1. Xavras Wyżryn i inne fikcje narodowe - Jacek Dukaj
****** - fajnie się czytało

Książka podzielona jest na dwie części - powieść pt. Xavras Wyżryn oraz na opowiadania, których są sztuk trzy.

Sam Xavras jest powieścią krótką, zajmującą jakieś 140 stron (nie powiem na pewno, książki przy sobie nie mam), opowiadającą historię reportera ze Stanów, który przyjechał do "Polski", by filmować historię przywódcy partyzantów, z grupą tych partyzantów podróżując. Mamy rok 96 (albo 98?), po pierwszej wojnie światowej podpisano traktat, na mocy którego zawarto ogólnoświatowy rozejm. Tylko niestety nie powstało wolne państwo Polskie. A druga wojna światowa się nigdy nie odbyła.
Sam utwór pokazuje nam dobrze znaną z literatury walkę o wolność kraju, patriotyzm i inne wspaniałe romantyczne zrywy od innej strony - postaci neutralnej, która postrzega to wszystko jak wielki, dobrze zaplanowany terroryzm. Polecam przeczytać, bo skłania do przemyśleń i w dukajowy sposób jest przepięknie opisane. A poza tym - kto nie chciałby przeczytać o tym, jak grupka Polaków przedziera się przez Rosję z atomówką w kierunku Moskwy?

Opowiadania to niestety gorszy element. Sprawa Rudryka Z. oraz Przyjaciel sprawy to bardziej fabularyzowane eseje filozoficzne niż opowiadania, chociaż nie mogę powiedzieć, że źle mi się to czytało. Natomiast Gotyk, ostatnie z opowiadań, to historia zabójstwa cara Mikołaja oprawiona przepięknie w kabalistyczne ramy - czyli jest miodnie.