Kącik poetycki - nasza twórczość - Strona 3

Solfelin · 31-07-2006, 23:58

Temat założony specjalnie dla publikowania tutaj swoich wierszy, albo wierszy znajomych.

Moje trzy ostatnie:

Jeden srebrny krzyż

Za szkaradą milczenia,
wielkością doznania,
tam, gdzie nie ma nic do napisania.
Widzenie onieśmielająco zna prawdę,
nie wiedząc, czym ono jest naprawdę,
a każda kropla płaczu przemyje mowę.

W oddali nie ma na co czekać,
niebo powstało i zaczyna uciekać,
coraz dalej i wyżej, dla tych,
co wybierają zło, które jest niżej.

Walka toczona z samym sobą,
w imię religii ze stalową osnową,
czarnym kapeluszem grzechów,
aby uchronić się od ciemnych lochów.

* * *

Zbawiciel

Pasł mnie na zielonych łąkach,
w białych od czystości mąkach
zanurzał, będąc niedoskonałym ekonomistą,
mało bystrym matematykiem oraz rencistą.

Dawał więcej, niż miał,
brał mniej, lecz poznał
kiedy komu potrzeba,
co zaprowadzi kogoś do nieba.

Tonąc w odmętach rzeki łowienia,
nie szczędził nikomu zbawienia,
ani łaski po raz wtóry,
odważył się zburzyć mury,
świątynię z kamieni zniszczyć
i świętsze ciało oczyścić.

* * *

That is a love

Drops of the rain,
it’s her main,
burning leafs,
sound deafs
are dreams of mind,
at the human’s behind.

Tour of life,
through death’s knife,
to the light of imaginary,
by dint of result’s variety.
Transformation is situated in diary,
sense of heart within a’thegither society.

31-07-2006, 23:58	#1
Solfelin Reputacja: 1	Kącik poetycki - nasza twórczość Temat założony specjalnie dla publikowania tutaj swoich wierszy, albo wierszy znajomych. Moje trzy ostatnie: Jeden srebrny krzyż Za szkaradą milczenia, wielkością doznania, tam, gdzie nie ma nic do napisania. Widzenie onieśmielająco zna prawdę, nie wiedząc, czym ono jest naprawdę, a każda kropla płaczu przemyje mowę. W oddali nie ma na co czekać, niebo powstało i zaczyna uciekać, coraz dalej i wyżej, dla tych, co wybierają zło, które jest niżej. Walka toczona z samym sobą, w imię religii ze stalową osnową, czarnym kapeluszem grzechów, aby uchronić się od ciemnych lochów. * * * Zbawiciel Pasł mnie na zielonych łąkach, w białych od czystości mąkach zanurzał, będąc niedoskonałym ekonomistą, mało bystrym matematykiem oraz rencistą. Dawał więcej, niż miał, brał mniej, lecz poznał kiedy komu potrzeba, co zaprowadzi kogoś do nieba. Tonąc w odmętach rzeki łowienia, nie szczędził nikomu zbawienia, ani łaski po raz wtóry, odważył się zburzyć mury, świątynię z kamieni zniszczyć i świętsze ciało oczyścić. * * * That is a love Drops of the rain, it’s her main, burning leafs, sound deafs are dreams of mind, at the human’s behind. Tour of life, through death’s knife, to the light of imaginary, by dint of result’s variety. Transformation is situated in diary, sense of heart within a’thegither society.