Mistrzowanie - Pierwszy Raz
 

Witam wszystkich serdecznie.

Jakiś czas temu zgodziłem się grupie znajomych poprowadzić ich pierwszą w życiu sesję. Dla nich to przeżycie na skalę pójścia do pierwszej klasy, ale dla mnie to raczej mała obawa.

Będziemy grać w autorski system, tworzony bezpośrednio przez nas w trakcie gry. To jednak nie ma nic do rzeczy. Ta sesja będzie moją pierwszą jako Mistrza, do tej pory nie rozegrałem zbyt dużo sesji pod okiem naprawdę dobrego klimatycznie MG (kwestia sesji przez komunikator). Chciałbym poprosić doświadczonych Mistrzów z forum o jakieś rady odnośnie zespolenia graczy jako drużyny, prowadzenia rozgrywki etc. Oczywiście wiem, że każdy ma swój styl, ale zanim się takowy wyrobi, warto prowadzić klasycznie.

Z góry dziękuję i pozdrawiam.

Pierwszą radą co do zespolenia graczy jako drużyny doradziłbym start gry z gotową drużyną postaci graczy. A jeżeli już postacie graczy muszą się pierwszy raz widzieć to niech będą na siebie skazani i niech nie mają żadnego powodu, żeby zabić lub choćby obrazić się na postaci innych graczy.

A będziecie grać na żywo czy komunikator czy jak?

Początkowo ze względu na trudność w znalezieniu miejscówki planowaliśmy przez komunikator, co uznaliśmy za ostateczność. Jednak koleżanka odkryła świetne miejsce, więc na żywo się uda.

Umieść ich postaci razem w więzieniu lub niech każdy będzie miał na pieńku z mafią (gangiem, gildią etc.) lub stwórz im wroga którego będą bardzo nienawidzić (np. jednemu BG zabił matkę, drugiemu zgwałcił żonę, trzeciemu zamęczył kota)

1. Jeśli chodzi o mechanikę to nie dawałbym jej do decyzji graczy i to w czasie sesji. Wbrew pozorom mechanika ma znaczenie, a jeśli świeżak będzie w niej dłubiał to niekoniecznie efekt będzie działał, miał sens, wreszcie może lepiej niech gracze skupią się na grze/postaciach.
1.1 WYmyśl mechanikę sam, albo skorzystaj z gotowej z prostego systemu (np Warhammer 2ed). Np. 10 atrybutów które obejmują wszystkie akcje w danych realiach w skali od 1-10, testujemy k10 (mniej lub równe) +/- modyfikatory mistrza gry. Gracze rozdzielają 30 punktów na start i po każdej sesji dostają 1-3 jako PD. Zrobione.
2. Jeśli chodzi o setting, to ok, może być w pełni uniwersalny (typu jakieś tam fantasy z low magic).
3. Spojonie drużyny: Zmuś ich!
- mieszkańcy jednej wioski, którzy jako jedyni ocaleli po inwazji czegoś złego, lub zostali porwani przez łowców niewolników, albo wcieleni do armi.
- W ogóle wcielenie ich do jednego oddziału, armi, szkoły dla uzdolnionej młodzieży, komanda foki, zakonu jedi, space marines.
4. Kopiowanie to najwyższa forma uznania, nie ma nic złego w wykorzystaniu cudzego scenariusza, może jedna z sesji w którą grałeś jako gracz ci się spodobała i chciałbyś ją powtórzyć jako MG. O tyle dobre, że wiesz co było dobre, nad czym popracować, gdzie gracze się blokują.
4.1 Ściągnij z neta, w sieci pełno jest scenariuszy, szkiców etc (zwłaszcza jak tajemna mowa nie jest ci obca) po to są by z nich korzystać. (np można szukać po quickstartach które często oferują też przygodę dla początkujących)
5. Prostota! Na pierwszy raz nie ma co komibinować i można pozwolić sobie na liniowość oraz brak finezji.

Z większością punktów Behemota się zgadzam, mam tylko uwagę odnośnie tego. Jeżeli wykorzystujesz cudzą przygodę, to wypadałoby po sesji powiedzieć, kto jest autorem (albo jak się z nią zapoznałeś). Natomiast przed musisz zwrócić baczną uwagę na miejsca, gdzie gracze mogą zbłądzić. Prawie na pewno nie podejmą takich decyzji, jakie podjęła Twoja drużyna, gdy grałeś. W kluczowych momentach musisz te decyzje jakoś wymusić, albo być gotowym na inne rozwiązanie (w szczególności możesz być zmuszony improwizować). W najgorszym przypadku możesz zarządzić chwilę przerwy i na spokojnie przemyśleć sprawę. Byle nie w najbardziej emocjonującym momencie.

Zgadzam się z przedmówcami, zwłaszcza w kwestii zmuszania graczy do zespolenia się w jedną drużynę. I zmuszania ich do innych rzeczy.

Przede wszystkim warto pamiętać, że najlepszy, najbardziej finezyjny scenariusz poleci jak domek z kart, gdy gracze zrobią nie do końca to, czego od nich oczekujesz. Wtedy koniecznie trzeba ich zmusić do powrotu na Jedyną Prawdziwą Drogę (tj. tą ustaloną przez MG) albo... przyzwyczaić się do wymyślania wszystkiego na bieżąco i uelastyczniania scenariusza, by pasował. Postacie będą się rozwijać w międzyczasie, prawie na pewno trzeba będzie coś zmienić w planowanej przygodzie. Najlepiej zrobić coś na tyle prostego, by po prostu nie dało się tego zepsuć. Choć z drugiej strony, wyobraźnia graczy (zwłaszcza w próbach ominięcia przeszkód rzuconych przez MG) nie zna granic.

Mechanika to podstawa: powtarzam po przedmówcach, żeby szybko ją stworzyć lub wziąć gotową. Świat, BNów i resztę wymyślać możesz po drodze (sama tak tworzyłam świat autorski i... cóż, coś z tego wyszło, choć było trudno). Ale mechanikę musisz mieć. Albo zacznijcie od storytellingu i potem bawcie się kostkami, tak też się da.

Pierwszą przygodę można wziąć gotową, ale w międzyczasie przyjrzeć się graczom: co by im się spodobało? Jakie są ich postacie? I zmodyfikować specjalnie do nich, wtedy jest mniejsze prawdopodobieństwo, że zepsują scenariusz (chcący lub niechcący).

Może tymi krótkimi stwierdzeniami Ameryki nie odkryłam, ale sądzę, że mogą się przydać.