herbaty przybliżającym jego idee, estetykę oraz narzędzia. Sztuka herbaty: Zagotuj wodę, zrób herbatę i wypij ją. Nic więcej nie trzeba wiedzieć. [Sen Rikyū, tłum. M. Godyń] A jednak aby przygotować czarkę tego napoju potrzeba wielkich umiejętności, specjalnych utensyliów i – co podkreślają wszyscy mistrzowie Drogi Herbaty – szczerego serca. Ceremonia parzenia herbaty jest jedną z tradycyjnych japońskich sztuk, które obejmują nie tylko techniczne umiejętności przygotowujących czarkę herbaty, lecz kompletną estetykę dotyczącą utensyliów (ceramicznych, lakowanych, wykonanych z bambusa czy z tkaniny), wystroju wnętrza i doboru własnego stroju w zależności od pory roku i okazji, a także znajomości poezji i malarstwa. Wystawa prezentowana od stycznia do maja w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha będzie próbą przedstawienia możliwie jak najszerszej publiczności ponad czterystuletniej tradycji chanoyu, jej historii, estetyki, podstawowych zasad. Po raz pierwszy w Polsce zostanie zaprezentowany kompleksowy obraz dziedziny sztuki bardzo ważnej dla japońskiej kultury. Eksponowane obiekty z kolekcji polskich i zagranicznych (w większości wystawiane po raz pierwszy) przybliżą różnorodność i piękno narzędzi i strojów do chanoyu. Towarzyszyć im będą teksty wyjaśniające oraz japoński film o spotkaniu herbacianym, które pomogą zrozumieć podstawowe znaczenie estetycznej uczty, jaką jest przygotowywanie czarki herbaty. Dostępna jest również książka pod tym samym tytułem. ***** Niedopowiedziane Jerzy Stajuda obrazy, akwarele, rysunki 30 kwietnia 2009, o godzinie 18.00 Wystawa z cyklu: Japonizm polski Wystawa czynna do 31 maja 2009 Wystawa prezentuje kolekcję obrazów olejnych, akwarel i rysunków warszawskiego artysty, Jerzego Stajudy, z lat 1968-1990, ze zbiorów Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu i Muzeum Sztuki w Łodzi. Pokazem twórczości Stajudy Muzeum Manggha kontynuuje cykl inspiracji dalekowschodnich w sztuce polskiej i obcej. Stajuda przypadkowo zainteresował się sztuką. Pierwsze obrazy tworzył pod wpływem malarstwa Artura Nachta Samborskiego, którego uważał za swojego mistrza, oraz Paul Klee. Z czasem wypracował indywidualną formułę malarstwa poza modnymi i obowiązującymi stylistykami. „Dzieło Stajudy było na tyle niesynchroniczne wobec czasu, w którym powstawało, że nie dawało i nie daje się wpisać w jakiś rekonstruowany fragment historii polskiego malarstwa, trudno też wywieść je z tej historii, wyprowadzić z rozmaitości stylistyk, sposobów obrazowania, znaleźć dla tego dzieła miejsce w uporządkowanym ciągu wydarzeń artystycznych” – pisał Waldemar Braniewski, twórca wystawy pośmiertnej artysty w 1993 roku. Interesująca była metoda pracy Stajudy. Pierwszą wizję malarska utrwalał w akwareli lub rysunku. Powstawało ich bardzo wiele. Te, które uznał za „dobre”, stawały się podstawą obrazów, prezentowane były gościom i sprzedawane. Proces przenoszenia akwareli „matki” w duży format był klasycznym zabiegiem kopisty – długim i żmudnym. Artysta sporządzał na kalce technicznej roboczy szkic kompozycji, który następnie przenosił, pokrywając go siatką z metrycznym modułem, który po przeliczeniu skali transponowany był na większych rozmiarów płótno. W ten sposób malowane obrazy powstawały bardzo długo i mozolnie (w latach 80. posługiwał się epidiaskopem). W akwarelach i rysunkach stosował metodę zapisu automatycznego. Za Stanisławem Ignacym Witkiewiczem przywołał pojęcie „hypnagoga („obrazów hypnagogicznych”), o których pisał, że „chodzą pod powiekami w stanie półsnu, a jak się ma szczęście to i na jawie. […] ważne, że te obrazy należą do świata zmysłów”. Stajuda przywiązywał także dużą wagę do znajomości morfologii: „Uważam, że powinno się mieć pojęcie o przynajmniej jednej morfologii. Najlepsza jest, tradycyjnie, morfologia ciała ludzkiego, bo najciekawsza i najwięcej obejmuje. […] Tu mogę najwyżej aspirować, ale mam na sumieniu co najmniej dwa bardzo sumienne studia: morfologii okrętów wojennych 1850-1950 i morfologii pisma chińskiego. To ostatnie, prowadzone przed piętnastu laty, bardzo mi przestawiło w głowie” – notował w 1988 roku. Studia nad pismem chińskim wskazują wprost na związki twórczości plastycznej Stajudy ze sztuką Dalekiego Wschodu – Chin i Japonii – o których wnikliwie pisała Joanna Pollakówna, zgodnie z innym tropem pozostawionym przez artystę: „Białe plamy na obrazach mają proste znaczenie strukturalne. Ale, zauważ, te najgłębiej otwarte partie obrazu, to goła powierzchnia gruntu. Owa dwuznaczność jest dla mnie ważna. Interpretuj”. Za podstawowe dla zrozumienia malarstwa Stajudy uznała pojęcie Pustki, Pustki, która w filozofii i estetyce chińskiej to „znak pośród znaków”, obecny na wszystkich poziomach, dzięki któremu system malarski jest skuteczny i jednolity. Artysta mistrzowsko posługiwał się innym elementem malarstwa chińskiego – Kreską. Dla Stajudy, podobnie jak dla chińskiego twórcy, narysowana przez niego Kreska stanowi rzeczywistą linię łączącą go ze sferą nadprzyrodzoną, rysując odtwarza gest Kreacji. Te kompozycje z pogranicza abstrakcji i elementów świata realnego przywołują oniryczne i kosmiczne krajobrazy. Kilka tysięcy akwarel i rysunków to zapiski ulotnych chwil, nastroju, gestu, zapamiętanego „obrazu pod powiekami”. W pracach tych uderza element niedopowiedzenia i nieokazywania wszystkiego, dojmująca chęć zachowania tajemnicy. Stajuda pozostawił niezwykły w polskiej sztuce współczesnej zbiór rysunków erotycznych przypominających erotyczne drzeworyty japońskie (shunga). Anna Król Jerzy Stajuda, 1936 Falenica – 1992 Warszawa** Malarz, rysownik, krytyk i pedagog. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej u prof. Bohdana Lacherta, gdzie uzyskał dyplom w 1959 roku. Debiutował już w 1957 jako malarz i krytyk. W latach 1957-1968 pisywał do „Przeglądu Artystycznego”, „Przeglądu Kulturalnego”, „Polski”, „Więzi”, „Ty i Ja”, a w latach 1959-1966 do ”Współczesności”. Prowadził także pracownię rysunku na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1991 roku otrzymał nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego. Jego prace znajdują się w najważniejszych kolekcjach w kraju (w Muzeum Narodowym w Poznaniu, Warszawie, Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi) oraz w kilku znaczących za granicą (w Museé d’Art Moderne w Paryżu, Städische Kunstgalerie w Bochum). Stajuda był znawcą muzyki, wirtuozem-amatorem i kolekcjonerem muzyki poważanej, nigdy nie próbował przenosić muzyki w malarstwo. Stajudzie jeszcze za życia towarzyszyła legenda środowiskowa, na którą składała się jego dziwność, niezależność i osobność. Ważną rolę w kreowaniu tej legendarnej biografii odegrało mieszkanie Stajudy w Warszawie prz ul. Wiejskiego, rodzaj salonu artystycznego, ale przede wszystkim miejsce tworzenia. Scenariusz i aranżacja: Anna Król * * * Przypominam także regularne wydarzenia, czyli: Japońskie bajki dla dzieci: I herbaciane spotkania, czyli cykl comiesięcznych spotkań z ceremonią parzenia herbaty:

04-01-2010, 17:38	#15
Sayane Reputacja: 1	Ostatnio w mangghdze niewiele się dzieje. Do końca stycznia potrwa zarówno wystawa poświęcona F. Jasieńskiemu, jak i Wystawa Jubileuszowa, przygotowana z okazji 15-lecia działalności Muzeum manggha pt. "Arata Isozaki. Szkice i rysunki" Nadal trwają też "Herbaciane spotkania w bambusowym gaju" - cykl spotkań odbywających się w każdą ostatnią niedzielę miesiąca, poświęconych ceremonii parzenia herbaty. Tutaj można znaleźć terminy i tematykę spotkań: http://www.manggha.krakow.pl/media/a...ts/2strona.pdf

26-11-2010, 10:13	#19
Sayane Reputacja: 1	Manggha Matsuri 30 listopada 2010 10.00 – 12.00 Warsztaty dla dzieci i dorosłych – origami, kaligrafia, pieczątki japońskie, furoshiki (warsztaty wiązania chusty), kimono 17.00 Spotkanie z sensei Etsuko Yamaguchi, mistrzynią herbaty w tradycji Urasenke 18.00 Spotkanie z Jakubem Woynarowskim z okazji wydania komiksu Manggha 19.00 Koncert jubileuszowy w wykonaniu Tomasza Sobańca z zespołem oraz spotkanie z Fundatorami Muzeum Manggha Krystyną Zachwatowicz i Andrzejem Wajdą

18-01-2011, 11:06	#20
Sayane Reputacja: 1	Dollfie w Muzeum Manggha Wystawa współczesnych lalek Dollfie przygotowana została przez kolekcjonerów. Czynna będzie od 19 do 26 stycznia w lobby Muzeum Manggha. Wstęp wolny Ponad to 19 stycznia o 18.00 odbędzie się wykład Stawka Rumiaka zatytułowany "Inspiracje bellmerowskie w Japonii. Kansetsu ningyo - od Simona Yotsui po super dollfie" z cyklu "Lalka w kulturze i sztuce Japonii". A już niedługo: