Centrum Kultury Japońskiej Manggha (Kraków)
 

3 czerwca w krakowskim Centrum Manggha odbędzie sie wykład z cyklu "Kobieta w Japonii" oraz dyskusja panelowa z udziałem japonistów i Japończyków. Początek: godz 18.00

Manggha - Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej - Fundacja Kyoto Kraków

Do 30 czerwca czynna jest wystawa "Współogród". Jest to projekt-instalacja artystów polskich i japońskich, którzy we wnętrzach Centrum Manggha zbudują wspólny ogród - Współogród. Każdy z nich zagospodaruje fragment przestrzeni, poszczególne realizacje połączone zostaną w całość, która będzie artystycznym polsko-japońskim spotkaniem i propozycją porozumienia. Szczegóły i fotorelacja z przygotowań wystawy dostępna tutaj.

Do 19 czerwca czynna jest wystawa drzeworytów Utagawa Horoshige "Sto słynnych widoków Edo" oraz ich nową wersję w postaci olejnych obrazów Udo Kaller "Sto widoków ze stu widoków". Szczegóły oraz galeria dostępne tutaj.

[ Dodano: 2005-07-22, 03:05 ]
Od 1 lipca czynna jest wystawa Rafała Pytela "Ogrody". Szczegóły tutaj

W okresie 08.07 do 02.10 można w Centrum podziwiać wystawę "BIJIN-GA czyli "portrety pięknych kobiet". Portrety kobiet stanowią jedną z podstawowych kategorii tematycznych nurtu artystycznego ukiyo-e, którego rozkwit przypadł w Japonii na okres Edo (1603-1868), kiedy ulotność chwili porównywano do tykwy unoszonej prądem rzeki a cała epoka zyskała miano Przepływającego Świata. Szczegóły wystawy tutaj


07.07. - 14.08.2005 trwa wystawa Thomasa Maya "Projekt Źdźbło Trawy".
Cytując za Centrum: "W 2000 roku norymberski twórca Thomas May rozpoczął, początkowo w Niemczech, a później w innych krajach, realizacje projektu artystycznego zatytułowanego "Źdźbło trawy". Przygotowane przez niego niewielkie słupki z balsy o wymiarach 1cm x 1cm x16 cm rozdawane są przypadkowym ludziom z prośbą o wyrzeźbienie z nich źdźbła trawy. Praca nad taką rzeźbą, ze względu na łatwy w obróbce materiał, nie stanowi większego problemu i zaproszeni do współpracy uczestnicy projektu chętnie ją wykonują. Każdemu źdźbłu przyporządkowany jest numer i kartka z imieniem i pierwszą literą nazwiska twórcy oraz jego zawodem. Pomalowane na zielony kolor, nazwany przez autora projektu "mayowym" balsowe źdźbła, umieszczone są w odległości 10 cm od siebie w specjalnie przygotowanym trawniku, tworząc instalację
Tak jak w naturze wydaje się, że źdźbła tworzące trawę są identyczne tak, oglądane z odległości, sztuczne ich odpowiedniki zdają się przypominać trawnik. Wiedza, że każdy z ponad 6000 tysięcy zebranych egzemplarzy został wykonany przez innego człowieka, zaskakuje odbiorcę i zmusza do bliższego i uważnego przyjrzenia się poszczególnym rzeźbom. Instalacja staje się piękną metaforą indywidualizmu jednostki tkwiącej w ludzkiej masie. Zaangażowanie w projekt ludzi z całego świata i ze wszystkich warstw społecznych, sprawia, że opisana wyżej idea projektu, staje się jeszcze bardziej wyraźna. Nie bez znaczenia jest również ogromne wrażenie estetyczne, jakie wywołuje instalacja.
Wszystkie akcje wycinania źdźbeł trawy są dokumentowane fotograficznie.
Podczas wystawy zaprezentowane zostaną także zebrane przez artystę wiersze poświęcone trawie, napisane przez zaproszonych do udziału w projekcie poetów". Szczegóły tutaj

*** Japonia wachlarz i drzeworyt ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie. listopad 2005 - marzec 2006



Od 26 listopada 2005 do 8 stycznia 2006 w Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej manggha można obejrzeć ekspozycję Kraj Wschodzącej Wyobraźni - wystawa japońskiej techniki cyfrowej. Wystawa pokazuje historię aparatu fotograficznego - aż po najnowsze technologie firmy Canon w dziedzinie fotografii cyfrowej i druku oraz nowe cyfrowe aparaty fotograficzne i urządzenia drukujące współpracujące z aparatami marki Canon.
W ramach wystawy zostanie także zaprezentowana ekspozycja "Obrazy Japonii - kraj w obiektywie Noriyuki Arakiego". Będą to cyfrowe zdjęcia młodego fotografika japońskiego: krajobrazy, widoki przyrody, lasy, malownicze zakątki z Hiroszimy i okolic.
Odbitki fotografii wykonane zostały na wielkoformatowej drukarce atramentowej. Jest to zatem okazja do zapoznania się ze specyficznymi środkami wyrazu, charakterystycznymi dla fotografii cyfrowej.



Akademia Filmu Japońskiego Jidai-geki, znaczy "opowieści miecza" - rzecz o kinie samurajskim. Analiza zjawiska na przykładzie filmu Kihachiego Okamoto Miecz zagłady (Dai-bosatsu tôge, 1966). 5 grudnia, godzina 18.00. Projekcje roznych filmow bedą trwaly do czerwca 2006.




*** Wykład z cyklu Od shintoizmu do chrześcijaństwa - Prof. Stanisław Obirek. Chrześcijaństwo w Japonii. 7 grudnia, godzina 18.00

*** Spotkanie z prof. Yoko McClain, wnuczką Natsume Sosekiego i projekcja filmu "Jestem kotem", 12 grudnia, godzina 18.00.

*** Japońskie dni w Krakowie - program edukacyjny przeznaczony dla dzieci i młodzieży. 15-16 grudnia.

*** Pokaz filmu Andrzeja Wajdy oraz rozmowa z Ryszardem Kapuścińskim z okazji I rocznicy tsunami. Spotkaniu towarzyszyć będzie wystawa fotografii z archiwum PAP-u. 27 grudnia, godzina 18.00.

*** Wykład z cyklu Od shintoizmu do chrześcijaństwa - Maciej Magura Góralski Adiunkt Muzeum Azji i Pacyfiku, Jodo Shinshu czyli Prawdziwa Szkoła Czystej Krainy, Budda jak Zbawiciel, praktyka jako zawierzenie Imieniu. 10 stycznia 2006, godzina 18.00

Wystawa technologii Hitachi. Świat ujęty w ramy



Hitachi - koncern prowadzący działalność w wielu dziedzinach i na całym świecie - przoduje w rozwoju technologii podnoszących jakość życia, począwszy od przyjaznych dla środowiska, wydajniejszych metod pozyskiwania energii poprzez bezpieczniejsze i szybsze pociągi po papier elektroniczny i technologie płaskiego ekranu.
Wspólnie z Centrum Manggha firma Hitachi pragnie pokazać zwiedzającym wystawę technologii - jak inspirujące mogą być technologie wdrażane poprzez Hitach i jak bardzo poprawiają one standard życia.

Wystawa składa się następujących części:

A. Historia techniki telewizyjnej
B. Papier elektroniczny
C. Panel 3D
D. iVDR
E. Tablica interaktywna
F. Systemy obrazowania medycznego
G. Nanoart
H. Cyfrowy system rekonstrukcji obrazów (DIS)
I. Czyste niebo
J. A - train

Oprócz prezentacji nowych technologii firmy Hitachi na wystawie można usiąść w fotelu jednego z najszybszych pociągów świata - Shinkansenu - pobawić się interaktywna tablicą oraz zobaczyć przykłady dawnej sztuki japońskiej.

Wystawa czynna do 30 lipca

PRZEGLĄD FILMÓW JAPOŃSKICH TOWARZYSZĄCY WYSTAWIE TECHNOLOGII FIRMY HITACHI

WARSZAWA (1 film, 2 seanse dziennie)
TERMIN: 14 lipca 2006 (piątek) - 23 lipca 2006 (niedziela)
MIEJSCE: KINOTEKA

LISTA FILMÓW
(Filmy udostępnione przez Japan Foundation, taśma 35 mm, z polskimi napisami)
-Umarete wa mita keredo (Urodziłem się, ale...), reż. Ozu Yasujiro, 1932 -Zangiku monogatari (Opowieść o późnych chryzantemach), reż. Mizoguchi Kenji,1939
-Shizukanaru ketto (Cichy pojedynek), reż. Kurosawa Akira, 1949
-Oyu-sama (Pani Oyu), reż. Mizoguchi Kenji, 1951
-Nijushi-no hitomi (Dwanaście par oczu), reż. Kinoshita Keisuke, 1954
-Chikamatsu-monogatari (Ukrzyżowani kochankowie), reż. Mizoguchi Kenji, 1954
-Jôi-uchi: Hairyô tsuma shimatsu (Bunt), reż. Kobayashi Masaki, 1967
-Hanzaisha (Żywy lub martwy), reż. Miike Takashi, 1999
-Kairo (Świetlana przyszłość), reż. Kurosawa Kiyoshi, 2001
-Tasogare Seibei (Samuraj zmierzch/ o zmierzchu?), reż. Yamada Yoji, 2002

Przegląd japońskiego kina pt. "Wczoraj i dziś japońskiej kinematografii"

Ze wszystkich kinematografii azjatyckich, to właśnie kino japońskie jest najbardziej znane i popularne na świecie, również w Polsce. Kinematografia Kraju Kwitnącej Wiśnie, rozwijała się równolegle z kinematografiami zachodnimi, przechodząc podobne fazy rozwoju -od pierwszych rejestracji kinematograficznych, przez okres dźwiękowego przełomu, kino wojennej propagandy, rozkwit kina autorskiego w latach 50. i 60., kino Nowej Fali, komercjalizacji, aż po ponowne przebudzenie się formacji kina artystycznego w latach 90. Nazwiska największych animatorów kina japońskiego takich jak Kenji Mizoguchi, Yasujiro Ozu, Akira Kurosawa, Kon Ichikawa, Masaki Kobayashi, Nagisa Oshima, Shohei Imamura, Kinji Fukasaku, Hayao Miyazaki, Shinya Tsukamoto, czy wreszcie Takeshi "Beat" Kitano, czy Takashi Miike, są stale obecne w świadomości współczesnego, również i polskiego kinomana. Paradoksalnie jednak, kino to - tak zapoznane, bliskie miłośnikowi X muzy - wciąż stanowi fenomen do końca nie poznany, niepokojący, wciąż czekający na odkrycie. Filmy te, tak z jednej strony bliskie i czytelne dla zachodniego odbiorcy (wszak japońskie kino kształtowane było przez zachodnie wzorce - słowo shinpa - oznaczające "naśladownictwo" jest słowem-kluczem do otwarcia wielu zjawisk japońskiego kina, na czele z kinem jidai - geki, kinem samurajskim, w swej głębokiej strukturze wzorowanym na amerykańskim westernie), wymyka się jednak prostym definicjom, zawierając w formie znanej, wartości często do końca nie zrozumiałe dla widza zachodniego kręgu kulturowego, stanowiące o niepowtarzalności kultury kraju kwitnącej wiśni, gdzie sens egzystencji nadaje moment śmierci - chwila satori - w której objawia się metafizyczny wymiar ludzkiego życia.
Wobec wyjątkowości i hermetyczności niezwykłej, wyrafinowanej kultury japońskiej, której wyrazem jest choćby magiczny teatr no, czy poetycka forma haiku, to właśnie kino jest swego rodzaju oknem, przez które my - odbiorcy zachodniego kręgu kulturowego - możemy dostrzec, dotknąć, przynajmniej przez chwilę, istoty japońskiej kultury, rządzącej się skrajnościami, wyrażonymi w samurajskiej maksymie bunburiodo - sztuka pióra i miecza. Miłość i nienawiść, piękno i brzydota, łagodność i okrucieństwo, przyjmują w japońskim kinie formy niezwykle wyraźne, skrajne, chciałoby się powiedzieć, że występują w stanie czystym, otwierając przed widzem możliwość niemalże zmysłowego doświadczenia upajającego smaku życia i ostatecznego blasku śmierci.
Dziesięć filmów, zaprezentowanych podczas przeglądu, tworzy swego rodzaju panoramę najświetniejszych dokonań japońskiej kinematografii - do lat 30. XX wieku po pierwsze lata wieku XXI. Nie są to jednak tytuły, które zwykle wpisywane są w kanon światowej kinematografii, poza paroma wyjątkami, to filmy raczej mało znane, przede wszystkim polskiemu widzowi. Ale to właśnie w takich dziełach, dopiero dziś odkrywanych, w pełni docenianych, przejawia się wielkość, mistrzostwo i geniusz tuzów japońskiego kina jak Mizoguchi, Ozu, Kurosawa, czy Kobayashi, potrafiących przy pomocy subtelnie zastosowanych filmowych środków wyrazu, budować na ekranie filmowe haiku, w sposób piękny wizualnie i psychologicznie precyzyjny, ukazujący koleje ludzkiego życia, upływającego często w cieniu okrucieństw społecznych praw i historycznych uwarunkowań. Osobną grupę filmów, prezentowanych podczas przeglądu, stanowią dzieła współczesnych mistrzów japońskiej kinematografii, takich jak Takashi Miike, czy Yoji Yamada. Obecność ich prac podczas przeglądu dowodzi jednak nie tylko rozwoju japońskiego kina, wciąż poszukującego nowych dróg ekspresji, ale również udowadnia przywiązanie do tradycji, nadające choćby rozwichrzonym filmom Takashiego Miiki, głęboko humanistyczny wymiar.
Bowiem doświadczenie japońskiego kina to doświadczenie nie tylko precyzji i doskonałości filmowej formy, ale również moralnego, humanistycznego wymiaru sztuki, o którym dziś współczesne kino, zwłaszcza zachodnie, wydaje się zapominać.
Dr Piotr Kletowski UJ. Portal Architektury w-a.pl

Sztuka japońska z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie



Wystawą tą Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha rozpoczyna serię prezentacji rozmaitych większych kolekcji sztuki Dalekiego Wschodu , znajdujących się w Polsce. Rozpoczynamy od pokazania sztuki japońskiej , zgromadzonej przez Muzeum Narodowe w Warszawie.
Muzeum Narodowe w Warszawie , założone w 1916 roku , bardzo wcześnie zaczęło gromadzić dzieła sztuki pochodzące z rozmaitych odległych krain. Wprawdzie zabytki zgromadzone w kolejnych dziesiątkach lat istnienia Muzeum Narodowego w Warszawie uległy zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie drugiej wojny światowej , lecz kolejne darowizny na rzecz Muzeum lub innego rodzaju nabytki spowodowały, że obecnie istnieje tam cenna kolekcja sztuki japońskiej. Sztuce japońskiej przypadła więc wiodąca rola w zakresie reprezentowania sztuki i kultury egzotycznych krain. Muzeum warszawskie może poszczycić się liczącą około 2000 obiektów , cenną kolekcja, należącą do największych w Polsce i ważniejszych w Europie Środkowej. Zebrane dzieła sztuki to malarstwo, rzeźba, grafika i rzemiosło artystyczne pochodzące przede wszystkim z okresów Edo (1603-1868) i Meiji (1868-1912), a także dalej z wieku XX aż po lata siedemdziesiąte. Reprezentują one w ciekawy sposób i są świadectwem kierunków rozwoju sztuki w Japonii w tym okresie.
Zaplanowana przez nas wystawa zaprezentuje również - innych niż krakowscy -kolekcjonerów sztuki japońskiej w Polsce . Będzie to ilustracja ciekawej sytuacji. Bowiem Warszawie właśnie w pierwotnych planach miała zostać ofiarowana obecnie znajdująca się w Krakowie japońska kolekcja największego polskiego kolekcjonera Feliksa Jasieńskiego. Brak zainteresowania okazał się jednak chwilowy i w Warszawie zaczęła powstawać kolekcja sztuki japońskiej z darowizn i zapisów innych osób. Kolekcjonerzy , którzy ofiarowali swe zbiory Warszawie pochodzili z rozmaitych kręgów społeczeństwa. Na szczególna uwagę zasługiwać też będzie fakt, że wybitna postać w dziejach kultury i polityki polskiej Ignacy Jan Paderewski ofiarował znaczny zbiór dzieł sztuki dalekowschodnich w tym i japońskich Muzeum Narodowemu w Warszawie. Będziemy więc mogli przyjrzeć się tej interesującej kolekcji.
Mamy nadzieję, że krakowska publiczność, obeznana już z kolekcją krakowską, powstałą z darów Feliksa Jasielskiego i innych kolekcjonerów, tą wystawą otrzyma możliwość porównania zawartości obu zbiorów, a pozostała publiczność będzie mogła zapoznać się ze sztuką japońską doskonale reprezentowaną w kolekcji warszawskiej. (Portal Architektury w-a.pl)

Wernisaż wystawy Bieguny cywilizacji. Toshihiro Hamano i Günter Dollhopf. Wystawa prac wybitnych grafików, japońskiego i niemieckiego, laureatów Grand Prix Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie w roku 1991 (Dollhopf) i 1994 (Hamano) przygotowana w ramach jubileuszu czterdziestolecia MTG. Wystawa czynna do 22 października

14 września, godzina 18.00


Japoński Dzień Szacunku dla Starszych Keiro-no hi. W roku 1966 Keiro-no hi został wpisany do kalendarza japońskich świąt państwowych. Jego założeniem jest "oddać cześć i okazać miłość starszym ludziom, którzy przez długie lata poświęcali swój czas społeczeństwu, oraz uszanować ich wiek".

17 września, godzina 16.00


Bajki japońskie. 24 września, godzina 12.00


Dr Piotr Kletowski Akademia Kina Dalekowschodniego. Cykliczne spotkania raz w miesiącu (poniedziałek, godzina 18.00). Październik 2006 - luty 2007

Japonia i Daleki Wschód. Cykl cotygodniowych wykładów otwartych (środa, godzina 18.00) wybitnych twórców, artystów, naukowców, gości specjalnie przybyłych z Japonii i innych krajów azjatyckich, przygotowany przy współpracy Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych Katedry Bliskiego i Dalekiego Wschodu UJ. Spotkania te są okazją do pogłębienia wiedzy o Oriencie i poznania ludzi, którzy w znacznej mierze przyczynili się do poszerzenia naszych wiadomości o tym regionie świata.

październik 2006 - czerwiec 2007


Koncert na dwa fortepiany duetu Theiner&Breitner. W programie m.in. utwory Mozarta, Brittena, Schuberta, Marimoto. 15 października, godzina 19.00


Wernisaż wystawy fotografii Petera Bialobrzeskiego Neon Niger. Wystawa czynna do 3 grudnia.

26 października, godzina 18.00


Dwunastolecie Centrum manggha 30 listopada, godzina 18.00

Koncert kameralny w wykonaniu Marioli Cieniawy ( fortepian) i Roberta Kabary (skrzypce). 3 grudnia, godzina 18.00


Wernisaż wystawy architektury włoskiej Architettura. Wystawa czynna do 20 stycznia 2007

Wystawy czasowe
 

Czym jest Ise-katagami
Katagami (złożenie jap. słów kata � forma, szablon oraz kami � papier) to ogólna nazwa szablonów z papieru używanych jako matryce do nanoszenia wzorów na tkaniny, wyroby z ceramiki itp. Ise-katagami, czyli "papierowe szablony z Ise", to rodzaj szablonów od wieków wytwarzanych w prowincji Ise (obecnie prefektura Mie). Do połowy XIX wieku matryce te były znane jako Shiroko-katagami, od nazwy wsi Shiroko (obecnie dzielnica miasta Suzuki), zamieszkanej przez rzemieślników specjalizujących się w ich produkcji. Stosowano je przede wszystkim do katazome, czyli farbowania według szablonu, jednej z trzech, obok shibori i yuzen, japońskich technik farbiarskich. W tej technologii produkowano materiały na kimona komon (dosł. "mały wzór", rodzaj kimona noszonego na co dzień) oraz yukata (lekkie, bawełniane kimona noszone podczas letnich festynów lub po kąpieli), podszewki kimon, pasy obi, a także furoshiki (chusty służące do zawijania przedmiotów), tenugui (małe ręczniki z tkaniny bawełnianej) oraz tkaniny na pościel. (fragment tekstu Małgorzaty Dutki zamieszczonego w katalogu wystawy)

Obraz świata, który przemija. Inspiracje sztuką Japonii w malarstwie Jana Stanisławskiego i jego uczniów" to kolejny po wystawie prac Olgi Boznańskiej pokaz z cyklu japonizmu polskiego. Wystawa poświęcona jest pejzażowi. Prezentuje zestawienie olejnych obrazów polskich pejzażystów okresu modernizmu - Jana Stanisławskiego i jego uczniów - z wybranymi przykładami japońskich drzeworytów ukiyo-e o tematyce pejzażowej - Katsushiki Hokusai�a i Utagawy Hiroshigego. Wystawa ta potwierdza tezę o wpływie sztuki japońskiej na twórczość artystów europejskich (w tym przypadku w zakresie pejzażu i budowy przestrzeni obrazu) i ujawnia dobitnie analogie pomiędzy obiema grupami dzieł. Malarstwo pejzażowe Stanisławskiego i jego uczniów świadczy niewątpliwie o dogłębnej znajomości japońskiego drzeworytu, jego kompozycji i budowy przestrzeni. Jednak na krakowskiej wystawie możemy uchwycić coś więcej: rzadki moment, gdy w odległych od siebie kulturach, w sztuce europejskiej i japońskiej, spotykają się (tutaj w sensie dosłownym w galerii Centrum Manggha) podobne zjawiska, które, choć rozwijały się równolegle, wykazują szereg podobieństw. Wspólne jest dla obu tradycji artystycznych "odkrycie natury" przez malarstwo. Niezwykła wrażliwość Japończyków na naturę, na rytmy przyrody, zmienność pór roku i pór dnia, zaowocowała ukiyo-e: "obrazami świata, który przemija", drzeworytami, które, przedstawiając impresję świata, znakomicie wyrażały jego zmienność i nietrwałość. a co za tym idzie - wywodzącą się z buddyzmu ideę nieuchronności przemijania. Pejzaż w sztuce japońskiej ukazuje fragment nieskończonej i nieograniczonej przestrzeni rzeczywistości. Tłumaczy to obecność w japońskim drzeworycie uciętych kompozycji, a równocześnie pojawiającą się często szeroką, otwartą perspektywę z lotu ptaka.


Na wystawie zgromadzono dzieła Stanisławskiego z kolekcji Feliksa "Mangghi" Jasieńskiego, największy kolekcjonera polskiego modernizmu i Sztuki Dalekiego Wschodu, który wysoko cenił malarstwo Stanisławskiego, stawiając je w rzędzie najwybitniejszych osiągnięć artystycznych Polski i Europy. Na wystawie prezentujemy niemal 300 dzieł - 40 obrazów Stanisławskiego,180 obrazów 33 jego uczniów oraz 60 drzeworytów Katsushiki Hokusai'a i Utagawy Hiroshigego.

Wystawa trwa codziennie (z wyjątkiem poniedziałków) do 16 września 2007 w godzinach od 10.00-20.00

Nowości w Centrum Manggha
 

A oto kolejne wystawy i wydarzenia w krakowskiej Mangghdze:



20 października 2007 - 13 stycznia 2008

Wystawa z cyklu: Japonizm polski. Inspiracje sztuką Japonii w twórczości Stanisława Wyspiańskiego" została zorganizowana przez Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej manggha, w ramach Roku Stanisława Wyspiańskiego, w 100. rocznicę śmierci Artysty. Tym razem na wystawie dochodzi do spotkania niezwykłej i unikatowej pastelowej serii Wyspiańskiego z lat 1904-1905 - Widok z okna pracowni artysty na Kopiec Kościuszki - z drzeworytami japońskimi, wykonanymi przez mistrzów tego gatunku - Hokusaia i Hiroshigego - przedstawiającymi w rozmaity sposób górę Fuji.



