lastinn

lastinn (http://lastinn.info/)
-   Pozostałe systemy RPG (http://lastinn.info/pozostale-systemy-rpg/)
-   -   ŚRÓDZIEMIE (http://lastinn.info/pozostale-systemy-rpg/967-srodziemie.html)

Ree 29-10-2005 13:42

ŚRÓDZIEMIE
 
Witam

Jako że na forum nie znalazłem systemu opartego na pierwowzorze gatunku fantasy, a mianowicie na dziełach J.R.R.Tolkiena, śpieszę ten błąd naprawić. Tym, którzy się z nim nie spotkali, spróbuję go przybliżyć, natomiast znawcy i fani Śródziemia, mam nadzieję, z chęcią poczytają :)

Na początek ogólny opis świata:

„Śródziemie nie jest całym światem – to tylko kontynent, przez Elfy zwany „Endor” czyli Ląd Środkowy, w świecie znanym pod elficką nazwą Arda (w jęz. quenya . słowo to oznacza „miejsce”).
Na Ardzie znajdują się trzy kontynenty: Endor (Śródziemie), Aman (Błogosławione Królestwo) oraz Morenor (Kraina Ciemności).

Śródziemie leży daleko na wschód od Amanu i kawałek na północ od Morenoru. Kronikarze Endoru określają czasem Aman mianem „Zachodniej Krainy”, zaś Morenor – „Krainy Południowej”. Stworzone przez Eru – Jedynego – jako dom dla jego Dzieci (Eruchini) Śródziemie jest najstarszym z trzech lądów. To pełne magii miejsce zamieszkują najróżniejsze stworzenia, ale stopniowo zaczyna w nim dominować rasa ludzka.

Morenor, Kraina Ciemności, jest z kolei najmniejszym kontynentem Ardy (jeszcze mniejsza wyspa-kontynent zwana Numenorem zatonęła w falach Belegaeru pod koniec Drugiej Ery). Krążą legendy, że ten w większości nie zbadany, ciepły, mroczny kraj jest nawiedzony, zamieszkany przez potwory i ledwie garstkę dzikich ludzi. W Dawnych Dniach Morenor niemalże łączył się z Endorem na swych północno-wschodnich i północno-zachodnich krańcach. Dwa kontynenty nadal pozostają bardzo blisko, oddzielone tylko niewielkim oceanem, przez Eldarów zwanym Haragaer. Dlatego też Kraina Ciemności zwana jest czasem Hyarmenorem, „Krainą Południową”.

Aman, Błogosławione Królestwo, znany także pod nazwą „Nieśmiertelnych Krajów” to młody kontynent na Dalekim Zachodzie, za Morzem Rozłąki, znacznie oddalony od Morenoru i Śródziemia. Jego dokładne rozmiary nie są znane, jako że czas i odległość niewiele tam znaczą, ale na pewno jest znacznie dłuższy, niż szerszy. Rozciąga się daleko na północ i południe od Pasa Ardy (równika), prawie dosięgając biegunów. W Amanie leży Valinor, dom Valarów, Majarów i wielu spośród Quendich. Inne elfy pochodzą z przybrzeżnego królestwa Eldamaru i wyspy Tol Eressea, najbardziej na wschód wysuniętej części kontynentu. Na zachód od Amanu leżą Sale Oczekiwania, miejsce zmarłych, gdzie duchy elfów udają się na spoczynek.

Morza

Wody pokrywają większość powierzchni Ardy; trzy największe morza to: Belegaer (Morze Rozłąki), Haragaer (Morze Południowe) oraz Ekkaja (Morze Okrężne).

Belegaer, „Wielkie Morze”, oddziela „Młode Krainy” Amanu na zachodzie od „Starych Krain” – Morenoru i Śródziemia na wschodzie. Elfy określają je mianem „Morza Rozłąki”. Jego zachodnie wody, za Wielką Szczeliną, znane są jako „Zakrzywione Morza” – ponieważ żeglarze płynący ku Amanowi nigdy tam nie docierają, jeżeli nie mają na to pozwolenia Eru.

Ekkaja, „Morze Okrężne”, jest w rzeczywistości dużym oceanem. Rozciąga się od jednego bieguna do drugiego, oblewa i lodowate, północne wybrzeża Amanu i Endoru, i chłodne, południowe brzegi Amanu i Morenoru. Ekkaja ciągnie się również wzdłuż wschodniej krawędzi obu Starych Krain. Na ten ogromny ocean składa się wiele mniejszych mórz.

Haragaer, „Morze Południowe”, leży na południe od Śródziemia, oddzielając Endor od ziem Dalekiego Południa i jako takie zasługuje na starą nazwę w języku sindarińskim – „Morze Środkowe”, Enegaer. Z Belegaer styka się na zachodzie przy Metharn (Hyarnumente). Ze względu na niewielkie rozmiary, wielu geografów uważa Haragaer za część Ekkai.”

Powyższy tekst pochodzi z
„Śródziemie. Gra fabularna”, Wydawnictwo MAG, Warszawa 1996, str. 5.

Redone 29-10-2005 15:56

Ja bym tam wrzuciła tu jeszcze opisy ras, które są bardzo ładnie opisane w podręczniku. W ogóle, i świat i wszystko z nim związane jest w nim ładnie opisane. MERP rulez! Może chcesz poprowadzić jakąs przygodę Ree? :]

Ree 29-10-2005 16:59

Oczywiście rasy również umieszczę, a przy okazji opis krain przez nie zajmowanych :) A co do przygody... Czemu nie? Jednak najpierw musze się zapoznać z mechaniką grania no i prowadzenia na forum :)

Ree 29-10-2005 18:35

Rasy dostępne dla graczy:

1. Krasnoludy
2. Umli
3. Elfy
- Noldorowie
- Sindarowie
- Leśne Elfy
4. Półelfy
5. Hobbici
6. Ludzie
- Beorningowie
- Czarni Numenorejczycy
- Korsarze
- Dorwiniończycy
- Dunedainowie
- Dunlandczycy
- Easterlingowie
- Eriadorczycy
- Gondorczycy
- Haradrimowie
- Lossothowie
- Rohirrimowie
- Wariagowie
- Leśni Ludzie
- Wosowie
7. Orkowie
8. Uruk-hai
9. Półorkowie
10. Trolle
- Jaskiniowe
- Leśne
- Wzgórzowe
- Śnieżne
- Kamienne
11. Olog-hai
12. Półtrolle


1.
Krasnoludy to przodkowie Siedmiu Ojców, pierwotnych władców, stworzonych z ziemi przez Valara Aulego. Jest on Kowalem Valarów, stwórcą gór i mistrzem rzemiosł. Krasnoludy nazywają go Mahal (khuzdulskie słowo oznaczające „Stwórcę”). Zostały stworzone jako pierwsze istoty, ale Eru zmusił swego sługę Aulego, aby ten opóźnił ich przebudzenie do czasu, aż pojawią się elfy i ludzie. Po narodzeniu Siedmiu Królów, krasnoludy rozdzieliły się, tworząc Siedem Plemion na podstawie własnych linii rodowych. I choć Siedem Plemion krasnoludzkich rozproszyło się od tego czasu po całym Śródziemiu, pozostali jednak sobie bliscy i zyskali wspólną reputację istot szorstkich, praktycznych, o niezachwianej lojalności. Większość grup woli przebywać wśród gór i w głębokich jaskiniach, gdyż krasnoludy pamiętają swe początki i dziedzictwo lepiej niż inne rasy.
Krasnoludy są niscy (średni wzrost 145 cm dla mężczyzny, 135 cm dla kobiety), ważą średnio ok. 70 kg. Żyją od 200 do 400 lat. Mają czarne, rude lub ciemnobrązowe włosy, jasną lub rumianą cerę. Wykazują dużą odporność na skrajne temperatury, dobrze widzą w całkowitej ciemności. Panicznie boją się otwartej wody więc również kompletnie nie potrafią pływać. Są doskonałymi górnikami i rzemieślnikami oraz niedoścignionymi kamieniarzami. Żyją w mocno ze sobą związanych grupach i lubią mieszkać w podziemnych miastach, zazwyczaj ukrytych w stromych górach lub na wzgórzach. Są monogamiczni (1/3 populacji to kobiety). Dziedziczenie po linii męskiej. Są spokojni, zachłanni, podejrzliwi, wojowniczy, introspektywni i bardzo często skąpi. Prawdę o nich mówi stare przysłowie: „żaden przyjaciel nie wyrządził krasnoludowi takiej przysługi ani żaden wróg takiej krzywdy, która by nie została do końca spłacona”.
Największe skupiska krasnoludów znajdują się w Górach Błękitnych (rozciągających się w zachodniej części Eriadoru, od zatoki Forochel na północy, do okolic Szarej Przystani, i dalej na południe aż do ujścia Brandywiny), w Górach Szarych (na północ od Mrocznej Puszczy, pasmo od zachodu łączy się z Górami Mglistymi, a na wschodzie dochodzi do Zwiędłych Wrzosowisk) oraz w Żelaznych Wzgórzach (paśmie wzgórz znajdujących się na wschód od Samotnej Góry).


2.
Umli żyją na Dalekiej Północy, w północno-środkowej części Śródziemia, na wschód od Lossothów. Jest to rasa niewysokich istot, najwyraźniej pochodzących ze związków krasnoludów z ludźmi. Legendy nazywają ich pół-krasnoludami.
Są mocnej i zwartej budowy, grubych rysach i obfitym owłosieniu twarzy. Mężczyźni ważą przeciętnie 68 kg, kobiety zaś 60 kg przy wzroście odpowiednio 140 cm i 130 cm. Mają rumianą skórę i rude włosy oraz bladobłękitne oczy. Wykazują wyjątkowo dużą wytrzymałość i odporność na zimno, lecz już nie radzą sobie tak dobrze w cieplejszych okolicach.
Prowadzą myśliwski i zbieracki tryb życia, uzupełniany rybołówstwem, więc zależnie od pory roku przenoszą się z miejsca na miejsce. Jako siedziby, wybierają podziemne jaskinie. Wielu z nich zajmuje się górnictwem i kowalstwem. Podobnie jak krasnoludy, są monogamiczni i tworzą społeczności patriarchalne. Oddają cześć Eru i Valarom, jednak ponad wszystkich wielbią Aulego, którego nazywają Mahlic. Są zachłanni, wytrwali, uparci a przy okazji bardzo cisi. Ponad wszystko nienawidzą smoków i wargów.


Opracowano na podst. „Śródziemie. Gra fabularna”, Wydawnictwo MAG, Warszawa 1996.

Rezo 29-10-2005 22:19

Ree, nie wiesz moze, czy jest jaks strona na ktorej moglbym sie zapoznac z tym systemem? Lubie swiat Tolkiena i cos takiego bardzo by mi sie spodobalo.

Nehwe 29-10-2005 22:40

Witam :)
http://wladca-pierscieni.stopklatka....esc=1311095772
http://www.tolkien.art.pl/merp/
http://www.ids.edu.pl/bielsko/users/bakus/mpage.htm
znajdziecie tu trochę na temat MERP`a :)
również zgłaszam swe chęci do gry w tym systemie ;)

Ree 31-10-2005 18:54

witam

Miło mi że już są chętni do gry. Rezo, niestety średnio się przedstawia sprawa ze stronami po polsku z dokładnym opisem ras, świata no i całego systemu, chociaż przyznam że dawno nie przeszukiwałem netu w tym celu. Jak coś znajdziecie konkretnego, dajcie znać. A ze swej strony dziś dorzucam opis elfów, również na podstawie "Śródziemie. Gra fabularna" Wydawnictwa MAG. Życzę miłej lektury.

3.
Elfy jako pierwsze przebudziły się i zaczęły badać Śródziemie. Jest to szlachetna, obdarzona wielką urodą rasa. Choć na pozór elfy są podobne do śmiertelnych ludzi, różnią się od nich w kilku subtelnych sprawach. Są zazwyczaj wyższe niż ludzie, jednak mają bardziej smukłe i mniej owłosione ciała. Mężczyznom – elfom nie rosną brody. Delikatne rysy, skóra bez zmarszczek i błyszczące oczy powodują, że elfy wydają się roztaczać zaklętą aurę. Poruszają się z niezwykłą zwinnością i lekkością, nieosiągalną dla innych ras. Są niezwykle zręczne i mają lekki chód: idąc, praktycznie nie zostawiają śladów i mogą iść po powierzchni świeżo spadłego śniegu. Ich skromna postura kryje jednak ogromne moce, są bowiem bardzo odporne na zimno, upał i całkowicie niewrażliwe na choroby. Elfy są ponadto nieśmiertelne, starzeją się niemal niezauważalnie. Zazwyczaj elf może umrzeć tylko z dwóch powodów: jeżeli zostanie zabity albo na skutek zmęczenia światem. W tym drugim przypadku oznacza to, że tak bardzo przygniata go trud długiego życia, że traci do niego chęć. Wszystkie elfy, które odeszły, zbierają się w Salach Oczekiwania w Siedzibie Mandosa na zachodnim krańcu Amanu. Tam oczekują Końca Świata albo wracają, aby zastąpić swoich krewnych, którzy zginęli. W ten sposób elfy często rodzą się powtórnie jako swoi spadkobiercy.
Elfy oddają cześć Valarom. Nie mają jednak żadnej formalnej religii, a modlą się układając poezję i śpiewając pieśni. Ponad wszystko wielbią Królową Valarów, najpiękniejszą z wszelkiego stworzenia, Verdę. Ona przynosi światło i nazywają ją „Panią Gwiazdy” (Elentari lub Elbereth).
Elfy nie potrzebują snu. Odpoczywają podczas medytacji, przypominając sobie przeszłe wydarzenia. Zazwyczaj zapadają w ten, podobny do transu, stan codziennie mniej więcej na 2 godziny, ale mogą być aktywni przez kilka dni bez żadnego odpoczynku. Widzą pod w świetle gwiazd i księżyca tak dobrze jak człowiek w południe, lecz w całkowitych ciemnościach nie są lepsi od ludzi.

W Śródziemiu istnieją dwie duże społeczności elfów. Ich podział we wczesnym okresie Pierwszej Ery zapoczątkował rozwój dwóch odrębnych elfich kultur. Najbardziej dostojni są Eldarowie; trzy rody (Noldorowie, Vanyarowie i Teleri), które odbyły Wielką Podróż przez całe Śródziemie w Pierwszej Erze. Większość osiedliła się na jakiś czas w Amanie lub na brzegach obecnie zatopionego Beleriandu. Tylko Noldorowie (Elfy Wysokiego Rodu) i Sindarowie (Szare Elfy, które wywodzą się od Telerich) pozostali w Śródziemiu po Wojnie Gniewu, która zakończyła Pierwszą Erę. Wszystkie inne elfy są określane mianem Avari lub Leśnych Elfów i powszechnie tak właśnie nazywane.


Noldorowie często nazywani są Elfami Wysokiego Rodu;, rzekomo dlatego, że są najbardziej dostojnymi Quendi w Śródziemiu. W rzeczywistości nazywa się ich dlatego, że są jedynymi żyjącymi w Endorze elfami, które kiedykolwiek mieszkały w Błogosławionym Królestwie Amanu. Inne nazwy Noldorów to Elfy Głębokie, Golodrimowie lub Golodh (określenia Sindarińskie) oraz Nomin (określenie Edainów).
Noldorowie są najsilniejsi i najmocniej zbudowani wśród wszystkich elfów. Mężczyźni ważą średnio 100 kg, kobiety 80 kg, przy wzroście odpowiednio 200 cm i 190 cm. Większość ma ciemne włosy i zielonkawe oczy. Lubują się w bogatym odzieniu i dobrym rzemiośle, często wyglądają niezwykle bogato. Tryb życia Noldorów jest najbardziej wśród wszystkich elfów Śródziemia uregulowany. O ile ich pobratymcy wędrują z miejsca na miejsce, o tyle Noldorowie budują trwałe osady, tworząc społeczności i państwa. Są monogamiczni, małżeństwo zawierają na całe życie. Wszyscy Noldorowie, niezależnie od pochodzenia, są pełni dostojeństwa i tak dumni, iż często wydają się aroganccy. Są najbardziej ciekawi i porywczy spośród wszystkich elfów, pełni chęci do życia, dążący do doskonałości w rzemiosłach i głodni wiedzy o świecie. To pragnienie wiedzy często sprowadzało ich na manowce, ku żądzy, zepsuciu i waśniom. Ponad wszystko nienawidzą orków, trolli i smoków. Ze względu na swoją dumę mają tendencję do uważania wszystkich obcych za gorszych od siebie. Mieszkają przede wszystkim w domu Elronda (na zachód od Gór Mglistych) oraz w Lothlorien (w lesie Lorien rozciągającym się wzdłuż rzeki Nimrodel, dopływu Anduiny).


Sindarowie (Elfy Szare) byli niegdyś członkami wielkiego narodu Telerich. W odróżnieniu od Noldorów, Vanyarów i większości Telerich, Sindarowie nie zdecydowali się przebyć morza i udać do Amanu, woląc pozostać w Śródziemiu. Podobnie jak Leśne Elfy, należą do Moriquendi, Elfów Ciemności, które nigdy nie widziały Światła Valinoru.
Sindarowie są niemal tak wysocy jak Noldorowie, ale lżejszej budowy, jednak bardziej muskularni niż ich mieszkający w lesie kuzyni. Mężczyźni ważą przeciętnie 85 kg a kobiety 70 kg przy wzroście odpowiednio 195 cm i 180 cm. Większość ma jasne włosy i bladobłękitne lub szare oczy. Podobnie jak Noldorowie, mają jasną skórę. Lekko obciążeni potrafią podróżować 16-20 godzin dziennie. Są mniej muzykalni niż Vanyarowie czy Leśne Elfy i mniej zdolni do kowalstwa i rzemiosła niż Noldorowie. Niemniej jednak są całkiem dobrzy we wszelkich sztukach, a w wybranych dziedzinach nie mają sobie równych. Żadna inna rasa nie buduje lepszych łodzi i okrętów. Ich ubrania są nadzwyczaj dobrze wykonane, choć praktyczne i użyteczne. Nie interesuje ich bogate odzienie Noldorów. Wolą szarości i srebro.
Sindarowie mają najbardziej wśród elfów otwarte umysły. Są zarówno doskonałymi nauczycielami, jak i uczniami, interesują się działalnością każdej rasy. To różni ich od Noldorów, którzy potrafią się szybko znudzić czymś, co jest praktyczne lub skromne w wyglądzie czy użyciu. Szare Elfy to naród osiadły, lubiący towarzystwo. W odróżnieniu od Leśnych Elfów, budują miasta i porty, tworząc mocno zżyte społeczności. Wielu Sindarów czuje pociąg do morza. Budują doskonałe okręty i są doskonałymi żeglarzami. Sindarowie są przyjaciółmi wszystkich ras, jednak szczególnie bliscy są krasnoludom. Ich głównymi wrogami są orkowie, wargowie i smoki. Ich największe skupiska to Lothlorien oraz Szara Przystań.


Leśne Elfy
Kiedy za Dawnych Dni Eldarowie wyruszyli ze swej pierwotnej ojczyzny, wielu z nich pozostało z tyłu, decydując się nie szukać światła Amanu. Te rody zostały nazwane Avari (Q. Oporni) i pozostawione samym sobie w czasie, gdy cień Morgotha zapanował nad Wschodem. W tych mrocznych czasach Avari musieli się schronić w gęstych lasach wschodniego Śródziemia. Wędrowali po nich, kryjąc się przed dzikimi Ludźmi, którzy władali większością krainy. Dlatego stali się znani jako Leśne Elfy. Choć na początku chcieli dotrzeć na Zachód, niektórzy Teleri zatrzymali się w drodze i nigdy nie ujrzeli Nieśmiertelnych Krain. Ich społeczności zmieszały się z Avarimi i to powoduje sporo zamieszania przy ustalaniu pochodzenia poszczególnych rodów Leśnych Elfów. Wielu Telerich jest nazywanych Leśnymi Elfami, lecz określenie to odnosi się tylko do Avarich.
Większość Leśnych Elfów jest lekkiej budowy, a wszyscy są wątli, wedle ludzkich standardów. Mężczyźni ważą przeciętnie 70 kg a kobiety 55 kg przy wzroście odpowiednio 180 cm i 170 cm. Mają śniadą cerę, włosy koloru piasku oraz błękitne bądź zielone oczy. Są znakomitymi muzykami. Ich ulubione stroje są zazwyczaj koloru leśnej zieleni, szare lub brązowe i równie dobrze mogą być czysto funkcjonalne, jak i bogate, ozdobne. Ich ubraniom brakuje jednak pompatyczności, typowej dla ubrań Noldorów.
Kulturę Leśnych Elfów można określić jako nieuporządkowaną i prostacką wedle elfich standardów, ale bogatą i pod pewnymi względami bardzo zaawansowaną w porównaniu z ludzką. Leśne Elfy zawsze były niezależne, ale w ostatnim okresie wiele z nich osiedliło się w królestwach, rządzonych przez Noldorów lub Sindarów. Uwielbiają jednak podróże i przygody, postrzegając życie jako nieustającą grę. Muzyka i podstępy to ich ulubiona rozrywka. Są także doskonałymi stolarzami. Ich główna siedziba znajduje się w północnej części Mrocznej Puszczy, w okolicach Leśnej Rzeki.

Ree 06-11-2005 13:10

4.
Półelfy to nieliczna rasa, potomstwo ludzi i elfów. Mimo, że Dunedainowie, Korsarze i Czarni Numenorejczycy mają w swych żyłach krew elfów (a nawet Majarów), to ich pokrewieństwo z elfami sięga tak dalekiej przeszłości, że nie nazywa się ich półelfami. Prawdziwe półelfy pochodzą ze związków elfów i ludzi. Po osiągnięciu dojrzałości półelf musi zdecydować, czy będzie żył jako śmiertelny człowiek, czy tez jako nieśmiertelny elf. Elrond z Rivendell wybrał los nieśmiertelnego, zaś jego brat Elros – pierwszy król Numenoru – wolał pozostać śmiertelnikiem. Ci, którzy wybiorą los ludzi, otrzymują Dar Śmierci i nie są tak związani z Przeznaczeniem jak ich elfi krewniacy.
Półelfy są silni i smukli, mniej potężni niż ludzie, ale bardziej niż elfy. Mają delikatne, ostre rysy. Mężczyźni ważą przeciętnie 85 kg, zaś kobiety 60 kg przy wzroście odpowiednio 180 cm i 170 cm. Mają jasną cerę, zazwyczaj brązowe lub czarne włosy i szare oczy. Są bardzo wytrzymali na trudy, potrzebują tylko 4 godzin odpoczynku na dobę: sen dla śmiertelnych zaś medytacja dla nieśmiertelnych. Śmiertelne półelfy żyją 250-500 lat. Są prawie niewrażliwe na choroby i naturalne przypadłości. Widzą doskonale w ciemnościach przy świetle gwiazd czy książyca.
Ubierają się zróżnicowanie, ale zazwyczaj ich odzież jest dobrej roboty i pięknie, subtelnie zdobiona. Ulubionymi kolorami są głęboki błękit i zieleń, szarości i szarozielony, srebrny i biały. Żyją zazwyczaj w odosobnionych kryjówkach lub siedzibach albo pomiędzy elfami. Są zaprzysięgłymi wrogami orków.

5.
Hobbici są najmniejsi spośród ludów, posługujących się mową – przeciętny wzrost waha się pomiędzy 60 a 120 cm, zazwyczaj są grubi lub krępi. Mają także wielkie, owłosione stopy – niekiedy wręcz kudłate.
Istnieją trzy podstawowe szczepy hobbitów: Harfootowie, Fallohidzi i Stoorowie. Fallohidzi są najwyżsi (przeciętnie 110 cm, 30 kg mężczyźni, 105 cm, 28 kg kobiety). Mają jasną skórę i ze wszystkich grup najbardziej przypominają ludzi. Jest ich jednak niewielu i niektórzy z postronnych mylą ich z otaczającymi społecznościami ludzi.
Najliczniejszym plemieniem są Harfootowie. Są najmniejsi (przeciętnie 103 cm, 24 kg mężczyźni, 100 cm, 22 kg kobiety) i mają najciemniejszą, brązową skórę i włosy. Nie rosną im brody, są typowymi hobbitami.
Stoorowie są najmocniejsi wśród hobbitów i często wydają się niżsi niż niektórzy z Harfootów ze względu na krępą budowę ciała. Zazwyczaj jednak są nieco wyżsi niż Harfootowie i niżsi niż Fallohidzi (przeciętnie 107 cm, 29 kg mężczyźni, 102 cm, 28 kg kobiety). Mają nieco inną karnację, choć ich kręcone, brązowe włosy przypominają ich niższych krewniaków. Jednak cechą, która najbardziej wyróżnia Stoorów są wielkie dłonie i stopy (wielkie nawet wedle hobbickich standardów), często noszą też brody.
Hobbici wyróżniają się wytrzymałością, podobną do tej, z której słyną krasnoludy i orkowie. Przyciśnięci koniecznością, mogą przebyć wielkie odległości w trudnym terenie, choć zazwyczaj wolą częste posiłki i odpoczynek. Żyją 90-110 lat, zaś dojrzałość osiągają w wieku 30 lat. Ich stopy i dłonie są odporne na zimno i gorąco. Wobec tego niemal zawsze chodzą boso. Są bardzo zręczni, poruszają się zwinnie i cicho. Ich długie, zdumiewająco zręczne palce pozwalają im wyrabiać znakomite przedmioty. Także dzięki nim, między innymi, hobbici mają reputację doskonałych złodziei.
Hobbici ubierają się w szaty z płótna lub wełny – koszule, spodnie opadające do kostek i jasno barwione kaftany. Czasem nakładają kapelusze, rzadko jednak wdziewają rękawice czy buty.
Zamieszkują oczywiście Shire, znajdujący się w centrum Eriadoru.

Rezo 06-11-2005 18:11

Ree, czy moglbys mi opisac system magii w Srodziemiu? Czy kazdy mag walczy tam na zasadzie Gandalfa, tzn wiecej miecza niz czarow?

Ree 06-11-2005 23:47

widzisz, w Śródziemiu magowie są raczej rzadkością, z tej racji że potęzniejsze czary zwracały uwagę sił ciemności (trzeba pamiętać że Gandalf czy Saruman byli Majarami a nie ludźmi). Słabsze czary mogły być używane w miarę bezpiecznie (pod warunkiem że w pobliżu nie było żadnego z potężniejszych sług Ciemności), oraz mocniejsze rzucane wyłącznie w bezpiecznych regionach (np. Lothlorien czy Rivendell). Magią zajmują się głównie elfy i też przede wszystkim u siebie. Natomiast te słabsze czary są wykorzystywane przez bardów, strażników podczas wykonywania ich "zawodowych" czynności. Krótko mówiąc czarowanie w Śródziemiu nie jest bezpiecznym zajęciem, dlatego jeśli się spotyka wśród ludzi magów (takich na wyższym poziomie niż na pierwszym :) ) to są zazwyczaj pod wpływem Ciemności.


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 10:02.

Powered by: vBulletin Version 3.6.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.1.0


1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172