Epidramat
 

[center:c4055a98ab]Epidramat[/center:c4055a98ab]

Połączenie dramatu i epiki, utwór długi, zawierający wiele akcji, występuje tu narrator. Jak w dramatach, mnogość i liczba dialogów przeważa w tekście. Bohaterowie są tragiczni, gdyż stają naprzeciw trudnościom, którym nie mogą sprostać. Robią to z własnego wyboru.
Epidramat to powieść, budząca podziw swoim rozmachem, ale także szczegółowością. Części powieści, oddzielne woluminy ze względu na rozwój i kulminację akcji, to są połączone tematem, fabułą i uniwersum. Części jednej fabuły, pojedyncze części epidramatu, czyli książki, nazywane są Biblionami (łac. biblion „książki”)
W epidramacie nie ma zasady trzech jedności, za to istnieje jedność akcji i nie-chronologiczność zdarzeń. Ponadto oprócz zwykłych rozdziałów są tutaj również obecne tzw. somnurze (łac. somnus - sen), części powieści dziejące się w świecie wyobraźni, bez udziału opisu formy i kształtu. Opierają się na samej symbolice, skojarzeniach i częstym poetyzowaniu.
Ciekawostką natomiast jest to, że epidramat zawiera w sobie inne formy literackie, jak przypowieści i legendy wzięte z uniwersum, w którym dzieje się główna akcja i fabuła utworu. Cechą szczególną jest zawieranie w nim oryginalnych nazw miejsc i lokacji odwiedzonych przez bohaterów i postacie dalszoplanowe. Pojęcie „marionetek” zarezerwowane jest la postaci trzecioplanowych i dalszych. Oznacza ono, że takie istoty nie tylko nie mają wpływu na przebieg fabuły, ale także, że są wykorzystywane przez innych do nadaniu takiego toku przygodzie, jakiego „kuglarze” (najczęściej postacie pierwszoplanowe) pragną.

Zatem, w całości epidramat opowiada o losach bohaterów, którzy z własnego wyboru kierują się w stronę tragedii. Świat epidramatu posiada dwie strony, materialną oraz duchową. Rozdziały całkowicie poświęcone abstrakcji, symbolizmie zostały nazwane somnurzami.