Cykl wykładów okinie japońskim, prowadzony od października do czerwca. Szczegóły na plakacie (niestety strona szwankuje i nie chce się powiększyć):


Brak informacji.




Riegler Riewe // Graz; DEFINITE INDEFINITE
26 listopada 2007, godzina 18.00
Szczegóły: http://w-a.pl/aktualnosci.php?artykul=231

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



Projekt wymyślony i przeznaczony został dla naszej najmłodszej publiczności i polega na prezentacji literatury japońskiej – bajek, baśni i legend. Spotkania zaplanowane zostały na każdą ostatnią niedzielę miesiąca, bajki czytane były dzieciom przez znanych aktorów scen krakowskich. Na początku sięgnęliśmy do wydanych już bajek, ale projekt ten ma szerszy kontekst. Równolegle zwróciliśmy się do japonistów polskich o tłumaczenie nowych, mało znanych japońskich bajek. Te nowe zupełnie utwory będą sukcesywnie czytane, a w przyszłości doczekają się prawdopodobnie wydania w postaci książki.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



Friends
26 kwietnia - 15 czerwca
wernisaż
25 kwietnia, godzina 18.00
Trzej artyści japońscy – Osamitsu Kadota, Kiyokatsu Matsumiya i Jirō Naitō – od lat działają na scenie międzynarodowej. Należą do tego samego pokolenia, ukształtowanego przez podobne myślenie polityczno-społeczne, tendencje kulturalno-artystyczne oraz nurty filozoficzne naszych czasów. Wszystkie te wpływy zostały przez nich przetworzone indywidualnie, dlatego też sztuka każdego z artystów jest inna. Wystawa Friends zrodziła się z długoletniej przyjaźni Matsumiyi, Kadoty i Naitō. Przyjaźń Matsumiyi z Mangghą zapoczątkowała wystawa, którą Kiyokatsu miał tutaj dziesięć lat temu. W pewnym sensie obecna ekspozycja jest zwieńczeniem tej przyjaźni. Artyści mają nadzieję, że ich wystawa pokaże przekrój pewnego fragmentu współczesnej sztuki japońskiej, pomoże zrozumieć Japonię i zachęci do głębszego jej poznania.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~






Konkurs na bajkę o Japonii

Dlaczego każdy Japończyk powinien choć raz w życiu wejść na górę Fudżi? Albo czym się różni ogród pejzażowy od ogrodu zen? Odpowiedzi na te pytania można znaleźć w encyklopedii. Można też wybrać się w bajeczną podróż do Kraju Wschodzącego Słońca, przenieść się w świat magii i fantazji, stworzyć własną opowieść o Japonii, jej kulturze i ludziach tam mieszkających.
Taką właśnie bajkę, przewodnik lub opowiadanie związane z Japonią stworzysz w portalu Bajkopisarze - każdy może tworzyć bajki. Tu każdy pisarz i twórca w wieku od 3 lat do 100, może wreszcie poczuć się jak prawdziwy wydawca. Na każdą stronę książki składa się tekst i ilustracja, którą w prosty i intuicyjny sposób komponuje się ze zdjęć i rysunków znajdujących się w galerii portalu. Można też, w miejsce ilustracji, wstawić własne rysunki.
Organizatorami konkursu są Muzeum Sztuki Techniki Japońskiej Manggha oraz portal Bajkopisarze.pl. Konkurs trwa do 11 maja 2008 roku.
Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, jest jedyną państwową instytucją popularyzującą kulturę japońską w Polsce, które łączy działalność muzealną z organizacją różnorodnych przedsięwzięć typowych dla nowoczesnej instytucji kultury. Głównym kryterium tworzenia programu imprez jest, oprócz wysokiej rangi artystycznej, atrakcyjność pokazu dla coraz bardziej świadomej polskiej publiczności. Ze względu na wyraźne różnice kulturowe, kluczowym staje się sposób zaprezentowania odległej i często niezrozumiałej wiedzy specjalistycznej. Metody, jakie przez lata zostały wypracowane przez zespół Muzeum Manggha pozwalają na wnikliwą i atrakcyjną prezentację zjawisk związanych z Japonią dawną i współczesną.

Regulamin dostępny na stronie Mangghi.